Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 lutego 2017 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu X Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Beata Kasprzyk
Protokolant:	stażysta Justyna Jułkowska

po rozpoznaniu w dniu 21 lutego 2017 r. w Toruniu

sprawy z powództwa AGIO Wierzytelności (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W.

przeciwko D. J.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej D. J. na rzecz powoda AGIO Wierzytelności (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W. kwotę 150,45 zł (sto pięćdziesiąt złotych czterdzieści pięć groszy) z odsetkami ustawowymi od kwot:

- 48,38 zł od dnia 18 kwietnia 2013 r.

- 53,97 zł od dnia 18 maja 2013 r.

- 47,10 zł od dnia 18 czerwca 2013 r.

do dnia zapłaty;

II. w pozostałym zakresie oddala powództwo

II.  zasądza od pozwanej D. J. na rzecz powoda AGIO Wierzytelności (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W. kwotę 36,36 zł (trzydzieści sześć złotych trzydzieści sześć groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt 1280/16

UZASADNIENIE

Powód Agio Wierzytelności (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. wniósł 6 sierpnia 2015 r. pozew

w elektronicznym postępowaniu upominawczym o zapłatę kwoty 940,06 zł wraz

z odsetkami i kosztami procesu przeciwko pozwanej D. J. prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą (...) w T..

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że kwota dochodzona w pozwie jest przez następcę prawnego P4 sp. z o.o. z siedzibą w W., a wynika z braku zapłaty przez pozwaną D. J. należności wynikających z umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych numer (...) zawartej w dniu 22 stycznia 2013 r.

Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin-Zachód w Lublinie wydal 9 września 2015 r. nakaz zapłaty zgodny z żądaniem pozwu, który utracił moc z uwagi na wniesienie przez pozwaną sprzeciwu od nakazu zapłaty.

W uzupełnieniu sprzeciwu pozwana podniosła, że do czasu kiedy operator P4 sp. z o.o. w W. naliczał należności za świadczone usługi zgodnie z umową, pozwana opłacała wszystkie zobowiązania. Jednak w momencie kiedy operator naliczał płatności przekraczając zapisy umowy pozwana zakwestionowała je. W ocenie pozwanej naliczenia wskazane w pozwie były nierzetelnie i jednostronne, a ona sama nigdy nie wyrażała na nie zgody. Pozwana podniosła również zarzut przedawnienia ewentualnych roszczeń.

W odpowiedzi na sprzeciw od nakazu zapłaty powód potrzymał swoje twierdzenia, zaprzeczył okolicznościom wskazanym przez pozwaną, odniósł się negatywnie do podniesionego zarzutu przedawnienia wskazując, że obowiązujący 3 letni terminie przedawnienia dotyczący zapłaty za usługi telekomunikacyjne nie upłynął. Powód twierdził również, że pozwana nie może w bieżącym postępowaniu podważać wysokości faktur za usługi skoro nie podważyła ich w postępowaniu reklamacyjnym.

Na rozprawie w dniu 25 października 2016 r. pozwana uznała powództwo w zakresie tych części kwot faktur, które odnoszą się do kwoty abonamentu, opłaty za pakiet Internetu i opłat za połączenia głosowe, i opłaty za pakiet nielimitowanych sms. W pozostałym zakresie podtrzymała swoje stanowisko ze sprzeciwu .

Sąd ustalił, co następuje:

Pozwana D. J. zawarła z P4 sp. z o.o. w dniu 24 stycznia 2012 r. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych (...)/

w ofercie B. 60, a następnie aneks do tej umowy z dnia 22 stycznia 2013 r.

Pozwana udając się do salonu operatora zastrzegała, że chce zawrzeć umowę na jak najniższy abonament z możliwością korzystania z Internetu, co było podyktowane jej trudną sytuacją finansową i życiową. Jej celem było przekazanie telefonu córce, która mogłaby dzięki temu korzystać bezpiecznie z opcji przesyłu danych, bez obaw o koszty. Pozwana i jej córka były przekonane i poinformowane przez przedstawiciela

(...)że przy przekroczeniu pakietu Internetu będzie on zwalniał swoją prędkość i żadne dodatkowe opłaty nie będą naliczane.

Zgodnie z twierdzeniami przedstawiciela poprzednika prawnego powoda pozwana miała płacić faktycznie abonament 33,95 zł plus 6,15 zł za pakiet 250 MB Internetu. W punkcie obsługi klienta, gdzie pozwana przedłużała umowę zapewniono ją, że to będą jedyne opłaty jakie będzie ponosiła w związku z korzystaniem z usług telekomunikacyjnych.

(...)już po przedłużeniu umowy aneksem, w dniu 17 kwietnia 2013 r. wystawiło na rzecz pozwanej fakturę nr (...) opiewającą na kwotę 219,47 zł. Na kwotę wystawionej faktury składały się następujące wartości:

- 33,95 zł tytułem abonamentu w ofercie (...) 60

- 6,15 zł tytułem opłaty za pakiet 250 MB Internetu

- 9,28 zł tytułem opłaty za połączenia głosowe

- 169,69 zł tytułem opłaty za transmisję danych w ilości (...)

