Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 czerwca 2025 roku

Sąd Rejonowy IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w T.

w składzie: Przewodniczący: Sędzia Alina Kordus-Krajewska

po rozpoznaniu w dniu 23 czerwca 2025 roku

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z odwołania A. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w T.

o świadczenie rehabilitacyjne

w związku z odwołaniem od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w T.

z dnia 28 lutego 2024 roku

I.  Zmienia zaskarżoną decyzję z dnia 28 lutego 2024 roku w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonej A. K. prawo do świadczenia rehabilitacyjnego na okres od dnia 8 lutego 2024 roku do dnia 29 listopada 2024 roku.

Sędzia Alina Kordus-Krajewska

Sygn. akt IV U 110/24

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28 lutego 2024 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. na podstawie art. 18 ust. 1-6 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2780, ze zm.) odmówił ubezpieczonej A. K. prawa do świadczenia rehabilitacyjnego.

Uzasadniając decyzję, organ wskazywał, że zgodnie, z powołanymi przepisami świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu prawa do zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy a dalsze leczenie lub rehabilitacja rokują uzyskanie zdolności do pracy. Świadczenie to przysługuje na okres niezbędny do przywrócenia zdolności od pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy. Organ dodał, że o powyższych okolicznościach orzeka lekarz orzecznik ZUS, a w razie wniesienia przez ubezpieczonego sprzeciwu od tego orzeczenia albo w przypadku zgłoszenia zarzutu przez Prezesa ZUS wadliwości orzeczenia lekarza orzecznika ZUS – komisja lekarska ZUS. Organ wskazał nadto, że 23 stycznia 2024 roku ubezpieczona złożyła wniosek o przyznanie świadczenia rehabilitacyjnego wraz z zaświadczeniem o stanie zdrowia. Lekarz orzecznik ZUS orzeczeniem z 31 stycznia 2024 roku uznał, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy. Ubezpieczona wniosła sprzeciw od orzeczenia do Komisji Lekarskiej ZUS, która orzeczeniem z dnia 23 lutego 2024 roku stwierdziła, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy.

W odwołaniu z 2 kwietnia 2024 r. ubezpieczona A. K. wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji w całości poprzez przyznanie jej świadczenia rehabilitacyjnego, ewentualnie, na wypadek nieuwzględnienia tego wniosku, o uchylenie decyzji i przekazanie organowi sprawy do ponownego rozpoznania. Ponadto, ubezpieczona wniosła o zasądzenie od organu na jej rzecz zwrotu kosztów postępowania według norm prawem przepisanych.

Uzasadniając swoje stanowisko w sprawie, ubezpieczona podnosiła, że nie zgadza się decyzją ZUS, gdyż została ona wydana w ocenie skarżącej z pokrzywdzeniem jej osoby i bez wnikliwej oceny jej sytuacji zawodowej i życiowej. W badaniu (...) stwierdzono u niej zespół cieśni nadgarstka w dość zaawansowanym stadium do dalszego leczenia w poradni urazowo-ortopedycznej z terminem wizyty dnia 8 kwietnia 2024 r. Badanie (...) kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego (...)wykazało dyskopatię oraz chorobę zwyrodnienia. Jako przeciwwskazanie podano długotrwałe siedzenie lub stanie w jednej pozycji. Dalsze leczenie w poradni neurochirurgicznej wyznaczono na termin 22 kwietnia 2024 r. Skarżąca podnosiła, że praca na wskazanym stanowisku związana jest z długotrwałą pracą przed komputerem oraz przyjmowaniu i stemplowaniu przesyłek, co zwiększa odczucie bólu, mrowienia, odrętwienia a nawet braku czucia, ograniczając kontrolę dłoni. Lekarz medycyny pracy, w wyniku badania lekarskiego i oceny narażeń występujących na stanowisku pracy skarżącej, dnia 31 stycznia 2024 r. orzekł o jej niezdolności do wykonywania pracy na stanowisku asystenta pocztowego z uwagi na przeciwwskazania zdrowotne. Tymczasem w badaniu lekarskim lekarza orzecznika ZUS stwierdzono brak przeciwwskazań zdrowotnych do podjęcia pracy przez skarżącą. Ponadto, ubezpieczona wskazywała, że jej organizm jest osłabiony z uwagi na przebytą chorobę nowotworową, a dodatkowo cierpi na chorobę hashimoto i niedoczynność tarczycy.

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 19 kwietnia 2024 r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. wniósł o oddalenie odwołania.

