Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 listopada 2019 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu V Wydział Gospodarczy w składzie:

Przewodniczący:	Sędzia Ryszard Kołodziejski
Protokolant:	st.sekr.sądowy Justyna Kołakowska

po rozpoznaniu w dniu 30 października 2019 r. w Toruniu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki z o.o. Spółki komandytowo Akcyjnej w T.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

I zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda (...) Spółki z o.o. Spółki komandytowo Akcyjnej w T. kwotę 891,50 zł (osiemset dziewięćdziesiąt jeden złotych pięćdziesiąt groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 17 maja 2018r. do dnia zapłaty;

II zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 332 zł (trzysta trzydzieści dwa złote) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt V GC 1287/19

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 13 listopada 2019 r.

Pozwem z dnia 21 grudnia 2018 r. powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowo-akcyjna z siedzibą w T. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwoty 891,50 zł wraz z odsetkami za opóźnienie od dnia 17 maja 2018 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, iż w dniu 28 marca 2018 r. miało miejsce zdarzenie drogowe, w którym został poszkodowany R. U.. Sprawca szkody posiadał zawartą z pozwanym umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Szkoda została zgłoszona ubezpieczycielowi, zaś poszkodowany wynajął auto zastępczego od warsztatu, do którego odholowane został uszkodzony pojazd. Po wykonaniu oględzin pozwany zakwalifikował szkodę jako całkowitą, a warsztat poinformował poszkodowanego, że ma zwrócić auto zastępcze. Powód dodał, iż poszkodowany chciał wynająć pojazd zastępczy zorganizowany przez pozwanego, jednak z uwagi na okres świąteczny podstawienie pojazdu w terminie wskazanym przez poszkodowanego nie było możliwe. W takiej sytuacji poszkodowany w dniu 3 kwietnia 2018 r. zawarł z powodem umowę najmu pojazdu zastępczego na czas nieokreślony. Wraz z umową najmu poszkodowany zawarł z powodem umowę przelewu wierzytelności należnego mu od pozwanego odszkodowania, jednocześnie ustanawiając pełnomocnika do likwidacji szkody w osobie M. S.. Powód nadmienił, iż odszkodowanie zostało wypłacone poszkodowanemu w dniu 12 kwietnia 2018 r., zaś zwrot auta zastępczego nastąpił w dniu 16 kwietnia 2018 r. Następnie w dniu 16 kwietnia 2018 r. powód wystawił fakturę VAT na kwotę 2.138,72 zł, stanowiącą łączny koszt najmu samochodu zastępczego. Pismem z tego samego dnia powód wezwał pozwanego do zapłaty powyższej kwoty. W dniu 18 kwietnia 2018 r. pozwany wydał decyzję przyznającą odszkodowanie za najem pojazdu zastępczego za cały okres najmu, tj. 13 dni, odmawiając zapłaty kosztów podstawienia i odbioru auta zastępczego w kwocie 60,02 zł. W dniu 18 maja 2018 r. powód przesłał pozwanemu ostateczne wezwanie do zapłaty, informując o możliwości zakończenia sporu na drodze pozasądowej, jednakże pozwany nie ustosunkował się do wezwania.

Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym w Toruniu V Wydziale Gospodarczym wydał w dniu 25 lutego 2019 r. nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, zgodny z żądaniem pozwu.

Pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. w przepisanym terminie złożył sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości oraz wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany potwierdził swoją odpowiedzialność za szkodę oraz okoliczność wypłaty odszkodowania tytułem zwrotu kosztów wynajmu pojazdu zastępczego. Pozwany wskazał, iż niezwłocznie po zarejestrowaniu szkody poinformował poszkodowaną o możliwości nieodpłatnej organizacji wynajmu pojazdu zastępczego, a oferta ta została skierowana na adres e-mail poszkodowanego wskazany w druku zgłoszenia szkody. W ocenie pozwanego nie powinien on ponosić ujemnych skutków związanych z najmem przewyższającym wartość wypłaconego odszkodowania, ponieważ uczynił wszystko, co leżało w jego gestii, aby zapewnić poszkodowanemu możliwość korzystania z pojazdu zastępczego na czas likwidacji szkody. Pozwany nadmienił, że stawka najmu pojazdu zastępczego zastosowana przez powoda jest rażąco wygórowana. Ponadto pozwany zakwestionował żądanie zasądzenie kosztów podstawienia i odbioru pojazdu, który to koszt wykracza poza związek przyczynowo-skutkowy.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 28 marca 2018 roku miało miejsce zdarzenie drogowe, w wyniku którego doszło do uszkodzenia pojazdu marki F. (...), stanowiącego własność R. U.. Szkoda została spowodowana przez kierowcę, który posiadał zawartą z pozwanym (...) S.A. w W. umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Szkoda została zgłoszona ubezpieczycielowi w dniu 28 marca 2018 r. i zarejestrowana pod numerem (...)­_1.

