Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 17.10.2014r. powodowy E. D. Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny w G. w pozwie wniósł o zasądzenie od pozwanej E. G. kwoty 4877,77 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwoty 4730,31 zł od dnia 18. 10. 2014 roku do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu strona powodowa wskazała, że przedmiotowa wierzytelność powstała w wyniku zawarcia przez pozwaną z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (...) Sp. j. dawniej (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (...) we W. w dniu 16.01.2014r. umowy pożyczki, z której warunków pozwana się nie wywiązała. Wskazano, że w dniu 11.12.2013r. wierzyciel pierwotny dokonał przelewu przysługującej wierzytelności przysługującej od pozwanej na rzecz strony powodowej. Umowa wobec pozwanej została wypowiedziana i z dniem 14.08. 2014 r. kwota stała się wymagalna.

Postanowieniem z dnia 04.12.2014 r. referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin-Zachód w Lublinie stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty
w elektronicznym postępowaniu upominawczym i przekazał rozpoznanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Toruniu.

Po przekazaniu sprawy, powód przedłożył dokumenty na poparcie twierdzeń zawartych w pozwie.

Na rozprawę w dniu 09.09.2015r. nie stawiła się żadna ze stron, nie żądano uzupełnienia postępowania dowodowego.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 16.01.2014r. pozwana E. G. zawarła z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (...) sp. z o.o. (...) z siedzibą we W. umowę pożyczki nr (...). Zgodnie z umową pozwanej udzielono pożyczki gotówkowej w wysokości 2000 zł na okres od dnia 16.01.2014r. do dnia 16.11.2015r. Pożyczka oprocentowana była w wysokości stałej wynoszącej 12 % w stosunku rocznym w całym okresie obowiązywania umowy, jednak oprocentowanie nie mogło przekroczyć odsetek maksymalnych. Rzeczywista roczna stopa oprocentowania pożyczki wynosiła 241,22 %. Całkowita kwota do zapłaty przez pożyczkobiorcę wynosiła 5279,31 zł i składała się z: całkowitej kwoty pożyczki 1994,00 zł oraz całkowitego kosztu pożyczki na który składały się - opłata za przekaz lub wypłatę pożyczki w wysokości 6,00 zł, odsetki naliczone za cały okres obowiązywania umowy w wysokości 237,31 zł, opłata operacyjna, naliczona za cały okres obowiązywania umowy, która wynosiła 3042,00 zł.

Okoliczność bezsporna oraz dowód:

umowa pożyczki z dnia 16.01.2014r. - k. 17-21,

W dniu 07.02.2014r. pracownik kancelarii prawnej obsługującej (...) sp z o.o. (...) T. K. wystosował do pozwanej „pismo informacyjne – zamiana rachunku do wpłat”, w którym poinformowano pozwaną, że dnia 30.01.2014 roku nastąpiła zmiana podmiotu obsługującego pożyczkę nr (...) na E. D. Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny. W dniu 09.06.2014 r. pracownik Kancelarii prawnej działający w imieniu powoda T. K. sporządził skierowane do pozwanej wezwanie do zapłaty wierzytelności z tytułu umowy przedmiotowej pożyczki w kwocie 483,03 zł na rzecz nowego wierzyciela w terminie do 23.06. 2014 r. pod rygorem wypowiedzenia umowy. W dniu 08.07.2014 r. ten sam pracownik kancelarii prawnej sporządził skierowane do pozwanej wypowiedzenie umowy pożyczki i wezwanie do zapłaty wierzytelności z tytułu umowy pożyczki. W wypowiedzeniu wskazano, że pozwana ma zapłacić należności w kwocie 725,98 zł do 15.07.2014 r. pod rygorem rozpoczęcia biegu wypowiedzenia umowy. Wskazano także, że po upływie terminu wypowiedzenia wymagalna staje się cała niespłacona część pożyczki w kwocie 4776,45 zł.

Dowód: wypowiedzenie umowy – k. 22-23,

wezwanie do zapłaty z dnia 09.06.2014r. - k. 24-25,

pismo poprzedniego wierzyciela z dnia 07.02.2014r. - k. 26.