Uzasadniając swoje stanowisko w sprawie, organ zreferował, że ZUS decyzją z dnia 28 lutego 2024 r. odmówił przyznania A. K. świadczenia rehabilitacyjnego. Organ wskazał także, iż wnioskodawczyni od 10 sierpnia 2023 r. do 11 września 2023 r. pobierała wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy, a od 12 września 2023 r. zasiłek chorobowy. Z dniem 7 lutego 2024r. skarżąca wyczerpała 182 dni okresu zasiłkowego. Dnia 23 stycznia A. K. złożyła wniosek o świadczenie rehabilitacyjne. Organ rentowy zwrócił uwagę, że zgodnie z art. 18 ust. 1-3 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskaniem zdolności do pracy. Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 23 lutego 2024 r. stwierdziła zaś że stan zdrowia wnioskodawcy nie uzasadniał przyznania świadczenia rehabilitacyjnego. W związku z tym organ uznał zaskarżoną decyzję za zasadną, a dołączoną do odwołania przez wnioskodawczynię dokumentację medyczną uznał za pozostającą bez wpływu na stan sprawy.

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczona A. K. była zatrudniona przez (...) na stanowisku do spraw obsługi klienta w (...) w T.. Ubezpieczona pracowała w pełnym wymiarze czasu pracy a jej praca wymagała sprawności obu rąk, podnoszenia i noszenia ciężarów.

Ubezpieczona chorowała na zespół cieśni nadgarstka po stronie prawej w dość zaawansowanym stadium oraz chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa. Od 10 sierpnia 2023 roku była niezdolna do pracy.

Okoliczność bezsporna, a nadto dowód:

- orzeczenie lekarskie nr (...), k. 11

-wywiad zawodowy w aktach ZUS

- zaświadczenie o stanie zdrowia k. 17-17v dokumentacji orzeczniczo-lekarskiej ZUS

- dokumentacja medyczna k. 6-7, 10,

- wniosek o świadczenie rehabilitacyjne z 23 stycznia 2024 r. (data prezentaty) znajdujący się w aktach ZUS

Ubezpieczona pobierała wynagrodzenie za okres niezdolności do pracy od 10 sierpnia 2023 roku do 11 września 2023 roku. Natomiast w okresie od 12 września 2023 roku do 4 lutego 2024 roku uprawniona była do zasiłku chorobowego. Z dniem 7 lutego 2024 roku wykorzystała 182 dni okresu zasiłkowego.

Okoliczność bezsporna, a nadto dowód:

- wniosek o świadczenie rehabilitacyjne z 23 stycznia 2024 r. (data prezentaty) znajdujący się w aktach ZUS

Lekarz orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 30 i 31 stycznia 2024 roku nie stwierdził u skarżącej obiektywnych cech zespołu bólowego. Dokonano oceny, że badana była sprawna ruchowo, nie stwierdzono u niej objawów korzeniowych. Siła ucisku ręki prawej badanej została oceniona jako dobra, jej sprawność manualna została uznana za zachowaną, bez zaniku mięśni kłębku kciuka. Ubezpieczona została uznana za zdolną do pracy. Lekarz badający skarżącą stwierdził brak wskazań do orzeczenia świadczenia rehabilitacyjnego.

Komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 23 lutego 2024 r. wskazał, że orzekana leczona była z rozpoznaniem w postaci wielopoziomowych zmian zwyrodnieniowo-dyskopatycznych kręgosłupa (...) z zespołem bólowym w wywiadzie. Stwierdzono też u niej zespół cieśni nadgarstka prawego. Skierowana została przez neurologa na zabieg operacyjny. Badanie (...) sugerowało zespół cieśni nadgarstka prawego o dość dużym zaawansowaniu. Komisja Lekarska po analizie dokumentacji medycznej stwierdziła, że ówczesny stopień naruszenia sprawności organizmu nie uzasadniał ustalenia dla A. K. uprawnień do świadczenia rehabilitacyjnego.

Dowód:

- opinia lekarska lekarza orzecznika ZUS z dnia 30 stycznia 2024 r. k. 18-18v dokumentacji orzeczniczo-lekarskiej ZUS

- opinia lekarska lekarza orzecznika ZUS z dnia 31 stycznia 2024 r. k. 19-19v dokumentacji orzeczniczo-lekarskiej ZUS

- opinia lekarska komisji lekarskiej ZUS z dnia 23 lutego 2024 r. znajdująca się w dokumentacji orzeczniczo-lekarskiej ZUS

Ubezpieczona A. K. udała się dnia 2 lutego 2024 roku do Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w T. w celu odbycia badań lekarskich i uzyskania zaświadczenia o zdolności do pracy. Otrzymała orzeczenie, że wobec istnienia przeciwwskazań zdrowotnych jest niezdolna do wykonywania pracy na stanowisku do spraw obsługi klienta.

