X C 1236/24 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Rejonowy w Toruniu z 2024-12-17

Sygn. akt X C 1236/24

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 grudnia 2024 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu X Wydział Cywilny w składzie:

Przewodnicząca: Asesor sądowy Anna Bindas-Smoderek

Protokolant: sekretarz sądowy Paulina Pietrzyńska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 grudnia 2024 r. w Toruniu sprawy

z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S.

przeciwko (...) Spółce akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  oddala powództwo w całości

II.  zasądza od powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. na rzecz pozwanego (...) Spółki akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 917 zł (dziewięćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Asesor sądowy Anna Bindas-Smoderek

Sygn. akt (...) C 1236/24

UZASADNIENIE

sporządzone w trybie art. 505 8 § 4 k.p.c. tj. ograniczone do wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku albowiem wartość przedmiotu sporu w sprawie nie przekraczała 4.000 złotych.

Pozwem z dnia 7 maja 2024 r. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. wniosła o zasądzenie od (...) Spółki akcyjnej z siedzibą w W. kwoty 1.579,28 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 27 stycznia 2024 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu.

Z uzasadnienia i dokumentów załączonych do pozwu wynikało, że w dniu 5 grudnia 2023 r. doszło do zdarzenia, w wyniku którego uszkodzony został pojazd należący do poszkodowanego K. T. tj. pojazd marki A. (...) o numerze rejestracyjnym (...), rocznik 1999. Powód wystawił na rzecz poszkodowanego fakturę VAT nr (...) z dnia 27 grudnia 2023 r. (k. 14) za najem pojazdu zastępczego opiewającą na kwotę 4.610 zł brutto obejmującą najem pojazdu przez 22 doby (od 5 do 27 grudnia 2023 r.) po stawce 200 zł brutto za dobę (tj. 162,60 zł netto; łącznie brutto 4.400 zł), opłatę za przygotowanie (50 zł brutto), opłatę za podstawienie (80 zł brutto) oraz opłatę za odbiór (80 zł brutto). Poszkodowanemu jako pojazd zastępczy wynajęto samochód marki O. (...). Dotychczas zakład ubezpieczeń wypłacił kwotę 3.030,72 zł wyliczoną jako iloczyn liczby dni (22) i akceptowanej stawki 112 zł netto (tj. 137,76 zł brutto). Powód nabył roszczenie wobec pozwanego zakładu ubezpieczeń na podstawie umowy przelewu wierzytelności z 5 grudnia 2023 r. (k. 11-12).

W pozwie strona powodowa przyznała, że w dniu zgłoszenia szkody tj. 5 grudnia 2023 r. została poinformowana o stawkach za najem pojazdu zastępczego. Według strony powodowej dla pojazdu poszkodowanego A. (...) właściwe były stawki dla segmentu E tj. 175 zł netto/dobę. Strona powodowa powołała się w tym zakresie na załączoną do pozwu umowę o współpracy zawartą pomiędzy stroną pozwaną (jej poprzednikiem prawnym) a asystorem pojazdów zastępczych. Ponadto zdaniem strony powodowej strona pozwana powinna była wypłacić naliczone koszty za przygotowanie oraz za podstawienie i odbiór pojazdu.

W sprzeciwie od wydanego w sprawie nakazu zapłaty z dnia 24 czerwca 2024 r., sygn. akt I Nc 961/24 pozwany (...) Spółka akcyjna z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu strona pozwana potwierdziła przyjęcie odpowiedzialności za skutki zdarzenia z dnia 5 grudnia 2023 r., nie zakwestionowała również zasadności 22 dni okresu najmu pojazdu zastępczego. Niemniej uznała, że kwota przekraczająca 3.030,72 złotych nie stanowi ekonomicznie uzasadnionych i celowych kosztów najmu pojazdu zastępczego. Strona pozwana podkreśliła, że poszkodowany wielokrotnie był informowany o możliwości zorganizowania najmu pojazdu zastępczego przez stronę pozwaną oraz jego warunkach. Jednocześnie zdaniem strony pozwanej powódka niezasadnie przyjmuje, że dla pojazdu marki A. (...) powinna zostać zastosowana stawka czynszu najmu dla pojazdu z segmentu E w wysokości 175 zł netto. Pojazd ten według wiedzy powszechnej należy bowiem do segmentu D, a zatem to strona pozwana dokonała jego prawidłowej klasyfikacji i odszkodowanie zostało wypłacone w prawidłowej wysokości tj. po stawce 112 zł netto/dobę.

