Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 listopada 2017 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu V Wydział Gospodarczy w składzie:

Przewodniczący:	SSR Barbara Stępień-Grabowska
Protokolant:	st. sekr. sądowy Karolina Marcinkowska

po rozpoznaniu w dniu 24 października 2017 r. w Toruniu

na rozprawie

sprawy z powództwa Z. K.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

I. Zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda Z. K. kwotę 3.300,55 zł (trzy tysiące trzysta złotych pięćdziesiąt pięć groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwot:

- 559,65 zł (pięćset pięćdziesiąt dziewięć złotych sześćdziesiąt pięć groszy) od dnia 26 lutego 2015r. do dnia zapłaty,

- 1.284,85 zł (tysiąc dwieście osiemdziesiąt cztery złote osiemdziesiąt pięć groszy) od dnia 15 grudnia 2015r. do dnia zapłaty,

- 374,65 zł (trzysta siedemdziesiąt cztery złote sześćdziesiąt pięć groszy) od dnia 27 października 2015r. do dnia zapłaty,

- 509,95 zł (pięćset dziewięć złotych dziewięćdziesiąt pięć groszy) od dnia 9 maja 2015r. do dnia zapłaty,

- 571,45 zł (pięćset siedemdziesiąt jeden złotych czterdzieści pięć groszy) od dnia 26 kwietnia 2015r. do dnia zapłaty.

II. Zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.385 zł (tysiąc trzysta osiemdziesiąt pięć złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn akt V GC 676/17

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 7 lipca 2016 roku powód – Z. K. wystąpił na drogę sądową przeciwko pozwanemu – (...) S.A. w W. o zapłatę kwoty 3 300,55 złotych z odsetkami i kosztami procesu.

Z uzasadnienia pozwu wynika, że powód dochodzi odszkodowania z tytułu odpowiedzialności cywilnej w związku ze zdarzeniami:

- z dnia 26 stycznia 2015 roku,

- z dnia 25 września 2015 roku,

- z dnia 17 września 2015 roku,

- z dnia 18 grudnia 2014 roku,

- z dnia 3 lutego 2014 roku.

Powód podał, że w drodze umów cesji nabył wierzytelności od właścicieli pojazdów mechanicznych, którzy ponieśli szkodę w postaci uszkodzenia pojazdu. Powód zgłosił szkody w pozwanym zakładzie ubezpieczeń, który po przeprowadzeniu postępowań likwidacyjnych uznał swoją odpowiedzialność, odmawiając jednak wypłaty odszkodowań w pełnej wysokości za holowanie pojazdu oraz za korzystanie z pojazdu zastępczego.

W zakresie pierwszej szkody – z dnia 26 stycznia 2015 roku powód wskazał, że koszty holowania wyniosły 430,00 złotych, natomiast koszt najmu samochodu zastępczego 738,00 złotych. Pozwany uznał swoją odpowiedzialność i tytułem odszkodowania wypłacił – 153,75 złotych tytułem kosztów holowania oraz 405,90 złotych tytułem kosztów najmu samochodu zastępczego. Tytułem tej szkody powód domagał się zapłaty kwoty 559,65 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 26 lutego 2015 roku.

W zakresie drugiej szkody – z dnia 25 września 2015 roku powód wskazał, że koszty holowania wyniosły 430,00 złotych, natomiast koszt najmu samochodu zastępczego 3 444,00 złotych. Pozwany uznał swoją odpowiedzialność i tytułem odszkodowania wypłacił – 2 583,00 złotych tytułem najmu samochodu zastępczego. Tytułem tej szkody powód domagał się zapłaty kwoty 1 284,85 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 15 grudnia 2015 roku.

W zakresie trzeciej szkody – z dnia 17 września 2015 roku powód wskazał, że koszty holowania wyniosły 430,00 złotych, natomiast koszt najmu samochodu zastępczego 2 164,80 złotych. Pozwany uznał swoją odpowiedzialność i tytułem odszkodowania wypłacił – 153,75 złotych tytułem kosztów holowania oraz 2 066,40 złotych tytułem najmu samochodu zastępczego. Tytułem tej szkody powód domagał się zapłaty kwoty 374,65 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 27 października 2015 roku.

