Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 grudnia 2024 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu VIII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący Sędzia Angelika Kurkiewicz

Protokolant st. sekretarz sądowy Wojciech Rydzio

bez obecności prokuratora , po rozpoznaniu dnia 1 października 2024 r. , 5 grudnia 2024 r. sprawy

D. M., s. J. i W. z domu K.,

ur. (...) w P.

oskarżonego o to, że:

1)  W dniu 11 kwietnia 2024 roku około godziny 21:00 w T. na ulicy (...) kierował pojazdem marki P. (...) o numerze rejestracyjnym (...) będąc w stanie nietrzeźwości I badanie o godzinie 21:32 - 0,96 mg/l, II badanie o godzinie 21:47 - 0,96 mg/l, III badanie o godzinie 22:05 - 0,93 mg/l w wydychanym powietrzu, przy czym czynu tego dopuścił się pomimo orzeczonego wobec niego przez Sąd Rejonowy w Mogilnie, sygn. akt II K 337/23 zakazu prowadzenia pojazdów,

Tj. o czyn z art. 178a § 4 k.k.

2)  W dniu 11 kwietnia 2024 roku, w T., przy ulicy (...) podając dane swojego brata M. M. skierował przeciwko niemu ściganie o przestępstwo z art. 178a §4 k.k.,

tj. o czyn z art. 235 k.k.

orzeka:

I.  uznaje oskarżonego D. M. za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt. 1 aktu oskarżenia, tj. przestępstwa z art. 178a§4 kk i za to na podstawie art. 178a§4 kk wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

II.  uznaje oskarżonego D. M. za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt. 2 aktu oskarżenia, tj. przestępstwa z art. 235 kk i za to na podstawie art. 235 kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

III.  na podstawie art. 85§1 kk i art. 86§1 kk łączy jednostkowe kary pozbawienia wolności orzeczone wobec oskarżonego w punktach I i II wyroku i wymierza mu karę łączną pozbawienia wolności w wymiarze 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy;

IV.  na podstawie art. 63§1 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu okres zatrzymania od dnia 17 kwietnia 2024 roku od godz. 10,20 do dnia 17 kwietnia 2024 roku do godz. 14,55 przyjmując, iż jeden dzień zatrzymania jest równoważny jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

V.  na podstawie art. 43a § 3 kk, orzeka obowiązek świadczenia pieniężnego poprzez zapłatę kwoty 10000 zł (dziesięć tysięcy złotych) , na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

VI.  na podstawie art. 42 § 3 kk, orzeka środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio ;

VII.  na podstawie art.178a§5 kk i art. 44b§1 i 2 kk orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa tytułem równowartości pojazdu kwotę 13 000 zł (trzynaście tysięcy złotych);

VIII.  zwalnia oskarżonego od obowiązku uiszczenia opłaty sądowej, zaś wydatkami postępowania obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt: VIII K 712/24

UZASADNIENIE

( Uwagi : z powodu kłopotów technicznych z użyciem programu ZEUS odstąpiono od sporządzenia uzasadnienia na formularzu określonym w art. 99 a § 1 kpk)

Wyrokiem z dnia 28 grudnia 2022 roku o sygn. akt II K 299/22 Sąd Rejonowy w Mogilnie uznał D. M. za winnego popełnienia czynu z art. 178a §1 kk i wymierzył mu karę 1 roku i 2 miesięcy ograniczenia wolności, świadczenie pieniężne w wysokości 5000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej oraz zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 5 lat.

Kolejnym wyrokiem z dnia 4 stycznia 2024 roku o sygn. akt II K 337/23 Sąd Rejonowy w Mogilnie uznał D. M. za winnego popełnienia czynu z art. 244 kk i wymierzył mu karę grzywny wysokości 200 stawek dziennych po 40 zł, świadczenie pieniężne w wysokości 5000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej oraz zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 5 lat.