(okoliczności bezsporne; nadto zeznania świadka R. U., k. 74v-75; informacja o zarejestrowaniu szkody z dn. 28 marca 2018 r. w aktach szkody na płycie CD, k. 56)

Podczas zgłoszenia szkody poszkodowany R. U. nie otrzymał od ubezpieczyciela oferty bezgotówkowego najmu pojazdu zastępczego. Nikt ze strony ubezpieczyciela nie kontaktował się z poszkodowanym w sprawie najmu pojazdu zastępczego.

(dowód: zeznania świadka R. U., k. 74v-75)

W dniu 28 marca 2018 r. ubezpieczyciel skierował wiadomość e-mail na adres (...), w której poinformowano o możliwości nieodpłatnej organizacji wynajmu pojazdu zastępczego oraz o wysokości akceptowanych stawek najmu.

(dowód: wydruk wiadomości e-mail z dn. 28 marca 2018 r., k. 50)

Szkoda z dnia 28 marca 2018 roku została zakwalifikowana jako szkoda całkowita. Ubezpieczyciel przekazał poszkodowanemu odszkodowanie z tytułu powstałej szkody w wysokości 6.900 zł, przelewem bankowym z dnia 12 kwietnia 2018 roku.

(okoliczności bezsporne; nadto dowód: potwierdzenie wykonania operacji z dn. 12 kwietnia 2018 r., k. 18)

Uszkodzony pojazd nie nadawał się do dalszej jazdy i został odholowany do warsztatu (...) Sp. z o.o. w T.. Poszkodowany nie posiadał innego pojazdu osobowego, który był mu niezbędny m.in. w celu dojazdów do pracy. W dniu 3 kwietnia 2018 r. R. U. wynajął od powoda pojazd zastępczy marki C. (...) klasy C. Określona w umowie dzienna stawka najmu wynosiła od 130 zł netto do 150 zł netto (w zależności od długości okresu najmu). Pojazd zastępczy został podstawiony poszkodowanemu do miejsca zamieszkania, tj. w T. przy ul. (...). Okres najmu trwał do dnia 16 kwietnia 2018 roku.

(dowody: zeznania świadka R. U., k. 74v-75; umowa najmu pojazdu zastępczego z OC sprawcy wypadku, k. 14-14v; oświadczenia poszkodowanego, k. 16v-17v; oświadczenie poszkodowanego z dn. 16 kwietnia 2018 r., k. 19-21)

Poszkodowany R. U. udzielił pełnomocnictwa I. S. i M. S. do reprezentowania go i zastępowania wobec ubezpieczyciela w postępowaniu likwidacyjnym.

W dniu 3 kwietnia 2018 r. poszkodowany R. U. zawarł z (...) Sp. z o.o. S. K. A. w T. umowę przelewu wierzytelności przysługującego mu od pozwanego odszkodowania z tytułu ubezpieczenia OC sprawcy, o czym pozwany został zawiadomiony pismem z dnia 3 kwietnia 2018 r.

(dowody: umowa przelewu wierzytelności wraz z aneksem, k. 14-15; zawiadomienie o wynajęciu auta zastępczego, k. 16; pełnomocnictwo, k. 12)

Za wynajem pojazdu zastępczego (...) Sp. z o.o. S. K. A. w T. wystawił fakturę VAT nr (...) na kwotę 2.138,72 zł brutto, na którą składała się kwota 1.690 zł netto tytułem wynajmu pojazdu zastępczego (13 dni x 130 zł netto), koszt podstawienia pojazdu do klienta w wysokości 24,40 zł netto oraz koszt odbioru pojazdu od klienta w kwocie 24,40 zł netto.

Pismem datowanym na dzień 16 kwietnia powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty wskazanej na fakturze VAT.

