Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 stycznia 2019 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu V Wydział Gospodarczy w składzie:

Przewodniczący:	SSR Ryszard Kołodziejski
Protokolant:	stażysta Jowita Stafiej

po rozpoznaniu w dniu 09 stycznia 2019 r. w Toruniu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej w W.

przeciwko K. P. (1)

o zapłatę

I zasądza od pozwanego K. P. (1) na rzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej w W. kwotę 2176,14 zł (dwa tysiące sto siedemdziesiąt sześć złotych czternaście groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 16 grudnia 2015 roku do dnia zapłaty;

II zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 117 zł (sto siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VGC 912/18U.

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 27 listopada 2017 r., złożonym w elektronicznym postępowaniu upominawczym, powód (...) S.A. w W. żądał zasądzenia od pozwanego K. P. (1) kwoty 2.176,14 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienia w transakcjach handlowych i kosztami procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód stwierdził mi.in., że pozwany zawarł z nim umowę ubezpieczenia, na podstawie której pozwany zobowiązany był do zapłaty kwoty 2.803 zł z tytułu składki ubezpieczeniowej . Pozwany składkę opłacił częściowo t.j. w kwocie 626,86 zł. pomimo , że cała składka miała zostać zapłacona w jednej racie .

W dniu 02 lutego 2018 r. Sąd Rejonowy w Lublinie wydał w niniejszej sprawie nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym .

W przepisanym prawem terminie pozwany wniósł sprzeciw od wyżej wymienionego, nakazu zapłaty i zaskarżając go w całości żądał oddalenia powództwa i zasądzenia na jego rzecz kosztów procesu.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany twierdził m.in., że w 2014 r. ubezpieczał w powodowym Zakładzie ok. 20 pojazdów w tym samochód marki R. o nr rej. (...), którego dotyczy niniejszy spór. Pozwany twierdził też, że w dniu 16 kwietnia 2014 r. sprzedał powyższe auto za kwotę 13 tys. zł. Zdaniem pozwanego w chwili sprzedaży auto posiadało ważne ubezpieczenie OC, a pozwany przed upływem terminu ubezpieczenia sprzedanego auta, by uniknąć automatycznego przedłużenia umowy ubezpieczenia , poinformował na piśmie ubezpieczyciela o sprzedaży samochodu. Pozwany twierdził , że pod koniec 2015 roku w powodowym Zakładzie wdrażano nowy system generujący polisy ubezpieczeniowe. W grudniu 2015r. pozwany udał się do powoda w celu wznowienia dotychczasowych polis ubezpieczeniowych posiadanych wówczas aut. Zdaniem pozwanego, w związku z błędem w systemie, pracownik (...) SA wraz z „zamierzonymi polisami” wygenerował polisę ubezpieczeniową również na sprzedane auto. Pozwany twierdził także , że w związku z dużą ilością zawieranych przez pozwanego, jednego dnia, umów pozwany nie analizując poszczególnych umów podpisał je wszystkie. Błąd wygenerowania polisy na sprzedane auto został przeoczony także przez ubezpieczyciela . Zdaniem pozwanego popełniony przez pracownika (...) SA błąd został zauważony dopiero w sierpniu 2016 roku, kiedy to (...) SA wezwało pozwanego do zapłaty za nieuregulowaną polisę .

W ocenie pozwanego nie może on zostać obciążony kosztami błędu po stronie powoda i jego pracowników.

Sąd ustalił i zważył co następuje:

Pozwany zawarł z powodem umowę ubezpieczenia o nr (...) na okres od 11 grudnia 2015 do 10 grudnia 2016. Strony zgodnie ustaliły, że składka ubezpieczeniowa za powyższy okres zamknie się kwotą 2.803 zł i będzie płatna w jednej racie do dnia 15 grudnia 2015 r. Pozwany zapłacił jedynie część składki w kwocie 626,86,-zł. W związku z brakiem zapłaty pełnej kwoty składki powód wezwał pozwanego do zapłaty. Pozwany ubezpieczał swój pojazd za pośrednictwem świadka M. S. (1), który był dyrektorem Oddziału pozwanego Zakładu w C.. Pozwany prowadzący działalność gospodarczy i posiadający wiele samochodów ubezpieczał w pozwanym zakładzie wszystkie swoje auta. Były to samochody ciężarowe, ale również prywatne samochody osobowe pozwanego .

