Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 września 2022 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący sędzia Piotr Kawecki

Protokolant sekr. sądowy Anna Sosnowska

po rozpoznaniu w dniu 8 września 2022 r. w Toruniu

sprawy z powództwa małoletniego M. T. (1) działającego przez matkę I. K.

przeciwko M. T. (2)

o alimenty

I.  zasądza od pozwanego M. T. (2) alimenty na rzecz małoletniego M. T. (1) w kwocie 850 zł (osiemset pięćdziesiąt złotych) miesięcznie poczynając od dnia 17.12.2021r., płatne z góry do 10-go dnia każdego miesiąca, do rąk matki małoletniego I. K., z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w płatności którejkolwiek z rat,

II.  w pozostałej części powództwo oddala,

III.  zasądza od pozwanego M. T. (2) na rzecz małoletniego powoda M. T. (1) kwotę 2521 zł (dwa tysiące pięćset dwadzieścia jeden złotych) tytułem zwrotu części kosztów procesu,

IV.  kosztami sądowymi obciąża Skarb Państwa – Sąd Rejonowy w Toruniu,

V.  wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt III RC 875/21

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2021 r. I. K. działając jako przedstawiciel ustawowy małoletniego M. T. (1) wniosła pozew przeciwko M. T. (3), w którym domagała się zasądzenia od pozwanego na rzecz małoletniego M. T. (1) świadczeń alimentacyjnych w wysokości po 1.200 zł miesięcznie, płatnych do rąk matki małoletniego powoda do 10-go dnia każdego miesiąca z góry, z ustawowymi odsetkami w przypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, począwszy od dnia 1 lipca 2021r. I. K. będąc reprezentowaną przez profesjonalnego pełnomocnika wniosła o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów postępowania zabezpieczającego oraz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za czas od uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Ponadto w pozwie został zawarty wniosek o udzielenie zabezpieczenia poprzez zobowiązanie pozwanego do uiszczania świadczeń alimentacyjnych na rzecz małoletniego powoda w kwocie po 1.200 zł miesięcznie, płatnych do rąk matki małoletniego powoda do 10-go dnia każdego miesiąca z góry, z ustawowymi odsetkami w przypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, począwszy od dnia 1 lipca 2021r.

W uzasadnieniu matka małoletniego powoda wskazała, że małoletni M. T. (1), który urodził się w dniu (...) pochodzi ze związku nieformalnego I. K. i M. T. (2). Matka małoletniego powoda oraz pozwany zamieszkiwali wspólnie do lipca 2020r. Po zakończeniu związku, pozwany od września 2020r. do czerwca 2021r. uiszczał na rzecz małoletniego syna kwotę po 500 zł miesięcznie, począwszy od lipca 2021r. zaniechał przekazywania do jej rąk jakichkolwiek kwot, a wszystkie koszty utrzymania małoletniego spoczywają tylko i wyłącznie na matce.

I. K. wskazała, że średnie miesięczne koszty utrzymania małoletniego powoda wynoszą około 2.400 zł. Małoletni M. T. (1) nie posiada żadnego majątku, a od lipca 2021r. obowiązek utrzymania powoda spoczywa włącznie na I. K., która jest sporadycznie wspierana finansowo przez swojego ojca. Pozwany, pozostający w nowym związku nieformalnym, poza kontaktami z synem nie przejawia woli partycypowania w kosztach jego utrzymania (pozew – k. 3-73 akt).

Postanowieniem z dnia 21 grudnia 2021r. Sąd Rejonowy w Toruniu oddalił wniosek małoletniego M. T. (1) działającego przez matkę I. K. o udzielenie zabezpieczenia (k.74 akt).

W odpowiedzi na pozew (k. 92 – 191 akt) M. T. (2) wniósł o oddalenie powództwa ponad kwotę 500 zł miesięcznie oraz o zasądzenie od małoletniego powoda na rzez pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty. W uzasadnieniu pozwany wskazał m.in., iż wyprowadzając się w lipcu 2020r. z mieszkania, pozostawił I. K. lokal wyremontowany i w pełni wyposażony, nie żądając od niej żadnego rozliczenia. Dodatkowo pozwany pozostawił także zakupiony wcześniej samochód wraz z fotelikiem samochodowym, aby była partnerka mogła wozić syna do przedszkola.

