Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 grudnia 2020 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu V Wydział Gospodarczy w składzie:

Przewodniczący:	Sędzia Stella Czołgowska
Protokolant:	St. sek. sądowy Joanna Kaczanowska

po rozpoznaniu w dniu 21 grudnia 2020 r. w Toruniu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G.

przeciwko Towarzystwo (...) w W.

o zapłatę

I zasądza od pozwanego Towarzystwo (...) w W. na rzecz powoda (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. kwotę 1400,02 zł (tysiąc czterysta złotych dwa grosze) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 16.03.2019 r. do dnia zapłaty;

II oddala powództwo w pozostałej części ;

III zasądza od powoda na rzecz pozwanego 925,84 zł (dziewięćset dwadzieścia pięć złotych osiemdziesiąt cztery grosze) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt V GC 735/20

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. złożył w dniu 28 marca 2019 r. pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym do Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie przeciwko pozwanemu Towarzystwu (...) z siedzibą w W. o zapłatę kwoty 4.765,27 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 16 marca 2019 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu powód wskazał, iż dochodzone roszczenie dotyczy szkody likwidowanej z polisy OC sprawcy kolizji z dnia 4 września 2018 r., w wyniku której doszło do uszkodzenia pojazdu marki B. o nr rej. (...), użytkowanego przez M. S.. Poszkodowany zgłosił szkodę u pozwanego zakładu ubezpieczeń, który następnie wykonał kalkulację naprawy, opisując zakres uszkodzeń powstałych w wyniku wypadku. Poszkodowany M. S. zlecił naprawę uszkodzonego pojazdu w (...) Sp. z o.o. Powód nadmienił, że poszkodowany podjął próbę ustalenia szczegółów i dokładnych warunków najmu pojazdu zastępczego organizowanego przez pozwanego. W międzyczasie poszkodowany ustalił cenę i warunki najmu z warsztatem. Powód dodał, że na czas unieruchomienia uszkodzonego pojazdu wynajął od (...) Sp. z o.o. pojazd zastępczy klasy E w systemie bezgotówkowym w cenie 345 zł netto za każdy rozpoczęty dzień najmu. Za usługę najmu pojazdu zastępczego została wystawiona faktura VAT z dnia 5 stycznia 2019 r. na kwotę 6.365,25 zł za 15 dni najmu. Powód wskazał nadto, iż w dniu 13 grudnia 2018 r. poszkodowany M. S. zawarł umowę o przelew wierzytelności z (...) Sp. z o.o., który z kolei dnia 12 lutego 2019 r. zawarł umowę o powierniczy przelew wierzytelności z (...) Sp. z o.o. w G.. Strona powodowa pismem z dnia 14 lutego 2019 r. wezwała pozwanego do zapłaty brakującej części odszkodowania. Dnia 7 lutego 2019 r. pozwany przyznał odszkodowanie za przedmiotową szkodę w wysokości 1.599,98 zł. Powód oświadczył, iż poszkodowany nie jest uprawniony do odliczenia podatku VAT, wobec czego dochodzona kwota jest kwotą brutto.

Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin-Zachód w Lublinie postanowieniem z dnia 17 kwietnia 2019 r. przekazał sprawę do Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy.

Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym dla m. st. Warszawy w Warszawie postanowieniem z dnia 7 sierpnia 2019 r. stwierdził niewłaściwość miejscową i przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Toruniu.

Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym w Toruniu wydał w dniu 13 lutego 2020 r. nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, zgodny z żądaniem pozwu.

Pozwany Towarzystwo (...) z siedzibą w W. w przepisanym terminie złożył sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości i wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany wskazał, iż uznał swoją odpowiedzialność co do zasady, jednakże zakwestionował zasadność refundacji stawek dziennych czynszu najmu stosowanych przez powoda oraz zasadność przedłużania się naprawy i najmu pojazdu zastępczego. Pozwany podniósł, iż już w dniu zgłoszenia szkody wskazał poszkodowanemu telefonicznie, a następnie listownie, stawkę oferowaną przez wypożyczalnie partnerskie wynoszącą 162,60 zł netto. Nadto poszkodowana miała realną możliwość skorzystania z powyższej oferty, jednakże mimo to nie dochowała obowiązku minimalizacji rozmiarów szkody. Pozwany dodał, że uzasadniony okres najmu nie powinien przekraczać 8 dni. Na okres ten, w ocenie powoda, składały się dwa dni naprawy pojazdu, okres oczekiwania na części zamienne oraz dwa dni organizacyjne na pozostawienie pojazdu w (...) oraz jego odebranie przez poszkodowanych.

