Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 września 2024 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu X Wydział Cywilny w składzie:

Przewodnicząca: Asesor sądowy Anna Bindas-Smoderek

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 10 września 2024 r. w Toruniu sprawy

sprawy z powództwa (...) Spółka akcyjna z siedzibą w W.

przeciwko (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w T.

o zapłatę

I.  oddala powództwo w całości;

II.  zasądza od powoda (...) Spółka akcyjna z siedzibą w W. na rzecz pozwanego (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w T. kwotę 1.817 zł (tysiąc osiemset siedemnaście złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów procesu;

III.  nakazuje pobrać od powoda (...) Spółka akcyjna z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Toruniu kwotę 2.919,08 zł (dwa tysiące dziewięćset dziewiętnaście złotych osiem groszy) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

Asesor sądowy Anna Bindas-Smoderek

Sygn. akt X C 1367/23

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 12 lipca 2023 r. (...) Spółka akcyjna z siedzibą w W. (dalej: (...) S.A.”) wniosło o zasądzenie od (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w T. (dalej: (...) Sp. z o.o.”), kwoty 5.593,15 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 17 marca 2023 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że jest to kwota dochodzona jako roszczenie regresowe albowiem powód jako ubezpieczyciel wypłacił poszkodowanej P. O. odszkodowanie w związku z zalaniem lokalu, które miało miejsce w dniu 7 lipca 2022 r. Przyczyną zalania lokalu było natomiast nieprawidłowe działanie systemu odprowadzania wody opadowej, za co odpowiada strona pozwana.

Nakazem zapłaty dnia 10 sierpnia 2023 r. sygn. akt I Nc 1716/23 referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym w Toruniu orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W ustawowym terminie sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty wniosło (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w T. wnosząc o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu sprzeciwu wskazano na błędną datę szkody tj. według pozwanego zalanie miało miejsce w dniu 4 lipca 2022 r. Jednocześnie strona pozwana wskazała, że w dniu 4 lipca 2022 r. doszło do tak intensywnych opadów deszczu, że studzienka chłonna przed wejściem do lokalu nie była w stanie odbierać tak dużej ilości wody. Niemniej do tego dnia pozwana nie odnotowała żadnych zgłoszeń związanych z nieprawidłowym funkcjonowaniem przedmiotowej studzienki, a budynek wielorodzinny w którym znajduje się zalany lokal przechodzi z powodzeniem wszystkie przeglądy. Nawalny deszcz jest natomiast anomalią, której strona pozwana nie była w stanie przewidzieć ani jej zapobiec.

W piśmie z dnia 14 grudnia 2023 r. strona powodowa zakwestionowała stanowisko strony pozwanej co do wystąpienia w dniu 4 lipca 2022 r. nadzwyczajnych warunków pogodowych, powołując się w tym zakresie na archiwalne prognozy pogody. Strona powodowa podkreśliła, że powstała szkoda stanowi wynik zaniedbań po stronie pozwanej związanych z nienależytym zarządzeniem nieruchomością, w tym jej ogólnym stanem – nieprawidłowym działaniem systemu odprowadzania wody opadowej (art. 61 i art. 5 ust. 2 ustawy Prawo budowalne).

Na wniosek strony pozwanej z dnia 21 lutego 2024 r. wezwano do udziału w sprawie (...) Spółkę akcyjną (...) (...) z siedzibą w W.. Strona pozwana wskazała bowiem, że przysługiwałoby jej roszczenie regresowe wobec ubezpieczyciela. Wezwany zakład ubezpieczeń nie przystąpił do sprawy.

Wobec zapowiedzianego w sprzeciwie wniosku dowodowego, przy piśmie z dnia 5 marca 2024 r. strona pozwana złożyła ekspertyzę Instytutu (...) w zakresie warunków pluwiometrycznych w tym określenia współczynnika wydajności opadów atmosferycznych w dniach 1, 4 i 7 lipca 2022 r. w T..

Na rozprawie w dniu 28 marca 2024 r. pełnomocnik pozwanego potwierdził, że wartość szkody nie jest kwestionowana, jednakże powództwo jest kwestionowane co zasady odpowiedzialności pozwanego.

