Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 marca 2023 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu V Wydział Gospodarczy w składzie:

Przewodniczący:	Sędzia Ryszard Kołodziejski
Protokolant:	st.sekr.sądowy Justyna Kołakowska

po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2023 r. w Toruniu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowo-akcyjnej w T.

przeciwko Towarzystwu (...) S.A. w W. (wcześniej (...) Spółka Akcyjna w W.)

o zapłatę

I zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. w W. (wcześniej (...) Spółka Akcyjna w W.) na rzecz powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowo-akcyjnej w T. kwotę 369 zł (trzysta sześćdziesiąt dziewięć złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 4 maja 2019 r. do dnia zapłaty;

II zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 171 zł (sto siedemdziesiąt jeden złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygnatura akt V GC 592/22upr

UZASADNIENIE

Wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 29 września 2022 r.

Powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowo-akcyjna w T. w pozwie z dnia 15 grudnia 2021r. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego (...) S.A. w W. kwoty 369 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 04 maja 2019 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwu powód twierdził m.in., że w dniu 31 marca 2019 r. doszło do zdarzenia w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd należący do poszkodowanego M. M., marki H. (...). Powód nabył od poszkodowanego wierzytelność z tytułu poniesionej szkody. Pozwany uznał swoją odpowiedzialność za zdarzenie co do zasady, jednakże odmówił wypłaty odszkodowania z tytułu holowania z parkingu strzeżonego do warsztatu naprawczego. Powódka wystawiła poszkodowanemu fakturę VAT nr (...) w dniu 31 marca 2019 r. na kwotę 1.014,75 zł brutto tytułem kosztów holowania, na które złożyły się ryczałt za holowanie do 30 km w kwocie 350 zł netto oraz koszt utrudnień przy załadunku i rozładunku w postaci dwukrotnego użycia wózka transportowego w kwocie 2x 100 zł netto, a także zwiększone wynagrodzenie za pracę w niedzielę.

Sąd Rejonowy w Toruniu w dniu 6 kwietnia 2022 r. wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym zgodny z żądaniem pozwu. (k. 34)

Pozwany wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty i zaskarżając go w całości i żądał oddalenia powództwa oraz zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów procesu. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany zakwestionował zasadność holowania pojazdu w dniu zdarzenia na parking i jego odholowanie dnia kolejnego do warsztatu naprawczego. Podniósł, że pojazd winien być w dniu zdarzenia przewieziony do warsztatu naprawczego. Ponadto w jego ocenie powód nie udowodnił, iż dochodzone przez niego roszczenie za rozładunek i załadunek są związane ze szkodą, gdyż nie został uszkodzony układ jezdny pojazdu i nie było potrzeby przeprowadzania dodatkowych czynności związanych z załadowaniem i rozładowaniem samochodu na holownik.

W odpowiedzi na sprzeciw, powód podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie. (k. 50-51)

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 31 marca 2019 r. doszło do zdarzenia w wyniku którego uszkodzony został pojazd marki H. (...) o numerze rejestracyjnym (...), należący do M. M.. Sprawcą kolizji był posiadacz ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych w Towarzystwie pozwanego. Pojazd nie nadawał się do dalszego użytkowania.

(dowód : okoliczności bezsporne).

Uszkodzony pojazd w dniu szkody był przedmiotem leasingu. Poszkodowany zgodnie z umową miał obowiązek dokonywać wszelkich napraw w autoryzowanym serwisie.

( dowód: - zeznania świadka M. M. k. 62v- w sprawie VGC596/22upr)

W dniu 31 marca 2019 r. poszkodowany M. M. skorzystał z usługi holowania uszkodzonego pojazdu świadczonej przez W. sp. zo.o. S.K.A. w T.. Pojazd został odholowany z miejsca zdarzenia na parking żeby następnego dnia odstawić go do (...) serwisu (...) w T.. Za wykonaną usługę została wystawiona faktura vat na kwotę 1.014 zł brutto na którą złożyły się kwota 350 zł netto jako ryczałt za holowanie do 30 km oraz utrudnienie przy załadunku i rozładunku w związku z użyciem holownika –łącznie 200 zł netto oraz dodatek za pracę w niedzielę. Jako sposób płatności strony wskazały na cesję prawa do odszkodowania. Pozwany uznał swoją odpowiedzialność co do zasady i częściowo także co do wysokości wypłacając jedynie kwotę 645,75zł brutto.

(dowód: - umowa najmu k. 12v-13- akta o sygn. VGC596/22upr, faktura vat nr (...) k.14 umowa przelewu k.13-13v akt).

Pojazd po zdarzeniu miał uszkodzony drążek kierowniczy, co uniemożliwiało wjechanie na tradycyjną lawetę bez ryzyka powstania dodatkowych uszkodzeń pojazdu. Pojazd został załadowany i rozładowany za pomocą specjalistycznego podnośnika.

(dowód: - zeznania świadka M. S. k. 62v.w aktach o sygn. VGC596/22upr)

Zdarzenie miało miejsce w niedzielę i nie było możliwości odstawienia pojazdu do autoryzowanego serwisu (...), który w niedziele był nieczynny. Pojazd odholowano na parking powoda w celu odstawienia go do serwisu następnego dnia.

(dowód: - zeznania świadka M. S. k. 62v.,

- zeznania świadka M. M. k.62v,

- pismo pełnomocnika dealera H. w T. z dnia 10 października 2022 r. – 69- w sprawie o sygn. akt VGC 596/22upr).

Stawki za holowanie zastosowane przez powoda mieściły się w stawkach rynkowych w dacie zdarzenia. Praktyka doliczania dodatkowych kosztów za holowanie w niedzielę i święta, poza rozliczeniem ryczałtowym, jest stosowana przez podmioty świadczące usługi holowania. Doliczenie w niniejszej sprawie dodatkowych kosztów za załadunek i rozładunek, biorąc pod uwagę zdjęcia na płyci CD, było uzasadnione. Stawka zaś za załadunek i rozładunek zawierała się w granicach od 0zł- 150zł netto.

(dowód: opinia biegłego sądowego mgr inż. S. D. k.96-101akt)

Powód zawiadomił pozwanego o szkodzie z tytułu holowania pojazdu w dniu 5 kwietnia 2019 r. wzywając go do zapłaty kwoty 676,50 zł. Ponowne wezwanie skierował w dniu 7 maja 2019 r. Decyzją z dnia 30 września 2019 r. pozwany odmówił wypłaty odszkodowania z tytułu holowania pojazdu oraz z tytułu załadunku i rozładunku pojazdu.

(dowód: - wezwania do zapłaty k. 14v-15,

- decyzja pozwanego k. 12 akt).

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie dokumentów prywatnych, przedłożonych przez strony w toku postępowania, a także w oparciu o zeznania świadka M. M. oraz M. S. złożonych sprawie o sygn. aktVGC596/22upr i dowodu z opinii biegłego sądowego mgr inż. S. D.. Wszystkie dowody zostały uznane za wiarygodne, nie były kwestionowane przez żadną ze stron, a nadto potwierdzały uzupełniały i uzupełniały się wzajemnie.

Sąd dał wiarę dowodowi z opinii biegłego sądowego mgr inż. S. D. w całości. Inżynier S. D. (2) jest długoletnim biegłym sądowym, który wydał na potrzeby tutejszego Wydział bardzo duża ilość opinii, a wszystkie opinie tego biegłego charakteryzowały się fachowością, rzetelnością, jednoznacznością, a przede wszystkim bezstronnością. Taki charakter miała również opinia wydana w niniejszej sprawie. Biegły w sposób wyczerpujący wyjaśnił zagadnienia, które zostały mu przedstawione w tezie dowodowej, a które potwierdziły w całości tezę, lansowaną przez powoda w pozwie. Dodatkowego waloru nadał opinii fakt, że żadna ze stron nie zakwestionowała jej skutecznie, choćby w niewielkim stopniu.

W sprawie bezspornym między stronami była legitymacja procesowa powoda, fakt zaistnienia zdarzenia z dnia 31 marca 2019 roku, wskutek którego został uszkodzony pojazd marki H.. Ponadto pozwany uznał swoją odpowiedzialność za powstałą szkodę co do zasady. Spór skupiał się na kwestii braku zasadności holowania pojazdu w dniu szkody najpierw na parking by przetransportować go do serwisu dnia następnego – zamiast bezpośrednio do serwisu w dniu zdarzenia. Jak również kwestii zasadności wykorzystania holownika i kosztami z tym związanymi.

Przechodząc do rozważań prawnych należy wskazać, że przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony (art. 822 § 1 k.c.). Odpowiedzialność odszkodowawczą z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych regulują przepisy ustawy z 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2060 z późn. zm.), w dalszej części uzasadnienia nazywanej ustawą. Zgodnie z art. 34 ust. 1 i 36 ust. 1 ustawy z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są zobowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia, a odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej. Ustalenie odszkodowania z ubezpieczenia OC następuje według ogólnych zasad, określonych w art. 361-363 k.c., z tym jedynie zastrzeżeniem, że zakład ubezpieczeń zobowiązany jest tylko do świadczenia pieniężnego, ograniczonego do wysokości, ustalonej w umowie, sumy gwarancyjnej (art. 822 § 1 k.c. i art. 36 ust. 1 ustawy). Wydatki na holowanie uszkodzonego samochodu z miejsca wypadku są normalnymi następstwami zdarzenia, w wyniku którego samochód został uszkodzony. Wobec tego poniesienie wydatków na odholowanie pojazdu z miejsca wypadku i najem pojazdu zastępczego, na czas naprawy pojazdu uszkodzonego w wypadku, jest konsekwencją zachowania, z którego szkoda wynikła. Dobrowolne poniesienie tych wydatków przez właściciela uszkodzonego pojazdu nie pozbawia ich charakteru szkody w rozumieniu art. 361 k.c. (zob. wyrok SA w Warszawie z 15.04.2015 r., VI ACa 901/14, LEX nr 2004479).

