Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 października 2018 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący	SSR Andrzej Kurzych
Protokolant:	st. sekr. sąd. Anna Czerniawska

po rozpoznaniu w dniu 5 października 2018 r. w Toruniu

sprawy J. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w T.

o zasiłek macierzyński

w związku z odwołaniem od decyzji z dnia 28 marca 2018 r., nr (...) - (...)

orzeka:

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje J. B. prawo do zasiłku macierzyńskiego za okres od 12 lutego 2018 r. do 25 lutego 2018 r.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28 marca 2018 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. na podstawie art. 1 ust. 1 i art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. z 2017 r., poz. 1368 ze zm.; dalej jako ustawa zasiłkowa) odmówił ubezpieczonemu J. B. prawa do zasiłku macierzyńskiego za okres od 12 lutego 2018 r. do 25 lutego 2018 r.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy przytoczył adekwatne przepisy ustawy zasiłkowej oraz wskazał, że ubezpieczony w dniu 6 lutego 2018 r. złożył w ZUS wniosek o zasiłek macierzyński za okres ustalony jako okres urlopu macierzyńskiego, tj. za okres od 12 do 25 lutego 2018 r. wraz z zaświadczeniem płatnika składek na formularzu ZUS Z-3b oraz akt urodzenia dziecka. Organ rentowy wskazał, że ubezpieczony nie ma prawa do wnioskowanego świadczenia, albowiem z jego konta wynika, że we wskazanym okresie nie podlegał on dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu.

W odwołaniu ubezpieczony wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie mu prawa do spornego świadczenia. Ubezpieczony wyjaśnił, że od 1 lipca 2017 r. opłaca składki na ubezpieczenia społeczne z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w wysokości preferencyjnej. Od grudnia 2017 r. opłaca składki w pełnej wysokości. Należne składki opłacał zawsze na początku miesiąca przelewem bankowym. Składki za grudzień 2017 r. zapłacił w dniu 2 stycznia 2018 r., a za styczeń 2018 r. w dniu 5 lutego 2018 r. Składki za luty 2018 r., w wysokości pomniejszonej o okres pobierania zasiłku macierzyńskiego, uiścił w dniu 7 marca 2018 r. Należną kwotę składek za ten miesiąc wyliczył pracownik ZUS w dniu, w którym ubezpieczony złożył wniosek o ustalenie prawa do zasiłku macierzyńskiego oraz dokonał wyrejestrowania z ubezpieczeń społecznych i zgłoszenia tylko do ubezpieczenia zdrowotnego (na okres pobierania zasiłku macierzyńskiego).

Zdaniem ubezpieczonego, odmowa przyznania mu prawa do zasiłku macierzyńskiego jest niezasadna, gdyż wszystkie składki opłacał w terminie, zastosował się do wszystkich poleceń pracownika ZUS, kilkakrotnie upewniając się, że wszystkie wymagane dokumenty zostały złożone.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy podtrzymał stanowisko zaprezentowane w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony J. B. zgłosił się do ubezpieczeń społecznych od dnia 1 grudnia 2015 r. (z kodem 0570). Do dnia 30 czerwca 2017 r. ubezpieczony z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej podlegał tylko ubezpieczeniu zdrowotnemu ze względu na pozostawanie w stosunku pracy. Od dnia 1 lipca 2017 r. podlegał ubezpieczeniom społecznym, w tym dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu, wyłącznie z tytułu prowadzenia działalności pozarolniczej.

W okresie od dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej, tj. od 1 grudnia 2015 r. do listopada 2017 r. ubezpieczony uprawniony był do uiszczenia preferencyjnych składek (zadeklarowana kwota, nie niższa niż 30% kwoty minimalnego wynagrodzenia) z której to ulgi korzystał w okresie podlegania ubezpieczeniom społecznym z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej.