(dowody: faktura VAT nr (...), k. 22; wezwanie do zapłaty z dn. 16 kwietnia 2018 r. wraz z wydrukiem wiadomości e-mail, k. 23-24)

Decyzją z dnia 18 kwietnia 2018 roku (...) S.A. w W. przyznało odszkodowanie w kwocie 1.247,22 zł brutto za wynajem pojazdu zastępczego. Powyższa kwota została przekazana na rachunek bankowy powoda w dniu 19 kwietnia 2018 r.

(dowody: decyzja z dn. 18 kwietnia 2018 r., k. 25-25v; potwierdzenie przelewu, k. 26)

W dniu 18 maja 2018 roku pełnomocnik powoda wystosował do pozwanego ostateczne wezwanie do zapłaty kwoty 891,50 zł tytułem kosztów najmu pojazdu zastępczego. W odpowiedzi na powyższe wezwanie ubezpieczyciel wskazał, iż brak jest podstaw do dalszych regulacji finansowych z tytułu wynajęcia pojazdu zastępczego. Ponadto ubezpieczyciel poinformował, że dokonano refundacji kosztów najmu za okres 13 dni, weryfikując stawkę najmu do kwoty 78 zł netto z uwagi na nieskorzystanie przez poszkodowanego z oferty najmu.

(dowody: ostateczne wezwanie do zapłaty z dn. 18 maja 2018 r. wraz z wydrukiem wiadomości e-mail, k. 27-28; pismo pozwanego z dn. 4 czerwca 2018 r. w aktach szkody na płycie CD, k. 56)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie dowodów z dokumentów przedłożonych przez strony postępowania, w tym akt szkody znajdujących się na płycie CD, jak również w oparciu o zeznania świadka R. U..

Sąd za wiarygodne uznał dokumenty przedłożone przez strony, bowiem nie budziły wątpliwości Sądu, a strony nie kwestionowały ich prawdziwości. Zważyć jednak należy, że czym innym jest uznanie autentyczności danego dokumentu, tj. uznanie, że nie został on podrobiony czy przerobiony, a czym innym jest wyciąganie stosowanych wniosków z treści takiego dokumentu.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka R. U., bowiem były jasne, spójne i wyczerpujące. Świadek przedstawił okoliczności wynajęcia pojazdu zastępczego od powoda oraz zeznał, iż nie otrzymał oferty najmu pojazdu ze strony pozwanej. Ponadto świadek potwierdził okres najmu pojazdu zastępczego oraz stawkę, za którą go wynajął. Zeznał również, że skorzystał z oferty powoda z polecenia pracownika warsztatu naprawczego.

W przedmiotowej sprawie stan faktyczny pozostawał w istotnej mierze niesporny między stronami. Nie był kwestionowany fakt kolizji drogowej z dnia 28 marca 2018 roku, w wyniku której doszło do uszkodzenia pojazdu marki F. (...). Bezsporny był również okres najmu pojazdu zastępczego. Poza sporem pozostawała także zasada odpowiedzialności pozwanego za szkodę, który wypłacił odszkodowanie właścicielowi pojazdu, jak również całkowity charakter powstałej szkody. Wskutek umowy cesji zawartej między poszkodowaną a powodem, wierzytelność o naprawienie szkody przysługuje obecnie (...) Sp. z o.o. S. K. A. w T..

Kwestię sporną stanowiła natomiast wysokość dobowej stawki najmu. Powód dochodził bowiem dopłaty do odszkodowania z tytułu kosztów najmu auta zastępczego, trwającego 13 dni z zastosowaniem dziennej stawki najmu w kwocie 159,90 zł brutto (130 zł netto). Z kolei ubezpieczyciel uznał za zasadny najem pojazdu w wymiarze 13 dni, weryfikując stawkę najmu do kwoty 95,94 zł brutto za jeden dzień najmu. Jednocześnie pozwany podnosił, że poszkodowany nie skorzystał z oferty najmu ubezpieczyciela, czym przyczynił się do zwiększenia rozmiaru szkody. Ponadto pozwany uznał za nieuzasadnione żądanie refundacji kosztów podstawienia i odbioru pojazdu zastępczego.

Przechodząc do rozważań prawnych należy wskazać, że zgodnie z art. 822 § 1 i 2 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w §1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia. Przepisy kodeksu cywilnego (art. 361-363 k.c.) precyzują, iż zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. W sytuacji gdy poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy obu stron. Ponadto w myśl art. 19 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 2060 ze zm.) poszkodowany w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczeń bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń. Jak stanowi art. 34 wyżej wskazanej ustawy, z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia.

W uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 17 listopada 2011 r. ( III CZP 5/11 OSNC 2012, Nr 3, poz. 28) Sąd Najwyższy wyraził pogląd, iż odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za uszkodzenie albo zniszczenie pojazdu mechanicznego, niesłużącego do prowadzenia działalności gospodarczej, obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego; nie jest ona uzależniona od niemożności korzystania przez poszkodowanego z komunikacji zbiorowej. W uzasadnieniu uchwały wskazano, że nie wszystkie wydatki, pozostające w związku przyczynowym z wypadkiem komunikacyjnym, mogą być refundowane, istnieje bowiem obowiązek wierzyciela zapobiegania szkodzie i zmniejszania jej rozmiarów (art. 354 § 2, art. 362 i 826 § 1 k.c.). Na dłużniku ciąży w związku z tym obowiązek zwrotu wydatków celowych i ekonomicznie uzasadnionych, pozwalających na wyeliminowanie negatywnych dla poszkodowanego następstw, niedających się wyeliminować w inny sposób, z zachowaniem rozsądnej proporcji między korzyścią wierzyciela a obciążeniem dłużnika. Sąd Najwyższy zauważył, iż nie jest celowe nadmierne rozszerzanie odpowiedzialności odszkodowawczej i w konsekwencji - gwarancyjnej ubezpieczyciela, co mogłoby prowadzić do wzrostu składek ubezpieczeniowych. Za celowe i ekonomicznie uzasadnione mogą być – co do zasady – uznane wydatki poniesione na najęcie pojazdu zastępczego tego samego typu co uszkodzony i na czas niezbędny do naprawy albo zakupu nowego pojazdu. Pogląd ten Sąd Rejonowy w całości podziela.

Sąd meriti w pełni podziela przy tym stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w uchwale z dnia 22 listopada 2013 r. ( III CZP 76/13), w której wskazano, że odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego w okresie niezbędnym do nabycia innego pojazdu mechanicznego, jeżeli odszkodowanie ustalone zostało w wysokości odpowiadającej różnicy pomiędzy wartością pojazdu mechanicznego sprzed zdarzenia powodującego szkodę, a wartością pojazdu w stanie uszkodzonym, którego naprawa okazała się niemożliwa lub nieopłacalna (tzw. szkoda całkowita). W uzasadnieniu uchwały Sąd Najwyższy wskazał, iż w razie tzw. szkody całkowitej, tj. uszkodzenia pojazdu w stopniu wyłączającym możliwość jego naprawy albo jeżeli koszt naprawy pojazdu jest znacznie wyższy od jego wartości przed uszkodzeniem, świadczenie pieniężne ubezpieczyciela obejmuje kwotę odpowiadającą różnicy wartości pojazdu sprzed i po wypadku ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 lutego 2002 r., V CKN 903/00, OSNC 2003, nr 1, poz. 15). W takim przypadku należy przyjąć, że w zakres szkody pozostającej w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem szkodzącym wchodzą koszty najmu pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego w okresie niezbędnym do nabycia nowego pojazdu.

Po analizie materiału dowodowego Sąd stwierdził, iż niniejsze powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości. Należy wskazać, iż pozwany (...) S.A. w W. posiadał zawartą ze sprawcą wypadku komunikacyjnego z dnia 28 marca 2018 roku umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych i z tego tytułu był on odpowiedzialny za szkodę poniesioną przez poszkodowanego, która obejmuje również uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego. Należy wskazać, iż pozwany podniósł zarzut przyczynienia się poszkodowanego do zwiększenia rozmiaru szkody z uwagi na nieskorzystanie z oferty najmu pojazdu zastępczego złożonej przez ubezpieczyciela. Pozwany wskazywał bowiem, że w dniu 28 marca 2018 r. poinformował poszkodowanego o możliwości nieodpłatnej organizacji wynajmu pojazdu zastępczego, kierując do niego wiadomość e-mail na adres podany w druku zgłoszenia szkody. Celem potwierdzenia powyższej okoliczności pozwany przedłożył wydruk wiadomości e-mail z dnia 28 marca 2018 r. Jednakże w ocenie Sądu pozwany nie wykazał skutecznie, że wiadomość ta faktycznie dotarła do poszkodowanego, a oferta została realnie złożona. Jednocześnie z zeznań świadka R. U. wynika, że nikt z pozwanego towarzystwa ubezpieczeń nie kontaktował się z nim w sprawie najmu pojazdu zastępczego. Ponadto świadek zeznał, iż podczas zgłaszania szkody ubezpieczycielowi nie otrzymał od niego oferty bezgotówkowego najmu pojazdu. Mając powyższe na uwadze, Sąd uznał, że poszkodowany w żaden sposób nie przyczynił się do powstania szkody, czy też zwiększenia jej rozmiaru. Poszkodowany nie był zatem ograniczony stawkami najmu, które pozwany uznał za dopuszczalne. Nic nie stało na przeszkodzie, by poszkodowany skorzystał z usług strony powodowej, poleconych przez pracownika warsztatu naprawczego. Należy również wskazać, że poszkodowany nie był zobowiązany do poszukiwania najtańszego rozwiązania na rynku, ale mógł skorzystać z wynajmu pojazdu zastępczego oferowanego przez podmiot, który zajmuje się profesjonalnie likwidacją szkód. Ponadto stawka najmu oferowana przez powoda, jak wynika z przedłożonego przez stronę powodową cennika lokalnych firm zajmujących się najmem pojazdów, nie odbiegała od cen rynkowych i nie była rażąco wygórowana.