Po przeprowadzeniu dowodu z opinii biegłego sądowego, Sąd doręczając pełnomocnikom odpis opinii zobowiązał do zajęcia stanowiska co do opinii, a także uprzedził o możliwości zamknięcia rozprawy na posiedzeniu niejawnym i zobowiązał do zajęcia stanowiska końcowego w sprawie w terminie trzech tygodni od dnia doręczenia opinii, pod rygorem przyjęcia niekwestionowania opinii i podtrzymywania aktualnego stanowiska sprawie. W wyznaczonym terminie strona powodowa nie złożyła stanowiska co do opinii biegłego sądowego, a także stanowiska końcowego w sprawie. Strona pozwana w piśmie z dnia 30 lipca 2024 r. nie złożyła zastrzeżeń do opinii biegłego sądowego i podtrzymała dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Sąd ustalił, co następuje.

W dniu 1 lipca 2022 r. (piątek) doszło do zalania lokalu użytkowego położonego w T. przy ul. (...) zajmowanego przez poszkodowaną P. O. i wykorzystywanego przez nią na cele prowadzonej działalności gospodarczej w charakterze salonu kosmetycznego. Wskutek zalania doszło do powstania szkody obejmującej zniszczenie paneli podłogowych oraz części mebli. Poszkodowana zalanie ujawniła 4 lipca 2022 r. (poniedziałek), po powrocie do lokalu po dwutygodniowym zwolnieniu lekarskim.

Dowody:

– umowa najmu lokalu użytkowego z dnia 21 czerwca 2016 r., k. 64,

– protokół szkody z dnia 13.07.2022 r. wraz z załącznikiem, k. 14-15,

– zgłoszenie szkody, k. 16-18.

– oświadczenie do szkody wraz z załącznikami i zdjęciami, k. 23-24,

– wykaz uszkodzonych ruchomości, k. 25,

– zdjęcia uszkodzeń, k. 29-38,

– zeznania świadka P. O., k. 120–120.

Poszkodowana od 22 czerwca 2022 r. do 22 czerwca 2023 r. posiadała umowę ubezpieczenia lokalu zawartą z powodem. Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego zakład ubezpieczeń wypłacił poszkodowanej tytułem odszkodowania kwotę 5.593,15 zł.

Okoliczności bezsporne, ponadto dowody:

– polisa ubezpieczeniowa, k. 19–22,

– kosztorys do szkody, k. 26–28,

– decyzja płatnicza z dnia 20.07.2022 r., k. 39–40,

– dowód przelewu, k. 41.

Od 1 do 11 lipca 2022 r. nad Polską dominowały wyże, których centra przemieszczały się z zachodu na wschód Europy. Przeplatały się one w tym okresie z dość szybko wędrującymi zatokami niżowymi znad północnej Europy, z którymi związane były fronty atmosferyczne.

W dniu 1 lipca 2022 r. w T. zachmurzenie w godzinach rannych do godzin popołudniowych było umiarkowane, małe, okresowo bezchmurne. W godzinach popołudniowych do godzin wieczornych zachmurzenie było duże lub całkowite. Wówczas występowały opady deszczu o słabym, umiarkowanych okresowo silnym natężeniu. W godzinach popołudniowych występowały również opady grady. Opadom od godzin popołudniowych do godzin wieczornych towarzyszyły burze atmosferyczne. W ciągu doby opadowej spadło około 16l/m ² wody opadowej. Współczynnik wydajności opadów określonych na podstawie pomiarów bezpośrednich oraz pośrednich rejestrujących natężenie opadów w przestrzeni przez radar meteorologiczny w czasie maksymalnego natężenia opadów atmosferycznych przekraczał 4.

W dniu 4 lipca 2022 r. opady deszczu były o słabym natężeniu i występowały w godzinach nocnych dnia 3/4 oraz w godzinach popołudniowych. W ciągu doby opadowej spadło mniej niż 1l/m ² wody opadowej. Współczynnik wydajności opadów określonych na podstawie pomiarów bezpośrednich oraz pośrednich rejestrujących natężenie opadów w przestrzeni przez radar meteorologiczny w czasie maksymalnego natężenia opadów atmosferycznych wynosił około 1.

W dniu 7 lipca 2022 r. nie występowały opady atmosferyczne.

