Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 marca 2024r.

Sąd Rejonowy w Toruniu – V Wydział Gospodarczy

w składzie:

przewodniczący: SSR Maciej J. Naworski

protokolant: sekretarz sądowy I. serafin

po rozpoznaniu dnia 28 marca 2024r.,

w T.

na rozprawie

sprawy

z powództwa (...) S.A. V. (...) w W. ( KRS (...) )

przeciwko A. F. ( NIP (...) )

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego A. F. na rzecz powoda (...) S.A. V. (...) w W. kwotę 2.084zł ( dwa tysiące osiemdziesiąt cztery złote ) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty:

- 1.042zł od dnia 15 października 2021r.,

- 1.042zł od dnia 14 kwietnia 2022r.

do dnia zapłaty,

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.117zł ( tysiąc sto siedemnaście złotych ) z odsetkami w wysokości ustawowych odsetek za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów postępowania w tym 900zł ( dziewięćset złotych ) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt VGC 299/24

UZASADNIENIE

(...) S.A. w W. V. (...) domagała się od A. F. 2.084zł składki, ponieważ pozwany ubezpieczył u niej samochód od OC i nie spełnił swojego świadczenia ( k. 4 ).

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa, kwestionując wysokość i wymagalność roszczenia ( k. 30 ).

Sąd ustalił co następuje:

A. F. ubezpieczył w (...) S.A. w W. V. (...) samochód dostawczy F. (...) od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych na okres od 14 października 2021 do 13 października 2022r. i zobowiązał się zapłacić jej 2.084zł składki w dwóch równych ratach płatnych dnia 14 października 2021r. i 14 kwietnia 2022r.

Dowód: polisa k. 11 – 12,

zaświadczenie Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego, k. 13.

Sąd zważył co następuje:

1. Stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów, które nie budziły wątpliwości i nie były kwestionowane.

2. Przed przystąpieniem do zasadniczych rozważań trzeba podkreślić, że po pierwsze, proces cywilny jest de lege lata kontradyktoryjny i obowiązuje w nim zasada prawdy formalnej. W konsekwencji na stronach spoczywa obowiązek przeprowadzenia postępowania; ponoszą też one ryzyko zaniechań i niestarannego prowadzenia procesu.

Po drugie, ciężar dowodu faktów istotnych dla rozstrzygnięcia spoczywa na stronie, która wywodzi z nich skutki prawne ( ei incumbit probatio, qui dicit – art. 6 k.c. ). W sprawie o świadczenie umowne onus probandi spoczywa więc w pierwszej kolejności na stronie powodowej, ponieważ musi ona wykazać treść stosunku prawnego i zasadność zgłoszonych pretensji. Pozwany nie jest jednak zwolniony z obowiązków w zakresie przytaczania faktów i wykazania inicjatywy dowodowej, w sytuacji, w której powód dowody przeprowadza. W takiej sytuacji czyste zaprzeczanie jest bowiem nieskuteczne.

Po trzecie, dokument urzędowy korzysta z domniemania prawdziwości ( art. 252 k.p.c. ).

Po czwarte, informacja pochodząca z Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego ma moc dokumentu urzędowego ( art. 244 § 2 w związku z art. 244 § 1 k.p.c. i art. 96 ust. 1 i 102 ust. 2 ustawy z dnia z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, tekst j. 2023 poz. 2500 ).

Po piąte, polisa jest potwierdzeniem zawarcia umowy ubezpieczenia ( art. 809 § 1 k.c. ).

Po szóste wreszcie, umowa ubezpieczenia jest odpłatna ( art. 805 § 1 k.c. ).

3. W rezultacie powództwo było uzasadnione.

Powódka udowodniła, że łączyła ją z pozwanym umowa ubezpieczenia i wykazała wysokość należnej składki. Pozwany nie kwestionował zresztą samego faktu zawarcia umowy a jedynie wysokość żądania. Ta wynikała jednak wprost z przedłożonej polisy. Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny potwierdził zaś fakt zawarcia umowy pomiędzy stronami wskazując na numer polisy, a polisa, o tym właśnie numerze dotyczyła samochodu pozwanego i określała składkę w dochodzonej wysokości. Zwykłe zaprzeczenie tezom powódki, do których ograniczył się pozwany, okazało się więc niewystarczające. Identycznie było z zarzutem dotyczącym wymagalności roszczenia. Zwraca jedynie uwagę, że okres ochrony ubezpieczeniowej już się zakończył i już tylko z tego względu jest pewne, że upłynął także termin zapłaty składki.

5. Mając na względzie przedstawione okoliczności Sąd uwzględnił powództwo w całości na koszt pozwanego.

6. Na marginesie Sąd zaznacza, że nie odroczył rozprawy, ponieważ kolizja terminów zawodowego zastępcy procesowego nie jest okolicznością wymienioną w art. 214 § 1 k.p.c.; nie jest zresztą czymś nadzwyczajnym i niemożliwym do przezwyciężenia.