Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 września 2024r.

Sąd Rejonowy w Toruniu – V Wydział Gospodarczy

w składzie SSR Maciej J. Naworski

po rozpoznaniu

dnia 6 września 2024r. w T.

na posiedzeniu niejawnym

sprawy

z powództwa (...) sp. z o.o. S.K.A. w T. ( KRS (...) )

przeciwko (...) S.A. w W. ( KRS (...) )

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda (...) sp. z o.o. S.K.A. w T. kwotę 2.419,54zł ( dwa tysiące czterysta dziewiętnaście złotych i pięćdziesiąt cztery grosze ) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 14 października 2021r. do dnia zapłty,

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.117zł ( tysiąc sto siedemnaście złotych ) z odsetkami w wysokości ustawowych odsetek za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów postępowania w tym 900zł ( dziewięćset złotych ) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt VGC 1029/24

UZASADNIENIE

(...) sp. z o.o. S.K.A. w T. domagała się od (...) S.A. w W. 2.419,54zł odszkodowania.

Podniosła, że kierowca ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych przez pozwanego spowodował kolizję drogową, w czasie której uszkodzeniu uległ samochód osobowy należący do austriackiej spółki a jego właściciel wynajął od niego inny pojazd za i korzystał z niego przez 27 doby. Z uszkodzonego auta nie można było korzystać i zostało wywiezione do prawy w Austrii. Czynsz za drugi samochód i jego podstawienie wyniósł łącznie 3.109,95zł powódka nabyła roszczenie o odszkodowanie od uprawnionego i otrzymała od pozwanego tylko 690,41zł co uzasadnia żądanie 758zł ( k. 3v. – 5 ).

Pozwana wnosiła o oddalenie powództwa w całości, ponieważ wprawdzie czynsz umówiony przez powódkę z poszkodowanym był niższy, niż pozwana gotował był płacić, jednak najem trwał o 20 dni za długo ( k. 30v. – 31 ).

Sąd ustalił, co następuje:

W 2021r. (...) w T. w Austrii miała samochód marki H..

Bezsporne.

14 sierpnia 2021r. kierowca ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych przez (...) S.A. w W. spowodował kolizję drogową i uszkodził H.’a należącego do A. (...).

Bezsporne.

Po kolizji samochodem A. (...) nie można było jeździć i został on odholowany do naprawy w Austrii.

Niezaprzeczone.

14 sierpnia 2021r. A. (...) wynajęła od (...) sp. z o.o. S.K.A. w T. S. (...) i korzystała z niej przez okres pobytu w Polsce swojego przedstawiciela – do dnia 10 września 2024r.

Niezaprzeczone.

(...) sp. z o.o. S.K.A. ustaliły, że czynsz wyniesie 150zł netto przez pierwsze 7 dni, 130zł za kolejne doby, opłata za wydanie samochodu po południu 100zł i za odbiór 263,41zł.

Bezsporne ( umowa, k. 12, faktura k. 13 ).

(...) sp. z o.o. S.K.A. zrezygnowała z części czynszu i wystawiła A. (...) fakturę na czynsz w wysokości 95zł netto za 7 dni i 75zł za kolejne.

Bezsporne ( faktura k. 13 ).

A. (...) przelała na (...) sp. z o.o. S.K.A. roszczenie o odszkodowanie wynikające z uszkodzenina jej samochodu.

Bezsporne ( cesja, k. 11 ).

(...) S.A. zapłaciła (...) sp. z o.o. S.K.A. 690,41zł odszkodowania

Bezsporne.

Sąd zważył co następuje:

1. Stan faktyczny w znacznej części był bezsporny wobec czego Sąd ustalił go na podstawie zgodnych oświadczeń stron i art. 230 k.p.c.

Dokumenty złożone do akt były wiarygodne z formalnego punktu widzenia; nie budziły bowiem wątpliwości a strony nie podniosły przeciwko nim żadnych zarzutów.

2. Przed przystąpieniem do zasadniczych rozważań należy poczynić kilka uwag natury ogólnej.

Po pierwsze, zakres odpowiedzialności ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych pokrywa się z odpowiedzialnością sprawcy szkody.

Po drugie, w sprawach o odszkodowanie ciężar dowodu okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia spoczywa przede wszystkim na stronie powodowej. Powód musi bowiem udowodnić fakt poniesienia szkody, jej wysokość i typowy związek przyczynowy pomiędzy szkodą a działaniem sprawcy. Pozwanego obciąża z kolei ciężar udowodnienia faktów, które przytacza, jeżeli podejmuje obronę tego typu ( ei incumbit probatio qui dicit – art. 6 k.c. ).

Po trzecie, w świetle art. 361 § 2 k.c., szkoda na gruncie prawa cywilnego polega albo na powstaniu straty ( damnum emergens ) albo na utracie spodziewanych korzyści ( lucrum cessans ). Zgodnie przy tym z communis opinio stratę rodzi zarówno zmniejszenie aktywów jak zwiększenie pasywów poszkodowanego scil. polegające na zaciągnięciu zobowiązania ( zob. zwłaszcza uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 10 lipca 2008r., III CZP 62/08, OSN z 2009r, nr 7 – 8, poz. 106, powoływanej dalej jako uchwała z dnia 10 lipca 2008r., w której Sąd ten uznał, że zaciągnięcie zobowiązanie nawet jeżeli nie jest ono wymagalne stanowi stratę w rozumieniu art. 361 § 2 k.c. ).

