Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 marca 2021 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu V Wydział Gospodarczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 2 marca 2021 r. w Toruniu

na rozprawie

sprawy z powództwa A. S.

przeciwko A. FRANCE (...) z siedzibą we Francji działającą przez A. FRANCE (...) S.A. oddział w Polsce

o zapłatę

I zasądza od pozwanego A. FRANCE (...) z siedzibą we Francji na rzecz powoda A. S. kwotę 32.600 zł (trzydzieści dwa tysiące sześćset złotych) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 19 czerwca 2020 roku do dnia zapłaty;

II zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 5.247 zł (pięć tysięcy dwieście czterdzieści siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym 3.600 zł (trzy tysiące sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia w tym zakresie do dnia zapłaty.

Sygn. akt V GC 1305/20

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 11 marca 2021r.

Powód A. S. złożył pozew przeciwko A. France I. A. we Francji działającą przez A. France (...) S.A. oddział w Polsce. Wniósł o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 32.600zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 19 czerwca 2020 roku do dnia zapłaty oraz kosztów procesu wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W dniu 25 sierpnia 2020 roku Sąd Rejonowy w Toruniu wydał w sprawie o sygn. V GNc 2954/20 nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, zgodny z żądaniem zawartym w pozwie.

Pozwany złożył sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości i wnosząc o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu. Strona pozwana wskazała, że po stronie powodowej występuje brak zdolności sądowej albowiem w pozwie wskazano oddział zagranicznego przedsiębiorcy a ten ma siedzibę we Francji i jedynie ten podmiot posiada zdolność sądową. Poza tym pozwany podniósł brak legitymacji procesowej powoda albowiem uprawnionym do otrzymania odszkodowania jest (...) S.A. w P. (aktualnie (...) S.A.). Pozwany podniósł ponadto, iż jego odpowiedzialność jest wyłączona albowiem szkoda została spowodowana na skutek rażącego niedbalstwa gdyż przyczyną powstania szkody było zaśnięcie powoda. W odpowiedzi na sprzeciw powód podtrzymał swoje stanowisko, wnosząc jak dotychczas.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

W dniu 14 lutego 2020r. doszło do zdarzenia drogowego podczas którego powód A. S., kierując pojazdem F. (...) nr rej (...), zjechał z drogi na podmokłe pobocze, do rowu, stracił panowanie nad pojazdem i uderzył w drzewo, uszkadzając przedmiotowy pojazd. Zjechanie z drogi nastąpiło w wyniku chwilowego zaśnięcia kierowcy, który następnie po znalezieniu się na poboczu nie był już w stanie wyprowadzić samochodu i uderzył w drzewo.

W chwili zdarzenia pojazd by własnością Banku (...) S.A. w P. (Grupa S.) i był przedmiotem leasingu. Pozostała w wyniku zdarzenia szkoda została zakwalifikowana jako szkoda całkowita, a powodowi została wypłacone odszkodowanie z umowy Autocasco. Pojazd posiadał również umowę ubezpieczenia grupowego - ubezpieczenia straty finansowej GAP zawartej pomiędzy (...) S.A. a A. France I. we Francji, z tytułu utraty wartości pojazdu. W dniu 19 maja 2020r. powód zgłosił pozwanemu szkodę domagając się wypłaty odszkodowania w dochodzonej niniejszym pozwem kwocie. Kwota ta została obliczona jako różnica pomiędzy wartością pojazdu z polisy AC pomniejszoną o wypłacone odszkodowanie oraz wartość pozostałości pojazdu. Pismem z dnia 22 maja 2020r. ubezpieczyciel A. France (...) stwierdził, iż brak jest podstaw do wypłaty odszkodowania z tytułu straty finansowej – ubezpieczenia GAP. Podniesiono, iż zgodnie z szczególnymi warunkami ubezpieczenia straty finansowej – GAP odpowiedzialność ubezpieczyciela jest wyłączona gdy szkoda całkowita została spowodowana umyślnie lub w skutek rażącego niedbalstwa ubezpieczonego lub osoby, której ubezpieczony powierzył pojazd, chyba że zapłata odszkodowania odpowiada w danych okolicznościach względom słuszności. Od decyzji tej odwołał się powód, co jednak nie zmieniło stanowiska pozwanej spółki.

