Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

Dnia 17 czerwca 2025 roku

Sąd Rejonowy w Toruniu VIII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący Sędzia Anna Kardas

Protokolant Sekretarz sądowy Michalina Piórkowska

w obecności oskarżyciela --------------

po rozpoznaniu w dniach 15 listopada 2024r., 30 grudnia 2024r., 31 stycznia 2025r., 26 lutego 2025r., 16 kwietnia 2025r. oraz 04 czerwca 2025r.

sprawy:

M. M. s. P. i B. z domu O.

ur. (...) w B.

oskarżonego o to, że:

w dniu 29 czerwca 2022 r., w m. S., ul. (...), gm. O., pow. (...), woj. (...)- (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, poprzez wprowadzenie pokrzywdzonego w błąd, co do rzeczywistych możliwości wykonania usługi montażu instalacji fotowoltaicznej i pompy ciepła przez A., działając jako prezes zarządu tej firmy podpisał umowy na wykonanie ww. usług,
a następnie doprowadził pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci środków pieniężnych na kwotę 29.300 zł, jako zaliczki na wykonanie ww. usług, po czym usług tych nie wykonano, jednocześnie nie zwracając pokrzywdzonemu pieniędzy, pomimo jego wezwań do ich zwrotu, czym działał na szkodę J. B., tj. o czyn z art. 286 §1 kk.

ORZEKA

po zastosowaniu art. 4 § 1 kk

I.  oskarżonego M. M. w ramach zarzucanego mu czynu uznaje za winnego tego, że w dniu 29 czerwca 2022 r., w m. S., ul. (...), gm. O., pow. (...), woj. (...)- (...), reprezentując A. w B. i działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził J. B. i B. B. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 29.300 zł uiszczonej na rzecz w/w spółki tytułem zadatku, w ten sposób, że w trakcie zawierania umów z J. B. dotyczących sprzedaży, dostawy i montażu pompy ciepła oraz instalacji fotowoltaicznej nie udzielił kontrahentowi informacji odnośnie aktualnej sytuacji rynkowej w branży pomp ciepła i branży fotowoltaicznej, w szczególności zataił przed nim kwestie związane z ograniczoną dostępnością głównych urządzeń energetycznych oraz pozostałych komponentów czym wprowadził pokrzywdzonego w błąd, co do rzeczywistych możliwości wykonania usługi w terminie, działając tym samym na szkodę J. i B. małżonków B., tj. występku z art. 286 § 1 kk i za to po zastosowaniu art. 37a § 1 kk na podstawie art. 286 § 1 kk i art. 34 § 1 i 1a pkt 1 kk i art. 35 § 1 kk wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy ograniczenia wolności z zobowiązaniem do wykonania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

II.  na podstawie art. 46 § 1 kk zobowiązuje oskarżonego do naprawienia szkody przez zapłatę kwoty 29.300 zł (dwadzieścia dziewięć tysięcy trzysta złotych) solidarnie na rzecz J. i B. małżonków B.;

III.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w Toruniu) kwotę 180 (stu) osiemdziesięciu złotych tytułem opłaty i obciąża go wydatkami postępowania w kwocie 70 (siedemdziesięciu) złotych.

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2022 r. M. M. jako prezes A.uprawniony do jej reprezentacji zawarł z J. B. dwie umowy tj. umowę montażu pompy ciepła marki S. (...) oraz umowę wykonania i montażu instalacji fotowoltaicznej pod adresem ul. (...) w S.. Przy zawarciu umów była obecna B. B. (2) - żona J. B.. Małżonkowie B. pozostawali wtedy we wspólności majątkowej małżeńskiej, ze wspólnych środków uiścili na rzecz spółki oskarżonego łączną kwotę wysokości 29.300 zł tytułem zadatku. Realizacja ww. umów miała nastąpić maksymalnie w ciągu – odpowiednio – 60 i 90 dni od dnia ich zawarcia.

W umowie dotyczącej instalacji pompy ciepła zawarto klauzulę iż firma zastrzega w przypadku opóźnień w dostawach komponentów niezbędnych do podjęcia montażu przedłużenie terminu montażu jednak nie więcej niż o 60 dni kalendarzowych w odstępstwie od daty wskazanej w umowie.

