Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 listopada 2016 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu X Wydział Cywilny w składzie następującym

Przewodniczący SSR Maria Żuchowska

Protokolant st. sekr. sąd. Elżbieta Jakubowska

Po rozpoznaniu w dniu 24 października 2016 w Toruniu.

sprawy z powództwa (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w G.

przeciwko G. P.

o zapłatę

orzeka:

I.  zasądza od pozwanej G. P. na rzecz powoda (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w G. kwotę 3556,85 zł (trzy tysiące pięćset pięćdziesiąt sześć złotych osiemdziesiąt pięć groszy) wraz z:

- umownymi odsetkami od kwoty 3508,40 zł w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP, ale nie więcej niż w wysokości odsetek maksymalnych od dnia 10 października 2015r. do dnia 3 listopada 2016r.

- ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 38,45zł od dnia 30 października 2015r., z uwzględnieniem zmian stopy procentowej odsetek ustawowych, do dnia 3 listopada 2016r.,

II.  rozkłada należność główną zasądzoną w pkt. I wyroku na 18 rat, przy czym pierwsze 17 rat po 200 zł, ostatnia rata w kwocie 156,85 zł wraz z sumą odsetek zasądzonych w pkt. I wyroku, płatne do 10-go dnia każdego miesiąca, poczynając od miesiąca następnego po którym uprawomocni się wyrok, wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w przypadku zwłoki w płatności którejkolwiek z rat;

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 62 zł (sześćdziesiąt dwa złote) tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w G. wniosła w dniu 30 października 2015 r. pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko G. P., o zapłatę kwoty 3.556,86 zł wraz z odsetkami i kosztami procesu.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że pozwana zaciągnęła od powoda pożyczkę w kwocie 6.000 zł, którą powinna była zwrócić w 12 ratach. Pozwana nie wywiązała się z nałożonego zobowiązania i dokonała wpłat wyłącznie do kwoty 2.516, 00 zł, które zostały zaksięgowane w kwocie 2.506 zł na poczet kapitału i 10 zł na poczet kosztów zaciągniętej pożyczki. Wobec tego powód wypowiedział umowę i bezskutecznie wezwał pozwaną do uiszczenia brakującej kwoty.

W dniu 6 listopada 2015 r. w Sądzie Rejonowym Lublin-Zachód w Lublinie, Referendarz sądowy wydał nakaz zapłaty zgodny z żądaniem pozwu, który utracił moc z uwagi na wniesienie przez pozwaną sprzeciwu.

W uzasadnieniu sprzeciwu wskazano, że pozwana nie uregulowała należności z uwagi na długotrwały pobyt w szpitalu. Dodano, że powód nie wykazał się dostateczną wolą wyjaśnienia problemu niespłaconej pożyczki.

W odpowiedzi na sprzeciw powód podtrzymał swoje stanowisko w sprawie. Stwierdził, że pozwana nie zaprzeczyła okolicznościom faktycznym i prawnym przedstawionym w pozwie. Zaznaczył, że zła sytuacja finansowa pozwanej nie może wpłynąć na zasadność dochodzonego roszczenia, a także że pozwana pomimo opuszczenia szpitala nie dokonała żadnej wpłaty na poczet zobowiązania.

Na rozprawie, która odbyła się w dniu 24 października 2016 r. pozwaną reprezentował jej syn M. R., który złożył oświadczenia co do złego stanu zdrowia pozwanej, a także ciężkiej sytuacji finansowej. Wniósł o rozłożenie dochodzonego roszczenia na raty w wysokości po 200 zł, z uwagi na trudną sytuację zdrowotną i finansową pozwanej.

Sąd ustalił, co następuje:

Pozwana G. P. w dniu 7 stycznia 2015 r. zawarła z powodem prowadzącym działalności gospodarczą w tym zakresie, umowę pożyczki. Kwota pożyczki wynosiła 6.014,40 zł. Opłata związana z jej zaciągnięciem - prowizja wynosiła 3.214,40 zł, a pozwanej wypłacono kwotę 2800,00 zł. Pożyczka miała być spłacona przez pozwaną w 12 ratach po 501,20 zł.

Okoliczność bezsporne oraz dowód:

- umowa pożyczki k. 37 -40 akt

Na poczet przedmiotowej pożyczki uiściła kwotę 2.516, 00 zł.

Okoliczność bezsporna

G. P. w okresie od 21 lipca 2015 r. do 6 października 2015 r. przebywała w Szpitalu (...) w T. z uwagi na zły stan zdrowia, trwający przez kilka tygodni przed przyjęciem do szpitala. W czasie pozytu pozwanej w szpitalu powód wysłał na jej adres zamieszkania ostateczne przedsądowe wezwanie do zapłaty oraz wypowiedzenie umowy pożyczki.

Okoliczność bezsporna oraz dowód:

- karta informacyjna leczenia szpitalnego – k. 12-13 akt

- wypowiedzenie umowy i ostateczne wezwanie do zapłaty – k. 42-43, 44-45,

Pozwana jest osobą chorą psychicznie, w podeszłym wieku. Posiada szereg zobowiązań, które z pomocą rodziny spłaca w ratach. Otrzymuje emeryturę w kwocie 1200 zł miesięcznie.

