Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 lutego 2018 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu X Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodnicząca: SSR Katarzyna Malinowska

Protokolant: sekretarz sądowy Katarzyna Domańska

po rozpoznaniu w dniu 18 stycznia 2018 r. w Toruniu

sprawy z powództwa S. i Z.. (...)w T.

przeciwko Z. J.

o zapłatę

I. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4827,75 zł (cztery tysiące osiemset dwadzieścia siedem złotych siedemdziesiąt pięć groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 sierpnia 2017r. do dnia zapłaty;

II. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1017 zł (tysiąc siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Katarzyna Malinowska

Sygn. X C 4156/17

UZASADNIENIE

Powód S. i Z..(...)1 sierpnia 2017 r. wniósł do tutejszego Sądu pozew przeciwko Z. J. o zapłatę kwoty 4827,75 zł stanowiącej wynagrodzenie wynikające z umowy zlecenia z dnia 17 marca 2014 r. W pozwie zawarto argumenty wskazujące na fakt, iż strona powodowa zgodnie z umową świadczyła pomoc prawną w czynnościach mających doprowadzić do egzekucji wierzytelności wynikających z wcześniejszego wyroku sądu pracy, tj. czynności które doprowadziły do egzekucji na rzecz pozwanego świadczenia pieniężnego, a także czynności, w których rezultacie okazało się, że doprowadzenie do spełnienia na rzecz pozwanego świadczenia w części niepieniężnej jest znacznie utrudnione, a potencjalnie niemożliwe. Jak wskazano, taki stan rzeczy prowadzi do wniosku, iż strona powodowa – w odróżnieniu od przeciwnika – wywiązała się w sposób należycie staranny z umowy w swojej części.

Referendarz sądowy w tutejszym Sądzie wydał 13 września 2017 r. nakaz zapłaty w postepowaniu upominawczym uwzględniający w całości roszczenie powoda. Od tego orzeczenia skuteczny sprzeciw wniósł pozwany, co w rezultacie doprowadziło do utraty mocy wydanego nakazu zapłaty w całości i przekazania sprawy do rozpoznania w trybie zwykłym. W swoim sprzeciwie strona pozwana argumentowała, że powód wykonał swoje zobowiązanie jedynie połowicznie i to w części mającej dla pozwanego mniejsze znaczenie. Pozwany zaznaczył, że powód zerwał umowę 20 kwietnia 2016 r., pozostawiając go bez pomocy w toku prowadzonego postępowania sądowego. Dalej argumentowano, że postępowanie, w którym pozwany nie był dłużej należycie reprezentowany przyniosło mu nieodwracalną szkodę. Jednocześnie pozwany zadeklarował, iż w przypadku wykonania przez stronę powodową umowy w całości, zapłaci jej sporną kwotę.

Sąd ustalił, co następuje:

Na podstawie wyroku tutejszego Sądu (...)z dnia 7 grudnia 2012 r. na rzecz pozwanego w niniejszej sprawie Z. J. zasądzono od przedsiębiorstwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w T. szereg wierzytelności o charakterze pieniężnym, oraz wierzytelność niepieniężną – obejmującą sprostowanie świadectwa pracy. W celu realizacji wskazanych w wyroku uprawnień pozwany 17 marca 2014 r. zawarł z powodem umowę zlecenia. W szczególności czynności powoda podejmowane miały być w postępowaniu klauzulowym oraz egzekucyjnym. W § 3 umowy określono wynagrodzenie powoda oraz premię, która wynieść miała 20% wyegzekwowanej wierzytelności z uwzględnieniem podatku VAT. Termin płatności wynagrodzenia określono na 7 dni od jego otrzymania, przy czym powoda upoważniono do odbioru kosztów postępowania od strony przeciwnej. Wobec późniejszego ustalenia, iż niezbędne będzie przeprowadzenie dodatkowego postępowania sądowego, dnia 20 sierpnia 2014 r. strony zawarły aneks do ww. umowy, stosownie rozszerzając zakres pełnomocnictwa i zwiększając wysokość premii do 25% wyegzekwowanej kwoty.

Okoliczność bezsporna, ponadto dowód:

– wyrok z dnia 7.12.2012 r., sygn. (...) k. 16

– umowa zlecenia z dnia 17.03.2014 r., k. 14,

– aneks do umowy z dnia 20.08.2014 r., k. 15.

