Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 sierpnia 2022 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący Sędzia Maria Szymańska

Protokolant sekretarz sądowy Barbara Borkowska

po rozpoznaniu w dniu 26 sierpnia 2022 r. w Toruniu

sprawy M. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w T.

o zasiłek chorobowy

na skutek odwołania od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 13 maja 2022 r., znak (...) (...) (...) (...) - (...)

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 13 maja 2022 r., znak (...) (...) (...) (...) - (...), w ten sposób, że przyznaje M. S. prawo do zasiłku chorobowego za 13 kwietnia 2022 r.

Sygn. akt IV U 211/22

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 13 maja 2022 r., znak (...) (...) (...) (...) - (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. – powołując się na art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1133); dalej: ustawa zasiłkowa – odmówił M. S. prawa do zasiłku chorobowego za dzień 13 kwietnia 2022 r. W uzasadnieniu wyjaśniono, że w dniu 1 kwietnia 2022 r. wystawiono ubezpieczonej zaświadczenie lekarskie seria (...), które potwierdzało niezdolność do pracy od 30 marca 2022 r. do 13 kwietnia 2022 r. Do organu wpłynęła informacja, że ubezpieczona w okresie niezdolności do pracy wzięła udział w procesji drogi krzyżowej niosąc krzyż oraz brała udział w przygotowaniu palm wielkanocnych organizowany przez Koło (...) w K., co potwierdzono zdjęciami. Lekarz Orzecznik ZUS wydał opinię z 11 maja 2022 r. stwierdzając, że wykonywane przez ubezpieczoną czynności mogły wpływać na wydłużenie okresu niezdolności do pracy, co dało podstawę do pozbawienia ubezpieczonej prawa do zasiłku chorobowego. Od 30 marca 2022 r. do 12 kwietnia 2022 r. M. S. była uprawniona do wynagrodzenia za czas choroby zgodnie z art. 92 k.p.

Odwołanie od decyzji wniosła M. S., żądając jej zmiany poprzez przyznanie prawa do zasiłku chorobowego za dzień 13 kwietnia 2022 r. Ubezpieczona podniosła, że działania organu dokonane były w oparciu o opinię lekarza orzecznika ZUS, który jej nie zobaczył i nie zbadał, a stwierdził, że wykonane przez nią czynności mogły wpłynąć na wydłużenie okresu niezdolności do pracy. Ubezpieczona podała, że tymi czynnościami było symboliczne uczestnictwo w nabożeństwie drogi krzyżowej oraz uśmiechnięcie się do zdjęcia podczas przekazywania ozdób wielkanocnych. Ubezpieczona zaznaczyła, że jest z zawodu katechetką, a uroczystości wielkanocne są najważniejszym świętem w Kościele (...). Podkreśliła, że nie miała wskazania od lekarza prowadzącego, że powinna leżeć, a nawet zalecono jej ruch. Wyjaśniła, że krzyż był niezwykle lekki, symboliczny podpierany jedynie przez nią ramieniem, a dodatkowo niesiony przez kilka osób. Z kolei w odniesieniu do przygotowywania przez nią palm wielkanocnych podała, że w miejscu prac była niedługo, poproszoną ją o uśmiech do pamiątkowego zdjęcia, a siedzenie przy stole nie mogło wpłynąć na długość choroby. Nawet jeśli przez chwilę wykonywałaby ona prace ręczne to nie miało to żadnego wpływu na stan jej kręgosłupa, który był przyczyną zwolnienia.

W odpowiedzi na odwołanie organ wniósł o jego oddalenie, podtrzymując wcześniejsze stanowisko. Dodano, że ubezpieczona była wezwana do złożenia wyjaśnień w sprawie, a także, że wezwano lekarza prowadzącego jej leczenie o wydanie opinii, czy niesienie krzyża w czasie procesji drogi krzyżowej i przygotowanie palm oraz ozdób świątecznych w czasie zwolnienia lekarskiego, mogło wpłynąć na pogorszenie jej stanu zdrowia i wydłużenie okresu niezdolności do pracy. W odpowiedzi lek. med. J. J. uznał, że niesienie krzyża w trakcie praktyk religijnych dokonywanych przez kilka osób jednocześnie, nie mogło przyczynić się do niebezpiecznego przeciążenia kręgosłupa z uwagi na niewielki ciężar krzyża przypadający na jedną osobę oraz że pozostałe czynności nie mają w ogóle negatywnego wpływu na ten stan. Organ wskazał jednak, że również Lekarz Orzecznik ZUS wydał opinię o tej samej tematyce i stwierdził, że wykonywane czynności mogły wpłynąć na wydłużenie okresu niezdolności do pracy.

