Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 lutego 2025 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu, VIII Wydział Karny w składzie:

Sędzia sędzia Anna Kardas

Protokolant starszy sekretarz sądowy Joanna Paszko

w obecności oskarżyciela ---

po rozpoznaniu dnia 5.02.2025 r.

sprawy:

M. W. (1)

s. S. i R. z domu W.

ur. (...) w m. W.

obwinionego o to, że:

w dniu 20 lutego 2024 r. ok. godz. 19:50 w T., ul. (...)/ (...), kierował pojazdem mechanicznym marki R. (...) o nr rej. (...) pomimo braku wymaganych uprawnień,

tj. wykroczenie z art. 94 § 1 i 3 k.w.

ORZEKA:

I.  uznaje obwinionego M. W. (1) za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, stanowiącego wykroczenie z art. 94 § 1 k.w. i za to, na podstawie art. 94 § 1 kw wymierza mu karę 1 500 (tysiąca pięciuset) zł grzywny;

II.  na podstawie art. 94 § 3 k.w. orzeka wobec obwinionego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 6 (sześciu) miesięcy;

III.  zwalnia obwinionego od ponoszenia opłaty sądowej, a wydatkami poniesionymi w sprawie obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt VIII W 720/24

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 10 stycznia 2024 roku Sąd Rejonowy w Toruniu zatrzymał prawo jazdy numer (...) wydane przez Prezydenta Miasta T., z uwagi na podejrzenie popełnienia przez M. W. (1) wykroczenia drogowego z art. 86 kw, tj. nie ustąpienie w dniu 19 grudnia 2023 r. pieszemu pierwszeństwa na przejściu dla pieszych. Postanowienie to zostało doręczone M. W. (1) w dniu 19 stycznia 2024 roku.

M. W. (1) 10 lutego 2024 r. złożył do Sądu Rejonowego w Toruniu wniosek o uchylenie postanowienia o zatrzymaniu prawa jazdy. Do dnia 20 lutego 2024 r. wniosek ten nie został rozpoznany.

M. W. (1) w dniu 20 lutego 2024 r. kierował pojazdem marki R. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Jechał ze swojego miejsca zamieszkania przy ul. (...) do miejsca zamieszkania swojego syna na S. aby odebrać pozostawionego w mieszkaniu psa. Został zatrzymany przez patrol policji przy ul. (...). W samochodzie podróżowała z nim żona, której przekazano zabezpieczony pojazd.

Postanowieniem z dnia 9 sierpnia 2024 roku Rejonowy w T. uchylić postanowienie Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 10 stycznia 2024 roku o zatrzymaniu prawa jazdy i zwrócił M. W. (1) prawo jazdy nr (...), wydane przez Prezydenta Miasta T.. Odpis postanowienia doręczono M. W. (1) 16 sierpnia 2024 roku.

Dowody: notatka urzędowa -k. 1, oświadczenie – k. 2, pismo z (...); postanowienie – k. 9, wyjaśnienia obwinionego M. W. k. 53

Obwiniony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu wykroczenia. Wyjaśnił (k. 53), że do tego dnia jego syn zadzwonił z prośbą by M. W. (1) odebrał psa, który został pozostawiony w mieszkaniu na (...) S.. Syn nie mógł wrócić wieczorem do domu. Obwiniony wskazywał, że nie mógł pojechać taksówka ponieważ pies jest bardzo niespokojny i zniszczyłby tapicerkę drapiąc ją w emocjach. Wskazał, że złożył do sądu wniosek o uchylenie postanowienia w przedmiocie zatrzymania prawa jazdy ale do dnia 20 lutego 2024 roku nie został on rozpoznany. Nie otrzymał żadnej decyzji odnośnie uchylenia postanowienia.

Wyjaśnienia obwinionego Sąd uznał co do zasady za wiarygodne jednakże niewystarczające dla uniknięcia odpowiedzialności za zarzucany czyn.

Sąd jako nieprawdziwe uznał jedynie twierdzenia obwinionego co do braku wiedzy o obowiązywaniu postanowienia o zatrzymaniu prawa jazdy. Oczywiste jest, że skoro obwiniony złożył wniosek do sądu to oczekiwał na jego rozstrzygnięcie a postanowienie o zatrzymaniu prawa jazdy wciąż obowiązywało.

Wyjaśnienia obwinionego stanowiły realizacje przyjętej linii obrony i zmierzały do uniknięcia odpowiedzialności za popełnione wykroczenie. Wydaje się że w toku postępowania obwiniony powoływał się – chociaż nie bezpośrednio – na stan wyższej konieczności uregulowany w art. 16 kw, który stanowi że nie popełnia wykroczenia, kto działa w celu uchylenia bezpośredniego niebezpieczeństwa grożącego dobru chronionemu prawem, jeżeli niebezpieczeństwa nie można inaczej uniknąć, a dobro poświęcone nie przedstawia wartości oczywiście większej niż dobro ratowane. Obwiniony podkreśla, że ratował psa który został pozostawiony sam w domu.

Podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie stanowiły dowody z dokumentów zgromadzone w toku postępowania (notatka urzędowa -k. 1, oświadczenie – k. 2, pismo z (...); postanowienie – k. 9) oraz wyjaśnienia obwinionego. Dokumenty zostały one sporządzone przez uprawnione ku temu podmioty i w przewidzianej prawem formie, nie budziły wątpliwości sądu oraz nie były kwestionowane przez obwinionego. Wyjaśnienia obwinionego co do zasady potwierdzały przebieg zdarzenia. Obwiniony nie kwestionował, iż kierował w dniu 20 lutego 2024 r. samochodem osobowym. Uważał jedynie, że cel jego podróży to usprawiedliwiał.

Zgodnie z art. 94 § 1 kw kto na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu prowadzi pojazd mechaniczny, nie mając do tego uprawnienia, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny nie niższej niż 1500 złotych.

Nie ulega wątpliwości, że skoro prawomocnym postanowieniem z dnia 10 stycznia 2024 roku Sąd Rejonowy w Toruniu zatrzymał prawo jazdy numer (...) wydane M. W. (1) w związku z podejrzeniem popełnienia wykroczenia drogowego to w dniu 20 lutego 2024 roku obwiniony prowadził po drodze publicznej pojazd mechaniczny, nie mając do tego uprawnienia.

Obwiniony podkreślał, że ratował psa który został pozostawiony sam w domu.

W przekonaniu sądu nie było możliwości przyjęcia, ze doszło w tym wypadku do zaistnienia stanu wyższej konieczności oraz w konsekwencji przyjęcia, że obwiniony M. W. (1) nie popełnił wykroczenia. Należy zwrócić uwagę obrony, że działanie w celu uchylenia bezpośredniego niebezpieczeństwa grożącego dobru chronionemu prawem może być rozpatrywane w kategoriach stanu wyższej konieczności tylko gdy niebezpieczeństwa nie można inaczej uniknąć. Na gruncie niniejszej sprawy taka sytuacja nie zachodziła. Samochód, którym poruszał się obwiniony mogła prowadzić inna osoba np. małżonka obwinionego. A jeżeli ze względów zdrowotnych byłoby to niemożliwe to istniał szereg innych rozwiań, które można zastosować jak np. zamówienie taksówki przystosowanej do przewozu zwierząt, zainstalowanie na łapach pupila ochraniaczy, podanie mu leków uspokajających na czas transportu czy też wreszcie zwrócenie się do odpowiednio podmiotu działającego na rzecz ochrony zwierząt lub schroniska z prośbą o pomoc w transporcie.

Wykroczenie z art. 94 § 1 kodeksu wykroczeń zagrożone jest karą aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny nie niższej niż 1500 złotych.

Sąd, wymierzając karę w najłagodniejszym charakterze oraz najniższym możliwym wymiarze wziął pod uwagę zarówno charakter i okoliczności czynu, jak i właściwości i warunki osobiste sprawcy. Okoliczności podmiotowe i przedmiotowe sprawy przemawiały za zastosowaniem w niniejszej orzeczenie za popełnione wykroczenia kary 1500 zł grzywny. O zakazie prowadzenia pojazdów orzeczono na podstawie art. 94 § 3 kodeksu wykroczeń. W ocenie sądu kara oraz orzeczony środek karny spełnią w stosunku do obwinionego funkcję wychowawczą i prewencyjną.