Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

UZASADNIENIE

M. K. (1), D. T. (1) i F. R. (2) w 2019 roku ukończyli (...) w T.. W dniu 19 maja 2020 roku umówili się na spotkanie w T.. D. T. (1) przyjechał do T. pociągiem, gdzie na dworcu czekał na niego M. K. (1). Następnie na starówce dołączył do nich F. R. (2). Przed spotkaniem M. K. (1) zakupił dwie farby w aerozolu w kolorze białym i żółtym. Po spotkaniu na starówce mężczyźni zakupili alkohol w (...) przy ul. (...) i udali się na (...), a następnie w kierunku hotelu (...), gdzie w parku za mostem spożyli zakupiony alkohol. F. R. (2) został wówczas wtajemniczony w pomysł pomalowania sprayem budynku (...). Następnie wszyscy trzej udali się na stację benzynową, a stamtąd około godziny 2.15 pod budynek (...). Teren liceum jest ogrodzony i na noc brama jest zamykana.

M. K. (1), D. T. (1) i F. R. (2) przeskoczyli przez płot i następnie nanieśli farbą w sprayu napisy na murach budynku. Po tym wszyscy trzej wrócili na starówkę, gdzie F. R. (2) odłączył się i wrócił do domu.

Po tym M. K. (1) i D. T. (1) przez pewien czas chodzili po starówce oraz po bulwarze. Następnie około godziny 3.50 w T. przy ul. (...), na (...) za pomocą farby w sprayu, umieścili rysunek na cokole - znak „uśmiechu” oraz na chodniku przed pomnikiem umieścili nieprzyzwoite napisy.

Po tym udali się oni pod pomnik (...), gdzie na pomniku farbą w sprayu namalowali rysunek przedstawiający genitalia i pomalowali farbą twarz postaci natomiast na barierkach przy pomniku nieprzyzwoity napis.

W trakcie tych czynności zostali zauważeni przez P. K., który o swoich przypuszczeniach, iż ktoś nanosi na pomnik jakieś napisy farbą w sprayu powiadomił straż miejską.

Spod pomnika(...) - M. K. (1) i D. T. (1) przemieścili się pod budynek (...) przy ul. (...) w T., gdzie na elewacji betonowej wejścia prowadzącego na (...) za pomocą farby w sprayu umieścili napis (...).

Dowody: wyjaśnienia M. K. (1) k. 57,60-62, 229v;

Wyjaśnienia D. T. (1) k. 66-66v, 75-76,176v,230;

Wyjaśnienia F. R. (2) k. 100v-101, 164v, 230;

Zeznania P. K. k. 17v;

J. S. (1) k. 39v,146, 237v;

M. G. k. 44, 237v-238;

Protokoły oględzin k. 7-13,22-24; dokumentacja fotograficzna k. 115-123;

Protokół oględzin osoby 26-27, dokumentacja fotograficzna k. 128-129;

Badanie stanu trzeźwości D. T. (1) k. 9;

Kosztorys likwidacji szkody k. 107-18;

Pismo (...) i wycena likwidacji szkody k. 109-110;

W 2018 roku pomnik (...) był poddany profesjonalnej konserwacji polegającej na jego czyszczeniu i zabezpieczeniu powierzchni posągu. Naniesienie rysunku na pomniku przez M. K. (2) i D. T. (1) nie spowodowało naruszenia warstw konserwujących Usunięcie farby z posągu odbyło się poprzez ich zmycie rozpuszczalnikiem. Nie zachodziła konieczność żadnej dodatkowej konserwacji. Koszt prac przeprowadzonych przez spółkę (...) w T. wyniósł 996,30 zł.

Usunięciem rysunku na pomniku (...) oraz chodniku przy nim, które polegały zmyciu farby, zajmowała się firma (...) w ramach bieżącego utrzymania terenów zieleni w tym sektorze. (...) nie poniósł z tego tytułu żadnych kosztów.

Prace naprawcze dotyczące usunięcia napisu na budynku (...) zostały wycenione na kwotę 500 + podatek VAT. Usunięcie napisu jeszcze nie nastąpiło. Prace te będą polegać na zmyciu napisu myjką z odpowiednim preparatem, a następnie pomalowaniu powierzchni.

Elewacja budynku (...) została oczyszczona z napisów przez firmę wykonującą prace remontowo-renowacyjne na terenie szkoły i z tego tytuły liceum nie poniosło żadnych kosztów. Koszt wymiany szyby wybitej w jednym z okien wyniósł 295,20 zł.