Rozstrzygając pierwszą ze spornych kwestii tj. naruszenie obowiązku minimalizacji szkody w związku z brakiem odholowania pojazdu w dniu zdarzenia bezpośrednio do warsztatu naprawczego to należało wskazać, że materiał dowody zebrany w sprawie jednoznacznie wykazał, że (...) serwis (...) w T. był w dniu szkody tj. w niedzielę zamknięty i nie było w tym dniu możliwym pozostawienie uszkodzonego pojazdu w warsztacie. Nie sposób zatem zarzucić poszkodowanemu braku realizacji obowiązku minimalizacji szkody. Pojazd musiał zostać zabrany z miejsca zdarzenia i w związku z brakiem możności przewiezienia go tego dnia do serwisu, jego transport na parking i odstawienie go do serwisu dnia następnego było zachowaniem typowym, odpowiednim do zaistniałej sytuacji.

Odnośnie przesądzenia zasadności kosztów związanych z użyciem podnośnika, to Sąd oparł się w tym zakresie na zeznaniach świadka M. S. złożonych w sprawie VGC596/22upr. Oczywiście Sąd miał na uwadze, że świadek jest prokurentem powodowej spółki i jest zainteresowany korzystnym rozstrzygnięciem, jednakże Sąd zestawiając zeznania świadka z pozostałym materiałem dowodowym uznał je za w pełni wiarygodne. Zeznania te były logicznie spójne, rzeczowe i korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym, w tym z zeznaniami świadka M. M. złożonym w sprawie VGC 596/22upr. Świadek M. S. zeznał, że decyzję o wykorzystaniu holownika podjęto po wstępnym zbadaniu pojazdu, w którym uszkodzony był drążek kierowniczy. W oparciu o tę informację i całokształt okoliczności sprawy, Sąd kierując się zasadami doświadczenia życiowego przy wszechstronnej ocenie dowodów uznał, że awaria mechanizmu kierowania uzasadniała korzystanie z podnośnika przy załadunku i rozładunku, gdyż w przeciwnym razie istniało ryzyko, że wciągany tradycyjnie na lawetę pojazd może doznać dalszych uszkodzeń. To zaś stałoby w sprzeczności z interesem poszkodowanego. Należy wskazać, że obowiązek współdziałania przy minimalizacji szkody nie należy rozumieć jako obwiązek absolutnego poświęcania ochrony interesu poszkodowanego w celu ochrony interesu odpowiedzialnego do naprawienia szkody. Interesy tych stron należy ważyć i jeśli istniało realne ryzyko powstania dalszych uszkodzeń, to nie sposób oczekiwać, że typowym działaniem poszkodowanego będzie podejmowanie ryzyka. Sąd dokonał subsumpcji zgromadzonego materiału dowodowego na podstawie rozważenia wszystkich okoliczności sprawy, co też uczynił uznając wykorzystanie podnośnika do załadunku i rozładunku pojazdu uszkodzonego w wyniku zdarzenia z dnia 31 marca 2019 r. za uzasadnione, a pozwany jest zobowiązany do pokrycia z tego tytułu kosztów, wchodzących w zakres szkody.

Mając powyższe na względzie, Sąd uwzględnił powództwo w całości na podstawie art. 19 ust. 1, art. 34 ust. 1, art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych w zw. z art. 822 § 1 k.c. i art. 361 i 362 k.c. w zw. z art. 509 § 1 k.c. jak w punkcie pierwszym wyroku i zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 369 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 04 maja 2019 r. do dnia zapłaty. Data naliczania odsetek nie była kwestionowana.

O kosztach procesu sąd rozstrzygnął zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy wyrażoną w art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. Pozwany przegrał proces, a zatem był obowiązany zwrócić powodowi poniesione przez niego koszty procesu. Do kosztów tych należała opłata skarbowa od pełnomocnictwa i pełnomocnictw substytucyjnych w wysokości 51 zł, koszty zastępstwa procesowego powoda reprezentowanego przez radcę prawnego w kwocie 90 zł, ustalone zgodnie z § 2 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U.2015.0.1800) opłata sądowa od pozwu w wysokości 30 zł .