Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 grudnia 2024 roku

Sąd Rejonowy IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Toruniu

w składzie: Przewodniczący: Sędzia Alina Kordus-Krajewska

Protokolant: sekr.sąd. Michał Ziółkowski

po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 2024 roku

sprawy z odwołania Z. K. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych

o zasiłek chorobowy i świadczenie rehabilitacyjne

w związku z odwołaniem od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 19 grudnia 2023 roku i z dnia 21 grudnia 2023 roku.

I.  Oddala odwołanie.

Sędzia Alina Kordus-Krajewska

Sygn. akt IV U 47/24

UZASADNIENIE

Decyzją z 19.12.2023 r. (...) organ rentowy, działając na podstawie art. 3 ust. 1, art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 30.10.2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych ( Dz. U. z 2022 r., poz. 2189 ze zm. ) postanowił odmówić ubezpieczonemu Z. K. (1) prawa do zasiłku chorobowego od 23 stycznia 2023 r. do 3 maja 2023 r. z ubezpieczenia wypadkowego w wysokości 100 % podstawy wymiaru.

Decyzją z 21.12.2023 r. (...) organ rentowy, działając na podstawie art. 3 ust. 1, art. 5 ust. 2, art. 9 ust. 1, art. 10 pkt 2 i art. 22 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy z dnia 30.10.2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 2022 r., poz. 2189 ze zm.) art. 61 ust. 1 pkt 2 lit. d ustawy z dnia 25.06.1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa ( Dz. U. z 2022 r., poz.

1732 ze zm. ) postanowił odmówić ubezpieczonemu Z. K. (1) prawa do wypłaty świadczenia rehabilitacyjnego od 4 maja 2023 r. do 27 kwietnia 2024 r. z ubezpieczenia wypadkowego w wysokości 100 % podstawy wymiaru.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy podał, że zdarzenie z dnia 19 stycznia 2023r. nie zostało uznane za wypadek przy pracy ponieważ nie spełnia cech definicji wypadku -brak urazu.

Ubezpieczony Z. K. (1) złożył odwołanie od decyzji organu rentowego zarzucając , że organ rentowy naruszył bezwzględnie obowiązujące przepisy kpa, w tym i art. 10 kpa, uniemożliwiając celowo Odwołującemu się brać czynny udział w każdym stadium postępowania, a przed wydaniem decyzji uniemożliwiono wypowiedzenie się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań.

Ubezpieczony podał , że iż pracownicy ZUS nie zrozumieli elementarnej sprawy, że przedmiotem wniosków nie było roszczenie o jednorazowe odszkodowanie, co oznacza, że niedopuszczalne było w sprawie o wyrównanie do 100 % zasiłku chorobowego oraz świadczenia rehabilitacyjnego ustalenie, że jak nie było urazu kwalifikowanego do odszkodowania, to zdarzenie z dnia 19.01.2025 nie spełnia cech definicji wypadku przy pracy.

Do tego dochodzi także i to, iż z w. postępowań administracyjnych wynika, że akta sprawy znajdują się we W. i E. tj. tam gdzie wydano decyzje, i co strona będąca już w wieku emerytalnym żeby zajrzeć do tych akt ma jeździć do W. i oddzielnie do E. ?Dalej ubezpieczony podał , że definicja wypadku, zawarta w art. 3 ust 1 obowiązującej ustawy wypadkowej, opiera się na pojęciu przyczyny zewnętrznej, podobnie jak definicja wypadku obowiązująca do dnia 31 grudnia 2002 r. na grancie art. 6 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach pieniężnych z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (tj.: Dz, U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144).

W orzecznictwie Sądu Najwyższego utrwalił się już pogląd polegający na szerokim rozumieniu przyczyny zewnętrznej, zgodnie z którym zewnętrzną przyczyną sprawczą wypadku przy pracy może być każdy czynnik pochodzący spoza organizmu poszkodowanego, zdolny - w istniejących warunkach - wywołać szkodliwe skutki (wyrok SN z dnia 18 sierpnia 1999 r,, IIUKN 87/99, OSNP 2000/20/760]. Pogląd ten został zaakceptowany także w późniejszych orzeczeniach Sądu Najwyższego, który dodaje, że w tym znaczeniu przyczyną może być nie tylko narzędzie pracy, maszyna, zwierzę, siły przyrody, lecz także czyn innego osobnika, a nawet praca i czynność samego poszkodowanego (zob. np wyroki SN z dnia 28 kwietnia 2005 r„ IUK 257/04, Lex nr 390131 i z dnia 27 kwietnia 2009 r. I UK 336/08, MP.Pr. 2009/8/439]. Istotne jest zatem to, by zdarzenie wywołane zostało czynnikiem pozostającym na zewnątrz w odróżnieniu od przyczyny tkwiącej w organizmie pracownika (por, uzasadnienie uchwały składu siedmiu sędziów z dnia 11 lutego 1963 r., III PO 15/62, OSNCP1963/10/215).