Pozwany wskazał, iż nie zgadza się z twierdzeniem strony powodowej, iż koszty utrzymania syna wykoszą około 2.400 zł miesięcznie. Zakwestionował wskazywane w pozwie koszty wyżywienia, ubioru, dojazdów syna do przedszkola wskazując, iż zostały one zawyżone. Pozwany wskazał, że kwota dochodzonych alimentów - 1.200 zł miesięcznie dla (...) jest kwotą zawyżoną, przekraczającą koszt zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb małoletniego powoda, a także możliwości zarobkowe pozwanego. Pozwany wskazał, że jest zaangażowanym w rozwój i wychowanie małoletniego syna rodzicem, że spędza wraz z synem w zasadzie każdy weekend, dodatkowo jeden dzień w ciągu tygodnia, więc także w ten sposób realizuje swój obowiązek alimentacyjny wobec małoletniego powoda. Zdaniem pozwanego kwota 500 zł alimentów jest kwotą wystarczającą, w szczególności biorąc pod uwagę fakt, iż dziecko w zasadzie spędza czas po połowie z każdym z rodziców i każde z rodziców ponosi koszty związane utrzymaniem syna w tym czasie związane choćby z wyposażeniem czy remontem pokoju małoletniego, wyżywieniem, zakupem środków higieny osobistej, zapewnieniem rozrywki. M. T. (2) podkreślił również, iż matka małoletniego otrzymuje świadczenie 500+, które winno być przeznaczone na zaspokojenie potrzeb dziecka.

Sąd ustalił, co następuje

Małoletni M. T. (1) urodził się (...) i jest dzieckiem pochodzącym z nieformalnego związku (...).

Obowiązek alimentacyjny ojca małoletniego nie był dotychczas ustalony. Po rozstaniu I. K. i M. T. (2) pozwany dobrowolnie alimentował syna ustaloną przez siebie kwotą 500 zł miesięcznie, od lipca 2021r. pozwany zaprzestał przekazywania I. K. jakichkolwiek kwot na utrzymywanie małoletniego powoda.

/dowód: okoliczności bezsporne, odpis zupełny aktu urodzenia małoletniego k. 9 akt/

Małoletni M. T. (1) ma obecnie ponad (...) lat. Mieszka wraz z matką w T., w mieszkaniu stanowiącym własność I. K., które zakupili jej rodzice.

Na opłaty związane z mieszkaniem składają się: czynsz – 520 zł miesięcznie, prąd – 85 zł miesięcznie (170 zł za 2 miesiące), Internet i TV – 70 zł miesięcznie, woda rozliczana jest w czynszu, podobnie jak ogrzewanie.

Małoletni nie ma chorób przewlekłych, choruje okresowo, pozostawał i pozostaje pod opieką (...).

W ostatnich miesiącach na dentystę matka małoletniego wydała 1200 zł. Małoletni korzysta z lekarzy w ramach NFZ, ale w przypadku (...), z uwagi na odległe terminy skorzystał z leczenia prywatnego. Małoletni miał leczone (...), koszt leczenia każdego z nich to 180 zł. Leczenie zostało zakończone. Wizyta kontrolna będzie w grudniu 2022r. (...) zasugerował, iż konieczna będzie konsultacja(...) – koszt takiej wizyty to ok. 200 zł.

Małoletni M. nie ma majątku, który może przynosić mu dochód.

Małoletni M. T. (1) chodzi do przedszkola prywatnego. Koszt przedszkola wynosi łącznie ok. 530 zł miesięcznie (350 zł czesnego + wyżywienie - stawka dzienna 8 zł).

Dodatkowo I. K. ponosi koszt składki na święta – 20 zł, radę rodziców – 20 zł, wyprawki do przedszkola – 80 zł, książki do przedszkola – 140 zł.

Małoletni uczęszczał zajęcia dodatkowe, dotychczas było to łącznie 80 zł za zajęcia ogólno - ruchowe (40 zł) i robotykę (40 zł).

I. K. na ubiór i obuwie dla małoletniego wydaje ok. 200 zł, na kosmetyki oraz środki czystości ok. 140 zł (tu - dla siebie i syna).

