Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 października 2017 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu V Wydział Gospodarczy w składzie:

Przewodniczący:	SSR Ryszard Kołodziejski
Protokolant:	stażysta Justyna Jułkowska

po rozpoznaniu w dniu 16 października 2017 r. w Toruniu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) sp. z o.o. w G.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

I zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda (...) sp. z o.o. w G. kwotę 3461 zł (trzy tysiące czterysta sześćdziesiąt jeden złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 7 listopada 2016 r. do dnia zapłaty;

II zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1100 zł (tysiąc sto złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt: V GC 863/17

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 30 października 2017 roku.

Powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. w dniu 30 stycznia 2017 roku wniósł do tut. Sądu pozew o zapłatę przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.. Powód wniósł o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz kwoty 3.461 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 7 listopada 2016 roku do dnia zapłaty, a ponadto zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż w dniu 31 lipca 2016 roku doszło do kolizji drogowej pojazdu marki R. (...) o nr rej. (...) użytkowanego przez P.H.U. (...). J. A., A. I Wspólnicy, która zgłosiła szkodę u pozwanego zakładu ubezpieczeń z tytułu ubezpieczenia OC sprawcy kolizji. Pozwany zakład ubezpieczeń nadał sprawie numer (...) i sporządził kalkulację naprawy nr (...). Powód wskazał, że poszkodowana zleciła naprawę uszkodzonego pojazdu w firmie (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w T., a na czas naprawy wynajął pojazd zastępczy w cenie 230 zł netto za każdy rozpoczęty dzień najmu. Za usługę najmu pojazdu zastępczego została wystawiona faktura VAT nr (...) z dnia 2 września 2016 roku na kwotę 5.658 zł za 20 dni najmu. Powód wskazał, iż 20 dniowy czas unieruchomienia pojazdu obejmuje: przestój z powodu oczekiwania na oględziny – 7 dni; przestój z powodu oczekiwania na powtórne oględziny – 7 dni; przestój z powodu oczekiwania na części zamienne – 4 dni; przestój z powodu fizycznej naprawy – 2 dni.

Powód nadmienił, iż poszkodowana w dniu 12 sierpnia 2016 roku zawarła umowę o przelew wierzytelności z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w T., która z kolei w dniu 16 września 2016 roku zawarła umowę powierniczego przelewu wierzytelności z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G., kauzalną w świetle zlecenia do umowy o powierniczy przelew wierzytelności z dnia 16 września 2016 roku. Powód wskazał ponadto, iż z powodu braku zapłaty należnego odszkodowania za szkodę w ustawowym terminie płatności, strona powodowa wezwaniem do zapłaty z dnia 16 września 2016 roku wezwała pozwany zakład ubezpieczeń do zapłaty pełnej kwoty odszkodowania w wysokości 5.658 zł. Pozwany w dniu 29 listopada 2016 roku przyznał odszkodowanie za przedmiotową szkodę w wysokości 1.668 zł. Powód zaznaczył, iż żądana kwota jest kwotą netto + 50% stawki VAT, bowiem poszkodowana jest uprawniona do odliczenia 50% podatku VAT.

Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym w Toruniu Wydziale V Gospodarczym w dniu 9 marca 2017 roku wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym nakazał pozwanemu (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W., aby zapłacił na rzecz powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. kwotę 3.461 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 7 listopada 2016 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 660,50 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. w przepisanym terminie złożył sprzeciw od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 9 marca 2017 roku, zaskarżając go w całości i wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany przyznał, iż nie kwestionuje zaistnienia faktu szkody w pojeździe marki R. (...) nr rej. (...) należącego do P.H.U. (...). J. A., A. I Wspólnicy. Przyznał nadto, iż do zdarzenia doszło z winy kierowcy, którego pozwany ubezpieczał w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego. Bezsporna jest również wypłata odszkodowania z tytułu najmu pojazdu zastępczego w kwocie 1.668 zł