Poza tym ubezpieczony podał , że w judykaturze Sądu Najwyższego konsekwentnie przyjmuje się, że w świetle art. 3 ust. 1 ustawy z 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych zewnętrzną przyczyną zdarzenia, będącego wypadkiem przy pracy; może być wykonywanie pracy nawet w normalnych warunkach , jeśli ze względu na stan zdrowia pracownika powodowały one nadmierne obciążenie jego organizmu. Przy ocenie oddziaływania tak rozumianej przyczyny należy brać pod uwagę cały okres, przez który praca nieodpowiadająca stanowi zdrowia pracownika była wykonywana, a nie tylko dzień w którym zdarzenie nastąpiło (tak SN w wyroku z dnia 24 listopada 2010 r., I UK 181/10, Lex nr 737375). Z powyższego wynika, że nadmierny wysiłek fizyczny, przekraczający pewną określoną, przyjętą na danym stanowisku pracy wielkość, a zwłaszcza powodujący przemęczenie, może spowodować uznanie zdarzenia za wypadek przy pracy, pomimo występowania u pracownika choroby samoistnej. W doktrynie i orzecznictwie sądowym przyjmuje się nadto zgodnie, że przyczyna zewnętrzna nie musi być wyłączną przyczyną wypadku. Wystarczy, że przyczyni się ona jedynie do powstania uszczerbku na zdrowiu. Związku przyczynowego szkody z przyczyną zewnętrzną nie przerywa także włączenie się innych przyczyn ubocznych. Gdy przyczyna wypadku ma charakter mieszany, wystarczy, jeśli zostanie wykazane, że bez czynnika zewnętrznego nie doszłoby do szkodliwego skutku. Między innymi w wyroku z dnia 29 listopada 1990 e, (II PR 52/90, PiZS 1991/4/63), Sąd Najwyższy stwierdził: „przy kwalifikacji konkretnej okoliczności jako przyczyny zewnętrznej w rozumieniu art 6 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych [tekst jedn.: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.) ważne jest, aby stanowiła ona przyczynę sprawczą zdarzenia, natomiast nie musi być przyczyną wyłączną (jedyną)." Z kolei w wyroku z dnia 22 czerwca 1977 r. (III PR 194/76, OSNCP 1977/1/196) Sąd Najwyższy przyjął, że wysiłek fizyczny powodujący w czasie pracy uszkodzenie organu wewnętrznego pracownika dotkniętego schorzeniem samoistnym, może uzasadnić uznanie tego zdarzenia za wypadek przy pracy, jeżeli wysiłek ten będący zdarzeniem zewnętrznym, w sposób istotny przyspieszył lub pogorszył istniejący już stan chorobowy judykatura w sposób jednolity objaśnia ten wypadek jako zdarzenie, dla którego zaistnienia konieczne jest zadziałanie nagłej przyczyny lub choćby współprzyczyny zewnętrznej, pozostającej w związku z pracą (por. uchwałę składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 11 lutego 1963 r, III PO 15/62, OSNCP 1963/10/215, uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 9 kwietnia 1968 r., III UZP1/68, OSNCP 1968/7-8/140, wyroki Sądu Najwyższego z dnia 24 października 1978 r, Ili URN 26/78, OSNCP 1979/6/128; z dnia 3 kwietnia 1984 r„ II PRN 2/84, OSPiKA 1985/4/71; z dnia 25 października 1994 r„ II URN 38/94, OSNAPiUS 1995/4/52; z dnia 12 lipca 1983 r, II PRN 8/83, PiZS 1984/11/40 oraz z dnia 29 listopada 1990 r., II PR 52/90, PES1991/4/63). Ujawnienie się schorzenia lub pogorszenie stanu zdrowia ma przyczynę zewnętrzną, jeżeli zostanie stwierdzone, że pracownik przed wypadkiem podjął wysiłek fizyczny, lecz nadmierny w odniesieniu do jego osoby (por. J. Loga, Wypadek pray pracy, s. 59; tenże, Glosa do wyroku SN z dnia 27 marca 1978 r, II PRN 3/87, OSPiKA 1988/3/50) oraz nadmierny w stosunku do rodzaju wykonywanych czynności, warunków i okoliczności, w których te czynności są wykonywane (wyrok SN z dnia 8 listopada 1994 e, II PRN 7/94, OSNAPiUS 1995/9/ 108). Nadmierność wysiłku była uwypuklana zwłaszcza, gdy chodziło o wysiłek wydatkowany przy wykonywaniu pracy w normalnych warunkach przy istniejącym złym stanie zdrowia (wyroki SN: z dnia 9 lipca 1991 r., II PRN 3/91, OSP 1992/11-12/263 z glosą kryŁ L Jędrasik-Jankowskiej; z dnia 5 lutego 1997 r, I! UKN 85/96, OSNAPiUS 1997/1'9/386). Jako przejawy takiego wysiłku uwzględniano przykładowo podniesienie znacznego ciężaru (wyrok SN z dnia 16 lutego 1977 r, III PRN 55/76, OSPiKA 1978/12/217), dźwiganie lub przesuwanie ciężkiego przedmiotu w niedogodnej pozycji ciała tab w innych niesprzyjających okolicznościach (uchwała SN z dnia 9 kwietnia 1968 r., HI UZP 1/68, OSNCP 1968/8-9/140 z glosą T. Świnarskiego, OSPiKA 1969/3/57],

Określenie zawarte w ustawie wypadkowej odnoszące się do związku przyczynowego, a ujęte w wyrażeniu „wskutek", należy rozumieć jako obiektywnie istniejące następstwo faktów i zależność tego rodzaju, że jeden poprzedza dragi i zdolny jest go wywołać.

Ubezpieczony podał , iż otrzymywany do tej pory zasiłek chorobowy oraz świadczenie rehabilitacyjne wynikały „wskutek" wypadku przy pracy z dnia 19.01.2023, albowiem niezdolność do pracy powstała w tych okresach miała swe źródła właśnie w urazie, którego Odwołujący się doznał w wyniku wypadku przy pracy. Skutkiem tego wypadku było uszkodzenie chorego kręgosłupa oraz pourazowe jego nasilenie bólowe. Ubezpieczony zaprzeczył aby przed dniem wypadku odczuwał objawy nabytej choroby kręgosłupa, a opisane w dokumentacji medycznej z dnia 23,01.2023r, o czym świadczy fakt wykonywania w okresie 2017 do dnia 20.01.2023 pracy na zajmowanym stanowisku bez przerw chorobowych z powodu choroby związanej z kręgosłupem.

Na zakończenie podano, że prawna kwalifikacja zdarzenia następuje w protokole powypadkowym, który ostatecznie jest zatwierdzany przez pracodawcę poszkodowanego pracownika.

Skoro prawna klasyfikacja zdarzenia nastąpiła w protokole powypadkowym zatwierdzonym przez pracodawcę została potwierdzona jako prawidłowa przez PIP w trakcie kontroli u pracodawcy dotyczącej tej sprawy, to o co chodzi pracownikom ZUS, a którzy jakoś tak dziwne samowolnie jak chcą robią sobie prawne kwalifikacje, że podważają jako nieprawdziwe dokumenty tj. protokół powypadkowy oraz kontrole PIP .

Ubezpieczony uzupełniał odwołania pismami z dnia 11 stycznia 2024r.( k.11) i 18 stycznia 2024r. ( k.29) oraz uzupełnił uzupełnienia pismem z dnia 25 stycznia 2024r. ( k.45)

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wnosił o oddalenie odwołania.

W uzasadnieniu stanowiska podano, że z akt sprawy wynika, iż 22.02.2023 r. do O/ZUS w E. wpłynęło oświadczenie (...), stanowiące wniosek ubezpieczonego o ustalenie uprawnień do zasiłku chorobowego po ustaniu zatrudnienia u płatnika składek (...) Sp. z o.o. za okres od 2.02.2023 r. do 10.03.2023 r. Następnie 27.02.2023 r. do O/ZUS w E. wpłynęło zaświadczenie płatnika składek (...) Z zaświadczenia tego wynikało, że odwołujący się był niezdolny do pracy od 23.01.2023 r. oraz że płatnik składek za okres, w którym wnioskodawca pozostawał w zatrudnieniu, tj. od 23.01.2023 r. do 1.02.2023 r. wypłacił mu wynagrodzenie chorobowe na podstawie art. 92 k.p. Z nadesłanych wówczas dokumentów nie wynikało, że niezdolność do pracy ubezpieczonego powstała wskutek wypadku przy pracy. W kolejnych terminach odwołujący się przedkładał wnioski o zasiłek chorobowy na dalsze okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy, tj. łącznie do 3.05.2023 r. Z dokumentów tych również nie wynikało, że Pan K. wnioskuje o zasiłek chorobowy z tytułu wypadku przy pracy.