W piśmie z dnia 6 listopada 2024 r. strona powodowa podtrzymała dotychczasowe stanowisko w sprawie, przedkładając dodatkowe umowy zawarte również przez inne zakłady ubezpieczeń, celem wykazania, że pojazd A. (...) jest kwalifikowany do segmentu D premium.

Roszczenie powoda nie zasługiwało na uwzględnienie.

Strony pozostawały zgodne co do odpowiedzialności ubezpieczyciela (...) S.A. za skutki zdarzenia komunikacyjnego z dnia 5 grudnia 2023 r., a także zasadnego czasu najmu pojazdu zastępczego oraz cesji wierzytelności na rzecz powoda (...) Sp. z o.o. z siedzibą w S. (poprzednio w Ł.). Spór w sprawie sprowadzał się natomiast do stawki dobowej najmu, opłat za podstawienie i odbiór pojazdu oraz za jego przygotowanie.

Podstawę prawną roszczeń powoda stanowił art. 822 § 1 i 4 k.c. oraz art. 34 i 36 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2022 r., poz. 2277 ze zm.) – dalej: „ustawa o ubezpieczeniach obowiązkowych”. Na podstawie powyższych regulacji pozwany zakład ubezpieczeń w związku z zawartą umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych jest zobowiązany do naprawienia szkody wyrządzonej przez ubezpieczonego sprawcę szkody w związku z ruchem tego pojazdu. Naprawienie szkody następuje według ogólnych zasad przewidzianych w art. 361-363 k.c. Zakres odpowiedzialności pozwanej spółki jako ubezpieczyciela określa art. 36 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych zgodnie z którym odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej. Przy czym stosownie do treści art. 361 § 1 i 2 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Odnośnie do roszczenia odszkodowawczego w zakresie wydatków na najem pojazdu zastępczego, w orzecznictwie nie jest sporne, że wydatki z tego tytułu, jako koszty niwelujące niemożność korzystania z pojazdu uszkodzonego lub zniszczonego w wypadku, stanowią część szkody podlegającą naprawieniu. Warunkiem jest, aby poniesione w tym celu wydatki były celowe i ekonomicznie uzasadnione, pozwalając na wyeliminowanie negatywnych dla poszkodowanego następstw, niedających się usunąć w inny sposób, z zachowaniem rozsądnej proporcji między korzyścią wierzyciela a obciążeniem dłużnika. Odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń nie jest uzależniona od niemożności korzystania przez poszkodowanego z komunikacji zbiorowej. Nie wszystkie jednak wydatki, pozostające w związku przyczynowym z wypadkiem komunikacyjnym, mogą być refundowane, istnieje bowiem obowiązek wierzyciela zapobiegania szkodzie i zmniejszania jej rozmiarów (art. 354 § 2, art. 362 i 826 § 1 k.c.a). Nie jest celowe nadmierne rozszerzanie odpowiedzialności odszkodowawczej i w konsekwencji – gwarancyjnej ubezpieczyciela, co mogłoby prowadzić do wzrostu składek ubezpieczeniowych. Za celowe i ekonomicznie uzasadnione mogą być – co do zasady – uznane wydatki poniesione na najęcie pojazdu zastępczego tego samego typu co uszkodzony i na czas niezbędny do naprawy albo zakupu nowego pojazdu (por. uchwały Sądu Najwyższego z 17 listopada 2011 r., III CZP 5/11; z 22 listopada 2013 r., III CZP 76/13, z 24 sierpnia 2017 r., III CZP 20/17).

W świetle powyższych rozważań w sprawie należało odnotować że ze zgromadzonego w sprawie materiału, w tym akt szkody, wynika, że niespornie między stronami, jest iż do zdarzenia szkodowego doszło 5 grudnia 2023 r. o godzinie 14.15. Już o godzinie 15.30 poszkodowanemu wynajęto pojazd zastępczy przez powodową spółkę. Po zgłoszeniu szkody ubezpieczycielowi przez pełnomocnika poszkodowanego (a prokurenta powodowej spółki (...) – por. k. 66v – wydruk akt szkody z k. 41), ten niezwłocznie potwierdził przyjęcie zgłoszenia o godzinie 17.39 (e-mail z godziny 17.40). W wiadomości tej zawarto informację o możliwości zorganizowania najmu pojazdu zastępczego przy cenach 112 zł netto (137,76 zł brutto) za pojazd z segmentu D oraz 175 zł netto (215,25 zł brutto) za pojazd z segmentu E. Jednocześnie zakład ubezpieczeń pouczył, poszkodowanego, że segment pojazdu należy określać według (...) Encyklopedia (por. k. 18 oraz k. 74 – wydruk akt szkody z k. 41).