Okoliczności w niniejszej sprawie były w zasadzie bezsporne. Pozwany nie kwestionował okoliczności zdarzenia ani ani faktu zawarcia umowy ubezpieczenia. Nie pojawiły się też zarzuty odnoście wysokości wyliczonej przez powoda kwoty. Pozwany podnosił jednak zarzuty, które wskazano powyżej.

Zaczynając od najdalej idącego zarzutu braku zdolności sądowej, wskazanego w pozwie podmiotu, należy jednoznacznie stwierdzić, iż zarzut ten nie był trafiony. Rzeczywiście powód w pozwie określił stronę pozwaną poprzez wskazanie jej oddziału w Polsce, a następnie w piśmie z 15 grudnia 2020r. precyzował, iż pozwanym jest A. France I. A. z siedzibę we Francji, działająca przez A. France (...) S.A. Oddział w Polsce. Sprostowanie to nie było nawet konieczne albowiem dla wykazania niezasadności stanowiska pozwanego, który podnosił, iż brak ten jest nieusuwalnym brakiem pierwotnym, a pozew powinien zostać odrzucony, wystarczy przytoczyć treść przepisu art. 11 ustawy z 11 września 2015r. o działalności ubezpieczeniowej i restrukturyzacyjnej: „Wskazane w piśmie procesowym oddziału zagranicznego zakładu ubezpieczeń jako strony postępowania dotyczącego roszczenia wynikającego z działalności zagranicznego zakładu ubezpieczeń wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez oddział jest jednoznaczne ze wskazaniem jako strony tego postepowania zagranicznego zakładu ubezpieczeń”. Przepis ten został wprowadzony właśnie dla uniknięcia konieczności odrzucania pozwów w takiej sytuacji i znajduje pełne zastosowanie w orzecznictwie sądowym. Nawet przed wprowadzeniem tego przepisu część orzecznictwa wskazywała na konieczność takiej interpretacji poprzednich rozwiązań prawnych, która w światle tego przepisu jest oczywista.

Odnośnie braku legitymacji powoda należy wskazać, iż argument ten również został oceniony przez sąd jako nietrafiony. Mianowicie to powód wpisany jest w załączonej do akt sprawy deklaracji zgody na objęcie ochroną ubezpieczeniową zgodnie ze Szczególnymi Warunkami (...) Straty Finansowej GAP Faktura z dnia 12 września 2016r. (k.19 akt) Z par 1 pkt 19 tych warunków wynika, że ubezpieczonym jest korzystający na którego rzecz została zastrzeżona ochrona ubezpieczeniowa świadczona przez ubezpieczyciela. Rację ma powód wskazując, iż podmiot likwidujący szkodę nie kwestionował legitymacji powoda w tym zakresie, a potwierdzeniem tego jest załączona wiadomość mailowa, z której wynika, że S. (...) w przypadku A. nie wystawia cesji na dochodzenie roszczeń albowiem to klient jest wskazany w porozumieniu jak i deklaracji jako Ubezpieczony i w związku z tym nie potrzebuje cesji, gdyż ma prawo dochodzić swoich roszczeń (mail k. 101 akt)

