Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 maja 2019 roku

Sąd Rejonowy w Toruniu w VIII Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Krzysztof Dąbkiewicz

Protokolant: sekr. sądowy Justyna Wierzbicka

przy udziale prokuratora Prokuratury Rejonowej Toruń Centrum – Zachód w Toruniu Sylwii Czarneckiej

po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2019 r.

sprawy:

K. N.

syna E. i E. z d.Ś.

ur. (...) w T.

oskarżonego o to, że:

w okresie od 1 października 2017 roku do 28 lutego 2018 r. w T. uchylał się od wykonania obowiązku alimentacyjnego na rzecz syna O. N., którego wysokość została ustalona wyrokiem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 13 marca 2015 roku sygn. III RC 695/14 na kwotę 500 złotych miesięcznie, w wyniku czego powstały zaległości przekraczające równowartość trzech świadczeń okresowych, czym naraził go na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych

tj. o przestępstwo z art. 209 § 1a kk

orzeka:

I.  Oskarżonego K. N. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzuconego mu w konkluzji aktu oskarżenia tj. przestępstwa z art. 209 § 1a k.k. i za to na podstawie art. 209 § 1a k.k. wymierza mu karę 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie w myśl art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 k.k. warunkowo zawiesza na okres próby lat 2 (dwóch);

II.  na podstawie art. 72 § 1 pkt 3 k.k. zobowiązuje oskarżonego do bieżącego łożenia na rzecz syna O. N.;

III.  na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 k.k. zobowiązuje oskarżonego do pisemnego informowania sądu co 3 (trzy) miesiące o przebiegu okresu próby;

IV.  zwalnia oskarżonego od obowiązku ponoszenia opłaty sądowej, a wydatkami postępowania poniesionymi w sprawie obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

K. N. został oskarżony o to, że w okresie od 1 października 2017 roku do 28 lutego 2018 r. w T. uchylał się od wykonania obowiązku alimentacyjnego na rzecz syna O. N., którego wysokość została ustalona wyrokiem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 13 marca 2015 roku sygn. III RC 695/14 na kwotę 500 złotych miesięcznie, w wyniku czego powstały zaległości przekraczające równowartość trzech świadczeń okresowych, czym naraził go na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych, tj. o przestępstwo z art. 209 § 1a kk.

Wydanym w niniejszej sprawie wyrokiem, Sąd uznał K. N. winnym zarzucanego mu w akcie oskarżenia czynu.

Sąd zdecydował się uwzględnić wniosek prokuratora o wydanie wyroku skazującego i orzeczenie wskazanej przezeń kary i środków karnych – mieszczących się w ramach uzgodnień poczynionych uprzednio z oskarżonym - bez przeprowadzenia rozprawy. Wynika to z faktu, iż wina i okoliczności popełnienia przez K. N. przestępstwa nie budzą wątpliwości zwłaszcza w świetle przyznania się oskarżonego do popełnienia zarzucanego mu czynu (k. 115). Z kolei postawa oskarżonego, który przyznał się do zarzucanego mu czynu, wskazuje, że cele postępowania zostaną wobec niego osiągnięte, pomimo nieprzeprowadzenia postępowania dowodowego przed Sądem.

W ślad za wnioskiem prokuratora, Sąd wymierzył K. N. za czyn z art. 209 § 1 a kk karę 2 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby lat 2 (oskarżony nie był uprzednio karany vide: k. 66 i 122 akt). Przy wydawaniu rozstrzygnięcia Sąd miał na względzie dyrektywy określone w art. 53 kk., uznając, że wymierzona kara spełni wobec niego cele wychowawcze i poprawcze, a nadto zrealizuje funkcję w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Przede wszystkim do okoliczności łagodzących zaliczyć należy postawę oskarżonego wykazywaną w toku niniejszego postępowania. K. N. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, a nadto wyraził wolę dobrowolnego poddania się odpowiedzialności karnej. Należy również zwrócić uwagę, że okoliczności popełnienia przypisanego mu w niniejszym wyroku występku nie wskazują, aby aktualnie koniecznym było wykonywanie najsurowszego rodzaju kary i izolowanie go w ten sposób od społeczeństwa. W ocenie Sądu, sam fakt skazania wraz z możliwością zarządzenia wykonania kary pozbawienia wolności skłonią oskarżonego do przemyślenia swego postępowania oraz do powrotu na drogę poszanowania porządku prawnego, a tym samym spełnią względem niego cele wychowawcze i poprawcze, a ponadto zaspokoją społeczne poczucie sprawiedliwości. Dodatkowo, aby zweryfikować pozytywną prognozę kryminologiczną postawioną oskarżonemu, Sąd w myśl art. 72 § 1 pkt 1 kk zobowiązał K. N. do pisemnego informowania Sądu co 3 miesiące o przebiegu okresu próby.

Sąd na podstawie art. 72 § 1 pkt 3 kk zobowiązał oskarżonego do bieżącego łożenia na rzecz syna O. N.. Co prawda orzeczenie przez Sąd obowiązku jest w tym przypadku fakultatywny Sąd uznał, że biorąc pod uwagę okoliczności niniejszej sprawy jest on uzasadniony.

O kosztach sądowych orzeczono na mocy art. 624 § 1 kpk uznając, że ich uiszczenie przez oskarżonego byłoby nadmiernie uciążliwe.