W miejsce uszkodzonego samochodu marki A. (...), powodowa spółka wynajęła poszkodowanemu samochód marki O. (...) (por. k. 18). W ocenie Sądu oba te pojazdy kwalifikowane są do segmentu D (por. (...)Encyklopedia dla hasła „A. (...)” oraz „O.” informacja powszechnie znana na którą zwrócono uwagę na rozprawie w dniu 3 grudnia 2024 r., a także k. 77-80 oraz k. 81-87).

W tym stanie sprawy, zdaniem Sądu zasługiwało na uwzględnienie stanowisko strony pozwanej, że w świetle ww. okoliczności sprawy oraz zaproponowanego w sprawie materiału koszty najmu pojazdu zastępczego przekraczające kwotę 3.030,72 złotych nie stanowią ekonomicznie uzasadnionych i celowych kosztów najmu pojazdu zastępczego albowiem pozwany zakład ubezpieczeń prawidłowo pouczył poszkodowanego (oraz reprezentującą go powodową spółkę) o akceptowalnych stawkach za najem pojazdu zastępczego, a w toku likwidacji szkody zastosował stawkę najmu pojazdu odpowiadającą segmentowi D do którego należał pojazd poszkodowanego A. (...).

Zgodnie z powszechnie dostępnymi informacjami (chociażby (...) – do którego to serwisu odwołuje się też informacja pozwanego przy potwierdzeniu przyjęcia zgłoszenia szkody) segment D obejmuje duże samochody rodzinne zapewniające komfortowe warunki podróżowania pięciu dorosłym osobom, z kolei segment E to duże, komfortowe i bogato wyposażone samochody, których celem jest nie tylko użytkowanie przez rodziny, ale także jako reprezentacyjne limuzyny dla firm.

W tym stanie rzeczy w ocenie Sądu nieuzasadnione jest odwoływanie się przez powoda do cen stosowanych dla najmu pojazdów klasy E. Do segmentu tego z całą pewnością nie należy ani pojazd uszkodzony (A. (...); przedstawicielami tej kategorii są np. modele (...), (...)), ani tym bardziej pojazd udostępniony poszkodowanemu (O. (...) - producent ten w ogóle nie posiada w swojej ofercie pojazdów kategorii E).

Wbrew twierdzeniom pozwu, dołączona do niego umowa o współpracy w zakresie wynajmu pojazdów zastępczych z dnia 14 sierpnia 2018 r. wraz z załącznikami oraz aneksami z których ostatni datowany jest na 1 kwietnia 2021 r. zawarta pomiędzy (...) Spółką akcyjną z siedzibą w W. (poprzednik prawny pozwanego zakładu ubezpieczeń) a (...) Spółką akcyjną z siedzibą w W. nie może stanowić dowodu przesądzającego o tym, że pozwany zakład ubezpieczeń powinien zastosować dla pojazdu marki A. (...) stawki jak dla segmentu E. Po pierwsze ww. umowę zawierał poprzednik prawny powoda, a umowa została zawarta ponad pięć lat przed powstaniem szkody i przed fuzją (...) SA z Grupą (...). Ponadto należy odnotować, że o ile w załączniku nr 2 do ww. umowy wyszczególniany jest co prawda segment D+ (por. k. 21), do którego należą pojazdy klasy D z automatyczną skrzynią biegów, i wówczas model A. (...) jest sklasyfikowany jako segment E, to jednak w załączniku nr 5 do tej samej umowy modele A. (...) i (...)oraz (...)i (...)zaliczane są do segmentu D. Tym samym w ocenie Sądu – wobec różnej segmentacji nawet w jednej umowie - niezasadnym byłoby wyciąganie z zapisów wspomnianej umowy jakichkolwiek wiążących wniosków dla niniejszej sprawy.