Okoliczność niezaprzeczona oraz dowód:

- karta informacyjna leczenia szpitalnego – k. 12-13 akt

Sąd zważył, co następuje:

Między stronami pozostawało bezsporne istnienie i wysokość zobowiązania wynikającego z niespłaconej pożyczki, którą pozwana zaciągnęła u powoda.

Dokumenty, z których przeprowadzono dowód, stanowiły wiarygodny środek dowodowy, gdyż ich rzetelność i autentyczność nie zostały w toku procesu podważone.

Kwestią sporną, którą musiał rozważyć Sąd była zasadność dochodzonego roszczenia wobec pozostawania pozwanej w trudnej sytuacji zarówno majątkowej jak i zdrowotnej.

W ocenie Sądu, w przedmiotowej sprawie, trudna sytuacja materialna i zdrowotna pozwanej została wykazana i niezakwestionowana przez stronę powodową. Do sprzeciwu dołączono bowiem wypis ze szpitala psychiatrycznego potwierdzający bardzo zły stan psychiczny pozwanej. Zabrakło również jakichkolwiek podstaw do kwestionowania oświadczeń w tym przedmiocie syna pozwanej, którą ją reprezentował na rozprawie, na którą nie stawił się nikt ze strony powoda. Zgodnie z art. 230 k.p.c., gdy strona nie wypowie się co do twierdzeń strony przeciwnej o faktach, sąd, mając na uwadze wyniki całej rozprawy, może fakty te uznać za przyznane. Z kolei art. 229 k.p.c. stanowi, że nie wymagają dowodu fakty przyznane w toku postępowania przez stronę przeciwną, jeżeli przyznanie nie budzi wątpliwości. Jedynie tytułem wyjaśnienia należy wskazać, że sąd może uznać za przyznane przez stronę niezaprzeczone twierdzenia drugiej strony tylko w wypadku, gdy takie domniemane przyznanie jest uzasadnione wszechstronnym rozważeniem wszystkich okoliczności sprawy (por. uzasadnienie wyroku SN z dnia 18 czerwca 2004 r., II CK 293/03, LEX nr 174169; uzasadnienie wyroku SN z dnia 19 października 2005 r., V CK 260/05, LEX nr 187090). W przedmiotowej sprawie pozwana w sprzeciwie od nakazu zapłaty wskazywała na swoją trudną sytuację materialną oraz zdrowotną, a powód nie zakwestionował tego faktu.

Podstawę prawną dochodzonego roszczenia stanowi art. 720§1 kc, zgodnie z którym przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W ocenie Sądu, zgodnie z zasadą ciężaru dowodu, przedmiotowej sprawie powód udowodnił zasadność i wysokość roszczenia, a pozwana wykazała, że znajduje się w trudnej sytuacji materialnej i zdrowotnej, ale ma możliwość spełnienia świadczenia w ratach.

Z podanych względów, na podstawie art. 720 k.c., powództwo okazało się zasadne i podlegało uwzględnieniu, o czym orzeczono w punkcie I sentencji wyroku. Jednocześnie Sąd uznał, iż nie zachodzą w przedmiotowej sprawie podstawy do uznania, że dochodzone pozwem roszczenie jest sprzeczne z prawem czy zasadami współżycia społecznego. O odsetkach za opóźnienie rozstrzygnięto na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c.

W myśl art. 320 k.p.c., w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie, a w sprawach o wydanie nieruchomości lub
o opróżnienie pomieszczenia - wyznaczyć odpowiedni termin do spełnienia tego świadczenia. W rozpoznawanej sprawie wystąpił szczególnie uzasadniony przypadek pozwalający na zastosowanie dyspozycji powołanego przepisu. Pozwana ma 70 lat, a jej sytuacja materialna i stan zdrowia psychicznego są na tyle trudne, że obowiązek jednorazowej zapłaty należności obciążyłby ją nadmiernie. Jednocześnie pełnomocnik pozwanej, który stara się pomóc matce w spłacie zaległych pożyczek, (też na rzecz innych podmiotów) oświadczył, że pozwana jest w stanie wygospodarować środki na spłatę długu w ratach, a środki na spłatę będą w jej posiadaniu z uwagi na kończącą się spłatę jednego z wcześniejszych zobowiązań. Za właściwe Sąd uznał rozłożenie należności głównej i odsetek naliczonych za okres do dnia wyrokowania na 18 rat, przy czym pierwsze 17 rat w kwotach po 200 zł, a ostatnia rata w kwocie 156,85 zł wraz z sumą odsetek zasądzonych w punkcie I wyroku. Takie ukształtowanie wysokości i ilości rat zapewnia uzyskanie przez stronę powodową należnego jej świadczenia w rozsądnym terminie, bez obciążania przy tym ponad miarę pozwanej.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 108§1 k.p.c. w myśl zasady odpowiedzialności strony za wynik procesu, zasądzając od pozwanej na rzecz powoda kwotę 62 zł, w tym kwotę 45 zł tytułem opłaty sądowej oraz 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.