Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 lutego 2017 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu X Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Maria Żuchowska
Protokolant:	st. sekr. sądowy Elżbieta Jakubowska

po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 2017 r. w Toruniu

sprawy z powództwa Bank (...) spółka akcyjna w W.

przeciwko M. K.

o zapłatę

I.  utrzymuje w mocy nakaz zapłaty wydany w postępowaniu nakazowym w dniu 30 sierpnia 2016r,., w sprawie X Nc 4888/16 w całości,

II.  kosztami sadowymi od uiszczenia których pozwany był zwolniony obciąża Skarb Państwa,

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1 217 zł (tysiąc dwieście siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt X C 3041/16

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 10 sierpnia 2016r. powodowy Bank (...) spółka akcyjna w W. domagał się zasądzenia na jego rzecz w postepowaniu nakazowym od pozwanego M. K. kwoty 2393,63 zł z umownymi odsetkami od kwoty 2310,44 zł dnia 10.08.2016 do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu. Wyjaśnił, że zgodnie z wyciągiem z ksiąg banku pozwany z tytułu powstałego zadłużenia jest winny powodowi kwotę 2393,63 zł.

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu nakazowym z dnia
30 sierpnia 2016, Sąd Rejonowy w Toruniu orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W wyznaczonym terminie pozwany wniósł zarzuty, w których zaskarżył nakaz w całości. W uzasadnieniu przyznał, iż posiada zadłużenie wobec powoda, jednak nie uchyla się od spłaty i spłaca zadłużenie systematycznie.

Postanowieniem z dnia 28.10.2016r. pozwany został zwolniony od kosztów sądowych w całości.

W odpowiedzi na zarzuty strona powodowa podtrzymała żądanie pozwu wskazując, że po powstaniu zadłużenia umowa została pozwanemu wypowiedziana, a następnie, na wniosek pozwanego, bank zgodził się na spłatę zadłużenia w ratach. Dodano, że pozwany zaprzestał spłacania ustalonych w ugodzie rat.

Pozwany nie ustosunkował się do twierdzeń powoda i przedłożonych dokumentów.

Na rozprawie w dniu 13.02.2017r. stawiła się pełnomocnik powoda, która podtrzymała dotychczasowe stanowisko, pozwany nie stawił się zawiadomiony i pouczony prawidłowo.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 03.08.1999 r. między stronami została zawarta umowa E. oraz umowa pożyczki w E., zmieniona aneksem z dnia 27.08.2014r. Pozwany nie wywiązał się z umowy, co skutkowało jej wypowiedzeniem w dniu 19.05.2015r.

Okoliczność bezsporna oraz dowód:

- umowa z dnia 03.08.1999 – k. 50,

- aneks do umowy – k. 51-60,

- regulamin i OWU – k. 61-81,

- wezwanie do zapłaty i wypowiedzenie umowy – k. 82-87,

- ostateczne wezwanie do zapłaty z dnia 01.12.2015r. – k. 5,

Na kolejny wniosek pozwanego z dnia 09.12.2015r. powód zgodził się na spłatę zadłużenia w ratach po 500 zł miesięcznie. Pozwany spłacił ratę w grudniu i częściowo w styczniu i kwietniu, a następnie zaprzestał spłacania rat.

Dowód: wniosek pozwanego – k. 91

- zgoda na raty – k. 92,

- zestawienie wpłat pozwanego za okres od maja 2015 do listopada 2016 – k. 93-94,

W dniu 10.08.2016r. Bank wystawił wyciąg z ksiąg, z którego wynikało zadłużenie w łącznej kwocie 2393,63 zł, w tym kwota 2310,44 zł tytułem kapitału.

Dowód: wyciąg z ksiąg banku – k. 4

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny ustalony został na podstawie dokumentów oraz okoliczności bezspornych. Dokumenty przedłożone przez stronę powodową zasługiwały na walor wiarygodności, gdyż ich rzetelność i autentyczność nie zostały w toku procesu podważone.

Wysokość długu i jego wymagalność pozostawały poza sporem. Spór natomiast dotyczył zasadności dochodzonego roszczenia w całości wobec podniesienia przez pozwanego zarzutu, że spłacał regularnie w ratach powstałe zadłużenie.

Podstawę prawną dochodzonego roszczenia stanowi art. 69 ust. 1 ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (jedn. tekst: Dz.U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665 ze zm.), zgodnie z którym przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Zawarcie przez strony umowy pożyczki w ramach umowy rachunku zostało wykazane przez stronę powodową, a wysokość długu pozostawały bezsporne. W cenie Sądu, powód, zgodnie z zasadą ciężaru dowodu określoną w art. 6 kc wykazał, że pomimo kolejnej zgody na spłatę zadłużenia w ratach, pozwany nie wywiązał się z ugody i zaprzestał spłacania zadłużenia od kwietnia 2016r. Powód wykazał zatem, że wniesienie pozwu w sierpniu 2016r. co do pozostałej kwoty zadłużenia było jak najbardziej zasadne. Dodatkowo, pozwany, po przedłożeniu przez stronę powodową historii dokonywanych przez pozwanego wpłat, nie zakwestionował tych dokumentów ani nie wykazał w żaden sposób, że spłacał zadłużenie w dalszym ciągu.

Z podanych względów, na podstawie art. 69 ust. 1 Prawa bankowego, powództwo okazało się zasadne, w związku z powyższym należało utrzymać w mocy uprzednio wydany nakaz zapłaty w postepowaniu nakazowym , o czym orzeczono w punkcie I sentencji wyroku.

W toku procesu pozwany został zwolniony od kosztów sądowych, na które składała się opłata od zarzutów w kwocie 70 zł. W punkcie II sentencji orzeczono o obciążeniu Skarbu Państwa tymi kosztami.

Z uwagi na fakt, że zwolnienie od kosztów sądowych nie zwalnia strony od obowiązku zwrotu kosztów procesu przeciwnikowi (art. 108 ustawy z dnia 28.07.2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych), o kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. w punkcie III sentencji wyroku. Strona powodowa wygrała proces w całości, co uzasadnia obciążenie pozwanego obowiązkiem zwrotu kosztów procesu w całości, przy uwzględnienie, że po wniesieniu zarzutów, powód był reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika. Na koszty procesu poniesione na rozprawie przez powoda składały się więc wynagrodzenie pełnomocnika procesowego będącego radcą prawnym w kwocie 1200 zł i opłata od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.