W umowie dotyczącej instalacji fotowoltaicznej zawarto klauzulę iż firma zastrzega w przypadku wystąpienia niekorzystnych warunków pogodowych, uniemożliwiających montaż zgodnie z zasadami BHP przedłużenie terminu montażu jednak nie więcej niż o 60 dni kalendarzowych w odstępstwie od daty wskazanej w umowie.

Po upływie terminu na wykonanie zlecenia montażu pompy ciepła, małżonkowie B. chcąc uzyskać informacje dotyczące przyczyny opóźnienia codziennie bezskutecznie próbowali skontaktować się z oskarżonym i przez dłuższy czas byli zbywani w kwestii realizacji umowy. Pracownica spółki N. S. przekazywała im, że oskarżony albo jest niedostępny albo na urlopie. Miała polecenie służbowe by „uspokajać klienta”. W dniu 22 listopada 2022 r. za pośrednictwem poczty elektronicznej J. B. złożył oświadczenie określając je jako „wypowiedzenie umowy” i żądając zwrotu wpłaconego zadatku. W odpowiedzi pełnomocnik spółki wskazał, że brak jest podstaw prawnych do wypowiedzenia umowy, jednoczenie podając jako przyczynę opóźnień m.in. z problemy kadrowe oraz opisując szeroko problemy w sektorze fotowoltaicznej energii odnawialnej oraz pomp ciepła. W piśmie datowanym na 23 stycznia 2023 r. pełnomocnik spółki ponownie jako czynniki wydłużające czas realizacji zamówienia wskazał m.in. zerwanie łańcuchów dostaw, braki w dostępności komponentów oraz kwarantanny pracowników.

Dowody:

- wyjaśnienia M. M. k. 67, k. 256v-257

- zeznania J. B. k. 29v, k. 275v-276, k. 315v

- zeznania B. B. (2) k. 42-43, k. 270v-271v, k. 315v

- zeznania N. S. k. 51v, k. 276-277

- kopie umów k. 4-11

- wydruk pisma o wypowiedzeniu umowy k. 12

- kopie faktur k. 13, k. 36, k. 56-57

- potwierdzenie wpłaty zaliczki k. 14

- wezwanie do wykonania umowy k.15-17,

- odpis KRS spółki A.k. 19-25

- wycena inwestycji k. 35

- pismo pełnomocnika spółki k. 53-54, k. 113-114, k. 109-111

- wydruk korespondencji SMS k. 288

Na przełomie 2021/2022 r. realia funkcjonowania branży odnawialnych źródeł energii, w tym przede wszystkim pomp ciepła, uległa znacznym zmianom w stosunku do lat wcześniejszych. W związku ze stale rosnącymi cenami paliw takimi jak gaz czy węgiel, co raz większym zainteresowaniem zaczęły cieszyć się pompy ciepła. Zaobserwowano wzmożone zainteresowanie tymi produktami nie tylko w Polsce ale całej Unii Europejskiej. Machinę popytu dodatkowo napędzały rządowe programy dotacyjne takie jak (...) i (...). Z uwagi na pandemię koronawirusa oraz dynamiczny wzrost popytu na rynku występowały poważne trudności w dostępności komponentów, łańcuchy dostaw były zakłócone, a terminy komplementacji zamówień znacząco się wydłużały. W wielu przypadkach czas oczekiwania na urządzenia gotowe do montażu sięgał nawet kilku miesięcy. Konkretne modele pomp, w tym najpopularniejszych marek takich jak S., P., M. czy M. były coraz trudniej dostępne. Była to wiedza powszechnie znana w środowisku branżowym również w czerwcu 2022 r..

Pomimo występujących trudności spółka w drugiej połowie 2022 r. prowadziła aktywnie działalność gospodarczą, zawierając nowe kontrakty i realizując – choć często z istotnym opóźnieniem – zamówienia, a pracownikom spółki regularnie wypłacane były wynagrodzenia. Od sierpnia 2022 r. spółka zaczęła odnotowywać zaległości względem Urzędu Skarbowego, zaś od listopada 2022 r. także względem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Dowody:

- wyjaśnienia M. M. k. 67, k. 256v-257

- zeznania M. Ś. k. 291v-293

- zeznania K. P. k. 302v-304

- zeznania N. S. k. 51v, k. 276-277

- pismo pełnomocnika spółki k. 113-114

- wyciąg rachunku bankowego spółki k. 95-96, k. 107-108, k. 248-255

- kopie umów spółki z klientami oraz protokołów odbioru instalacji k. 166-247, k. 307-314

- pismo z ZUS k. 286

- pismo z US k. 287

Spółka A. nie zrealizowała umów z pokrzywdzonymi i nie zwróciła im wpłaconego zadatku. Z uwagi na rozpoczęty w lutym 2023 r. proces restrukturyzacyjny ww. spółki zaproponowano pokrzywdzonym spłatę ich wierzytelności w ratach w wysokości 348,81 zł miesięcznie.