W dniu 4 grudnia 2017 r. ubezpieczony udał się do ZUS, gdzie pracownik Sali Obsługi Klienta wygenerował dokument ZUS ZWUA w celu wyrejestrowania ubezpieczonego z kodu 0570 od dnia 1 grudnia 2017 r. W ten sam sposób został utworzony dokument ZUS ZUA z kodem 0510, co miało na celu zarejestrowanie ubezpieczonego jako osoby prowadzącej działalność gospodarczą nie mającą ustalonego prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, dla której podstawę wymiaru składek stanowi podstawa nie niższa niż 60% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za pracę. Ubezpieczony złożył wskazane dokumenty.

Mimo złożenia dokumentu ZUS ZUA, ubezpieczony nie złożył prawidłowej deklaracji ZUS DRA, adekwatnej do obowiązującej od 1 grudnia 2017 r. podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. W konsekwencji na koncie ubezpieczonego duplikowały się dokumenty ze składkami wyliczonymi na zasadach preferencyjnych: za grudzień 2017 r. w dniu 10 stycznia 2018 r. i za styczeń 2018 r. w dniu 12 lutego 2018 r.

W dniu 6 lutego 2018 r. ubezpieczony złożył wniosek o zasiłek macierzyński za okres ustalony jako okres urlopu ojcowskiego (dziecko urodziło się w dniu (...)), tj. za okres od 12 do 25 lutego 2018 r. W czasie pobytu w ZUS został pouczony o konieczności zmiany rodzaju i wysokości opłacanych składek. Pracownik ZUS przygotował dokumenty wyrejestrowujące go z ubezpieczeń społecznych na okres pobierania zasiłku macierzyńskiego i zgłaszające go w tym czasie wyłącznie do ubezpieczenia zdrowotnego, które ubezpieczony zaakceptował i złożył. Pracownik ZUS wyliczył również składkę za luty 2018 r., której podstawa została skalkulowana z pominięciem okresu zasiłku macierzyńskiego.

W dniu 1 marca 2018 r. organ rentowy z urzędu skorygował dokumenty ZUS DRA za grudzień 2017 r. i styczeń 2018 r. poprzez ustalenia składek z zastosowaniem podstawy w wysokości 60% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za pracę.

Składkę za grudzień 2017 r. w kwocie 812,61 zł (łączna wpłata opiewała na kwotę 1.172,56 zł) ubezpieczony zapłacił w dniu 2 stycznia 2018 r. Wskutek duplikowania się „deklaracji preferencyjnych” składka ta została pokryta w pierwszej kolejności wpłatą z dnia 2 stycznia 2018 r. w kwocie 355,18 zł, a uzupełnienie składki po korekcie z urzędu nastąpiło w dniu 5 lutego 2018 r. w kwocie 457,43 zł.

Składkę za styczeń 2018 r. w kwocie 846,91 zł (łączna wpłata opiewała na kwotę 1.232,16 zł) ubezpieczony zapłacił w dniu 5 lutego 2018 r. Należna składka została pokryta wpłatą z 2 stycznia 2018 r. w kwocie 200,16 zł i z dnia 5 lutego 2018 r. w kwocie 646,75 zł.

Pełna wysokość składki za luty 2018 r. (bez uwzględnienia w podstawie wymiaru okresu od 12 do 25 lutego 2018 r.) wynosiła 846,91 zł. Ubezpieczony zapłacił w dniu 7 marca 2018 r. kwotę 806,98 zł. Należna składka została pokryta wpłatą z 7 marca 2018 r. w kwocie 487,04 zł i z dnia 3 kwietnia 2018 r. w kwocie 359,87 zł.

Pismem z 7 marca 2018 r. organ rentowy poinformował, że podjął działania w celu ustalenia prawa do opłacanie składek na warunkach preferencyjnych.

Decyzją z dnia 28 marca 2018 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił ubezpieczonemu prawa do zasiłku macierzyńskiego za okres od 12 lutego 2018 r. do 25 lutego 2018 r. ze względu na niepodleganie w tym okresie ubezpieczeniu chorobowemu.