Dowody:

– ekspertyza (...) dotycząca dnia 1.07.2022 r., k. 127-130,

Na dzień 1 lipca 2022 r. budynek mieszkaniowy wielorodzinny miał stan określany jako dobry, co do elementów narażonych na działanie szkodliwe – w tym wpływy atmosferyczne i niszczące działania czynników występujących podczas użytkowania takich jak m.in. odwodnienie dachu daszków i obróbki blacharskiego nie zgłaszano uwag, rynny i rury spustowe miały stan dobry. (...) miały stan dobry. Odwodnienie placów, otoczenia, było w stanie dobrym. Nie było żadnych zaleceń co do naprawy kanalizacji deszczowej.

Przyczyną zalania lokalu użytkowego zajmowanego przez P. O. były silne opady deszczu wynoszące w dniu 1 lipca 2022 r. ok. 16 l/m ² (w lokalizacji stacji pomiarów (...)).

Na dzień 1 lipca 2022 r. instalacja kanalizacyjna nie była w stanie awaryjnym (nie kwalifikowała się do naprawy głównej lub remontu). Do zalania lokalu nie doszło na skutek nieutrzymania instalacji kanalizacyjnej (studni chłonnej) w należytym stanie technicznym. Sieci kanalizacji deszczowej oraz instalacji deszczowej nie projektuje się dla ekstremalnych warunków pogodowych. Nawet przy rutynowym czyszczeniu studni chłonnych i dochowaniu wszelkiej staranności przy robotach konserwacyjnych, gwałtowne ulewy deszczu które wystąpiły w dniu 1 lipca 2022 r. mogły spowodować zalanie lokalu użytkowego.

Dowody:

– protokół szkody z dnia 13.07.2022 r. wraz z załącznikiem, k. 14-15,

– protokół z przeglądu okresowego z dnia 12.04.2022 r., k. 65–66,

– oświadczenie P. O., k. 67,

– oświadczenie (...) z 5 grudnia 2022 r., k. 68verte,

– ekspertyza (...) dotycząca dnia 1.07.2022 r., k. 127-130,

– opinia biegłego sądowego z zakresu budownictwa i instalacji sanitarnych R. P. , k. 139–149,

– zeznania świadka P. O., k. 120–120.

(...) Spółka akcyjna (...) (...) jako ubezpieczyciel (...) Sp. z o.o. odmówił realizacji roszczenia regresowego skierowanego do niego przez (...) S.A., albowiem przyczyną zalania było zdarzenie losowe, którego nie można było przewidzieć (intensywne opady deszczu).

Pismami z dnia 6 lutego 2023 r. oraz z dnia 6 marca 2023 r. (...) S.A. wystąpiła do (...) Sp. z o.o. z roszczeniem regresowym wobec odmowy zapłaty przez zakład ubezpieczeń. (...) Sp. z o.o. odmówiła zapłaty.

Dowody:

– pismo (...) S.A. (...) z dnia 27 stycznia 2023 r., k. 69verte-70

– wezwanie do zapłaty z dnia 6.02.2023 r. wraz z ZPO, k. 42–45,

– wezwanie do zapłaty z dnia 6.03.2023 r. wraz z ZPO, k. 46–48,

- pismo (...) Sp. z o.o. z 17 marca 2023 r., k. 72

Okoliczności faktyczne niniejszej sprawy w znacznej mierze pozostawały bezsporne (fakt wystąpienia szkody, wysokość szkody, wypłata odszkodowania poszkodowanej przez powoda, wezwanie pozwanego do zapłaty). Z tej przyczyny dowody powołane na te okoliczności były w pełni wiarygodne.

W toku sprawy Sąd przeprowadził dowód z zeznań świadka poszkodowanej P. O., której zeznania były wiarygodne. Sąd ocenił, że poziom szczegółowości zeznań świadka odpowiadał upływowi czasu, niemniej to że według świadka odpowiedzialność za zalanie wynikało z nieprawidłowości utrzymania studzienki, należało oceniać w świetle pozostałego materiału dowodowego, albowiem świadek nie ma w tym zakresie wiedzy specjalnej.