Pozwany wskazał, iż kwestionuje czas najmu pojazdu zastępczego, który nie odpowiada rzeczywistemu czasowi naprawy uszkodzonego pojazdu. Technologiczny czas naprawy pojazdu marki R. wynosił bowiem 1 dzień roboczy. Nadto wskazał, iż powstałe w wyniku zdarzenia z dnia 31 lipca 2016 roku uszkodzenia nie uniemożliwiały korzystania z pojazdu R. nr rej. (...) i możliwa była jego normalna eksploatacja do dnia 24 sierpnia 2016 roku. Zdaniem pozwanego najem przez poszkodowaną pojazdu w dniu 12 sierpnia 2016 roku był nieuzasadniony i tym samym przyjąć należało, że poszkodowana przyczyniła się do zwiększenia kosztów najmu. Wskazał również, iż 4 dniowy czas oczekiwania na części jest okresem bezzasadnego najmu pojazdu zastępczego, bowiem w tym czasie pojazd winien zostać zwrócony poszkodowanej. Zdaniem pozwanego ze zgromadzonych akt szkody w niniejszej sprawie wynika, że ekonomicznie uzasadniony czas najmu pojazdu to okres maksymalnie 8 dni, który liczony jest od daty zlecenia dodatkowych oględzin (24.08.2016r.) do dnia otrzymania kosztorysu po dodatkowych oględzinach, 2 dni na organizację naprawy, 1 dzień technologicznej naprawy oraz 2 dni wolne od pracy.

Odnośnie wysokości stawki za najem pojazdu zastępczego pozwany podniósł, iż została ona zawyżona w stosunku do stawek proponowanych na terenie T. i okolic. Pozwany zweryfikował stawkę powoda i zgodnie z klasą wynajętego przez powoda pojazdu ustalił kwotę czynszu na poziomie 208,50 zł netto w tym 50% VAT. Nadto nadmienił, iż roszczenie powoda o zasadzenie odsetek jest bezzasadne, bowiem odszkodowane w pełnej wysokości zostało już wypłacone.

Sąd ustalił, co następuje :

W dniu 31 lipca 2016 roku w wyniku zdarzenia komunikacyjnego został uszkodzony pojazd marki R. (...) o nr rej. (...) należący do P.H.U. (...). J. A., A. I Wspólnicy. Sprawca zdarzenia posiadał zawartą z (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W. umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Szkoda została zgłoszona ubezpieczycielowi.

(...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. w dniu 2 sierpnia 2016 roku dokonał oględzin pojazdu, a następnie wykonał kalkulację naprawy uszkodzonego pojazdu nr (...) w dniu 5 sierpnia 2016 roku. Kalkulacja została nadesłana poszkodowanym w dniu 19 sierpnia 2016 roku.

(okoliczność bezsporna; kalkulacja naprawy nr (...), k. 11-13, kalkulacja naprawy nr (...), k. 14; korespondencja e-mail z dnia 19 sierpnia 2016 roku oraz notatka służbowa do sprawy nr (...) na płycie CD, k. 67.)

Poszkodowana P.H.U. (...). J. A., A. I Wspólnicy w dniu 10 sierpnia 2016 roku zleciła naprawę uszkodzonego pojazdu marki R. (...) o nr rej. (...) firmie (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w T..

Zakład naprawczy zwrócił się do ubezpieczyciela o dodatkowe oględziny w dniu 19 sierpnia 2016 roku. W dniu 23 sierpnia 2016 roku ponowił zgłoszenie dokonania oględzin wskazując, iż poszkodowana wynajmuje pojazd zastępczy co generuje dodatkowe koszty. Kolejna kalkulacja naprawy nr (...) została sporządzona w dniu 26 sierpnia 2016 roku i tego samego dnia nadesłana. Warsztat naprawczy w dniu 26 sierpnia 2016 roku zamówił części do naprawy blacharsko-lakierniczej. W dniu 30 sierpnia 2016 roku części zostały odebrane przez zakład naprawczy.

Poszkodowana odebrała pojazd z naprawy w dniu 1 września 2016 roku.

(okoliczność bezsporna, nadto dowód: zlecenie naprawy pojazdu, k. 23; korespondencja e-mail, k. 15-17; kalkulacja naprawy nr (...), k. 14; protokół zamówienia części, k. 29;protokół odbioru części, k. 30; protokół odbioru pojazdu po naprawie z dnia 1 września 2016 roku, k. 31.)

Poszkodowana P.H.U. (...). J. A., A. I Wspólnicy w dniu 12 sierpnia 2016 roku wynajęła pojazd zastępczy na czas naprawy pojazdu marki R. (...) o nr rej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w T., bowiem nie posiadała innego samochodu, który mógłby zastąpić uszkodzony pojazd, który był wykorzystywany codziennie, w prowadzonej działalności gospodarczej.

