Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

VIII K 421/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

L. R.

W dniu 10 grudnia 2021 roku, w T., przy ul. (...) wbrew przepisom ustawy posiadał przy sobie środek odurzający w postaci marihuany o masie 1,9 grama brutto tj. czyn z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

L. R.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Czyn przypisany oskarżonemu wypełnił znamiona występku z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2020 r. poz. 2050; zm.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1655, z 2021 r. poz. 2469 oraz z 2022 r. poz. 763 i poz. 764).

Występek stypizowany we wskazanym przepisie stanowi przestępstwo formalne (bezskutkowe), które od strony podmiotowej wymaga umyślności, mogącej przybrać dowolną postać zamiaru. Znamionami strony przedmiotowej są zaś znamię czasownikowe w postaci posiadania, oraz znamię statyczne obejmujące przedmiot czynności wykonawczej, jakim jest alternatywnie rozłącznie środek odurzający lub substancja psychotropowa. Poczynając od tej drugiej, wskazać należy, że bezsprzecznie, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pozwolił na ustalenie, że posiadana przez oskarżonego substancja w postaci suszu roślinnego barwy zielonej zawierała Δ-9-tetrahydrokannabinol, a co za tym idzie, stanowiła ziele konopi innych niż włókniste. Ziele konopi innych niż włókniste jest środkiem odurzającym wymienionym w pozycji nr 37 na wykazie środków odurzających grupy I-N i IV-N w załączniku nr 2 do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 17 sierpnia 2018 roku w sprawie wykazu substancji psychotropowych, środków odurzających oraz nowych substancji psychoaktywnych (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 406; zm.: Dz. U. z 2021 r. poz. 518 oraz z 2022 r. poz. 274). Zgodnie zaś z art. 4 pkt 26 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wykaz środków odurzających odpowiadający wymogom stawianym tymże przepisem zawiera w/w rozporządzenie. Nie ulega zatem wątpliwości, że przedmiotem czynności wykonawczej sprawcy był środek odurzający w rozumieniu cyt. ustawy.

Nadto, w ocenie Sądu, zachowanie sprawcze wypełniło znamię posiadania, o którym mowa we wskazanym przepisie. Wymaga bowiem zauważenia, że akt posiadania, w o którym mowa w hipotezie przepisu art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, nie wymaga posiadania takiego środka bezpośrednio przy sobie. Oznacza ono w rzeczywistości każdy akt objęty wolą człowieka, w ramach którego rozciąga on swoje władztwo faktyczne nad tą rzeczą. Może ono obejmować więc zarówno trzymanie, przechowywanie na sobie lub przy sobie, jak również przechowywanie, ukrywanie, zabezpieczanie lub jakiekolwiek inne zachowanie sprawcze, co do którego nie pozostają wątpliwości, że sprawca choćby przelotnie rozciągał swoje władztwo faktyczne nad przedmiotem czynności wykonawczej. Okoliczności te w niniejszej sprawie zaszły. Ponadto, sprawca działał umyślnie, tj. z zamiarem bezpośrednim, którym obejmował oba znamiona przedmiotowe tego typu czynu zabronionego. Nie ulega bowiem wątpliwości, że sprawca był świadomy, że w posiada ziele konopi innych niż włókniste, jak również to, że sprawca chciał i godził się na to, że będzie je posiadał przy sobie, gdyż będąc świadomym jego istnienia i władztwa faktycznego przedmiotu tego nie zużył, nie zniszczył ani się go nie wyzbył. Przyjąć wobec tego należy, że działał z zamiarem bezpośrednim, a co za tym idzie, wypełnił wszystkie znamiona występku z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Nadto, w sprawie nie zachodziły także okoliczności wyłączające bezprawność czynu ani winę sprawcy przestępstwa.

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

L. R.

I

I

Sąd uznając oskarżonego winnym zarzucanego mu czynu na podstawie art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, po zastosowaniu art. 37a § 1 k.k. wymierzył oskarżonemu karę 4 czterech miesięcy ograniczenia wolności polegającej na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin miesięcznie, stosując przy tym przepisy art. 34 § 1 i 1a pkt 1 k.k. oraz art. 35 § 1 k.k.

Czyn z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii zagrożony jest karą pozbawienia wolności od jednego miesiąca do lat trzech. Mając na uwadze fakt, iż wobec ograniczonego stopnia społecznej szkodliwości, przeciętnego stopnia winy oskarżonego oraz przeciętnych wymagań w zakresie realizacji funkcji prewencji indywidualnej i generalnej, Sąd nie orzekłby względem oskarżonego kary pozbawienia wolności przewyższającej wymiar jednego roku pozbawienia wolności, zasadne było rozważenie zastosowania instytucji z art. 37a § 1 k.k. w stosunku do oskarżonego.

