Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 lutego 2022 roku

Sąd Rejonowy w Toruniu VIII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Angelika Kurkiewicz

Protokolant st. sekr. sąd. Wojciech Rydzio

w obecności prokuratora Andrzeja Paliwody z Prokuratury Rejonowej T. - Wschód

po rozpoznaniu dnia 1 lutego 2022 roku

sprawy:

P. J. , s. R. i R. z domu M.,

ur. (...) w T.

oskarżonego o to, że:

w dniu 17 kwietnia 2021 r., w T., przy ul. (...) wbrew przepisom ustawy posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości 2,93 g netto,

tj. o czyn z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii

orzeka:

I.  Oskarżonego P. J. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia tj. przestępstwa z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U.2020.2050 ze zm.) i za to na podstawie art. 62 ust. 1 cytowanej ustawy po zastosowaniu art. 37a § 1 kk, w myśl art. 33 § 3 kk wymierza mu karę grzywny w wysokości 110 (stu dziesięciu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 50 zł (pięćdziesiąt złotych);

II.  na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary grzywny zalicza oskarżonemu okres zatrzymania od dnia 17 kwietnia 2021 roku od godz. 12:30 do dnia 18 kwietnia 2021 roku do godz. 11:45 przyjmując, iż jeden dzień zatrzymania jest równoważny dwóm dziennym stawkom grzywny;

III.  na podstawie art. 70 ust. 4 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka od oskarżonego na rzecz Stowarzyszenia (...) , ul. (...), (...)-(...) L. (nr konta: (...)) nawiązkę w wysokości 500 zł (pięciuset złotych);

IV.  na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka przepadek dowodu rzeczowego w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości 2,570 g netto po badaniu przechowywanego w (...) w B. i zarządza jego zniszczenie;

V.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w Toruniu) kwotę 550 zł (pięćset pięćdziesiąt złotych) złotych tytułem opłaty sądowej oraz kwotę 303,05 zł (trzysta trzy złote pięć groszy) złotych tytułem wydatków postępowania.

Sygn. akt VIII K 938/21

UZASADNIENIE

(na podstawie art. 423 § 1a k.p.k. zakres uzasadnienia ograniczono do rozstrzygnięcia o karze, środkach karnych, przepadku i kosztach - zgodnie z wnioskiem obrońcy)

Uwaga : Uzasadnienie zostało sporządzone w poprzedniej formie z powodu kłopotów technicznych z użyciem programu ZEUS.

P. J. został oskarżony o to, że: w dniu 17 kwietnia 2021 r. w T. przy ulicy (...), wbrew przepisom ustawy, posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości 2,93 g netto tj. o czyn z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

Na mocy wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 3 lutego 2022 roku, sygn. akt VIII K 938/21 P. J. został uznany winnym popełnienia zarzucanego mu czynu.

Sąd wymierzając karę oskarżonemu P. J. miał na uwadze dyrektywy wskazane w art. 53 k.k., uwzględniając stopień zawinienia i społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu, a nadto cele zapobiegawcze i wychowawcze, która to kara winna osiągnąć wobec oskarżonego. Nie stwierdzono w sprawie żadnych okoliczności wyłączających, czy też umniejszających winę oskarżonego. W stosunku do oskarżonego nie zachodziły także okoliczności, które przemawiałyby za nadzwyczajnym złagodzeniem wymierzonej mu kary. P. J. jest osobą dorosłą, sprawną intelektualnie, zdolną do rozpoznania znaczenia swego czynu i pokierowania swoim postępowaniem, do którego się przyznał.

