Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 listopada 2017 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu X Wydział Cywilny w składzie następującym

Przewodniczący SSR Maria Żuchowska

Protokolant st. sekr. sąd. Elżbieta Jakubowska

Po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2017 w Toruniu.

sprawy z powództwa (...) sp. z o.o. w W.

przeciwko: S. B.

o: zapłatę

I.  zasądza od pozwanego S. B. na rzecz powoda (...) sp. z o.o. w W. kwotę 987,95 zł (dziewięćset osiemdziesiąt siedem złotych dziewięćdziesiąt pięć groszy) wraz z odsetkami :

- umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od kwoty 919 zł od dnia 29 kwietnia 2017r., do dnia 29 listopada 2017r.,

- ustawowymi za opóźnienie od kwoty 68,95 zł od dnia 29 kwietnia 2017r., do dnia 29 listopada 2017r.,

II.  rozkłada należność główną zasądzoną w pkt. I wyroku na 10 rat, przy czym pierwsze 9 rat po 100 zł, ostatnia rata w kwocie 87,95zł wraz z sumą odsetek zasądzonych w pkt. I wyroku, płatne do 15-go dnia każdego miesiąca, poczynając od miesiąca następnego po miesiącu w którym uprawomocni się wyrok wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w przypadku zwłoki w płatności którejkolwiek z rat;

III.  nie obciąża pozwanego kosztami procesu poniesionymi przez powoda.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 28.04.2017r. powodowa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. domagał się zasądzenia na jego rzecz od pozwanego S. B. kwoty 987,95 zł z umownymi odsetkami w wysokości odsetek maksymalnych od kwoty 919 zł oraz ustawowymi od pozostałej kwoty od dnia 29.04.2017r.do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu. Wyjaśnił, że pozwany zawarł z powodem umowę pożyczki za pośrednictwem serwisu internetowego, której pozwany nie spłaciła.

Postanowieniem z dnia 23.06.2017 r., referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin - Zachód w Lublinie stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty w przedmiotowej sprawie i orzekł o przekazaniu sprawy tutejszemu sądowi.

Po przekazaniu sprawy, powód podtrzymał żądanie pozwu i przedłożył dokumenty na poparcie zasadności dochodzonego roszczenia.

W odpowiedzi na pozew pozwany uznał powództwo w całości, wnosząc jednoczenie o rozłożenie należności na 4 kwartalne raty z uwagi na bardzo trudną sytuację finansową. Do pisma przedłożył oświadczenie o stanie majątkowym, z którego wynikało, że pracuje na czas określony, otrzymując wynagrodzenie w kwocie 2200 zł miesięcznie.

Strona powodowa nie odniosła się do złożonego przez pozwanego wniosku.

Na rozprawie w dniu 29.11.2017r. stawił się pozwany, który podał, że utracił pracę z powodu nerwicy lękowej, na którą choruje. Wskazał, że mógłby spłacić zadłużenie w ratach, bo pomogą mu rodzice.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 29.08.2016r. pozwany S. B. zawarł w formie elektronicznej umowę pożyczki na kwotę 800zł z (...) sp. z o.o. w W.. Pożyczka miała zostać spłacona z odsetkami o prowizją w terminie 30 dni.

Okoliczność bezsporna oraz dowód:

- przelew rejestracyjny – k.15

-wzór umowy – k.16-17

- warunki pożyczki – k. 18

- przelew kwoty 800 zł - 19

Pozwany nie spłacił należności w terminie, jak również później, pomimo wezwań do zapłaty.

Okoliczność bezsporna oraz dowód:

- P. wezwanie do zapłaty – k. 20

- ostateczne wezwanie do zapłaty – k. 21

- wezwanie do zapłaty – k.22,

Pozwana znajduje się w trudnej sytuacji materialnej i zdrowotnej. Pozwany choruje na nerwicę lękową, na leki wydaje ponad 300 zł miesięcznie. Mieszka wraz z konkubiną, która otrzymuje rentę w kwocie 866,50 zł miesięcznie w wynajętym mieszkaniu, za które płacą 433 zł czynszu. Kilkaset złotych wydają na utrzymanie siebie i mieszkania. Dodatkowo spłacają inne pożyczki w ratach. Pozwany w czasie trwania procesu stracił pracę. Pomagają mi rodzice.,

Okoliczność niezaprzeczona

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny ustalony został na podstawie dokumentów oraz okoliczności bezspornych. Dokumenty przedłożone przez stronę powodową zasługiwały na walor wiarygodności, gdyż ich rzetelność i autentyczność nie zostały w toku procesu podważone.

