Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 września 2024 roku

Sąd Rejonowy w Toruniu VIII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący Sędzia Anna Kardas

Protokolant Sekretarz sądowy Ewa Barańczyk

w obecności oskarżyciela --------------

po rozpoznaniu dnia 18 września 2024 roku

sprawy:

K. B.

s. P. i D. z domu J.

ur. (...) w (...)

oskarżonego o to, że:

w dniu 6.05.2024 roku, o godz. 7:05 w(...), przy(...), kierował w ruchu lądowym, po drodze publicznej, pojazdem mechanicznym marki (...)o numerze rejestracyjnym (...), będąc w stanie nietrzeźwości: przeprowadzono badania na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu z wynikiem: 0,43 mg/l o godzinie 7:07, 0,45 mg/l o godzinie 7:30, 0,25 mg/l o godzinie 8;06 oraz 0,25 mg/l o godzinie 8:07

tj. o czyn z art. 178a § 1 kk

ORZEKA:

1.  przyjmując, iż czyn oskarżonego K. B. wyczerpał znamiona występku określonego w art. 178a § 1 kk oraz uznając, że wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne a okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości na podstawie art. 66 § 1 i 2 kk i art. 67 § 1 kk warunkowo umarza postępowanie karne wobec oskarżonego na okres 2 (dwóch) lat tytułem próby;

2.  na podstawie art. 67 § 3 kk w zw. z art. 39 pkt 3 kk orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 (dwóch) lat;

3.  na podstawie art. 63 § 4 kk na poczet orzeczonego w punkcie 2 (drugim) wyroku zakazu prowadzenia pojazdów zalicza oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 6 maja 2024 roku;

4.  na podstawie art. 67 § 3 kk w zw. z art. 72 § 1 pkt 5 kk zobowiązuje oskarżonego do powstrzymania się od nadużywania alkoholu w okresie próby;

5.  na podstawie art. 67 § 3 kk orzeka wobec oskarżonego obowiązek spełnienia świadczenia pieniężnego w wysokości 2000 (dwóch tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w Warszawie;

6.  zwalnia oskarżonego od obowiązku uiszczenia opłaty sądowej a wydatkami poniesionymi w sprawie obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt VIII K 905/24

Z powodu kłopotów technicznych z użyciem programu(...)odstąpiono od sporządzenia uzasadnienia na formularzu określonym w art. 99 a § 1 kpk;

UZASADNIENIE

Sąd ustalił co następuje.

W dniu 5 maja 2024 roku w godzinach wieczornych oskarżony K. B. w trakcie śledzenia przebiegu meczu żużlowego spożywał alkohol. Wypił wtedy sześć piw. Skończył pić o godzinie 23:00 i położył się spać. To była niedziela. Wiedział, że następnego dnia w godzinach wczesno-porannych musi stawić się w pracy.

Następnego dnia tj. 5 maja 2024 roku oskarżony K. B. przed godziną 7:00 jechał ze swojego miejsca zamieszkania tj. z ul. (...) do miejsca pracy na ul. (...) w (...) Pruszał się samochodem osobowym marki (...). Do pokonania miał trasę około 5 km w godzinach porannego szczytu. W trakcie podróży okazało się, że na odcinku (...) – (...) ruch nie odbywa się płynnie i samochód oskarżonego utknął w „korku drogowym”. Zdenerwowany tą sytuacją i z obawy, że spóźni się do pracy oskarżony zapalił papierosa. Kiedy dojechał do końca mostu drogowego na placu (...) zatrzymali go do kontroli funkcjonariusze policji i poddali go badaniu na zawartość alkoholu.

/ dowody : wyjaśnienia oskarżonego - k. 57v/

Badanie na zwartość alkoholu w wydychanym przez oskarżonego powietrzu wykazało następujące wyniki: 0,43 mg/l o godzinie 7:07, 0,45 mg/l o godzinie 7:30; 0,25 mg/l o godzinie 08:06 oraz 0,25 mg/l o godzinie 8:07.