W zakresie czwartej szkody – z dnia 18 grudnia 2014 roku powód wskazał, że koszty holowania wyniosły 430,00 złotych, natomiast koszt najmu samochodu zastępczego 2 337,00 złotych. Pozwany uznał swoją odpowiedzialność i tytułem odszkodowania wypłacił – 153,75 złotych tytułem kosztów holowania oraz 2 103,30 złotych tytułem najmu samochodu zastępczego. Tytułem tej szkody powód domagał się zapłaty kwoty 509,95 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 9 maja 2015 roku.

W zakresie piątej szkody – z dnia 1 lutego 2014 roku powód wskazał, że koszty holowania wyniosły 430,50 złotych, natomiast koszt najmu samochodu zastępczego 1 894,20 złotych. Pozwany uznał swoją odpowiedzialność i tytułem odszkodowania wypłacił – 153,75 złotych tytułem kosztów holowania oraz 1 599,00 złotych tytułem najmu samochodu zastępczego. Tytułem tej szkody powód domagał się zapłaty kwoty 571,45 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 26 kwietnia 2015 roku.

Pozwany – (...) S.A. w W. pismem procesowym z dnia 10 października 2016 roku, stanowiącym odpowiedź na pozew, zażądał oddalenia powództwa i zasądzenia od powoda na jego rzecz kosztów procesu.

Pozwany w uzasadnieniu swojego stanowiska względem żądania przez powoda kwot za holowanie wskazał, że powód nie wykazał, kiedy i na jakiej trasie faktycznie wykonano holowanie. Pozwany podniósł, że powód niezasadnie stosował w przypadku usług holowania tzw. „ryczałt miejski”, bowiem stosuje się go na zlecenie m.in. organów samorządu terytorialnego.

Pozwany zakwestionował również roszczenie powoda odnośnie żądania kosztów najmu pojazdu zastępczego – dla poszkodowanych Z. i W. T., bowiem w pojeździe poszkodowanych wystąpiła szkoda całkowita, a powód nie wykazał zasadności i konieczności najmu pojazdu zastępczego ponad okres 21 dni.

W przypadku szkody doznanej przez B. M. (1) pozwany stwierdził, że poszkodowany wynajął samochód wyższej klasy, a wydatek taki nie pozostaje w normalnym związku przyczynowym ze zdarzeniem wyrządzającym szkodę poszkodowanemu, stąd pozwany zakwestionował w tym przypadku dobową stawkę najmu pojazdu zastępczego.

Pozwany w odpowiedzi na pozew zaproponował powodowi zawarcie ugody.

W piśmie procesowym z dnia 29 listopada 2016 roku powód podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko, a nadto nie zgodził się na zawarcie ugody.

Powód, odnosząc się do zarzutu pozwanego odnośnie stawki za holowanie zaznaczył, że choć faktycznie „ryczałt miejski” jest opłatą ustalaną przez organy samorządu terytorialnego czy też organy procesowe w przetargach na świadczenie usług usuwania/holowania pojazdów, to nie oznacza, że również podmioty prywatne nie mogą tej opłaty stosować. Powód powołał się przy tym na zasadę swobody umów oraz treść przepisu art. 353 ¹ k.c.. Zdaniem powoda niezasadny jest również zarzut pozwanego odnośnie nie wskazania trasy holowania. Powód stwierdził, że skoro strony umówiły się na wynagrodzenie ryczałtowe to bez znaczenia pozostają szczegółowe informacje dotyczące trasy holowania. W ocenie powoda poszkodowany z tytułu holowania pojazdów niewątpliwie poniósł uszczerbek w swoim majątku. Był to wydatek konieczny i uzasadniony zdarzeniem powodującym szkodę. Poszkodowany poniósł określone koszty z tytułu holowania pojazdu, a ubezpieczyciel zobowiązany jest do naprawienia szkody w pełnej wysokości, tak aby spełniona była funkcja kompensacyjna odszkodowania.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 1 lutego 2014 roku doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzony został samochód marki O. (...) o nr rej. (...), należący do R. W..

Sprawcą kolizji był kierujący ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej w (...) S.A. w W..