Kolejno należy wskazać, że dopiero w odpowiedzi na sprzeciw strona powodowa powołała kolejne wnioski dowodowe z dokumentów i argumentowała, że większość towarzystw ubezpieczeniowych wyróżnia kategorię pojazdów D premium w której to klasyfikuje pojazd marki A. (...), a zatem zastosowana przez powoda stawka wpisuje się w refundowane przez tych ubezpieczycieli koszty najmu pojazdu zastępczego. W tym zakresie należy odnotować, że klasa średnia D premium jest to nieoficjalna nazwa samochodów klasy średniej produkowanych przez marki kojarzone z luksusem. Jednocześnie Sądowi wiadome jest, że A. (...) niekiedy uznawane jest za reprezentanta podkategorii D premium (droższe i lepiej wyposażone pojazdy renomowanych producentów), co strona powodowa wykazywała składając cenniki innych zakładów ubezpieczeń.

W ocenie Sądu nie ma jednak, żadnych podstaw do zaakceptowania stanowiska strony powodowej, że skoro inne zakłady ubezpieczeń klasyfikują pojazd marki A. (...) jako pojazd segmentu D premium, to w przypadku pozwanego zakładu ubezpieczeń, który w swoim cenniku takiego segmentu wcale nie uwzględnia, należy stosować stawki segmentu E w miejsce zastosowanego segmentu D. Jeszcze raz należy bowiem przypomnieć, że pozwany zakład ubezpieczeń przesyłając w dniu 5 grudnia 2023 r. cennik jednoznacznie pouczył poszkodowanego (i bezpośrednio stronę powodową, która reprezentowała poszkodowanego w procesie likwidacji szkody) w jaki sposób należy ustalić segment pojazdu tj. na podstawie (...) Encyklopedia, a jak już powyżej wskazano ww. Encyklopedia dla hasła A. (...) podaje wynik segment D.

W sprawie zdaniem Sądu w istocie strona powodowa nie wykazała – na zasadzie z art. 6 k.c. i art. 232 k.p.c. – że zasadnie zakwalifikowała pojazd marki A. (...) do segmentu D premium bądź E i wobec tego zastosowała dla tego segmentu właściwej stawki najmu pojazdu zastępczego. Z dołączonych do pozwu i pisma z 6 listopada 2024 r. umów o współpracy oraz cenników innych zakładów ubezpieczeń w połączeniu z danymi z akt sprawy oraz powszechnie znanymi można wywieść jedynie tyle, że kwalifikacja pojazdu A. (...) do konkretnego segmentu pojazdu nie jest niesporna i jednolita w branży motoryzacyjnej. Wobec tego w istocie rozstrzygnięcie strona powodowa dla wykazania zasadności swojego roszczenia w sprawie powinna zgłosić wniosek o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego sądowego. Podkreślić bowiem należy, że istnienie sporu między stronami, co do zasady, obliguje jedną z nich do udowodnienia faktów mających znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Stosownie do treści art. 6 k.c. i 232 k.p.c. strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne, gdyż ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Strona, która nie przytoczyła wystarczających dowodów na poparcie swoich twierdzeń, ponosi ryzyko niekorzystnego dla siebie rozstrzygnięcia, o ile ciężar dowodzenia co do tych okoliczności na niej spoczywał, zaś sąd powinien wyciągnąć ujemne konsekwencje z braku udowodnienia faktów przytoczonych na uzasadnienie żądań lub zarzutów (zob. wyrok SA w Białymstoku z dnia 28 lutego 2013 r., I ACa 613/12). W takiej sytuacji Sąd samodzielnie dokonał oceny zasadności powództwa opartej na rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy.

W tych okolicznościach strona powodowa nie wykazała aby miała jakiekolwiek podstawy do klasyfikacji pojazdu A. (...) do innego segmentu niż D, skoro już w pozwie przyznała że niezwłocznie po zgłoszeniu szkody w imieniu poszkodowanego, to powód – który jest profesjonalnym podmiotem w branży likwidacji szkód komunikacyjnych – otrzymał cennik pozwanego zakładu ubezpieczeń.