Matka małoletniego ponosi również sezonowe wydatki, m. in. kupiła większy fotelik samochodowy (poprzedni kupił pozwany). Koszt fotelika wynosi 1.600 zł. Inne wydatki sezonowe to: wycieczki w okresie wakacyjnym (G., W.), weekendowe - krótsze ok. 3-4 razy (wyjazdy nad jeziora). Koszt wyjazdów weekendowych to ok. 300-400 zł, koszt wyjazdów wakacyjnych był wyższy.

W roku 2021r. małoletni miał zorganizowane urodziny w bawialni. Łączny koszt przyjęcia wyniósł ok. 600 zł. Małoletni chodzi na urodziny do rówieśników, koszt prezentów wówczas kupowanych to ok. 40 zł. Małoletni otrzymuje od innych dzieci prezenty z okazji własnych urodzin, organizowane są one przez I. K..

I. K. jeździ z synem na basen, latem nad jezioro. Koszt jednorazowego wyjazdu nad pobliskie jezioro to ok. 50 zł (wejście na plażę, parking, paliwo, jedzenie na plaży). Chciałaby zapisać syna na lekcje pływania, których koszt wynosi ok. 240 zł miesięcznie. Małoletni chciałby otrzymać hulajnogę, do zabawy korzysta ze służbowego komputera swojej mamy.

I. K. ma obecnie (...) lata, mieszka wraz z małoletnim powodem.

I. K. od ok. 10 lat pracuje w firmie (...) jako starszy specjalista do spraw zakupów. Zarabia (...) zł netto miesięcznie, ma umowę o pracę na cały etat. Nie ma okresowych premii. Otrzymuje premie miesięczne, które są już wliczone w wynagrodzenie. Otrzymuje raz w roku (...) zł jako tzw. wczasy pod gruszą oraz (...) zł dodatku na święta. W 2020r. zarobiła łącznie ok. (...) zł netto, w 2021r. nieco ponad (...) zł netto; w każdym z tych lat rozliczała ulgę na małoletniego powoda w kwotach po ok. 1100 zł.

I. K. ma opłacany przez pracodawcę pakiet medyczny w firmie (...).

Na jedzenie dla siebie i małoletniego powoda (poza posiłkami spożywanymi przez niego w przedszkolu) I. K. wydaje ok. 800 zł miesięcznie. Małoletni je w domu śniadania, po przedszkolu – pomimo posiłków tam serwowanych, zjada czasami obiad, czasami jedynie przekąski, owoce, chrupki oraz je kolacje.

Na koszty utrzymania I. K. składają się: ubrania 100-200 zł miesięcznie, kosmetyki i chemia – 50 zł miesięcznie, paliwo – ok. 500 zł miesięcznie, opłata za telefon – 35 zł miesięcznie.

I. K. jest osobą zdrową. Ponosi koszt wymiany okularów, które wymienia co ok. 2-3 lata. Raz na trzy lata otrzymuje z pracy dofinansowanie do okularów w kwocie 250 zł.

Jest właścicielką samochodu marki C. (...) z 2005r. Zakupiła go za 21.000 zł. Na zakup samochodu przeznaczyła swoje oszczędności oraz pożyczyła kwotę 10.000 zł od swojego ojca. Poprzedni samochód był już stary i koszt naprawy przewyższał jego wartość.

Ponosi roczny koszt przeglądu samochodu w kwocie 100 zł oraz opłaca OC w kwocie ok. 500 zł rocznie. Miesięczny koszt zakupu paliwa m.in. na dowożenie małoletniego powoda do przedszkola, wyjazdy rekreacyjne z synem, dojazdy do pracy, na zakupy, wynosi obecnie ok. 500 zł.

Oprócz pożyczki od ojca udzielonej jej na zakup samochodu nie ma żadnych zobowiązań.

I. K. płaci podatek od gruntu w kwocie ok. 100 zł oraz roczne ubezpieczenie mieszkania w kwocie 250 zł.

/dowód:

paragony, faktury, potwierdzenie przelewu – k. 10-24, 26-29, 31,33-34, 36, 38, 41, 43-44, 46, 48, 50, 52, 54, 56, 58, 60-69, 219-225,

polisa ubezpieczeniowa – k. 25-25v,

wydruki – k. 30, 32, 35, 37,39, 40, 42, 45, 47, 49, 51, 53, 55, 57, 59, 226,

zestawienie usprawiedliwionych przed małoletniego – k. 70-72

PITy – k. 212-218,

zeznania J. Ż. – k. 370-371v,

zeznania I. K. – k. 375-378/

Pozwany M. T. (2) ma (...) lat. Od dwóch lat tworzy związek partnerski z A. M. (1). Wspólnie z partnerką zakupili dom w T. przy ul. (...). Działka ma 1400m ^{( 2)} powierzchni. Na działce jest dom gospodarczy o powierzchni 30 m ^{( 2)} oraz remontowany dom o powierzchni 70m ^{( 2)}. Dom pochodzi z 1940 roku, wymaga generalnego remontu. Wymiany wymagają m.in. instalacja elektryczna, hydraulika, ściany.