Pismem z 29 marca 2018 r. ZUS poinformował ubezpieczonego, że z urzędu sporządził korekty dokumentów rozliczeniowych ZUS DRA za grudzień 2017 r. i styczeń 2018 r. i ustalił podstawę wymiaru składek odpowiednio na kwotę 2.557,80 zł i 2.665,80 zł.

(okoliczności bezsporne, a także dowody w postaci:

⚫

decyzja z 28.03.2018 r. – akta zasiłkowe,

⚫

odpis aktu urodzenia – k. 2 akt zasiłkowych,

⚫

wniosek – k. 3 akt zasiłkowych,

⚫

potwierdzenie transakcji – k. 5, 7-8 akt,

⚫

deklaracje i dokumenty zgłoszeniowe – k. 33-34, 40-41 akt,

⚫

zestawienie – k. 42 akt,

⚫

pismo z 7.03.2018 r. – k. 48 akt,

⚫

pismo z 29.03.2018 r. – k. 47 akt)

Sąd zważył, co następuje:

Przedstawiony stan faktyczny był bezsporny. Wynikał on ze zgodnych oświadczeń stron (np. w zakresie wizyty ubezpieczonego w ZUS w dniu 4 grudnia 2017 r. i podjętych wówczas przez niego czynności), a także z dokumentów, których prawdziwości strony nie kwestionowały.

Istota niniejsze sprawy sprowadzała się do zbadania, czy ubezpieczony objęty był ubezpieczeniem chorobowym w dacie rozpoczęcia korzystania z tzw. urlopu ojcowskiego. Ściśle rzecz ujmując ubezpieczony nie był uprawniony do urlopu ojcowskiego, gdyż ustawodawca przyznał to uprawnienie jedynie pracownikom, co jasno wynika z art. 29a ustawy zasiłkowej i art. 182 ³ § 1 k.p. W przypadku ojca dziecka, który prowadzi działalność gospodarczą, art. 29a ustawy zasiłkowej odwołuje się do przepisów Kodeksu pracy, lecz tylko w zakresie okresu korzystania z zasiłku macierzyńskiego za okres urlopu ojcowskiego.

Wstępnie zauważyć należy, że prawo ojca dziecka do urlopu macierzyńskiego za okres urlopu ojcowskiego uzależnione jest od podlegania przez niego ubezpieczeniu chorobowemu. Nie budzi bowiem wątpliwości, że winien on dysponować własnym tytułem ubezpieczenia, gdyż prawo do zasiłku macierzyńskiego dla ubezpieczonego-ojca dziecka nie jest uprawnieniem subsydiarnym względem prawa matki do zasiłku macierzyńskiego. Uprawnienie to ma charakter samoistny w tym sensie, że ojciec musi posiadać uprawnienie do zasiłku macierzyńskiego z własnego tytułu do ubezpieczenia chorobowego. Jednoznacznie to wynika z art. 1 ust. 1 ustawy zasiłkowej, który stanowi, że świadczenia pieniężne na warunkach i w wysokości określonych ustawą przysługują osobom objętym ubezpieczeniem społecznym w razie choroby i macierzyństwa określonym w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1778 ze zm.; dalej jako ustawa systemowa).

W celu zbadania zasadniczego dla rozstrzygnięcia sprawy zagadnienia, a więc kwestii podlegania przez ubezpieczonego dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu, należy przedstawić zasadnicze zręby stanu ustalonego stanu faktycznego, przy czym, w celu uporządkowania wywodu, zostaną one jednocześnie osadzone w systemie normatywnym ubezpieczeń społecznych poprzez odesłanie do adekwatnych norm prawnych:

⚫

ubezpieczony od dnia 1 grudnia 2015 r. prowadził działalność gospodarczą i z tego tytułu od dnia 1 lipca 2017 r. podlegał ubezpieczeniom społecznym, w tym dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu (do dnia 30 czerwca 2017 r. pozostawał w stosunku pracy),

