Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

VIII K 1085/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Punkt I

D. M.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Aktem oskarżenia D. M. zarzucono popełnienie czynu zabronionego z art. 244 k.k.

W przekonaniu Sądu przyjęta przez oskarżyciela kwalifikacja prawna czynu była zasadna. Jak wynika z ujawnionego materiału dowodowego, oskarżony D. M. w dniu 29 lipca 2022 roku, ok. godz. 14:45 w miejscowości G., gmina L., pow. (...), woj. (...)- (...) kierował pojazdem mechanicznym, tj. R. (...) o nr rej. (...) w ruchu lądowym po drodze publicznej.

Istotne jest ustalenie, iż oskarżony kierował rzeczonym pojazdem w okresie obowiązywania zakazów prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, które zostały wobec niego orzeczone przez Sąd Rejonowy w Toruniu wyrokami w sprawach o sygn. II K 1712/19 oraz II K 1555/19 – na odpowiednio: okres 4 lat od dnia 4 lutego 2020 roku, oraz na okres 3 lat od dnia 12 czerwca 2020 roku.

W takich okolicznościach sprawy zasadne było przyjęcie jako podstawy prawnej art. 244 k.k., zgodnie z którym odpowiedzialności karnej podlega, kto nie stosuje się do orzeczonego przez sąd zakazu […] prowadzenia pojazdów […].

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

D. M.

I

I

Za popełnienie przypisanego oskarżonemu czynu, tj. występku z art. 244 k.k., po zastosowaniu art. 37a § 1 k.k., mając na względzie dyspozycję art. 34 § 1a pkt 1 k.k. oraz art. 35 § 1 k.k., Sąd wymierzył oskarżonemu karę 2 lat ograniczenia wolności, polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 40 godzin miesięcznie.

Sąd wymierzając karę miał na względzie okoliczności wskazane w art. 53 § 1 i 2 k.k.

W ocenie Sądu wymierzona kara w odpowiednim stopniu uwzględnia stopień społecznej szkodliwości czynu, natomiast jej dolegliwość nie przekracza stopnia winy oskarżonego.

Sąd uwzględnił zwłaszcza motywację, która towarzyszyła oskarżonemu oraz sposób jego zachowania. Nie zostało w toku przewodu sądowego poddane w wątpliwość, iż oskarżony miał świadomość, iż nałożony na niego zakaz prowadzenia pojazdów pozostaje w mocy, więc świadomie podjął decyzję o jego złamaniu. Jednakże nie można tracić z pola widzenia, iż do naruszenia zakazu doszło w sytuacji przymusowej, związanej z koniecznością wykonywania obowiązków pracowniczych. Jak bowiem wskazał oskarżony, działał w celu wykonania polecenia przełożonego, a nie miał możliwości poproszenia o podwiezienie osoby trzeciej. Sąd zobligowany był uwzględnić, iż do niezastosowania się do orzeczonego zakazu doszło w sytuacji, w której oskarżony był osobą, na której spoczywał obowiązek utrzymania rodziny, natomiast odmowa wykonania polecenia w warunkach pracowniczego podporządkowania mogłoby mieć ujemne skutki dla oskarżonego jako pracownika. Motywacja oskarżonego, działającego w celu zabezpieczenia źródła utrzymania i zapewnienia dochodu rodzinie zasługiwała więc na uwzględnienie. W tym miejscu podnieść należy, że Sąd wymierzając karę zobligowany był uwzględnić również właściwości i warunki osobiste oskarżonego. Pod rozwagę poddano więc zwłaszcza stan rodzinny oskarżonego oraz jego stan majątkowy, zwłaszcza okoliczność, iż oskarżony posiada 3-letnie dziecko, a żona oskarżonego nie pracuje, wobec czego otrzymywany przez niego dochód stanowi jedyne źródło utrzymania rodziny.

Podnieść trzeba, iż oskarżony od początku przyznawał się do popełnienia czynu, jednocześnie wyrażając skruchę i przedstawiając szczegółowe okoliczności zdarzenia. Okoliczności te, w przekonaniu Sądu, pozwalają na wywiedzenie wniosku, iż orzeczona wobec oskarżonego kara spełni wymogi oddziaływania prewencyjnego i wychowawczego.

