Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 października 2024r.

Sąd Rejonowy w Toruniu – V Wydział Gospodarczy

w składzie:

przewodniczący: SSR Maciej J. Naworski

protokolant: sekretarz sądowy Irena Serafin

po rozpoznaniu dnia 29 października 2024r.,

w T.

na rozprawie

sprawy

z powództwa M. C. ( NIP (...) )

przeciwko (...) S.A. w W. ( KRS (...) )

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda M. C. kwotę 1.972,27zł ( tysiąc dziewięćset siedemdziesiąt dwa złote i dwadzieścia siedem groszy ) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 12 października 2023r. do dnia zapłaty,

II.  oddala powództwo w pozostałej części,

III.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 2.607,45zł ( dwa tysiące sześćset siedem złotych i czterdzieści pięć groszy ) z odsetkami w wysokości ustawowych odsetek za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów.

Sygn. akt VGC 675/24

UZASADNIENIE

M. C. domagał się od (...) S.A. w W.-wie 9.779,46zł z odsetkami oraz 585,56zł skapitalizowanych odsetek. Ubezpieczył bo-wiem u pozwanej w zakresie AC samochód marki M., który uległ uszkodzeniu 6 kwietnia 2023r. na skutek wypadku stanowiącego zdarzenie ubezpieczeniowe. Poz-wana zaniżyła zaś należne świadczenie, co uzasadnia wystąpienie z pozwem ( k. 3 – 4 ).

Pozwana wniosła o oddalenie powództwa, ponieważ powód wyzbył się dochodzonego roszczenia; zakwestionowała też żądanie co do zasady podnosząc, że 6 kwietnia 2023r. nie doszło do wypadku objętego ochroną ubezpieczeniową i co wysokości, stwier-dzając, że prawidłowo ustaliła odszkodowanie kierując się treścią o.w.u. i zapłaciła 17.320,96zł ( k. 31 – 34 ).

W odpowiedzi powód nadesłał umowę przelewu, na podstawie której nabył dochodzone roszczenie już po wytoczeniu sprawy, i „sprostował datę szkody” na inną ( k. 90 ).

Sąd oddalił powództwo, ponieważ w postpowaniu uproszczonym nie jest dopuszczalna zmiana żądania i podstawienie nowego stanu faktycznego w miejsce opisanego w po-zwie ( k. 96 i 104 ) jednak Sąd Okręgowy w Toruniu uchylił wyrok uznając, że nie doszło do zmiany powództwa a sprostowania omyłki ( k. 138 i 142 ).

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy powód oświadczył, że wywodzi roszczenie z umowy ubezpieczenia zawartej 30 maja 2022r. i zdarzenia, do którego doszło 15 marca 2023r. i podtrzymał dotychczasowe stanowisko ( k. 148 ); pozwana także pozostał przy swoim zdaniu ( k. 154 – 155 ).

Sąd ustalił, co następuje:

W 2023r. M. C. miał samochód marki M., który ubezpieczył w zakresie AC w (...) S.A.

Bezsporne.

W 2023r. samochód M. C. został uszkodzony w czasie zdarzenia objętego ryzykiem ubezpieczeniowym przewidzianym umową stron.

Bezsporne.

Zgodnie z o.w.u. mającymi zastosowanie do umowy zawartej przez M. C. z (...) S.A. odszkodowanie jest obliczane w oparciu o zasady wynikające z systemów A., E. lub DAT z uwzględnieniem ceny oryginalnych części zamiennych i stawki za roboczogodzinę ustalonej w oparciu średnie cen usług stosowanych przez warsztaty porównywalnej kategorii znajdujące się na terenie tego samego województwa.

Dowód: polisa k. 39,

o.w.u. § 17 pkt 1 i 3, k. 51.

Naprawa samochodu M. należącego do M. C. zgodna z zasadami okreś-lnymi w systemach A., E. lub DAT z uwzględnieniem ceny oryginalnych części zamiennych i stawki za roboczogodzinę ustalonej w oparciu średnie ceny usług stosowanych przez warsztaty w województwie (...) kosztuje 19.180,88zł.

Dowód: opinia biegłego k. 174.

M. C. scedował roszczenie z umowy ubezpieczenia na osobę trzecią, jednak odzyskał je przed zamknięcie rozprawy.

Bezsporne.

(...) S.A. zapłaciła M. C. 17.320,76zł od-szkodowania.

Niezaprzeczone.

Sąd zważył, co następuje:

1. Stan faktyczny w znacznej części był bezsporny wobec czego Sąd ustalił go w oparciu o zgodne oświadczenia stron i art. 230 k.p.c.

W pozostałym zakresie Sąd ustalił fakty na podstawie opinii biegłego. Ekspertyza była bowiem jasna, spójna i konkretna a wnioski biegłego logicznie wypływały z przeprowadzonych przez niego wywodów i obliczeń. Strony ją przy tym zaakceptowały.

Dla porządku Sąd zaznacza, dokumenty złożone do akt nie budziły wątpliwości i nie były podważane przez strony.