Stawka dzienna netto za najem pojazdu zastępczego została określona na kwotę 230 zł netto. Najem pojazdu zastępczego przez poszkodowanych trwał przez okres 20 dni. Poszkodowana zdała pojazd w dniu 1 września 2016 roku. Za wynajem pojazdu została wystawiona faktura z dnia 2 września 2016 roku nr (...) na kwotę 5.658 zł brutto, która obejmowała wartość wynajmu samochodu zastępczego netto w kwocie 4.600 zł i wartość podatku VAT w kwocie 1.058 zł.

(okoliczność bezsporna, nadto dowód: umowa najmu pojazdu zastępczego klasy D z dnia 12 sierpnia 2016 roku, k. 18; oświadczenie z dnia 12 sierpnia 2016 roku, k. 22; faktura VAT z dnia 26 lipca 2016 roku nr (...), k. 24; załącznik do umowy najmu i faktury VAT za najem, k. 25; kosztorys najmu pojazdu zastępczego klasy D, k. 28; protokół zdania pojazdu zastępczego z dnia 1 września 2016 roku, k. 32.)

Dobowa stawka najmu pojazdu zastępczego klasy D na okres 20 dni, na rynku lokalnym w sierpniu 2016 roku, kształtowała się na poziomie 199 zł – 317,67 zł netto.

(dowód: cennik ze strony internetowej (...) k. 20; cennik ze strony internetowej (...) k. 21; cennik ze strony internetowej (...) k. 19; cennik ze strony carnet.pl, k 66.)

Poszkodowana P.H.U. (...). J. A., A. I Wspólnicy zawarła w dniu 12 sierpnia 2016 roku z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w T. umowę o przelew wierzytelności z polisy OC sprawcy, na mocy której nastąpiło przejście wierzytelności z tytułu odszkodowania z polisy OC sprawcy za szkodę komunikacyjną w pojeździe marki R. (...) o nr rej. (...) powstałą w dniu 31 lipca 2016 roku, celem pokrycia całkowitego kosztu najmu pojazdu zastępczego.

(okoliczność bezsporna, nadto dowód: umowa o przelew wierzytelności z polisy OC sprawcy z dnia 12 sierpnia 2016, k. 34.)

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w T. w dniu 16 września 2016 roku zawarła z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą
w G. umowę o powierniczy przelew wierzytelności w celu jej ściągnięcia z polisy OC sprawcy, której przedmiotem była wierzytelność z tytułu odszkodowania z polisy OC sprawcy dotycząca szkody komunikacyjnej w pojeździe marki R. (...) o nr rej. (...) powstałą w dniu 31 lipca 2016 roku. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w T. w dniu 16 września 2016 roku zawarła z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. zlecenie do powierniczej umowy o przelewie wierzytelności, w której zleciła wyegzekwowanie kwoty 5.129 zł wraz
z należnymi odsetkami ustawowymi za opóźnienie.

(okoliczność bezsporna, dowód: umowa o powierniczy przelew wierzytelności z dnia 16 września 2016 roku, k. 42, zlecenie do powierniczej umowy o przelew wierzytelności z dnia 16 września 2016 roku, k. 44)

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G., pismem z dnia 16 września 2016 roku zwróciła się do ubezpieczyciela o wypłatę odszkodowania.

(...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. w dniu 29 listopada 2016 roku wpłacił na konto (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. kwotę 1.668 zł uznając za zasadny okres najmu pojazdu w wymiarze 8 dni, po stawce 208,50 zł netto + 50% VAT.