Po czwarte wreszcie, wierzyciel może przelać wierzytelność na osobę trzecią ( art. 509 k.c. ) a umowa tego typu wywołuje skutek rozporządzający ( art. 510 § 1 k.c. ).

3. Żądanie było usprawiedliwione.

Poszkodowana zaciągnęła bowiem zobowiązanie do zapłaty czynszu i opłat za dowiezienie i odbiór samochodu a tym samym poniosła szkodę, za którą odpowiadał pozwany. Wynajęcie samochodu zastępczego należy przecież uznać za typowy skutek zniszczenia pojazdu. Przedstawiając umowę najmu powódka potwierdziła natomiast fakt poniesienia szkody. Zaciągniecie zobowiązania oznacza bowiem obciążenie majątku; wzrost pasywów jest zaś równoznaczny z powstaniem szkody ( tak trafnie Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 10 lipca 2008r. ).

W rezultacie zachodziły wszystkie przesłanki odpowiedzialności pozwanej a powódka nabyła roszczenie przeciwko niej na drodze cesji.

Na pozwanej spoczywał zatem ciężar wykazania przesłanek zwalniających ją od odpowiedzialności.

4. Pozwana broniła się zaś twierdząc, że najem trwał za długo, ponieważ uszkodzony samochód dawało się naprawić w tydzień.

Ograniczyła się jednak do twierdzenia i nie złożyła żadnych wniosków dowodowych na jego poparcie. Musiała zatem przegrać sprawę. Oświadczenie nie zastępuje bowiem dowodu. Zresztą, okoliczności sprawy nie były typowe, ponieważ uszkodzony samochód należało do austriackiej spółki i po kolizji został tam zawieziony do reperacji.

5. W konsekwencji Sąd na podstawie art. 805 § 2 pkt 1 i 822 § 4 związku z art. 415, 436 § 2, 361 § 2 i 509 § 1 i 2 k.c. oraz art. 481 § 1 w związku z art. 817 § 1 k.c. i art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych ( tekst j. Dz. U. z 2023r., poz. 2023 ) uwzględnił powództwo w całości i orzekł o kosztach w myśl art. 98 § 1 i 3 oraz art. 99 i art. 98 § 1 ¹ k.p.c.

6. Sąd orzekał na posiedzeniu niejawnym na zasadzie art. 148 ¹ § 1 k.p.c., ponieważ przeprowadzenie rozprawy nie było potrzebne a strony nie złożyły wniosków w trybie art. 148 ¹ § 3 k.p.c.; nie byłby on zresztą wiążący w świetle art. 505 ^1a k.p.c.

Sygn. akt VGC 1029/24

UZASADNIENIE

(...) sp. z o.o. S.K.A. w T. domagała się od (...) S.A. w W. 2.419,54zł odszkodowania.

Podniosła, że kierowca ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych przez pozwanego spowodował kolizję drogową, w czasie której uszkodzeniu uległ samochód osobowy należący do austriackiej spółki a jego właściciel wynajął od niego inny pojazd za i korzystał z niego przez 27 doby. Z uszkodzonego auta nie można było korzystać i zostało wywiezione do prawy w Austrii. Czynsz za drugi samochód i jego podstawienie wyniósł łącznie 3.109,95zł powódka nabyła roszczenie o odszkodowanie od uprawnionego i otrzymała od pozwanego tylko 690,41zł co uzasadnia żądanie 758zł ( k. 3v. – 5 ).

Pozwana wnosiła o oddalenie powództwa w całości, ponieważ wprawdzie czynsz umówiony przez powódkę z poszkodowanym był niższy, niż pozwana gotował był płacić, jednak najem trwał o 20 dni za długo ( k. 30v. – 31 ).

Sąd ustalił, co następuje:

W 2021r. (...) w T. w Austrii miała samochód marki H..

Bezsporne.

14 sierpnia 2021r. kierowca ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych przez (...) S.A. w W. spowodował kolizję drogową i uszkodził H.’a należącego do A. (...).

Bezsporne.

Po kolizji samochodem A. (...) nie można było jeździć i został on odholowany do naprawy w Austrii.

Niezaprzeczone.

14 sierpnia 2021r. A. (...) wynajęła od (...) sp. z o.o. S.K.A. w T. S. (...) i korzystała z niej przez okres pobytu w Polsce swojego przedstawiciela – do dnia 10 września 2024r.

Niezaprzeczone.

(...) sp. z o.o. S.K.A. ustaliły, że czynsz wyniesie 150zł netto przez pierwsze 7 dni, 130zł za kolejne doby, opłata za wydanie samochodu po południu 100zł i za odbiór 263,41zł.

Bezsporne ( umowa, k. 12, faktura k. 13 ).

