Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 grudnia 2021 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu X Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	sędzia Beata Śmigielska
Protokolant:	starszy sekretarz sądowy Hanna Olkiewicz

po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2021 r. w Toruniu

sprawy z powództwa H. G.

przeciwko W. T.

o roszczenia z umowy najmu lub dzierżawy

I.  zasądza od pozwanego W. T. na rzecz powódki H. G. kwotę 53 722,34 zł (pięćdziesiąt trzy tysiące siedemset dwadzieścia dwa złote trzydzieści cztery grosze) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od tej kwoty od dnia 23 listopada 2020 r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 1,75 zł (jeden złoty siedemdziesiąt pięć groszy) tytułem odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 215,43 zł od dnia 23 listopada 2020 r. do dnia 15 stycznia 2021 r.;

III.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

IV.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 8114 zł (osiem tysięcy sto czternaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty.

Sygn. akt X C 150/21

UZASADNIENIE

Powódka H. G. dnia 23 listopada 2020 r. wniosła do tutejszego sądu powództwo przeciwko W. T., prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą Firma Handlowa (...). Domagała się w nim zapłaty kwoty 53 937,77 zł tytułem zaległych opłat, związanych z najmem lokalu (k. 4 i n.). Wskazywano, że strony od 2017 roku związane są umową najmu lokalu, natomiast od kwietnia 2019 roku pozwany pozostaje w opóźnieniu z zapłatą należności czynszowych. Do pozwu dołączono m.in. umowę najmu lokalu, komplet faktur oraz przedsądowe wezwania do zapłaty.

Referendarz sądowy w tutejszym sądzie dnia 29 grudnia 2020 r. pod sygnaturą X Nc 2902/20 wydał w sprawie nakaz zapłaty, uwzględniający w całości żądanie pozwu (k. 45). Orzeczenie to jednak utraciło wkrótce swą moc, wobec skutecznego wniesienia sprzeciwu przez stronę pozwaną (k. 50). W piśmie z 27 stycznia 2021 r. strona pozwana wskazywała, że roszczenie nie istnieje, ponieważ pozwany uregulował wszystkie swoje zobowiązania, większość przed skierowaniem sprawy do sądu. W załączeniu przesłano dowody wpłat.

Na dalszym etapie strona powodowa zakwestionowała skuteczność dokonanych przelewów, wskazując, że pozwany celowo kierował je na zamknięte w międzyczasie rachunki (k. 68 i n.). Pomimo tego końcowo strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił, co następuje

Nieruchomość położona w T. przy ul. (...) stanowi współwłasność w częściach ułamkowych powódki H. G. oraz A. K., S. G. i E. G.. Powódka pełni także funkcję zarządcy nieruchomości. Integralną częścią budynku jest położony na parterze lokal, który na mocy umowy z 9 marca 2017 r., wynajęto pozwanemu. W umowie przewidziano odstępne w wysokości 9000 zł netto miesięcznie. Pozwany miał także regulować należności, związane ze zużyciem mediów.

Okoliczność bezsporna, ponadto dowody:

– wydruk odpowiadający treści księgi wieczystej (...), k. 25–27,

– umowa najmu lokalu z dnia 9.03.2017 r., k. 28–31.

W późniejszym okresie powódka wystawiła z tego tytułu szereg faktur, które nie zostały opłacone. Były to faktury za czynsz najmu za kwiecień 2019 roku oraz styczeń – kwiecień, czerwiec i październik 2020 roku, a także za zużycie wody i odprowadzenie ścieków za kwiecień i październik 2019 roku oraz styczeń – kwiecień i październik 2020 roku. Łącznie 14 nieopłaconych faktur opiewało na kwotę 51 475,31 zł.

Wystawiając faktury powódka początkowo wskazywała jako właściwy dla zapłaty numer rachunku: (...), następnie (najpóźniej 14 października 2019 r.) (...), a ostatecznie (najpóźniej 14 kwietnia 2020 r.) (...).

Dowody:

– faktury VAT (...), k. 11–23.