Mając przy tym na uwadze treść przepisów art. 53 § 1 i 2 k.k., Sąd uznał, że okoliczności sprawy, w tym wymogi w zakresie wychowawczej funkcji kary, domagają się, aby nie stosować wobec sprawcy kary izolacyjnej i poprzestać na orzeczeniu kary zamiennej w myśl art. 37 § 1 k.k. Dokonując zaś w tym zakresie ustaleń służących dokonaniu wyboru oraz wymiaru kary Sąd przyjął, że ukaranie sprawcy karą grzywny nie byłoby celowe z uwagi na jego młody wiek i brak majątku, a co za tym idzie, zasadną i sprawiedliwą rodzajowo karę Sąd uznał karę ograniczenia wolności. Jednocześnie, przez wzgląd na funkcję wychowawczą, Sąd orzekł, że oskarżony realizować będzie tę karę poprzez wykonywanie nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne. W ocenie Sądu, wyłącznie ten wariant kary umożliwi sprawcy przeprowadzenie dostatecznie intensywnej refleksji nad powagą przypisanego mu czynu, oraz przyczyni się do realizacji funkcji prewencyjnej kary.

W zakresie wymiaru kary ograniczenia wolności Sąd przyjął, że zasadne będzie wymierzenie w stosunku do oskarżonego kary czterech miesięcy ograniczenia wolności. W ocenie Sądu, taki wymiar kary z jednej strony uwzględnia młody wiek oskarżonego i konieczność jego wychowania, zaś z drugiej strony jest dostatecznie dolegliwy Nadto, zgodnie z art. 35 § 1 k.k. Sąd obowiązany był orzec o miesięcznym wymiarze godzinowym obowiązku pracy w ramach kary ograniczenia wolności, który ustalił na 20 godzin w stosunku miesięcznym. Wskazać przy tym należy, że zdaniem Sądu, wymiar taki godzi jednocześnie konieczność zapewnienia karze odpowiedniej dolegliwości, zaś z drugiej strony, uwzględnia fakt, że sprawca, jako osoba stojąca jeszcze u progu dorosłego życia, winien móc dostatecznie swobodnie realizować się na innych polach, w tym w pracy lub poprzez edukację, na co potrzebny jest czas.

W ocenie Sądu, tak ukształtowana kara zasadnicza w żadnej mierze nie przekracza stopnia winy oskarżonego, ocenianej przez Sąd jako przeciętny, oraz to, że w sprawie oskarżonego zachodzą przeciętne wymagania w zakresie realizacji funkcji prewencji indywidualnej i generalnej. Nadto, realizuje w pierwszym rzędzie funkcję wychowawczą, gdyż motywuje oskarżonego do refleksji nad nagannym zachowaniem oraz umożliwia mu pozostanie na wolności, wykonywanie pracy oraz edukację. Kara ta więc jaki się w danym stanie faktycznym jako słuszna i sprawiedliwa.

L. R.

II

I

Sąd stosując przepis art. 34 § 3 k.k. w okresie wykonywania kary ograniczenia wolności zastosował względem oskarżonego dodatkową dolegliwość karną w postaci zakazu o którym mowa w art. 72 § 1 pkt 5 k.k., tj. zobowiązał oskarżonego w czasie odbywania kary pozbawienia wolności do powstrzymania się od używania środków odurzających. W ocenie Sądu, rozstrzygnięcie takie jest konieczne z uwagi na potrzebę wychowania młodocianego oraz konieczność zapewnienia środkom reakcji prawnokarnej odpowiedniego oddziaływania prewencyjnego.

L. R.

III

I

Na zasadzie art. 63 § 1 k.k. Sąd obowiązany był zaliczyć oskarżonemu na poczet orzeczonej kary okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie, który spowodowany został jego procesowym zatrzymaniem w okresie od 10 grudnia 2021 roku, godz. 13,10 do 11 grudnia 2021 roku, godz. 14,55. Tym samym, zgodnie z dyspozycją wspomnianego przepisu Sąd zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary ograniczenia wolności okres jednego dnia pozbawienia wolności w sprawie przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się dwóm dniom kary ograniczenia wolności.

L. R.

IV

I

Zgodnie z dyspozycją art. 70 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, w sytuacji skazania za czyn z art. 62 ust. 1 tejże ustawy, Sąd obowiązany był orzec przepadek środka odurzającego, który nielegalnie posiadał oskarżony. Nadto, korzystając z uprawnienia wynikającego z tego przepisu Sąd zarządził zniszczenie tej substancji, jako że posiadanie jej jest prawem zabronione.

L. R.

V

I

Stosownie do treści art. 44 § 2 k.k. Sąd orzekł także o przepadku młynka do suszu konopnego, albowiem służył on do popełnienia przestępstwa i stanowi własność sprawcy, wobec czego nie było konieczne badanie okoliczności wynikających z treści przepisu art. 44 § 7 k.k.

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VI

O kosztach orzeczono na podstawie art. 624kpk.

1.Podpis

Sędzia Angelika Kurkiewicz