Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 marca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu X Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Beata Kasprzyk
Protokolant:	st. sekr. sądowy Beata Nowak

po rozpoznaniu w dniu 1 marca 2016 r. w Toruniu

sprawy z powództwa (...) Wierzytelności Detalicznych Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W.

przeciwko Z. K.

o zapłatę

orzeka:

I.  zasądza od pozwanego Z. K. na rzecz powoda (...) Wierzytelności Detalicznych Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W. kwotę 6112,48 zł (sześć tysięcy sto dwanaście złotych czterdzieści osiem groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 grudnia 2014 r. do dnia zapłaty; z uwzględnieniem zmiennej stopy procentowej odsetek ustawowych do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego Z. K. na rzecz powoda (...) Wierzytelności Detalicznych Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W. kwotę 1517,00 zł (tysiąc pięćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt X C 1778/15

UZASADNIENIE

Powód (...) Wierzytelności Detalicznych Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. wniósł w elektronicznym postępowaniu upominawczym o zasądzenie od pozwanego Z. K. kwoty 77,00 zł wraz z odsetkami oraz kosztami procesu.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że żądana kwota stanowi zaległość, jaka powstała wskutek nie wywiązania się pozwanej z warunków umowy, jaką 16 maja 2005 r. zawarł pozwany z poprzednikiem prawnym powoda (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W..

Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie w Wydziale VI Cywilnym wydał 2 stycznia 2015 r. postanowienie , na mocy którego przekazał sprawę do Sądu Rejonowego w Toruniu , z uwagi na brak podstaw do wydania nakazu zapłaty .

7 maja 2015r. został wydany nakaz zapłaty , zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwany wniósł sprzeciw od powyższego nakazu , podnosząc przede wszystkim zarzut przedawnienia .

Ponadto wskazując , że umowa przedłożona przez powodowy fundusz , zawiera liczne skreślenia . nie wykazano umocowania osób , które powyższą umowę podpisały . Nie przedłożono umowy cesji .

Ponadto , nie wiadomo w jaki sposób została wyliczona kwota roszczenia głównego , odsetek oraz kosztów dodatkowych .

Podniesiono także , że wszystkie dowody powinny być wskazane w pozwie .

Strona powodowa w odpowiedzi na powyższe podniosła , że zarzut przedawnienia nie może został uwzględniony , nie upłynął bowiem okres przedawnienia .

Dołączyła umowę , dokument autoryzacji wypłaty , umowę przelewy wierzytelności oraz historię operacji przy użyciu karty V. .

Sąd ustalił, co następuje :

Pozwany Z. K. 16 maja 2005 r. zawarł z (...) Bank S.A. we W. umowę o przyznanie limitu kredytowego i umowę o wydanie i korzystanie z karty kredytowej Maxima (...) .

Na mocy umowy pozwana miała możliwość zadłużania się do kwoty 2800,00zł . Ponadto istniała możliwość automatycznego przedłużania umowy , aż do ewentualnego wypowiedzenia umowy .

Pozwany do 2008r. dokonywał wpłat , które zaliczano na poczet zadłużenia .

Umowa została wypowiedziana pismo odebrane przez pozwanego 17 maja 2010r.

28 września 2012r. (...) Bank (...) S.A złożył wniosek o wszczęcie egzekucji , na podstawie nakazu zapłaty wydanego 16 maja 2012r.

Postanowieniem z 15 października 2013r. postepowanie egzekucyjne zostało umorzone wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji .

27 czerwca 2014r. doszło do cesji między bankiem , będącym stroną umowy , a powodowym funduszem .

/dowód:

Umowa– k. 29 akt,

Historia operacji dokonywanych przez pozwaną – k. 35-42akt,

Wypowiedzenie umowy – k. 47 akt

Akta komornicze k. 1, 49

Umowa przelewu wierzytelności k. 115- 135/.

Sąd zważył, co następuje:

Przestawiony stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dowody z dokumentów, dołączonych przez stronę powodową do akt sprawy, Dowody te zostały przez Sąd uznane za wiarygodne, bowiem żadna ze stron nie zakwestionowała ich autentyczności i wiarygodności.

Bezspornym jest w sprawie, że pozwany zawarł z poprzednikiem prawnym powoda umowę , z której się nie wywiązał .

Bezsporne jest to , że do wypowiedzenia umowy doszło w 2010r., oraz , że toczyło się postepowanie egzekucyjne.

Pozwany podniósł zarzut przedawnienia roszczenia, nie wskazując w istocie żadnych okoliczności , ani tego od kiedy jej zdaniem żądanie można uznać za przedawnione .

Przepisy Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. 02, nr 72, poz. 665) nie regulują kwestii przedawnienia, stąd do przedmiotowej umowy będą mieć zastosowanie ogólne przepisy o przedawnieniu. Zgodnie z art. 118 k.c. „Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – trzy lata”.

Czynności bankowe wykonywane są w ramach prowadzonej przez banki działalności gospodarczej. Definicja działalności gospodarczej zawarta jest w art. 2 Ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. 2004 r., nr 173, poz. 1807). Stąd w przedmiotowej sprawie termin przedawnienia roszczeń wynosi 3 lata.

Termin przedawnienia roszczenia rozpoczyna się od dnia w którym roszczenia stało się wymagalne (art. 120 § 1 k.c).

Pozew został wniesiony 12 listopada 2014r. Fakt , że umowa została zawarta w 2005r. nie oznacza , że zarzut przedawnienia należy uwzględnić .

Umowa ulegała automatycznemu przedłużeniu , pozwana dokonywała wpłat na poczet zadłużenia , w miarę regularnie.

Umowa została wypowiedziana w 2010r. , w latach 2012-2013r. toczyło się postepowanie egzekucyjne , co spowodowało przerwę biegu przedawnienia .

Mając powyższe na uwadze , w ocenie sądu roszczenie nie jest przedawnione .

Jednocześnie w ocenie sądu dokumenty przedłożone przez stronę powodowa w odpowiedzi na sprzeciw , mogły zostać wniesione , jako odpowiedź na zarzuty w sprzeciwie .

Dokumenty te pozwoliły zweryfikować m.in. wysokość żądania , ponadto dokonano weryfikacji dokumentów dołączonych do cesji .

Sąd uwzględnił żądanie , na podstawie art. 535§1 k.c.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 – 3 k.p.c. zawierający zasadę odpowiedzialności za wynik procesu.

Pozwany przegrał proces w całości, stąd zobowiązany jest do poniesienia kosztów procesu .