Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 listopada 2019 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu V Wydział Gospodarczy w składzie:

Przewodniczący:	Sędzia Ryszard Kołodziejski
Protokolant:	st.sekr.sądowy Justyna Kołakowska

po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 2019 r. w Toruniu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółka z o.o. w G.

przeciwko A. B.

o zapłatę

I zasądza od pozwanego A. B. na rzecz powoda (...) Spółka z o.o. w G. kwotę 14.014 zł (czternaście tysięcy czternaście złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 27 marca 2018r. do dnia zapłaty;

II zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3.917 zł (trzy tysiące dziewięćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt V GC 2408/19 upr

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 20 listopada 2019 r.

Pozwem z dnia 12 kwietnia 2019 roku powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. wniósł o zasądzenie od pozwanego A. B. kwoty 14. 014 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 27 marca 2018 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu według norm przepisanych (k. 3-6).

W uzasadnieniu wskazano, iż w lutym 2018 r. z powodową spółką skontaktował się A. B., prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...). Pozwany zamówił u powoda wykonanie i montaż świetlika kalenicowego na potrzeby budowy w miejscowości D.. Strony określiły wartość wynagrodzenia za wykonanie umowy na kwotę 31.690 zł. Powód dodał, iż wystawił fakturę pro forma oraz fakturę zaliczkową, a pozwany dokonał wpłaty w kwocie 12.676 zł (40% wartości zamówienia). Powód nadmienił, że wykonał zawartą umowę i wobec tego obciążył pozwanego fakturą końcową na pozostałą do zapłaty kwotę 19.014 zł. W dniu 5 czerwca 2018 r. pozwany dokonał wpłaty w kwocie 5.000 zł na poczet faktury końcowej. Pismami z dnia 15 stycznia 2019 r. oraz 5 września 2018 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 14.014 zł, jednakże pozostały one bez odpowiedzi.

Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym w Toruniu V Wydziale Gospodarczym wydał w dniu 21 maja 2019 r. nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, zgodny z żądaniem pozwu (k. 30).

Pozwany A. B. w przepisanym terminie złożył sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości oraz wniósł o przeprowadzenie mediacji i przekazanie sprawy do właściwego sądu (k. 33-34v).

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany wskazał, że powództwo jest przedwczesne i niepotrzebne. Dodał, iż podczas mediacji dojdzie z powodem do ugody, a wskazane przez powoda okoliczności nie odpowiadają w całości prawdzie.

W odpowiedzi na sprzeciw powód podtrzymał powództwo (k. 52-52v).

Postanowieniem z dnia 20 listopada 2019 r. wydanym na rozprawie Sąd Rejonowy w Toruniu V Wydział Gospodarczy oddalił wniosek pozwanego o ustanowienie pełnomocnika z urzędu (k. 69).

Sąd ustalił, co następuje:

(...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie produkcji wyrobów ze stali.

A. B. prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (...) w zakresie telekomunikacji satelitarnej.

(dowody: wydruk z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, k. 12; wydruk z Krajowego Rejestru Sądowego KRS: (...), k. nienumerowana – k. 17)

A. B. w lutym 2018 roku zamówił u powoda wykonanie i montaż świetlika kalenicowego na potrzeby budowy obory w miejscowości D.. Strony określiły wartość wynagrodzenia powoda za wykonanie umowy na kwotę 31.690 zł, w tym 40% przy złożeniu zamówienia oraz pozostałe 60% - 7 dni po montażu.

(dowody: potwierdzenie zamówienia z dnia 14 lutego 2018 r., k. 18; zeznania świadka T. K., k. 67v-68; przesłuchanie T. P., k. 68)

W dniu 14 lutego 2018 roku (...) Sp. z o.o. w G. wystawił fakturę pro forma nr (...) na kwotę 31.690 zł brutto. Następnie w dniu 26 lutego 2018 r. powód wystawił fakturę VAT zaliczkową cząstkową nr 15/02/2018 na kwotę 12.676 zł brutto. W dniu 26 lutego 2018 r. A. B. uiścił na rzecz powoda kwotę 12.676 zł (40% wartości zamówienia).