Oddział ZUS w E. ustalił ubezpieczonemu uprawnienia do zasiłku chorobowego z ogólnego stanu zdrowia i wypłacił należy zasiłek chorobowy w wysokości 80% podstawy jego wymiaru. Z dniem 3.05.2023 r. Pan Z. K. (1) wykorzystał maksymalny, tj. 91-dniowy okres pobierania zasiłku chorobowego za okres po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego.

31.05.2023 r. do O/ZUS w T. wpłynął wniosek ubezpieczonego o świadczenie rehabilitacyjne. We wniosku odwołujący się zaznaczył, że ubiega się o świadczenie rehabilitacyjne z ogólnego stanu zdrowia. Lekarz orzecznik ZUS 27.06.2023 r. orzekł, że badany jest niezdolny do pracy i stan zdrowia uzasadnia przyznanie wnioskodawcy świadczenia rehabilitacyjnego na okres 12 miesięcy, od dnia następującego po dniu wyczerpania maksymalnego okresu pobierania zasiłku chorobowego.

Na tej podstawie O/ZUS w (...).07.2023 r. wydał decyzję przyznającą wnioskodawcy świadczenie rehabilitacyjne na okres od 4.05.2023 r. do 27.04.2024 r. z ogólnego stanu zdrowia ( za okres od 4.05.2023 r. do 1.08.2023 r. w wysokości 90% podstawy wymiaru, natomiast za okres od 2.08.2023 r. do 27.04.2024 r. w wysokości 75% podstawy wymiaru.

W dniu 13.09.2023 r. do O/ZUS w E. wpłynął wniosek Pana Z. K. (1) o wyrównanie wypłaconego zasiłku chorobowego oraz świadczenia rehabilitacyjnego do wysokości 100% podstawy ich wymiaru w związku z wypadkiem przy pracy z 19.01.2023 r. Dopiero na podstawie tego wniosku organ rentowy wszczął postępowanie wyjaśniające w celu oceny czy zdarzenie z 19.01.2023 r. można uznać za wypadek przy pracy. 18.10.2023 r. pracodawca złożył oryginał protokołu ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy. Jednocześnie poinformował, iż nie posiada dokumentacji medycznej p. K. potwierdzającej wystąpienie urazu spowodowanego zdarzeniem z 19.01.2023 r.

30.10.2023 r. Pan Z. K. (1) przedłożył kserokopię dokumentacji medycznej. Oddział wszczął też postępowanie wyjaśniające z (...)w celu pozyskania dokumentacji z przebiegu leczenia.

Organ rentowy zwrócił uwagę, iż z protokołu Nr (...)r. ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy wynika, m.in., że około godziny 24.00 poszkodowany poślizgnął się na zamarzniętych kałużach. W wyniku tego uderzył się rączką od taczki w lewą stronę pleców. Uderzenie miało miejsce przy portierni Poszkodowany poczuł ból. Pomimo bólu kontynuował pracę do końca zmiany. Z kolei z karty informacyjnej z (...) Sp. z o.o. z 23.01.2023 r. wynika zapis „dolegliwości rozpoczęły się po dźwignięciu kilku przedmiotów w pracy”

Organ rentowy nie uznał zdarzenia z 19.01.2023 r. za wypadek przy pracy, ponieważ nie spełnia cech definicji wypadku - brak urazu. Główny Lekarz Orzecznik ZUS wydał opinię, że dolegliwości bólowe występowały stale z powodu schorzenia układu ruchu ( schorzenie samoistne ), a zatem niezależnie od zdarzenia z 19.01.2023 r.

Zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 6 w/w ustawy za wypadek przy pracy uważa się również nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w okresie ubezpieczenia wypadkowego z danego tytułu podczas wykonywania pracy na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dot. zlecenia.

Jak wynika z przedstawionej definicji, elementami danego zdarzenia pozwalającymi zakwalifikować je jako wypadek przy pracy są :

•

nagłość zdarzenia

•

zewnętrzność przyczyny

•

powstanie szkody na osobie powodujące uraz lub śmierć

•

związek zdarzenia z pracą

Elementy te muszą wystąpić łącznie, a brak któregokolwiek z nich powoduje, że dane zdarzenie nie może być uznane za wypadek przy pracy.

Przytoczona definicja wypadku przy pracy zakłada, że decydujące znaczenie dla uznania zdarzenia za wypadek przy pracy ma jego przyczyna zewnętrzna, pochodząca spoza organizmu ubezpieczonego (pracownika). Podkreślenia wymaga, że samoistne schorzenie, chociażby wystąpiło nagle i w toku świadczenia pracy, nie może być uznane za wypadek przy pracy (por. np. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 26 września 2017 r., II UK 422/16, LEX nr 2397607; z dnia 18 stycznia 2017 r., III PK 50/16, LEX nr 2261777; z dnia 4 listopada 2014 r., III UK 32/14, LEX nr 1628875, II USK 633/21). Co prawda w orzecznictwie przyjmuje się, że uszczerbek na zdrowiu pracownika spowodowany czynnikiem samoistnym (pochodzącym z organizmu pracownika) może stanowić wypadek przy pracy, jeżeli został wywołany nadmiernym w okolicznościach danego wypadku wysiłkiem fizycznym, psychicznym lub silnym stresem, niemniej w niniejszej sprawie okoliczność ta nie została wystarczająco udowodniona. W szczególności należy podkreślić, iż nie ma bezpośrednich świadków zdarzenia 19.01.2023 r., brak informacji o poinformowaniu przez p. K. bezpośredniego przełożonego o zdarzeniu z 19.01.2023 r., równocześnie do lekarza pierwszego kontaktu wnioskodawca udał się dopiero po kilku dniach.

Mając powyższe na uwadze organ rentowy wnosił o oddalenie odwołania.

Ubezpieczony w toku postępowania podtrzymywał odwołania i zarzucał organowi rentowemu nieprawidłowości w zakresie reprezentacji organu i prowadzonych postępowań o świadczenia z ubezpieczenia wypadkowego.

Sąd ustalił co następuje:

Ubezpieczony Z. K. (1) był pracownikiem (...)

Pracował w spółce w okresie od 10 listopada 2017r. do dnia 1 lutego 2023r. w wymiarze pełnego etatu na stanowisku dozorca -pracownik gospodarczy.

Dowód: umowy o pracę , świadectwo pracy w aktach osobowych powoda

Ubezpieczony posiadał w czasie zatrudnienia w Spółce orzeczenia o zaliczeniu do lekkiego stopnia niepełnosprawności z (...)