Dowody:

- obwieszczenie (...) k. 94

- pismo z propozycją układową k. 262-263

- plan restrukturyzacyjny k. 264-266

M. M. przed zawarciem umów nie poinformował małżonków B. o sytuacji rynkowej w branży i możliwości wystąpienia opóźnień w realizacji zamówienia z tego tytułu. Przy zawieraniu umów wskazał jedynie, że prognozowany jest istotny wzrost cen pomp ciepła w najbliższym czasie sugerując ajk najszybszą wpłatę zadatku na poczet umowy.

Dowody:

- zeznania J. B. k. 29v, k. 275v-276, k. 315v

- zeznania B. B. (2) k. 42-43, k. 270v-271v, k. 315v

M. M. ma 32 lata i jest kawalerem, posiadającym na utrzymaniu małoletniego syna. Aktualnie nie pracuje – zawiesił działalność i utrzymuje się z oszczędności. Nie był karany sądownie.

- dane osobowo-poznawcze k. 256

- dane o karalności k. 70-71, k. 153

M. M. nie przyznał się do zarzucanego mu czynu. W swoich wyjaśnieniach opisał okoliczności zawarcia umów z pokrzywdzonymi, późniejszy kontakt z nimi oraz sytuację spółki w 2022 r. Depozycje oskarżonego w tym zakresie korespondują ze zgromadzoną w sprawie dokumentacją oraz zeznaniami pokrzywdzonych i świadka N. S. i dlatego też sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania ich wiarygodności. Przedstawiona przez niego wersja w istocie nie odbiega od faktów przedstawionych przez pokrzywdzonych, czy wynikających z niezakwestionowanych w toku postępowania nieosobowych źródeł dowodowych. To, że oskarżony zaprzeczał swemu sprawstwu w zakresie zarzucanego mu czynu nie wpływa na wiarygodność jego relacji, gdyż wynika zapewne z faktu, iż nie utożsamia on swego zachowania z czynem zabronionym.

Zeznaniom J. B. i B. B. (2) sąd przyznał walor wiarygodności. Ich relacje były spójne, szczere i konsekwentne, a ponadto podparte przedłożoną dokumentacją. Znalazły również potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonego i zeznaniach świadka N. S.. Zeznania pokrzywdzonych - chociaż niewątpliwie pełne emocji i żalu do oskarżonego polegały na prawdzie. Co istotne podczas przesłuchania przed sądem pokrzywdzeni oświadczyli, że nie zdecydowaliby się zawrzeć umowy z oskarżonym gdyby była im znana sytuacja w sektorze fotowoltaicznej energii odnawialnej oraz pomp ciepła i wiedzieliby już w czerwcu 2022 r. że mogą wystąpić wielomiesięczne opóźnienia w realizacji zlecenia.

Podobnie sąd ocenił zeznania przesłuchanych w sprawie świadków tj. N. S., M. Ś. i K. P.. Ich zeznania były spontaniczne, logiczne i spójne. Skupiały się przede wszystkim na wykonywanych przez nich obowiązkach służbowych. Dodatkowo świadkowie M. Ś. i K. P. w istocie w sposób tożsamy opisali przyczyny opóźnień w realizacjach zamówień na pompy ciepła w 2022 r. Co istotne, wskazane przez nich powody tkwiące w „załamaniu” całej branży w tamtym okresie pokrywają się ze stanowiskiem spółki przedstawionym pokrzywdzonym w piśmie z 23 stycznia 2023 r.

Sąd dał ponadto wiarę wszystkim ujawnionym na rozprawie dokumentom. Ich autentyczność i wiarygodność nie była kwestionowana przez żadną ze stron, ani nie stoi w sprzeczności z żadnym innym dowodem, a tym samym nie budzi wątpliwości.

