Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 stycznia 2019 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu V Wydział Gospodarczy w składzie:

Przewodniczący:	SSR Ryszard Kołodziejski
Protokolant:	stażysta Jowita Stafiej

po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2019 r. w Toruniu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) sp. z o.o. w G.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

I zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda (...) sp. z o.o. w G. kwotę 1398,50 zł (jeden tysiąc trzysta dziewięćdziesiąt osiem złotych pięćdziesiąt groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 31 października 2016 roku do dnia zapłaty;

II zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 317 zł (trzysta siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygnatura akt V GC 2327/17

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 21 czerwca 2017 roku powód (...) Spółka z o.o. żądał zasądzenia od pozwanego kwoty 1398,50 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie i kosztami procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu powód twierdził m. in., że doszło do kolizji drogowej w wyniku, której uszkodzeniu uległ samochód marki O. (...). Poszkodowany oddał samochód do naprawy a likwidacją szkody zajął się pozwany zakład. Powód twierdził też, że została sporządzona kalkulacja wartości szkody, jednakże pozwany zakład wypłacił jedynie część odszkodowania i to w ratach. Do zapłaty pozostała kwota dochodzona niniejszym pozwem.

W dniu 05.09.2017 roku Sąd Rejonowy w Toruniu wydał w niniejszej sprawie nakaz zapłaty, którym uwzględnił żądanie pozwu w całości.

W przepisanym prawem terminie pozwany wniósł sprzeciw od w/w nakazu zapłaty i zaskarżając go w całości, żądał oddalenia powództwa i zasądzenia na jego rzecz od powoda kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany twierdził m.in., że powód dochodzi roszczenia z dobrowolnej umowy AC, dlatego do oceny zasadności roszczeń w tym do sposobu ustalenia wartości szkody i wysokości odszkodowania zastosowanie maja postanowienia umowy ubezpieczenia, której integralną częścią są ogólne warunki ubezpieczeń komunikacyjnych (...). Zdaniem pozwanego żądana pozwem kwota została zawyżona w części obejmującej koszty robocizny. Stosownie do umowy ubezpieczenia wysokość odszkodowania określa się z zastosowaniem stawki za roboczogodzinę ustalona w oparciu o średnie ceny usług stosowane przez warsztaty porównywalnej kategorii do warsztatu wykonującego naprawę, działający na terenie miejsca naprawy pojazdu. Pozwany ustalił wysokość odszkodowania z uwzględnieniem średniej ceny usług. Naprawa pojazdu dokonana została z zastosowaniem stawek wyższych niż średnie.

Sąd ustalił i zważył co następuje

W dniu 22.09.2016 r. doszło do kolizji drogowej pojazdu marki O. (...) o numerze rej. (...) stanowiącego własność poszkodowanych B. O. i A. O., którzy zgłosili szkodę do pozwanego zakładu z tytułu ubezpieczenia AC.

W dniu 27.09.2016 roku pozwany Zakład wykonał kalkulację naprawy opisując w niej zakres uszkodzeń powstałych w powołanym wyżej zdarzeniu. W dniu 19.10.2016 roku poszkodowani zawarli z warsztatem (...) Spółka z o.o. umowę, na podstawie której zlecili tej spółce naprawę uszkodzonego pojazdu. W umowie ustalono przedmiot naprawy, jej zakres oraz metodę sporządzenia kalkulacji kosztów naprawy, według której określona zostanie kwota końcowa za wykonanie usługi. Warsztat zgodnie z treścią zlecenia sporządził kalkulację naprawy numer (...) z dnia 18.01.2017 roku i przed przystąpieniem do naprawy przedłożył ją pozwanemu. Pozwany zakład zweryfikował przedłożoną mu przez warsztat kalkulacje naprawy. W oparciu o powyższą kalkulację naprawy za wykonaną usługę warsztat wystawił fakturę (...) nr (...) z dnia 01.02.2017 roku na kwotę 2413,55 zł oraz fakturę (...) nr (...) z dnia 31.01.2017 roku na kwotę 6035,61 zł.

W dniu 19.10.2016 roku poszkodowani zawarli z firmą (...) umowę przelewu wierzytelności należności wobec pozwanego ubezpieczyciela z tytułu zaistniałej w dniu 22.09.2016r. W dniu 16.03.2017 roku firma (...) zawarła umowę o powierniczy przelew wierzytelności z powodową spółką.

W dniu 16.03.2017 roku powodowa spółka wezwała pozwany zakład do zapłaty pełnej należności z tytułu odszkodowana tj. kwoty 8449,16 zł. W odpowiedzi na powyższe wezwanie pozwany zakład dokonał czterech wpłat tj. kwoty 2.244,09 zł w dniu 24.10.2016 roku, w dniu 13.01.2017 roku kwoty 84,30 zł, w dniu 21.03.2017 roku kwoty 4.702,55 zł, a w dniu 12.06.2017 roku kwoty 19,72 zł. Poszkodowani posiadali ważną polisę AC, a zatem odszkodowanie powinno zostać wypłacone z należnym podatkiem VAT od w/w kwot. Z tytułu podatku VAT do zapłaty pozostała należność w kwocie 1398,50 zł.