Rachunki powódki rozpoczynające się od liczb 13 oraz 46 zostały zamknięte w maju 2020 roku, o czym pozwany miał wiedzę co najmniej od 20 października 2020 r.

Dowody:

– wypowiedzenie umowy rachunku z dnia 17.02.2020 r., k. 76,

– zaświadczenie z banku, k. 79–81,

– zestawienie operacji na rachunku (...), k. 71,

– wiadomości elektroniczne z 20–23.10.2020 r., k. 73–74.

Pozwany w okresie od 13 października 2020 r. do 15 stycznia 2021 r. dokonał szeregu operacji, w wyniku których kwoty, wynikające z faktur, zostały przelane na rachunki powódki. W dniu 13 października 2020 r. na rachunek rozpoczynający się od liczby 13 dokonał płatności kwot 12 110,03 zł oraz 331,42 zł, opłacając wraz z odsetkami za opóźnienie faktury (...). Kolejno 21 października 2020 r. uiścił 11 721,52 zł na rachunek o nr (...)… na poczet faktury (...), a 30 października 2019 r. 11 292,96 zł – także na rachunek o nr (...)… na poczet faktury (...). Dwie ostatnie faktury nie zostały objęte pozwem. Tego samego dnia pozwany przelał na rachunek o nr (...)… kwotę 11 301,53 zł tytułem faktury (...). Dnia 3 listopada przelał 880,09 zł tytułem opłacenia faktur (...). Wpłaty dokonano na rachunek o nr (...)… Tego samego dnia i na ten sam numer rachunku przekazano także kwotę 5614,83 zł na poczet faktury (...). Kolejno 1 grudnia 2020 r. (po wniesieniu pozwu) pozwany wykonał przelew na konto o nr 13… na kwotę 11 284,38 zł celem uregulowania faktury (...). Ostatecznie 15 stycznia 2021 r. pozwany wykonał trzy przelewy: kwoty 329,72 zł na rachunek nr (...)… (faktura (...)), kwoty 11 558,05 zł na rachunek (...)… (faktura (...)) oraz kwoty 215,43 zł na rachunek (...)… (faktura (...)).

Poza ostatnim z wymienionych, spośród przelewów na faktury objęte niniejszym pozwem, wszystkie zostały wykonane na zamknięte uprzednio rachunki, w związku z czym przekazane kwoty zostały zwrócone pozwanemu odpowiednio w dniach: 13 października 2020r., 2 i 3 listopada 2020r., 2 grudnia 2020 r. a także 15 stycznia 2021 r.

Dowody:

– dowody przelewów, k. 52–60,

– historia rachunku (...), k. 109–126,

– historia rachunku (...), k. 91–108,

– historia rachunku (...), k. 87–90.

Do pozwanego wystosowywano kolejne wezwania do zapłaty: we wrześniu 2020 roku (kwota 76 627,28 zł) i listopadzie 2020 roku (kwota 11 284,38 zł). W wezwaniach tych podawano błędny numer rachunku (13…). Prawidłowy (79…) podano najpóźniej w wezwaniu związanym z fakturami, nieobjętymi pozwem w niniejszej sprawie, datowanym na 25 listopada 2020 r. Po ich otrzymaniu pozwany nadal nie wnosił opłat na właściwy rachunek, przekazując środki przeważnie na rachunek nr (...)…

Dowody:

– wezwanie do zapłaty z dnia 18.09.2020 r., k. 32–36,

– wezwanie do zapłaty z dnia 6.11.2020 r., k. 37–40,

– wezwanie do zapłaty z dnia 25.11.2020 r., k. 75.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty, złożone do akt sprawy, którym Sąd dał wiarę w całości.