(okoliczność bezsporna, dowód: pismo z dnia 16 września 2016 roku, k. 48; dowód wpłaty z dnia 29 listopada 2016 roku, k. 47; decyzja o wypłacie odszkodowania na płycie CD, k. 67.)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny został w całości ustalony w oparciu o przedłożone przez strony postępowania dokumenty tj. kalkulacje naprawy nr (...), kalkulacje naprawy nr (...), zlecenie naprawy pojazdu, korespondencje e-mail, protokół zamówienia części, protokół odbioru części, protokół odbioru pojazdu po naprawie z dnia 1 września 2016 roku, umowę najmu pojazdu zastępczego klasy D z dnia 12 sierpnia 2016 roku, oświadczenie z dnia 12 sierpnia 2016 roku, faktura VAT z dnia 26 lipca 2016 roku nr (...), załącznik do umowy najmu i faktury VAT za najem, kosztorys najmu pojazdu zastępczego klasy D, protokół zdania pojazdu zastępczego z dnia 1 września 2016 roku, cennik ze strony internetowej (...) cennik ze strony internetowej (...) cennik ze strony internetowej (...) cennik ze strony carnet.pl, umowę o przelew wierzytelności z polisy OC sprawcy z dnia 12 sierpnia 2016, umowę o powierniczy przelew wierzytelności z dnia 16 września 2016 roku, zlecenie do powierniczej umowy o przelew wierzytelności z dnia 16 września 2016 roku, pismo z dnia 16 września 2016 roku, dowód wpłaty z dnia 29 listopada 2016 roku decyzja o wypłacie odszkodowania na płycie CD, korespondencja e-mail z dnia 19 sierpnia 2016 roku oraz notatka służbowa do sprawy nr (...) na płycie CD. Strony nie podważały wiarygodności przedłożonych do sprawy dokumentów, a również Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania ich autentyczności.

Sąd oddalił wniosek powoda o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadków na okoliczności związane z najmem pojazdu zastępczego oraz wniosek pozwanego o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadka R. A. na okoliczność dokonania ceny stawek pojazdu zastępczego na rynku lokalnym, czasu naprawy pojazdu, czasu najmu pojazdu zastępczego oraz możliwości korzystania z innego pojazdu, bowiem zarówno powód jak i pozwany mimo wezwania nie uiścili zaliczki na koszty przeprowadzenia dowodu. Zgodnie z art. 130 ⁴ §1 i §5 k.p.c. strona, która wnosi o podjęcie czynności połączonej z wydatkami, obowiązana jest uiścić zaliczkę na ich pokrycie w wysokości i terminie oznaczonym przez sąd. Jeżeli więcej niż jedna strona wnosi o podjęcie czynności, sąd zobowiązuje każdą stronę, która z czynności wywodzi skutki prawne, do uiszczenia zaliczki w równych częściach lub w innym stosunku według swego uznania. W razie nieuiszczenia zaliczki sąd pominie czynność połączoną z wydatkami. Z tego samego powodu Sąd oddalił również wniosek powoda i pozwanego o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego ds. techniki samochodowej i rekonstrukcji wypadków na okoliczność ustalenia wysokości stawek netto za 1 dobę wynajmu pojazdu zastępczego porównywalnego parametrami do wynajętego w przedmiotowej sprawie oraz ustalenia uzasadnionego technologią naprawy okresu najmu pojazdu zastępczego. Sąd oddalił ponadto wnioski dowodowe powoda , a zawnioskowane w trybie art.248 k.p.c. Sąd może przeprowadzić dowody we wskazanym wyżej trybie, jednakże wyłącznie pod warunkiem wykazania, że stronie, o to wnioskującej odmówiono udostępnienia stosownych dowodów. Strona powodowa nie wykazała jednak, aby ktokolwiek odmówił jej udzielenia informacji, o których mowa w pozwie czy też w dalszych pismach procesowych.

W niniejszej sprawie bezsporny między stronami był fakt zaistnienia zdarzenia z dnia
31 lipca 2016 roku ,w skutek którego został uszkodzony pojazd marki R. (...). Ponadto pozwany uznał swoją odpowiedzialność za powstałą szkodę i wypłacił kwotę 1.668 zł tytułem odszkodowania za 8 dni najmu pojazdu zastępczego po stawce 208,50 zł brutto za dobę. Nie był również kwestionowany fakt zawarcia pomiędzy poszkodowaną a warsztatem (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością umowy o najem samochodu zastępczego oraz cesja wierzytelności z tytułu tej umowy na rzecz powoda.

Kwestią sporną między stronami był okres najmu pojazdu zastępczego. Powód twierdził, iż zasadny okres najmu pojazdu zastępczego wynosi 20 dni. Z kolei pozwany podnosił, iż powstałe uszkodzenia nie uniemożliwiały korzystania z pojazdu R. (...) i możliwa była jego normalna eksploatacja do dnia 24 sierpnia 2016 roku. Wskazał również, iż 4 dniowy czas oczekiwania na części jest okresem bezzasadnego najmu pojazdu zastępczego, bowiem w tym czasie pojazd winien zostać zwrócony poszkodowanej. Sporna była również wysokość dziennej stawki najmu pojazdu zastępczego. Powód wskazywał, że ustalona w umowie stawka jest stawką rynkową, obowiązującą na rynku lokalnym. Z kolei pozwany kwestionował wysokość stawki najmu pojazdu zastępczego w kwocie 230 zł netto wskazując, że jest to stawka rażąco wygórowana.

