Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 maja 2024 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu X Wydział Cywilny, w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Maria Żuchowska

po rozpoznaniu w dniu 27 maja 2024 r. w Toruniu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Banku (...) spółki akcyjnej w W.

przeciwko syndykowi masy upadłości D. S.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego syndyka masy upadłości D. S. na rzecz powoda (...) Banku (...) spółki akcyjnej w W. kwotę 4.304,57 zł (cztery tysiące trzysta cztery złote pięćdziesiąt siedem groszy) wraz z odsetkami umownymi w wysokości dwukrotności odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 3.614,10 zł (trzy tysiące sześćset czternaście złotych dziesięć groszy) od dnia 28 lipca 2023 roku do dnia zapłaty, z tym zastrzeżeniem, że syndyk ponosi odpowiedzialność z masy upadłości;

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.222,54 zł (tysiąc dwieście dwadzieścia dwa złote pięćdziesiąt cztery grosze) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów procesu, z tym zastrzeżeniem, że syndyk ponosi odpowiedzialność z masy upadłości;

sygn. akt X C 293/24 upr

UZASADNIENIE

Powód (...) Bank (...) S.A. w W. wniósł o zasądzenie od D. S. kwoty 4304,57 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od kwoty 3614,10 zł od dnia 28 lipca 2023 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanego zwrotu kosztów procesu. W uzasadnieniu wskazano, że kwota dochodzona pozwem wynikała z zawartej z pozwanym w dniu 13 października 2017 roku umowy pożyczki nr (...). Pozwany nie uregulował należności wynikających z umowy.

W odpowiedzi na pozew, pozwany D. S., wniósł o oddalanie powództwa, a także z ostrożności procesowej i rozłożenie zasądzonej kwoty na raty oraz nieobciążanie kosztami zastępstwa procesowego. W uzasadnienie wskazał, że umowa pożyczki zawiera klauzule niedozwolone, a nadto warunki pożyczki nie zostały z nim ustalone indywidualnie, a bank oparł umowę na gotowym wzorcu. Złożył również oświadczenie o sankcji kredytu darmowego. Wskazał, iż powód wypowiedział umowę przedwcześnie, a dodatkowo nie wykazał skutecznego wypowiedzenie umowy.

W piśmie z dnia 27 grudnia 2023 r. powód podtrzymał żądanie pozwu i odniósł się do zarzutów pozwanego. Wskazał również, że wnosi o oddalenie wniosku pozwanego o rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty.

Pismem z dnia 8 lutego 2024 r. syndyk masy upadłości D. S. poinformował, że postanowieniem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 24 stycznia 2024 r. została ogłoszona upadłość D. S., w związku z tym wniósł on o zawieszenie postępowania z urzędu.

Postanowieniem z dnia 12 lutego 2024 r. Sąd zawiesił postępowanie z dniem 24 stycznia 2024 r. oraz wezwał do udziału syndyka i podjął postępowanie z udziałem syndyka masy upadłości D. S..

Pismem z dnia 26 marca 2024 r. syndyk masy upadłości D. S. wskazał, iż nie ma podstaw do podejmowania sprawy z udziałem syndyka. Jednocześnie z ostrożności wniósł o oddalenie powództwa i podtrzymał zarzuty podniesione przez pozwanego.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 13 października 2017 roku D. S. zawarł z (...) Bankiem (...) S.A. z siedzibą w W. (dalej również: (...) S.A.) umowę pożyczki nr (...), na mocy której udzielono pożyczki w kwocie 5746,47 zł. Na kwotę pożyczki składała się całkowita kwota pożyczki w wysokości 5000 zł oraz kredytowana prowizja w kwocie 746,47 zł. Łączna kwota odsetek wynosiła 2667,72 zł. Całkowita kwota do zapłaty wynosiła 8414,19 zł. Pożyczkobiorca zobowiązał się spłacić należność w ciągu 96 miesięcy.

Okoliczność bezsporna, nadto dowody: umowa pożyczki, k. 7-11; formularz informacyjny, k. 12-16; zestawienie operacji, k. 76

W dniu 8 stycznia 2021 r. strony zawarły ugodę, która określała nowe warunki spłaty.

Dowody: ugoda, k. 24-26; informacja dotycząca umowy restrukturyzacyjnej, k. 27-28v

Wobec braku spłaty wymagalnych rat pożyczki, pismem z dnia 15 listopada 2022 r. powód wezwał pozwanego do spłaty zaległej raty.

Dowody: pismo z dn. 15.11.2022 r. wraz z wydrukiem śledzenia przesyłki, k. 19-21;

Pismem z dnia 11 stycznia 2023 r. powód wypowiedział warunki spłaty zobowiązań wynikających z umowy pożyczki określone w umowie ugody w związku z brakiem spłaty zadłużenia wymagalnego. Pismem z dnia 28 lutego 2023 r. powód wezwał pozwanego D. S. do zapłaty kwoty 3943,13 zł.

Dowody: pismo z dn. 11.01.2023 r. wraz z elektronicznym potwierdzeniem odbioru, k. 22-23; wezwanie do zapłaty wraz z elektronicznym potwierdzeniem odbioru, k. 29-30

Na dzień 13 grudnia 2023 r. wysokość zadłużenia pozwanego wynosiła 4957,76 zł.

Dowody: potwierdzenie stanu zadłużenia, k. 74; szczegółowe rozliczenie, k. 17-18; historia operacji na kontrakcie kredytowym, k. 70-73

W dniu 24 stycznia 2024 sąd rejonowy w Toruniu ogłosił upadłość D. S. jako osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej.