(dowody: faktura pro forma, k. 19; faktura VAT zaliczkowa, k. 20; potwierdzenie przelewu z dn. 26 lutego 2018 r., k. 21; zeznania świadka T. K., k. 67v-68)

(...) Sp. z o.o. w G. dostarczył i zamontował świetlik kalenicowy zgodnie ze złożonym zamówieniem. A. B. nie zgłaszał żadnych reklamacji ilościowych czy jakościowych do wykonanej umowy. Montaż i element budowlany zostały przyjęte bez zastrzeżeń. A. B. nie kwestionował konieczności zapłaty wynagrodzenia na rzecz powoda.

(dowód: zeznania świadka T. K., k. 67v-68; przesłuchanie T. P., k. 68)

W dniu 23 marca 2018 roku (...) Sp. z o.o. w G. wystawił fakturę VAT zaliczkową końcową nr 22/03/2018 na kwotę 19.014 zł z terminem zapłaty w dniu 26 marca 2018 r. A. B. w dniu 5 czerwca 2018 r. wpłacił na rzecz powoda kwotę 5.000 zł.

(dowody: faktura VAT zaliczkowa końcowa, k. 22; potwierdzenie przelewu z dn. 5 czerwca 2018 r., k. 23; zeznania świadka T. K., k. 67v-68)

Pismem datowanym na dzień 5 września 2018 roku pełnomocnik powoda wezwał pozwanego do zapłaty pozostałej części wynagrodzenia w kwocie 14.014 zł wraz z odsetkami w terminie 7 dni.

(...) Sp. z o.o. w G. pismem z dnia 15 stycznia 2019 roku wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 14.014 zł wraz z odsetkami w terminie do 19 stycznia 2019 roku.

(dowody: wezwanie do zapłaty z dn. 5 września 2018 r. wraz z potwierdzeniem nadania przesyłki, k. 24-25; wezwanie do zapłaty z dn. 15 stycznia 2019 r. wraz z potwierdzeniem nadania przesyłki, k. 26-27)

A. B. nie zapłacił na rzecz powoda pozostałej części wynagrodzenia w kwocie 14.014 zł.

(bezsporne; nadto dowód: zeznania świadka T. K., k. 67v-68)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów przedłożonych przez stronę powodową, jak również w oparciu o zeznania świadka T. K. oraz przesłuchanie T. P..

Sąd za wiarygodne uznał dokumenty przedłożone przez powoda, bowiem nie budziły wątpliwości Sądu, a pozwany skutecznie nie zakwestionował ich autentyczności ani prawdziwości zawartych w nich informacji.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka T. K. w całości, bowiem były logiczne i wyczerpujące, a nadto spójne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie. Świadek w sposób szczegółowy przedstawił okoliczności zawarcia umowy przez strony, jej wykonania oraz postępowania pozwanego po wykonaniu umowy.

Sąd przyznał walor wiarygodności zeznaniom T. P., przesłuchiwanego za stronę powodową, bowiem potwierdził on zeznania świadka w całości. Ponadto zeznał, że pozwany nie kwestionował ani ilości ani jakości wykonanych prac czy dostarczonego elementu budowy.

W niniejszej sprawie kwestią sporną pozostawał obowiązek zapłaty przez pozwanego na rzecz powoda dochodzonej pozwem kwoty 14.014 zł. Powód wskazywał, iż wykonał na zlecenie pozwanego montaż świetlika kalenicowego, wystawiając za jego wykonanie fakturę VAT, jednakże nie otrzymał całości umówionego wynagrodzenia. Z kolei pozwany podnosił, że powództwo jest przedwczesne, a okoliczności wskazane przez powoda nie odpowiadają w całości prawdzie.

W ocenie Sądu niniejsze powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości. W niniejszej sprawie powód wykazał należycie istnienie swojego roszczenia, albowiem zaoferował spójny materiał dowodowy w postaci dokumentów, zeznań świadka oraz przesłuchania strony powodowej, który w dostateczny sposób wskazywał, iż umowa wykonana bez zastrzeżeń, zaś strona pozwana nie zapłaciła w całości należności z tego tytułu.

