Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 kwietnia 2018 roku

Sąd Rejonowy IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w T.

w składzie: Przewodniczący: SSR Maja Zielińska

Protokolant: st. sekr. sąd. Wiesława Ratajczyk

po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2018 roku

sprawy z odwołania P. Z.

przeciwko Wojewódzkiemu Zespołowi d/s Orzekania o Niepełnosprawności w B.

o ustalenie stopnia niepełnosprawności

w związku z odwołaniem od decyzji Wojewódzkiego Zespołu d/s Orzekania o Niepełnosprawności w B.

z dnia 17 lipca 2017 roku nr (...)

oddala odwołanie.

UZASADNIENIE

P. Z. odwołał się od decyzji Wojewódzkiego Zespołu do spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności w B., który zaliczył go do lekkiego stopnia niepełnosprawności, wnosząc o zaliczenie do wyższego stopnia niepełnosprawności. W uzasadnieniu opisał swój stan zdrowia.

Wojewódzki Zespół do spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności wniósł o oddalenie odwołania, wskazując, że skład orzekający Wojewódzkiego Zespołu ustalił schorzenia ubezpieczonego i stwierdził, że ubezpieczony kwalifikuje się do lekkiego stopnia niepełnosprawności.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

P. Z. cierpi na raka urotelialnego pęcherza moczowego. Z tego powodu przechodził leczenie operacyjne. Obecnie jest niepełnosprawny w stopniu lekkim. Jest zdolny do pełnienia ról społecznych i samoobsługi. Nie wymaga żadnej pomocy ani wsparcia w codziennym życiu.

(dowód: opinia biegłej k. 29-30 i 67)

Ustalenie stopnia niepełnosprawności ubezpieczonego wymagało przeprowadzenia postępowania dowodowego w postaci dowodu z opinii biegłej z zakresu medycyny.

Ubezpieczony zakwestionował wyniki opinii z 9 listopada 2017 roku, wskazując, że nie był w stanie dostarczyć pełnej dokumentacji na badanie lekarskie, wobec czego Sąd dopuścił dowód z opinii uzupełniającej, po nadesłaniu pełnej dokumentacji. Wyników opinii uzupełniającej z 2 marca 2018 roku ubezpieczony nie zakwestionował. Po jej otrzymaniu nadesłał jedynie wniosek o ustanowienie adwokata z urzędu.

Sąd podzielił wnioski opinii biegłej, ponieważ są jasne, logiczne i zostały sporządzone przez osobę o odpowiedniej wiedzy fachowej. Są to wieloletnia biegła, z dużym doświadczeniem w tego typu sprawach. Nie miała oni żadnego powodu, aby opiniować stronniczo, przeciwko słusznemu interesowi ubezpieczonego.

Biegła nie stwierdziła konieczności powołania lekarzy innych specjalności, zatem Sąd uznał, iż łącznie obie opinie w pełni obrazują stan zdrowia ubezpieczonego.

Na rozprawie w dniu 12 kwietnia 2018 roku Sąd oddalił wniosek ubezpieczonego o pełnomocnika z urzędu z uwagi na brak przesłanek z art. 117 §5 k.p.c..

Na mocy przepisu art. 117 §1-2 k.p.c. strona zwolniona od kosztów sądowych w całości lub w części, a także osoba fizyczna, niezwolniona przez sąd od kosztów sądowych, która nie jest w stanie ponieść kosztów wynagrodzenia adwokata lub radcy prawnego bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny ma prawo zgłosić wniosek o ustanowienie dla niej adwokata, jeżeli wykaże, iż nie jest w stanie ponieść kosztów zastępstwa procesowego bez uszczerbku utrzymania koniecznego siebie i rodziny. Zgodnie z §5 tego przepisu Sąd uwzględni wniosek, jeśli udział adwokata lub radcy prawego w sprawie uzna za potrzebny.

Z dotychczasowego udziału ubezpieczonego w procesie, w tym aktywnego występowania z wnioskami procesowymi, wynika, że może on samodzielnie występować w sprawie, która nie jest nadmiernie zawiła.

Podkreślenia wymaga, że rozpoznanie niniejszej sprawy nie powoduje konieczności podejmowania przez ubezpieczonego skomplikowanych działań procesowych. Wymaga natomiast wiadomości specjalnych z zakresu medycyny, których nie posiadają ani strony postępowania, ani Sąd. Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy zależy zatem od wyników postępowania dowodowego, ograniczonego do opinii sądowo-lekarskiej. Udział ubezpieczonego w czynnościach procesowych sprowadza się do stawiennictwa na badaniu sądowo – lekarskim (co już nastąpiło) i zgłoszenia zastrzeżeń do sporządzonej opinii (które także zostały złożone). Stanowisko ubezpieczonego w procesie opiera się na znajomości własnego stanu zdrowia przez ubezpieczonego, a nie na wiedzy prawniczej.

Udział fachowego pełnomocnika jest zatem zbędny.

Prawdziwość dołączonych do akt dokumentów nie była kwestionowana.

Zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 roku o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776 ze zm.):

-

do znacznego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej i wymagającą, w celu pełnienia ról społecznych, stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innych osób w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji;

-

do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej lub wymagającą czasowej albo częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych;

-

do lekkiego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę o naruszonej sprawności organizmu, powodującej w sposób istotny obniżenie zdolności do wykonywania pracy, w porównaniu do zdolności, jaką wykazuje osoba o podobnych kwalifikacjach zawodowych z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną, lub mającą ograniczenia w pełnieniu ról społecznych dające się kompensować przy pomocy wyposażenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze lub środki techniczne.

Ubezpieczony wnosił o ustalenie wyższego niż lekki stopnia niepełnosprawności.

Z przeprowadzonego postępowania dowodowego wynika, że wnioskodawca, pomimo stwierdzonej choroby przewlekłej, wymagającej okresowych zabiegów, jest zdolny do pracy na otwartym rynku pracy, nie wymaga czasowej ani częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych. Tym samym nie spełnia przesłanek do stwierdzenia stopnia niepełnosprawności wyższego niż lekki.

W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 477 ¹⁴ §1 k.p.c. odwołanie podlegało oddaleniu.