Dowody : zeznania J. S. (2) k. 237v, 39v, 146;

M. G. k. 237v-238;

Kosztorys likwidacji szkody k. 107-108;

Pismo (...) i wycena likwidacji szkody k. 109-110;

Pismo Dyrektora (...) w T. k. 114;

M. K. (1), D. T. (1) i F. R. (2) dotychczas nie byli karani sądownie. M. K. (1) uczy się w P. w (...)oraz pracuje jako barman.

D. T. (1) aktualnie studiuje na (...) na (...). F. R. (2) pracuje w firmie (...).

D. T. (1) i M. K. (1) w trakcie procesu dokonali wpłaty kwot po 500,00 zł na rzecz (...) T. tytułem zwrotu kosztów renowacji pomnika (...), nadto M. K. (1) dokonał wpłaty kwoty 300,00 zł na rzecz (...) w T..

Dowody : wyjaśnienia M. K. (1) k. 57, 229v;

Wyjaśnienia D. T. (1) k. 66,230;

Wyjaśnienia F. R. (2) k. 100v- 230;

dane o karalności k. 222,223,224;

dowody wpłat k. 234,235,236;

M. K. (1), D. T. (1) i F. R. (2) przyznali się do popełnienia zarzucanych im czynów. W swoich wyjaśnieniach podali przebieg wydarzeń 19/20 maja 2020 roku. Ich relacje są co do zasady zgodne z ustalonym przez Sąd stanem faktycznym. Ich relacje uzupełniają dowody w postaci puszki farby zabezpieczonej u oskarżonego D. T. (1) oraz fakt, iż miał on dłonie ubrudzone w żółtej farbie. Wszyscy oskarżeni wyrazili skruchę jak również krytyczny stosunek do swojego zachowania. Powyższe depozycje należy uznać za wiarygodne i szczere, brak jest też podstaw aby podważać ich wersję przebiegu zdarzeń.

Częściowo wyjaśnienia M. K. (1) i D. T. (1) znajdują potwierdzenie w zeznaniach P. K. przypadkowego świadka zachowań oskarżonych, który w związku z przypuszczeniami, iż oskarżeni dopuszczają się aktu wandalizmu przy pomniku (...) zawiadomił straż miejską.

Za wiarygodne Sąd uznał również zeznania J. S. (2) oraz M. G., których zeznania dotyczyły wysokości szkód jakie zostały spowodowane przez działania oskarżonych. Świadkowie zeznali, iż rysunki i napisy naniesione na pomniku (...), (...) czy też na ścianie (...) w T. zostały czy też mogą być usunięte poprzez ich zmycie odpowiednimi detergentami oraz pomalowaniu ściany w przypadku napisu na elewacji betonowej wejścia prowadzącego na (...).

Zeznania te należy uznać za w pełni logiczne i przekonywujące, znajdują one nadto potwierdzenie w kosztorysach napraw czy też fakturach potwierdzających usługę usunięcia napisów i rysunków.

Sąd dał także wiarę w całości dowodom z dokumentów zebranych w toku postępowania, uznając je za w pełni wiarygodne i nie znajdując argumentów do poddania wątpliwości co ich autentyczności. Wskazane dokumenty zostały sporządzone we właściwej formie, przez uprawnione osoby i organy.

M. K. (1) i D. T. (1) zostali oskarżeni o to, że :

1.  W dniu 20 maja 2020 roku około godz. 03:50 w T. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, w miejscu publicznym i bez powodu, okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego, dokonał umyślnego uszkodzenia oraz znieważenia pomnika (...), poprzez naniesienie na jego bryłę nieprzyzwoitych słów i znaków farbą w sprayu, naruszając tym samym powłokę konserwatorską, co spowodowało straty o łącznej wartości 996,30zł, na szkodę (...), oraz w tym samym miejscu i czasie znieważył pomnik (...), poprzez umieszczenie na jego cokole „uśmiechu” farbą w sprayu,

tj. o czyn z art. 288 § 1 kk w zb. z art. 261 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 57a § 1 kk

2.  W dniu 20 maja 2020 roku w T. przy ul. (...), na terenie należącym do (...), działając wspólnie i w porozumieniu, w miejscu publicznym i bez powodu, okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego dokonał umyślnego uszkodzenia elewacji betonowej wejścia prowadzącego na (...), poprzez naniesienie na nią napisów i znaków przy użyciu farby w sprayu, powodując straty o łącznej wartości 540 zł na szkodę (...) przy ul. (...) w T.