W dniu 17 maja 2013 r. wystawiono kolejną fakturę nr (...) na kwotę 331,88 zł. Na kwotę wystawionej faktury składały się następujące wartości:

- 33,95 zł tytułem abonamentu w ofercie (...) 60

- 6,15 zł tytułem opłaty za pakiet 250 MB Internetu

- 6,87 zł tytułem opłaty za połączenia głosowe

- 277,91 zł tytułem opłaty za transmisję danych w ilości (...)

W dniu 17 czerwca 2013 r. wystawiono kolejną fakturę nr (...) na kwotę 47,10 zł. Na kwotę wystawionej faktury składały się następujące wartości:

- 33,95 zł tytułem abonamentu w ofercie (...) 60

- 6,15 zł tytułem opłaty za pakiet 250 MB Internetu

- 7,00 zł tytułem opłaty za pakiet nielimitowanych sms dla biznesu

Dodatkowo w dniu 14 października 2013 r. P4 sp. z o.o. wystawił notę obciążeniową na kwotę 154,65 zł tytułem opłaty za przedterminowe rozwiązanie umowy.

Pozwana po otrzymaniu wysokich faktur wszczęła postępowanie reklamacyjne przedmiotem, którego było bezpodstawne naliczanie opłat za transmisję danych. Reklamacja nie została uwzględniona, bowiem wskazano, że opłata dokonywana była zgodnie z cennikiem oferty BIZNES, czyli 0,12 zł przy każdej rozpoczętej transmisji 100 kB danych.

W dniu 17 grudnia 2014 r. doszło do przelewu wierzytelności wobec pozwanej pomiędzy P4 Sp. z o.o. z siedzibą w W., a AGIO Wierzytelności (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W..

/Dowody:

- umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych, regulamin świadczenia usług telekomunikacyjnych przez (...) dla Abonentów, wraz z aneksem – k. 49-55 akt

- faktura nr (...)- k. 57-58 akt

-faktura nr (...) – k. 59-60 akt

- faktura nr (...) – k. 61-62 akt

- odpowiedź na reklamację- k. 102 akt

- cennik oferty BIZNES- k. k. 116 -132 akt

- regulamin oferty promocyjnej (...)- k. 111-115 akt

- umowa przelewu wierzytelności – k. 33-45 akt

- zeznania świadka K. J. – k. 103 akt /

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny sprawy Sąd ustalił na podstawie dokumentów dołączonych do akt sprawy, a także dowód z zeznań świadka K. J..

Dokumenty dołączone do akt sprawy zostały ocenione przez Sąd jak prawdziwe, również żadna za stron nie zakwestionowała ich wiarygodności.

Sąd dał również wiarę w całości zeznaniom świadka K. J., która

w sposób jasny i logiczny opisała sytuację związaną z korzystaniem przez nią z usług telekomunikacyjnych, w ramach umowy, którą zawarła z(...) jej mama D. J.. Świadek zeznała, że była przekonana o tym, że w przypadku wykorzystania limitu Internetu w ilości 250 MB, kiedy przesył danych zwalniał, przy dalszym korzystaniu z Internetu nie będą naliczane żadne dodatkowe opłaty za korzystanie z niego.

Bezsporne w sprawie było to, że pozwaną i poprzednika prawnego powoda łączył stosunek prawny, który polegał na świadczeniu odpłatnym usług telekomunikacyjnych. Za bezsporne należało również uznać roszczenie powoda co do kwot niezapłaconego abonamentu i dodatkowych naliczeń wynikających z faktur prócz naliczeń dotyczących transferu Internetu.

Sporne pozostało natomiast to czy powodowi przysługuje roszczenie o tę część kwot wynikających z faktur, które odnoszą się do opłat za transfer Internetu, przekraczających pakiet Internetu w ilości 250 MB, wobec podważenia przez pozwaną zasadności takich naliczeń i ich sprzeczność z informacjami jakie uzyskała ona od przedstawiciela (...) w chwili przedłużania umowy.

Zgodnie z art.6 k.p.c. istnienie sporu między stronami, co do zasady, obliguje jedną z nich do udowodnienia faktów mających znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Na podstawie art. 6 k.c. oraz art. 232 k.p.c. ciężar dowodu spoczywa na stronie, która z określonych faktów wywodzi skutki prawne. Jeśli zatem powód powoływał się na zaistnienie oznaczonych faktów, w tym na fakt, przysługującego mu względem pozwanej roszczenia o oznaczonej wysokości, zobowiązany był wskazać okoliczności, które uzasadniały żądanie zgłoszone w pozwie.

