Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 678/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

P. Ż.

w okresie 8-9 marca 2023 r. w T. przy ul. (...), po uprzednim wybiciu szyby w oknie dostał się do wnętrza mieszkania skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia dekodera P. B. o wartości 700 zł, drabinę drewnianą o wartości 50 zł, wiertarko-wkrętarkę m-ki P. o wartości 350 zł, żyrandol miedziany o wartości 300 zł, telewizor (...) o wartości 200 zł, czyniąc straty w wysokości 1900 zł na szkodę J. Z., przy czym czynu dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa określonych w art. 64 §1 kk, to jest po odbyciu w okresie od 25.01.2019 r. do 17.04.2022 r. kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Okręgowego w Toruniu w sprawie sygn. akt II K 76/19 za czyn określony w art. 280§2 kk tj. o czyn z art. 279§1 kk w zw. z art. 64§1 kk.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

J. Z. do 10 marca 2023 r. był lokatorem mieszkania, które zostało mu udostępnione przez ZGM w T., znajdującego się przy ul. (...). W mieszkaniu realnie przebywał do 27 lutego 2023 r., a następnie przeprowadził się do innego miejsca, pozostawiając w mieszkaniu część swoich rzeczy, które miał zabrać do 9 marca 2023 r. W czasie zamieszkiwania w tym lokalu, J. Z. zawarł znajomość z grupą bezdomnych, której udostępnił do przebywania, swój szajerek. Jednym z bezdomnych był P. Ż., który kilkukrotnie pomagał J. Z. w drobnych pracach np. przynosił węgiel, za co dostawał symboliczne wynagrodzenie. P. Ż. był w mieszkaniu J. Z. wielokrotnie.

zeznania świadka J. Z.

1-2v, 8-9, 55-56, 72-72v

zeznania świadka M. J.

24-25, 72-72v

zeznania świadka K. W.

46v, 72-72v

W dniu 8 -9 marca 2023 r. P. Ż. dostał się do mieszkania znajdującego się na ul. (...), które było ulokowane na parterze budynku, po uprzednim wybiciu szyby. Zabrał z mieszkania przedmioty należące do J. Z. w postaci dekodera P. B. o wartości 700 zł, drabiny drewnianej o wartości 50 zł, wiertarko-wkrętarki m-ki P. o wartości 350 zł, żyrandola miedzianego o wartości 300 zł, telewizora (...) o wartości 200 zł. Następnie wydostał się z mieszkania wraz z tymi rzeczami przez drzwi wejściowe, które były zamknięte jedynie na górny zamek, do czego nie było potrzebne użycie klucza. W miejsce szyby ZGM wstawiło płytę

zeznania świadka J. Z.

1-2v, 8-9, 55-56, 72-72v

Mienie znajdujące się w mieszkaniu nie było ubezpieczone.

zeznania świadka J. Z.

1-2v, 8-9, 55-56, 72-72v

P. Ż. w okresie od 25.01.2019 r. do 17.04.2022 r. odbywał karę pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Toruniu w sprawie sygn. akt II K 76/19 za czyn określony w art. 280§2 kk.

karta karna

21-22

wyrok łączny w sprawie II K 76/19

SO w Toruniu z 24 października 2019 r. , wyrok w sprawie II K 122/18 SO w Toruniu z dnia 29 stycznia 2019 r.,wyrok SA w Gdańsku w sprawie II AKa 130/19 z 27 czerwca 2019 r.

42-45, 50-54

1.1.2.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

zeznania świadka J. Z.