tj. o czyn z art. 288 § 1 kk w z. z art. 57a § 1 kk

3.  W dniu 20 maja 2020 roku około godz. 02:15, w T. przy ul. (...), na terenie należącym do (...), działając wspólnie i w porozumieniu oraz z porozumieniu z F. R. (2), w miejscu publicznym i bez powodu, okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego, wdarł się na ogrodzony teren liceum, czym działał na szkodę (...) w T., tj. o czyn z art. 193 kk w zw. z art. 57a § 1 kk

F. R. (2) został oskarżony o to, że w dniu 20 maja 2020 roku około godz. 02:15, w T. przy ul. (...), na terenie należącym do (...), działając wspólnie i w porozumieniu z D. T. (1) i M. K. (1), w miejscu publicznym i bez powodu, okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego, wdarł się na ogrodzony teren liceum, czym działał na szkodę(...) w T. tj. o czyn z art. 193 kk w zw. z art. 57a § 1 kk

W ocenie Sądu w zakresie zarzutu naruszenia miru domowego poprzez wtargnięcie na ogrodzony teren (...) należy uznać, iż wina oskarżonych nie budzi wątpliwości.

Zgodnie z art. 193 kk karze podlega ten kto wdziera się do cudzego domu, mieszkania, lokalu, pomieszczenia albo ogrodzonego terenu albo wbrew żądaniu osoby uprawnionej miejsca takiego nie opuszcza.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że zgodnie z art. 193 kk karze podlega ten, kto wdziera się do cudzego domu, mieszkania, lokalu, pomieszczenia albo ogrodzonego terenu albo wbrew żądaniu osoby uprawnionej miejsca takiego nie opuszcza. Ochrona miru domowego obejmuje jedynie bezprawne wejście do obiektu lub nieopuszczenie go. Przestępstwo naruszenia miru domowego w obu formach sprawczych może być popełnione jedynie z zamiarem bezpośrednim. Sprawca musi mieć świadomość tego, że wchodzi bez podstawy prawnej i bez zgody uprawnionego do miejsca wskazanego w przepisie albo w miejscu tym pozostaje wbrew żądaniu osoby uprawnionej (M. Mozgawa, w: Mozgawa, Kodeks karny, 2006, s. 370; A. Zoll, w: Zoll, Kodeks karny, t. 2, 2008, s. 537; J. Wojciechowska, w: B. Kunicka-Michalska, J. Wojciechowska, Przestępstwa, s. 68; O. Chybiński, w: O. Chybiński, W. Gutenkunst, W. Świda, Prawo karne, 1980, s. 217; M. Siewierski, w: Bafia, Mioduski, Siewierski, Kodeks karny, 1977, s. 438). Przesądzają o tym znamiona czasownikowe "wdziera się" oraz "wbrew żądaniu nie opuszcza".

W realiach niniejszej sprawy należy wskazać, iż oskarżeni sami przyznali, iż chcąc dokonać naniesienia napisów na murach budynku liceum przeskoczyli przez płot ogrodzenia (...), zatem wtargnęli na ogrodzony teren w/w szkoły.

Sąd natomiast wyeliminował z opisu czynu działanie w warunkach występku chuligańskiego.

Definicję występku o charakterze chuligańskim podaje art. 115 § 21 kk. W myśl tego przepisu, występkiem o charakterze chuligańskim jest występek polegający na umyślnym zamachu m.in. na zdrowie, jeżeli sprawca działa publicznie i bez powodu, okazując przez to lekceważenie porządku prawnego. Jak wskazał Sąd Najwyższy w uchwale składu 7 sędziów z 20 września 1973 r. (VI KLZP 26/73, OSNKW 1973, nr 11, poz. 132) „działanie publicznie (...) zachodzi wówczas, gdy bądź ze względu na miejsce działania, bądź ze względu na okoliczności i sposób działania sprawcy jego zachowanie się jest lub może być dostępne (dostrzegalne) dla nieokreślonej liczby osób, przy czym sprawca mając świadomość tej możliwości co najmniej na to się godzi". Znamię działania bez powodu należy interpretować natomiast jako działanie, które nie miało jakiegokolwiek uzasadnienia w rzeczywistości.

W ocenie Sądu działanie oskarżonych, którzy o 2.15 w dniu 20 maja 2020 roku przeskoczyli przez płot z uwagi na późno nocną porę i miejsce nie było dostrzegalne dla nieokreślonej liczby osób.