( dowód: karta karna-k. 53, 93-94, 105;

odpis wyroku k. 50, 78,105)

W dniu 11 kwietnia 2024 roku około godziny 21:00 w T. na ulicy (...) D. M. kierował pojazdem marki P. (...) o numerze rejestracyjnym (...), należącym do jego partnerki, będąc w stanie nietrzeźwości I badanie o godzinie 21:32 - 0,96 mg/l, II badanie o godzinie 21:47 - 0,96 mg/l, III badanie o godzinie 22:05 - 0,93 mg/l w wydychanym powietrzu, pomimo orzeczonego wobec niego przez Sąd Rejonowy w Mogilnie, sygn. akt II K 337/23 zakazu prowadzenia pojazdów. Nadto w trakcie interwencji policji podał dane swojego brata M. M., czym skierował przeciwko niemu ściganie o przestępstwo z art. 178a §4 k.k.

(dowody: wyjaśnienia oskarżonego D. M. - k.58-59, 100;

zeznania świadka K. P. k.7,8, 100;

zeznania świadka M. J. (1) k. 39,39v, 100;

zeznania świadka R. D. k. 41,42,100;

protokół badania stanu trzeźwości k.2, 74, 105;

świadectwo wzorcowania k. 2a,105;

opis pojazdu mechanicznego k. 3,3v,105;

kserokopia dowodu rejestracyjnego k. 13,14,105;

płyta DVD k. 19,105;

protokół oględzin k. 20,21,105;

zdjęcia k. 22-25 )

Oskarżony D. M. był uprzednio karany.

Dowód : karta karna (k. 67,67v)

Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Wskazał, iż jedynie chciał przeparkować pojazd partnerki, z którą potem miał wracać do domu, gdyż ona kończyła już pracę w pobliskim sklepie.

Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego za wiarygodne albowiem korespondują one z wiarygodnymi zeznaniami świadków, przede wszystkim M. J. (1) i R. D. oraz pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym i nie budzą one wątpliwości Sądu.

Sąd pozytywnie zweryfikował wartość dowodową zeznań funkcjonariuszy policji –M. J. (2) i R. D., którzy dokonywali kontroli drogowej wobec oskarżonego. Ich zeznania były jasne i spójne oraz korelowały z wyjaśnianymi oskarżonego, jak i z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie.

Również walor wiarygodności przyznał Sąd zeznaniom partnerki oskarżonego – K. P., które to zeznania korelowały z całym zebranym w sprawie materiałem dowodowym.

Nadto sąd dał wiarę wszelkim przeprowadzonym w sprawie dowodom z dokumentów załączonych do akt. Analizowane dokumenty zostały pozyskane, sporządzone i przeprowadzone zgodnie z wymogami procedury karnej, a żadna ze stron nie zakwestionowała ich rzetelności ani prawdziwości. Również sąd nie miał podstaw, aby podważyć ich wiarygodność.

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, zwłaszcza wyjaśnień oskarżonego przyznającego się do winy, zdaniem Sądu nie ulegało wątpliwości, że oskarżony w dniu w dniu 11 kwietnia 2024 roku około godziny 21:00 w T. na ulicy (...) kierował pojazdem marki P. (...) o numerze rejestracyjnym (...) będąc w stanie nietrzeźwości I badanie o godzinie 21:32 - 0,96 mg/l, II badanie o godzinie 21:47 - 0,96 mg/l, III badanie o godzinie 22:05 - 0,93 mg/l w wydychanym powietrzu, przy czym czynu tego dopuścił się pomimo orzeczonego wobec niego przez Sąd Rejonowy w Mogilnie, sygn. akt II K 337/23 zakazu prowadzenia pojazdów oraz w trakcie kontroli przy ulicy (...) podał dane swojego brata M. M. w wyniku czego skierował przeciwko niemu ściganie o przestępstwo z art. 178a §4 k.k., tj. o czyny z art. 178 a § 4 k.k. oraz z art. 235 k.k.