Sąd ustalił, co następuje:

M. S. w okresie od 10 listopada 2021 r. była pracownikiem Fabryki (...) i z tego tytułu została zgłoszona do ubezpieczeń społecznych. Praca w przeważającej części miała charakter pracy fizycznej.

fakt bezsporny oraz przesłuchanie ubezpieczonej – protokół elektroniczny z dnia 26 sierpnia 2022 r. ( od 00:09:46 do 00:32:08)

Ubezpieczona od dłuższego czasu pozostawała pod opieką (...) w C., w tym od lutego 2022 r. intensywnie leczona ambulatoryjnie z uwagi na zmiany zwyrodnieniowe stawu skokowego (M19), regularnie przyjmowała blokady stawu skokowego. Lekarzem prowadzącym był J. J. specjalista anestezjologii i intensywnej terapii z 31-letnim stażem.

1 kwietnia 2022 r. ubezpieczona w trybie pilnym zgłosiła się do (...) z uwagi na bóle odcinka L/S z promieniowaniem, będące efektem nadwyrężenia doznanego dwa dni wcześniej. Rozpoznano zaburzenia korzeni rdzeniowych i splotów nerwowych (...). Ubezpieczona otrzymała blokadę oraz środki przeciwbólowe do okazjonalnego stosowania w razie nieustępujących dolegliwości bólowych. Wystawiono zwolnienie lekarskie ZP nr (...) na okres od 30 marca 2022 r. do 13 kwietnia 2022 r. (kod choroby(...), a następnie od 14 kwietnia 2022 r. do 29 kwietnia 2022 r. Zgodnie z zaleceniami lekarskimi ubezpieczona miała nie rezygnować z ruchu. Kiedy więc ubezpieczona poczuła się lepiej po leczeniu (zastosowaniu blokad) po dwóch, trzech dniach, zwiększyła swoją aktywność do umiarkowanej.

dowody: zaświadczenie lekarskie – k. 32 akt zasiłkowych; opinia lekarza prowadzącego – k. 4 akt zasiłkowych; dokumentacja medyczna – k. 5-6 akt zasiłkowych; karta zaświadczeń -k. 31 akt zasiłkowych; przesłuchanie ubezpieczonej – protokół elektroniczny z dnia 26 sierpnia 2022 r. ( od 00:09:46 do 00:32:08)

M. S. w dniu 8 kwietnia 2022 r. brała udział w procesji drogi krzyżowej. W czasie procesji niosła wraz z kilkoma osobami symboliczny, lekki krzyż wykonany ze sklejki, łącznie przez trzy stacje drogi krzyżowej, mieszczące się od siebie w niewielkiej odległości ok. 50-60 m na terenie przykościelnym.

Ubezpieczona przywiozła także do Centrum (...) w Gminie C. wykonane przed kilkoma miesiącami przez Koło (...) kwiaty z bibuły, które miały posłużyć do wykonania palm wielkanocnych, a które ubezpieczona zobowiązała się przechować z uwagi na remont świetlicy wykorzystywanej na spotkania. Ubezpieczona już kilka miesięcy wcześniej zapisała się warsztaty o tematyce wielkanocnej. Ostatecznie nie wzięła udziału w przygotowaniu palm wielkanocnych, ograniczyła się jedynie do przygotowania stroika wielkanocnego dla siebie. Na warsztatach przebywała niecałą godzinę, podczas której przygotowała stroik, pomagała innej uczestniczce oraz wzięła udział we wspólnej fotografii.

Obrządki związane ze Świętami Wielkanocnymi są dla ubezpieczonej bardzo ważne, jest ona osobą wierzącą, ukończyła studia teologiczne.

dowody: wydruki zdjęć ubezpieczonej z obrzędów – k.14-23 akt zasiłkowych; przesłuchanie ubezpieczonej – protokół elektroniczny z dnia 26 sierpnia 2022 r. ( od 00:09:46 do 00:32:08)

Pracodawca ubezpieczonej, który za okres od 30 marca 2022 r. do 12 kwietnia 2022 r. był zobowiązany do wypłaty wynagrodzenia chorobowego, w dniu 11 kwietnia 2022 r. poinformował organ o fakcie uczestniczenia ubezpieczonej w procesji w dniu 8 kwietnia 2022r.

W konsekwencji, po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. wydał w dniu 13 maja 2022 r. skarżoną decyzję odmawiając ubezpieczonej prawa do zasiłku chorobowego za dzień 13 kwietnia 2022 r. W aktach organu rentowego zgromadzono również opinię lekarską z dnia 11 maja 2022 r., zawierającą stwierdzenie, że „wykonywanie czynności wskazanych we wniosku mogło wpłynął na wydłużenie okresu niezdolności do pracy”. Dokument nie został podpisany.

dowody: pismo pracodawcy – k. 11-13, 25-26 akt zasiłkowych; opinia Lekarza Orzecznika ZUS - k. 3 akt zasiłkowych; opinia lekarza prowadzącego – k. 4 akt zasiłkowych

W ocenie lekarza prowadzącego J. J. – wyrażonej w piśmie z dnia 29 kwietnia 2022 r. - niesienie krzyża jako część praktyk religijnych dokonywanych jednocześnie przez kilka – kilkanaście osób, nie może przyczynić się do niebezpiecznego przeciążenia kręgosłupa z uwagi na bardzo niewielki ciężar przypadający na osobę i ma raczej wymiar symboliczny, a pozostałe czynności nie miały dla zdrowia znaczenia w ogóle. Wskazano, że ubezpieczona w okresie poprzedzającym zwolnienie lekarskie korzystała ze świadczeń specjalistycznych i zabiegowych i blokad. W świetle danych, które dostarczyło zdjęcie rentgenowskie oraz w związku z faktem powolnej poprawy po serii blokad dwóch okolic ciała zwiększenie umiarkowanej aktywności fizycznej nie mogło istotnie pogorszyć stanu zdrowia, gdyż takiemu właśnie zwiększeniu aktywności inwazyjne leczenie bólu służy. dowód: pismo lekarza prowadzącego – k. 4 akt zasiłkowych

Ostatecznie, mając na uwadze skarżoną decyzję, pracodawca rozwiązał z ubezpieczoną stosunek pracy na podstawie art. 52 k.p.

dowód: wyrejestrowanie z ubezpieczeń – k. 30 akt zasiłkowych; przesłuchanie ubezpieczonej – protokół elektroniczny z dnia 26 sierpnia 2022 r. ( od 00:09:46 do 00:32:08)

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny w przedmiotowej sprawie został ustalony na podstawie dokumentacji zawartej w załączonych aktach zasiłkowych, a także dowodu z przesłuchania ubezpieczonej.

Za prawdziwe i odpowiadające faktom Sąd uznał oświadczenia ubezpieczonej złożone w toku jej przesłuchania, aczkolwiek dopatrzono się pewnych nieścisłości w zakresie wskazań ubezpieczonej odnoszących się do przebiegu jej leczenia tj. miejsca zastosowania blokad przeciwbólowych, co mając na uwadze częstotliwość wizyt w ocenianym okresie i wielowątkowość leczenia mogło być wynikiem omyłki bądź błędnego zapamiętania procesu leczenia, w żaden jednak sposób nie podważało wiarygodności zeznań. Ubezpieczona w sposób drobiazgowy, a przy tym spontaniczny i szczery odniosła się również do okoliczności uwiecznionych na zdjęciach, wyjaśniając jakie czynności, w jakim charakterze i czasookresie wykonywała.

Również dowody z dokumentów uznane zostały za wiarygodne i miarodajne dla ustalenia istotnych okoliczności sprawy, z wyjątkiem opinii Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 11 maja 2022 r. Zwrócić uwagę należało, że opinia ta w rzeczywistości była wydrukiem komputerowym, nieopatrzonym podpisem osoby ją wystawiającej. Okoliczność, iż ten sposób pozyskiwania opinii jest zgodny z procedurą obowiązującą w organie rentowym, nie jest wystarczający i nie konwaliduje braków, jakimi jest obarczony. Wydruk ten nie spełniał bowiem wymagań dokumentu prywatnego, o którym mowa w art. 245 k.p.c. Zgodnie bowiem z tym przepisem, dokument prywatny sporządzony w formie pisemnej albo elektronicznej stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie. W przypadku braku podpisu treści znajdującej się na wydruku z dnia 11 maja 2022 r., nie jest wiadome kto wystawił przedmiotową opinię, a jeśli był to lekarz to jakiej specjalności i czy miał on wiedzę fachową, by wypowiadać się nt. przedmiotu sprawy. Również ubezpieczona słusznie kwestionowała wartość tej opinii podnosząc, iż została wydana bez zapoznania się z faktycznym stanem jej zdrowia (niepoprzedzona badaniem). W istocie nie wiadomo na jakiej podstawie została dokonana ocenia wyrażona w opinii ani dlaczego albowiem nie zawiera żadnego uzasadnienia. Przeciwstawienie powyższej opinii ocenie dokonanej przez lekarza prowadzącego zawartej w piśmie z dnia 29 kwietnia 2022 r. nie mogło być skutecznie, nie tylko ze względu na ułomności formalne tego dokumentu, ale również jego walor merytoryczny. Lekarz prowadzący, specjalista adekwatnej specjalności z ponad 30-letnim stażem, drobiazgowo odniósł się zarówno do stanu zdrowia ubezpieczonej, prowadzonego leczenia, zaleceń (ruch) jak i wpływu czynności wykonywanych przez ubezpieczoną na stan zdrowia i proces leczenia. Zarzut organu rentowego, iż sam fakt dokonania oceny przez lekarza prowadzącego, a zatem znającego osobiście ubezpieczoną, podważa miarodajność opinii (oceny) jest nietrafny, a nadto w sposób całkowicie nieuprawniony dyskredytuje J. J., do czego organ rentowy nie miał żądnych podstaw (brak w materiale dowodowym jakichkolwiek dowodów czy nawet informacji, które poważałyby wiedzę czy etykę zawodową lekarza). W ocenie Sądu fakt, iż informacje o stanie zdrowia i wpływu określonych zachowań pacjenta na ten stan przekazuje właśnie lekarz prowadzący jest istotnym i miarodajnym dowodem, właśnie dlatego, że taka osoba dysponuje całościową wiedzą w tym przedmiocie. Lekarz, który regularnie leczy pacjenta - od lutego 2022 r. ubezpieczona odbywała po kilka wizyt w miesiącu – ma dokładną wiedzę na temat stanu jego zdrowia i przebiegu leczenia, a w konsekwencji potrafi ocenić czy przebieg ten jest oczekiwany czy też pacjent swoim zachowaniem niweczy założone cele leczenia. Czynności wykonywane przez ubezpieczoną były bezsporne – ubezpieczona nie kwestionowała autentyczności dokumentacji fotograficznej załączonej do sprawy, jak i drobiazgowo wyjaśniła okoliczności w jakich je zrobiono. Lekarz prowadzący posiadał tożsamy zakres informacji, na wstępie pisma wskazano czynności ubezpieczonej podlegające ocenie w kontekście wpływu na stan zdrowia i proces leczenia. Reasumując lekarz prowadzący miał pełną wiedzę, zarówno faktyczną jak i przede wszystkich specjalistyczną do oceny wpływu czynności podejmowanych przez ubezpieczoną, stanowiących przedmiot zainteresowania organu rentowego w związku ze złożonym zawiadomieniem, która w ocenie Sądu stanowiła istotny, a jednocześnie wraz z pozostałą dokumentacją medyczną i pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, wystarczając materiał dowody dla ustalenia istotnych okoliczności sprawy w rozumieniu art. 227 k.p.c. Opinia lekarska z 11 maja 2022 r., jak to już zostało omówione, nie stanowiła żadnego przeciwdowodu dla oceny lekarza prowadzącego. Natomiast prowadzenie dalszego postępowania dowodowego w celu ustalenia wpływu podejmowanych przez ubezpieczoną czynności na stan zdrowia i proces leczenia z sięgnięciem do opinii biegłych lekarzy sądowych, o co wnioskował organ rentowy na rozprawie w dniu 26 sierpnia 2022 r., w ocenie Sądu zmierzało jedynie do przedłużenia postępowania. Zwrócić również należało uwagę, iż ubezpieczona w ogóle nie była leczona przez specjalistę neurologa, zaś pod opieką ortopedy pozostała okazjonalnie z uwagi na całkowicie odmienne schorzenie. W konsekwencji wniosek organu rentowego podlegał oddaleniu na podstawie art. 235 ² § pkt 5 k.p.c.