W sprawie nie tyle sporna, co nieustalona dokładanie przez strony była data szkody tj. data kiedy doszło do zalania lokalu użytkowego. W pozwie strona powodowa podniosła, że był to dzień 7 lipca 2022 r., co zakwestionowała strona pozwana wskazując, że był to dzień 4 lipca 2022 r. W dokumentach z postępowania likwidacyjnego wynikało, że zarówno poszkodowana jak i zakład ubezpieczeń różnie wskazywał datę 1 lipca 2022 r. (protokół szkody z 1.07.2022 r., oświadczenie do szkody 1 lipca 2022 r.), a także 4 lipca 2022 r. (zgłoszenie, k. 16, decyzja z 20.07.2022 r., k. 39). W świetle zgromadzone w sprawie materiału dowodowego w tym ekspertyza (...), a także zeznań świadka Sąd ustalił, że zalanie miało miejsce w dniu 1 lipca 2022 r. tj. w piątek. Wówczas bowiem występowały ponadnormatywne opady, a jednocześnie poszkodowana przebywała na dwutygodniowym zwolnieniu, z którego jak wskazała prawdopodobnie powróciła w poniedziałek i ujawniła zalanie w dniu 4 lipca 2022 r. Wówczas to woda jeszcze stała, ale było również widoczne, że zdążyła wsiąknąć w panele i uszkodzić meble. Z tych powodów w świetle doświadczenia życiowego i zgromadzonych dowodów, Sąd uznał, że tak jak sama poszkodowana wskazała do protokołu szkody z i złożyła oświadczenie do szkody, gdy wyceniał ją rzeczoznawca zakładu ubezpieczeń zalanie miało miejsce w dniu 1 lipca 2022 r., a jej ujawnienie w dniu 4 lipca 2022 r., które było również podawane w dokumentach.

Istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia kwestii spornych w sprawie miała opinia biegłego sądowego w zakresie budownictwa i instalacji sanitarnych R. P.. Opinia biegłego sądowego została sporządzona wedle tezy dowodowej określonej w postanowieniu, wnioski opinii zostały umotywowane przeprowadzonymi badaniami oraz z powołaniem się na doświadczenie i wiedzę specjalną biegłego. Sąd uznał, że opinia biegłego sądowego złożona w sprawie jest logiczna, zgodna z zasadami doświadczenia życiowego i wskazaniami wiedzy, dlatego też przyjął ją za podstawę ustaleń w sprawie. Strony nie złożyły zastrzeżeń co do opinii sporządzonej przez biegłego. Ponadto jako w pełni wiarygodną należało ocenić także niezakwestionowaną przez stronę powodową analizę Instytutu (...) złożoną w sprawie przez pozwany (...) Sp. z o.o.

Sąd zważył, co następuje.

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie

W sprawie nie było sporne, że strona powodowa jako ubezpieczyciel wypłaciła na rzecz poszkodowanej P. O. odszkodowanie w związku ze szkodą z dnia 1 lipca 2022 r. Powód wywodził swoją legitymację do dochodzenia roszczenia od (...) Sp. z o.o. w T. na podstawie art. 828 § 1 zdanie pierwsze k.c. zgodnie z którym jeżeli nie umówiono się inaczej, z dniem zapłaty odszkodowania przez ubezpieczyciela roszczenie ubezpieczającego przeciwko osobie trzeciej odpowiedzialnej za szkodę przechodzi z mocy prawa na ubezpieczyciela do wysokości zapłaconego odszkodowania.

Stosownie do treści art. 828 § 1 k.c., uprawnienia regresowe przechodzą na ubezpieczyciela z mocy prawa, czyli w drodze tzw. subrogacji ustawowej. Ubezpieczyciel wstępuje z mocy ustawy w prawa zaspokojonego wierzyciela (art. 518 § 1 pkt 4 k.c.) Realizacja nabytego w ten sposób prawa zakłada wykonywanie go na takich warunkach, na jakich przysługiwało ono poprzednikowi. Oznacza to, że roszczenie przechodzące na ubezpieczyciela jest zasadniczo tym samym roszczeniem, które przysługiwało poszkodowanemu wobec sprawcy szkody.