Analogiczne Sąd ocenił zachowanie oskarżonych M. K. (1) i D. T. (1) w zakresie znieważenia pomnika(...). Należy wskazać, iż pomnik ten znajduję się w lekkim oddaleniu od centrum miasta i z uwagi na późną porę tj. godz. 3.50 również w tym przypadku zachowania oskarżonych nie mogło być zaobserwowane przez dużą liczbę osób. Należy wskazać, iż świadek P. K. był przypadkowym świadkiem tego zdarzenia kiedy udawał się do pracy.

Zgodnie z art. 261 kk kto znieważa pomnik lub inne miejsce publiczne urządzone w celu upamiętnienia zdarzenia historycznego lub uczczenia osoby, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności.

W kontekście art. 161 kk znieważenie może przybrać postać umieszczenia znieważających napisów, rysunków, dodania dodatkowych elementów, oblania farbą, wylania nieczystości itp.

W ocenie Sądu, w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w postaci wyjaśnień zachowanie M. K. (1) i D. T. (1), zeznań P. K., J. S. (1), protokołów oględzin i dokumentacji fotograficznej zachowanie oskarżonych wyczerpało znamiona występku z art. 261 kk.

Bezsprzecznie namalowanie na pomniku (...) farbą w sprayu rysunku przedstawiającego genitalia, pomalowanie farbą głowy postaci oraz na barierkach przy pomniku naniesienie napisu (...) stanowi znieważenie pomnika w rozumieniu w/w artykułu. .

Natomiast, w ocenie Sądu zachowanie oskarżonych polegające na naniesieniu na (...) za pomocą farby w sprayu, rysunku na cokole - znak „uśmiechu” nie stanowi znieważenia tegoż pomnika.

Dobrem chronionym w art. 261 KK jest pamięć, szacunek i cześć należne osobom i zdarzeniom historycznym, upamiętnionym pomnikiem lub innym urządzonym w tym celu miejscem. Zgodzić się trzeba z wyrażanymi w piśmiennictwie poglądami, że przepis chroni również uczucia osób, dla których takie miejsce lub pomnik ma wartość jako symbol lub pamiątka (tak M. Flemming, W. Kutzmann, Przestępstwa, s. 99; J. Wojciechowski, Kodeks karny. Komentarz. Orzecznictwo, s. 457–458), ale jako uboczny przedmiot ochrony.

W ocenie Sądu rysunek farbą w formie symbolu uśmiechu nie stanowiło znieważenia tego pomnika.

Należy też wskazać, iż działanie oskarżonych dotyczące obu pomników nie można było rozpatrywać jako jeden czyn, gdyż obiekty te znajdują się w różnych miejscach. Nadto zachowanie M. K. (1) i D. T. (1) nie można też rozpatrywać jako czyny z art. 288§1 kk czy też 124§1 kodeksu wykroczeń.

W doktrynie prawa od dłuższego czasu funkcjonuje pogląd , że naniesienie napisu na budynku lub innej rzeczy, jeżeli skutkiem tego nie jest ingerencja w jej strukturę materialną - konstrukcję nie może być poczytane jako uszkodzenie bądź zniszczenie rzeczy. Naruszenie substancji rzeczy przez samo uczynienie na niej napisu lub rysunku jest trudne do wyobrażenia (zob. M. Kulik, Z prawnokarnej problematyki graffiti, Prokuratura i Prawo nr 2 z 2001 r., s. 81). Z uszkodzeniem mienia na skutek naniesienia napisu lub rysunku można by mieć do czynienia jedynie w sytuacji, gdyby usunięcie napisu wymagało ingerencji w strukturę samej rzeczy.

W wypadku natomiast, gdy przywrócenie uszkodzonego mienia do stanu poprzedniego nie będzie związane z choćby częściowym naruszeniem jego substancji, działanie sprawcy może wyczerpywać znamiona wykroczenia określonego w art. 63a kw.

W uchwale z dnia 13 marca 1984 r. (VI KZP 48/83, OSNKW 1984/7-8/71) Sąd Najwyższy wskazał, że odpowiedzialność za przestępstwo z obecnego art. 288 § 1 k.k. albo za wykroczenie z art. 124 § 1 kw może być rozważana tylko wówczas, gdy w wyniku tego działania nastąpiło pomniejszenie wartości materialnej lub użytkowej budynku w takim stopniu, że do usunięcia tego uszkodzenia konieczne jest naruszenie substancji budynku.