Zgodnie z art. 822 §1 i 2 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania
za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w §1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia. Przepisy kodeksu cywilnego (art. 361-363 k.c.) precyzują, iż zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. W sytuacji gdy poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy obu stron.

Ponadto w myśl art. 19 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U.2013.392 j.t.) poszkodowany w związku
ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczeń bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń. Jak stanowi art. 34 wyżej wskazanej ustawy, z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia.

Nadto, zgodnie z poglądem wyrażonym w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 6 stycznia 1999 r. (sygn. akt II CKN 109/98), poniesienie przez przedsiębiorcę kosztów wynajęcia samochodu zastępczego do kontynuowania działalności gospodarczej pozostaje w normalnym związku przyczynowym z wypadkiem komunikacyjnym i stanowi stratę określoną w art. 361 § 2 k.c. Nadto w wyroku z dnia 18 marca 2003 r. (sygn. akt IV CKN 1916/00) Sąd Najwyższy wyraził pogląd, że wynajmowanie pojazdu zastępczego do dalszego prowadzenia działalności gospodarczej w sytuacji, w której uszkodzony pojazd służył powodowi w takim właśnie celu, należy ocenić jako prawidłowe działanie poszkodowanego, minimalizujące szkodę, ponieważ dochody utracone w wyniku zawieszenia działalności gospodarczej mogłyby przewyższyć koszty wynajęcia pojazdu zastępczego. Również w wyroku z dnia 8 września 2004 r. (sygn. akt IV CK 672/03), Sąd Najwyższy uznał za normalne następstwo zniszczenia pojazdu, służącego do prowadzenia działalności gospodarczej, konieczność wynajęcia pojazdu zastępczego w celu kontynuowania tej działalności do czasu naprawienia szkody.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy wskazać,
iż pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. posiadał zawartą ze sprawcą zdarzenia z dnia 31 lipca 2016 roku umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych i z tego tytułu był on odpowiedzialny za szkodę poniesioną przez poszkodowaną, która obejmuje również uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego. W niniejszej sprawie nie budziła wątpliwości konieczność najmu pojazdu zastępczego ani okres 8 dni.

Pozwany kwestionował jednak okres najmu pojazdu od dnia 13 sierpnia 2016 roku do dnia 24 sierpnia 2016 roku, a więc okres oczekiwania na kalkulację naprawy sporządzoną przez ubezpieczyciela oraz oczekiwania na powtórne oględziny. Zasadniczo odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych obejmuje bowiem celowe
i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego, który obejmuje okres czasu w którym uszkodzony pojazd był niezdatny do użytku przez poszkodowanego. Pozwany twierdził, iż uszkodzenia pojazdu nie wyłączały go z normalnego użytkowania, jednak w żaden sposób nie wykazał tej okoliczności. Po dniu zdarzenia poszkodowana nie mogła wbrew twierdzeniom powoda w sposób bezpieczny poruszać się uszkodzonym pojazdem, więc zasadne było najęcie pojazdu zastępczego. Poszkodowana wzięła w najem pojazd zastępczy dopiero dwa dni po zleceniu naprawy warsztatowi naprawczemu, a wiec 12 sierpnia 2016 roku. Naprawa uszkodzonego pojazdu trwała aż do dnia 1 września 2016 roku, bowiem najpierw oczekiwano aż 7 dni na kosztorys naprawy sporządzony przez ubezpieczyciela, a następnie 7 dni na ponowne oględziny ujawnionych w toku naprawy uszkodzeń i sporządzenie kosztorysu. Niezwłocznie po otrzymaniu kosztorysu warsztat zamówił niezbędne części, a po ich otrzymaniu zakończył naprawę w dniu 1 września 2016 roku. Tym samym Sąd uznał, iż okres najmu samochodu zastępczego wynoszący 20 dni, który obejmował czas szeroko rozumianej naprawy uszkodzonego samochodu (a więc nie tylko naprawy technicznej, ale również dokonania oględzin i sporządzenia kosztorysu), był celowy i ekonomicznie uzasadniony.