Również w dniu 1 lutego 2014 roku poszkodowany zawarł ze Z. K. umowę holowania uszkodzonego pojazdu oraz umowę najmu pojazdu zastępczego. Samochód zastępczy, który wynajął poszkodowany potrzebny był mu do codziennych czynności, w tym dojazdy do pracy. Poszkodowany nie posiadał innego samochodu.

W dniu 3 lutego 2014 roku R. W. i Z. K. zawarli umowę cesji wierzytelności z polisy OC sprawcy, która obejmowała m.in. odszkodowanie za holowanie uszkodzonego pojazdu i najem samochodu zastępczego.

Z tytułu holowania Z. K. wystawił R. W. w dniu 4 lutego 2014 roku fakturę VAT numer (...) na kwotę 430,50 złotych. W dniu 21 lutego 2014 roku Z. K. wystawił poszkodowanemu fakturę VAT nr (...) na kwotę 1 894,20 złotych (brutto) tytułem najmu pojazdu zastępczego, przyjmując, że najem trwał 14 dni, a stawka dzienna najmu wyniosła 110 złotych za dobę netto.

Decyzją w dnia 25 kwietnia 2014 roku (...) S.A. przyznało odszkodowanie za holowanie uszkodzonego pojazdu w kwocie 153,75 złotych, natomiast za najem pojazdu zastępczego w kwocie 1 599,00 złotych.

Pismem z dnia 7 grudnia 2015 roku Z. K. wezwał (...) do zapłaty kwoty 259,20 złotych.

/dowody: umowa cesji wierzytelności z polisy OC sprawcy zawarta w dniu 3 lutego 2014 roku k. 26-28,

faktura VAT nr (...) k. 55,

faktura VAT nr (...) k. 56,

umowa najmu pojazdu zastępczego zawarta w dniu 1 lutego 2014 roku k. 57,

oświadczenie R. W. k. 58,

decyzja (...) z dnia 25 kwietnia 2014 roku k. 59/

W dniu 18 grudnia 2014 roku doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzony został samochód marki F. (...) o nr rej. (...), należący do G. M..

Sprawcą kolizji był kierujący ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej w (...) S.A. w W..

W dniu 18 grudnia 2014 roku G. M. zawarła ze Z. K. umowę holowania uszkodzonego pojazdu oraz umowę najmu pojazdu zastępczego. Samochód zastępczy, który wynajęła poszkodowana potrzebny był jej do codziennych czynności, a także do dojazdów na zabiegi, poszkodowana wskazała, że trzy razy w tygodniu dojeżdża na zabiegi do C., ponadto poszkodowana oświadczyła, że używa samochodu do dojazdu do wnuków. Poszkodowana nie posiadała innego samochodu.

Tego samego dnia G. M. i Z. K. zawarli umowę cesji wierzytelności z polisy OC sprawcy, która obejmowała m.in. odszkodowanie za holowanie uszkodzonego pojazdu i najem samochodu zastępczego.

Z tytułu holowania Z. K. wystawił G. M. w dniu 8 stycznia 2015 roku fakturę VAT numer (...) na kwotę 430,00 złotych. W dniu 29 stycznia 2015 roku Z. K. wystawił poszkodowanej fakturę VAT nr (...) na kwotę 2 337,00 złotych (brutto) tytułem najmu pojazdu zastępczego, przyjmując, że najem trwał 19 dni, a stawka dzienna najmu wyniosła 100 złotych za dobę netto.

Decyzją w dnia 3 lutego 2015 roku (...) S.A. przyznało odszkodowanie za najem pojazdu zastępczego na kwotę 2 103,30 złotych, natomiast decyzją z dnia 8 maja 2015 roku dodatkowo przyznało odszkodowanie za holowanie uszkodzonego pojazdu w kwocie 153,75 złotych.

Pismem z dnia 24 września 2015 roku Z. K. odwołał się od decyzji (...) w sprawie weryfikacji kosztów holowania uszkodzonego pojazdu.

Pismem z dnia 29 września 2015 roku (...) S.A. odmówiło dopłaty tytułem odszkodowania.