M. T. (2) z wykształcenia jest technikiem elektronikiem, zawodowo zajmował się instalacją i serwisem systemów alarmowych, systemów bezpieczeństwa, monitorujących, kontroli dostępu i CCTV. W okresie tworzenia związku z I. K. pracował w swoim zawodzie, początkowo wyjeżdżał w delegacje, pracował w nadgodzinach - jak sam określał zarabiał wówczas bardzo dobrze – ok. (...) do (...) zł netto miesięcznie. Po narodzinach małoletniego powoda M. T. (2) zmienił pracę, nie wyjeżdżał już w delegacje, warunki pracy poprawiły się wówczas, zarobki zmalały. Pozwany miał łatwość w uzyskiwaniu nowej pracy, zmiany zatrudnienia wynikały z otrzymywania coraz to korzystniejszych ofert pracy. Ostatni raz pozwany zatrudniony był na okres próbny. W ustnym porozumieniu z pracodawcą pozwanemu obiecane zostało, że po 3 miesiącach okresu próbnego dostanie on podwyżkę z kwoty (...) zł netto miesięcznie na (...) zł netto miesięcznie i służbowe auto; gdy pracodawca nie mógł wywiązać się z obietnicy, pozwany rozwiązał z nim umowę za porozumieniem stron. Obecnie pozwany od przełomu marca i kwietnia 2021r. nie pracuje. Zrezygnował z pracy, także dlatego, żeby wyremontować dom, który kupił wraz ze swoją partnerką. Dzięki pracy własnej, pozwany wraz z partnerką mogą zaoszczędzić przy remoncie kwoty wyższe niż wysokość ostatnich zarobków pozwanego.

Pozwany po wykonaniu remontu planuje zacząć pracę w pobliżu miejsca zamieszkania. Chce się przebranżowić na automatyka. Koszt szkolenia wynosi 500 zł. Był na rozmowie wstępnej w firmie (...), która pokrywa koszt takiego szkolenia. Pozwany oczekuje początkowych zarobków w wysokości ok. (...) zł miesięcznie.

Dochód netto pozwanego w 2020r. wyniósł ok. (...) zł, zaś w 2021r. wyniósł nieco ponad (...) zł (przy zatrudnieniu do przełomu marca/kwietnia).

M. T. (2) wraz z partnerką w połowie 2021r. zakupili w udziałach po ½ części, zabudowaną domem i drugim pomieszczeniem gospodarczym o pow. ok. 30 metrów kwadratowych, nieruchomość o pow. 1400 metrów kwadratowych, położoną w T. przy ul. (...), za kwotę 380.000 zł. Na zakup domu pozwany otrzymał darowiznę od rodziców w kwocie 100.000 zł. Pozostałą część sfinansowali z kredytu w wysokości ok. 300.000 zł zaciągniętego na ok. 30 lat. Obecnie rata kredytu wynosi ok. 2.200-2.400 zł miesięcznie, początkowo wynosiła 1.200-1.400 zł miesięcznie. Partnerka pozwanego otrzymała kwotę ok. 90.000-100.000 zł tytułem rozliczenia z byłym mężem, kwotę tę przeznaczyli na remont domu. Dom po przebudowie będzie miał ok. 72m ².

Małoletni M. ma mieć w domu własny pokój, obecnie dzieci partnerki pozwanego i małoletni powód mają urządzony jeden pokój. W domu pozwanego małoletni powód ma własne łóżko, ubrania, zabawki.

Na koszt utrzymania nieruchomości składa się: podatek – 400-500 zł rocznie, prąd – 200 zł co dwa miesiące, ogrzewanie gazowe – 100 zł miesięcznie latem, 500-600 zł zimą, woda – 220-240 zł co 2 miesiące, wywóz nieczystości – 30 zł miesięcznie. W ubiegłym roku koszt opału brykietem wyniósł ok. 2.700 zł. Koszty utrzymania domu pozwany dzieli z partnerką A. M. (2) wspólnie, obecnie tylko ona opłaca wszelkie rachunki.