/ dowody : protokół badania trzeźwości analizatorem wydechu - k.2-4; 5-7/

K. B. jest kawalerem i ojcem trójki dzieci w wieku 19, 12 i 5 lat. Najmłodsze dziecko uczęszcza do przedszkola na nr 4 na ul. (...) tj. w okolicy 10 minut marszu od miejsca zamieszkania oskarżonego. K. B. jest zatrudniony w firmie (...) w(...) otrzymuje wynagrodzenie około 3800 zł. Dojeżdża do pracy na ul. (...). Partnerka oskarżonego nie pracuje. Jest w trakcie rehabilitacji kręgosłupa, uczęszcza na zabiegi. Nie posiada uprawnień do kierowania pojazdami.

/ dowody : wyjaśnienia oskarżonego - k. 57v, dane z protokołu przesłuchania oskarżonego - k.19/

K. B. nie był dotychczas karany sądownie

/ dowody : informacja z Krajowego Rejestru Karnego (k.54)/

Oskarżony na etapie postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzuconego mu i odmówił złożenia wyjaśnień. Przed sądem złożył wyjaśnienia zgodne z ustalonym stanie faktycznym (k. 57v). Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego albowiem dały się odczuć jako szczere a nadto korespondowały z protokołami badania trzeźwości.

Sąd dał wiarę wszelkim innym przeprowadzonym w sprawie dowodom z dokumentów w szczególności w postaci protokołów oraz danych o karalności. Dokumenty te zostały pozyskane, sporządzone i przeprowadzone zgodnie z wymogami procedury karnej, a żadna ze stron nie zakwestionowała ich rzetelności ani prawdziwości. Korespondowały one ze zgromadzonym materiałem dowodowym i potwierdzały okoliczności zdarzenia.

Sąd zważył co następuje.

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, zwłaszcza wyjaśnień oskarżonego przyznającego się do winy oraz protokołów z przeprowadzonych badań na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu nie ulegało wątpliwości, że oskarżony w dniu 6 maja 2024 roku o godzinie 7:05 w(...), przy (...) kierował w ruchu lądowym, po drodze publicznej, pojazdem mechanicznym A. o numerze rejestracyjnym (...) będąc w stanie nietrzeźwości z wynikiem badania na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu : 0,43 mg/l o godzinie 7:07, 0,45 mg/l o godzinie 7:30; 0,25 mg/l o godzinie 08:06 oraz 0,25 mg/l o godzinie 8:07, czym wyczerpał znamiona występku z art. 178a § 1 kk.

Stan nietrzeźwości został zdefiniowany w 115 § 16 kk i zachodzi on wówczas, gdy zawartość alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość. Prowadzenie przez oskarżonego pojazdu przy zawartości alkoholu powyżej 0,40 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu wypełniło znamiona występku określonego w art. 178a § 1 kk. Przestępstwo z art. 178a § 1 kk należy do przestępstw umyślnych i może być popełnione w zamiarze zarówno bezpośrednim, jak i ewentualnym.

W niniejszej sprawie oskarżony dopuścił się przestępstwa umyślnie. Wiedział, że spożywał wcześniej alkohol i nie powinien prowadzić auta. Również podejmując dzień wcześniej decyzje o skonsumowaniu sześciu piw działał umyślnie, ponieważ wiedział, że taka ilość alkoholu może nie zostać wydalona z organizmu do czasu kiedy będzie musiał stawić się w miejscu pracy. Mimo tego chciał i zdecydował spożyć alkohol, a następnie prowadzić pojazd.

Obrońca złożyła wniosek o warunkowe umorzenie postępowania w stosunku do oskarżonego.

W każdym przypadku obowiązkiem sądu stojącego przed wyborem środka reakcji karnej na przestępstwo jest rozważenie, czy sięganie po karę jest konieczne, czy wystarczające będzie zastosowanie warunkowego umorzenia (art. 66 § 1 k.k.). Każdy taki przypadek należy oceniać indywidualnie.