Uśrednione stawki w warsztatach autoryzowanych wynosiły 147,50 zł netto za jedną roboczogodzinę za prace blacharskie i 150,83 zł za jedną roboczogodzinę netto za prace lakiernicze. Zweryfikowany koszt naprawy z zastosowaniem średnich stawek wynosił 7.724,86 zł brutto (dowód kalkulacja naprawy k. 13-21 i k. 23-25, zlecenie naprawy k. 22, faktury VAT k. 26-30, umowa cesji k. 31, pełnomocnictwa k. 34-35, umowa o powierniczy przelew wierzytelności i zlecenie do umowy k. 38-39, informacje od pozwanego o przyznanym odszkodowaniu k. 42-45, wezwanie do zapłaty k. 46, OWU k. 47-54, polisa k. 55, opinia biegłego k. 119-121).

Przedstawiony wyżej stan faktyczny ustalony został na podstawie dowodów z dokumentów oraz opinii biegłego sądowego mgr inż. S. D..

Sąd dał wiarę dowodom z dokumentów w całości, gdyż nie budziły one wątpliwości co do swojej prawdziwości, a żadna ze stron nie zakwestionowała ich skutecznie.

Sąd dał również w całości wiarę dowodowi z opinii biegłego sądowego mgr inż. S. D.. Podkreślenia wymaga przy tym, że mgr inż. S. D. jest długoletnim biegłym sądowym, który sporządził na potrzeby tutejszego Wydziału bardzo dużą ilość opinii, a wszystkie opinie tego biegłego charakteryzują się fachowością, rzetelnością a przede wszystkim bezstronnością. Taką była również opinia wydana w niniejszej sprawie. I choć opinia ta nie wpłynęła bezpośrednio na rozstrzygnięcie niniejszej sprawy, to miała charakter poglądowy, który pośrednio przyczynił się do zawartego w wyroku rozstrzygnięcia.

Biegły zgodnie z tezą dowodową zawartą w postanowienie tutejszego sądu z dnia 19.12.2017 roku stwierdził, że uśrednione stawki w warsztatach autoryzowanych za prace blacharskie wynosiły 147,50 zł za jedną roboczogodzinę netto, a za prace lakiernicze 150,83 zł za jedną roboczogodzinę netto. Jak wynika jednak z opinii biegłego stawki blacharskie wahały się w granicach od 120-165 zł netto za jedną roboczogodzinę oraz od 120-175 zł za jedną roboczogodzinę za prace lakiernicze. Średnia wyliczona przez biegłego zgadza się zatem z tym co zawarł biegły we wnioskach końcowych opinii.

Na marginesie jedynie należy zauważyć, że Sąd oddalił wszystkie wnioski dowodowe zawnioskowane przez stronę powodową, w tym wnioski o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego i zeznań świadków, a to z uwagi na fakt, że pomimo wezwania do uiszczenia zaliczki strona powodowa nie uiściła takiej zaliczki w związku z czym na podst. art. 130 ⁴ par. 5 k.p.c. wnioski te podlegały pominięciu.

Jedyną okolicznością sporną w niniejszej sprawie było to czy poszkodowany miał obowiązek poszukiwania warsztatu naprawczego, który wykona usługi blacharskie i lakiernicze za średnią cenę obowiązującą na lokalnym rynku. Wbrew twierdzeniom pozwanego obowiązek taki nie wynikał z ogólnych warunków umowy ubezpieczenia, w tym w szczególności z par. 17 tych warunków. Ponadto powód nie dochodził w niniejszej sprawie, jak się wydaje, dopłaty do zbyt niskiej wyceny robót lakierniczo-blacharskich, ale żądał dopłaty do wypłaconego odszkodowania podatku VAT, który to nie został uwzględniony przy wypłacie odszkodowania. Zdaniem Sądu ogólne warunki umowy ubezpieczenia ani żadne inne postanowienia umowne nie zwalniały pozwanego ubezpieczyciela od obowiązku wypłacenia odszkodowania wraz z podatkiem VAT, a to z uwagi na fakt, że pozwany nie wykazał aby poszkodowani byli uprawnieni do odliczenia tego podatku. Z uwagi na to, że wypłata odszkodowania następowała w ratach przez ponad pół roku to jednak nastąpiła w kwocie netto, co wynika z załączonych do pozwu dokumentów (k. 42-45).

Wobec poczynionych wyżej ustaleń i rozważań powództwo jako uzasadnione w całości podlegało uwzględnieniu na podstawie art. 805 k.c. w zw. z art. 481 par. 1 k.c.

O kosztach orzeczono na podst. art. 98 k.p.c. i art. 95 k.p.c. Na koszty procesu składały się kwota 270 zł tytułem wynagrodzenia radcy prawnego, kwota 30 zł tytułem wpisu od pozwu oraz kwota 17 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa.