Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 marca 2022 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu VIII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący Sędzia Angelika Kurkiewicz

Protokolant st. sekr. sądowy Wojciech Rydzio

bez udziału prokuratora,

po rozpoznaniu dnia 1 marca 2022 r. sprawy

K. M., c. J. i A. z domu N., ur. (...) w T.

oskarżonej o to, że:

w dniu 12 sierpnia 2021 r., w T., przy ul. (...) posiadała przy sobie substancje psychotropowe w postaci amfetaminy w ilości 6,13 grama,

tj. o czyn z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii

orzeka:

I.  przyjmując, iż czyn oskarżonej K. M. wyczerpał znamiona występku określonego w art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz uznając, że wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne a okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości na podstawie art. 66§1 i 2 kk i art. 67§1 kk warunkowo umarza postępowanie karne wobec oskarżonej na okres 1 (jednego) roku tytułem próby od uprawomocnienia się orzeczenia,

II.  na podstawie art. 67§3 kk orzeka od oskarżonej na rzecz Stowarzyszenia (...) , ul. (...), (...)-(...) L. (nr konta: (...)) nawiązkę w wysokości 500 zł (pięciuset złotych);

III.  na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka przepadek dowodu rzeczowego w postaci amfetaminy o wadze 4,10 grama po badaniu przechowywanej w (...) w B. ( (...)) i zarządza jej zniszczenie;

IV.  Zwalnia oskarżoną od ponoszenia opłaty sądowej zaś wydatkami poniesionymi w sprawie obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt VIII K 1166/21

UZASADNIENIE

K. M. w dniu 12 sierpnia 2021 roku w T. przy ulicy (...) wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii posiadała przy sobie substancje psychotropowe w postaci amfetaminy w ilości 6,13 grama.

(dowody: wyjaśnienia K. M., k. 22-24;

protokół zatrzymania rzeczy, k. 5-7;

protokół przeszukania osoby, k. 8-9;

protokół oględzin rzeczy, k. 10-11;

protokół przeszukania k. 15-16;

opinia z badań chemicznych, k. 35-37 )

K. M. nie była dotychczas karana sądownie.

(dowód: karta karna, k. 29)

K. M. został oskarżona o to, że:

W dniu 12 sierpnia 2021 roku w T. przy ul. (...) posiadała przy sobie substancje psychotropowe w postaci amfetaminy w ilości 6,13 grama tj. o czyn z art. 62 ust. Ustawy z 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

K. M. w toku postępowania przygotowawczego przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu (k.22-24). Jednocześnie odmówiła składania wyjaśnień i odpowiedzi na pytania.

Sąd postrzega wyjaśnienia oskarżonej jako całkowicie wiarygodne. Korelują one bowiem z protokołem przeszukania jej osoby, protokołem oględzin i opinii z badań chemicznych. Sąd nie dostrzega podstaw, by kwestionować ich prawdziwość. Stanowiły one podstawę ustaleń faktycznych odnośnie czynu zarzucanego oskarżonej.

Nadto Sąd dał wiarę wszelkim innym przeprowadzonym w sprawie dowodom z dokumentów, w szczególności danym o karalności oraz protokołom przeszukania osoby i protokołom oględzin, a także opinii z badań chemicznych, które zostały dołączone do aktu oskarżenia. Wszelkie dokumenty zostały pozyskane, sporządzone i przeprowadzone zgodnie z wymogami procedury karnej, a żadna ze stron nie zakwestionowała ich rzetelności ani prawdziwości. Również Sąd nie miał podstaw, aby podważyć ich wiarygodność.

Sąd zważył, co następuje:

Art. 62 ust. 1 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii penalizuje nielegalne posiadanie środków odurzających lub substancji psychotropowych. Posiadanie w rozumieniu powyższego przepisu oznacza stan polegający na faktycznym władztwie nad rzeczą i może być wykonywane bezpośrednio, jak i za pośrednictwem innej osoby. Nie jest utożsamiane z posiadaniem i dzierżeniem w rozumieniu cywilnoprawnym. Posiadanie oznacza każde, choćby krótkotrwałe, faktyczne władztwo nad rzeczą.

Przekładając powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy Sąd uznał, iż oskarżona swoim zachowaniem polegającym na tym, że w dniu 12 sierpnia 2021 roku w T. na ul. (...) posiadała przy sobie substancje psychotropowe w postaci amfetaminy o wadze 6,13 grama netto, wypełniła znamiona przestępstwa z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Uznając oskarżoną za winną wskazanego wyżej czynu, mając na uwadze okoliczności niniejszej sprawy, Sąd podjął decyzję o warunkowym umorzeniu niniejszego postępowania. Zgodnie z treścią art. 66 § 1 kk Sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy nie karanego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. Warunkowego umorzenia nie stosuje się do sprawcy przestępstwa zagrożonego karą przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności (art. 66 § 2 kk). Warunkowe umorzenie następuje na okres próby, który wynosi od roku do 3 lat i biegnie od uprawomocnienia się orzeczenia (art. 67 § 1 kk).

Przestępstwo z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii zagrożone jest karą pozbawienia wolności do lat 3.

Podstawą zastosowania warunkowego umorzenia postępowania musi być ustalenie wszystkich przesłanek odpowiedzialności karnej. Określone w art. 66 kodeksu karnego przesłanki można zakwalifikować do trzech grup: a) warunkujących niecelowość kontynuowania postępowania i wymierzenia kary ze względu na czyn, b) ze względu na osobę sprawcy, c) dopuszczające warunkowe umorzenie z punktu widzenia gwarancji procesowych oskarżonego i potrzeby zabezpieczenia materiału dowodowego. Przesłanką podstawową jest więc ustalenie, że czyn zarzucony oskarżonemu stanowi przestępstwo. Zakres wchodzących w grę przestępstw zostaje wyznaczony przez określenie warunki, iż stopień społecznej szkodliwości czynu oraz stopień winy nie mogą być znaczne. Określenie "nie jest znaczny" nie ma tego samego znaczenia, co termin "nieznaczny", obejmując swoim zakresem i wypadki o "średnim" stopniu społecznej szkodliwości.

W szczególności stopień ten musi być wyższy od "znikomego" skutkującego, zgodnie z art.1 §2, brak przestępności czynu i konieczność bezwarunkowego umorzenia postępowania (art. 17 § 1 pkt 3 k.p.k.). Takie oznaczenie w art. 66 §1 kodeksu karnego stopnia społecznej szkodliwości czynu, jako przesłanki warunkowego umorzenia postępowania, pełni funkcję wyznaczającą granicę możliwej tolerancji dla sprawcy z punktu widzenia racjonalizacji sprawiedliwościowej i potrzeb w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa (art. 53 § 1). Niezależnie od stopnia społecznej szkodliwości czynu sąd ma ustalić stopień zawinienia. Ten stopień także nie może być znaczny. Warunek braku znacznego stopnia winy musi wystąpić kumulatywnie z brakiem znacznego stopnia społecznej szkodliwości czynu.

Na podstawie art.66 § 1 kodeksu karnego można uznać za generalną przesłankę stosowania warunkowego umorzenia postępowania, dotyczącą osoby sprawcy, uzasadnione przypuszczenie sądu, że oskarżony pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. To przypuszczenie sądu ma być oparte na postawie sprawcy, jego dotychczasowej niekaralności za przestępstwo umyślne, jego właściwościach i warunkach osobistych oraz na dotychczasowym sposobie życia. Szczegółowe przesłanki dotyczące osoby sprawcy mają więc uzasadniać dodatnią prognozę kryminologiczną wobec niego.

Jak już wyżej wskazano Sąd uznał, że okoliczności przedmiotowej sprawy nie budziły wątpliwości. Nie ulegało wątpliwości, że K. M. w dniu 12 sierpnia 2021r. w T. na ul. (...) posiadała przy sobie substancje psychotropowe w postaci amfetaminy w ilości 6,13 grama.

Sąd uznał również przy tym, że wina oskarżonej i stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez nią czynu nie są znaczne. W ocenie Sądu również stopień winy oskarżonej nie był znaczny. Trzeba tu podkreślić, że oskarżona miała narkotyki na własny użytek. Jak stwierdziła, chciała spróbować, jak reaguje organizm po zażyciu narkotyków i zrobiła to ze zwykłej ciekawości, nie zdając sobie sprawy z konsekwencji swojego postępowania. Wobec powyższego Sąd uznał, że oskarżona jest winna, ale stopień jej winy należy ocenić jako nie będący znacznym.

Sąd warunkowo umarzając postępowanie miał także, a może przede wszystkim na uwadze właściwości i warunki osobiste oskarżonej oraz dotychczasowy sposób życia. Oskarżona ma 22 lata. Nigdy dotąd nie była karana sądownie, w swoim dotychczasowym życiu, przestrzegała porządku prawnego. Jest studentką (...) w T.. Jednocześnie pracuje i jest cenionym przez pracodawcę pracownikiem.

Na uwzględnienie zasługiwała również postawa oskarżonej, jej przyznanie się do winy, wyrażenie skruchy, co świadczy o poczuciu odpowiedzialności oskarżonej za popełniony przez nią czyn i świadomość konieczności poniesienia za niego konsekwencji.

Ta postawa oskarżonej uzasadniała pełne przekonanie Sądu, że pomimo warunkowego umorzenia postępowania oskarżona K. M. będzie przestrzegała porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa.

Zdaniem Sądu właściwości i warunki osobiste oskarżonej pozwalają na uznanie, że cele postępowania zostaną spełnione przy warunkowym umorzeniu postępowania karnego wobec oskarżonej.

Przepis art.67 k.k. stanowi, że okres próby może wynosić od roku do lat 3. W ocenie Sądu, biorąc pod uwagę wiek oskarżonej i jej stabilną sytuację życiową, Sąd uznał, że właściwy dla oceny jej pozytywnej prognozy kryminologicznej będzie roczny okres próby. Okres próby pozwoli oskarżonej wykazać, iż niniejsze postępowanie miało dla niej również walor edukacyjny i nie naruszy ona w żaden sposób porządku prawnego.

Nadto Sąd korzystając z instytucji warunkowego umorzenia postepowania miał na uwadze również stanowisko Prokuratury Rejonowej T. C. (...) w T., który wnosiła wniosek o zastosowanie tejże instytucji wobec oskarżonej.

Sąd orzekł jednocześnie w stosunku do oskarżonej nawiązkę w wysokości 500 zł, korzystając z dyspozycji art.67 § 3 k.k., na rzecz Stowarzyszenia (...). Orzeczenie to przyczyni się do wzmocnienia siły oddziaływania wyroku, będzie przy tym dodatkowym bodźcem służącym powstrzymaniu oskarżonej od popełnienia w przyszłości kolejnego przestępstwa. Sięgnięcie po wskazany wyżej środek karny jest tym bardziej uzasadnione, że wskutek warunkowego umorzenia postępowania oskarżona nie poniosłaby żadnej dolegliwości za swój czyn. Rozstrzygając w przedmiocie wysokości orzeczonej nawiązki sąd miał na względzie, iż dla swej skuteczności powinno ono być odczuwalne dla oskarżonej, zarazem nie może ono przewyższać jej możliwości finansowych i narażać jej na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych, a także musi być adekwatne do stopnia społecznej szkodliwości czynu, którego dopuściła się oskarżona. W konsekwencji sąd uznał, że wysokość orzeczonego od oskarżonej nawiązki powinna wynieść 500 zł i mieście się ona w możliwościach finansowych oskarżonej uwzględniając jej sytuację osobistą i materialną.

Z kolei na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa przez zniszczenie dowodów rzeczowych w postaci amfetaminy o masie 4,10 grama netto po badaniu, przechowywanej w Składnicy Substancji Psychotropowych i Środków Odurzających Komendy Wojewódzkiej Policji w B. ( (...)).

Sąd zwolnił oskarżoną od ponoszenia opłaty sądowej, zaś wydatkami poniesionymi w sprawie obciążył Skarb Państwa, o czym orzeczono w oparciu o art.17 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r o opłatach w sprawach karnych i art. 624 § 1 k.p.k.