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o okoliczności bezsporne oraz dowód z dokumentów zgromadzonych w aktach niniejszej sprawy. Żadna ze stron nie kwestionowała autentyczności dokumentów, a Sąd nie znalazł podstaw do ich kwestionowania. Dokumenty te zostały poświadczone za zgodność z oryginałem przez występującego w sprawie radcę prawnego.

Bezspornym w sprawie była okoliczność, że pozwana zawarła z poprzednikiem prawnym powoda umowę pożyczki o numerze (...).

Spór w niniejszej sprawie sprowadzał się natomiast do ustalenia zasadności roszczenia zgłoszonego w treści pozwu, przede wszystkim do ustalenia czy powód nabył od (...) sp. z o.o. (...)z siedzibą we W. wierzytelność względem pozwanej.

Zgodnie z art. 509§1kc wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. W myśl § 2 tego artykułu wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Wedle 511 kc, jeżeli wierzytelność jest stwierdzona pismem, przelew tej wierzytelności powinien być również pismem stwierdzony. Tym samym skoro w rozpatrywanej sprawie wierzytelność stwierdzona była pismem (umowa pożyczki) ustawodawca nałożył na strony obowiązek zachowania formy pisemnej przelewu wierzytelności.

W myśl art. 6 k.c., istnienie sporu między stronami, co do zasady, obliguje jedną z nich do udowodnienia faktów mających znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Na podstawie art. 6 k.c. oraz art. 232 k.p.c. ciężar dowodu spoczywa na stronie, która z określonych faktów wywodzi skutki prawne. Jeśli zatem powód powoływał się na zaistnienie oznaczonych faktów, w tym na fakt, przysługującego mu względem pozwanej roszczenia o oznaczonej wysokości, zobowiązany był wskazać okoliczności, które uzasadniały żądanie zgłoszone w pozwie.

W przedmiotowej sprawie strona powodowa wniosła o zasądzenie od pozwanej kwoty 4877,77 zł. Jako podstawę swojego roszczenia strona powodowa wskazała umowę pożyczki zawartą przez pozwaną z (...) sp. z o.o. (...)wskazując, że umową przelewu wierzytelności z dnia 30.01.2014 r. wierzyciel pierwotny zbył tę wierzytelność na rzecz strony powodowej. Jednakże do pozwu dołączono jedynie umowę pożyczki zawartą z pozwaną przez (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (...). Nie dołączono dokumentów wskazujących na następstwo prawne (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (...)Sp. j. po (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (...) we W. , co do wierzytelności wobec pozwanej. Nie dołączono też umowy przelewu wierzytelności przysługującej wobec pozwanej zawartej między (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (...)Sp. j., a stroną powodową z dnia 30.01.2014r. Nie przedłożono również załącznika do umowy przelewu, który wskazywałby, że ta konkretna wierzytelność została przelana na powoda. Brak tej umowy i załącznika uniemożliwia Sądowi ocenę czy doszło do skutecznego przelewu wierzytelności przysługującej wobec pozwanej na stronę powodową w wysokości wskazanej w pozwie. Nadto nie przedłożono też dowodów wysłania lub doręczenia pozwanej zawiadomienia o przelewie, wezwania do zapłaty czy wypowiedzenia umowy.

Mając na uwadze powyższe uznać należało, iż strona powodowa reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika nie udowodniła swojego roszczenia. Załączone przez stronę powodową dokumenty nie wskazują na fakt istnienia samej wierzytelności dochodzonej przez nią w pozwie wniesionym w niniejszej sprawie.

Z podanych względów, na podstawie art. 720kc oraz art. 509 k.c., powództwo podlegało oddaleniu jako bezzasadne, o czym orzeczono w punkcie I sentencji wyroku.

O kosztach procesu orzeczono w punkcie II sentencji wyroku na podstawie
art. 98 k.p.c., zgodnie z wyrażoną w tym przepisie zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Pozwana wygrała proces w całości, nie ponosząc przy tym kosztów procesu. W tym stanie rzeczy Sąd ustalił, że koszty procesu ponosi strona powodowa.

ZARZĄDZENIE

1. (...)

- (...)

2. (...)

T., 28.09.2015r.