Dowód: orzeczenia o niepełnosprawności w aktach osobowych ubezpieczonego

Decyzją z dnia 13 marca 2017r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił Z. K. (1) przywrócenia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Ubezpieczony złożył odwołanie od decyzji. Sąd Okręgowy w wyroku z dnia (...). oddalił odwołanie w oparciu o opinie biegłych. Ubezpieczony nie zgadzał się ze stanowiskiem biegłych.

Dowód: wyrok Sądu Okręgowego z uzasadnieniem k.142-145v , pismo z dnia 15.11.2017r. k.146

Ubezpieczony był kierowany przez pracodawcę na badania lekarskie do lekarza medycyny pracy. W opisie warunków pracy podano dozór mienia , prace porządkowe, praca jednoosobowa w godzinach popołudniowych i nocnych.

Na podstawie ostatniego orzeczenia z dnia 28 września 2021r. wydanego na okres do dnia 28 września 2024r. stwierdzono zdolność do pracy na zajmowanym stanowisku.

Dowód: skierowanie na badanie lekarskie k.21 akta osobowych, orzeczenie lekarskie k.22 akt osobowych.

W okresie zatrudnienia w spółce do dnia 23 stycznia 2023r. ubezpieczony był niezdolny do pracy w 2022r. z powodu zapalenia nosa , gardła i zatok przynosowych.

Dowód: zwolnienia lekarskie ubezpieczonego k. 187-194

W miesiącu styczniu 2023r. ubezpieczony wykonywał pracę w dniach 1 stycznia , 4 stycznia, 7 stycznia , 10 stycznia, 13 stycznia, 16 stycznia, 19 stycznia 2023r.

Dowód: lista obecności k.177 akt sprawy, grafik k.76

W dniu 19 stycznia 2023r. ubezpieczony wykonywał pracę od godziny 16.00 do godziny 6 .30. Kolejnym dniem pracy ubezpieczonego miał być 22 stycznia 2023r. ( k.21)

Dowód: pismo Państwowej Inspekcji Pracy z dnia 26 czerwca 2023r. k.12 -23

Podczas pracy do obowiązków ubezpieczonego należało stróżowanie, pilnowanie porządku, przyjmowanie samochodów z kruszywem, w czasie gdy był pies, także zajmowanie się psem. W ostatnim okresie zatrudnienia przełożonym powoda był P. K.. Ubezpieczony nie akceptował P. K. jako przełożonego.

Na terenie spółki była też zagroda dla psa , która została posprzątana przez brygadę P. K. około kilku tygodni przed 19 stycznia 2023r. Posprzątane zostały także palety. Do obowiązków ubezpieczonego nie należało rąbanie ani palenie w piecu w czasie , gdy przełożonym był P. K..

Ubezpieczony spotkał się z P. K. po zakończeniu zmiany , nie mówił aby się poślizgnął i że idzie do lekarza. Przy wyjściu z pracy użył słów , że ma misję lub cel”

Dowód: zeznania świadka P. K.- protokół elektroniczny z dnia 30 kwietnia 2024r. od 00:02:24 k.231-233

W dniu 20 stycznia 2023r. ubezpieczony skierował pismo do Kadr pracodawcy wskazując , że od dnia 21 stycznia 2023r. będzie powstrzymywał się od wykonywania pracy.

Wskazał w piśmie na rażące naruszenie warunków pracy wynikających z obowiązujących przepisów BHP i p.poz. (brak oświetlenia placu, występujące niesprzątane błoto, które zamarza i po śliskim terenie nie można chodzić, brak jakiejkolwiek instrukcji BHP o p.poż, brak szkolenia BHP i p.poż, brak informacji dla pracowników w jakich zakład jest zamykany i otwierany, luźno wisząca skrzynka elektryczna lub innego rodzaju w pomieszczeni wagi, brak współpracownika, brak informacji dlaczego nie ma psa itd.)

Dowód: pismo z dnia 20 stycznia 2023r. w aktach osobowych ubezpieczonego

W poprzednich latach zatrudnienia ubezpieczony kierował do kierownictwa i kadr pracodawcy sygnalizacje i pisma z zastrzeżeniami.

Dowód: sygnalizacje , pisma z dnia 2.11.2021 , 8.11.2021 w aktach osobowych

W dniu 23 stycznia 2023r. ubezpieczony udał się do lekarza. Stwierdzono bóle grzbietu (...) promieniujące do kończyn dolnych. Dolegliwości rozpoczęły się po dźwignięciu kilku przedmiotów w pracy.

Dowód: historia choroby k. 89 i k.215

Pismem z dnia 31 stycznia 2023r. pracodawca rozwiązał z ubezpieczonym umowę o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia z powodu samowolnej odmowy stawienia się do pracy w dniu 22 stycznia 2023r. Powód złożył odwołanie do sądu. Powództwo powoda w sprawie (...). zostało oddalone.

Dowód: rozwiązanie umowy o pracę k.3 akt osobowych ubezpieczonego, pismo z dnia 1 czerwca 2023r. k.78, z dnia 17 lutego 2023r. k.79, protokół z dnia 20 lica 2023r. k.178-180

Pismem z dnia 8 lutego 2023r. skierowanym do prezesa Spółki ubezpieczony przedstawił stanowisko dotyczące powstrzymania się od wykonywania pracy. W piśmie podano ,że wieczorem i w nocy nadszedł przymrozek i zamarzła woda . Ubezpieczony postanowił dokonać porządków w pomieszczeniu psa A. i prowadząc taczkę poślizgnął się i na szczęście tylko lekko uderzył się w plecy.

Z. K. napisał także , że „”brygadzista „ o 6.10 zaproponował mu zastępstwo za współpracownika , na co ubezpieczony poinformował go , że musi udać się do lekarza i uprzedził , że nie stawi się w dniach proponowanych jako zastępstwa”.

Dowód :pismo z dnia 8 lutego 2023r. w aktach osobowych

Pismem z dnia 14 lutego 2023r. ubezpieczony zwrócił się do pracodawcy o sprostowanie świadectwa pracy a w piśmie z dnia 8 marca 2023r. o zapłatę wynagrodzenia za godziny nadliczbowe 2552, 85zł za 2021r. i 1314,96zl za 2022r.

Dowód :pismo z dnia 14 lutego 2023r. i z dnia 8 marca 2023r. w aktach osobowych

Ubezpieczony skierował ponad 20 pism ( k.12) do Państwowej Inspekcji Pracy Oddziału w T. podnosząc stwierdzone przez siebie uchybienia. W piśmie z dnia 2 marca 2023r. ubezpieczony napisał , że jest na zwolnieniu lekarskim (...)po uderzeniu w trakcie wykonywania jednoosobowej pracy w dniu 19/20 stycznia 2023r.

Państwowa Inspekcja Pracy w obszernym piśmie z dnia 16 czerwca 2023r. odniosła się do pism ubezpieczonego i zgłaszanych zastrzeżeń dotyczących reprezentacji pracodawcy , bezpiecznych warunków pracy, obowiązków ubezpieczonego, czasu pracy, wynagrodzenia, ekwiwalentu za pranie i używanie własnej odzieży roboczej.