W odpowiedzi na sprzeciw od nakazu zapłaty powód podtrzymał żądanie pozwu w całości oraz wskazał, że zastosowana stawka najmu stanowi stawkę rynkową. Jednocześnie zakwestionował, by pozwany złożył skuteczną i realną ofertę najmu pojazdu zastępczego.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 6 sierpnia 2018 r. miało miejsce zdarzenie drogowe, w wyniku którego doszło do uszkodzenia pojazdu marki B. (...) o numerze rejestracyjnym (...), użytkowanego przez M. S. na podstawie umowy leasingu z (...) (Polska) Sp. z o.o. z siedzibą w W.. W dniu zdarzenia kierującym pojazdem była A. S.. Sprawca szkody posiadał zawartą z Towarzystwem (...) z siedzibą w W. umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych.

(okoliczności bezsporne; nadto dowód: zaświadczenie o zdarzeniu drogowym, druk zgłoszenia szkody, potwierdzenie okoliczności zdarzenia, fotografia dowodu rejestracyjnego pojazdu – w aktach szkody na płycie CD, k. 76; zeznania świadka A. S., k. 132v-133)

W dniu 7 sierpnia 2018 r. A. S. zgłosiła telefonicznie szkodę ubezpieczycielowi sprawcy. Podczas zgłoszenia szkody pracownik ubezpieczyciela przekazał informację, iż na czas naprawy pojazdu poszkodowanemu przysługuje pojazd zastępczy tej samej klasy co uszkodzony. A. S. otrzymała dane kontaktowe (numer telefonu i adres mailowy) do wypożyczalni współpracujących z ubezpieczycielem, tj. Panek i (...). Ponadto pracownik ubezpieczyciela poinformował, że w przypadku samodzielnej organizacji najmu pojazdu zastępczego, ubezpieczyciel refunduje koszty najmu do wysokości 162,60 zł netto za dobę najmu dla pojazdu zastępczego klasy E.

Ponadto pismem z dnia 8 sierpnia 2018 r. ubezpieczyciel poinformował poszkodowanego o otrzymaniu zawiadomienia o szkodzie oraz ponownie o możliwości skorzystania z najmu pojazdu zastępczego w wypożyczalni współpracującej z ubezpieczycielem. Pozwany poinformował także o zasadach refundacji kosztów najmu pojazdu zastępczego, wskazując, iż w przypadku wynajęcia pojazdu we własnym zakresie, koszt wynajmu zostanie uznany do wysokości stawki obowiązującej u partnera, tj. 162,60 zł netto za dobę.

(dowód: nagranie zgłoszenia szkody na płycie CD, k. 76; zrzut pisma na płycie CD, k. 76; pismo z dnia 8 sierpnia 2018 r. wraz z załącznikami – w aktach szkody na płycie CD, k. 76)

Poszkodowany M. S. w dniu 27 października 2018 r. zlecił naprawę uszkodzonego pojazdu (...) Sp. z o.o. Oddział w T.. Wobec braku innego pojazdu, w dniu 13 grudnia 2018 r. poszkodowany zawarł z (...) Sp. z o.o. umowę najmu pojazdu zastępczego klasy E. Określona w umowie dzienna stawka najmu wynosiła dla okresu najmu od 9-19 dni 345 zł netto.

Poszkodowany korzystał z pojazdu zastępczego w okresie 15 dni (od 13 grudnia 2018 r. do 28 grudnia 2018 r.), tj. w czasie naprawy uszkodzonego pojazdu. Na czas przestoju pojazdu marki B. w związku z jego naprawą składały się: 4 dni przestoju z powodu oczekiwania na powtórne oględziny (od zgłoszenia dodatkowych uszkodzeń, tj. 17 grudnia 2018 r. do dostarczenia kalkulacji naprawy – 20 grudnia 2018 r.), 4 dni przestoju z powodu oczekiwania na części zamienne, 3 dni przestoju z powodu fizycznej naprawy oraz 4 dni przestoju z powodu dni wolnych od pracy.