W ocenie Sądu powództwo było zasadne tylko w części przyznanej przez pozwaną, w pozostałym zakresie należało je oddalić.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że pozwana przedłużając umowę z operatorem informowała przedstawiciela operatora o tym, że z uwagi na trudną sytuację finansową chce płacić jak najniższy abonament, w którym byłby dostęp do Internetu. Przedstawiciel zaproponował pozwanej ofertę (...) 60 i zapewniał, że prócz opłaty abonamentowej w kwocie 33,95 zł i opłacie za pakiet Internetu 250 MB w kwocie 6,15 zł, korzystanie z usług telekomunikacyjnych, w tym korzystanie z Internetu nie będzie pociągało za sobą żadnych więcej kosztów. Pozwana zgodziła się na taką ofertę, będąc przekonana o tym, że w ofercie tej aktywna jest funkcja bezpiecznego Internetu, o czym zapewniał ją przedstawiciel, co oznacza, że po zużyciu 250 MB, dalsza transmisja danych będzie zwolniona, ale korzystanie z niej nie będzie pociągało żadnych dodatkowych kosztów. W momencie gdy pozwana otrzymała faktury na duże kwoty przewyższające opłaty abonamentowe i za pakiet Internetu wszczęła postępowanie reklamacyjne. Reklamacje pozwanej nie zostały uwzględnione, ponieważ jak twierdził operator naliczenie opłat za przesył danych poza pakietem 250 MB było płatne zgodnie z cennikiem oferty (...) 60.

Faktem jest, że regulamin oferty (...) , z której skorzystała przy przedłużaniu umowy pozwana, stanowił, że w jej ramach abonent otrzymywał pakiet „Internet w telefonie” w wysokości 25 MB, a opłata za korzystanie z niego zawarta była w abonamencie. W zapisach regulaminu było również postanowienie, z którego wynika, że po wykorzystaniu pakietu opłata za transmisję danych była naliczana zgodnie z cennikiem oferta (...) (pkt.6 g regulaminu) , a więc za każde 100 kB - 0,12 zł (tabela nr 1 pk.5 cennika oferty (...)). Pozwana, jednak aby zwiększyć ilość dostępnego Internetu, by córka mogła z niego swobodnie korzystać wykupiła dodatkowo „Pakiet Internet 250 MB”, nie mając świadomości tego, że przy przekroczeniu 250 MB transmisja danych nie zwolni i opłata za nią będzie pobiera w wysokości 0,12 zł za każde 100 kB.

Z umowy zawartej między stronami nie wynika , że po wykorzystaniu Internetu przysługującego w abonamencie i wykupionym pakiecie, Internet nie zwolni i za dalsze korzystanie z niego będzie naliczana dodatkowa opłata. Pozwana była więc przekonana, że oferta zawiera opcję tzw. bezpiecznego Internetu, dzięki któremu po przekroczeniu limitu, transmisja danych zwalnia swoje tępo, ale za korzystanie z transmisji danych nie jest naliczana żadna dodatkowa opłata. Takie rozwiązanie było również celem pozwanej przy zawieraniu umowy i tak błędnie przekonywał ją przedstawiciel operatora. Co więcej, po otrzymaniu faktur opiewających na wysokie kwoty pozwana natychmiast zareagowała i wszczęła postępowania reklamacyjne, nie zgadzając się z naliczeniami sprzecznymi z umową.

Wobec bezpodstawnego zdaniem Sądu niereagowania na zarzuty reklamacji za nieuzasadnione Sądu uznał wystawienie noty obciążeniowej przez operatora z tytułu wypowiedzenia umowy, skoro podstawą tego wypowiedzenia były niezgodności oferty zaproponowanej przez przedstawiciela operatora, a rzeczywistym istniejącym między stronami stosunkiem.

Na marginesie, ustosunkowując się do zarzutu przedawnienia zgłoszonego przez pozwaną, to zarzut ten należy uznać za chybiony, bowiem do przedawnienia roszczeń z tytułu usług telekomunikacyjnych ma zastosowanie przepis art. 118 k.c. i wskazany w nim 3 letni termin przedawnienia. Roszczenie w żadnej części nie jest więc przedawnione.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd uznał powództwo za zasadne w 16 % tj. co do kwoty 150,45 zł po myśli z art. 353 k.c. w zw. z art. 509 k.c., oddalił je natomiast w 84 % tj. co do kwoty 789,61 zł zgodnie z art. 353 k.c. w zw. z art. 509 k.c. i umową o świadczenie usług telekomunikacyjnych a contrario.

Podstawą prawną zasądzenia odsetek stał się przepis art. 481 § 1 k.c., zgodnie z którym wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego.

O kosztach Sąd orzekł zgodnie z art. 98 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c. w myśl zasady odpowiedzialności strony za wynik procesu, zasądzając od pozwanej przegrywającej w sprawie w 16 % na rzecz powoda kwotę 36,36 zł.