W celu wyegzekwowania należnego pozwanemu świadczenia pieniężnego działający w charakterze pełnomocnika powód podjął szereg czynności, w tym m.in. przeprowadził postępowanie o stwierdzenie względnej bezskuteczności umowy sprzedaży nieruchomości zawartej przez dłużnika. W ich rezultacie na rachunek bankowy pozwanego przekazano – zgodnie z ugodą – kwotę 15 700 zł.

Dowód:

– korespondencja powoda z komornikami sądowymi przy (...) k. 17–22,

– dokumentacja sprawy (...) k. 23–31,

– dowód przelewu z dnia 2.06.2015 r., k. 32

Następnie powód podjął próby egzekucji na rzecz pozwanego świadczenia niepieniężnego w postaci wydania przez byłego pracodawcę skorygowanego świadectwa pracy. Rezultatem wszczętego przed Sądem Rejonowym w T. (...)postępowania było postanowienie, w którym dłużnika (...) sp. z o.o. w T. zobowiązano pod rygorem nałożenia grzywny do wystawienia pozwanemu skorygowanego świadectwa pracy. Ostatecznie w toku czynności ustalono, że były pracodawca pozwanego faktycznie zaprzestał działalności a jedyny członek jego zarządu jest obcokrajowcem przebywającym na stałe poza granicami kraju.

Dowód:

– dokumenty związane z postępowaniem o wszczęcie egzekucji świadczenia niepieniężnego, k. 33–39,

– pismo powoda z dnia 27.06.2016 r., k. 45,

– korespondencja elektroniczna powoda z dnia 12.06.2015, k. 96,

– świadectwo pracy pozwanego datowane na dzień 14.06.2011 r., k. 97,

– pismo powoda z dnia 26.10.2016 r., k. 100,

– dokumentacja sprawy (...) k. 98–99 oraz 101–104.

W konsekwencji strona powodowa uznała, że w całości wypełniła zobowiązania wynikające z umowy zlecenia i jej aneksu, wobec czego wypowiedziała pełnomocnictwo pismem z dnia 20 kwietnia 2017 r. wzywając do zapłaty należnej premii w wysokości 4827,75 zł. W odpowiedzi pozwany odmówił zapłaty wskazanej premii argumentując to faktem, iż strona powodowa wykonała jedynie część zobowiązania, jakie przyjęła na siebie, podpisując umowę. Dalsze pisma stron nie przyniosły zmiany stanowisk.

Dowód:

– pisma powoda:

⚫

z dnia 20.04.2016 r., k. 40,

⚫

z dnia 15.06.2016 r., k. 42,

⚫

z dnia 27.06.2016 r., k. 45,

– pisma pozwanego:

⚫

z dnia 12.05.2016 r., k. 41,

⚫

z dnia 23.06.2016 r., k. 43,

⚫

z dnia 11.07.2016 r., k. 46.

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił przede wszystkim na podstawie dowodu z dokumentów złożonych do akt sprawy. Były one szczegółowe i tworzyły logiczną całość. Co więcej żadna ze stron nie kwestionowała ich prawdziwości.

Ponadto Sąd dopuścił dowód z zeznań świadka H. J.. Jej zeznania jako spójne i rzeczowe należało ocenić jako wiarygodne, choć mające zaledwie ograniczone znaczenie dla sprawy, jako że dotyczyły w istocie jedynie okoliczności bezspornych, to jest np. samego faktu zawarcia umowy, a następnie jej rozwiązania przed uzyskaniem właściwego w ocenie pozwanego świadectwa pracy.

Sąd dopuścił także dowód z przesłuchania stron, ograniczając go do strony pozwanej. Zeznania pozwanego powtarzały jego stanowisko wyrażone w pismach złożonych do akt sprawy.

W rozpoznawanej sprawie bezsporne było, że strony zawarły umowę o świadczenie pomocy prawnej w sprawach dotyczących egzekucji uprawnień pozwanego wynikających z wcześniejszego wyroku sądu pracy. Nie budzi także wątpliwości, że w wyniku czynności podejmowanych przez powoda doszło do spełnienia na rzecz pozwanego roszczenia pieniężnego, a także iż podjęto próby egzekucji niezastępowalnego świadczenia niepieniężnego, jakim było wystawienie przez byłego pracodawcę pozwanego skorygowanego świadczenia pracy. Istotą sporu jest to, czy trudności w uzyskaniu stosownego dokumentu miały charakter niedający się pokonać, a co za tym idzie czy powodowi przysługiwało prawo odstąpienia od umowy – co negował pozwany. Ponadto należało ustalić, czy w przypadku rozwiązania umowy mimo niezrealizowania wszystkich jej założeń powodowi przysługiwała zapisana w § 3 ust. 1 pkt 3 umowy premia stanowiąca większą część zapisanego wynagrodzenia.