W dniu 15 stycznia 2019 r. (...) Sp. z o.o. wystawił fakturę VAT nr (...) z tytułu wynajmu samochodu zastępczego na kwotę 6.365,25 zł brutto.

(dowód: umowa najmu pojazdu zastępczego klasy E, k. 32; faktura VAT, k. 33; wyliczenie/kosztorys najmu pojazdu zastępczego, k. 34; załącznik do umowy najmu, k. 35-36; wydruk wiadomości e-mail z dnia 17 grudnia 2018 r., k. nienumerowana; zweryfikowana kalkulacja naprawy, k. 38-40v; wydruk wiadomości e-mail z dnia 20 grudnia 2018 r., k. 41-41v; protokół zamówienia części, k. 42; protokół odbioru części, k. 43; zlecenie naprawy pojazdu, k. 44; protokół odbioru pojazdu po naprawie, k. 45; protokół zdania pojazdu zastępczego, k. 46; oświadczenie z dnia 13 grudnia 2018 r., k. 54; pełnomocnictwo, k. 65; zeznania świadka K. K., k. 132-132v; zeznania świadka M. S., k. 133)

W dniu 13 grudnia 2018 r. poszkodowany zawarł z (...) Sp. z o.o. w B. Oddział w T. umowę o przelew wierzytelności z polisy OC sprawcy szkody z dnia 6 sierpnia 2018 r. (...) Sp. z o.o. w dniu 12 lutego 2019 r. zawarł z (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G. umowę o powierniczy przelew wierzytelności, której przedmiotem była wierzytelność z tytułu odszkodowania z polisy OC sprawcy, dotycząca szkody komunikacyjnej w pojeździe marki B.. (...) Sp. z o.o. zawarł z (...) Sp. z o.o. w G. zlecenie do powierniczej umowy o przelew wierzytelności, w której zlecił wyegzekwowanie kwoty 6.365,25 zł wraz z należnymi odsetkami.

(dowód: umowa o przelew wierzytelności, k. 55; zlecenie do powierniczej umowy o przelew wierzytelności, k. 56; umowa o powierniczy przelew wierzytelności, k. 57)

Decyzją z dnia 6 lutego 2019 r. Towarzystwo (...) z siedzibą w W. przyznało odszkodowanie z tytułu zwrotu kosztów wynajmu samochodu zastępczego w kwocie 1.599,98 zł. Ubezpieczyciel za zasadny czas najmu uznał 8 dni oraz stawkę dobową w wysokości 162,60 zł netto.

(dowód: decyzja z dnia 6 lutego 2019 r. – w aktach szkody na płycie CD, k. 76)

Pismem datowanym na dzień 14 lutego 2019 r. (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G. wezwał Towarzystwo (...) z siedzibą w W. do zapłaty kwoty 6.365,25 zł tytułem odszkodowania za szkodę komunikacyjną powstałą w pojeździe B. o nr rej. (...).

(dowód: wezwanie do zapłaty odszkodowania, k. 58)

Uzasadniony i konieczny okres naprawy pojazdu marki B. o numerze rejestracyjnym (...) po zdarzeniu drogowym z dnia 6 sierpnia 2018 r. w celu przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody wynosił 15 dni.

(dowód: opinia biegłego sądowego Ł. W., k. 138-141; zeznania biegłego na rozprawie, k. 162-162v)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie dowodów z dokumentów przedłożonych przez strony postępowania, akt szkody znajdujących się na płycie CD wraz z nagraniem zgłoszenia szkody, jak również w oparciu o dowód z opinii biegłego sądowego Ł. W. oraz dowód z zeznań świadków.

Autentyczność dowodów z dokumentów nie była kwestionowana przez strony w toku postępowania, a również w ocenie Sądu brak było podstaw do ich zanegowania. Dowody te są wzajemnie niesprzeczne i kreują spójną wersję wydarzeń, wobec czego nie było podstaw ku temu, by odmówić im wiarygodności. Strony nie zakwestionowały również autentyczności nagrania zgłoszenia szkody.

