Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 października 2024 roku

Sąd Rejonowy w Toruniu IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący sędzia Andrzej Kurzych

Protokolant sekretarz sądowy Karolina Grudzińska

po rozpoznaniu w dniu 18 października 2024 roku w Toruniu na rozprawie

sprawy z powództwa H. L.

przeciwko Agencji Ochrony (...) w W.

o odprawę emerytalną

I.  zasądza od pozwanej Agencji Ochrony (...) w W. na rzecz powoda H. L. kwotę 4.000,00 zł (cztery tysiące złotych) tytułem odprawy emerytalnej z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 5 września 2023 roku do dnia zapłaty,

II.  oddala powództwo w pozostałej części,

III.  nadaje wyrokowi w punkcie I. rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 4.157,68 zł (cztery tysiące sto pięćdziesiąt siedem złotych sześćdziesiąt osiem groszy),

IV.  nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Toruniu kwotę 200,00 zł (dwieście złotych) tytułem opłaty od pozwu, od uiszczenia której powód był zwolniony z mocy ustawy.

sędzia Andrzej Kurzych

IV P 527/24

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 30 kwietnia 2024 r. powód H. L. wniósł o zasądzenie od pozwanej Agencji Ochrony (...). w W. kwoty 4.000,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 4 września 2023 r. do dnia zapłaty tytułem odprawy emerytalnej.

Powód wskazał, że był zatrudniony u pozwanego od 1 kwietnia 2021 r. do 4 września 2023 r. na stanowisku pracownika ochrony. Umowa o pracę została rozwiązana na mocy porozumienia stron w związku z przejściem powoda na emeryturę. Powód w związku z tym nabył prawo do odprawy emerytalnej w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia za pracę. pozwany nie odpowiada jednak na pisma z prośbą o wypłatę.

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów procesu. Pozwana wskazała, że powód złożył wniosek o odprawę emerytalną dopiero w dniu 19 kwietnia 2024 r. Wzbudziło to wątpliwości, czy powód uzyskał odprawę emerytalną u innego pracodawcy. Powód nie przedłożył pracodawcy oświadczenia, że takowej odprawy nie pobrał gdzie indziej, co uniemożliwiało pozwanej jej wypłatę.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód był zatrudniony w Agencji Ochrony (...). w W. w okresie od 1 kwietnia 2021 r. do 30 czerwca 2021 r. na podstawie umowy o pracę na okres próbny z dnia 22 marca 2021 r. Następnie w dniu 1 lipca 2021 r. pozwana zawarła z powodem umowę o pracę na czas określony od 1 lipca 2021 r. do 30 września 2023 r. Powód był zatrudniony na stanowisku pracownika ochrony w pełnym wymiarze czasu pracy. W umowie z 1 lipca 2021 r. wskazana została stawka godzinowa opiewająca na kwotę 23,38 zł.

Jednocześnie powód był zatrudniony w wymiarze ½ etatu na stanowisku pracownika ochrony w Agencji Ochrony (...) w W.. Obie umowy były wykonywane jednocześnie. Funkcjonował jeden grafik dla obu spółek.

Spółki Agencja Ochrony (...) w W.i Agencja Ochrony (...) w W. współpracują ze sobą tworząc konsorcjum. Udziałowcem Agencji Ochrony (...) w W. jest M. K. (1), zaś Agencji Ochrony (...). w W. M. K. (1), M. K. (2) i K. K.. Prokurentem w obu spółkach jest L. K.. Agencja Ochrony (...) w W. zatrudnia kilkaset osób. Obecnie spółka jest w restrukturyzacji. Postanowieniem z dnia 21 sierpnia 2023 r. otwarte zostało przyspieszone postępowanie układowe. Powołany został nadzorca sądowy w osobie M. G..

(dowody:

⚫

przesłuchanie powoda - protokół elektroniczny z 27.8.2024 r., 00:50:41-00:56:54, k. 52-52v. akt,

⚫

zeznania świadka L. K. – protokół elektroniczny z 27.8.2024 r., 00:33:09-00:49:01, k. 51-51v. akt,

⚫

umowa o pracę z 22.3.2021 r. i z 1.7.201 r. – w aktach osobowych,

⚫

umowa o pracę z 1.7.2021 r. – k. 48 akt,

⚫

aneks – k. 49 akt,

⚫

świadectwo pracy – k. 47 akt,

⚫

postanowienie – k. 68-69 akt)

W związku z tym, że powód zamierzał przejść na emeryturę 4 września 2023 r. obie umowy zostały rozwiązane na mocy porozumienia stron. W dniu 6 września 2023 r. Agencja Ochrony (...) w W. zawarła z powodem kolejną umowę o pracę. Powód został zatrudniony na czas określony do 31 stycznia 2024 r., w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku pracownika ochrony ze stawką godzinową 29,00 zł.

(dowody:

⚫

przesłuchanie powoda - protokół elektroniczny z 27.8.2024 r., 00:50:41-00:56:54, k. 52-52v. akt,

⚫

o pracę z 6.9.2023 r. – k. 45 akt)

Decyzją z dnia 27 września 2023 r. ZUS Oddział w T.przyznał powodowi prawo do emerytury od dnia 2 września 2023 r. (po rozpatrzeniu wniosku z 11 września 2023 r.).

(dowody:

⚫

decyzja – k. 7 akt)

Po ustaniu zatrudnienia w Agencji Ochrony (...) w W. w marcu 2024 r. spółka ta wypłaciła powodowi odprawę emerytalną w kwocie ok. 2 tys. zł. Wcześniej powód nie otrzymał innej odprawy emerytalnej lub rentowej. Powodowi nie wypłacono również odprawy emerytalnej z tytułu zatrudnienia w Agencji Ochrony (...) w W.. Przyjęto, że powód nie złożył wniosku o wypłatę odprawy w tej spółce, złożył natomiast taki wniosku w odniesieniu do zatrudnienia w Agencji Ochrony (...) w W. i dlatego w tej spółce odprawę wypłacono.

(dowody:

⚫

zeznania świadka L. K. – protokół elektroniczny z 27.8.2024 r., 00:33:09-00:49:01, k. 51-51v. akt,

⚫

przesłuchanie powoda - protokół elektroniczny z 27.8.2024 r., 00:50:41-00:56:54, k. 52-52v. akt)

Miesięczne wynagrodzenie za pracę powoda liczone jak przy ekwiwalencie za urlop wynosiło 4.157,68 zł. Wynagrodzenie za pracę powoda za sierpień 2023 r. opiewało na kwotę 4.391,20 zł.

(dowody:

⚫

zaświadczenie – k. 22 akt,

⚫

karta wynagrodzeń – k. 24 akt)

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny został ustalony na podstawie dokumentów, których prawdziwości strony nie kwestionowały. Ich wiarygodność nie budziły także zastrzeżeń Sądu. Podstawą ustaleń faktycznych były również zeznania świadka L. K., a także przesłuchanie powoda. Sąd uznał, że w zakresie istotnym dla rozstrzygnięcia sprawy zeznania wymienionych osób były wiarygodne. W sposób zgodny osoby te przedstawiały istotne dla sprawy fakty. Wynikał z nich spójny obraz wydarzeń.

Pozwany cofnął wniosek o dopuszczenie dowodu z przesłuchania strony pozwanej (k. 51v. akt).

Powód w niniejszej sprawie domagał się odprawy emerytalnej. Poza sporem było, że do dnia 4 września 2023 r. powód pozostawał w stosunku pracy z Agencją Ochrony (...). w W. i Agencją Ochrony (...) w W.. Obie umowy zostały rozwiązane na mocy porozumienia stron. Następnie, po jednym dniu przerwy, tj. w dniu 6 września 2023 r., powód podjął ponownie pracę w Agencji Ochrony (...) w W.. Ponadto decyzją z dnia 27 września 2023 r. ZUS Oddział w T. przyznał powodowi prawo do emerytury od dnia 2 września 2023 r. (po rozpatrzeniu wniosku z 11 września 2023 r.). W marcu 2024 r. powodowi została wypłacona odprawa emerytalna w związku z rozwiązaniem umowy o pracę ze spółką Agencja Ochrony (...) w W.. Inna emerytalna lub rentowa na rzecz powoda nie została wypłacona.

W przedstawionym stanie faktycznym nie budziło żadnych wątpliwości, że powodowi przysługiwała odprawa emerytalna w związku z ustaniem zatrudnienia w pozwanej Spółce.

Zgodnie z art. 92 ¹ § 1 k.p. pracownikowi spełniającemu warunki uprawniające do renty z tytułu niezdolności do pracy lub emerytury, którego stosunek pracy ustał w związku z przejściem na rentę lub emeryturę, przysługuje odprawa pieniężna w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia. Stosownie zaś do § 2 wskazanego przepisu pracownik, który otrzymał odprawę, nie może ponownie nabyć do niej prawa.

Przejście na emeryturę (rentę) oznacza utratę statusu pracownika w zamian za uzyskanie statusu emeryta (rencisty). Pojęciowo i funkcjonalnie przejście na emeryturę (rentę) jest związane z ustaniem stosunku pracy. Pracownik pobierający emeryturę (rentę) w czasie trwania stosunku pracy przechodzi na jedno z tych świadczeń wówczas, gdy ustaje jego stosunek pracy (np. Sąd Najwyższy w uchwale z 25 stycznia 2002 r., III ZP 24/01, OSNAPiUS 2002/9, poz. 202 i w wyroku z 6 czerwca 2000 r., I PKN 700/99, OSNAPiUS 2001/23, poz. 691).

Niewątpliwe powód przeszedł na emeryturę w warunkach opisanych dyspozycją art. 92 ^{( 1 )}§ 1 k.p. Uzyskał prawo do emerytury z dniem 2 września 2023 r., a stosunek pracy ustał na mocy porozumienia stron z dniem 4 września 2023 r. Nie ma w tym zakresie znaczenia, że powód w dniu 6 września 2023 r. ponownie podjął pracę w Agencji Ochrony(...) w W..

Przedstawiony układ faktyczny był wystarczający do nabycia prawa do odprawy emerytalnej. Pracownik nie musi składać w tym przedmiocie jakichkolwiek wniosków. Prawo do odprawy emertytalnej powstaje z mocy prawa, gdy wystąpi stan rzeczy polegający na ustaniu stosunku pracy w związku z przejściem na emeryturę. Twierdzenia pozwanej, iż nie wypłacił powodowi odprawy emerytalnej, albowiem nie wystąpił on z wnioskiem o wypłatę odprawy emerytalnej nie mają więc żadnego znaczenia z punktu widzenia prawa do tego świadczenia. Dlatego też Sąd nie badał szczegółowo, czy powód w pozwanej spółce takowy wniosek złożył, czy też nie.

Pozwany podnosił również, że nie miał pewności co do tego, czy powód uzyskał już odprawę emerytalną z innego zatrudnienia. Nie jest bowiem wykluczone, że wystąpiła sytuacja, o której mowa w art. 92 ^{( 1 )}§ 2 k.p. Powód wiarygodnie twierdził, że innej odprawy niż ta, którą wypłaciła Agencja Ochrony (...). w W. nie otrzymał. Ta zaś odprawa nie eliminuje prawa do odprawy emerytalnej z tytułu ustania stosunku pracy z Agencją Ochrony (...)w związku z przejściem na emeryturę. Oba stosunki pracy ustały bowiem w tym samym dniu, a więc w obu wystąpił stan rzeczy objęty dyspozycją art. 92 ^{( 1 )}§ 1 k.p. W takiej sytuacji pracownik nabywa prawo do odprawy od obu pracodawców (zob. wyrok Sądu Najwyższego z 5 stycznia 2011 r., III PK 17/10, OSNP 2012/5-6, poz. 60; zob. także E. Maniewska [w:] K. Jaśkowski, E. Maniewska, Komentarz aktualizowany do Kodeksu pracy, LEX/el. 2024, art. 92 ^{( 1)}, t. 4.2.; Kodeks pracy. Komentarz, red. prof. dr hab. Arkadiusz Sobczyk, Legalis, t. 7).

Powód tytułem odprawy domagał się kwoty 4.000,00 zł i taka też kwota została na jego rzecz zasądzona. W zakresie wysokości odprawy należy wskazać, że wysokość odprawy wynosi jednomiesięczne wynagrodzenie pracownika, które oblicza się stosownie do wydanego na podstawie art. 297 k.p. rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz. U. z 2017 r. poz. 927), a więc tak jak przy ekwiwalencie za urlop wypoczynkowy (§ 2 ust. 1 pkt 7). Pozwany wskazał tę kwotę w zaświadczeniu z 13 czerwca 2024 r. (k. 22 akt) podając, iż opiewa ona na 4.157,68 zł. Pełnomocnik pozwanego na rozprawie w dniu 27 sierpnia 2024 r. kwestionował podaną kwotę twierdząc, że została ona wadliwie obliczona. Nie podjął jednak dalszych działań w kierunku jej weryfikacji. W związku z tym Sąd uznał ją za obowiązującą. Warto też zwrócić uwagę na to, że wynagrodzenie powoda za sierpień 2023 r. opiewało na kwotę 4.391,20 zł, a więc było zbliżone do obliczonego przez pozwanego miesięcznego wynagrodzenia. Nic zatem nie wskazywało na to, aby służby księgowe pozwanej dopuściły się w tym zakresie jakiejś omyłki.

O odsetkach ustawowych za opóźnienie orzeczono na podstawie art. 481 § 1 k.c. w zw. z art. 300 k.p. Powód jako początkową datę odsetek wskazał ostatni dzień zatrudnienia, tj. 4 września 2023 r. Pracownik uzyskuje prawo do odprawy z dniem przejścia na rentę lub emeryturę, a więc powodowi przysługiwały odsetki od dnia następnego po dniu rozwiązania stosunku pracy, czyli 5 września 2023 r. Powództwo w zakresie odsetek ustawowych za opóźnienie za dzień 4 września 2023 r. podlegało oddaleniu, o czym orzeczono w punkcie II. sentencji wyroku. Warto podkreślić, że obowiązek zapłaty odsetek jest niezależny od winy dłużnika w terminowym spełnieniu świadczenia. Stąd też wymagalność roszczenia o odprawę nie zależy od daty wydania decyzji emerytalnej, ewentualnie daty okazania tej decyzji pracodawcy (zob. wyrok Sądu Najwyższego z 8 września 2015 r., I PK 297/14, LEX nr 1785693).

O rygorze natychmiastowej wykonalności w zakresie jednomiesięcznego wynagrodzenia za pracę orzeczono w oparciu o art. 477 ² § 1 k.p.c. (zgodnie z zaświadczeniem wystawionym przez pozwaną).

O kosztach należnych Skarbowi Państwa orzeczono na podstawie art. 113 ust. 1 w związku z art. 96 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2024 r., poz. 959 ze zm.). Pobrane od pozwanego koszty sądowe obejmowały opłatę od pozwu.

sędzia Andrzej Kurzych