Kwestią sporną w przedmiotowym postępowaniu było to, czy istniały podstawy ku temu by odmówić ubezpieczonej prawa do zasiłku chorobowego za dzień 13 kwietnia 2022 r. w myśl art. 17 ust. 1 ustawy zasiłkowej. Zgodnie z tym przepisem, ubezpieczony wykonujący w okresie orzeczonej niezdolności do pracy pracę zarobkową lub wykorzystujący zwolnienie od pracy w sposób niezgodny z celem tego zwolnienia traci prawo do zasiłku chorobowego za cały okres tego zwolnienia. Do odmowy przyznania prawa do zasiłku chorobowego wystarczy spełnienie jednej z przesłanek. Powyższe stanowisko potwierdził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 20 stycznia 2005 r. (I UK 154/04, OSNP 2005/19/307) wskazując, że ubezpieczony traci prawo do zasiłku chorobowego w przypadku wystąpienia jednej z dwóch niezależnych przesłanek określonych w art. 17 ust. 1 ustawy zasiłkowej, a więc wykonywania pracy zarobkowej w okresie orzeczonej niezdolności do pracy lub wykorzystywania zwolnienia od pracy w sposób niezgodny z celem tego zwolnienia.

Zachowania niezgodne z celem zwolnienia określić można jako takiego typu postępowanie, które w powszechnym odczuciu jest nieodpowiednie dla osoby chorej i może nasuwać wątpliwości co do rzeczywistego stanu zdrowia ubezpieczonego. Przyjmuje się za wyczerpujące przesłanki omawianego przepisu takie zachowanie, które polega na :

- nieprzestrzeganiu wskazań lekarskich, np. odbywania spacerów lub dokonywania zakupów w czasie, gdy lekarz nakazał leżenie;

- wykonywania różnego rodzaju prac mogących wpłynąć na pogorszenie stanu zdrowia (np. remont mieszkania, praca w ogrodzie);

- wykorzystywania zwolnienia lekarskiego od pracy do innych celów niż leczenie

( Ustawa o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego z razie choroby i macierzyństwa. Komentarz A. Radzisław, R. Tonder, rok 2022, Legalis/el). Stosowanie przesłanki wykorzystywania zwolnienia od pracy w sposób niezgodny z jego celem wymaga ustalenia celu tego zwolnienia oraz oceny, czy dane zachowanie (działanie lub zaniechanie) osiągnięcie tego celu niweczy, opóźnia lub utrudnia. Celem zwolnienia od pracy z powodu niezdolności do pracy wywołanej chorobą jest niewątpliwie odzyskanie zdolności do pracy, powiązane najczęściej z pełnym wyzdrowieniem. Znaczenie w tym zakresie mają zalecenia lekarskie (np. nakaz leżenia w łóżku), a także ustalenie rodzaju i charakteru choroby wywołującej niezdolność od pracy (infekcja, złamanie ręki, depresja itp.). W zależności od wyniku tych ustaleń, dopuścić można np.: wyjazd do rodziny na okres leczenia połączony ze wskazaniem płatnikowi składek miejsca pobytu czy też podjęcie czynności niezbędnych dla zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych ( Ustawa o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego z razie choroby i macierzyństwa. Komentarz red. K. Walczak, rok 2002 r., Legalis/el).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, iż wyniki przeprowadzonego postępowania dowodowego dały rzetelne podstawy do tego by uznać, że czynności wykonywane przez ubezpieczoną w dniu 8 kwietnia 2022 r. tj. udział w procesji i w przygotowaniu stroiku świątecznego, nie mogły wpłynąć na wydłużenie okresu niezdolności do pracy, nie stanowiły wykorzystywania zwolnienia lekarskiego niezgodnie z celem w rozumieniu art. 17 ust. 1 ustawy zasiłkowej.

Czynności te były w istocie niespore, ubezpieczona potwierdziła autentyczność dokumentacji fotograficznej pozyskanej przez organ rentowy uszczegóławiają je w swoich zeznaniach, które nie zostały podważone przez organ rentowy. Już sama analiza tego materiału dowodowego, dokonania przez pryzmat logiki i zasad doświadczenia życiowego, prowadzi do wniosku, że czynności ubezpieczonej miały charakter symboliczny i nie mogły przyczynić się do pogorszenia stanu zdrowia. Ubezpieczona wskazała, że krzyż był lekki, jedynie go podtrzymywała z innymi osobami, a odległości 3 stacji drogi krzyżowej, które pokonała były krótkie. Lekkość krzyża uwidoczniona została na zdjęciach, na których widać ubezpieczoną z innymi osobami niosącymi krzyż. Na pierwszy rzut oka widać, że nie mógł ważyć on wiele i miał znaczenie jedynie symboliczne, żadna z osób nie uginała się fizycznie pod jego ciężarem. Podobnie należało ocenić, obecność ubezpieczonej na zajęciach związanych z tworzeniem palm i stroików wielkanocnych, gdzie przyjęła ona pozycję siedzącą i spędziła niewiele czasu.

Takie wnioski w pełni korespondują z oceną (opinią) lekarza prowadzącego leczenie ubezpieczonej, który zajmuje się jej stanem zdrowia od wielu lat, zna jej dolegliwości, ograniczenia i wie, jakie aktywności są dla niej dozwolone i dobre. Ubezpieczona nie naruszyła wskazań lekarskich, przeciwnie, ubezpieczona miała zalecaną umiarkowaną aktywność, a oceniane czynności miały takich charakter. Niesienie symbolicznego krzyża wraz z kilkoma osobami na krótkich dystansach, tożsamo jak przygotowanie stroika świątecznego czy udział w grupowej fotografii nie wpłynęło na pogorszenie stanu zdrowia ubezpieczonej. Pełnomocnik organu rentowego ocenił, że spotkanie rodzinne może mieć pozytywny wpływ na proces leczenia i nie stanowi naruszenia art. 17 ust. 1 ustawy zasiłkowej. W ocenie Sądu tożsamy, pozytywny wpływ, ma udział w obrzędach czy podejmowanie czynności związanych z wyznawaną wiarą, o ile mają one charakter symboliczny i nie wpływają na stan zdrowia uczestnika, a takich charakter miał udział w obrzędach wielkanocnych. Nie ma różnicy terapeutycznej pomiędzy spotkaniem w godnie rodzinnym, a spotkaniem w gronie towarzyskim (K. (...)) czy wspólnoty religijnej, zwłaszcza dla osoby, dla której obrzędy religijne są istotne, jak w przypadku ubezpieczonej. Wreszcie, przeprowadzone postępowanie dowodowe nie wykazała aby ubezpieczona wykorzystywała zwolnienie lekarskiego od pracy do innych celów niż leczenie. Ubezpieczona podjęła adekwatne leczenie do doznanego schorzenia kręgosłupa, pod opieką specjalisty, który zastosował konkretny sposób leczenia (blokada, środki przeciwbólowe). Nie wskazanym ani tym bardziej nie wykazanym zostało aby ubezpieczona pozyskała zwolnienie lekarskie właśnie po to aby zająć się innymi niż praca czynnościami, w tym wykonywanymi 8 kwietnia 2022 r., bądź iż przez ich wykonywanie zaniechała bądź zaniedbała proces leczenia.

Reasumując oceniono, że czynności podjęte przez ubezpieczoną w dniu 8 kwietnia 2022 r. nie stanowiły takich, które były niezgodne z celem zwolnienia. Ubezpieczonej nie zakazano ruchu, aktywność nie trwała długo, nie nadwyrężyła zdrowia. Przesłanki art. 17 ust. 1 ustawy zasiłkowej nie zostały spełnione.

Mając powyższe na względzie decyzja organu rentowego z dnia 13 maja 2022 r. podlegała zmianie poprzez przyznanie ubezpieczonej prawa do zasiłku chorobowego za 13 kwietnia 2022 r., o czym orzeczono na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c.