W innym wypadku takie działanie należy traktować jako wykroczenie z obecnie obowiązującego art. 63a kw.

Mając na uwadze powyższe rozważania Sąd uznał, iż zachowanie M. K. (1) i D. T. (1) odnośnie naniesienia rysunku na (...) oraz na elewacji betonowej wejścia prowadzącego na(...) w (...)wyczerpało znamiona wykroczeń z art. 63a kw.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, Sąd ustalając, iż oskarżony F. R. (2) dopuścił się popełnienia zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu z art. 193 kk z tym ustaleniem, iż, eliminuje z opisu czynu działanie w warunkach występku o charakterze chuligańskim oraz uznając, iż wina oskarżonego i społeczna szkodliwość tego czynu nie były znaczne na podstawie art. 66§1 i 2 kk i art. 67§1 kk warunkowo umarzył postępowanie wobec niego na okres 1 roku tytułem próby.

Sąd uznał również, iż wobec M. K. (1) i D. T. (1) zachodzą przesłanki do skorzystania z instytucji warunkowego umorzenia postępowania. Sąd ustalając, iż oskarżeni M. K. (1) i D. T. (1) dopuścili się czynu zarzucanego im w pkt 3 i 6 a/o stanowiących występek z art. 193 kk z tym ustaleniem, iż z jego opisu eliminuje działanie w warunkach występku o charakterze chuligańskim oraz ustalając, iż dopuścili się popełnienia występku z art. 261 kk polegającego na tym , że w dniu 20 maja 2020 roku, około godziny 3.50 w T. znieważyli (...) poprzez namalowanie farbą w sprayu nieprzyzwoitego rysunku i napisu na barierkach przy pomniku oraz uznając, iż wina oskarżonych i społeczna szkodliwość popełnionych przez nich czynów nie były znaczne na podstawie art. 66§1 i 2 kk i art. 67§1 i 2 kk warunkowo umarzył postępowanie na okres 2 lat tytułem próby, oddając ich pod dozór kuratora sądowego.

Zgodnie z treścią art. 66 § 1 k.k. Sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. Paragraf drugi zaś stanowi, iż warunkowego umorzenia nie stosuje się do sprawcy przestępstwa zagrożonego karą przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności.

W ocenie Sądu wina i społeczna szkodliwość czynów których dopuścili się oskarżeni opisanych powyżej nie były znaczne.

Okoliczności popełnienia czynów w niniejszej sprawie nie budziły wątpliwości. Oskarżeni M. K. (1), D. T. (1) i F. R. (2) przyznali się do ich popełnienia, w swoich wyjaśnieniach wyrazili skruchę oraz krytyczny stosunek do swojego postępowania. Ponadto oskarżeni nie byli dotychczas karani sądownie, ich dotychczasowy sposób życia uzasadnia przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będą w przyszłości przestrzegać porządku prawnego, a w szczególności nie popełnią przestępstwa.

Sąd warunkowo umarzając postępowanie miał na uwadze młody wiek oskarżonych, jak również fakt, iż w trakcie trwania procesu dokonali naprawienia większości szkód wyrządzonych przestępstwami.

Powyższe okoliczności świadczą zdaniem sądu o prawidłowym ukształtowaniu ich relacji społecznych. Przedmiotowe występki, w ocenie sądu, miały charakter incydentalny, zaś zachowanie oskarżonych oraz charakter zarzucanych im czynów pozwalają przyjąć, że zastosowanie warunkowego umorzenia postępowania będzie wystarczającą reakcją karną.

Wobec ziszczenia się okoliczności wskazanych w art. 66 § 1 i 2 kk, sąd warunkowo umorzył postępowanie karne wobec oskarżonego F. R. (2) na okres 1 roku tytułem próby, natomiast wobec M. K. (1) i D. T. (1) na dwuletni okres próby oddając ich dodatkowo pod dozór kuratora sądowego. Okresy te zdaniem Sądu będą wystarczające do zweryfikowania pozytywnej prognozy kryminologicznej.

W ocenie Sądu sama świadomość możliwości podjęcia warunkowo umorzonego postępowania będzie stymulować oskarżonych w dostatecznym stopniu do respektowania porządku prawnego i w konsekwencji daje rękojmię prawidłowego przebiegu okresu próby.