/dowody: umowa cesji wierzytelności z polisy OC sprawcy zawarta w dniu 18 grudnia 2014 roku k. 23-25,

faktura VAT nr (...) k. 47,

faktura VAT nr (...) k. 48,

umowa najmu pojazdu zastępczego zawarta w dniu 18 grudnia 2014 roku k. 49,

oświadczenie G. M. k. 50,

decyzje (...) z dnia 3 lutego 2015 roku i z dnia 8 maja 2015 roku k. 52-53,

odwołanie od decyzji k. 60,

pismo (...) S.A. z dnia 29 września 2015 roku k. 54/

W dniu 26 stycznia 2015 roku doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzony został samochód marki K. (...) o nr rej. (...) E, należący do B. M. (1).

Sprawcą kolizji był kierujący ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej w (...) S.A. w W..

W dniu 26 stycznia 2015 roku B. M. (1) zawarł ze Z. K. umowę holowania uszkodzonego pojazdu oraz umowę najmu pojazdu zastępczego. Samochód zastępczy, który wynajął poszkodowany potrzebny był mu do codziennych czynności, a także do opieki nad matką, która mieszka w odległości 100 km od miejsca zamieszkania poszkodowanego. Poszkodowany nie posiadał innego samochodu.

Tego samego dnia B. M. (1) i Z. K. zawarli umowę cesji wierzytelności z polisy OC sprawcy, która obejmowała m.in. odszkodowanie za holowanie uszkodzonego pojazdu i najem samochodu zastępczego.

Z tytułu holowania Z. K. wystawił B. M. (2) w dniu 30 stycznia 2015 roku fakturę VAT numer (...) na kwotę 430,00 złotych. W dniu 10 lutego 2015 roku Z. K. wystawił poszkodowanemu fakturę VAT nr (...) na kwotę 738,00 złotych (brutto) tytułem najmu pojazdu zastępczego, przyjmując, że najem trwał 4 dni, a stawka dzienna najmu wyniosła 150 złotych za dobę netto.

Decyzją w dnia 25 lutego 2015 roku (...) S.A. przyznało odszkodowanie za holowanie uszkodzonego pojazdu w kwocie 153,75 złotych, natomiast za najem pojazdu zastępczego w kwocie 405,90 złotych.

Pismem z dnia 10 grudnia 2015 roku Z. K. wezwał (...) do zapłaty kwoty 485,85 złotych.

/dowody: umowa cesji wierzytelności z polisy OC sprawcy zawarta w dniu 26 stycznia 2015 roku k. 14-16,

faktura VAT nr (...) k. 29,

faktura VAT nr (...) k. 30,

umowa najmu pojazdu zastępczego zawarta w dniu 26 stycznia 2015 roku k. 31,

oświadczenie B. M. (1) k. 32,

decyzje (...) z dnia 25 lutego 2015 roku k. 34-35,

wezwanie do zapłaty k. 63-64/

W dniu 17 września 2015 roku doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzony został samochód marki O. (...) o nr rej. (...) L, należący do R. Z..

Sprawcą kolizji był kierujący ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej w (...) S.A. w W..

W dniu 17 września 2015 roku R. Z. zawarł ze Z. K. umowę holowania uszkodzonego pojazdu oraz umowę najmu pojazdu zastępczego. Samochód zastępczy, który wynajął poszkodowany potrzebny był mu do codziennych czynności, a także do załatwienia spraw związanych z kolizją. Poszkodowany nie posiadał innego samochodu.

Tego samego dnia R. Z. zawarł umowę cesji wierzytelności z polisy OC sprawcy, która obejmowała m.in. odszkodowanie za holowanie uszkodzonego pojazdu i najem samochodu zastępczego.

Z tytułu holowania Z. K. wystawił R. Z. w dniu 18 września 2015 roku fakturę VAT numer (...) na kwotę 430,00 złotych. W dniu 6 października 2015 roku Z. K. wystawił poszkodowanemu fakturę VAT nr (...) na kwotę 2 164,80 złotych (brutto) tytułem najmu pojazdu zastępczego, przyjmując, że najem trwał 16 dni, a stawka dzienna najmu wyniosła 110 złotych za dobę netto.

Decyzją w dnia 1 października 2015 roku (...) S.A. przyznało odszkodowanie za holowanie uszkodzonego pojazdu w kwocie 153,75 złotych natomiast decyzją z dnia 25 października 2015 roku (...) S.A. przyznało odszkodowanie również za najem pojazdu zastępczego w kwocie 2 066,40 złotych.