Pozwany przynosił kilkakrotnie do biura Oddziału powodowego Zakładu w C. i przedstawiał do wglądu „umowę kupna- sprzedaży pojazdu” datowaną na dzień 16 kwietnia 2014r., z której wynikało, że jest on właścicielem pojazdu marki R. o nr rej. (...) nr podwozia (...) rok produkcji 1995. W paragrafie 4 powyższej umowy wskazano że wydanie przedmiotu sprzedaży nastąpi w C., po dokonaniu zapłaty. Pozwany nie przedstawił dowodu zapłaty ani dowodu wydania samochodu.

Ubezpieczyciel pozwanego powiadomił o fakcie zbycia samochodu centralę ubezpieczyciela. Dokument umowy kupna sprzedaży został zeskanowany i przesłany do systemu. Przedmiotowy samochód był ubezpieczany przez powoda przez kilka lat z rzędu. Świadek M. S. (1) kilkakrotnie analizował sytuację ubezpieczenia w/w samochodu w 2014r. W tym roku była zmiana systemu informatycznego , a polisy pojawiały się w nowym systemie. Powodowy ubezpieczyciel dostawał wykaz umów klientów do wznowienia. Pliki były zaś generowane wcześniej i zdarzało się , że nie uwzględniały pojazdów zbytych .Aby zapobiec nieporozumieniom przedstawiciel powoda każdorazowo kontaktował się z klientami telefonicznie, aby dowiedzieć się czy umowa podlega wznowieniu czy też nie. Dotyczyło to również pozwanego.

Po przeanalizowaniu, weryfikacja procesu wystawiania polis trwała cały dzień, a miało to miejsce w grudniu 2014r. Pozwany nie chciał wyrazić zgody na zapłatę wyliczonej początkowo składki w związku z czym dyrektor oddziału powoda zobowiązany był skontaktować się w tej sprawie ze swoimi przełożonymi. Przedstawiciel powoda otrzymał jednak informację , że pozwany chce wznowić polisę . Strony doszły do porozumienia co do ceny składki ubezpieczeniowej, a polisa została wygenerowana i podpisana przez pozwanego. Nie było wątpliwości , że pozwany zdawał sobie sprawę z tego co podpisywał w grudniu 2014r.

I choć pozwany okazywał, za każdym razem swojej obecności w oddziale powoda w C., umowę sprzedaży samochodu z 16 kwietnia 2014r., to jednak musiał on korzystać z tego samochodu skoro w grudniu 2014 roku chciał go ubezpieczyć. Wznowienie każdej kolejnej umowy generowało się samoistnie, lecz pod warunkiem, że składka ubezpieczeniowa została opłacona za poprzedni rok. Z uwagi na fakt, że pozwanemu przyznano odszkodowanie w wysokości ok 6 tyś, zł z tytułu szkody majątkowej, to zasadą było, że powód nie wypłacał automatycznie pieniędzy z tytułu tej szkody lecz zaliczył należność na nieuiszczone składki ubezpieczeniowe. Pozwany wiedział o takim sposobie zaliczania składek. W niniejszej sprawie zadziałał zatem automatyzm systemu i składka częściowo została pobrana samoistnie z odszkodowania należnego pozwanemu. Pozwany nie wypowiedział umowy ubezpieczenia, a system komputerowy automatycznie przerzucił część nadpłaty jako składkę na następny okres .

Polisa za (...) powinna być opłacona przez pozwanego , skoro w grudniu pozwany korzystał z tego samochodu nadal. W okresie od 11 grudnia 2015 do 10 grudnia 2016 roku miało miejsce wznowienie polisy ubezpieczeniowej na sporny samochód co zostało poświadczone polisą ubezpieczeniową nr (...)

