Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 marca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu X Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodnicząca: SSR Katarzyna Malinowska

Protokolant: sekr. sądowy Katarzyna Domańska

po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2017 r. w Toruniu

sprawy z powództwa (...) spółka akcyjna w G.

przeciwko C. R.

o zapłatę

oddala powództwo.

SSR Katarzyna Malinowska

Sygn. akt X C 1812/16

UZASADNIENIE

Powód (...) S.A. z siedzibą w W. wniósł 13 maja 2016 r. pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym o zapłatę kwoty 747,39 zł wraz z odsetkami i kosztami procesu przeciwko pozwanej C. R..

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że należność od pozwanej w stosunku do powoda wynika z nieuregulowanych faktur :

- faktura VAT nr (...) z dnia 22 grudnia 2014 r.

- faktury VAT nr (...) z dnia 20 lutego 2015 r.

- faktura VAT nr (...) z dnia 20 lutego 2015 r.

- faktury VAT nr (...) z dnia 21 kwietnia 2015 r.

- faktury VAT nr (...) z dnia 21 kwietnia 2015 r.

- faktury VAT nr (...) z dnia 22 czerwca 2015 r.

- faktury VAT nr (...) z dnia 22 czerwca 2015 r.

- faktury VAT nr (...) z dnia 24 sierpnia 2015 r.

- faktury VAT nr (...) z dnia 24 sierpnia 2015 r.

- faktury VAT nr (...) z dnia 27 października 2015 r.

- faktury VAT nr (...)/ z dnia 21 grudnia 2015 r.

- faktury VAT nr (...) z dnia 21 grudnia 2015 r.

- faktury VAT nr (...) z dnia 6 lutego 2016 r.

Na rozprawie pozwana przedłożyła dokumenty wskazujące na fakt, że mieszkanie do którego powód miał dostarczać energię elektryczną między 22 grudnia 2014 r. a 6 lutego 2016 r. spaliło się podczas pożaru w dniu 9 października 2014 r.

W piśmie pełnomocnika powoda z dnia 9 lutego 2017 r. wskazano, że powód nie wiedział o spaleniu mieszkania, bowiem pozwana nie poinformowała go o tym, wobec czego miał on prawo naliczać opłaty za dostawę energii na podstawie szacowanych odczytów układu pomiarowo-rozliczeniowego. Wskazano, że pozwana, która nie zgłosiła faktu pożaru, zobowiązana jest do zapłaty należności do dnia 13 stycznia 2016 r., a więc dnia zweryfikowania, że licznik pomiaru prądu zaginął.

Sąd ustalił, co następuje:

Powód (...) S.A. z siedzibą w G. na podstawie umowy kompleksowej nr (...) dostarczał na rzecz pozwanej C. R. energię elektryczną do lokalu mieszkalnego położonego w T. przy ulicy (...). J. C. (...) Lokal ten był zajmowany przez pozwaną C. R. na podstawie umowy najmu z (...) T..

Bezsporne oraz dowód:

- umowa kompleksowa – k.23 akt

- skierowanie – k. 24 akt

W dniu 9 października 2014 r. doszło do pożaru w budynku wielorodzinnym, do którego dostarczano prąd, przy ulicy (...) w T.. Od tego momentu pozwana nie zamieszkiwała w lokalu, przeniosła się do lokalu przy ulicy (...) i zawarła umowę na dostawę prądu do nowego lokalu.

Dowód:

- zaświadczenie – k. 44 akt

Pozwana nie zgłosiła powodowi informacji o spaleniu mieszkania, a powód w dalszym ciągu wystawiał na rzecz pozwanej faktury za dostawę prądu.

Dowód:

- faktury VAT – k. 25-32

- wezwanie do zapłaty – k. 21 akt

W dniu 13 stycznia 2016 r. powód wystawił zlecenie zdemontowania licznika prądu przypisanego pozwanej do mieszkania przy w budynku przy ulicy (...). Do demontażu nie doszło z uwagi na zaginiecie licznika.

Dowód:

- zlecenie k. 52

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dowód z dokumentów załączonych do akt sprawy. Dokumentom tym Sąd nadał przymiot wiarygodności.

Bezsporne w sprawie jest to, że powoda i pozwaną łączyła umowa kompleksowa, na podstawie której powód dostarczał pozwanej, do lokalu przy ulicy (...) energię elektryczną. Bezsporne jest również to, że w październiku 2014 r. doszło do pożaru mieszkania pozwanej i pozwana od tego momentu pozwana już w nim nie zamieszkiwała.

Sporne natomiast pozostaje to czy powód może dochodzić należności zgłoszonych w pozwie, wobec faktu, że pozwana nie mieszkała w okresie wystawiania faktur w mieszkaniu, ale jednak nie zgłosiła powodowi faktu pożaru i wyprowadzki.

Zgodnie z art. 6 k.c., istnienie sporu między stronami, co do zasady, obliguje jedną z nich do udowodnienia faktów mających znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Na podstawie art. 6 k.c. oraz art. 232 k.p.c., ciężar dowodu spoczywa na stronie, która z określonych faktów wywodzi skutki prawne. Jeśli zatem powód powoływał się na zaistnienie oznaczonych faktów, w tym na fakt zasadności i wysokości dochodzonego roszczenia, zobowiązany był wskazać okoliczności, które uzasadniały żądanie zgłoszone w pozwie. Na stronie powodowej spoczywał więc ciężar wykazania zasadności i wysokości dochodzonego roszczenia wraz z naliczonymi odsetkami.

Podkreślenia wymaga fakt, że sąd nie jest obowiązany zastąpić własnym działaniem bezczynność strony, a skorzystanie przez sąd ze swojego uprawnienia do podjęcia inicjatywy dowodowej jest możliwe jedynie w szczególnych sytuacjach procesowych o wyjątkowym charakterze. Należy zatem wyraźnie podkreślić, że to strony procesu, a nie sąd, są wyłącznym dysponentem toczącego się postępowania i one wreszcie ponoszą odpowiedzialność za jego wynik. Na sądzie rozpoznającym sprawę nie spoczywa powinność zarządzania dochodzeń mających na celu uzupełnienie i wyjaśnienie twierdzeń stron oraz poszukiwanie dowodów na ich udowodnienie.

W ocenie Sądu, biorąc pod uwagę wyniki przeprowadzonego postępowania dowodowego powództwo należało oddalić.

Faktem jest, że strony łączył stosunek zobowiązaniowy, również w okresie, w którym pozwana nie zamieszkiwała w mieszkaniu przy ulicy (...), z uwagi na brak z jej strony zawiadomienia o pożarze i przeprowadzce, czy wypowiedzenia umowy. Wynika z tego, że pozwana co do zasady mogła być obciążona kosztami powstającymi w związku z trwaniem umowy, jednak dotyczyć to mogło wyłącznie kosztów powstających wówczas, gdy energia nie jest dostarczana do budynku, który – jak w niniejszej sprawie - spłonął

Mając powyższe na względzie, mimo wiązania umowy w spornym okresie, Sąd nie mógł jednak orzec obowiązku pozwanej do zapłaty całości lub części żądanej kwoty, bowiem powód nie wskazał, które z elementów składających się na łączną kwotę 747,39 zł należne są od pozwanej niezależnie od tego, czy energia elektryczna jest dostarczana do budynku.

Reasumując powództwo zostało oddalone zgodnie z art. 353 k.c. w zw. z art. 5 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 1059 z późn. zm.)

SSR Katarzyna Malinowska