Zeznania świadka J. Z. jawiły się jako wiarygodne, spójne, autentyczne. Świadek w sposób przekonywujący wyjaśnił jakie były jego relacje z oskarżonym, w jaki sposób powziął wiedzę na temat kradzieży przedmiotów pozostawionych w mieszkaniu, które oczekiwały na zabranie przez niego do nowego miejsca zamieszkania. Nie było wątpliwości co do tego, że świadek nie wyraził zgody na to by P. Ż. zabrał z mieszkania jakiekolwiek przedmioty, a także by zezwolił mu na zamieszkiwanie w lokalu podczas jego nieobecności, na co wskazywał świadek M. J.. Potwierdzeniem tego, że J. Z. nie miał woli udostępniania mieszkania i rzeczy się w nim znajdujących oskarżonemu, jest okoliczność, że oskarżony celem dostania się do mieszkania wybił w nim szybę, co oznacza, że nie miał do niego swobodnego dostępu. Z zeznań wynika, że P. Ż. wielokrotnie przebywał w mieszkaniu świadka, a tym samym wiedział jakie rzeczy się w nim znajdują i oczekują na zabranie przez świadka.

zeznania świadka M. J.

Zeznania świadka zasługiwały na wiarę częściowo, to jest co do faktu ogólnie występującej znajomości oskarżonego i J. Z.. Sąd uznał, że brak jest wiarygodnych danych ku temu, by sądzić , że J. Z. zezwolił P. Ż., M. J. i jego partnerce na zamieszkiwanie w lokalu podczas jego nieobecności. Za powyższym nie przemawiały żadne inne dowody; przeciwnie- dostanie się do mieszkania przez oskarżonego dopiero po uprzednim wybiciu szyby, wskazuje, że nie miał on swobodnego dostępu do mieszkania.

zeznania świadka K. W.

Zeznania świadka były przekonywujące, jasne i logiczne. Świadek potwierdził, że J. Z. znał się z P. Ż. i że ten ostatni pomagał mu w drobnych pracach, za co otrzymywał symboliczne wynagrodzenie. K. W. zeznał prawdomównie, że szyba w mieszkaniu J. Z. została wybita i że wstawiono tam płytę, co potwierdza przebieg zdarzenia przestępnego i sposób dostania się do mieszkania.

karta karna

Jako dokument urzędowy, stanowi potwierdzenie dotychczasowej karalności oskarżonego.

wyrok łączny w sprawie II K 76/19 SO w Toruniu z 24 października 2019 r. , wyrok w sprawie II K 122/18 SO w Toruniu z dnia 29 stycznia 2019 r.,wyrok SA w Gdańsku w sprawie II AKa 130/19 z 27 czerwca 2019 r.

Wyrok łączny SO w Toruniu z 24 października 2019 r. , sygn. II K 76/19 i orzeczona w nim kara pozbawienia wolności, którą odbył oskarżony w okresie od 25.01.2019 r. do 17.04.2022 r., stanowi niezaprzeczony dowód tego, że zarzuconego aktualnie czynu, oskarżony dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa określonego w art. 64 §1 kk.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

wyjaśnienia oskarżonego P. Ż.

P. Ż. nie przyznał się do zarzucanego mu czynu. Wskazał jednak, że pomagał J. Z. w opróżnianiu lokalu. Wyjaśnienia oskarżonego, co do tego, że nie dopuścił się kradzieży mienia i włamania, nie zasługują na wiarygodność, gdyż zgromadzony materiał dowodowy wprost świadczy o tym, że był on jedyną osobą, która wiedziała jakie rzeczy znajdują się nadal w lokalu po opuszczeniu go przez J. Z. i która miała pewność co do jego nieobecności w czasie włamania.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

P. Ż.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Analiza zgromadzonego materiału dowodowego dała podstawy do przyjęcia, że oskarżony dopuścił się czynu określonego w art. 279 §1 kk. Zgodnie z tym przepisem kto kradnie z włamaniem podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. Należy zgodzić się z poglądem, że zachowanie sprawcy czynu z art. 279 § 1 k.k. polega na zaborze cudzej rzeczy ruchomej w celu przywłaszczenia, z tym że zabór musi być dokonany z włamaniem. Przez „zabór” należy przy tym rozumieć wyjęcie rzeczy spod władztwa osoby dotychczas nią władającej i objęcie jej we władanie przez sprawcę, przy czym wyjęcie rzeczy spod władztwa musi nastąpić wbrew woli osoby nią dysponującej. (...) oznacza natomiast zachowanie polegające na usunięciu przeszkody stanowiącej zabezpieczenie danego przedmiotu, jeżeli tylko z charakteru zabezpieczenia bez wątpienia wynika zamiar właściciela czy użytkownika niedopuszczenia do niego niepowołanych osób (tak wyrok SO w Poznaniu z 31.12.2014 r., III K 250/14, LEX nr 1770323).