Sąd mając na względzie brzmienie art. 4 § 1 kk, rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie oparł o przepisy Kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 września 2023r., albowiem były one względniejsze dla sprawcy.

M. M. stanął pod zarzutem czynu z art. 286 § 1 kk, którego miał dokonać w ten sposób, że w dniu 29 czerwca 2022 r., w m. S., ul. (...), gm. O., pow. (...), woj. (...)- (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, poprzez wprowadzenie pokrzywdzonego w błąd, co do rzeczywistych możliwości wykonania usługi montażu instalacji fotowoltaicznej i pompy ciepła przez A., działając jako prezes zarządu tej firmy podpisał umowy na wykonanie ww. usług, a następnie doprowadził pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci środków pieniężnych na kwotę 29.300 zł, jako zaliczki na wykonanie ww. usług, po czym usług tych nie wykonano, jednocześnie nie zwracając pokrzywdzonemu pieniędzy, pomimo jego wezwań do ich zwrotu, czym działał na szkodę J. B..

Zgodnie z treścią art. 286 § 1 kk karze podlega ten, kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania. Czynność sprawcza polega na doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym lub cudzym. Doprowadzenie należy tu rozumieć jako wywołanie niekorzystnej dla pokrzywdzonego decyzji rozporządzającej w odniesieniu do jego mienia. Oszustwo określone w § 1 jest przestępstwem materialnym. Skutek stanowi niekorzystne rozporządzenie mieniem.

Czynność sprawcza w typie podstawowym przestępstwa oszustwa polega na wprowadzeniu w błąd, wyzyskaniu błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania. Wprowadzenie w błąd oznacza wywołanie mylnego wyobrażenia o rzeczywistości. Może ono nastąpić również na skutek działania osób trzecich, wykorzystanych przez sprawcę i nieświadomych udziału w przestępstwie oszustwa (postanowienie SN z 20.01.2017 r., IV KK 438/16, LEX nr 2224613). Wyzyskanie błędu, a więc mylnego wyobrażenia o rzeczywistości ma miejsce wówczas, gdy zostanie ustalone, że w chwili podjęcia zachowania przez sprawcę osoba pokrzywdzona mylnie oceniała wycinek rzeczywistości mający wpływ na jej decyzję woli w kwestii rozporządzenia, a sprawca czynił z tego użytek. Niezdolność do należytej oceny przedsiębranego działania to brak możliwości racjonalnej oceny decyzji, które pokrzywdzona osoba podejmuje. Źródło tej niezdolności jest obojętne. Również sam sprawca może spowodować tę niezdolność, a następnie ją wykorzystać. Nie ma znaczenia, czy pokrzywdzony mógł błędu uniknąć, czy dochował należytej staranności (wyrok SA w Katowicach z 9.12.2016 r., II AKa 412/16, LEX nr 2202532). Błąd musi dotyczyć takiego wycinka rzeczywistości, który jest istotny z punktu widzenia decyzji o rozporządzeniu mieniem (wyrok SN z 28.06.2000 r., III KKN 86/98, OSNKW 2000/7–8, poz. 65)

Zgodnie z wyrażonym w orzecznictwie poglądem, wprowadzenie w błąd lub wyzyskanie błędu, o jakich mowa w art. 286 § 1 k.k., zachodzi także wtedy, gdy sprawca świadomie zataił przed kontrahentem obiektywnie istniejącą sytuację, która ma wpływ na możliwość realizacji warunków transakcji wynikających z umowy. (Wyrok SN z 6.12.2017 r., V KK 240/17, OSNKW 2018, nr 2, poz. 21.; Wyrok SA w Szczecinie z 17.05.2018 r., II AKa 64/18, LEX nr 2601459) Ponadto, warto również zauważyć, iż zdaniem Sądu Najwyższego dla przestępstwa oszustwa nie ma potrzeby wykazywania, że w chwili zawierania umowy sprzedawca nie miał zamiaru wywiązać się ze zobowiązania, a wystarczające jest ustalenie, że pokrzywdzony nie zawarłby umowy, gdyby wiedział o okolicznościach, które były przedmiotem wprowadzenia go w błąd przez sprawcę. (Wyrok SN z 18.04.2018 r., III KK 380/17, LEX nr 2515712.) Sąd orzekający w niniejszej sprawie w całości podziela przedstawione wyżej tezy.

Zdaniem sądu działanie oskarżonego wypełnia znamiona zarzucanego mu przestępstwa z art. 286 § 1 kk. Niemniej jednak po przeprowadzeniu pełnego postępowania dowodowego i poczynionych na jego podstawie ustaleń sąd doszedł do przekonania, że wprowadzenie w błąd w tym przypadku zostało zrealizowane w inny niż opisany w zarzucie sposób. W istocie bowiem spółka A. zarządzana przez oskarżonego w czasie zawarcia umów z pokrzywdzonym miała rzeczywiste możliwości wykonania usługi montażu instalacji fotowoltaicznej i pompy ciepła. Świadczą o tym m.in. przedłożone przez obronę kopie umów spółki z innymi klientami oraz protokołów odbioru instalacji w okresie po zawarciu przedmiotowych umów. Ponadto, z przedłożonych wyciągów z rachunku bankowego spółki oraz dokumentacji z ZUS i US wynika, że w czerwcu 2022 r. spółka w istocie prosperowała prawidłowo. Pracownicy otrzymywali wówczas wynagrodzenia, czemu dowodzą zeznania N. S. i M. Ś.. Dopiero w drugiej połowie 2022 r. spółka zaczęła przejawiać zaległości m.in. względem ZUS czy US.

Z tych względów nie sposób uznać, że oskarżony dopuścił się czynu działając w sposób opisany w zarzucie. Biorąc pod uwagę całokształt okoliczności sprawy, sąd przyjął, że oskarżony dopuścił się przestępstwa z art., 286 § 1 kk, lecz zmodyfikował opis zarzucanego mu czynu z przyczyn podanych niżej.

Oskarżony jako prezes zarządu spółki działającej w branży (...), zawarł z pokrzywdzonym J. B. umowy na dostawę i montaż pompy ciepła i instalacji fotowoltaicznej. Przy zawarciu umowy jak i przedstawianiu oferty obecna była żona J. B., zaś zadatek uiszczono ze wspólnych środków obojga małżonków B.. Oskarżony nie poinformował żadnego z nich o realnych trudnościach rynkowych z jakimi w tamtym okresie mierzył się cały sektor – w szczególności o mogących wystąpić znacznych opóźnieniach w dostawie kluczowych komponentów. Zeznania świadków M. Ś. i K. P. jednoznacznie wskazują, że tego rodzaju problemy były powszechnie znane osobom z branży (...). Co więcej, M. Ś. przedstawiciel handlowy spółki A. zarządzanej przez oskarżonego zeznał, że w tamtym okresie w ww. spółce miały miejsce opóźnienia w realizacji zamówień. Problem z pompami ciepła miał w całej branży zacząć się już na przełomie 2021/2022 r. Te okoliczności w ocenie sądu dowodzą, że o ww. problemach i opóźnieniach wiedział również oskarżony, który aktywnie działał na tym rynku. Pomimo tej świadomości, oskarżony zaniechał przekazania pokrzywdzonym tych istotnych informacji, co stanowiło wprowadzenie ich w błąd co do realnych możliwości terminowego wykonania umowy. Aktualne na tamten czas wydarzenia na świecie jak wojna na Ukrainie czy trwające utrudnienia związane z (...) chwiały rynkiem, na co oskarżony winien być przygotowany, a tym bardziej winien przygotować swoich kontrahentów, miało to bowiem wpływ na podejmowaną decyzję co do zakupu pompy. Pokrzywdzeni zdecydowali się skorzystać z usług spółki, będąc w przeświadczeniu, że realizacja zamówienia będzie przebiegała zgodnie z deklaracjami oskarżonego, nie mając świadomości, że już w chwili jej podpisywania występowały obiektywne przeszkody w realizacji świadczenia. Ich zeznania wskazywały natomiast na to, że wraz z rozpoczęciem sezonu jesienno - zimowego będą zaopatrzeni w nowoczesne i łatwe w obsłudze źródło ciepła.