⚫

do dnia 30 listopada 2017 r. ubezpieczony korzystał z preferencyjnej podstawy wymiaru składek, o której mowa w art. 18 ust. 1a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1778 ze zm.; dalej jako ustawa systemowa),

⚫

z dniem 1 grudnia 2017 r. zgłosił się do ubezpieczeń społecznych z kodem 0510 (osoba prowadząca działalność gospodarczą, dla której podstawę wymiaru składek stanowi podstawa nie niższa niż 60% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za pracę – art. 18 ust. 8 ustawy systemowej), jednocześnie wyrejestrowując się z kodu 0570 (osoba prowadząca działalność z podstawą wymiaru składek w wysokości zadeklarowanej kwoty, nie niższej niż 30% kwoty minimalnego wynagrodzenia), przy czym czynności te zostały dokonane w siedzibie ZUS w dniu 4 grudnia 2017 r.,

⚫

ubezpieczony nie zaktualizował deklaracji ZUS DRA, co skutkowało rozliczeniem uiszczanych składek według zasadach dotychczasowych, a więc preferencyjnych, co odpowiadało regułom określonym w art. 46 ust. 1 i 2 ustawy systemowej i § 7 ust. 1 rozrządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2017 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu postępowania w sprawach rozliczania składek, do których poboru jest zobowiązany Zakład Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1831).

W myśl pierwszego z wymienionych przepisów płatnik składek jest obowiązany według zasad wynikających z przepisów ustawy obliczać, potrącać z dochodów ubezpieczonych, rozliczać oraz opłacać należne składki za każdy miesiąc kalendarzowy. Rozliczenie składek oraz wypłaconych przez płatnika w tym samym miesiącu zasiłków oraz zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych podlegających rozliczeniu na poczet składek następuje w deklaracji rozliczeniowej według ustalonego wzoru. Nie podlegają rozliczeniu w deklaracji rozliczeniowej zasiłki wypłacone przez płatnika bezpodstawnie.

Stosownie zaś do § 7 rozporządzenia z dnia 21 września 2017 r. dokonaną przez płatnika składek wpłatę na numer rachunku składkowego Zakład rozdziela na pokrycie należności z tytułu składek na poszczególne fundusze, z uwzględnieniem:

1) proporcjonalnego procentowego podziału wpłaty według kwot składek przypadających do zapłaty na poszczególne fundusze na podstawie danych zawartych w deklaracji złożonej za ostatni miesiąc kalendarzowy albo

2) w przypadku gdy płatnik składek nie złożył deklaracji - według procentowego udziału składek na poszczególne fundusze w kwocie wpłaty, na podstawie stóp procentowych składek na poszczególne fundusze dla płatnika składek opłacającego składki na własne ubezpieczenia.

⚫

ubezpieczony za grudzień 2017 r. i styczeń 2018 r. terminowo zapłacił składki w wysokości adekwatnej do kodu zgłoszeniowego, a więc w wysokości określonej w art. 18 ust. 5 ustawy systemowej (od podstawy w wysokości 60% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za pracę),

⚫

ubezpieczony za luty 2018 r. terminowo zapłacił składkę, którą obliczono w oparciu o podstawę skalkulowaną z pominięciem okresu od 12 do 25 lutego 2018 r., co było zgodne z art. 18 ust. 9 ustawy systemowej (ubezpieczony zapłacił kwotę 806,98 zł, która z pewnością pokrywała kwotę należnej składki, skoro eliminacja wskazanego okresu prowadziła do obniżenia podstawy wymiaru składek o połowę, zaś składka za cały miesiąc ubezpieczenia opiewała na kwotę 846,91 zł),