Ustalone na podstawie zeznań świadków, w tym przede wszystkich J. Z. i K. W. fakty wskazują na to, że P. Ż. wykorzystując nieobecność J. Z. w mieszkaniu przy ul. (...), wbrew jego woli, wybił szybę w mieszkaniu, czyli usunął przeszkodę zabezpieczającą przedmioty się w nim znajdujące, a następnie dokonał zaboru dekodera P. B. o wartości 700 zł, drabinę drewnianą o wartości 50 zł, wiertarko-wkrętarkę m-ki P. o wartości 350 zł, żyrandol miedziany o wartości 300 zł, telewizor (...) o wartości 200 zł, czym uczynił straty w łącznej wysokości 1900 zł na szkodę J. Z..

Za sprawstwem oskarżonego przemawiał fakt, że był on osobą utrzymującą z J. Z. pewnego rodzaju znajomość koleżeńską, wiedział, że lokal w dniu włamania jest już niezamieszkały i wiedział, że są w nim jeszcze pozostawione rzeczy J. Z.. J. Z., jak wskazał i czemu dano wiarę nie utrzymywał z nikim bliższych relacji i w jego otoczeniu nie znajdowały się żadne osoby, które znałyby jego aktualną sytuację. Bacząc natomiast na fakt, że do kradzieży doszło po uprzednim wybiciu szyby, nie ma żadnych wątpliwości, że oskarżony nie miał swobodnego dostępu do lokalu, nie został upoważniony do objęcia władaniem znajdujących się tam rzeczy, co jest tym bardziej uzasadnione faktem szybkiej reakcji J. Z. i złożenia zawiadomienia o możliwości popełnia przestępstwa.

Oskarżony dopuścił się czynu zabronionego w warunkach powrotu do przestępstwa określonych w art. 64§1 kk to jest po odbyciu w okresie od 25.01.2019 r. do 17.04.2022 r. kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Okręgowego w Toruniu w sprawie o sygn. akt II K 76/19 za czyn określony w art.280§2 kk.

Fakt popełnienia czynu zabronionego w warunkach art. 64§1 kk, nie wyłączył jednak możliwości dokonania przez Sąd oceny, że w przedmiotowej sprawie należało przyjąć tzw. wypadek mniejszej wagi określonej w art. 283 kk. Należy zgodzić się z K. B., że wyrażenie „wypadek mniejszej wagi” nie jest samo w sobie znamieniem. O przyjęciu realizacji czynu z art. 283 k.k. decydują zarówno elementy przedmiotowe, jak i elementy podmiotowe, a wśród nich w szczególności te, które bierze się pod uwagę przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu (K. B., Typ uprzywilejowany czynu zabronionego, Prok. i Pr. 2013/9, s. 47). Wśród znamion strony przedmiotowej istotne znaczenie mają w szczególności: rodzaj dobra, w które godzi przestępstwo, zachowanie i sposób działania sprawcy, użyte środki, charakter i rozmiar szkody wyrządzonej lub grożącej dobru chronionemu prawem, czas, miejsce i inne okoliczności popełnienia czynu oraz odczucie szkody przez pokrzywdzonego. Dla elementów strony podmiotowej istotne są stopień zawinienia oraz motywy i cel działania sprawcy.