Uznając oskarżonego za winnego wskazanego wyżej czynu, mając na uwadze okoliczności niniejszej sprawy, Sąd przychylił się do powyższego wniosku i podjął decyzję o warunkowym umorzeniu niniejszego postępowania.

Zgodnie z treścią art. 66 § 1 kk Sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy nie karanego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. Warunkowego umorzenia nie stosuje się do sprawcy przestępstwa zagrożonego karą przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności (art. 66 § 2 kk). Warunkowe umorzenie następuje na okres próby, który wynosi od roku do 3 lat i biegnie od uprawomocnienia się orzeczenia (art. 67 § 1 kk).

Przestępstwo z art.178a §1 k.k. zagrożone jest karą pozbawienia wolności do lat 3.

Jak już wyżej wskazano Sąd uznał, że okoliczności przedmiotowej sprawy nie budziły wątpliwości. Nie ulegało kwestii, że oskarżony dopuścił się czynu określonego w zarzucie.

Sąd uznał również przy tym, że wina oskarżonego i stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu nie są znaczne. Niewątpliwie spożywając alkohol w dniu poprzednim w tak znacznej ilości oskarżony winien upewnić się czy nie znajduje się w stanie nietrzeźwości lub pozostać w domu, ponieważ stawianie się w tej sytuacji w pracy również byłoby niedopuszczalne. W zaniedbaniu oskarżony tego nie uczynił, a okoliczność że o poranku czuł się dobrze spowodowała, że postanowił prowadzić auto, mimo iż nie powinien. Wobec powyższego sąd uznał, że podejrzany jest winny, ale stopień jego winy należy ocenić jako nie będący znacznym. Podobnie należało ocenić stopień społecznej szkodliwości czynu. Oskarżony nie wsiadł do auta bezpośrednio po spożyciu alkoholu ale na drugi dzień. Nadto z uwagi na „zakorkowana” trasę mostową, a tym samym niemożliwość rozwinięcia dużej prędkości na odcinku, którym się poruszał w tym konkretnym wypadku nie stwarzał on znacznego zagrożenia na drodze dla innych uczestników ruchu.

Sąd warunkowo umarzając postępowanie miał także, a może przede wszystkim na uwadze właściwości i warunki osobiste oskarżonego oraz dotychczasowy sposób życia. Oskarżony jest mężczyzną w sile wieku, ma średnie wykształcenie, pracuje zawodowo. Na utrzymaniu ma troje dzieci. Nigdy dotąd nie był karany sądownie, w swoim dotychczasowym życiu, przestrzegał porządku prawnego. Ma stabilną sytuację życiową i rodzinną. Na uwzględnienie zasługiwała również postawa podejrzanego, jego przyznanie się do winy, wyrażenie skruchy, złożenie szczerych wyjaśnień. W ocenie Sądu wszystko to świadczy o poczuciu odpowiedzialności podejrzanego za popełniony przez niego czyn oraz konieczności przyjęcia na siebie konsekwencji tego zdarzenia.

Dlatego pomimo stosunkowo wysokiego stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu oraz poruszania się na odcinku pięciu kilometrów w godzinach wzmożonego ruchu pojazdów Sąd zdecydował się na warunkowe umorzenie postępowania w niniejszej sprawie. Zdaniem Sądu właściwości i warunki osobiste oskarżonego pozwalają na uznanie, że cele postępowania zostaną spełnione. Postawa podejrzanego uzasadniała pełne przekonanie Sądu, że będzie on przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa.

Przepis art. 67 k.k. stanowi, że okres próby może wynosić od roku do lat 3. W ocenie Sądu, biorąc pod uwagę wiek podejrzanego i jego stabilną sytuację życiową, Sąd uznał, że właściwy dla oceny jego pozytywnej prognozy kryminologicznej wystarczający będzie dwuletni okres próby. Taki czas pozwoli zatem podejrzanemu wykazać, iż niniejsze postępowanie miało dla niego walor edukacyjny i nie naruszy on w żaden sposób porządku prawnego. W szczególności wykaże, że respektuje orzeczony zakaz prowadzenia pojazdów.