W piśmie pouczono ubezpieczonego , że jeżeli doznał urazu w pracy to ma możliwość zgłosić wypadek przy pracy pracodawcy.( k.18v-19)

Dowód: pisma z dnia 16 lutego 2023r., 2 marca 2023r. , 23 czerwca 2023r. k.12-25

Ubezpieczony w lipcu 2023r. pisemnie zwrócił się do Spółki (...) o powołanie zespołu powypadkowego. W piśmie z dnia 24 lipca 2023r. ( k.83v) wskazał , że dolegliwości bólowe rozpoczęły się po dźwignięciu kilku przedmiotów w pracy tj. zabrudzonych palet w celu ich porąbania siekierka do palenia w piecu także transportu przy pomocy taczki i w wyniku poślizgnięcia.

Dowód: pismo z dnia 19 lipca 2023r. k.77, pisma z dnia 24 lipca 2023r. k. 87 i k. 264,

pismo z dnia 24 lipca 2023r., pismo z dnia 8 sierpnia 2023r., pismo z dnia 12 września 2023r. k.264-268,

Pracodawca ubezpieczonego powołał zespół powypadkowy w osobach T. L. i M. M. . W okresie od 28 lipca 2023r. do 18 sierpnia 2023r. przeprowadzono postępowanie dotyczące ustalenia przebiegu zdarzenia z dnia 19 stycznia 2023r. Przebieg i przyczyny zdarzenia został podany T. L. przez Z. K. (1).

W protokole w oparciu o wyjaśnienia ubezpieczonego podano, że ok.23.00 ubezpieczony zaczął sprzątać wokół portierni( waga, zagroda psa) Przy zagrodzie psa ktoś pozostawił palety. Chcąc je usunąć poszkodowany zaczął jej przenosić w stronę kotłowni. Zaczął również pozostałe elementy wywozić taczką do zasieków. Około 24 00. Poszkodowany poślizgnął się na zamarzniętych kałużach. W wyniku tego uderzył się rączką od taczki w lewą stronę pleców.

Lampa przy portierni była sprawna. Światło lampy zgodnie z zeznaniem poszkodowanego obejmowało obszar do połowy portierni. Poszkodowany poczuł ból. Pomimo bólu kontynuował pracę do końca zmiany. Tego dnia było ślisko. Temperatura ok. -1 stopień C. Przed opuszczeniem stanowiska pracy, na portierni zjawił się kierowca P. K.. Poszkodowany zeznał , że poinformował go , że jest ciemno i nie będzie w takich warunkach pracował. Poinformowała go również , że uderzył się w plecy i uda się do lekarza. Zgodnie z zeznaniami poszkodowanego , kierowca namawiał go aby przyszedł o godzinie 16.00 na zastępstwo. Poszkodowany odpowiedział ,że idzie do lekarza i nie przyjdzie do pracy.

Wskazano także w protokole , że lekarz w przychodni do której ubezpieczony udał się 23.01.2023r. stwierdził bole grzbietu i promieniowanie do lewej nogi.

Świadków wypadku nie było.

Stwierdzono w protokole, że wypadek Z. K. (1) jest wypadkiem przy pracy.

Protokół został podpisany przez ubezpieczonego i prezesa zarządu spółki w dniach 22.08.2023r. i 23.08.2023r.

Dowód: protokół ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku w aktach ZUS k.27-30

W dniu 31 maja 2023r. ubezpieczony złożył do ZUS Oddziału w T. wniosek o świadczenie rehabilitacyjne z ogólnego stanu zdrowia. Świadczenie za okres od dnia 4 maja do dnia 27 kwietnia 2024r. przyznano decyzją z dnia 7 lipca 2024r.

Dowód: wniosek o świadczenie rehabilitacyjne i decyzja ZUS w aktach ZUS dot. świadczenia rehabilitacyjnego k.21 i k.25 akt ZUS

Pismem z dnia 12 września 2023r. ubezpieczony zwrócił się do ZUS Oddział w E. o wyrównanie do 100% wypłaconego w 2023r. zasiłku chorobowego.

Dowód: pismo z dnia 19 września 2023r. k.5 akta wypadkowe ZUS

Na podstawie wniosku z dnia 12 września 2023r. organ rentowy wszczął postępowanie wyjaśniające w celu oceny czy zdarzenie z 19.01.2023 r. można uznać za wypadek przy pracy.

W dniu 18.10.2023 r. pracodawca złożył oryginał protokołu ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy. Jednocześnie poinformował, iż nie posiada dokumentacji medycznej p. K. potwierdzającej wystąpienie urazu spowodowanego zdarzeniem z 19.01.2023 r.

W dniu 30.10.2023 r. ubezpieczony Z. K. (1) przedłożył kserokopię dokumentacji medycznej. Oddział wszczął też postępowanie wyjaśniające z (...) w T. w celu pozyskania dokumentacji z przebiegu leczenia.

Pismem z dnia 10 listopada 2023r. ubezpieczony został poinformowany , w którym Oddziale toczy się postepowania o zasiłek chorobowy i świadczenie rehabilitacyjne oraz wskazano ,że postępowanie o uznanie zdarzenia za wypadek przy pracy prowadzi Wydział Świadczeń Emerytalno-Rentowych ZUS Oddział w T..( k.81 akta ZUS)

Dowód: pisma z dnia 12 wrzenia 2023r. w aktach ZUS, pismo z dnia 29 wrzenia 2023r. w aktach ZUS, pismo ubezpieczonego z dnia 16 października 2023r. w aktach ZUS , pismo (...) z dnia 16 października 2023 w aktach ZUS , pismo z dnia 10 listopada 2023r. w aktach ZUS pisma z dnia 16 listopada 2023r. do lekarza orzecznika i C. w aktach ZUS, pismo z dnia 21 listopada 2023r. w aktach ZUS, pismo z dnia 29 listopada 2023r. w aktach ZUS, pisma ubezpieczonego do organu rentowego w aktach ZUS z dnia 2.11.2023r,17.11.2023r., 21.11.2023r. 31.10.2023r., 28.09.2023r., 5.10.2023r. 12.10.2023r.,13.10.2023r., 16.10.2023r., 27.10.2023r., 1.02.2023r., , 2.02.2023r. ( akta wypadkowe ZUS)

W dniu 6 grudnia 2023r. Lekarz Orzecznik wydał opinię , że bóle grzbietu z promieniowaniem ko kończyn dolnych występują stale choć w zmiennym nasileniu. Brak jest cech wypadku przy pracy , a dolegliwości bólowe wystąpiły z w znacznej przewadze z przyczyny wewnętrznej układu ruchu.