(dowód: umowa sprzedaży k.9 akt , pismo powoda k.10, pismo pozwanego k.11, polisa k.21-21v, wezwanie do zapłaty k.22, zeznania pozwanego k46v, zeznania świadka M. S. k.56-57 akt).

Przedstawiony wyżej stan faktyczny ustalony został na podstawie dowodów z dokumentów , zeznań świadka M. S. i przesłuchania pozwanego K. P. (1).

Sad dał wiarę dowodom z dokumentów w całości , gdyż nie budziły one wątpliwości co do swojej prawdziwości, a żadna ze stron nie zakwestionowała ich skutecznie.

Podkreślenia wymaga to, że czym innym jest przyznanie dowodom z dokumentów waloru prawdziwości t.j. uznanie , że nie zostały one podrobione czy przerobione, a czym innym są wnioski jakie z przedstawionych dokumentów się wyciąga.

Sąd dał wiarę w całości dowodowi z zeznań świadka M. S., gdyż zeznania te były logiczne i spójne oraz potwierdzały i uzupełniały się wzajemnie z dowodami, którym przyznano walor prawdziwości w całości .

Co się zaś tyczy zeznań pozwanego K. P., to Sąd dał wiarę jego zeznaniom, lecz jedynie w tej części , w której korespondowały one z dowodami , którym dano wiarę w całości. W pozostałym zakresie zeznaniom tym odmówiono wiarygodności, albowiem pozostawały one w sprzeczności z dowodami , którym dano wiarę w całości.

Jak zeznał świadek M. S. podstawową kwestią było to , czy doszło do skutecznego zbycia samochodu marki R. o nr rej (...). Ustalenie tego faktu miało kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Jeżeli bowiem samochód ten został sprzedany w dniu 16 kwietnia 2014 roku, to ubezpieczenie go na okres dalszy było bezprzedmiotowe.

Jak wynika z par. 2 umowy kupna sprzedaży pojazdu z dnia 15 kwietnia 2014r. strony umowy nie wskazały tam , że przedmiotem sprzedaży jest samochód marki R. o nr rej (...). Z par 1 w/w umowy wynikało jedynie, że pozwany złożył oświadczenie, że jest właścicielem pojazdu wskazanej wyżej marki o stosownym numerze rejestracyjnym. Pozwany nie wykazał, aby doszło skutecznie do sprzedaży spornego samochodu, także dlatego, że z par. 4 powołanej wyżej umowy wynika , że wydanie przedmiotu umowy nastąpić miało dopiero po dokonaniu zapłaty .

Pozwany nie załączył dowodu wpłaty kwoty 13 tyś zł., za którą to pojazd miał być sprzedany. Jedynie dodatkowo fakt, iż pozwany korzystał ze swojego samochodu jeszcze w grudniu 2014 roku , o czym zeznał świadek M. S. potwierdza to, że samochód nie został zbyty skutecznie 16 kwietnia 2014 roku. Brak jest również dowodu na to , że samochód został w ogóle sprzedany przez pozwanego. Powyższa okoliczność pozwala na przyjęcie , że umowa ubezpieczenia zawarta za okres od 11 grudnia 2015r. do 10 grudnia 2016r. została skutecznie zawarta. Do takiego wniosku prowadzi i to , że powód legitymował się polisą ubezpieczeniową za powyższy okres, a polisa została wygenerowana w dniu 11 grudnia 2015r. Znamienne jest i to , że pomimo wezwania do zapłaty z dnia 20 października 2016 pozwany w żaden sposób nie odniósł się do tego dokumentu. Mając na uwadze powyższe okoliczności na podstawie art 805 k.c. w związku z art. 481 par 1 kodeksu cywilnego należało orzec jak w sentencji.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. Na koszty procesu składają się: kwota wpisu od pozwu w wysokości 100zł oraz opłata od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł. Strona powodowa reprezentowana była przez swojego pracownika nie będącego radcą prawnym czy adwokatem, a zatem nie należał się jej zwrot kosztów zastępstwa procesowego.