Powód swoje roszczenie wobec pozwanego co do zasady wywodził natomiast z treści art. 415 ustawy Kodeks cywilny zgodnie z którym kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia.. Art. 415 k.c. normuje podstawową zasadę odpowiedzialności opartej na winie sprawcy szkody. Za szkodę odpowiada osoba, której zawinione zachowanie jest źródłem powstania tej szkody. Zdarzeniem sprawczym w rozumieniu art. 415 k.c. jest zarówno działanie, jak i zaniechanie. Pierwsze polega na zachowaniu się aktywnym, drugie na zachowaniu się biernym. Zaniechanie może być uznane za „czyn” wtedy, gdy wiąże się z ciążącym na sprawcy obowiązkiem czynnego działania i niewykonaniem tego obowiązku. Czyn sprawcy, pociągający za sobą odpowiedzialność cywilną musi wykazywać znamiona niewłaściwości postępowania od strony przedmiotowej, co określa się mianem bezprawności czynu, i od strony podmiotowej, co określa się jako winę w znaczeniu subiektywnym (J. Gudowski (red.), Kodeks cywilny. Komentarz. Księga trzecia. Zobowiązania. Komentarz do art. 415 k.c. LEX/el). Należy przy tym rozdzielić zakresy pojęć bezprawności i winy, co oznacza, że pojęcie winy należy odnieść jedynie do opisania podmiotowych cech zachowania się sprawcy szkody. Jednocześnie, nie jest sporne, że dopiero czyn bezprawny może być oceniany w kategoriach czynu zawinionego w rozumieniu art. 415 k.c. Bezprawność – jako przedmiotowa cecha czynu sprawcy – jest ujmowana jako sprzeczność z obowiązującym zasadami porządku prawnego. Źródła tych zasad wynikają z norm powszechnie obowiązujących jako reguł postępowania wyznaczonych przez nakazy i zakazy wynikające z norm prawa pozytywnego, w szczególności prawa cywilnego, karnego, administracyjnego, pracy, finansowego itp. oraz nakazów i zakazów wynikających z zasad współżycia społecznego (dobre obyczaje). Na podstawie prawa cywilnego winę można przypisać podmiotowi prawa, gdy istnieją podstawy do negatywnej oceny jego zachowania z punktu widzenia zarówno obiektywnego, jak i subiektywnego (tzw. zarzucalność postępowania) (por. Gudowski Jacek (red.), Kodeks cywilny. Komentarz. Księga trzecia. Zobowiązania. Komentarz do art. 415 k.c. LEX).

W sprawie bezprawności działania pozwanego strona powodowa dopatrywała się w niedopełnieniu przez stronę pozwaną obowiązków wynikających z art. 184b pkt 2 i 5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2021 r., poz. 1899 ze zm.). Wypada przy tym wskazać, że w treści pozwu powołano nieobowiązujący od 1 stycznia 2014 r. art. 185 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, niemniej temu przepisowi odpowiada obowiązujący w dacie szkody art. 184b ustawy. Zgodnie z tym przepisem zarządzanie nieruchomością polega na podejmowaniu decyzji i dokonywaniu czynności mających na celu zapewnienie racjonalnej gospodarki nieruchomością, a w szczególności: bezpieczeństwa użytkowania i właściwej eksploatacji nieruchomości oraz utrzymaniu nieruchomości w stanie niepogorszonym zgodnie z jej przeznaczeniem. Oznacza to, że źródła powstania szkody (zalania lokalu użytkowego) upatrywał w zawinionym niedopełnieniu obowiązków przez (...) Sp. z o.o. jako zarządcę nieruchomości.

Zdaniem strony pozwanej wskutek niewykonania zadań nakładanych na zarządcę przez art. 61 pkt 1 w zw. z art. 5 ust. 2 lit. b ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2021 r., poz. 2351 ze zm.) obiekt budowlany miał być utrzymywany w niedostatecznym stanie technicznym, co miałoby się do niedrożności studni chłonnej, awarii systemu kanalizacyjnego oraz zalania lokalu ubezpieczanego przez (...) S.A.

Stosownie do treści art. 61 pkt 1 ustawy Prawo budowalne właściciel lub zarządca obiektu budowlanego jest obowiązany utrzymywać i użytkować obiekt zgodnie z zasadami, o których mowa w art. 5 ust. 2. Zgodnie natomiast z art. 5 ust. 2 lit. b ustawy Prawo budowlane obiekt budowlany jako całość oraz jego poszczególne części, wraz ze związanymi z nim urządzeniami budowlanymi należy, biorąc pod uwagę przewidywany okres użytkowania, projektować i budować w sposób określony w przepisach, w tym techniczno-budowlanych, oraz zgodnie z zasadami wiedzy technicznej, zapewniając: warunki użytkowe zgodne z przeznaczeniem obiektu, w szczególności w zakresie: usuwania ścieków, wody opadowej i odpadów.