Dowód: opinia lekarska k.107 akta ZUS

Decyzją z 19.12.2023 r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu Z. K. (1) prawa do zasiłku chorobowego od 23 stycznia 2023 r. do 3 maja 2023 r. z ubezpieczenia wypadkowego w wysokości 100 % podstawy wymiaru.

Decyzją z 21.12.2023 r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu Z. K. (1) prawa do wypłaty świadczenia rehabilitacyjnego od 4 maja 2023 r. do 27 kwietnia 2024 r. z ubezpieczenia wypadkowego w wysokości 100 % podstawy wymiaru.

Dowód: decyzje z 19.12.2023 r. i 21.12.2023r. w aktach ZUS i k.41 i 42 akt sprawy

Sąd postanowił dopuścić dowód z opinii biegłego neurologa na okoliczności:

a)  Czy przebieg pracy ubezpieczonego w dniu 19.01.23 wskazany w protokole powypadkowym (k. 1 akt ZUS akta wypadkowo) spowodował u ubezpieczonego „uraz”- uszkodzenie tkanek ciała lub narządów człowieka wskutek działania czynnika zewnętrznego (jakiego rodzaju uraz),

b)  Czy choroba ubezpieczonego podana w dokumentacji lekarskiej z dnia 21.01.2023 (k. 2 sprawy) stanowiła uraz (na czym polegający) będący wynikiem dźwignięcia lub lekkiego uderzenia rączką taczki w plecy jak podał ubezpieczony w piśmie z dnia 08.02.2023 (dołączone do akt osobowych ubezpieczonego),

c)  Czy wyłącznie uderzenie w plecy mogło spowodować dolegliwości podane w dokumentacji lekarskiej w styczniu 2023,

d)  Czy zdaniem biegłego schorzenia ubezpieczonego w styczniu 2023 zostały wywołane przyczyną wewnętrzną (jaką) czy też przyczyną zewnętrzną (jaką), jeżeli obiema to jak każda z przyczyn wpłynęła na niezdolność do pracy ubezpieczonego

e)  Czy ubezpieczony od dnia 23.01.23 do 27.04.24 był niezdolny do pracy w wyniku urazu powstałego w wyniku czynności wykonywanych w dniu 19.01.23.

W opinii biegły wskazał:

Badanie podmiotowe:

W styczniu 2023 poślizgnął się dźwigając ciężkie przedmioty. Uderzenia nie było, ale miał wymuszoną pozycję ciała.

MR kręgosłupa (...) Już w 2013 był leczony z powodu (...)w Poradni Ortopedycznej.

Ad a) W dokumentacji istnieje sprzeczność - uderzenie o rączkę taczki lub przesunięcie ciężkich przedmiotów. Niezależnie od tego jednak można uznać „uraz przeciążeniowy” w wyniku działania siły zewnętrznej, nałożony jednak na wcześniej istniejące schorzenie jakim jest (...)

Ad b) W późniejszej dokumentacji odnajdujemy informację o (...) Z całą pewnością nie ma to żadnego związku z minionym urazem. W dokumentacji z 23.01.23 jest mowa o (...) z promieniowaniem do kończyn dolnych. W mojej ocenie są to objawy pośrednio związane z niewielkim „urazem”, a w danym momencie odpowiedzialna głównie za to była (...)oraz (...) [już w 2013 istniała (...) neurochirurg zakwalifikował pacjenta do leczenia operacyjnego).

Ad c) Samo uderzenie w plecy nie mogło spowodować aż takich dolegliwości. Przyczyną nasilonego bólu była wcześniej istniejąca choroba (...).

Ad d) (...)był wypadkową doznanego „urazu” oraz wcześniej istniejącej (...) Inaczej mówiąc minione zdarzenie „uaktywniło” zespół bólowy. Z pewną ostrożnością (ocena subiektywna) można uznać, że uraz było odpowiedzialny w 30%, a (...) w 70% za niezdolność do pracy.

Ad e) W ocenie biegłego pacjent był częściowo niezdolny do pracy w dniach od dnia 23.01.23 do 27.04.24 na swoim stanowisku pracy.

Dowód: opinia biegłego , dokumentacja lekarska k.82-84, k.89

Ubezpieczony kierował do organu rentowego szereg pism z zastrzeżeniami do działania organu i prowadzonych postępowań o przyznanie świadczeń. Organ rentowy udzielał ubezpieczonemu odpowiedzi na pisma. W pismach wskazano m.in. , że sprawy dotyczące ustalenia uprawnień do zasiłków są przydzielane losowo, niezależnie od miejsca zamieszkania świadczeniobiorcy, dlatego uprawnienia do zasiłku chorobowego ustalał Oddział ZUS w E.. Sprawy o świadczenie rehabilitacyjne rozpatruje Oddział ZUS właściwy z uwagi na miejsce zamieszkania wnioskodawcy, gdyż ma to związek z koniecznością przeprowadzenia badania przez Lekarza Orzecznika ZUS.( k.133)

Dowód: pisma z dnia 19 grudnia 2023r. k.5, z dnia 21 grudnia 2023r. k.6, z dnia 19 grudnia 2023r. k.8, pismo z dnia 11 stycznia 2024r. k.11, k.31, z dnia 3 stycznia 2024r. k.32-34, z dnia 31 października 2023r. k.35, z dnia 15 listopada 2023r. k.36-37, z dnia 8 grudnia 2023r. k.38, z dnia 20 grudnia 2023r. k.39, z dnia 13 grudnia 2023r. k.40 z dnia 19 stycznia 2024r. k.47, k.48, k.116 z dnia 12.10.2023r. k.103-104, z dnia 16.10.2023r. k.105 z dnia 21.11.2023. k.106-107, k.120 z dnia 17.11.2023. k.108, z dnia 24.11.2023r. k.109, z dnia 21.12.2023r. k.110, z dnia 25 stycznia 2024r. k.111 , z dnia 25 stycznia 2024r. k.111, z dnia 28lutego 2024r. k.113-114, z dnia 19 lutego 2024r. k.115, z dnia 30 stycznia 2024r. k.117, , z dnia 2 listopada 2023r. k.120, z dnia 28 września 2023r. k.121, z dnia 5 października 2023. k.122, z dnia 4 grudnia 2023r. k.123, z lutego 2024r. k.132, z dnia 6 marca 2024r. k.133, z dnia 23 stycznia2024r. k.134, z dnia 13 października 2023r. k.139-140

Ubezpieczony napisał także skargę na pracowników ZUS do Rzecznika Praw Obywatelskich.