W świetle materiału zgromadzonego w sprawie Sąd uznał, że o braku zasadność powództwa przesądza również fakt, że uszkodzony pojazd w chwili zdarzenia był autem 24-letnim (rocznik 1999) o wartości rynkowej 5.200 zł (por. k. 62 – wydruk akt szkody z k. 41). Uszkodzony pojazd było to A. (...) pierwszej generacji, podczas gdy od 2015 roku produkowana jest już generacja piąta tych aut znacząco różniąca się nie tylko wyglądem zewnętrznym ale i wyposażeniem. Kwalifikowanie w tej sytuacji uszkodzonego pojazdu jako luksusowego, o standardzie wyższym niż przeciętny w klasie D nie jest w żadnej mierze uzasadnione. Podkreślenia przy tym wymaga, że w przypadku przyjęcia że odszkodowanie za wynajem pojazdu zastępczego jest należne w pełnej kwocie tj. 4.610 zł brutto, ww. kwota przekraczałaby kwotę wypłaconego poszkodowanemu odszkodowania z tytułu szkody całkowitej, która wynosiła 4.000 zł (por. k. 62 - – wydruk akt szkody z k. 41).

Jednocześnie o ile co do zasady Sąd podziela stanowisko, że zakres odpowiedzialności ubezpieczyciela wyznacza wskazana przez zakład ubezpieczeń stawka dobowa dla klasy uszkodzonego pojazdu poszkodowanego, a poszkodowany nie ma co do zasady obowiązku korzystania z pojazdu zastępczego dokładnie tej samej klasy co pojazd uszkodzony – nie ma co do zasady przeszkód, by korzystał z auta klasy niższej. Niemniej w sprawie istotne jest, w świetle całokształtu oceny materiału oraz sporu prawnego stron, że strona powodowa wynajęła poszkodowanemu pojazd segmentu klasy D, nie zaś klasy D premium czy też E.

Wskazać tym samym należy, że powód w umowie cesji z 5 grudnia 2023 r. nabył wierzytelność o odszkodowanie wyrażone w niniejszej sytuacji obowiązkiem zwrotu kosztów najmu. Nie nabył jednak uprawnienia do najmu pojazdu zastępczego, które to prawo pozostało przy poszkodowanym. Niezasadnym jest zatem posługiwanie się wartością inną niż koszt najmu pojazdu faktycznie udostępnionego poszkodowanemu. Teoretyczne rozważania na temat stawki należnej w związku z uszkodzeniem pojazdu określonej klasy są nieistotne w sytuacji, w której udostępniony pojazd był przedstawicielem segmentu niższego (gdyby uznać, że A. (...) nie należało do segmentu D lecz D premium lub E). W tak zarysowanej hipotetycznej sytuacji można by było argumentować, że wynajęcie poszkodowanemu pojazdu marki O. (...), które niewątpliwe należy do segmentu D, nie zniwelowało w całości szkody po stronie poszkodowanego oznaczonej jako niemożność poruszania się samochodem marki A. (...), jednak w żadnym wypadku nie oznacza to, że powodowi jako wynajmującemu przysługuje z tego tytułu zwrot kosztów jak za pojazd, który teoretycznie należało poszkodowanemu wynająć.

W sprawie podkreślić również należy, że w świetle uchwały Sądu Najwyższego z dnia 24 sierpnia 2017 r. III CZP 20/17 koniecznym warunkiem rozważenia zasadności kosztów poniesionych ponad te, które wskazał ubezpieczyciel jest złożenie propozycji najmu pojazdu zastępczego przez ubezpieczyciela. Aby możliwe było uznanie oferty pozwanego za prawidłowo złożoną propozycje najmu pojazdu zastępczego oświadczenie ubezpieczyciela musi zawierać pewne elementy, które pozwolą jego adresatowi podjąć działania w celu minimalizacji szkody. Zakład ubezpieczeń powinien wskazywać konkretne warunki najmu pojazdu zastępczego tak aby umożliwić poszkodowanemu ocenę, czy zawarcie umowy w ramach oferty ubezpieczyciela byłoby korzystniejsze, a także czy warunki najmu odpowiadają jego oczekiwaniom.

W sprawie nie było natomiast sporne, że poszkodowany został poinformowany, że może skorzystać z pomocy zakładu ubezpieczyciela w zakresie wynajmu pojazdu zastępczego i skorzystać z tej oferty w formie bezgotówkowej i stało się to bezpośrednio po zgłoszeniu szkody.