Pismem z dnia 9 grudnia 2015 roku Z. K. odwołał się od decyzji (...).

/dowody: umowa cesji wierzytelności z polisy OC sprawcy zawarta w dniu 17 września 2015 roku k. 20-22,

faktura VAT nr (...) k. 41,

faktura VAT nr (...) k. 42,

umowa najmu pojazdu zastępczego zawarta w dniu 17 września 2015 roku k. 43,

oświadczenie R. Z. k. 44,

decyzje (...) z dnia 1 i 26 października 2015 roku k. 45-46

odwołanie od decyzji k. 61-62/

W dniu 25 września 2015 roku doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzony został samochód marki N. (...) o nr rej. (...), należący do W. T. i Z. T..

Sprawcą kolizji był kierujący ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej w (...) S.A. w W..

W dniu 25 września 2015 roku W. T. zawarł ze Z. K. umowę holowania uszkodzonego pojazdu oraz umowę najmu pojazdu zastępczego. Samochód zastępczy, który wynajął poszkodowany potrzebny był mu do codziennych czynności, a także do dojazdów do lekarzy. Poszkodowany nie posiadał innego samochodu.

Tego samego dnia W. T. i Z. T. zawarli umowę cesji wierzytelności z polisy OC sprawcy, która obejmowała m.in. odszkodowanie za holowanie uszkodzonego pojazdu i najem samochodu zastępczego.

Z tytułu holowania Z. K. wystawił W. T. w dniu 6 października 2015 roku fakturę VAT numer (...) na kwotę 430,00 złotych. W dniu 26 listopada 2015 roku Z. K. wystawił poszkodowanemu fakturę VAT nr (...) na kwotę 3 440,00 złotych (brutto) tytułem najmu pojazdu zastępczego, przyjmując, że najem trwał 28 dni, a stawka dzienna najmu wyniosła 100 złotych za dobę netto.

Decyzją w dnia 14 grudnia 2015 roku (...) S.A. przyznało odszkodowanie za najem pojazdu zastępczego w kwocie 2 583,00 złotych.

/dowody: umowa cesji wierzytelności z polisy OC sprawcy zawarta w dniu 25 września 2015 roku k. 17-19,

faktura VAT nr (...) k. 36,

faktura VAT nr (...) k. 37,

umowa najmu pojazdu zastępczego zawarta w dniu 25 września 2015 roku k. 38,

oświadczenie W. T. k. 39,

decyzja (...) z dnia 14 grudnia 2015 roku k. 40/

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dowody z dokumentów przedłożonych przez powoda, którym przyznał pełen walor wiarygodności, nie znajdując podstaw do kwestionowania ich prawdziwości. Podkreślić należy, że strona pozwana nie kwestionowała ich prawdziwości.

Stan faktyczny – w zakresie zaistniałych kolizji, a także skorzystania przez poszkodowanych z usług holowania i najmu pojazdów zastępczych nie był sporny. Tak samo stan faktyczny nie był sporny w zakresie faktu wystawienia faktur przez powoda oraz uznania przez pozwanego swojej odpowiedzialności w zakresie kwot wypłaconych przez niego odszkodowań.

Jedyną kwestią sporną była wysokość żądanych przez powoda kwot, bowiem w ocenie pozwanego jego odpowiedzialność odszkodowawcza kończyła się na kwotach wypłaconych powodowi w toku postępowań likwidacyjnych. Z kolei powód konsekwentnie domagał się od pozwanego dopłaty do wypłaconych części odszkodowań, przedkładając faktury z tytułu świadczonych usług holowania pojazdów uszkodzonych oraz z tytułu najmu pojazdów zastępczych.

W ocenie Sądu roszczenie powoda zasługuje na pełne uwzględnienie.