Przechodząc do rozważań dotyczących wysokości dziennej stawki najmu pojazdu zastępczego należy uznać, iż stawka oferowana przez (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w T. mieściła się w stawkach oferowanych na rynku lokalnym. Z nadesłanych przez powoda i pozwanego ofert najmu wynika, że dobowa stawka najmu pojazdu zastępczego klasy D na okres 20 dni, na rynku lokalnym w sierpniu 2016 roku, kształtowała się na poziomie 199 zł – 317,67 zł netto. Średnia arytmetyczna stawka zaprezentowanych przez strony ofert wynosi 261,85 zł. Należy tu skazać, iż Sąd nie uwzględnił oferty pochodzącej ze strony (...) bowiem z oferty nie wynika jaką kategorię pojazdów ona obejmuje, a ceny tam zaprezentowane dotyczą okresu 10-15 dni. Należy więc zauważyć, że stawka przyjęta przez spółkę (...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w T. w kwocie 230 zł netto jest stawką mieszczącą się w stawkach obowiązujących na rynku lokalnym i nie przekracza obowiązujących stawek rynkowych. Na marginesie należy wskazać, że średnia stawka nie daje obrazu stawek obowiązujących na danym rynku, tj. przedziału stawek od najniższej do najwyższej, tylko stanowi ich medianę. Zastosowanie stawek średnich pozbawione było podstaw prawnych. Oczywistym jest bowiem, że podmioty świadczące usługi najmu samochodu zastępczego mogą posługiwać się różnymi cenami tych samych lub podobnych usług.

Na marginesie należy wskazać, że poszkodowana nie był zobowiązana do poszukiwania najtańszego rozwiązania na rynku, ale mogła skorzystać z wynajmu pojazdu zastępczego oferowanego przez spółkę, która dokonywała naprawy w uszkodzonym pojeździe, gdyż stawki oferowane przez (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w T. nie odbiegały od cen rynkowych.

Podsumowując powyższe rozważania należy wskazać, iż powodowi należy się odszkodowanie za 20 dni najmu pojazdu zastępczego przy przyjęciu stawki wskazanej przez powoda w kwocie 230 zł netto. Uzasadnione koszty najmu pojazdu zastępczego wyniosły zatem 4.600 zł netto + 50% VAT tj. 529 zł czyli razem 5.129 zł. Po uwzględnieniu odszkodowania już wypłaconego przez zakład ubezpieczeń w kwocie 1.668 zł kwota należna powodowi wynosi 3.461 zł. Tym samym Sąd zasądził od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) spółki
z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. kwotę 3.461 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 7 listopada 2016 roku do dnia zapłaty.

O odsetkach orzeczono zgodnie z art. 481 k.c., który stanowi, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Odnośnie umów ubezpieczenia zastosowanie ma art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych z dnia 22 maja 2003 r. (Dz.U. Nr 124, poz. 1152) tj. z dnia 8 lutego 2013 r. (Dz.U. z 2013 r. poz. 392), który stanowi, że Zakład (...) wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. W niniejszej sprawie powód wezwał pozwanego do wypłaty odszkodowania w dniu 16 września 2016 roku i wprawdzie brak jest potwierdzenia doręczenia wezwania, to jednak z uwagi na fakt, że pozwany w dniu 28 listopada 2016 roku przyznał powodowi część odszkodowania, należy uznać, iż wezwanie doszło do niego w sposób skuteczny. W związku z powyższym Sąd zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie zgodnie z żądaniem powoda od dnia 7 listopada 2016 roku do dnia zapłaty.

W przedmiocie kosztów postępowania orzeczono zgodnie z art. 98 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W niniejszej sprawie to powód jest stroną wygrywającą postępowania, więc to pozwany winien zwrócić powodowi poniesione przez niego koszty procesu. Do niezbędnych kosztów postępowania poniesionych przez powoda należy zaliczyć koszty zastępstwa procesowego powoda w kwocie 900 zł ustalone zgodnie z §2 pkt 3. Rozporządzenia Ministra sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804) wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł oraz opłatę sądową od pozwu w kwocie 183 zł. Łączne koszty postępowania wyniosły zatem 1.100 zł.