Sąd za wiarygodne uznał zeznania świadka K. K., bowiem były jasne i spójne. Świadek w wyczerpujący sposób przedstawił okoliczności związane z przebiegiem naprawy uszkodzonego pojazdu.

Sąd co do zasady dał wiarę zeznaniom świadka A. S., która potwierdziła, iż dokonywała zgłoszenia przedmiotowej szkody. Jednakże świadek nie pamiętała, od jakiego podmiotu poszkodowany najął pojazd zastępczy, przy czym początkowo wskazywała, iż skorzystał on z jednej z firm współpracujących z ubezpieczycielem. Podobnie Sąd ocenił zeznania świadka M. S., który potwierdził, iż uszkodzony pojazd był naprawiany w B., skąd również otrzymał pojazd zastępczy. Świadek zeznał przy tym, że nie interesował się szczegółami związanymi z najmem pojazdu zastępczego.

Sporządzoną w niniejszej sprawie opinię biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej, wyceny pojazdów oraz maszyn, urządzeń, jakości i kosztów napraw pojazdów Ł. W. Sąd uznał za rzetelną i fachową. Biegły po dokonaniu analizy zgromadzonych w sprawie dokumentów oraz na podstawie specjalistycznej wiedzy wydał jednoznaczną w swych wnioskach i spójną opinię w sprawie. Sąd uznał, iż opinia biegłego w wiarygodny sposób określa uzasadniony okres naprawy pojazdu. Należy wskazać, iż strona pozwana wniosła zastrzeżenia do opinii biegłego, nie zgadzając się z przyjęciem przez biegłego czterech dni czasu oczekiwania na części zamienne, uwzględnienia dwóch dni wolnych od pracy oraz doliczenia okresu oczekiwania na weryfikację kosztorysu przez pozwanego. Biegły na rozprawie z dnia 21 grudnia 2020 r. podtrzymał opinię pisemną w całości oraz w szczegółowy i wyczerpujący sposób odniósł się do zastrzeżeń pozwanego, przedstawiając przebieg procedury zamówienia części zamiennych. W ocenie Sądu wyjaśnienia biegłego potwierdzają przyjęcie zasadnego okresu naprawy wynoszącego 15 dni, przekreślając jednocześnie zasadność zastrzeżeń strony pozwanej.

W niniejszej sprawie stan faktyczny pozostawał w przeważającej mierze bezsporny. Pozwany nie kwestionował okoliczności zdarzenia komunikacyjnego z dnia 6 sierpnia 2018 r. ani samej konieczności najmu pojazdu zastępczego przez poszkodowanego. Ubezpieczyciel uznał swoją odpowiedzialność co do zasady i wypłacił odszkodowanie z tytułu zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego. Pozwany podnosił jednak, że poszkodowany nie dopełnił obowiązku minimalizacji rozmiarów szkody, nie korzystając z propozycji najmu pojazdu zastępczego oferowanej przez ubezpieczyciela. Ponadto w ocenie pozwanego zasadny okres najmu pojazdu nie powinien przekraczać ośmiu dni.

Przechodząc do rozważań prawnych należy wskazać, że zgodnie z art. 822 § 1 i 2 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia. Przepisy kodeksu cywilnego (art. 361-363 k.c.) precyzują, iż zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. W sytuacji gdy poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy obu stron. Ponadto w myśl art. 19 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 2060 ze zm.) poszkodowany w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczeń bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń. Jak stanowi art. 34 wyżej wskazanej ustawy, z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia.

W uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 17 listopada 2011 r. ( III CZP 5/11 OSNC 2012, Nr 3, poz. 28) Sąd Najwyższy wyraził pogląd, iż odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za uszkodzenie albo zniszczenie pojazdu mechanicznego, niesłużącego do prowadzenia działalności gospodarczej, obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego; nie jest ona uzależniona od niemożności korzystania przez poszkodowanego z komunikacji zbiorowej. W uzasadnieniu uchwały wskazano, że nie wszystkie wydatki, pozostające w związku przyczynowym z wypadkiem komunikacyjnym, mogą być refundowane, istnieje bowiem obowiązek wierzyciela zapobiegania szkodzie i zmniejszania jej rozmiarów (art. 354 § 2, art. 362 i 826 § 1 k.c.). Na dłużniku ciąży w związku z tym obowiązek zwrotu wydatków celowych i ekonomicznie uzasadnionych, pozwalających na wyeliminowanie negatywnych dla poszkodowanego następstw, niedających się wyeliminować w inny sposób, z zachowaniem rozsądnej proporcji między korzyścią wierzyciela a obciążeniem dłużnika. Sąd Najwyższy zauważył, iż nie jest celowe nadmierne rozszerzanie odpowiedzialności odszkodowawczej i w konsekwencji - gwarancyjnej ubezpieczyciela, co mogłoby prowadzić do wzrostu składek ubezpieczeniowych. Za celowe i ekonomicznie uzasadnione mogą być – co do zasady – uznane wydatki poniesione na najęcie pojazdu zastępczego tego samego typu co uszkodzony i na czas niezbędny do naprawy albo zakupu nowego pojazdu. Pogląd ten Sąd Rejonowy w całości podziela.

Ponadto zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 24 sierpnia 2017 r. ( III CZP 20/17, LEX nr 2340475) wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego, przekraczające koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu są objęte odpowiedzialnością z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, jeżeli ich poniesienie było celowe i ekonomicznie uzasadnione. Sąd Najwyższy w przytoczonej uchwale stwierdził, że nie mogą być uznane za celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki, które nie są konieczne do wyeliminowania negatywnego następstwa majątkowego w postaci utraty możliwości korzystania z uszkodzonego (zniszczonego) pojazdu, gdyż następstwo to może być wyeliminowane - bez uszczerbku dla godnych ochrony interesów poszkodowanego - w inny, mniej uciążliwy dla dłużnika sposób. Jeżeli zatem ubezpieczyciel proponuje poszkodowanemu - we współpracy z przedsiębiorcą trudniącym się wynajmem pojazdów - skorzystanie z pojazdu zastępczego równorzędnego pod istotnymi względami pojazdowi uszkodzonemu albo zniszczonemu (zwłaszcza co do klasy i stanu pojazdu), zapewniając pełne pokrycie kosztów jego udostępnienia, a mimo to poszkodowany decyduje się na poniesienie wyższych kosztów najmu innego pojazdu, koszty te - w zakresie nadwyżki - będą podlegały indemnizacji tylko wtedy, gdy wykaże szczególne racje, przemawiające za uznaniem ich za "celowe i ekonomicznie uzasadnione". W tym kontekście istotne znaczenie ma nie tylko równorzędność samego pojazdu, ale także dodatkowych warunków umowy, takich jak np. czas i miejsce udostępnienia oraz zwrotu pojazdu zastępczego czy też obowiązek wpłaty kaucji. Jeżeli istotne warunki wynajmu proponowanego przez ubezpieczyciela (we współpracy z przedsiębiorcą wynajmującym pojazdy) czynią zadość potrzebie ochrony uzasadnionych potrzeb poszkodowanego, nie ma podstaw, by obciążać osoby zobowiązane do naprawienia szkody wyższymi kosztami związanymi ze skorzystaniem przez poszkodowanego z droższej oferty.