Dowód:

- orzeczenie lekarskie nr (...) z dnia 2 lutego 2024 roku, k. 11

W dniu 7 lutego 2024 roku ubezpieczona A. K. miała zdiagnozowany zespół cieśni nadgarstka o zaawansowanym stadium, wymagała wówczas dalszego leczenia. Z uwagi na to pozostawała niezdolna do pracy na zajmowanym dotychczas stanowisku. Dalsze leczenie oraz rehabilitacja skarżącej na czas po wyczerpaniu przez nią prawa do zasiłku chorobowego tj. na dzień 7 lutego 2024 r. rokowały poprawę jej zdrowia. Wobec A. K. wykonano diagnostykę medyczną stosownie do zgłaszanych przez nią ówcześnie dolegliwości. W wyniku tak przeprowadzonej diagnostyki skierowano ubezpieczoną do leczenia operacyjnego.

Dowód:

- opinia biegłego sądowego lekarza specjalisty ortopedii i traumatologii narządu ruchu, specjalisty medycyny sportowej z dnia 2 listopada 2024 roku, k. 58-60,

- opinia uzupełniająca biegłego sądowego lekarza specjalisty ortopedii i traumatologii narządu ruchu, specjalisty medycyny sportowej z dnia 21 stycznia 2025 roku, k. 90-91,

- opinia biegłego sądowego chirurga z dnia 1 maja 2025 roku, k. 144-145.

Decyzją nr (...) z dnia 28 lutego 2024 roku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił ubezpieczonej A. K. prawa do świadczenia rehabilitacyjnego z uwagi na orzeczenia lekarza orzecznika i komisji lekarskiej, w których uznano, że ubezpieczona nie była niezdolna do pracy po upływie okresu zasiłkowego.

Dowód: decyzja nr (...) z dnia 28 lutego 2024 roku

Pismem z dnia 16 lipca 2024r. ubezpieczona otrzymała rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z powodu choroby trwającej dłużej niż łączny okres pobierania z tego tytułu wynagrodzenia i zasiłku i pobierania świadczenia rehabilitacyjnego przez pierwsze trzy miesiące.

Dowód: Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia k.46

W dniu 16 września 2024 roku, ubezpieczona otrzymała zalecenie lekarskie nawiązania współpracy z fizjoterapeutą oraz rozpoczęcia kinezyterapii, a także praktykowania ćwiczeń wzmacniających mięśnie grzbietu w związku ze zgłaszanymi dolegliwościami bólowymi kręgosłupa i drętwieniem palców kończyn dolnych.

Dowód:

- dokumentacja medyczna, k. 82

W dniu 3 października 2024 roku ubezpieczona A. K. przeszła zabieg operacyjny prawego nadgarstka, polegający na uwolnieniu nerwu pośrodkowego w kanale nadgarstka. W toku zabiegu stwierdzono uciśnięty nerw pod więzadłem, w części proksymalnej nerwiakowato poszerzony.

Po zabiegu, dnia 31 października 2024 r. została skierowana na dalszą rehabilitację.

Skarżąca była niezdolna do pracy aż do momentu zakończenia rehabilitacji. W dniu 25 listopada wystawiono zaświadczenie o przebytej rehabilitacji( k.159)

Stan po zakończeniu rehabilitacji i leczenia został stwierdzony przez lekarza leczącego w dniu 29 listopada 2024r.( k.158)

Dowód:

- karta informacyjna z leczenia szpitalnego k. 80-81;

- opinia biegłego sądowego chirurga z dnia 1 maja 2025 roku, k. 144-145.