Przepis art. 67 k.k. daje możliwość orzeczenia wobec podejrzanego zakazu prowadzenia pojazdów. Sąd zdecydował się na orzeczenie tego środka karnego w wymiarze dwóch lat. Obrońca wnosiła o nieorzekanie zakazu wskazując, że oskarżony zrozumiał naganność swojego zachowania, a kilkumiesięczny okres zatrzymania prawa jazdy jest dla niego już wystarczająco dolegliwy. W przekonaniu sądu wniosek ten nie zasługiwał na uwzględnienie, podobnie jak ewentualny wniosek o orzeczenie zakazu w wymiarze roku.

Kara, podobnie jak środki karne aby były skuteczne tzn. aby doprowadziły do zmiany zachowania sprawcy i świadomości społeczeństwa muszą spełniać pewne warunki. Po pierwsze muszą być natychmiastowe (jak np. zatrzymanie prawa jazdy), współmierne do winy oraz nieuchronne. W przekonaniu Sądu, szczególną rolę odgrywają środki karne w przypadku warunkowego umorzenia postępowania. Przy braku kary to one spełniają funkcję wychowawczą i prewencyjną. Przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu komunikacji popełniane w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środków odurzających wymagają zdecydowanej reakcji organów państwa. Jako społeczeństwo wciąż zmagamy się z lekceważeniem prostej w swej konstrukcji zasady „piłeś – nie jedź”. Kierowca, który decyduje się prowadzić pojazd bierze odpowiedzialność nie tylko za siebie i przewożonych pasażerów ale również za pozostałych uczestników ruchu drogowego. Oskarżony prowadził pojazd w poniedziałek o godzinie 7 rano a wiec w godzinach wzmożonego ruchu pojazdów i pieszych przemieszczających się do pracy i szkoły. W przypadku uwzględnienia wniosku obrońcy o warunkowe umorzenie postępowania na okres roku, nieorzekanie zakazu i orzeczenie świadczenia pieniężnego w wysokości 1000 zł, to faktyczna dolegliwość dla oskarżonego równałaby się dolegliwości karnej związanej z dopuszczeniem się drobnego przestępstwa o niskim stopniu społecznej szkodliwości czy też wykroczenia.

Oskarżony ma troje dzieci. Dwoje z nich jest w wieku, który pozwala na samodzielne przemieszczanie się komunikacją miejską. Najmłodsze dziecko uczęszcza do przedszkola, które usytuowane jest około 10 minut spacerem od miejsca zamieszkania rodziny oskarżonego, a wiec nawet partnerka oskarżonego czy sam oskarżony mogą odprowadzić je do placówki. Sąd zdaje sobie sprawę, że zakaz prowadzenia pojazdów jest dla oskarżonego oraz dla jego członków rodziny dolegliwy. Taki właśnie ma być. Odpowiedzialność - nie tylko karna – polega na ponoszeniu konsekwencji swoich decyzji, nie ich unikaniu. A okoliczność, że te konsekwencje odbijają się na życiu członków rodziny oskarżonego nie jest wystarczająca dla odstąpienia od orzeczonego środka karnego, ponieważ nie jest to w ocenie sądu sytuacja szczególnie wyjątkowa. Partnerka oskarżonego na rehabilitację może być przewożona przez innych członków rodziny lub może korzystać z przejazdów taksówką.

W ramach urealnienia dolegliwości związanej z uznaniem naganności popełnionego czynu oraz sąd skorzystał z również z dyspozycji art. 67 § 3 kk i orzekł obowiązek spełnienia świadczenia pieniężnego w wysokości 2000 zł. Orzeczenie to przyczyni się do wzmocnienia siły oddziaływania wyroku, a jednocześnie będzie dodatkowym bodźcem służącym powstrzymaniu oskarżonego od popełnienia w przyszłości kolejnego przestępstwa.

Na podstawie art. 624 kpk mając na uwadze sytuację materialną podejrzanego, jego dochody oraz sytuację rodzinną Sąd zwolnił go od obowiązku ponoszenia kosztów sadowych a wydatkami obciążył Skarb Państwa.