Bacząc na powyższe należy uznać, że działanie oskarżonego choć przestępne, to jednak nie cechowało się nadmiernie wysokim stopniem społecznej szkodliwości. Oskarżony uderzył w mienie J. Z., które nie przedstawiało znaczącej wartości, zostało pozostawione przez niego w mieszkaniu do późniejszego zabrania, a więc nie miało dla pokrzywdzonego jakiegoś istotnego znaczenia, czyn miał miejsce podczas nieobecności mieszkańca, kiedy ten już się faktycznie wyprowadził z lokalu, a więc nie wzbudziło w nim nadmiernego niepokoju.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. Ż.

I

I

Zgodnie z art. 283 kk w wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu określonego w art. 279 § 1, art. 280 § 1, art. 281 lub art. 282,podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Sąd kierując się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 53§ 1 kk uznał, że zasadnym będzie orzeczenie wobec oskarżonego kary 6 miesięcy pozbawienia wolności. Orzeczona kara mieści się w granicach ustawowego zagrożenia, jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu. W przekonaniu Sądu wymierzona kara jest w tym wypadku dostatecznie dolegliwa i wystarczająca dla osiągnięcia celów kary, zarówno w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, jak i wpłynie zapobiegawczo i wychowawczo wobec oskarżonego na przyszłość. Wymierzając oskarżonemu karę sąd uwzględnił również wymogi prewencji generalnej, kształtowania wyobrażenia o konieczności przestrzegania obowiązujących norm prawnych i budowania autorytetu porządku prawnego.

Zdaniem Sądu istnieje potrzeba izolacji oskarżonego , który dopuszcza się wielokrotnie zamachów na mienie innych osób i tylko bezwzględna kara pozbawienia wolności wywoła w oskarżonym poczucie, że podejmowane przez niego zachowania były niedozwolone, a dodatkowo wywoła w nim przemyślenia na temat zmiany sposobu życia i ukierunkowania na przestrzeganie obowiązujących norm karnych. Sąd uznał ( przy zastosowaniu art. 4 §1 kk), że w odniesieniu do zarzucanego oskarżonemu czynu, popełnionego w warunkach recydywy podstawowej, który jednak przyjęto za wypadek mniejszej wagi, że nie zastosuje w stosunku do oskarżonego możliwości zaostrzenia kary zgodnie z brzmieniem art. 64§1 kk w brzmieniu z daty czynu. Jak wcześniej już wskazano, okoliczności popełnienia czynu, niewielka wartość ukradzionych rzeczy, nieagresywny sposób działania, dają podstawy do przyjęcia, że kara 6 miesięcy pozbawienia wolności , a więc i tak wyższa niż ustawowe minimum, spełni swoje cele. Jednocześnie Sąd nie znalazł przesłanek ku temu, by karę pozbawienia wolności, która winna być przecież stosowana w ostateczności, zamienić na karę wolnościową. Wielokrotna karalność oskarżonego, brak poszanowania dla reguł prawnych, brak szacunku dla czyjegoś prawa własności, wskazują, że oskarżony nie zasługuje na to by za ten czyn pozostać na wolności.

P. Ż.

II

I

Sąd zgodnie z art. 46 §1 kk zobowiązał oskarżonego do naprawienia szkody poprzez uiszczenie kwoty 1900 zł na rzecz pokrzywdzonego J. Z.. Oceniono, że konieczna jest całkowita kompensacja poniesionej przez J. Z. straty, bacząc na to, że nie odzyskał on żadnej z ukradzionych rzeczy. Wartość i lista ukradzionych przedmiotów nie była podważana i nie było podstaw do kwestionowania powyższego.

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Wydając wyrok Sąd zastosował art. 4§1 kk, uznając, że ustawa obowiązująca w dacie czynu jest dla sprawcy względniejsza.

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Oskarżonego zwolniono od ponoszenia opłat i wydatków i obciążono nimi Skarb Państwa ( art. 623 kpk). Oskarżony jest osobą bezdomną, nie posiadającą środków do życia, nie mogącą sprostać obowiązkowi pokrycia kosztów postępowania.

1.Podpis