Na wstępie należy wskazać, że umowa zlecenia, którą związały się strony, jest „umową starannego działania”. Cecha ta jest jedną z odróżniających ją chociażby od umowy o dzieło, którą można określić jako „umowę rezultatu”. A zatem w przeciwieństwie do umowy o dzieło umowa zlecenia wymaga jedynie, by zleceniobiorca podejmując kroki zmierzające do realizacji celu działał w sposób staranny i rzetelny; niemniej do uznania umowy za wykonaną cel umowy nie zawsze musi zostać zrealizowany w pełni. Szczególnie w sytuacjach, gdy jego uzyskanie może być nadto utrudnione lub niemożliwe, umowa zlecenia nie obliguje zleceniobiorcy do dalszego działania.

Po analizie materiału dowodowego Sąd podzielił stanowisko strony powodowej zakładające, że dalsze próby egzekucji świadczenia niepieniężnego były bezcelowe, zaś podjęte dotąd kroki należy uznać za wyczerpujące możliwości powoda. W wykonaniu umowy zlecenia kancelaria powoda doprowadziła do egzekucji świadczenia pieniężnego (drogą tzw. actio pauliana) oraz wszczęła postępowanie egzekucyjne w przedmiocie świadectwa pracy. Poza postępowaniem sądowym doprowadzono do porozumienia z byłymi członkami zarządu byłego pracodawcy pozwanego, którzy jednak nie byli władni wydać żądanego dokumentu z datą następującą po zakończeniu ich kadencji we władzach przedsiębiorstwa. Co więcej, powód ustalił, iż obecny wspólnik i jedyny członek zarządu byłego pracodawcy pozwanego ma obywatelstwo ukraińskie i przebywa na stałe poza granicami Polski. Z tego powodu powód uznał, że skuteczne zakończenie egzekucji jest niezwykle mało prawdopodobne. Sąd podzielił w pełni to stanowisko, nawet pomimo toczącego się wciąż postępowania w (...)Sądu w przedmiocie egzekucji w trybie art. 1050–1050 ¹ k.p.c., w którym na przedmiotową spółkę oraz jej władze nakładane są grzywny w celu przymuszenia do wykonania obowiązku niepieniężnego.

Dlatego też w ocenie Sądu należało uznać, że umowa została wykonana przez powoda w sposób należyty, a do jej wypowiedzenia doszło dopiero, gdy stało się oczywiste, że w obecnym stanie prawnym – bez dobrej woli byłego pracodawcy – nie da się skutecznie doprowadzić do spełnienia niezastępowalnego świadczenia niepieniężnego, jakim jest wystawienie skorygowanego świadectwa pracy. Twierdzenia pozwanego, iż został porzucony przez swojego pełnomocnika bez podania przyczyny czy „bez podstawy prawnej” wobec czego doznał krzywdy majątkowej nie znajdują potwierdzenia w materiale dowodowym. W piśmie z 20 kwietnia 2016 r., w którym powód wypowiedział pełnomocnictwo zawarto uzasadnienie tej decyzji, które rozwinięto w dwóch kolejnych pismach. Faktem jest natomiast, że pozwany nie przyjął tych wyjaśnień do wiadomości. Powód jeszcze po wypowiedzeniu umowy reprezentował pozwanego, który ponadto od jesieni 2015 r. samodzielnie podejmował w sprawie czynności, z którymi nie zgadzał się pełnomocnik. Podsumowując, zawarta przez strony umowa zobowiązywała powoda do udzielania pomocy prawnej w celu realizacji orzeczenia sądu pracy, zaś pozwanego do wypłaty wynagrodzenia. W umowie nie wskazano, by do uznania umowy za zrealizowaną niezbędne było spełnienie wszystkich postulatów w całości, co wobec charakteru umowy zlecenia należało poczytywać jako zobowiązanie do starannego działania. W tej sytuacji roszczenie w ocenie Sądu należało uznać za w pełni zasadne, wynikające wprost z aneksowanej umowy, wobec czego należało zasądzić dochodzoną kwotę wraz z odsetkami, o czym postanowiono w pkt. I sentencji na podstawie art. 735 k.c.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c., a na zasądzoną kwotę składa się 100 zł opłaty od pozwu, 900 zł kosztów zastępstwa procesowego oraz 17 zł opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

SSR Katarzyna Malinowska