Przed przejściem do rozważań prawnych wyjaśnić należy, że przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony (art. 822 § 1 k.c.). Odpowiedzialność odszkodowawczą z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych regulują przepisy ustawy z 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Z 2003 roku, Nr 124, poz. 1152, ze zmianami), w dalszej części uzasadnienia nazywanej ustawą. Zgodnie z art. 36 ust. 1 ustawy odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej. Ustalenie odszkodowania z ubezpieczenia OC następuje według ogólnych zasad, określonych w art. 361-363 k.c., z tym jedynie zastrzeżeniem, że zakład ubezpieczeń zobowiązany jest tylko do świadczenia pieniężnego, ograniczonego do wysokości, ustalonej w umowie, sumy gwarancyjnej (art. 822 § 1 k.c. i art. 36 ust. 1 ustawy).

W uchwale składu siedmiu sędziów z 17 listopada 2011 roku (III CZP 5/11) Sąd Najwyższy wyraził pogląd, iż odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za uszkodzenie albo zniszczenie pojazdu mechanicznego, niesłużącego do prowadzenia działalności gospodarczej, obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego. W uzasadnieniu uchwały wskazano, że nie wszystkie wydatki, pozostające w związku przyczynowym z wypadkiem komunikacyjnym, mogą być refundowane, istnieje bowiem obowiązek wierzyciela zapobiegania szkodzie i zmniejszania jej rozmiarów (art. 354 § 2, art. 362 i 826 § 1 k.c.). Na dłużniku ciąży w związku z tym obowiązek zwrotu wydatków celowych i ekonomicznie uzasadnionych, pozwalających na wyeliminowanie negatywnych dla poszkodowanego następstw, niedających się wyeliminować w inny sposób, z zachowaniem rozsądnej proporcji między korzyścią wierzyciela a obciążeniem dłużnika. Za celowe i ekonomicznie uzasadnione mogą być – co do zasady – uznane wydatki poniesione na najęcie pojazdu zastępczego tego samego typu co uszkodzony i na czas niezbędny do naprawy albo zakupu nowego pojazdu. Pogląd ten Sąd Rejonowy w całości podziela.

Najęcie pojazdu zastępczego jest normalnym następstwem uszkodzenia samochodu, wykorzystywanego nie tylko w działalności gospodarczej, w wyniku wypadku komunikacyjnego. Jak wskazuje Sąd Okręgowy w Szczecinie w orzeczeniu z dnia 8 lipca 2009 roku, sygn. (...), kwota jaką poszkodowany uiszcza tytułem najmu samochodu jest szkodą, jaka została spowodowana w jego majątku wskutek zaistnienia wypadku ubezpieczeniowego. Zasadą jest zatem, że zobowiązany do odszkodowania powinien zwrócić poszkodowanemu całą, wydatkowaną na ten cel kwotę (art. 361 § 1 i 2 kc).

W przypadku kwestii wypłat odszkodowań zwrócić należy nadto uwagę na rozkład ciężaru dowodu. Otóż strona domagająca się wypłaty czy też dopłaty odszkodowania obowiązana jest zgodnie z art. 6 k.c. wykazać istnienie przysługującego jej roszczenia. W sprawach dotyczących odszkodowania z tytułu najmu pojazdu odbywa się to poprzez przedłożenie stosownych faktur, umów najmu. Istotnym jest, że w sprawach odszkodowań z tytułu ubezpieczenia ciężar dowodu nie spoczywa jedynie na stronie domagającej się zapłaty czy też dopłaty odszkodowania, ale również na stronie kwestionującej takie żądanie – na stronie pozwanej. To na pozwanym ciąży obowiązek wykazania zasadności obniżenia lub odmowy wypłaty przysługującego poszkodowanemu odszkodowania.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że powód należycie wykazał istnienie przysługujących mu względem pozwanego wierzytelności oraz ich pełnych wysokości – tj. z uwzględnieniem stanu sprzed wypłaty odszkodowań, a także co oczywiste z uwzględnieniem stanu po przyznanych przez pozwanego odszkodowaniach. Powód przedłożył umowy najmu samochodów zastępczych zawarte z poszkodowanymi, przedłożył wystawione tym tytułem faktury VAT, oświadczenia poszkodowanych, co do konieczności korzystania z samochodów zastępczych oraz umowy cesji wierzytelności przysługujących poszkodowanym względem pozwanego.