Należy w tym miejscy wskazać, że przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie przy ubezpieczeniu majątkowym - określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku (art. 805 § 1 i § 2 k.c.). Suma ubezpieczenia ustalona w umowie stanowi górną granicę odpowiedzialności ubezpieczyciela, jeżeli nie umówiono się inaczej (art. 824. § 1. k.c.). Konieczną przesłanką powstania odpowiedzialności odszkodowawczej (art. 361 § 1 k.c.) jest związek przyczynowy. Brak przyczynowości powoduje, że nawet zakwalifikowanie określonego zachowania, jako bezprawnego i zawinionego oraz ustalenie faktu poniesienia szkody nie może prowadzić do uznania odpowiedzialności za szkodę. Zgodnie z ogólną regułą rozkładu ciężaru dowodu wyrażoną w art. 6 k.c. wykazanie przesłanek odpowiedzialności odszkodowawczej, w tym udowodnienie istnienia szkody i jej związku przyczynowego ze zdarzeniem sprawczym należy do poszkodowanego. Powód z pewnością z tego dowodowego obowiązku się wywiązał. Zresztą jak wskazano powyżej kwestia samego zdarzenia, jak i przesłanek odpowiedzialności pozwanego nie była sporna w tej sprawie. Doszło do szkody całkowitej w przedmiotowym pojeździe a więc ziściły się przesłanki pokrycia przez ubezpieczyciela straty finansowej określonej w (...) jako różnicy pomiędzy wartością początkową pojazdu a uzyskanym odszkodowaniem z AC, powiększonym o wartość pozostałości. Na marginesie należy zaznaczyć przy tym, iż strony uzgodniły wartość początkowa pojazdu na kwotę netto, zatem nie są zrozumiałe zastrzeżenia pozwanego w tym zakresie. Pozwany twierdził jednak przede wszystkim, iż ziściła się negatywna przesłanka odpowiedzialności odszkodowawczej określona w par 11 ust 2 pkt 4 (...), polegająca na rażącym niedbalstwie ubezpieczonego. Wobec takiego twierdzenia, zgodnie z regułami dowodzenia w procesie wskazanymi powyżej, to pozwany powinien udowodnić istnienie tej przesłanki. Pozwany ograniczył się jedynie do wskazania, iż powód, kierujący pojazdem zasnął, co stanowi o jego rażącym niedbalstwie. Zdaniem sądu sam fakt zaśnięcia za kierownicą pojazdu nie może być automatycznie kwalifikowany jako rażące niedbalstwo kierowcy. Dopiero ewentualne wykazanie, iż prowadził pojazd przez wiele godzin, bez odpoczynku, czy też bez odpowiednich przerw, ewentualnie lekceważąc okoliczności, które wskazywały na konieczność zatrzymania pojazdu w celu regeneracji kierowcy, mogłoby doprowadzić do konstatacji o naruszeniu zasad bezpieczeństwa i niedbalstwie powoda, a i to zachowanie musiałoby, przez pryzmat konkretnych zarzutów, świadczyć o rażącej formie tego niedbalstwa. Pozwany w tym aspekcie nie wykazał jednak żadnej inicjatywy dowodowej. Powód zaś, tak w pismach procesowych jak i w mowie końcowej przekonywał, iż w tym dniu nie był przemęczony, nie pracował długo, a samo zdarzenie, biorąc pod uwagę jego wieloletnie doświadczenie jako kierowcy, było sytuacją wyjątkową i jednorazową. Należało zatem uznać, iż nie można powodowi przypisać rażącego niedbalstwa przy powstaniu szkody, skutkującego brakiem odpowiedzialności ubezpieczyciela.

Mając na względzie powyższe, sąd na podstawie powołanych przepisów zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę jak w pkt I wyroku. Z uwagi na fakt, iż roszczenie powoda jest roszczeniem pieniężnym, zgodnie z art. 481. § 1 k.c., jako wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi roszczenie to zasądzono wraz z odsetkami za opóźnienie zgodnie z art. 817 § 1 k.c., węgle którego ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku.

O kosztach procesu sąd orzekł w pkt II sentencji wyroku, na podstawie art. 98 k.p.c. i art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, mając na względzie zasadę wyniku postępowania. Koszty strony powodowej obejmowały: wynagrodzenie pełnomocnika - 3600 zł wraz z opłatą skarbową- 17 zł, opłata od pozwu- 1630zł.