W ramach analizy sposobu życia oskarżonego przed popełnieniem przestępstwa uwzględnić należało częściowo uprzednią karalność oskarżonego. Nie powinno wpływać na wymiar kary skazanie wyrokami w sprawach o sygn. II K 1712/19 oraz II K 1555/19, którymi nałożono na oskarżonego zakazy prowadzenia pojazdów, ponieważ w niniejszej sprawie warunkowały one sam byt przestępstwa z art. 244 k.k. Nie ma zatem podstaw do uwzględniania uprzedniej karalności i wiążących się z tym zakazów prowadzenia pojazdów mechanicznych jako podstawy do orzeczenia surowszej kary, gdy de facto zostały one już wzięte pod rozwagę, jako znamiona czynu zabronionego.

Nie można jednak pominąć, iż oskarżony był również skazany innymi wyrokami, niż te, o których mowa była wyżej, co Sąd uwzględnił w procesie wymierzenia kary, jednakże z tym istotnym zastrzeżeniem, że oskarżony co do zasady czyni zadość środkom reakcji, które są wobec niego stosowane, o czym świadczy zwłaszcza regularne poddawanie się leczeniu choroby alkoholowej, a także uiszczania zasądzonych świadczeń pieniężnych. Nie można więc uznać, że całokształt ujawnionych okoliczności pozwala na wnioskowanie o negatywnej prognozie kryminologicznej oskarżonego.

Sąd zobligowany był nadto uwzględnić, iż kara pozbawienia wolności, jako kara izolacyjna, stosowana powinna być z należytą i daleko idącą ostrożnością, jako najsurowsza z dopuszczalnych na gruncie obowiązującego Kodeksu karnego. Całokształt okoliczności faktycznych nie rodzi przekonania, iż wyłącznie zastosowanie kary eliminacyjnej pozwoli na osiągnięcie celów kary względem oskarżonego. Wprawdzie w sprawie zastosowania nie może znaleźć art. 58 § 1 k.k., ponieważ art. 244 k.k. operuje wyłącznie sankcją w postaci kary pozbawienia wolności, jednakże z uwagi na zasadę humanitaryzmu (art. 3 k.k.) zasadne było zastosowanie instytucji z art. 37a § 1 k.k. Czyn zabroniony z art. 244 k.k. jest zagrożony wyłącznie karą pozbawienia wolności, która nie przekracza 8 lat, natomiast wymierzona oskarżonemu kara pozbawienia wolności nie przekraczałaby roku. Sąd na tej podstawie uznał za zasadne orzeczenie wobec oskarżonego kary ograniczenia wolności w maksymalnej możliwej wysokości, tj. 2 lat. Ponadto, Sąd zastosował również najdłuższy dopuszczalny wymiar obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne, a więc 40 godzin w stosunku miesięcznym.

Zastosowana kara nie spowoduje odizolowania oskarżonego od rodziny, pozwoli na kontynuację pracy zarobkowej w celu zabezpieczenia bytu żony i córki, a jednocześnie jawi się jako na tyle surowa, by w powiązaniu z ujawnianą przez oskarżonego pozytywną prognozą zrealizować cele odpowiedniej kary.

D. M.

II

II

Na podstawie art. 42a § 1a pkt 2 k.k., w związku ze skazaniem oskarżonego za przestępstwo z art. 244 k.k., jako że jego czyn polegał na niezastosowaniu się do zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, Sąd zobligowany był orzec wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych.

Zasadne jawiło się orzeczenie rzeczonego zakazu na okres 4 lat. Uwzględnić należało istotną dolegliwość, którą dziś pociąga za sobą orzeczenie zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 2 ust. 2 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz. U. z 1983r. Nr 49 poz. 223 ze zm.) od oskarżonego zasądzono kwotę 300 złotych, w związku ze skazaniem na karę ograniczenia wolności w wysokości 2 lat, a ponadto obciążył go kosztami postępowania w wysokości 70 złotych, na mocy art. 627 kpk.

6.  1Podpis