Po analizie materiału dowodowego Sąd uznał, iż niniejsze powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części. Należy wskazać, iż pozwany Towarzystwo (...) z siedzibą w W. posiadał zawartą ze sprawcą wypadku komunikacyjnego z dnia 6 sierpnia 2018 roku umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych i z tego tytułu był on odpowiedzialny za szkodę poniesioną przez poszkodowanego, która obejmuje również uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do zasadnej stawki najmu pojazdu zastępczego, w ocenie Sądu poszkodowany nie wypełnił wynikającego z art. 362 k.c. i art. 826 § 1 k.c. obowiązku minimalizacji szkody i współdziałania z dłużnikiem (ubezpieczycielem). Okoliczności te zaś powodują, że powód, który nabył przedmiotową wierzytelność wobec pozwanego, nie może skutecznie domagać się zasądzenia wydatków na najem pojazdu zastępczego poniesionych przez poszkodowanego, przekraczających koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu. W niniejszej sprawie A. S., zgłaszając szkodę telefonicznie, została poinformowana przez pracownika ubezpieczyciela o możliwości zorganizowania pojazdu zastępczego przez jedną z wypożyczalni współpracujących z pozwanym, otrzymując jednocześnie dane kontaktowe do wskazanych podmiotów. Jednocześnie pracownik ubezpieczyciela poinformował, że w przypadku wynajęcia pojazdu we własnym zakresie, pozwany zrefunduje koszty najmu do wysokości stawki obowiązującej u współpracującego partnera, tj. do 162,60 zł netto dla pojazdu zastępczego klasy E. Ponadto informacja dotycząca warunków najmu pojazdu zastępczego za pośrednictwem wypożyczalni wraz z akceptowaną stawką została przekazana A. S. w piśmie z dnia 8 sierpnia 2018 r. W realiach niniejszej sprawy poszkodowany wskazywał, iż nie interesował się, kto ma zorganizować pojazd zastępczy i nie szukał ofert najmu. Istotna była jedynie sama możliwość otrzymania takiego pojazdu, którą zapewniał warsztat naprawczy. Wprawdzie A. S. wskazywała, iż kontaktowała się z wypożyczalniami wskazanymi przez pozwanego, jednakże nie pamiętała, skąd finalnie został najęty pojazd zastępczy. Powyższe okoliczności nie przemawiają za obciążeniem pozwanego kosztami najmu pojazdu z zastosowaniem stawki przekraczającej wysokość stawki oferowanej poszkodowanemu.

Należy nadto wskazać, iż z uwagi na ciążący na poszkodowanym obowiązek minimalizacji szkody i współdziałania z ubezpieczycielem zobowiązany jest on do zasięgania informacji co do tego, czy ubezpieczyciel może zaproponować mu pojazd zastępczy równorzędny uszkodzonemu, a nadto czy istotne warunki tego najmu odpowiadają jego celowym i ekonomicznie uzasadnionym interesom. Mimo iż ubezpieczyciel z własnej inicjatywy zaproponował poszkodowanemu pojazd zastępczy, nie skorzystał on z oferty i po kilku miesiącach od zdarzenia najął pojazd zastępczy po prawie dwukrotnie wyższej stawce dobowej, choć nie wymagało to od niego podjęcia jakichkolwiek dodatkowych działań, poza samym kontaktem telefonicznym lub za pośrednictwem poczty elektronicznej z wypożyczalnią współpracującą z pozwanym. W ocenie Sądu postawa poszkodowanego, skupiająca się wyłącznie na własnej wygodzie i braku zainteresowania ciążących na nim obowiązkach w toku postępowania likwidacyjnego, nie mogła zyskać aprobaty. Fakt, iż osobę poszkodowaną, bez jej winy dotknęły uciążliwe niedogodności związane z uszkodzeniem posiadanego pojazdu, nie zwalnia z obowiązku współdziałania z ubezpieczycielem w celu minimalizacji finansowych następstw zdarzenia szkodowego. Tym samym Sąd przychylił się do argumentacji strony pozwanej, iż najem pojazdu zastępczego po stawce dziennej przekraczającej oferowaną przez pozwanego, stanowi przyczynienie się do zwiększenia rozmiaru szkody. Należało zatem przyjąć za zasadną stawkę najmu akceptowaną przez pozwanego, tj. 162,60 zł netto (200,00 zł brutto).

