Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 października 2022 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Maria Szymańska

Protokolant: sekretarz sądowy Barbara Borkowska

po rozpoznaniu w dniu 4 października 2022 r.

na rozprawie

sprawy L. O.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w T.

o zasiłek chorobowy

w związku z odwołaniem od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w T.

z dnia 25 marca 2022 r., znak 560000.603. (...).2022 - (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 174/22

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 25 marca 2022 r., znak (...) (...) (...) (...) - (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. – powołując się art. 13 ust.1 pkt 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1133; dalej: ustawa zasiłkowa) – odmówił L. O. prawa do zasiłku chorobowego za okres od 27 stycznia 2022 r. do 31 marca 2022 r. albowiem ubezpieczona, której tytuł do ubezpieczenia ustał z dniem 26 stycznia 2022 r., od 1 lipca 2019 r. pobiera rentę z tytułu niezdolności do pracy.

L. O. zaskarżyła powyższą decyzję w całości, podnosząc, że narusza ona prawo oraz jest niezgodna ze stanem faktycznym. Ubezpieczona przyznała, że z dniem 27 stycznia 2022 r. ustał jej stosunek pracy, w trakcie którego przeszła operacje ortopedyczną, po której wymagana jest kilkumiesięczna rehabilitacja, co ogranicza jej zdolność do pracy. Potwierdziła również, że w tym czasie otrzymywała rentę z tytułu niezdolności do pracy jednak jej wysokość nie pozwala chociażby na pokrycie opłat czynszowych. Zmusiło to ubezpieczoną do powrotu na rynek pracy, mimo negatywnych konsekwencji dla zdrowia. Ubezpieczona podkreśliła, że jest po przeszczepie wątroby, pozostaje pod stałą opieką medyczną, zaś jako osoba samotna musi samodzielnie zadbać o zdobycie środków na utrzymanie. Decyzja organu rentowego jest w ocenie ubezpieczonej krzywdząca i niesprawiedliwa, sprawiając, że jej sytuacja stała się skrajnie trudna.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie oraz podtrzymał ustalenia i argumentację zawartą w skarżonej decyzji.

Sąd ustalił, co następuje:

L. O. od kilkunastu lat pobiera rentę z tytułu niezdolności do pracy, przyznawaną okresowo, ostatnio na okres od 1 lipca 2019 r. do 31 lipca 2022 r.

Ubezpieczona równocześnie pozostaje aktywna zawodowo i osiąga przychody przekraczające pułapy ustalone w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, co skutkowało obniżeniem bądź zawieszeniem prawa do świadczenia oraz zwrotem świadczeń po rozliczeniu rocznych przychodów.

fakty przyznane oraz dowody : oświadczenie k. 19-20 akt rentowych, korespondencja e-mailowa k. 21 akt rentowych

L. O. w okresie od 13 maja 2019 r. do 26 stycznia 2022 r. była zatrudniona w (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w B. i z tego tytułu podlegała obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym.

W ostatnim okresie zatrudnienia ubezpieczona przeszła zaplanowaną ale z uwagi na stan epidemii przekładaną operację ortopedyczną. Pracodawca wypłacił ubezpieczonej wynagrodzenie chorobowe za okres od 25 stycznia 2022 r. do 26 stycznia 2022 r.

okoliczności bezsporne oraz dowód: zaświadczenie płatnika składek k. 2-4 akt rentowych

Z uwagi na kontynuację niezdolności do pracy ubezpieczona wystąpiła z wnioskiem o zasiłek chorobowy po ustaniu zatrudnienia, do 7 marca 2022 r. oraz od 8 marca 2022 r. do 31 marca 2022 r., zgodnie z otrzymywanymi zwolnieniami lekarskimi.