W tym stanie sprawy odnotować zatem należy, że o ile zatem poszkodowany nie jest zobligowany do skorzystania z oferty partnera ubezpieczyciela, o tyle obowiązuje go wymóg współpracy z dłużnikiem (tu: ubezpieczycielem) i minimalizacji rozmiaru szkody. Jako że umowa cesji wierzytelności z tytułu odszkodowania została zawarta równocześnie z umową najmu, powód w istocie ex tunc wszedł w uprawnienia – ale i związane z tym zobowiązania – poszkodowanego. Jednocześnie powód pełnił rolę pełnomocnika poszkodowanego w kontakcie z ubezpieczycielem. Niezwłocznie, po dwóch godzinach od wynajęcia pojazdu, został on poinformowany o możliwości zorganizowania poszkodowanemu przez ubezpieczyciela najmu tańszego o 44%. Jako że w interesie powoda leżało nienawiązywanie kontaktu z ubezpieczycielem i kontynuowanie zawartej już umowy, nie podjął on żadnych kroków zmierzających choćby do ustalenia warunków najmu u asystora pozwanego zakładu ubezpieczeń. Całkowita bierność w tym zakresie, w tym choćby niepodjęcie tak niewymagających działań jak kontakt telefoniczny z numerem wskazanym w potwierdzeniu przyjęcia szkody, obciążać musi poszkodowanego i jego następcę prawnego.

Ponadto Sąd nie uznał za uzasadnione kosztów za przygotowanie pojazdu do wynajmu (50 zł brutto) oraz za podstawienie i odbiór pojazdu (2 x 80 zł brutto). O il bowiem co do zasady Sąd nie neguje możliwości doliczania opłat za podstawienie czy też odbiór pojazdu zastępczego, o tyle w zaistniałej sytuacji są to świadczenia akcesoryjne do głównego świadczenia wynikającego z najmu, które jako takie Sąd uznał za niezasadne.

Po pierwsze uznając za zasadną stawkę najmu pojazdu zastępczego w wysokości 112 złotych netto zastosowaną przez stronę pozwaną ww. koszty łącznie z kosztami wynajmu pojazdu zastępczego przekraczały wysokość należnego odszkodowania.

Po drugie w sprawie nie można było również pominąć, że jak wynika z akt szkody zdarzenie komunikacyjne miało miejsce w T. przy rondzie (...)/W., a holowaniem pojazdu zajmowała się (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowo-akcyjna z siedzibą w T., która – co wiadome jest Sądowi z urzędu – po pierwsze również oferuje najem pojazdów zastępczych, po drugie jest powiązana osobowo z powodową spółką, a po trzecie ma parking w T. przy ulicy (...) na którym to udostępniono poszkodowanemu pojazd zastępczy. Wobec tego, że pojazd zastępczy został pozwanemu wynajęty w siedzibie holującej spółki (...), rodzi to pytania odnośnie zasadności doliczania opłat za podstawienie i odbiór liczonych według odległości od siedziby powoda w S.. Szczególnie, że rondo przy którym miało miejsce zdarzenie (zbieg ulic (...)) od parkingu przy ulicy (...) dzieli odległość niespełna 1,5 km, a dojazd z S. do ulicy (...) w T. wynosi 20 km. Odległość miejsca wynajmu i zwrotu od miejsca zdarzenia drogowego jest zatem wielokrotnie mniejsza. Nie jest w ocenie Sądu zasadne rozliczanie dodatkowych kosztów z tytułu podstawienia i zwrotu pojazdu skoro jest wiele innych podmiotów na terenie miasta T. (jak chociażby wspomina (...) Sp. z o.o. Sp. k.) dla których nie istnieje konieczność kilkudziesięciokilometrowego podstawiania pojazdu. Odnośnie do opłaty za przygotowanie pojazdu należy natomiast stwierdzić, że strona powodowa w żaden sposób nie wykazała jakie czynności składają się na ww. opłatę.

W tym stanie rzeczy roszczenie podlegało oddaleniu w całości, o czym orzeczono w pkt I wyroku.

O kosztach procesu orzeczono w pkt II wyroku na podstawie art. 98 § 1, 1 1 i 3 k.p.c., obciążając nimi stronę powodową. Na ich łączną wysokość 917 zł złożyły się: wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego w kwocie 900 zł (§ 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych; Dz.U. z 2023 r. poz. 1935) oraz opłata skarbowa od złożonego do akt sprawy dokumentu pełnomocnictwa (art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej; Dz.U. z 2023 r. poz. 2111; w zw. z pkt. IV załącznika do niej).

Asesor sądowy Anna Bindas-Smoderek

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Małgorzata Karolewska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Toruniu
Osoba, która wytworzyła informację:  Asesor sądowy Anna Bindas-Smoderek
Data wytworzenia informacji: