Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 września 2024 roku

Sąd Rejonowy IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Toruniu

w składzie: Przewodniczący: Sędzia Alina Kordus-Krajewska

Protokolant: sekr.sąd. Michał Ziółkowski

po rozpoznaniu w dniu 11 września 2024 roku

sprawy z odwołania K. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w T.

o zasiłek chorobowy, zwrot świadczeń

w związku z odwołaniem od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w T.

z dnia 17 listopada 2023roku

I.  Zmienia zaskarżoną decyzję z dnia 17 listopada 2023r. w ten sposób, że stwierdza, że ubezpieczona K. S. nie jest zobowiązana do zwrotu zasiłku chorobowego za okres od dnia 7 lutego 2022r. do dnia 6 lipca 2022r., od dnia 7 czerwca 2023r. do dnia 18 października 2023r. oraz zasiłku macierzyńskiego za okres od dnia 7 lipca 2022r. do dnia 6 czerwca 2023r. w łącznej kwocie 7222,59zł,

II.  W pozostałym zakresie odwołanie oddala.

Sędzia Alina Kordus-Krajewska

Sygn. akt IVU 8/24

UZASADNIENIE

Decyzją z 17.11.2023 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. na podstawie:

•

art. 1 ust. 1, art. 2 pkt 1 i 5, art. 43, art. 48a ust. 2 i art. 66 ust. 3 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2022 r. poz. 1732), zwanej dalej „ustawą zasiłkową" odmówił ubezpieczonej prawa do zasiłku chorobowego od 7 lutego do 28 lutego 2022 r.;

•

art. 84 ust. 1, ust. 2 pkt 3, ust. 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2023 r. poz. 1230 ze zm. ), zwanej dalej „ustawą systemową", zobowiązał wnioskodawczynię do zwrotu nienależnie pobranego zasiłku chorobowego od 7 lutego do 6 lipca 2022 r., od 7 czerwca do 18 października 2023 r.

•

i zasiłku macierzyńskiego od 7 lipca 2022 r. do 6 czerwca 2023 r. z funduszu chorobowego w łącznej kwocie 7.222,59 zł

Ubezpieczona K. S. złożyła odwołanie od decyzji.

Odwołanie opierała na zarzucie błędnego ustalenia stanu faktycznego polegającego na ustaleniu, że w okresie od 1 do 28 lutego 2022 r. nie podlegała dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, co skutkowało zmianą podstawy wymiaru zasiłku oraz ustaleniem innego okresu podlegania dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu. Organ rentowy nie wyjaśnił z jakich przyczyn ubezpieczona została wyłączona z urzędu przez organ rentowy z dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego za okres od 1 do 28 lutego 2022 r., a nadto nie została pouczona przez organ rentowy, że ewentualne uporządkowania na moim koncie ubezpieczeniowym może rodzić obowiązek zwrotu wypłaconych już zasiłków.

Wobec powyższego wnosiła o:

1)  zmianę zaskarżonej decyzji i ustalenie, że ma prawo do zasiłku chorobowego za okres od 7 do 28 lutego 2022 r. oraz nie jest zobowiązana do zwrotu nienależnie pobranego:

•

zasiłku chorobowego od 7 lutego do 6 lipca 2022 r.,

•

zasiłku chorobowego od 7 czerwca do 18 października 2023 r.

•

zasiłku macierzyńskiego od 7 lipca 2022 r. do 6 czerwca 2023 r.

w łącznej wysokości 7.222,59 zł

0  2) zasądzenie od organu rentowego na rzecz ubezpieczonej zwrotu kosztów postępowania.

3)  przesłuchanie ubezpieczonej na rozprawie.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o oddalenie odwołania i podtrzymał stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji.

W uzasadnieniu podano , że organ rentowy wypłacił wnioskodawczyni zasiłek chorobowy i zasiłek macierzyński od 7 lutego 2022 r. do 18 października 2023 r.

Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego i zasiłku macierzyńskiego stanowił przeciętny miesięczny przychód za okres 12 m-cy poprzedzający okres, za który Pani K. S. wnioskowała o wypłatę zasiłku, tj. od lutego 2021 r. do stycznia 2022 r. w kwocie 3.336,44 zł.

W dniu 14 sierpnia 2023 r. organ rentowy decyzją nr (...) orzekł, że Pani K. S. od 1 do 28 lutego 2022 r. nie podlega ubezpieczeniom społecznym jako osoba prowadząca działalność gospodarczą. Wnioskodawczyni nie zaskarżyła ww. decyzji, stąd też uprawomocniła się w ustawowym terminie.

W wyniku ponownej analizy okresów podlegania dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu, po dokonaniu uporządkowania zapisów na koncie odwołującej się organ rentowy ustalił, że od 1 do 28 lutego 2022 r. Pani K. S. nie podlegała dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej. Od 1 marca 2022 r. odwołująca się ponownie podlegała ubezpieczeniu chorobowemu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Oznacza to, że jako osoba niepodlegająca ubezpieczeniu chorobowemu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej wnioskodawczyni nie była uprawniona do zasiłku chorobowemu od 7 do 28 lutego 2022 r.

Nastąpiła również zmiana podstawy wymiaru zasiłku chorobowego. W związku ze zmianą okresu podlegania do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej podstawa wymiaru zasiłku chorobowego wynosi 3.066,06 zł. Z powyższego wynika, że podstawa wymiaru wypłaty zasiłku chorobowego i zasiłku macierzyńskiego od 1 marca 2022 r. do 18 października 2023 r. uległa zmniejszeniu.

Organ rentowy zobowiązał Panią K. S. do zwrotu nienależnie pobranego zasiłku chorobowego od 7 lutego do 28 lutego 2022 r. w kwocie 2.446,63 zł oraz nienależnie pobranego zasiłku chorobowego od 1 marca do 6 lipca 2022 r., od 7 czerwca do 18 października 2023 r. i zasiłku macierzyńskiego od 7 lipca 2022 r. do 6 czerwca 2023 r. w kwocie 4.775,96 zł stanowiącego różnicę pomiędzy kwotą zasiłku wypłaconego, a kwotą zasiłku należnego.

Dalej podano ,że zgodnie z art. 84 ust. 1 tej ustawy, osoba, która pobrała nienależne świadczenie z ubezpieczeń społecznych, jest obowiązana do jego zwrotu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie.

Sąd ustalił co następuje :

Ubezpieczona prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą Pracownia (...). W latach 2019 i 2021 składała wnioski o wyrażenie zgody na opłacenie składek na dobrowolne ubezpieczenie chorobowe po terminie. Organ rentowy rozstrzygnął wnioski pozytywnie dla ubezpieczonej.

Dowód: wnioski w aktach ZUS , odpowiedzi na wnioski w aktach ZUS( akta nr 149136.

Ubezpieczona otrzymała zasiłek chorobowy i zasiłek macierzyński od 7 lutego 2022 r. do 18 października 2023 r. Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego i zasiłku macierzyńskiego stanowił przeciętny miesięczny przychód za okres 12 m-cy poprzedzający okres, za który ubezpieczona wnioskowała o wypłatę zasiłku, tj. od lutego 2021 r. do stycznia 2022 r. w kwocie 3.336,44 zł.

Dowód: wydruki deklaracji i wyliczenia zasiłku k. 44 -47, imienne raporty a składkach w aktach ZUS

W dniu 5 lipca 2023r. skierowano do ubezpieczonej pismo z dnia 4 lipca 2023r. zawiadamiające o wszczęciu z urzędu postępowania w sprawie ustalenia zasadności zgłoszenia do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych w okresie od 1 lutego do 28 lutego 2022r. Wskazano, że w okresie od 1.10.2020 i od 3.11.2021r. ubezpieczona była zgłoszona do ubezpieczeń społecznych jako pracownik na ¼ etatu u różnych płatników składek. Organ rentowy ustalił ,że w lutym 2022r. podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu stosunku pracy była wyższa od kwoty minimalnego wynagrodzenia. Zatem w lutym ubezpieczona nie miała obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznych z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej i obowiązkowa dla ubezpieczonej była tylko składka zdrowotna.

W dniu 19 lipca 2023r. wysłano do ubezpieczonej pismo o zakończeniu postępowania.

Dowód: pismo z dnia 4 lipca 2023r. w aktach ZUS nr149136 , pismo z dnia 19 lipca 2023r. w aktach ZUS nr149136

W dniu 14 sierpnia 2023 r. organ rentowy decyzją nr (...) orzekł, że Pani K. S. w okresie od 1 do 28 lutego 2022 r. nie podlega ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu i wypadkowemu jako osoba prowadząca działalność gospodarczą. Decyzję doręczono 18 sierpnia 2023r. Ubezpieczona nie zaskarżyła ww. decyzji.

Pismem z dnia 25 października 2023r. ubezpieczona została zawiadomiona o skorygowaniu ZUS DRA za luty 2022r. z podstawą wymiaru składki wyłącznie do ubezpieczenia zdrowotnego.

Dowód: decyzją nr (...) wraz z potwierdzeniem odbioru w aktach ZUS nr149136, pismo z dnia 25.10.2023r. w katach ZUS nr (...)

W wyniku ponownej analizy okresów podlegania dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu, po dokonaniu uporządkowania zapisów na koncie odwołującej się organ rentowy ustalił, że od 1 do 28 lutego 2022 r. ubezpieczona nie podlegała dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej.

Od 1 marca 2022 r. odwołująca się ponownie podlegała ubezpieczeniu chorobowemu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Nastąpiła również zmiana podstawy wymiaru zasiłku chorobowego. W związku ze zmianą okresu podlegania do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej podstawa wymiaru zasiłku chorobowego wynosi 3.066,06 zł. Podstawa wymiaru wypłaty zasiłku chorobowego i zasiłku macierzyńskiego od 1 marca 2022 r. do 18 października 2023 r. uległa zmniejszeniu.

Organ rentowy zobowiązał ubezpieczoną K. S. do zwrotu nienależnie pobranego zasiłku chorobowego od 7 lutego do 28 lutego 2022 r. w kwocie 2.446,63 zł oraz nienależnie pobranego zasiłku chorobowego od 1 marca do 6 lipca 2022 r., od 7 czerwca do 18 października 2023 r. i zasiłku macierzyńskiego od 7 lipca 2022 r. do 6 czerwca 2023 r. w kwocie 4.775,96 zł stanowiącego różnicę pomiędzy kwotą zasiłku wypłaconego, a kwotą zasiłku należnego.

Dowód : decyzja z 17.11.2023 r. z uzasadnieniem w aktach ZUS

Sąd zważył co następuje:

Sad ustalił stan faktyczny w oparciu o dokumenty których autentyczność nie była kwestionowana przez strony. Sąd pominął dowód z przesłuchania ubezpieczonej , gdyż nie stawiła na termin rozprawy w dniu 11 września 2024r. i nie usprawiedliwiła nieobecności.

Sąd szerzej oceni materiał dowodowy w dalszej części uzasadnienia.

Wskazać trzeba, że kwestia podlegania ubezpieczeniom społecznym została przesądzona decyzją z dnia 14 sierpnia 2023r. nr (...), w której organ stwierdził, że ubezpieczona nie podlegała obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnym, rentowym, wypadkowemu od 1 lutego 2022r. do dnia 28 lutego 2022r. Decyzja nie została skutecznie zaskarżona zatem stała się prawomocna.

Sąd ubezpieczeń społecznych jest związany ostateczną decyzją, od której strona nie wniosła odwołania w trybie art. 477( 9) kpc albo nie podważyła jest skuteczności w inny prawem przewidziany sposób( por. wyrok SN z dnia 28 stycznia 2008r. I UK 173/07)

Brak odwołania od decyzji ZUS o niepodleganiu ubezpieczeniom w lutym 2022r. oraz nie złożenie dokumentów dotyczących umów i wynagrodzenia za luty 2022r. świadczą o niewykazaniu przez ubezpieczoną nieprawidłowości decyzji o niepodleganiu ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu i wypadkowemu.

Brak podlegania obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalno-rentowym skutkuje oceną braku prawa do zasiłku chorobowego w okresie wskazanym w decyzji z dnia 17 listopada 2023r.

Powyższy wniosek wynika z analizy poniższych przepisów. Przepis art. 11. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r.o systemie ubezpieczeń społecznych stanowi , że dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu podlegają na swój wniosek osoby objęte obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi, wymienione w art. 6 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 7b, 8 i 10.

Ubezpieczona K. S. nie mogła być w lutym ubezpieczona dobrowolnie ubezpieczeniem chorobowym, skoro została wyłączona z obowiązkowych ubezpieczeń emerytalno -rentowych.

Przepis art. 6. 1. ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa stanowi natomiast, że zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego.

W zakresie prawa do zasiłku chorobowego w lutym 2022r. Sąd oddalił odwołanie.

Natomiast odnosząc się do zwrotu świadczeń to sprawa wymaga szerszej analizy.

Zgodnie z art. 84 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych zwanej dalej ustawą systemową, osoba, która pobrała nienależne świadczenie z ubezpieczeń społecznych, jest obowiązana do jego zwrotu, wraz z odsetkami, w wysokości i na zasadach określonych przepisami prawa cywilnego, z uwzględnieniem ust. 11.

2. Za kwoty nienależnie pobranych świadczeń uważa się:

1) świadczenia wypłacone mimo zaistnienia okoliczności powodujących ustanie prawa do świadczeń albo wstrzymanie ich wypłaty w całości lub w części, jeżeli osoba pobierająca świadczenie była pouczona o braku prawa do ich pobierania;

2) świadczenia przyznane lub wypłacone na podstawie nieprawdziwych zeznań lub fałszywych dokumentów albo w innych przypadkach świadomego wprowadzania w błąd organu wypłacającego świadczenia przez osobę pobierającą świadczenia.

3)świadczenia z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej chorobą z ubezpieczenia chorobowego lub wypadkowego, co do których stwierdzono, że w okresie ich pobierania świadczeniobiorca wykonywał w okresie orzeczonej niezdolności do pracy pracę zarobkową lub wykorzystywał zwolnienie od pracy w sposób niezgodny z celem tego zwolnienia.

Należało ocenić, że organ rentowy może domagać się zwrotu nienależnie pobranego świadczenia tylko wówczas, gdy ubezpieczonemu można przypisać złą wolę. Obowiązek zwrotu obciąża tylko tego, kto przyjął świadczenie w złej wierze wiedząc, że mu się nie należy, co dotyczy zarówno osoby, która została pouczona o okolicznościach, w jakich nie powinna pobierać świadczeń, jak też tej osoby, która uzyskała świadczenia na podstawie nieprawdziwych zeznań lub dokumentów, albo w innych przypadkach świadomego (zawinionego) wprowadzenia w błąd instytucji ubezpieczeniowej (wyrok SN z 26.07.2017 r., I UK 287/16, LEX nr 2382448).

Prawo ubezpieczeń społecznych nie wykształciło własnej definicji winy. Przyjmuje się, że świadomym wprowadzeniem w błąd jest umyślne działanie świadczeniobiorcy, które ma postać zamiaru bezpośredniego lub zamiaru ewentualnego. W rozumieniu art. 84 ust. 2 pkt 2 ustawy systemowej, błąd stanowi następstwo świadomego działania pobierającego świadczenie, determinowanego wolą wywołania przekonania po stronie organu, że zostały spełnione warunki nabycia prawa do świadczenia lub świadczenia o określonej wysokości.

Jak wskazał zaś Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 24 lutego 2021 r. sygn. akt III USKP 31/21, w przypadku istniejących w orzecznictwie sądów rozbieżności interpretacyjnych, prowadzących do wykładni odmiennej od semantycznej, żądanie zwrotu nienależnie wypłaconego świadczenia, oparte na świadomym wprowadzeniu w błąd organu wypłacającego świadczenie, wymaga ustalenia świadomości świadczeniobiorcy w tym zakresie.

Dla dokonania oceny zachowań świadczeniobiorcy w świetle art. 84 ust. 2 pkt 2 u.s.u.s. nie wystarczy ustalenie, że z łatwością mógł on powziąć wiadomość o następstwach prawnych podejmowanych działań. Konieczne jest dowiedzenie, że wywołanie błędu było objęte zamierzonym działaniem zainteresowanego. Sformułowanie takiego wniosku ułatwia wszechstronna ocena okoliczności sprawy.( komentarz do art. 84 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych pod red. Kamila Antonów w programie Lex Omega)

Dla przyjęcia odpowiedzialności ubezpieczonego z art. 84 ust. 1 pkt 1 lub pkt 2 u.s.u.s. niezbędne jest wykazanie braku prawa do świadczenia i świadomości danej osoby, że zasiłek był nienależny. Obie przesłanki muszą wystąpić już w trakcie pobierania świadczenia, a nie po zaprzestaniu jego wypłaty. Innymi słowy, jeśli w trakcie pobierania świadczenia jest ono "należne", zaś okoliczności wyłączające prawo do niego, a w konsekwencji również wiedza o tym świadczeniobiorcy, wystąpiły post factum, to nie ma podstaw do uznania, że należności wypłacone podlegają zwrotowi na podstawie art. 84 ust. 1 u.s.u.s. ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 maja 2024 r. III USKP 131/23) Takie samo stanowisko przedstawiono w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 14 listopada 2023r. w sprawie I USK 98/23)

Organ rentowy wyłączając ubezpieczoną z ubezpieczeń społecznych w lutym 2022r. opierał się na przepisach ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Był to zwłaszcza przepis art. 9 ust.1 i 1a .

Art. 9. reguluje zbieg prawa do objęcia ubezpieczeniem i stanowi:

1.Osoby, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1, 3, 7b, 10, 20 i 21, spełniające jednocześnie warunki do objęcia ich obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi z innych tytułów, są obejmowane ubezpieczeniami tylko z tytułu stosunku pracy, umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, albo umowy o dzieło, jeżeli umowę taką zawarły z pracodawcą, z którym pozostają w stosunku pracy, lub jeżeli w ramach takiej umowy wykonują pracę na rzecz pracodawcy, z którym pozostają w stosunku pracy, członkostwa w spółdzielni, otrzymywania stypendium doktoranckiego, służby, pobierania świadczenia szkoleniowego, świadczenia socjalnego, zasiłku socjalnego albo wynagrodzenia przysługującego w okresie korzystania ze świadczenia górniczego lub w okresie korzystania ze stypendium na przekwalifikowanie. Mogą one dobrowolnie, na swój wniosek, być objęte ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi również z innych tytułów, z zastrzeżeniem ust. 1a.

1a.

Ubezpieczeni wymienieni w ust. 1, których podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z tytułu stosunku pracy, członkostwa w spółdzielni, służby, pobierania świadczenia szkoleniowego, świadczenia socjalnego, zasiłku socjalnego lub wynagrodzenia przysługującego w okresie korzystania ze świadczenia górniczego lub w okresie korzystania ze stypendium na przekwalifikowanie w przeliczeniu na okres miesiąca jest niższa od określonej w art. 18 ust. 4 pkt 5a, podlegają również obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z innych tytułów, z zastrzeżeniem ust. 1b i art. 16 ust. 10a.

Sąd rozważając wezwanie do zwrotu świadczeń zawarte w decyzji ZUS miał na uwadze, że :

1)  ubezpieczona nie podlegała obowiązkowym ubezpieczeniu społecznym w lutym 2022 ale ustalenia w tym zakresie i decyzja organu rentowego została wydana dopiero w sierpniu 2023r.

2)  w decyzji nr (...) nie orzekano o ubezpieczeniu chorobowym,

3)  ubezpieczona musiałaby być świadoma , że wyłączenie z ubezpieczeń emerytalnego, rentowego i wypadkowego wyklucza także jej ubezpieczenie chorobowe w lutym 2022r. na co brak dowodów sprawie,

4)  musiałaby znać zasady zbiegu ubezpieczeń a już sama treść powyższych przepisów pokazuje, że sformułowana tam zawarte są złożone , art. 9 zawiera odesłania do innych przepisów,

5)  nie ma także materiału dowodowego z którego wynikałaby świadomość ubezpieczonej, że wyłączenie z ubezpieczenia chorobowego w lutym 2022r. zmienia w sposób niekorzystny dla ubezpieczonej sposób ustalenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego i macierzyńskiego. Przepis dotyczące podstawy ustalenia wysokości zasiłku także mają złożony charakter ( at. 48a ustawy zasiłkowej), informacja o sposobie i podstawie wyliczenia wysokości zasiłków pojawiła się dopiero w decyzji z dnia 17.11.2023r.,

6)  ubezpieczona opłaciła składki za luty 2022r. , na co wskazuje m.in. imienny raport miesięczny o należnych składkach ZUS RCA (k.46) , zatem ubezpieczona nie miała wiedzy, że obowiązkowa w tym miesiącu będzie dla niej tylko składka zdrowotna,

7)  pismo o korektach deklaracji za luty 2022r. zostało skierowane do ubezpieczonej 25 października 2023r. czyli już po okresie spornym podanym w decyzji ZUS z dnia 17.11.2023r.

8)  pomimo decyzji o niepodleganiu ubezpieczeniu emerytalnemu, rentowemu i wypadkowemu wydanej w sierpniu 2023r. organ rentowy nadal wypłacał ubezpieczonej do października 2023r. zasiłek chorobowy w nieprawidłowej wysokości.( k.44-44v) Ta okoliczność także nie pozwala na przyjęcie , że ubezpieczona wiedziała lub winna była wiedzieć, że otrzymuje zawyżone świadczenia.

Sąd zwrócił uwagę, że ubezpieczona nie wykonała zobowiązań sądu i nie stawiła się na rozprawę i nie usprawiedliwiła nieobecności. Powyższe nie pozwala jednak na przyjęcie ,że niestawiennictwo jest równoznaczne z przyznaniem, że ubezpieczona zasady powyżej omówione znała. Takie założenie byłoby sprzeczne zarówno z treścią odwołania jak i z uprzednimi czynnościami ubezpieczonej związanymi z opłacaniem składek na ubezpieczenia społeczne w lutym 2022r.. Nie złożenie dokumentów dotyczących umów i wynagrodzenia za luty 2022r. świadczy natomiast o niewykazaniu nieprawidłowości decyzji nr (...) o niepodleganiu ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu i wypadkowemu.

Ponadto w ocenie sądu zasadność decyzji organu rentowego i przesłanki z art. 84 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych winny być wykazane przez organ rentowy. Nie ma w dokumentach złożonych przez ZUS informacji aby ubezpieczona była pouczana i w sposób świadomy wprowadzała organ rentowy w błąd. Inne dowody poza dokumentami przez organ rentowy nie były zgłaszane.

Zatem oceniając za prawidłową decyzję organu rentowego o braku prawa do zasiłku chorobowego za luty 2022r. sąd nie mógł zgodzić się z częścią decyzji zobowiązującą ubezpieczoną do zwrotu świadczeń.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w pkt I i II wyroku.

Sędzia Alina Kordus-Krajewska