W niniejszej sprawie Sąd uznał również za uzasadnione żądanie zwrotu kosztów postawienia i odbioru pojazdu zastępczego w łącznej kwocie 60,02 zł brutto. Należy wskazać, iż zasadność dochodzenia od ubezpieczyciela kosztów związanych z podstawieniem i odbiorem pojazdu zastępczego należy ocenić indywidualnie, mając na względzie okoliczności konkretnej sprawy. W każdym bowiem przypadku powód, który dochodzi z tego tytułu skutków prawnych, powinien wykazać ich związek z zaistniałym wypadkiem ( tak wyrok Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 19 września 2014 r., II Ca 746/14, LEX nr 1855473). W ocenie Sądu w przedmiotowej sprawie koszty podstawienia i odbioru pojazdu zastępczego były celowe i ekonomicznie uzasadnione. Pojazd zastępczy został podstawiony do miejsca zamieszkania poszkodowanego, a następnie odebrany, bowiem poszkodowany sam nie miał obiektywnej możliwości jego odbioru i zwrotu. Jednocześnie koszt ten nie był wysoki i w ocenie Sądu pozostający w bezpośrednim związku ze szkodą. Poszkodowany miał prawo oczekiwać, że samochód zastępczy zostanie mu podstawiony we wskazane przez niego miejsce, tak by bez zbędnych trudności mógł z niego korzystać, tak jak korzystał ze swojego uszkodzonego w dniu 28 marca 2018 roku samochodu. Tym samym koszty podstawienia i odbioru pojazdu zastępczego są wydatkami pozwalającymi na wyeliminowanie negatywnych dla poszkodowanego następstw, które nie dają się wyeliminować w inny sposób, z zachowaniem rozsądnej proporcji między korzyścią dla wierzyciela a obciążeniem dłużnika.

Podsumowując powyższe rozważania, należy wskazać, iż powództwo okazało się zasadne w całości. Dlatego też w punkcie I sentencji wyroku Sąd na podstawie art. 19 ust. 1, art. 34 ust. 1, art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych w zw. z art. 822 § 1 k.c. i art. 361 i art. 362 k.c. w zw. z art. 509 § 1 k.c. zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 891,50 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 17 maja 2018 roku do dnia zapłaty.

Rozstrzygnięcie w przedmiocie odsetek wydano w oparciu o art. 481 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. z 14 ust. 1 ustawy dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Przepis art. 481 § 1 k.c. stanowi, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Z kolei art. 14 ust. 1 ustawy dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych wskazuje, że zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. W niniejszej sprawie powód wezwał pozwanego do zapłaty za wynajem auta zastępczego w dniu 16 kwietnia 2018 r., zatem 30-dniowy termin na wypłatę odszkodowania upłynął w dniu 16 maja 2018 r. Tym samym zasadne jest zasądzenie odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia 17 maja 2018 r. do dnia zapłaty.

W punkcie II sentencji wyroku orzeczono o kosztach procesu zgodnie z art. 98 § 1 i 3 k.p.c., zasądzając od pozwanego na rzecz powoda kwotę 332 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Na koszty te składała się opłata sądowa od pozwu w kwocie 45 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł oraz koszty zastępstwa procesowego powoda w kwocie 270 zł (zgodnie z § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych /Dz. U. z 2018 r., poz. 265/).