Przepis art. 178a§1 kk stanowi, iż odpowiedzialność za ten występek ponosi ten kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrzny. Należy wskazać, że przedmiotem ochrony określonym w dyspozycji art. 178a§1 kk jest bezpieczeństwo w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, w tym przypadku, zagrożone przez osobę będącą w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego prowadzącą pojazd mechaniczny.

Przez prowadzenie pojazdu, o jakim mowa w art. 178a§1 kk, należy rozumieć każdą czynność wpływającą bezpośrednio na ruch pojazdu, w szczególności rozstrzygającą o kierunku i prędkości jazdy. Przestępstwo penalizowane w art. 178a kk może być popełnione w dowolnym miejscu, gdzie odbywa się ruch pojazdów. Natomiast definicja stanu nietrzeźwości zawarta została w art. 115 §16 kk, zgodnie z którym stan nietrzeźwości zachodzi, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość, albo gdy zawartość alkoholu w 1 dm ³ (l) wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość. Nie ulega wątpliwości, iż wartości stężeń alkoholu podane w wynikach badań urządzeniem kontrolno pomiarowym do ilościowego oznaczania alkoholu w wydychanym powietrzu wskazują, iż w chwili, gdy oskarżony kierował przedmiotowym pojazdem to znajdował się w stanie nietrzeźwości.

Artykuł 178a§ 4 kk stanowi, że „ jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 był wcześniej prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo za przestępstwo określone w art. 173, art. 174, art. 177 lub art. 355 § 2 popełnione w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego lub dopuścił się czynu określonego w § 1 w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

W świetle przytoczonych powyżej ustaleń oraz odpisów wyroków w sprawie II K 299/22 i II K 337/23 należało przyjąć, iż w realiach przedmiotowej sprawy zachowanie oskarżonego wyczerpywało znamiona występku stypizowanego w art. 178a§4 kk.

Występek z art. 178a §4 kk, popełniony został przez oskarżonego umyślnie, gdyż wiedział on, że spożywał alkohol przedmiotowego dnia, a mimo tego zdecydował się na prowadzenie pojazdu mechanicznego. Zachowanie D. M. godziło w bezpieczeństwo w komunikacji.

Przedmiotem zaś ochrony w art. 235 k.k. jest prawidłowe funkcjonowanie wymiaru sprawiedliwości Norma sankcjonowana leżąca u podstaw art. 235 k.k. udziela ochrony także dobrom osobistym pokrzywdzonego. Czyn zabroniony opisany w art. 235 k.k. należy do kategorii przestępstw powszechnych, jego sprawcą może być zatem każdy. Już na dobre ugruntował się pogląd, że norma sankcjonująca z art. 235 k.k. w zakresie odmiany „przez inne podstępne zabiegi, kieruje przeciwko określonej osobie ściganie” stanowi lex specialis w odniesieniu do nakłaniania do składania fałszywych zeznań ( art. 18 § 2 w zw. z art. 233 § 1 k.k.). W orzecznictwie Sądu Najwyższego wskazuje się, że nakłanianie określonej osoby do podania nieprawdziwych danych, przedstawienia niezgodnych z rzeczywistością faktów, w tym w ramach złożonych przez nią oświadczeń i depozycji procesowych (wyjaśnień czy zeznań) oraz tworzenie w ten sposób fałszywych dowodów po to, by skierować przeciwko innej osobie ściganie o przestępstwo, w tym i przestępstwo skarbowe, wykroczenie, wykroczenie skarbowe lub przewinienie dyscyplinarne, wypełnia znamiona czynu zabronionego określonego w art. 235 k.k. (tak wyrok SN z 5.10.2016 r., III KK 136/16, LEX nr 2142033; postanowienie SN z 13.07.2006 r., II KO 10/06, LEX nr 294725). Sprawca przestępstwa określonego w art. 235 k.k., podejmując podstępne zabiegi mające na celu skierowanie przeciwko określonej osobie ścigania o przestępstwo, w tym i przestępstwo skarbowe, wykroczenie, wykroczenie skarbowe lub przewinienie dyscyplinarne, może działać osobiście lub pośrednio, tj. przez osobę trzecią (tak postanowienie SN z 9.02.2010 r., II KK 198/09, LEX nr 575816). Nie ulega wątpliwości, iż oskarżony swoim zachowaniem wypełnił znamiona czynu z art. 235 kk.