-historia zdrowia i choroby k.158

-zaświadczenie lekarskie k.159

Nasilające się w miarę czasu trwania choroby objawy zespołu cieśni nadgarstka takie jak mrowienie, drętwienie, czy bóle palców ręki I-IV ręki objętej procesem chorobowym mogą nasilać się w trakcie wykonywania czynności będących przyczyną wymienionej choroby. W przypadku skarżącej czynności takie związane były z wielogodzinna pracą przy komputerze wymagającą długotrwałego posługiwania się myszką, co skutkowało niekorzystnym z punktu widzenia zdrowia ustawieniem nadgarstka. Pojawienie się wymienionych dolegliwości w trakcie wykonywania pracy może w istotny sposób upośledzać sprawność funkcjonalną ręki przedkładając się tym samym na brak możliwości wykonywania pracy na stanowisku asystenta pocztowego. Wyżej wyszczególnione objawy mogą pojawiać się nie w trakcie kilkuminutowego badania sprawności ręki, a dopiero w trakcie przymusowej i długotrwałej niekorzystnej pozycji ręki, przy posługiwaniu się myszką komputera i wielokrotnym używaniu datownika pocztowego, wymagających zdecydowanego uchwytu i uderzania w podłoże.

Stwierdzone w przedoperacyjnym badaniu (...) zmiany w obrębie prawej ręki skarżącej wskazywały na istniejący u skarżącej zespół cieśni nadgarstka, którego objawy dotyczące funkcjonalności ręki rzutujące na zdolność od pracy skarżącej mogły nie występować akurat w ciągu zaledwie kilkuminutowego badania dokonanego przez lekarza orzecznika ZUS w styczniu 2024 r. Ubezpieczona była niezdolna do pracy do czasu zakończenia rehabilitacji ręki prawej.

Dowód:

- opinia biegłego sądowego chirurga z dnia 1 maja 2025 roku, k. 144-145.

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny sprawy Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów w postaci dokumentacji medycznej, dokumentacji zgromadzonej w aktach ZUS, opinii biegłych specjalistów oraz oświadczenia odwołującej się złożonego w piśmie z dnia 9 kwietnia 2025 r. Fakty wynikające z przedmiotowego oświadczenia korespondowały z wnioskami płynącymi z reszty dokumentacji zgromadzonej w sprawie, której autentyczności nie kwestionowała żadna ze stron.

Osią sporu między stronami była w niniejszej sprawie dalsza niezdolność do pracy ubezpieczonej A. K. po wykorzystaniu zasiłku chorobowego tj. w dniu 7 lutego 2024 roku.

W ocenie Sądu opinia biegłego chirurga R. A. z dnia 11 lipca 2024 roku wraz z opinią uzupełniającą z dnia 15 marca 2024 roku nie mogły stanowić podstawy dla ustaleń faktycznych w sprawie. Biegły nie uwzględnił charakteru pracy ubezpieczonej, która z uwagi na długotrwałą pracę przed komputerem, posługiwanie się myszką oraz stemplowanie przesyłek była narażona na wielogodzinne wykonywanie tych czynności, na co z kolei zwrócił uwagę w swojej opinii biegły W. Z..

Sąd dał wiarę opiniom biegłych sadowych ortopedy P. S. oraz chirurga W. Z.. Opinie te były zdaniem Sądu sporządzone w sposób rzetelny, a ich treść jasno wskazywała, że ubezpieczona po dniu 7 lutego 2024 roku nadal pozostawała niezdolna do pracy.

Biegły P. S. wydał swoją opinię po przeprowadzeniu analizy dokumentacji medycznej, wywiadu i badania bezpośredniego w dniu 10 października 2024 roku tj. tydzień po przebytym przez ubezpieczoną zabiegu operacyjnym nadgarstka. Biegły wydał swoją opinię również po zapoznaniu się z treścią opinii sporządzonej przez biegłego chirurga R. A.. Biegły wskazywał, że ubezpieczona była niezdolna do pracy po dniu 7 lutego 2024 roku, a jednocześnie wyjaśnił, że badanie przeprowadzone przez poprzedniego biegłego, z którego wynikało, że ubezpieczona miała zachowaną pełną funkcję rąk, jest mało wiarygodne w zestawieniu z dokumentacją medyczną, która z kolei jasno potwierdzała, że ubezpieczona cierpi na zespół cieśni prawego nadgarstka w zaawansowanym stadium. Potwierdzała to również przeprowadzona w dniu 3 października 2024 roku operacja nadgarstka, po której ubezpieczona odzyskała pełną sprawność i mogła wrócić do pracy.