Pozwany ze swojej strony ograniczył się natomiast do niczym niepopartych twierdzeń, iż roszczenie powoda jest przedwczesne. Strona pozwana poza zakwestionowaniem roszczenia nie przedłożyła żadnego materiału dowodowego pozwalającego podważyć żądanie powoda. Ponadto pozwany, mimo prawidłowego zawiadomienia, nie stawił się na termin wyznaczony na rozprawę. Nie sposób również podzielić twierdzenia pozwanego, iż powództwo jest przedwczesne, bowiem ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że pozwany był zobowiązany do zapłaty 60% wynagrodzenia w ciągu siedmiu dni po wykonaniu montażu. Ponadto termin płatności kwoty 19.014 zł został wskazany w fakturze końcowej z dnia 23 marca 2018 r. na dzień 26 marca 2018 r., zaś pozwany nie uiścił pozostałej kwoty wynagrodzenia do dnia wniesienia pozwu mimo skierowanych do niego wezwań do zapłaty. Tym samym roszczenie powoda o zapłatę kwoty 14.014 zł było już wymagalne od dnia 27 marca 2018 r. Stanowisko pozwanego było zatem jedynie zaprzeczeniem twierdzeń podniesionych przez powoda i nie zostało w żaden sposób umotywowane lub poparte jakimkolwiek materiałem dowodowym. Na marginesie należy wskazać, iż podniesiony przez pozwanego zarzut niewłaściwości Sądu pozostawał chybiony. Strona powodowa zasadnie wytoczyła powództwo, korzystając z właściwości przemiennej sądu określonej w art. 34 k.p.c., tj. według miejsca zawarcia przedmiotowej umowy.

Należy tutaj wskazać, iż w myśl art. 6 k.c. i 232 k.p.c. strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne, gdyż ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Zgodnie z zasadą kontradyktoryjności ciężar dowodu spoczywa na stronach postępowania cywilnego. To one, a nie sąd, są wyłącznym dysponentem toczącego się postępowania i one wreszcie ponoszą odpowiedzialność za jego wynik ( por. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 17 grudnia 1996 r., I CKU 45/96, OSNC 1997, nr 6-7, poz. 76; wyrok SN z dnia 7 marca 1997 r., II CKN 70/96, OSNC 1997, nr 8, poz. 113; uzasadnienie wyroku SN z dnia 16 grudnia 1997 r., II UKN 406/97, OSNAPiUS 1998, nr 21, poz. 643; uzasadnienie wyroku SN z dnia 11 października 2000 r., II UKN 33/00, OSNP 2002, nr 10, poz. 251). Strona, która nie przytoczyła wystarczających dowodów na poparcie swoich twierdzeń, ponosi ryzyko niekorzystnego dla siebie rozstrzygnięcia, o ile ciężar dowodzenia co do tych okoliczności na niej spoczywał, zaś sąd powinien wyciągnąć ujemne konsekwencje z braku udowodnienia faktów przytoczonych na uzasadnienie żądań lub zarzutów ( zob. wyrok SA w Białymstoku z dnia 28 lutego 2013 r., I ACa 613/12, LEX nr 1294695). W ocenie Sądu w przedmiotowej sprawie pozwany nie sprostał ciężarowi dowodu dla wykazania zasadności swoich twierdzeń.

Mając na uwadze materiał dowodowy zebrany w sprawie, Sąd uznał roszczenie powoda za w pełni zasadne. W związku z tym Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 14.014 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 27 marca 2018 r. do dnia zapłaty, o których orzeczono zgodnie z art. 481 § 1 k.c., W myśl powyższego przepisu, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. W niniejszej sprawie termin płatności kwoty dochodzonej pozwem został określony na dzień 26 marca 2018 r., zatem zasadne jest żądanie odsetek od dnia następnego po upływie terminu płatności, tj. od dnia 27 marca 2018 roku.

O kosztach procesu orzeczono zgodnie z art. 98 § 1 i 3 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W przedmiotowej sprawie stroną przegrywającą proces w całości był pozwany i to on winien zwrócić powodowi poniesione koszty procesu. Do niezbędnych kosztów postępowania w niniejszej sprawie należy zaliczyć opłatę sądową od pozwu w kwocie 300 zł, a także koszty zastępstwa procesowego powoda w kwocie 3.600 zł ustalone zgodnie z § 2 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2018 r. poz. 265) wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł. Łączne koszty postępowania wyniosły zatem 3.917 zł.