W punkcie I sentencji wyroku uznając oskarżonego za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia, tj. występku z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 2050; zm.: Dz. U. 2021 r. poz. 2469
- dalej: ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii). Sąd na podstawie art. z art. 62 ust. 1 ustawy
o przeciwdziałaniu narkomanii, po zastosowaniu art. 37a § 1 k.k., w myśl art. 33 § 3 k.k. wymierzył mu karę 110 (stu dziesięciu) stawek dziennych grzywny ustalając, że wysokość jednej stawki dziennej wynosi 50 zł (pięćdziesiąt złotych). Przestępstwo z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii zagrożone jest karą pozbawienia wolności od jednego miesiąca (zob. art. 37 k.k.) do lat 3. Sąd uznał, że w realiach przedmiotowej sprawy, mimo uprzedniej karalności oskarżonego za taki sam czyn, za zasadne należało uznać skorzystanie przez Sąd z instytucji kary o której mowa w art. 37a k.k. Zważywszy bowiem na stopień winy oskarżonego, stopień społecznej szkodliwości oraz motywację oskarżonego, uznać należało, że orzeczenie w stosunku do oskarżonego najsurowszej rodzajowo kary kryminalnej, jaką jest kara pozbawienia wolności, doprowadziłoby do przekroczenia dopuszczalnych granic dolegliwości kary. Sąd zważył, że pomimo tego, iż oskarżony został uprzednio skazany za taki sam rodzajowo czyn na karę surowszą niż orzeczona w niniejszej sprawie, a więc karę 8 (ośmiu) miesięcy ograniczenia wolności (k. 81-83), to z uwagi na fakt, iż w realiach przedmiotowej sprawy znaleziona przy oskarżonym ilość substancji narkotycznych była istotnie mniejsza niż nielegalnie posiadana przezeń uprzednio, za zasadne należało uznać zasądzenie w stosunku do oskarżonego kary łagodniejszej rodzajowo, a więc kary grzywny. Sądowy wymiar kary opierał się także na uwzględnieniu przez Sąd tej okoliczności, że oskarżony wykonuje obecnie stałą pracę zarobkową w H. (...), wobec czego orzeczenie w stosunku do niego kary ograniczenia wolności, bez względu na przyjęty jej wariant, doprowadziłoby do zaistnienia po stronie oskarżonego daleko idących skutków natury osobistej, których dolegliwość przekraczałaby granice winy oraz społecznej szkodliwości czynu.

W ocenie Sądu wymierzona kara 110 stawek dziennych grzywny jest karą sprawiedliwą, będzie oddziaływać na oskarżonego wychowawczo i ma na celu uzmysłowienie oskarżonemu wagi występku, jakiego się dopuścił. Zważyć bowiem należy, że Sąd, zgodnie z art. 33 § 1 k.k. w zw. z art. 37a k.k. władny był wymierzyć oskarżonemu karę od 10 do 540 stawek dziennych grzywny. W ocenie Sądu, wymierzona kara nie jest dla oskarżonego nazbyt dolegliwa i w pełni koresponduje z jednej strony z powagą rodzajową popełnionego przez oskarżonego czynu, zaś z drugiej strony, nie przekracza w żadnej mierze ustalonego w postępowaniu stopnia winy oskarżonego, ani społecznej szkodliwości czynu, którego się dopuścił.

Ustalając wysokość stawki dziennej grzywny, Sąd, zgodnie z art. 33 § 3 k.k. wziął przede wszystkim fakt, iż oskarżony P. J. wykonuje stałą pracę zarobkową
w H. (...), z której osiąga dochód miesięczny w wysokości 6000 zł (sześciu tysięcy złotych). Zgodnie z wyjaśnieniami oskarżonego złożonymi w toku postępowania przygotowawczego
(k. 24-25, 76-77), nie posiada on żadnych innych osób na swoim utrzymaniu i wykonuje pracę zarobkową wyłącznie w celu zaspokojenia swoich osobistych potrzeb. Tym samym, Sąd ustalił, że w stosunku do oskarżonego zasadne będzie ustalenie wysokości jednej stawki dziennej grzywy w kwocie 50 zł (pięćdziesięciu złotych). Taka wysokość odpowiada możliwościom zarobkowym oskarżonego, gdyż stanowi jedynie 25% jego dziennej części dochodu miesięcznego, jak również uwzględnia fakt przebywania przez oskarżonego za granicą i ponoszenia w związku z tym wyższych niż w kraju kosztów utrzymania oraz odbywanych przez oskarżonego okazjonalnych przejazdów z P. (...) do H. (...) i z powrotem. Sąd nadto nie tracił z pola widzenia faktu uprzedniej karalności oskarżonego.