Dowód: pismo z dnia 2 stycznia 2024r. k.9v

Pismem z dnia 22 stycznia 2024r. Z. K. (1) zawiadomił Prokuraturę Rejonową (...) o możliwości popełnienia przestępstwa podrobienia podpisu na protokole przyznania premii uznaniowej. Skierował także w dniu 28 lutego 2024r. do Komisariatu Policji (...) uzupełnienie zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa. Do Komisariatu Policji były kierowany także pisma z dnia 22 lutego 20244. I 27 lutego 2024r. W piśmie z dnia 27 lutego 2024r. ubezpieczony napisał , że wnioskiem z dnia 19 lipca 2024r. zwrócił się do pracodawcy o powołanie zespołu powypadkowego , w piśmie ubezpieczony podał także , że w propozycji ugody z dnia 8 lutego 2023r. ubezpieczony napisał , że poślizgnął się i uderzył w chory kręgosłup.( k.135)

Dowód: zawiadomienie k.118, uzupełnienie zawiadomienia k.119, pismo z dnia 27 lutego 2024r. k.135-136, z dnia 22 lutego 2024r. k.138

W piśmie z dnia 19 marca 2024r. pełn. ZUS wskazał, że organem rentowym w sprawach za każdym razem będzie Zakład Ubezpieczeń Społecznych a nie określony Oddział. Wskazano, że Oddziały ZUS nie są odrębnymi organami rentowymi, lecz ZUS jako zorganizowana całość. Powołano się na orzeczenia Sądu Najwyższego.

Dowód: pismo z dnia 19 marca 2024r. k.153

W toku postępowania przed Sądem ubezpieczony był pouczony o skutkach niestawiennictwa celem przesłuchania, wyjaśniono także, że pisemne wyjaśnienia nie zastępują dowodu z przesłuchanie strony.( k.165) Ubezpieczony był wzywany do osobistego stawiennictwa na terminy rozpraw. Wobec niestawiennictwa pominięto dowód z przesłuchania ubezpieczonego.

Dowód: pouczenie k.165, protokół k.233

Sąd zważył co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o okoliczności bezsporne, dowody z dokumentów przedstawione przez strony postępowania, a także na podstawie zeznań świadków. Sąd dał im wiarę w zakresie w jakim były logiczne , spójne a także dotyczyły istoty rozstrzygnięcia.

W pierwszej kolejności należy wyjaśnić, że ubezpieczony kwestionował postępowanie organu rentowego oraz udzielane pełnomocnictwa.

Sąd ocenia , że przedmiot sporu został rozstrzygnięty w decyzjach organu rentowego. Fakt, że ubezpieczony nie zgadza się z rozstrzygnięciami zawartymi w decyzjach nie świadczy automatycznie o ich nieprawidłowości. Sąd ubezpieczeń społecznych może i powinien brać pod uwagę tylko takie wady formalne decyzji, które dyskwalifikują ja w stopniu odbierającym jej cechy aktu administracyjnego ( postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 9.01.2019 II UZ 34/18, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 13.10.2020 II UZ 21/20) W sprawie ubezpieczonego nie zachodzą takie okoliczności.

ZUS – w zakresie jego zadań określonych przez art. 68–71 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych – występuje w postępowaniu jako organ administracji publicznej, natomiast jego organy i wewnętrzne jednostki organizacyjne występują w tym charakterze jedynie w imieniu ZUS ujmowanego jako całość. Pogląd ten jest ugruntowany w orzecznictwie sądowym (zob. wyroki NSA: z 17.12.2020 r., I GSK 1382/20, LEX nr 3121858; z 20.07.2005 r., II GSK 110/05, LEX nr 171316; z 6.09.2005 r., II GSK 154/05, CBOSA).( komentarz do art. 66 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych pod redakcją Kamila Antonow w programie Lex Omega)

Zakład ubezpieczeń Społecznych reprezentuje Prezes a w jego imieniu działają dyrektorzy Oddziałów ZUS. Dyrektor Oddziału w T. reprezentuje ZUS na podstawie pełnomocnictwa nr (...) z dnia 25 marca 2021r. ( k.101 akt ZUS) Z pełnomocnictwa wynika , że dyrektor ma prawo udzielać dalszych pełnomocnictw pracownikom Zakładu i takie pełnomocnictwo zostało dołączone do akt sprawy ( k.55)

Odnosząc się także do zarzutów z pisma ubezpieczonego z dnia 4.04.2024r. ( k.198) należy wyjaśnić, że A. S. nie musiała dołączać kolejnego pełnomocnictwa do pisma ZUS z dnia 3.04.2024r. , gdyż ogólne pełnomocnictwo dla tego pracownika zostało dołączone do odpowiedzi na odwołanie.

Ubezpieczony podnosił w sprawie , że prawna klasyfikacja zdarzenia nastąpiła w protokole powypadkowym zatwierdzonym przez pracodawcę została potwierdzona jako prawidłowa przez PIP w trakcie kontroli u pracodawcy dotyczącej tej sprawy, w takiej sytuacji nie ma podstaw do kwestionowania zdarzenia jako wypadku przy pracy.

Należy wyjaśnić ,że zgodnie z art. 22. 1. ustawy z 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych- tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 167, poz. 1322 z późn. zm.). Zakład odmawia przyznania świadczeń z ubezpieczenia wypadkowego w przypadku:

1)nieprzedstawienia protokołu powypadkowego lub karty wypadku;

2)nieuznania w protokole powypadkowym lub karcie wypadku zdarzenia za wypadek przy pracy w rozumieniu ustawy;

3)gdy protokół powypadkowy lub karta wypadku zawierają stwierdzenia bezpodstawne.

Organ rentowy ocenił ,że zdarzenie nie spełnia cech wypadku przy pracy.

Ubezpieczony złożył odwołanie od dwóch decyzji ZUS. Sąd ubezpieczeń społecznych jest uprawniony do dokonania oceny, czy dane zdarzenie było wypadkiem przy pracy, w sytuacji gdy poszkodowany odwołał się od decyzji ZUS odmawiającej przyznania świadczenia z tego tytułu. ( por. Uchwała SN z 11.02.2014 r., I UZP 4/13, OSNP 2014/8, poz. 117)

Pojęcie wypadku przy pracy zawiera art. 3 ust. 1 ustawy wypadkowej, zgodnie z którym za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą:

1) podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych;

2) podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia;

3) w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy.

Zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego przyczyną sprawczą – zewnętrzną zdarzenia może być każdy czynnik zewnętrzny (tzn. nie wynikający z wewnętrznych właściwości człowieka), zdolny wywołać w istniejących warunkach szkodliwe skutki. W tym znaczeniu przyczyną zewnętrzną może być nie tylko narzędzie pracy, maszyna, zwierzę, siły przyrody, lecz również czyn innego osobnika, a nawet praca i czynność samego poszkodowanego. Tak więc za przyczynę zewnętrzną należy uznać zarówno działanie maszyny uszkadzającej ciało, jak i uderzenie spadającego przedmiotu, podźwignięcie się pracownika, niezręczny ruch jego ręki powodujący uderzenie i jej uszkodzenie, jak wreszcie potknięcie się na gładkiej nawet powierzchni i złamanie nogi (m.in. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 11 lutego 1963r., III PO 15/62).

Zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego (zob. wyrok z 19.02.2021 r., I USKP 15/21, LEX nr 3122697) dopuszczalna jest możliwość zakwalifikowania jako wypadku przy pracy doznanych przez pracownika zmian w narządzie wewnętrznym o charakterze schorzenia samoistnego, pod warunkiem że w stanie faktycznym sprawy zostaną stwierdzone szczególne, nadzwyczajne okoliczności towarzyszące świadczeniu pracy. Wykonywanie zwykłych czynności (normalny wysiłek, normalne przeżycia psychiczne) przez pracownika, który doznał pogorszenia stanu zdrowia w czasie i miejscu wykonywania zatrudnienia, nie może być uznane za zewnętrzną przyczynę wypadku przy pracy. Musi więc wystąpić szczególna (nadzwyczajna, nietypowa) okoliczność w przebiegu pracy, aby takie zaostrzenie procesu chorobowego mogło być uznane za skutek przyczyny zewnętrznej zdarzenia wypadkowego.

Ubezpieczony oceniał , że oczywistym jest , że zdarzenie z dnia 19.01.2023r. było wypadkiem przy pracy. Powoływał się na treść protokołu powypadkowego i ustalenia PIP , podnosił ,że w poprzednich latach mimo (...) nie korzystał ze zwolnień lekarskich związanych z chorobą co oznacza związek wypadku z pracą.

Sąd oceniając zdarzenie nie podzielił stanowiska ubezpieczonego mając na uwadze różnice w przedstawieniu przebiegu wypadku przez ubezpieczonego a także czas jego zgłoszenia.

W dniu 20 stycznia 2023r. ubezpieczony skierował pismo do Kadr pracodawcy wskazując , że od dnia 21 stycznia 2023r. będzie powstrzymywał się od wykonywania pracy. W piśmie nie przedstawiono żadnych okoliczności dotyczących wypadku pomimo, że pismo złożono wkrótce po zakończonej zmianie. Świadek P. K. zaprzeczył aby po zmianie ubezpieczony informował do o zdarzeniu i mówił, że idzie do lekarza. Ubezpieczony nie podważył tych zeznań w postępowaniu przed sądem. Sąd miał na uwadze, że treść protokołu powypadkowego dotyczące przebiegu wypadku został oparty na zeznaniach ubezpieczonego. Jak zeznał T. L. , który prowadził postępowanie powypadkowe P. K. nie był przesłuchiwany, gdyż już nie pracował w spółce.

Przebieg wypadku jest sprzeczny z zeznaniami świadka P. K., który podał , że miejsce po psie było już uprzednio posprzątane przez jego pracowników zatem nie było podstaw do przyjęcia , że ubezpieczony sprzątał zagrodę psa. Ubezpieczony nie wykazał aby koło zagrody były palety , które przenosił. Nie miał także ich rąbać. P. K. nie był w czasie składanie zeznań pracownikiem byłego pracodawcy ubezpieczonego, zatem mógł w sposób obiektywny przedstawić okoliczności dotyczące pracy ubezpieczonego.

Dalej zwraca uwagę, że okoliczności wypadku były także różnie przedstawiane przez samego ubezpieczonego:

Podczas wizyty u lekarza w dniu 23.01.2023r. wskazał , że dolegliwości rozpoczęły się po dźwignięciu kilku przedmiotów w pracy.

W piśmie z 8 lutego 2023 ubezpieczony napisał natomiast , że wieczorem i w nocy nadszedł przymrozek i zamarzła woda . Ubezpieczony postanowił dokonać porządków w pomieszczeniu psa A. i prowadząc taczkę poślizgnął się i na szczęście tylko lekko uderzył się w plecy.

W piśmie z dnia 2 marca 2023r. do PIP ubezpieczony napisał , że jest na zwolnieniu lekarskim ((...) po uderzeniu w trakcie wykonywania jednoosobowej pracy w dniu 19/20 stycznia 2023r.

Po pouczeniu przez PIP o możliwości zgłoszenia wypadek przy pracy pracodawcy.( k.18v-19) Ubezpieczony w lipcu 2023r. pisemnie zwrócił się do Spółki (...) o powołanie zespołu powypadkowego. W piśmie z dnia 24 lipca 2023r. ( k.83v) wskazał , że dolegliwości bólowe rozpoczęły się po dźwignięciu kilku przedmiotów w pracy tj. zabrudzonych palet w celu ich porąbania siekierką do palenia w piecu także transportu przy pomocy taczki i w wyniku poślizgnięcia.

W tym piśmie ubezpieczony nie podał uderzenia jako przyczyny wypadku, ale podał ją później w postępowaniu powypadkowym.

W opinii biegły po wysłuchaniu ubezpieczonego napisał , że w styczniu 2023 ubezpieczony poślizgnął się dźwigając ciężkie przedmioty. Uderzenia nie było, ale miał wymuszoną pozycję ciała.

Sąd zwrócił uwagę na różne wersje wypadku, które ewaluowały na przestrzeni miesięcy.

Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach procesu (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która wywodzi z tych faktów skutki prawne (art. 6 k.c.).

Ubezpieczony nie wykazał w sposób wiarygodny przebiegu wypadku i przyczyny zewnętrznej.

Sąd nie ma podstaw do przyjęcia przyczyny zewnętrznej na podstawie opinii biegłego. Biegły oceniał przyczynę zewnętrzną hipotetycznie w oparciu o założenia przedstawione w tezie dowodowej oparte na treści protokołu powypadkowego i dokumentacji lekarskiej. Z opinii wynika, że za dolegliwości bólowe w danym momencie odpowiedzialna głównie za to była (...) oraz (...) [już w 2013 istniała (...) neurochirurg zakwalifikował pacjenta do leczenia operacyjnego).

Wobec ustalonych przez Sąd sprzeczności w przedstawianych przez ubezpieczonego przebiegach wypadku, na które zwrócił uwagę także biegły w opinii, braku podstaw do przyjęcia by ubezpieczony sprzątał palety i zagrodę psa, wobec braku sygnalizowania zdarzenia bezpośrednio po zakończonej zmianie zarówno ustnie jak i w piśmie z dnia 20.01.2023r. należało ocenić, że przyczyna zewnętrzna wypadku nie została wykazana.

W toku postępowania przed Sądem ubezpieczony był pouczony o skutkach niestawiennictwa celem przesłuchania, wyjaśniono także, że pisemne wyjaśnienia nie zastępują dowodu z przesłuchanie strony.( k.165)

Mając powyższe na uwadze sąd oddalił odwołanie o przyznanie zasiłku chorobowego i świadczenia rehabilitacyjnego z ubezpieczenia wypadkowego.

Sędzia Alina Kordus-Krajewska