(...) sp. z o.o. S.K.A. zrezygnowała z części czynszu i wystawiła A. (...) fakturę na czynsz w wysokości 95zł netto za 7 dni i 75zł za kolejne.

Bezsporne ( faktura k. 13 ).

A. (...) przelała na (...) sp. z o.o. S.K.A. roszczenie o odszkodowanie wynikające z uszkodzenina jej samochodu.

Bezsporne ( cesja, k. 11 ).

(...) S.A. zapłaciła (...) sp. z o.o. S.K.A. 690,41zł odszkodowania

Bezsporne.

Sąd zważył co następuje:

1. Stan faktyczny w znacznej części był bezsporny wobec czego Sąd ustalił go na podstawie zgodnych oświadczeń stron i art. 230 k.p.c.

Dokumenty złożone do akt były wiarygodne z formalnego punktu widzenia; nie budziły bowiem wątpliwości a strony nie podniosły przeciwko nim żadnych zarzutów.

2. Przed przystąpieniem do zasadniczych rozważań należy poczynić kilka uwag natury ogólnej.

Po pierwsze, zakres odpowiedzialności ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych pokrywa się z odpowiedzialnością sprawcy szkody.

Po drugie, w sprawach o odszkodowanie ciężar dowodu okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia spoczywa przede wszystkim na stronie powodowej. Powód musi bowiem udowodnić fakt poniesienia szkody, jej wysokość i typowy związek przyczynowy pomiędzy szkodą a działaniem sprawcy. Pozwanego obciąża z kolei ciężar udowodnienia faktów, które przytacza, jeżeli podejmuje obronę tego typu ( ei incumbit probatio qui dicit – art. 6 k.c. ).

Po trzecie, w świetle art. 361 § 2 k.c., szkoda na gruncie prawa cywilnego polega albo na powstaniu straty ( damnum emergens ) albo na utracie spodziewanych korzyści ( lucrum cessans ). Zgodnie przy tym z communis opinio stratę rodzi zarówno zmniejszenie aktywów jak zwiększenie pasywów poszkodowanego scil. polegające na zaciągnięciu zobowiązania ( zob. zwłaszcza uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 10 lipca 2008r., III CZP 62/08, OSN z 2009r, nr 7 – 8, poz. 106, powoływanej dalej jako uchwała z dnia 10 lipca 2008r., w której Sąd ten uznał, że zaciągnięcie zobowiązanie nawet jeżeli nie jest ono wymagalne stanowi stratę w rozumieniu art. 361 § 2 k.c. ).

Po czwarte wreszcie, wierzyciel może przelać wierzytelność na osobę trzecią ( art. 509 k.c. ) a umowa tego typu wywołuje skutek rozporządzający ( art. 510 § 1 k.c. ).

3. Żądanie było usprawiedliwione.

Poszkodowana zaciągnęła bowiem zobowiązanie do zapłaty czynszu i opłat za dowiezienie i odbiór samochodu a tym samym poniosła szkodę, za którą odpowiadał pozwany. Wynajęcie samochodu zastępczego należy przecież uznać za typowy skutek zniszczenia pojazdu. Przedstawiając umowę najmu powódka potwierdziła natomiast fakt poniesienia szkody. Zaciągniecie zobowiązania oznacza bowiem obciążenie majątku; wzrost pasywów jest zaś równoznaczny z powstaniem szkody ( tak trafnie Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 10 lipca 2008r. ).

W rezultacie zachodziły wszystkie przesłanki odpowiedzialności pozwanej a powódka nabyła roszczenie przeciwko niej na drodze cesji.

Na pozwanej spoczywał zatem ciężar wykazania przesłanek zwalniających ją od odpowiedzialności.

4. Pozwana broniła się zaś twierdząc, że najem trwał za długo, ponieważ uszkodzony samochód dawało się naprawić w tydzień.

Ograniczyła się jednak do twierdzenia i nie złożyła żadnych wniosków dowodowych na jego poparcie. Musiała zatem przegrać sprawę. Oświadczenie nie zastępuje bowiem dowodu. Zresztą, okoliczności sprawy nie były typowe, ponieważ uszkodzony samochód należało do austriackiej spółki i po kolizji został tam zawieziony do reperacji.

5. W konsekwencji Sąd na podstawie art. 805 § 2 pkt 1 i 822 § 4 związku z art. 415, 436 § 2, 361 § 2 i 509 § 1 i 2 k.c. oraz art. 481 § 1 w związku z art. 817 § 1 k.c. i art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych ( tekst j. Dz. U. z 2023r., poz. 2023 ) uwzględnił powództwo w całości i orzekł o kosztach w myśl art. 98 § 1 i 3 oraz art. 99 i art. 98 § 1 ¹ k.p.c.

6. Sąd orzekał na posiedzeniu niejawnym na zasadzie art. 148 ¹ § 1 k.p.c., ponieważ przeprowadzenie rozprawy nie było potrzebne a strony nie złożyły wniosków w trybie art. 148 ¹ § 3 k.p.c.; nie byłby on zresztą wiążący w świetle art. 505 ^1a k.p.c.