Sąd wymierzając kary oskarżonemu baczył na dyrektywy wskazane w art. 53 k.k., uwzględniając stopień zawinienia i społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu, a nadto cele zapobiegawcze i wychowawcze, która to kara winna osiągnąć wobec oskarżonego. Nie stwierdzono w sprawie żadnych okoliczności wyłączających winę oskarżonego. Oskarżony jest osobą dorosłą, sprawną intelektualnie, zdolną do rozpoznania znaczenia swych czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Winien tym samym zdawać sobie sprawę z konsekwencji swoich nieodpowiedzialnych zachowań, które mogą rzutować na jego przyszłość.

W punkcie I sentencji wyroku Sąd uznając oskarżonego za winnego popełnienia czyn zarzucanego mu w akcie oskarżenia, tj. występku z art. 178a§ 4 k.k. wymierzył mu karę 1 roku pozbawienia wolności, która w ocenie Sądu jest współmierna zarówno do stopnia winy oskarżonego, jak i stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez niego przestępstwa. Okolicznościami obciążającymi oskarżonego niewątpliwie był fakt, iż czynu tego dopuścił się w z winny umyślnej, zaś ilość alkoholu w wydychanym powietrzu u oskarżonego była znaczna. Nadto oskarżony był już karany w tym, za czyny z art. 178a§1 kk, a także z art. 244 kk. Z kolei okolicznościami łagodzącymi są : postawa oskarżonego w toku prowadzonego przeciwko niemu postępowania, przyznanie się do winy i wyrażenie skruchy. Za czyn z art. 235 kk Sąd wymierzył oskarżonemu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, mając na uwadze również w/w okoliczności.

W ocenie sądu orzeczone sankcje karne są dostosowane do stopnia społecznej szkodliwości czynów, będą stanowiły dla oskarżonego dostateczną dolegliwość i w konsekwencji zrealizują cele w zakresie prewencji indywidualnej i generalnej.

Przy orzekaniu w przedmiotowej sprawie sankcji karnych sąd miał na względzie pogląd wyrażony przez Sąd Apelacyjny w Krakowie w wyroku z dnia 09.06.2004r. (II AKa 111/04, KZS 2004/7-8/48), w myśl którego: " Orzekanie kar adekwatnych do stopnia winy sprawców wywołuje korzystne społecznie przekonanie mieszkańców, że wymiar sprawiedliwości reaguje na złamanie normy sankcjonowanej karą w ten sposób, że każdy sprawca jest sprawiedliwie ukarany. W tym wyraża się prewencja generalna, że górną granicę kary limituje stopień winy sprawcy, a dolną wyznaczają potrzeby prewencji generalnej" (vide: wyrok SA Kraków publ. w KZS 10/02 poz. 52, wyrok SA Łódź 4.07.2001r. - OSNPK 4/02/17).

Na podstawie art. 85§1 kk i art. 86§1 kk, Sąd połączył jednostkowe kary pozbawienia wolności orzeczone wobec oskarżonego i wymierzył mu karę łączną pozbawienia wolności w wymiarze 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy. Zaś na podstawie art. 63§1 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania od dnia 17 kwietnia 2024 roku od godz. 10,20 do dnia 17 kwietnia 2024 roku do godz. 14,55 przyjmując, iż jeden dzień zatrzymania jest równoważny jednemu dniowi kary pozbawienia wolności.