Warto w tym miejscu odnieść się do klauzul zawartych w umowie odnośnie realizacji zamówienia w terminie dodatkowych 60 dni. W przekonaniu sądu strony nie ustaliły w drodze pisemnej ani ustnej w jaki sposób ma nastąpić skorzystanie z w/w klauzul czy np. poprzez powołanie się na wskazane tam okoliczności, czy poprzez złożenie oświadczenia drugiej stronie. Postępowanie dowodowe nie wykazało by oskarżony lub ktokolwiek z jego pracowników powoływał się na powyższe uprawnienie i kontaktował się z pokrzywdzonymi w tym celu. Wydaje się również - mając na uwadze właściwość stosunku prawnego - że ewentualne oświadczenie o skorzystaniu z powyższego dodatkowego terminu do realizacji zamówienia winno byż złożone zamawiającemu jeszcze przed upływem terminu do montażu. W niniejszej sprawie próżno doszukiwać się po stronie oskarżonego takich reakcji.

Oskarżony działał przy tym w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, którym było doprowadzenie do zawarcia kontraktu, w ramach którego spółka, którą zarządzał, otrzymała zadatek. Tym samym korzyść została faktycznie osiągnięta, choć świadczenie nie zostało zrealizowane zgodnie z umowami.

Należy zatem uznać, że oskarżony doprowadził J. B. i B. B. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 29.300 zł uiszczonej na rzecz w/w spółki tytułem zadatku w ten sposób, że w trakcie zawierania umów z J. B. dotyczących sprzedaży, dostawy i montażu pompy ciepła oraz instalacji fotowoltaicznej nie udzielił kontrahentowi informacji odnośnie aktualnej sytuacji rynkowej w branży pomp ciepła i branży fotowoltaicznej, w szczególności zataił przed nim kwestie związane z ograniczoną dostępnością głównych urządzeń energetycznych oraz pozostałych komponentów czym wprowadził pokrzywdzonego w błąd, co do rzeczywistych możliwości wykonania usługi w terminie, działając tym samym na szkodę J. i B. małżonków B.. Czynem tym wypełnił znamiona przestępstwa oszustwa z art. 286 § 1 kk.

Sąd nie znalazł podstaw do zakwalifikowania powyższego czynu jako wypadku mniejszej wagi z uwagi na wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu. Pokrzywdzeni są osobami w podeszłym wieku. Kwestia ogrzewania domu w którym - spędzają sporo czasu z uwagi na aktualny etap życia oraz dolegliwości zdrowotne - miała dla nich duże znaczenie. Jednoczenie kwota którą, niekorzystnie rozporządzili stanowiła spory sporym uszczerbek w ich majątku. Z tym samych względów sąd nie zdecydował się na warunkowe umorzenie postępowania wobec oskarżonego.

Wymierzając oskarżonemu karę za przypisany mu czyn Sąd kierował się dyrektywami określonymi w art. 53 k.k., uwzględniając w szczególności stopień społecznej szkodliwości czynu, okoliczności obciążające i okoliczności łagodzące, cele kary w zakresie społecznego oddziaływania, a także cele zapobiegawcze, które ma ona osiągnąć w stosunku do skazanego.

W oparciu o powyższe, sąd po zastosowaniu art. 37a § 1 kk na podstawie art. 286 § 1 kk i art. 34 § 1 i 1a pkt 1 kk i art. 35 § 1 kk wymierzył M. M. karę 8 miesięcy ograniczenia wolności z zobowiązaniem do wykonania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym.

Na korzyść oskarżonego uwzględniono fakt, że nie był on wcześniej karany, co pozwala przyjąć, że popełnienie przestępstwa miało charakter incydentalny. Sąd mając na względzie wychowawcze i prewencyjne cele kary zdecydował się wymierzyć karę wolnościową tj. karę ograniczenia wolności ze zobowiązaniem do wykonania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym, uznając że będzie ona realną dolegliwością dla oskarżonego, która jednocześnie nie zakłóci nadmiernie jego ustabilizowanego życia rodzinnego i zawodowego. W przekonaniu sądu jest to kara adekwatna do stopnia winy oskarżonego i społecznej szkodliwości czynu oraz spełnia cele prewencji ogólnej, wysyłając jasny sygnał o braku tolerancji dla działań polegających na nadużywaniu zaufania konsumentów.

Sąd związany wnioskiem złożonym przez pełnomocnika oskarżycieli posiłkowych, na podstawie art. 46 § 1 kk, zobowiązał oskarżonego do naprawienia szkody przez zapłatę kwoty 29.300 zł solidarnie na rzecz pokrzywdzonych.

Na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 3 i ust. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w Toruniu) kwotę 180 zł tytułem opłaty sądowej oraz obciążono go wydatkami postępowania w kwocie 70 zł .