W efekcie rozpoznania wniosków Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. wydał w dniu 25 marca 2022 r. skarżoną decyzję.

okoliczności bezsporne oraz dowody : wnioski o zasiłek chorobowy k. 8-11, 14-17 akt rentowych

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny w niniejszej sprawie był w istocie bezsporny i został ustalony na podstawie oświadczeń stron, okoliczności przyznanych oraz znajdujących oparcie w dokumentacji zawartej w załączonych aktach rentowych, których wiarygodność i autentyczność nie budziła wątpliwości Sądu. Kwestia sporna w sprawie miała charakter oceny zagadnienia prawnego i ustalenia czy przyznana L. O. okresowa renta z tytułu niezdolności do pracy wyłącza uprawnienie do zasiłku chorobowego po ustaniu tytułu ubezpieczenia ze stosunku pracy. Stan zdrowia ubezpieczonej i niezdolność do pracy po ustaniu zatrudnienia, potwierdzony niekwestionowanymi zwolnieniami lekarskim, pozostawał natomiast bezsporny.

Przechodząc do rozważań prawnych wskazać należało, że w myśl powołanego art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy zasiłkowej zasiłek chorobowy z tytułu niezdolności do pracy powstałej w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego, jak i z tytułu niezdolności do pracy powstałej po ustaniu tytułu ubezpieczenia nie przysługuje za okres po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego, jeżeli osoba niezdolna do pracy ma ustalone prawo do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy.

Niewątpliwie, istotą i celem regulacji przyznającej prawo do zasiłku chorobowego po ustaniu zatrudnienia jest dostarczanie środków utrzymania ubezpieczonemu, któremu choroba przeszkodziła w znalezieniu nowego zatrudnienia. W sytuacji, w której zainteresowany ma inne źródło dochodu (np. emeryturę, rentę, zasiłek dla bezrobotnych, zasiłek przedemerytalny, działalność gospodarczą), zasiłek chorobowy z tytułu ubezpieczenia, które ustało, nie przysługuje ( por. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 26 czerwca 2007 r., I BU 14/06, Lex nr 611388). Prawo do zasiłku chorobowego po ustaniu tytułu ubezpieczenia ma charakter wyjątkowy, bowiem uzyskuje się go pomimo nieopłacenia składki przez osoby niepodlegające ubezpieczeniu.

Ubezpieczona, bezspornie, w okresie od 27 stycznia 2022 r. do 31 marca 2022 r. spełniała powyższą przesłankę negatywną albowiem miała ustalone prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy. Ustawodawca wyraźnie przy tym akcentuje, że zakresem regulacji negatywnej objęte jest ustalenie prawa do świadczenia, a nie jego pobieranie czy późniejszy obowiązek zwrotu. Ubezpieczona miała ustalone prawo do świadczenia, przyznane na okres od 1 lipca 2019 r. do 31 lipca 2022 r. i prawo do było realizowane, ubezpieczona pobierała świadczenie. Okoliczność, iż we wcześniejszych latach, z uwagi na wysokość przychodu z innych źródeł (stosunku pracy), ubezpieczona otrzymywała zmniejszone świadczenie rentowe lub w ostatecznym rozliczeniu musiała zwracać część pobranego świadczenia rentowego, pozostaje w kontekście art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy zasiłkowej irrelewantne. Zwrócić jedynie należało uwagę, iż wobec ustania zatrudnienia brak było przeszkód prawnych do wypłaty przez organ świadczenia rentowego w pełnej wysokości. Niezależnie od tego ponownie podkreślić należało, iż ustawodawca jako przeszkodę w przyznaniu prawa do zasiłku chorobowego po ustaniu tytułu ubezpieczenia wskazał samo przyznanie prawa do świadczenia rentowego, bez względu na jego wysokość, a tym samym realną możliwość utrzymania i zaspokojenia podstawowych potrzeb życia codziennego uposażonego.

W tym stanie rzeczy skarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 25 marca 2022 r. należało uznać za prawidłową; organ rentowy właściwie zastosował art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy zasiłkowej odmawiając ubezpieczonej, pobierającej rentę z tytułu niezdolności do pracy, zasiłku chorobowego po ustaniu tytułu ubezpieczenia, co skutkowało koniecznością oddalenia odwołania. Orzeczono na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.