Sąd zważył, co następuje

Zobowiązanie pozwanego pozostawało kwestią bezsporną. W świetle przedłożonych dokumentów nie powinno także budzić jakichkolwiek wątpliwości, że do dnia zamknięcia rozprawy, spośród 14 faktur objętych pozwem, tylko jedna została skutecznie opłacona. W pozostałych przypadkach przelewy były kierowane na zamknięte rachunki bankowe powódki, a następnie zwracane. Biorąc pod uwagę, że od chwili pierwszego zwróconego przekazu (13 października 2020 r.), do dnia wniesienia pozwu (24 listopada 2020 r.), upłynął więcej niż miesiąc, w ocenie Sądu niemożliwym jest, by przedsiębiorca nie zorientował się, że na jego rachunki zwrócono pięć przelewów, na łączną kwotę przekraczającą 30 tys. zł. Takie twierdzenie jest niewiarygodne także z tego powodu, że 21 i 30 października 2020 r. pozwany opłacił na właściwy rachunek dwie inne faktury, opiewające na łączną kwotę ok. 23 tys. zł.

Owszem, powód nie dopatrzył, że w wezwaniach z września i listopada 2020 roku podawał błędny numer rachunku, jednak ustalenie poprawnego – już po pierwszym zwróconym przelewie – wymagało od pozwanego minimum zaangażowania i staranności, jaką winien przejawiać przedsiębiorca, w ramach prowadzonej działalności. Na wezwaniach zamieszczone były dane kontaktowe pełnomocnika powoda, z pewnością pozwany posiadał też możliwość kontaktu bezpośrednio z wynajmującą. Potwierdzeniem tego jest również korespondencja elektroniczna z 20–23 października 2020 r. Co więcej powód po otrzymaniu wezwania do zapłaty, ze wskazaniem numeru rozpoczynającego się od 13… na rachunek ten wykonał tylko pięć przelewów (z jedenastu, jakie udało się ustalić na podstawie historii rachunku), z czego trzy już po skorygowaniu numeru w późniejszej wiadomości e-mail.

Postawa pozwanego, który nie skontaktował się z powódką w sprawie kolejnych wracających przelewów, bądź nie korzystający z posiadanych już wiadomości na temat aktualnego numeru rachunku sprawia, że zakładanie dobrej wiary pozwanego nastręcza zasadnicze trudności. Pozwany nie wniósł także o złożenie spornych kwot do depozytu sądowego, co oznacza, że w zasadzie wszystkie przytaczane przelewy zostały wirtualnie wykonane z jednej puli środków.

Nie można także tracić z pola widzenia, że każda z faktur miała odrębny dwutygodniowy termin płatności. W przypadku zapłaty kwoty w terminie, każdorazowo numer wskazany na fakturze byłby aktualny. Wątpliwości co do numeru rachunku w istocie były pokłosiem opóźnienia pozwanego – niekiedy znacznego – także mimo czasowego obniżenia żądanego czynszu z 11 tys. zł do 1 zł.

Tym samym co do zasady roszczenie powódki należało uznać za udowodnione, o czym orzeczono na podstawie art. 659 § 1 k.c. W odniesieniu do wysokości oddaleniu podlegało jedynie żądanie zapłaty kwoty 214,38zł , którą to kwotę pozwany zapłacił dnia 15 stycznia 2021 r. na prawidłowy rachunek, z odsetkami za okres do dnia wniesienia pozwu, powód zaś nie cofnął powództwa w tym zakresie. Z uwagi na fakt, że zapłata nastąpiła 53 dni po wniesieniu pozwu, za okres ten należało zasądzić odsetki ustawowe za opóźnienie, które skapitalizowano w pkt. III. wyroku.

W pkt. IV. rozstrzygnięto o kosztach procesu, zasądzając je w całości od strony pozwanej na podstawie art. 98 § 1, 1 ¹ i 3 oraz art. 100 zd. 2 k.p.c., jako że pozwany wygrał powództwo zaledwie w 0,3%. Na zasądzoną sumę złożyły się: opłata od pozwu w wysokości 2697 zł (art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 755), wynagrodzenie pełnomocnika powódki w kwocie 5400 zł (§ 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r., Dz.U. poz. 1800 ze zm.) oraz opłata skarbowa w wysokości 17 zł (art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej; t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1546; w zw. z pkt. IV załącznika do niej).