W sprawie to na stronie powodowej zgodnie z art. 6 k.c. ciążył obowiązek wykazania, że to z zawinionego działania (bądź zaniechania) strony pozwanej wynikła szkoda w związku z którym wypłacił należne odszkodowanie. Strona powodowa nie wykazała w sprawie winy pozwanego, a przeprowadzony na wniosek strony dowód z opinii biegłego sądowego nie dał żadnych podstaw do uznania, że to nieprawidłowe utrzymanie studzienki chłonnej miało doprowadzić do zalania lokalu użytkowego.

W tym zakresie należało odnotować, że Sąd zgodnie z wnioskiem strony powodowej przeprowadził dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu budownictwa i instalacji. Zgodnie z niezakwestionowanymi wnioskami biegłego sądowego studzienka chłonna zlokalizowana przed lokalem była utrzymywana w stanie należytym w dacie przeglądu okresowego w dniu 12 kwietnia 2022 r. i ważnego na dzień szkody. Brak było podstaw aby stwierdzić, że nie znajdowała się w takim stanie w dniach poprzedzających 1 lipca 2022 r. jak i w dniu 1 lipca 2022 r. Brak jest w sprawie jakichkolwiek podstaw do sformułowania wniosku, że zalanie lokalu wynikało z zaniedbań pozwanego w zakresie prawidłowego utrzymania studzienki.

Jednocześnie mając na względzie ekspertyzę (...) oraz pozostały materiał dowodowy zgromadzony w sprawie należało stwierdzić, że w dniu 1 lipca 2022 r. wystąpiły ekstremalne opady deszczu. Natomiast jak wynika z opinii biegłego sądowego żadnej instalacji nie projektuje się na warunki ekstremalne. W ocenie biegłego sądowego nawet prawidłowo zaprojektowana i utrzymana studnia chłonna w dacie zdarzenia nie była w stanie przyjąć ilości wody opadowej wynikającej z danych (...).

W świetle powyższe w sprawie nie było podstaw aby uznać, że strona pozwana ponosi odpowiedzialność za szkodę w postaci zalania lokalu użytkowego poszkodowanej, ubezpieczonego w powodowym zakładzie ubezpieczeń. Strona pozwana wykazała stosownymi dokumentami, że budynek podlegał okresowym kontrolą i był w dobrym stanie technicznym. Nie było żadnych podstaw aby ustalić, że w dniu 1 lipca 2022 r. wystąpił ze strony pozwanego uchybienia które powodowałyby niedrożność studzienki chłonnej.