⚫

w dniu 1 marca 2018 r. organ rentowy dokonał z urzędu korekty deklaracji ZUS DRA w trybie art. 48b ust. 1 ustawy systemowej dostosowując ją do treści zgłoszenia, co skutkowało ponownym rozliczeniem składek; w konsekwencji składka za grudzień 2017 r. pokryta została wpierw wpłatą z 2 stycznia 2018 r., a następnie z 5 lutego 2018 r., podobna sytuacja miała miejsce ze składką za styczeń 2018 r., zaś składka za luty 2018 r. wpłatą z 7 marca 2018 r. i 3 kwietnia 2018 r.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynikało, że składki za grudzień 2017 r. i luty 2018 r. zostały zapłacone przez ubezpieczonego terminowo, lecz wskutek duplikowania się preferencyjnych deklaracji, a następnie ich korekty z urzędu, rozliczone one zostały w dwóch momentach czasowych, z których jeden przypadał po terminie zapłaty składki. Skutkowało to także tym, iż w przypadku składki za styczeń 2018 r. została ona rozliczona częściowo ze składki za grudzień 2017 r. i częściowo ze składki za styczeń 2018 r. Należy zatem przyjąć, że składka za grudzień 2017 r. i luty 2018 r. były zapłacone częściowo po terminie.

Konstatacje te należy opatrzyć jeszcze jedną uwagą porządkującą. Rozliczenia składek dokonywane są zawsze zgodnie z deklaracjami ZUS DRA, co wynika z cytowanych już art. 46 ust. 1 i 2 ustawy systemowej i § 7 rozporządzenia z dnia 21 września 2017 r. Przepisy te wyraźnie wskazują, że o sposobie rozliczenia składek decydują dane zamieszczone w deklaracji rozliczeniowej. Zmiana sposobu rozliczenia składek może być dokonana tylko w drodze deklaracji korygujące, która może być złożona samodzielnie przez płatnika (art. 41 ust. 6 i 7b ustawy systemowej) albo sporządzona z urzędu (art. 48b ust. 1 ustawy systemowej), przy czym zmiana ta musi być osadzona w zdarzeniach ubezpieczeniowych ją uzasadniających (zob. wyrok Sądu Najwyższego z 14 kwietnia 2016 r., III UK 136/15, Legalis). Dopóki nie dojdzie do stosownej korekty, dopóty obowiązują podstawy wymiaru składek wskazane w deklaracji rozliczeniowej.

Powstaje zatem pytanie, czy w przedstawionym stanie faktycznym ubezpieczony w okresie poprzedzającym okres korzystania z zasiłku macierzyńskiego polegał dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu. Zdarzenia skutkujące ustaniem tego ubezpieczenia zostały enumeratywnie wymienione w art. 14 ust. 2 ustawy systemowej.

Zgodnie z tym przepisem dobrowolne ubezpieczenie chorobowe ustaje:

1)  od dnia wskazanego we wniosku o wyłączenie z tych ubezpieczeń, nie wcześniej jednak niż od dnia, w którym wniosek został złożony;

2)  od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego, za który nie opłacono w terminie składki należnej na to ubezpieczenie - w przypadku osób prowadzących pozarolniczą działalność i osób z nimi współpracujących, duchownych oraz osób wymienionych w art. 7, przy czym w uzasadnionych przypadkach Zakład, na wniosek ubezpieczonego, może wyrazić zgodę na opłacenie składki po terminie;

3)  od dnia ustania tytułu podlegania tym ubezpieczeniom.

W niniejszej sprawie relewantne znaczenie miał przepis art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy systemowej. Wiąże on ustanie dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego z nieopłaceniem składki należnej na to ubezpieczenie. Przyjąć należy, kierując się poglądem Sądu Najwyższego wyrażonym w wyroku z 8 grudnia 2015 r., II UK 443/14, Rad.Pr. 2016/2/189, że tylko zaniechanie zapłaty składki w terminie wyraża wolę zaprzestania podleganiu ubezpieczeniu, opłacenie zaś składki wiąże się zawsze z wolą jego kontynuowania, dlatego opłaceniu składki w niższej od należnej wysokości nie należy nadawać znaczenia powodującego ustanie ubezpieczenia, wbrew woli ubezpieczonego. Jeżeli taka jest wola ubezpieczonego, to nie może jej być przeciwstawiona decyzja organu ubezpieczeń społecznych o odmowie przyjęcia uzupełnienia składki w późniejszym terminie.