W punkcie II sentencji wyroku Sąd, stosownie do treści art. 63 § 1 k.k. zaliczył oskarżonemu na poczet kary grzywny okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie, które zostało spowodowane zatrzymaniem przez Policję w dniu 17 kwietnia 2021 r. o godz. 12:30, po którym został on zwolniony w dniu 18 kwietnia 2021 r. o godz. 11:45. Zgodnie z dyspozycją wspomnianego przepisu, okres rzeczywistego pozbawienia wolności należało zaliczono oskarżonemu na poczet orzeczonej kary grzywny.

W punkcie III sentencji wyroku Sąd na podstawie art. 70 ust. 4 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci nawiązki na rzecz Stowarzyszenia (...), zajmującego się zapobieganiem i zwalczaniem narkomanii. Zgodnie ze wspomnianym przepisem, możliwość orzeczenia tego środka aktualizuje się m.in. w razie skazania za przestępstwo z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wobec czego dopuszczalne było jego orzeczenie. Kierując się względami wskazanymi w art. 53 § 1 i 2 w zw. z art. 56 k.k. Sąd uznał, że dla potrzeb ogólnej, społecznej restytucji szkód, jakich doznało społeczeństwo w skutek dopuszczenia się przez oskarżonego zarzuconego mu czynu, należało orzec w stosunku do niego rzeczony środek karny. Sąd przyjął, że zasadną i sprawiedliwą wysokością orzekanej nawiązki jest kwota 500 zł (pięciuset złotych), jako że oskarżony posiada stałą pracę i nie ma nikogo na swoim utrzymaniu, wobec czego zdolny jest do poniesienia fiskalnego ciężaru orzeczonego środka. Zdaniem Sądu, zastosowanie względem oskarżonego instytucji nawiązki z art. 70 ust. 4 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii przyczyni się także do osiągnięcia jednego z celów środków reakcji prawnokarnej, jakim jest wychowanie oskarżonego.

Na mocy art. 70 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd był zobligowany
do orzeczenia wobec oskarżonego przepadku nielegalnie posiadanego środka odurzającego, który zgodnie z wiarygodnymi wyjaśnieniami oskarżonego stanowił jego własność (k. 76-78). Dlatego też Sąd, w punkcie IV sentencji wyroku, orzekł przepadek nielegalnie posiadanej przez oskarżonego substancji narkotycznej, tj. ziela konopi innych niż włókniste w ilości 2,570 g netto, która zostało zabezpieczona do niniejszego postępowania w postaci dowodu rzeczowego w (...) w B.. Jednocześnie, zgodnie z art. 70 ust. 2 zd. drugie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd zarządził zniszczenie wymienionego środka odurzającego, jako substancji, której posiadanie jest prawnie zakazane.

W ocenie Sądu kara i środki karne wymierzone oskarżonemu są adekwatne do stopnia jego winy, stopnia społecznej szkodliwości czynu, właściwości i warunków osobistych sprawcy. Sąd uznał również, iż kara ta jest wystarczająca do osiągnięcia wobec oskarżonego celów zapobiegawczych i wychowawczych a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Mając na uwadze, że oskarżony osiąga dochody w wysokości 6000 zł i nie ma nikogo na utrzymaniu zgodnie z treścią art. 626 § 1 k.p.k., Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w Toruniu) kwotę 550 zł tytułem opłaty sądowej, czyniąc to
na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. Nr 49, poz. 223) oraz kwotę 303,05 zł tytułem wydatków postępowania.