Rozstrzygając natomiast kwestię zasadnego czasu najmu pojazdu zastępczego, Sąd uznał, iż okres najmu wynoszący 15 dni był okresem uzasadnionym i pozostającym w normalnym związku przyczynowym ze szkodą. Sąd podzielił w tym zakresie wnioski zawarte w opinii biegłego, zgodnie z którymi konieczny i uzasadniony okres naprawy pojazdu marki B. w celu przywrócenia go do stanu sprzed szkody wynosił 15 dni. Z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wynika, że na całkowity czas przestoju uszkodzonego pojazdu w związku z jego naprawą składały się: oczekiwanie na weryfikację kosztorysu naprawy (od 17 grudnia 2018 r. do 20 grudnia 2018 r.), przy czym okres ten należy liczyć od dnia przekazania pojazdu do warsztatu i wynosi łącznie 7 dni, wliczając 2 dni wolne; czas oczekiwania na części zamienne (4 dni), technologiczny czas naprawy wynoszący 2 dni oraz 2 dni wolne od pracy (25-26 grudnia 2018 r.) W świetle powyższych okoliczności Sąd uznał za zasadny okres naprawy pojazdu wynoszący 15 dni, który obejmował czas szeroko rozumianej naprawy (a więc nie tylko naprawy technicznej, ale również konieczność zgłoszenia dodatkowych uszkodzeń, sporządzenia kosztorysu naprawy i oczekiwania na części zamienne). Jednocześnie Sąd zgodził się z biegłym sądowym, iż czynności naprawcze były podejmowane bez zbędnej zwłoki i wynikały z harmonogramu prac naprawczych, z uwzględnieniem dni wolnych od pracy przypadających w okresie naprawy. W szczególności, w ocenie Sądu do uzasadnionego czasu naprawy należy zaliczyć oczekiwanie na akceptację kosztorysu przez ubezpieczyciela. To w gestii ubezpieczyciela leży , aby okres ten był skorcony do minimum. Trudno natomiast wymagać od warsztatu naprawczego, aby rozpoczynał naprawę bez akceptacji ubezpieczyciela.

W konsekwencji Sąd uznał za zasadny czas naprawy, a w ślad za tym zasadny okres najmu pojazdu zastępczego w wymiarze 15 dni.

Podsumowując powyższe rozważania, Sąd uznał za zasadny najem pojazdu zastępczego w okresie 15 dni po stawce 120 zł netto (200,00 zł brutto) za dobę. Z uwagi na fakt, iż pozwany wypłacił odszkodowanie z tytułu zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego w wysokości 1.599,98 zł, Sąd na podstawie art. 19 ust. 1, art. 34 ust. 1, art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych w zw. z art. 822 § 1 k.c. i art. 361 i art. 362 k.c. w zw. z art. 509 § 1 k.c. zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.400,02 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 16 marca 2019 r. do dnia zapłaty. W pozostałej części powództwo podlegało oddaleniu, o czym orzeczono w punkcie II sentencji wyroku.

Rozstrzygnięcie w przedmiocie odsetek wydano w oparciu o art. 481 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. z 14 ust. 1 ustawy dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Przepis art. 481 § 1 k.c. stanowi, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Z kolei art. 14 ust. 1 ustawy dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych wskazuje, że zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. W niniejszej sprawie powód wezwał pozwanego do zapłaty odszkodowania pismem z dnia 14 lutego 2019 r., zaś pozwany wydał decyzję przyznającą odszkodowanie w dniu 6 lutego 2019 r. Tym samym, mając na uwadze 30-dniowy termin na wypłatę odszkodowania, zasadne było zasądzenie ustawowych odsetek za opóźnienie od dnia 16 marca 2019 r., zgodnie z żądaniem powoda.

O kosztach procesu Sąd orzekł jak w punkcie III sentencji wyroku na podstawie art. 100 zd. 1 in fine k.p.c. w zw. z art. 98 § 1 i 3 k.p.c., stosunkowo rozdzielając je zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy. W niniejszej sprawie do niezbędnych kosztów postępowania poniesionych przez powoda należy zaliczyć koszty zastępstwa procesowego w kwocie 900 zł (§ 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych /t.jedn. Dz.U. z 2018 r., poz. 265/) wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł, opłatę sądową od pozwu w wysokości 239 zł, tj. łącznie 1.156 zł. Z kolei pozwany poniósł koszty zastępstwa procesowego w kwocie 900 zł wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł, wynagrodzenie biegłego w łącznej wysokości 874,53 zł, tj. łącznie 1.791,53 zł. Powód wygrał proces w 29,32%, zaś pozwany w pozostałym zakresie, tj. 70,63%. Tym samym pozwanemu z poniesionych przez niego kosztów należał się zwrot w kwocie 1.265,35 zł, zaś powodowi – w kwocie 339,51 zł. Po wzajemnym potrąceniu powyższych kwot, Sąd orzekł o obowiązku zwrotu przez powoda na rzecz pozwanego kwoty 925,84 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.