Okoliczność bezsporna oraz dowód: wydruk postanowienia z dnia 24.01.2024r. – k. 87,

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny sprawie Sąd ustalił w całości na podstawie dokumentów zgromadzonych w sprawie, które ocenione zostały pozytywnie pod względem autentyczności i dano im wiarę. Wiarygodności przedłożonych przez powoda dokumentów strona pozwana nie kwestionowała.

W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości, nawet przy uwzględnieniu upadłości pozwanego.

W pierwszym rzędzie należało odnieść się do zarzutu syndyka masy upadłości D. S., że po ogłoszeniu upadłości pozwanego brak jest podstaw do jego kontynuowania z udziałem syndyka, bowiem wyklucza to art. 145 prawa upadłościowego.

Wskazać należy, że zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego w Toruniu w sprawie (...) z dnia 24.01.2024r. ogłaszającego upadłość D. S. jako osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej , określono w punkcie 6, że postępowanie będzie prowadzone w trybie art. 491 ¹ust.1 ustawy prawo upadłościowe. Z kolei zgodnie z art. 491 ²ust.1 tej ustawy w postępowaniu toczącym się na postawie art. 491 ¹ust.1 nie stosuje się m.in. art. 145 ustawy. A zatem , wbrew twierdzeniom syndyka, Sąd nie mógł zawiesić postępowania i czekać aż do ukończenia postępowania upadłościowego, a powinien podjąć je i prowadzić dalej z udziałem syndyka, który wszedł w miejsce upadłego.

Mając na uwadze powyższe zarzut syndyka, że nie było podstaw do podjęcia postepowania z jego udziałem nie znajduje postawy w obowiązujących w niniejszej sprawie przepisach prawa. Na marginesie wskazać należy, że argumenty syndyka byłyby zasadne, gdyby upadły był przedsiębiorcą lub gdyby określono, że postępowanie upadłościowe będzie toczyło się w trybie art. 491 ¹ust.2 ustawy prawo upadłościowe.

Przechodząc do zarzutów pierwotnego pozwanego dotyczących samej umowy będącej podstawą roszczenia, które syndyk lakonicznie jedynie podtrzymał, uznać należy, że również okazały się niezasadne.

Podstawę prawną dochodzonego przez powoda roszczenia stanowił art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (jedn. tekst: Dz.U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665 ze zm.).W przedmiotowej sprawie nie budziło wątpliwości, iż pozwany zawarł z (...) S.A. umowę, na mocy której powód przekazał do dyspozycji pożyczkobiorcy umówioną kwotę, którą wraz z odsetkami i kosztami pozwany miał zwrócić w 96 ratach. Również pozwany nie kwestionował tej okoliczności, nie kwestionował również zawarcia ugody z dnia 8 stycznia 2021 r. W odpowiedzi na pozew pozwany podniósł szereg zarzutów mi.in. wskazywał, że umowa pożyczki zawiera klauzule abuzywne, w tym w zakresie prowizji, która jest nadmiernie wysoka. Wskazał, iż chce skorzystać z sankcji kredytu darmowego. Podnosił również, że umowa nie została skutecznie wypowiedziana.

Zgodnie z art. 385 ¹ k.c. Postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy, a on sam nie miał na ich powstanie faktycznego wpływu. Nie można przy tym stwierdzić abuzywności postanowienia umownego regulującej jednoznacznie kwestie związane ze świadczeniem głównym. W przedmiotowej sprawie pozwany na mocy umowy pożyczki otrzymał kwotę 5000 zł, prowizję określono na kwotę 747,47 zł. Umowa zawarta została na 8 lat, a zatem nie można uznać, żeby prowizja rzędu kilkuset złotych rażąco naruszała interesy pożyczkobiorcy – konsumenta, nawet jeżeli nie została z nim uzgodniona indywidualnie. Z tego też względu niezasadny okazał się zarzut pozwanego, że umowa z uwagi na zawarte w niej klauzule abuzywne została mu przedwcześnie wypowiedziana. Niezasadny okazał się również zarzut sankcji kredytu darmowego. Zdaniem Sądu, wbrew zarzutowi pozwanego, umowa zawierała wszystkie wymagane art. 30 ustawy o kredycie konsumenckim elementy, w tym stopę oprocentowania kredytu, warunki stosowania tej stopy, a także okresy, warunki i procedury zmiany stopy oprocentowania .

Mając na uwadze powyższe uznać należało, że powództwo okazało się zasadne i podlegało uwzględnieniu w całości , o czym orzeczono w punkcie I wyroku na mocy art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe. Sąd zasądził dalsze odsetki umowne od zaległego kapitału, na podstawie art. 481§2kc. Jednocześnie Sąd zastrzegł odpowiedzialność syndyka z masy upadłości zgodnie z art. 319 kpc .

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu oparto na art. 98 k.p.c. i zamieszczono w punkcie II sentencji. Strona powodowa wygrała proces w całości, ponosząc koszty procesu w wysokości 1222,54 zł, na które składała się opłata od pozwu w kwocie 300 zł, koszty zastępstwa procesowego w kwocie 900 zł, opłata od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł oraz koszty poświadczonych notarialnie pełnomocnictw w kwocie 5,54 zł. Pozwany jako przegrywający proces winien te koszty zwrócić powodowi, z ograniczeniem odpowiedzialności zgodnie z art. 319 kpc.