Wysokość długu i jego wymagalność pozostawały poza sporem. Spór natomiast dotyczył zasadności dochodzonego roszczenia w całości wobec bardzo trudnej sytuacji materialnej i zdrowotnej pozwanego.

Podstawę prawną dochodzonego roszczenia stanowi art. 720§1kc. Zgodnie z tym przepisem przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Zawarcie przez strony umowy pożyczki zostało wykazane przez stronę powodową, a wysokość długu pozostawały bezsporne.

Jeżeli chodzi o sytuację materialną pozwanego, to strona pozwana przedkładając oświadczenie majątkowe uzupełnione oświadczeniem na rozprawie, w sposób szczegółowy wykazała swoją sytuację materialną. W ocenie Sądu, w przedmiotowej sprawie, bardzo trudna sytuacja materialna pozwanego została wykazana. Dodatkowo strona powodowa, po doręczeniu jej odpisu dokumentów przedłożonych przez pozwanego i wniosku o rozłożenie należności na raty, w żaden sposób się do nich nie ustosunkowała. A zatem, uznano te fakty za okoliczności przyznane. Zgodnie bowiem z art. 230 k.p.c., gdy strona nie wypowie się co do twierdzeń strony przeciwnej o faktach, sąd, mając na uwadze wyniki całej rozprawy, może fakty te uznać za przyznane.

Z podanych względów, na podstawie art. 720§1 kc, powództwo okazało się zasadne i podlegało uwzględnieniu, o czym orzeczono w punkcie I sentencji wyroku. Jednocześnie Sąd uznał, iż nie zachodzą w przedmiotowej sprawie podstawy do uznania, że dochodzone pozwem roszczenie jest sprzeczne z prawem czy zasadami współżycia społecznego.

W myśl art. 320 k.p.c., w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie, a w sprawach o wydanie nieruchomości lub
o opróżnienie pomieszczenia - wyznaczyć odpowiedni termin do spełnienia tego świadczenia. W rozpoznawanej sprawie wystąpił szczególnie uzasadniony przypadek pozwalający na zastosowanie dyspozycji powołanego przepisu, gdyż sytuacja finansowa pozwanego jest na tyle trudna, że obowiązek jednorazowej zapłaty należności obciążyłby go nadmiernie. Dodatkowo, postawa pozwanego prezentowana podczas procesu przemawia za uznaniem, że wykona on zobowiązanie po rozłożeniu na raty. Na uwagę zasługuje też fakt, ze po złożeniu wniosku o rozłożenie należności na raty, strona powodowa nie wniosła w tym zakresie żadnego sprzeciwu. Za właściwe Sąd uznał rozłożenie należności głównej na 10 rat, w kwotach po 100 zł pierwsze 9 rat, ostatnia rata w kwocie 87,95 zł wraz z odsetkami. Takie ukształtowanie wysokości i ilości rat zapewnia uzyskanie przez stronę powodową należnego jej świadczenia w rozsądnym terminie, bez obciążania przy tym ponad miarę pozwanego.

O kosztach procesu orzeczono w punkcie III sentencji wyroku na podstawie
art. 102 k.p.c. zgodnie z zasadą słuszności. S. B. stracił pracę i jest osobą schorowaną. Dodatkowo, po uprawomocnieniu się wyroku, pozwany będzie musiał zapłacić powodowi należność zasądzoną w przedmiotowej sprawie w kwocie prawie 1000 zł. W ocenie Sądu, w rozpoznawanej sprawie wystąpił szczególnie uzasadniony wypadek uzasadniający odstąpienie od obciążenia pozwanego kosztami procesu.