Tymczasem pozwany pomimo kwestionowania wysokości żądanych przez powoda kwot odszkodowań z tytułu najmu nie wykazał zasadności obniżenia wypłaconego odszkodowania. Pozwany w tej kwestii nie przedłożył żadnych dokumentów ani nie zgłosił stosownych wniosków dowodowych. Jego twierdzenia okazały się gołosłowne. Na marginesie należy dodać, że z uzasadnienia odpowiedzi na pozew wynika, że pozwany zakwestionował wysokość odszkodowania z tytułu najmu pojazdu jedynie w odniesieniu do poszkodowanych Z. i W. T. oraz B. M. (1). W zakresie wypłaconych odszkodowań powodowi, który nabył wierzytelność przeciwko pozwanemu od pozostałych poszkodowanych w zakresie najmu, pozwany w ogóle nie złożył ani żadnych zarzutów ani konkretnych twierdzeń. Zarzut nieuzasadnionego wydłużenia okresu najmu w przypadku poszkodowanych Z. i W. T. nie został w żaden sposób uzasadniony. Tak samo zarzut w zakresie dobowej stawki najmu pojazdu zastępczego poszkodowanemu B. M. (2).

Rozważania poczynione w kwestii rozkładu ciężaru dowodu na gruncie odszkodowań z tytułu najmu pojazdów zastępczych pozostają aktualne również w kwestii roszczenia o odszkodowanie w przypadku holowania uszkodzonego pojazdu. W zakresie kosztów holowania, powód należycie wykazał swoje roszczenia oraz okoliczności z tym związane. Powód wykonał usługi holowania, co z resztą było okolicznością bezsporną oraz wystawił z tego tytułu faktury. Na pozwanym spoczywał obowiązek wykazania przyczyn, dla których wypłacając powodowi należność za holowanie tytułem odszkodowania, obniżył stawki za poszczególne elementy usługi, a w przypadku szkody Z. i W. T. w ogóle nie wypłacił odszkodowania z tego tytułu. W ocenie Sądu nie ma znaczenia, że powód stosował stawki zgodne z tzw. „ryczałtem miejskim”. Słusznie na takie uprawnienie w świetle art. 353 ¹ k.c. powołał się powód. Ponadto, wbrew twierdzeniom pozwanego wynagrodzenie za tę usługę nie musiało być kalkulowane w odniesieniu do liczby przejechanych kilometrów i stawki za jeden kilometr. Zważywszy na wykonanie takiej usługi na krótkich trasach, taki sposób ustalania wynagrodzenia mógłby być nieadekwatny do faktycznego zaangażowania w wykonanie usługi. Co prawda pozwany wnosił o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej na okoliczność ustalenia średnich stawek usług holowania na terenie miasta T. w 2015 roku, ale Sąd oddalił ten wniosek bowiem pozwany nie twierdził, że stawka za holowanie zastosowana przez powoda nie jest stawką rynkową. Podkreślić należy, że pozwany przyczyny dla których obniżył odszkodowania za holowanie łączył z zastosowaniem ryczałtu a nie stawkami obowiązującymi na rynku lokalnym.

Mając tym samym na względnie powyższe pozwany niezasadnie obniżył odszkodowanie z tytułu holowanie uszkodzonych pojazdów.

Mając tym samym na względzie powyższą argumentację Sąd na podstawie art. 822 § 1 k.c. w zw. z art. 361 k.c. zasądził od pozwanego (...) S.A. w W. kwotę 3 300,55 złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie:

- od kwoty 559,65 złotych od dnia 26 lutego 2015 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 1 284,85 złotych od dnia 15 grudnia 2015 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 374,65 złotych od dnia 27 października 2015 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 509,95 złotych od dnia 9 maja 2015 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 571,45 złotych od dnia 26 kwietnia 2015 roku do dnia zapłaty.

W zakresie odsetek orzeczono na podstawie art. 481 § 1 k.c. i art. 817 § 1 k.c..

W zakresie kosztów Sąd postanowił na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. i art. 99 k.p.c. w myśl zasady odpowiedzialności za wynik procesu i obciążył nimi pozwanego jako stronę przegrywającą proces. Na kwotę 1 383,00 złotych kosztów procesu złożyły się kwota 166 złotych opłaty sądowej od pozwu, kwota 1 200,00 złotych kosztów zastępstwa procesowego oraz kwota 17,00 złotych opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.