Zdaniem Sądu, analizując prezentowane w toku procesu stanowisko strony powodowej można odnieść wrażenie, że w sprawie od początku (...) S.A. przeprowadziła wnioskowanie indukcyjne (redukcyjne): wychodząc od konkretnych skutków i podążając w kierunku określonej w sposób ogólny przyczyny. Uznając, że doszło do zalania, doszła do wniosku, że przyczyną musiała być awaria studzienki. Wnioskowanie to nie zostało poparte jakimikolwiek dowodami. Co więcej, w pozwie nie przeprowadzono jasnego wywodu, skąd powód wysnuł wniosek o odpowiedzialności pozwanego. Strona powodowa od początku nie uwzględniała stanowiska pozwanego, w tym chociażby załączonego do sprzeciwu oświadczenie pozwanego z dnia 5 grudnia 2022 r. z którego wynikało, że pozwany utrzymywał, iż przyczyną szkody była inna przyczyna – studzienka chłonna podczas dużej ulewy deszczu nie była w stanie odebrać takiej ilości wody (jest drożna). Strona powodowa nie przedstawiła żadnego dowodu na fakt przeciwny. Stanowisko strony powodowej zostało nieznacznie rozwinięte dopiero w odpowiedzi na sprzeciw, w reakcji na zarzuty odnośnie powstania szkody wskutek intensywnych opadów deszczu. Niemniej argumenty te – ponownie – nie mogły zostać zakwalifikowane jako donośne. Odwołano się do prognozy pogody (a więc nie przebiegu zdarzeń atmosferycznych) z portalu (...).pl – jednak i w tym przypadku odniesiono się wyłącznie do opadów z dnia ujawnienia zdarzenia, czyli 4 lipca 2022 r. Pominięto przy tym fakt, że w szeregu dokumentów załączonych do pozwu a pochodzących z akt szkody poszkodowana wskazywała datę 1 lipca 2022 r. Z wyjaśnień składanych w postępowaniu likwidacyjnym oraz z zeznań świadka wynika, że była ona nieobecna w salonie przez dwa tygodnie poprzedzające 4 lipca 2022 r., to jest mniej więcej od 20 czerwca 2022 r., zaś w dniu ujawnienia szkody część wody wchłonęła się już w panele i meble, co sugeruje, że do zalania doszło w dniach poprzedzających. Nawet z załączonego przez powoda wydruku dotyczącego prognozy pogody na lipiec 2022 r. wynika, że 1 lipca spodziewano się w T. opadów rzędu 10,1 mm (=10,1 l/m ²). Jako że strona internetowa, za którą powód przytacza te dane jest powszechnie dostępna, bez trudu można ustalić, że podobne opady prognozowano też na dzień 28 i 30 czerwca 2022 r. (odpowiednio 10,9 mm oraz 7,0 mm). Z kolei z analizy (...) wynika, że w dniu 1 lipca 2022 r. w stacji pomiarowej spadło ok. 16 mm opadu, zaś jak uczy doświadczenie życiowe miejscowe wyniki mogą wykazywać znaczne wahania. W tym przypadku stacja synoptyczna (...) w T. położona jest przy ul. (...) i oddalona jest od zalanego lokalu o ok. 9 km w linii prostej.

W tym stanie rzeczy, skoro przeprowadzone postępowanie dowodowe nie wykazało, by studnia chłonna posiadała w dniu zdarzenia jakiekolwiek usterki, a biegły sądowy w niekwestionowanej opinii zasadniczo uznał on, że do zalania nie doszło z przyczyn leżących po stronie infrastruktury technicznej powództwo podlegało oddaleniu w całości. Podkreślenia wymaga bowiem, że strona pozwana wykazała, że nadmiarowa wysokość opadów w dniu 1 lipca 2022 r. mogła spowodować czasowe przeciążenie prawidłowo działającego urządzenia odwadniającego, na którą nie miała wpływu i była zdarzeniem losowym.

Wniosek o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego był jedynym zgłaszanym przez powoda na poparcie tezy o niedrożnej studni chłonnej. W konsekwencji należało uznać, że powód nie zdołał wykazać, by pozwany ponosił winę za zdarzenie, które mogłoby skutkować jego odpowiedzialnością w myśl przepisów o regresie ubezpieczeniowym.

W tym stanie sprawy w pkt I wyroku orzeczono o oddaleniu powództwa w całości na podstawie art. 415 k.c. w zw. z art. 828 § 1 k.c. w zw. z art. 6 k.c.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 § 1, 1 ¹ i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c., obciążając nimi w całości przegrywająca stronę powodową. Na ich łączną wysokość 1.817 zł złożyły się: wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego w kwocie 1800 zł (§ 2 pkt. 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych; Dz.U. z 2023 r., poz. 1935) oraz opłata skarbowa od złożonego do akt dokumentu pełnomocnictwa (art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej Dz.U. z 2023 r., poz. 2111; w zw. z pkt. IV załącznika, k. 60).

W pkt III wyroku stosownie do treści art. 113 ust. 1 w zw. z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2023 r. poz. 1144) orzeczono o nieuiszczonych kosztach sądowych pokrytych tymczasowo przez Skarb Państwa. W sprawie na wniosek strony powodowej przeprowadzono dowód z opinii biegłego sądowego, której koszt wynosił 3.919,08 zł i nie został zakwestionowany przez strony. Po uwzględnieniu zaliczki w wysokości 1.000 zł do zapłaty pozostała kwota 2.919,08 zł i tę kwotę nakazano pobrać od strony powodowej zgodnie z wynikiem procesu.

Asesor sądowy Anna Bindas-Smoderek