Z kolei biegły W. Z., wydał swoją opinię po przeprowadzeniu analizy dokumentacji medycznej znajdującej się w aktach sprawy, odnosząc się jednocześnie do opinii sporządzonych przez pozostałych biegłych. Biegły wskazywał, że z uwagi na specyfikę pracy, jaką wykonywała ubezpieczona A. K., zespół cieśni nadgarstka powodował, że nie była ona zdolna do pracy po dniu 7 lutego 2024 roku. Biegły nie wykluczał, że w dniach przeprowadzonych przez lekarza orzecznika oraz komisję lekarską ZUS badań, zmiany w obrębie ręki mogły nie być uwidocznione, zauważając przy tym, że kilkuminutowe badanie sprawności ręki nie musi generować niekorzystnych objawów, dochodzących do głosu w trakcie długotrwałej niekorzystnej pozycji ręki. Biegły zauważył również, że stwierdzone podczas przedoperacyjnego badania (...) zmiany w postaci uścisku nerwiakowato zmienionego w odcinku proksymalnym nerwu pośrodkowego przemawiają za uznaniem, że ubezpieczona cierpiała na zespół cieśni prawego nadgarstka. Biegły jednocześnie wskazał, że tak opisane w badaniu zmiany były zaawansowane, choć nie na tyle, aby uwidaczniać się w trakcie kilkuminutowego badania, jakie miało miejsce na użytek wydania opinii lekarskiej przez lekarza orzecznika ZUS oraz opinii biegłego ortopedy z dnia 11 lipca 2024 roku.

Opinię biegłego w zakresie odnoszącym się do stanowiska pracy ubezpieczonej wspiera także wywiad zawodowy pracodawcy ubezpieczonej w aktach ZUS. Wskazano tam, że ubezpieczona pracowała w pełnym wymiarze czasu pracy a jej praca wymagała sprawności obu rąk, podnoszenia i noszenia ciężarów.

Zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 501), świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy. Zgodnie zaś z art. 18 ust. 2 przywołanej ustawy, świadczenie rehabilitacyjne przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy.

W świetle przytoczonego przepisu art. 18 ust. 1 otrzymanie świadczenia rehabilitacyjnego jest możliwe po spełnieniu, przez osobę ubiegającą się o nie, łącznie trzech przesłanek - wyczerpania zasiłku chorobowego, dalszej niezdolności do pracy, rokowania na odzyskanie zdolności do pracy. Natomiast maksymalny okres jego pobierania ograniczony jest do 12 miesięcy.

Bezspornym w niniejszej sprawie było, że ubezpieczona wyczerpała prawo do zasiłku chorobowego, wobec czego Sąd uznał za spełnioną pierwszą ze wskazanych powyżej przesłanek.

Kolejna z przesłanek, w postaci dalszej niezdolności do pracy, po wykorzystaniu zasiłku chorobowego została ustalona przez Sąd na podstawie opisanych powyżej opinii biegłych, które Sąd uznał za wiarygodne. W ocenie Sądu biegły P. S. i W. Z. w pełni odnieśli się do stanu zdrowia ubezpieczonej i przedłożonej przez nią dokumentacji medycznej, jak również do przebiegu jej leczenia, dlatego to ich opinie zasługiwały na nadanie im waloru wiarygodności.

Z kolei trzecia z przesłanek przyznania ubezpieczonej świadczenia rehabilitacyjnego została uznana za spełnioną z uwagi na fakt, że ubezpieczona w wyniku przeprowadzonych badań diagnostycznych została skierowania na leczenie zabiegowe. Sama ta okoliczność przemawiała dobitnie sensem dalszego leczenia, a więc pozytywnymi widokami na przyszłość dotyczącymi zdrowia skarżącej. Konkluzja ta znalazła ostatecznie umocowanie, ponieważ już dnia 10 października 2024 r. w wyniku badania ortopedycznego wskazano na istotną poprawę stanu zdrowia skarżącej, a 29 listopada 2024 r. proces leczniczy ubezpieczonej, w wyniku pozytywnie przeprowadzonej rehabilitacji, został uznany za zakończony.

Z uwagi, że leczenie rehabilitacyjne zostało zakończone z dniem 29 listopada 2024 r., Sąd zważył, że do tego dnia właśnie ubezpieczona uprawniona była do pobierania świadczenia rehabilitacyjnego.

W tym stanie rzeczy, Sąd, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., uwzględnił odwołanie, przyznając ubezpieczonej prawo do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od dnia 8 lutego 2024 roku, a więc dzień po dniu, w którym ustało prawo skarżącej do zasiłku chorobowego do dnia 29 listopada 2024 roku tj. do momentu, w którym ustał okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy.

Sędzia Alina Kordus-Krajewska