Nadto na mocy art. 42§3 kk, sąd orzekł obligatoryjny, w przypadku skazania sprawcy przestępstwa z art. 178a§4 kk, środek karny w postaci zakazu dożywotniego prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. Celem tego, niewątpliwie dolegliwego środka karnego, jest eliminacja sprawcy tego typu przestępstw z uczestnictwa w ruchu drogowym w przyszłości, nawet po odbyciu kary, tak aby zapewnić ochronę i bezpieczeństwo innym uczestnikom ruchu drogowego.

W ocenie sądu nie wystąpiły w sprawie żadne szczególne okoliczności, ani uzasadniony wypadek, które usprawiedliwiałyby zachowanie oskarżonego i które pozwalałyby odstąpić od orzeczenia dożywotniego zakazu prowadzenia pojazdów.

Należało mieć na względzie fakt, że oskarżony nie kierował pojazdem w nadzwyczajnych okolicznościach, działając w warunkach szczególnej potrzeby, a zdecydował się kierować pojazdem mechanicznym mając pełną świadomość, iż znajduje się pod wpływem alkoholu . Nie ma żadnych podstaw, aby przejąć, iż oskarżony działał w stanie wyższej konieczności, będąc zmuszony do natychmiastowego działania w celu ratowania innego dobra prawnego.

Ponadto sąd orzekł na podstawie art. 43a§2kk świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości 10000 złotych. Orzeczenie w/w środka karnego jest obligatoryjne w stosunku do sprawców przestępstw z art. 178a§1 i 4kk , zaś wskazany powyżej przepis precyzuje, iż wysokość tego świadczenia nie może być niższa nić 10.000 zł. W/w środek karny zmierza nie tylko do wzmocnienia represji karnej związanej z karą, lecz również uświadomienia sprawcy skutków mogących powstać w wyniku zdarzenia spowodowanego przez osobę naruszającą rażąco przepisy Ustawy prawo o ruchu drogowym, a do tej kategorii niewątpliwie należy zaliczyć osoby kierujące pojazdami w stanie nietrzeźwości.

Treść przepisu art. 178a§5 kk stanowi, iż „Sąd orzeka przepadek, o którym mowa w art. 44b , w razie popełnienia przestępstwa określonego w § 1 lub 4, chyba że zawartość alkoholu w organizmie sprawcy przestępstwa określonego w § 1 była niższa niż 1,5 promila we krwi lub 0,75 mg/dm ³ w wydychanym powietrzu albo nie prowadziła do takiego stężenia. Sąd może odstąpić od orzeczenia przepadku, jeżeli zachodzi wyjątkowy wypadek, uzasadniony szczególnymi okolicznościami”. Zaś przepis art. 44b § 1 kk wskazuje, iż „w wypadkach wskazanych w ustawie sąd orzeka przepadek pojazdu mechanicznego prowadzonego przez sprawcę w ruchu lądowym”, zaś § 2 „ jeżeli w czasie popełnienia przestępstwa pojazd nie stanowił wyłącznej własności sprawcy albo po popełnieniu przestępstwa sprawca zbył, darował lub ukrył podlegający przepadkowi pojazd, orzeka się przepadek równowartości pojazdu”. Z uwagi na fakt, iż stężenie alkoholu przekraczało u oskarżonego 0,75 mg/dm ³ , Sąd był zobligowany do orzeczenia w/w przepadku. Samochód, którym poruszał się oskarżony stanowił własność jego partnerki. Wobec powyższego Sąd, biorąc pod uwagę markę, rocznik oraz stan techniczny pojazdu, orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa kwoty 13 000 złotych.

Na mocy art. 624 §1 kpk, w zw. z art. 626 kpk, sąd zwolnił oskarżonego od obowiązku poniesienia kosztów sądowych, uznając, że ich uiszczenie stanowiłoby dla oskarżonego nadmierną dolegliwość. Wprawdzie oskarżony ma źródło dochodów, jednakże jego dochody wynoszą około 3200 zł netto, w związku z tym miałby problemy z pozyskaniem środków na pokrycie w/w należności sądowych, tym bardziej, że będzie musiał uiścić świadczenie pieniężne w wysokości 10.000 zł.