W przedmiotowej sprawie niewątpliwie ubezpieczony miał wolę kontynuowania ubezpieczenia chorobowego, co wyrażało się w złożonym w dniu 4 grudnia 2017 r. zgłoszeniu do kodu 0510 i terminowym opłacaniu składek w wysokości adekwatnej do tego kodu. Wola ta była także jednoznacznie manifestowana podczas wizyt ubezpieczonego w siedzibie ZUS, a także w czasie postępowania sądowego.

Należy zaznaczyć, że w istocie problemem były nie tyle kwestie wolicjonalne, lecz sztywny mechanizm rozliczania składek, który był konsekwencją braku właściwej deklaracji ZUS DRA. Doprowadził on do sytuacji częściowej zapłaty składek po terminie w przypadku dwóch miesiący oraz częściowo antycypacyjnego opłacenia składki za luty 2018 r. W tym zakresie zaakcentować należy brak po stronie organu rentowego działań, które pozwoliły na uniknięcie w pierwszej kolejności owego błędu, a w dalszej - perturbacji, które on wywołał.

Niezrozumiałe jest więc dlaczego podczas wizyty ubezpieczonego w ZUS w dniu 4 grudnia 2017 r. pomoc pracownika ZUS ograniczyła się do sporządzenia i złożenia nowego zgłoszenia, choć jego naturalną konsekwencją było złożenie deklaracji ZUS DRA z nową podstawą wymiaru składki. Nie wiadomo też dlaczego organ rentowy, dokonując w dniu 1 marca 2018 r. korekty z urzędu deklaracji ZUS DRA, nie skorzystał z kompetencji z art. 48b ust. 4 ustawy systemowej. Przepis ten umożliwia wprowadzanie i korygowanie przez ZUS z urzędu danych bezpośrednio na kontach ubezpieczonych lub kontach płatników składek, z zachowaniem obowiązku informacyjnego wobec ubezpieczonych i płatników składek. Stan faktyczny sprawy był klarowny, gdyż oczywiste było, że wygenerowany przez system informatyczny sposób rozliczenia składek całkowicie nie odpowiadał intencjom ubezpieczonego. Organ rentowy zdawał sobie z tego sprawę, skoro z urzędu skorygował deklarację ZUS DRA. Winien zatem podjąć dalsze działania w celu uporządkowania konta ubezpieczonego. Nie stał temu na przeszkodzie dobrowolny charakter ubezpieczenia chorobowego, skoro składki zostały zapłacone w terminie i w prawidłowej wysokości, a jedynie sposób ich rozliczenia generował w istocie pozorne niedopłaty.

Gdyby nawet organ rentowy uznał, że nie ma podstaw do podejmowania działań z urzędu, to winien poinformować ubezpieczonego o konieczności skorygowania zapisów na koncie, ewentualnie o możliwości złożenia wniosku o wyrażenie zgody na zapłatę składki po terminie (art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy systemowej), który w realiach niniejszej sprawy byłby oczywiście uzasadniony.

Brak wskazanych działań organu rentowego, w ocenie Sądu, należy postrzegać jako naruszenie zasady pogłębiania zaufania obywateli do władzy publicznej (art. 8 § 1 k.p.a), zasady informowania (art. 9 k.p.a.) oraz zasady szybkości i prostoty postępowania (art. 12 k.p.a.). Uwagi te mają na celu zaakcentowanie potrzeby odejścia od schematycznego postrzegania przepisów prawa ubezpieczeń społecznych, gdy w realiach konkretnej sprawy ogólne zasady postępowania administracyjnego obligują do większej elastyczności i ponadstandardowych działań.

W tym stanie rzecz, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., a także przywołanych przepisów prawa materialnego, zaskarżona decyzja podlegała zmianie poprzez przyznanie ubezpieczonemu prawa do zasiłku macierzyńskiego za okres od 12 do 25 lutego 2018 r.