2. Przed przystąpieniem do zasadniczych rozważań należy podkreślić, że po pierw-

sze, de lege lata, proces cywilny jest kontradyktoryjny i obowiązuje w nim zasada prawdy formalnej; strony są zatem zobowiązane przeprowadzić postępowania, w tym zwłaszcza dowodowe i ponoszą ryzyko zaniechań i niepowodzeń w tym zakresie.

Po drugie, ogólne warunki umów wiążą strony i stanowią podstawę oceny zasadności roszczeń wynikających z umowy ( art. 384 § 1 k.c. ).

Po trzecie, w sprawie o odszkodowanie z umowy ubezpieczenia ciężar dowodu spoczywa przede wszystkim na stronie powodowej, która jest zobowiązana wykazać zasadność zgłoszonych pretensji. Pozwanego obciąża zaś konieczność przeprowadzenia dowodu przytaczanych przez siebie faktów, jeżeli wywodzi z nich skutki prawne ( art. 6 k.c. – ei incumbit probatio, qui dicit ). W rezultacie onus probandi rozkłada się na obie strony.

Po czwarte, sąd orzeka w oparciu o fakty istniejące w momencie zamknięcia rozprawy ( art. 316 § 1 k.p.c. )

3. Spór dotyczył kosztu naprawy samochodu wobec czego Sąd oparł się na wnios-kach biegłego. Rację miała przy tym pozwana podnosząc, że o.w.u. określają wiążąco sposób obliczenia wysokości świadczenia zakładu ubezpieczeń, w oderwaniu od rzeczy-wistych kosztów naprawy samochodu. Strony umowy ubezpieczenia działając w grani-cach swobody umów ( art. 353 ¹ k.c. ) mają bowiem prawo dokonać tego typu ustaleń; muszą je jednak potem respektować.

Oceny zgłoszonego roszczenia należało zatem dokonać poprzez pryzmat umowy stron, a więc w szczególności o.w.u. Trzeba przy tym odnotować, że treść wzorca nie budziła kontrowersji pomiędzy stronami.

Bezsporne było też, że powód nie naprawił samochodu w autoryzowanej stacji wobec czego średnie ceny należało ustalić w oparciu o stosowane także przez inne warsztaty.

Świadczenie pozwanej powinno być przy tym określone w kwocie brutto; ani w polisie ani w o.w.u. nie przewidziano bowiem obniżenia go do wartości netto a przecież podatek VAT jest cenotwórczy.

4. W rezultacie Sąd na podstawie art. 805 § 2 pkt 1 w związku z art. 384 k.c. zasądził od pozwanej na rzecz powódki 1.860,12zł ( 19.180,88zł obliczone przez bie-głego minus 17.320,76zł już spełnionego świadczenia ) i oddalił powództwo w pozosta-łej części.

5. Sąd zasądził od pozwanego zgodnie z art. 481 § 1 k.c. i 817 § 1 k.c. 112,15zł odsetek skapitalizowanych za opisany w pozwie okres i oddalił powództwo w pozostałej części, ponieważ należało je naliczać od 1.860zł zaległego świadczenia a nie od dochodzonej kwoty. Co do zasady, powód słusznie jednak żądał odsetek za opóźnienie.

Na tej samej zasadzie i z uwzględnieniem art. 482 § 1 k.c. powodowi należały się odsetki za opóźnienie na przyszłość.

6. Wbrew wnioskom powoda Sąd rozpoznał sprawę w postępowaniu uproszczonym z uwagi na wysokość dochodzonego roszczenia ( art. 505 ¹ § 1 k.p.c. ). De lege lata przeprowadzania dowodu z opinii biegłego nie w nim wykluczona ( art. 505 ⁷ § 1 k.p.c. ) a po-minięcie przepisów Działu VI Tytułu VII Księgi pierwszej Części pierwszej k.p.c. zależy wyłącznie od uznania sądu, który ma kierować względem na sprawności postępowania ( art. 505 ¹ § 3 k.p.c. ). Sąd uznał zaś, że nie jest celowe rozstrzyganie sporu na zasadach ogólnych; nie miało to jednak żadnego znaczenia, skoro wszystkie wnioskowane dowody zostały przeprowadzone.

7. O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 100 w związku z art. 98 § 1 i 3 oraz art. 99, 98 § 1 ¹ k.p.c. przyjmując, że powód wygrał sprawę w 19 ( 1.973 z 10.367 ) a pozwany w 81 setnych, celowe koszty dochodzenia roszczenia wyniosły 6.617zł i obejmowały 750zł opłaty od pozwu, 17zł podatku od pełnomocnictwa, 3.600zł wynagrodzenia pełnomocnika i 1.500zł zaliczki na wynagrodzenie biegłego a na celowe koszty obrony w łącznej wysokości 4.771,22zł złożyły się 17zł podatku od pełnomocnictwa, 3.600zł wynagrodzenia pełnomocnika i 1.154,22zł wydatków. Powodowi należał się więc tytułem zwrotu 1.257,23zł ( 19 setnych z 6.617 ) a pozwanej 3.864,68zł ( 81 setnych z 4.771,22 ); na jej korzyść przypadała zatem różnica w sumie 2.607,45zł ( 3.864,68 minus 1.257,23 ).