Zgodnie z dyspozycją art. 67§3kk umarzając warunkowo postępowanie karne, sąd nakłada na sprawcę obowiązek naprawienia szkody w całości albo w części, a w miarę możliwości również obowiązek zadośćuczynienia za doznaną krzywdę albo zamiast tych obowiązków orzeka nawiązkę. Sąd może nałożyć na sprawcę obowiązki wymienione w art. 72§1 pk 1-3, 5-6b, 71 lub 7b, nadto może orzec świadczenie wymienione w pkt 39pkt 7 kk lub zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych określony w art. 39pkt 3 kk.

Aby wobec zastosowania względem oskarżonych warunkowego umorzenia postępowania w świadomości społecznej nie powstało błędne przekonanie o bezkarności sprawcy popełniającego przestępstwo, Sąd zobowiązał F. R. (2) do zapłaty kwoty 100,00 zł, natomiast M. K. (1) i D. T. (2) do zapłaty kwot po 1000,00 zł tytułem świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w Warszawie. Orzeczenie świadczenia pieniężnego pozwoli również uniknąć ewentualnego poczucia bezkarności po stronie oskarżonych. Wysokość orzeczonych świadczeń, przy dochodach oskarżonych jest realna dla nich do spełnienia. Sąd ustalając, ich wysokość miał na uwadze wagę popełnionych przestępstw. Odnośnie występku z art. 193 kk, który polegał na przeskoczeniu ogrodzenia i wejście na teren (...) stopień społecznej szkodliwości należy uznać za niezbyt wysoki, zdaniem Sądu oskarżeni powinni ponieść surowszą odpowiedzialność za wykroczenie z art. 63a kw w zakresie naniesienia napisów na murach budynku szkoły. Znacznie surowiej należało ocenić postępowanie M. K. (1) i D. T. (2) to odnośnie czynu z art. 261 kk, którego stopień społecznej szkodliwości był znacznie wyższy.

Sąd nałożył również na M. K. (1) i D. T. (2) obowiązek powstrzymywania się od nadużywania alkoholu, gdyż zachowania oskarżonych miały miejsce , kiedy byli oni pod wpływem alkoholu.

Nadto Sąd uznał oskarżonych M. K. (1) i D. T. (1) za winnych tego, że w dniu 20 maja 2020 roku około godziny 3.50 w T. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, umyślnie z zamiarem bezpośrednim, w miejscu publicznym i do tego nie przeznaczonym, na (...)za pomocą farby w sprayu, bez zgody zarządzającego, umieścili rysunek na cokole - znak „uśmiechu” oraz na chodniku przed pomnikiem umieścili nieprzyzwoite napisy, a nadto tego samego dnia w T. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, umyślnie z zamiarem bezpośrednim, w miejscu publicznym i do tego nie przeznaczonym na elewacji betonowej wejścia prowadzącego na (...) za pomocą farby w sprayu, bez zgody zarządzającego budynkiem, umieścili napis czym wyczerpali znamiona wykroczeń z art. 63a § 1 kw. Za powyższe wykroczenia Sąd w myśl art. 9§2 kw na podstawie art. 63a § 1 kw wymierzył im kary po jednym miesiącu ograniczenia wolności polegającą na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym.

Przy wymiarze kary jako okoliczności łagodzące Sąd uznał dotychczasową niekaralność oskarżonych, ich młody wiek, przyznanie się do winy i wyrażoną skruchę. Natomiast do okoliczności obciążających zaliczył bezmyślny charakter działania oskarżonych i znaczny stopień społecznej szkodliwości.

Sąd na podstawie art. 63a§2 kw orzekł również wobec oskarżonych M. K. (1) i D. T. (1) nawiązki na rzecz (...) (...) w T. w kwotach po 270,00 zł.

Nadto zgodnie z brzmieniem art. 63a§2 kw orzeczono wobec oskarżonego M. K. (1) przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych w postaci dwóch puszek od farby opisanych w pkt 6 i 8 zapisanych w księdze przechowywanych przedmiotów tutejszego sądu pod numerem bieżącym (...) znajdujących się na przechowaniu w (...), (...)

Natomiast zgodnie z art. 192a§1 kpk Sąd zarządził zniszczenie śladów dowodowych opisanych w pkt 1, 2, 3 , 4, 5, 7, 9, 10 i 11 zapisanych w księdze przechowywanych przedmiotów tutejszego sądu pod numerem bieżącym (...) znajdujących się na przechowaniu w (...), (...).

Mając na względzie, iż oskarżeni się uczą Sąd na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolnił ich z obowiązku uiszczenia opłaty sądowej, zaś wydatkami postępowania obciążył Skarb Państwa.