M. T. (2) jest także wyłącznym właścicielem niezabudowanej nieruchomości w gminie O., w miejscowości K., którą poprzez pośrednika wystawił na sprzedaż za kwotę 50.000 zł. Nieruchomość ma powierzchnię 750m ². Pozwany chciałby otrzymać ze sprzedaży tej nieruchomości 35.000 zł.

Ponadto pozwany jest właścicielem pojazdu marki C. (...) z 2009r. Samochód kupił ok. 2-3 lata temu za kwotę 16. 900 zł. Opłaca OC w kwocie 560 zł rocznie. Miesięczny koszt paliwa na realizację jedynie kontaktów z synem wynosi ok. 200 zł.

M. T. (2) regularnie spotyka się z synem, odpowiedzialnie się nim zajmuje. Małoletni M. jest u ojca raz w tygodniu oraz zazwyczaj jeden nocleg podczas weekendu, w ostatnim czasie – w trakcie trwania niniejszego procesu - spędzał całe weekendy z ojcem. W wakacje 2022r. małoletni spędził u pozwanego ok. 6-7 dni. Wyjechali do agroturystyki w B. na 4 dni, później kolejne 3 dni małoletni spędził w domu ojca. Koszt wakacji wyniósł ok. 1300-1500 zł. Gdy małoletni przebywa u ojca, ten stara się atrakcyjnie zorganizować mu czas, m.in. wspólnie chodzą na lody, oglądają pociągi na dworcach, jeżdżą na rowerach, zimą lepią wspólnie bałwana, kolorują kolorowanki, czytają książki. Pozwany okazjonalnie zabiera syna do wesołego miasteczka oraz do aquaparku. Dość częsty kontakt z małoletnim powodem i życzliwe relacje z I. K. utrzymuje matka pozwanego; małoletni chętnie ją odwiedza, babcia kupuje mu w miarę swoich możliwości prezenty, w sytuacjach gdy ich koszt jest wysoki – czyni to w partycypacji z matką małoletniego powoda.

Po wyprowadzce z mieszkania I. K. pozwany zakupił dla syna fotelik za kwotę 1150 zł. Ponadto w czerwcu 2022r. kupił dla syna rower oraz kask za łączną kwotę 1.300 zł. Obecnie rower jest u pozwanego, ale małoletni może go zabrać również do swojego domu. Małoletni powód ma u pozwanego własne ubrania, zabawki, książki.

Początkowo pozwany przekazywał dobrowolnie na rzecz syna alimenty w wysokości po 500 zł miesięcznie, zaprzestał ich dobrowolnego płacenia w lipcu 2021r.

Partnerka pozwanego ma dwójkę dzieci z poprzedniego związku – bliźniaki w wieku (...) lat. Na jedzenie dla 4-osobowej rodziny wydają ok. 1300 - 1500 zł miesięcznie, na chemię i środki czystości – ok. 200 zł. Ponadto pozwany wydaje 35 zł na telefon, 35 zł za Internet, 30 zł za N..

M. T. (2) jest zdrowy, nie choruje.

Partnerka pozwanego jest obecnie na zwolnieniu lekarskim. Pracuje w firmie (...). Zajmuje się zamawianiem leków. Zarabia ok. (...) zł netto miesięcznie w zależności od premii. Ponadto otrzymuje świadczenie 500+ na małoletnie dzieci oraz alimenty od ich ojca w kwocie łącznej 900 zł.

/dowód:

paragony, faktury, potwierdzenie przelewu – k. 101-137, 163-169, 229-329, 365-369,

ubezpieczenie – k. 138-139,

zaświadczenie o posiadaniu pożyczki – k. 140-142,

mail – kl. 143145

dokumentacja fotograficzna – k. 146, 154-162,

wydruki – k. 147-153,

PIT – k. 170-178, 353-362,

transkrypcja rozmowy – k. 179-191,

zeznania A. M. (1) – k. 372-374,

zeznania M. T. (2) – k. 378-379, 380-381v/

S ą d z w a ż y ł c o n a s t ę p u j e

Przedstawiony stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dowody z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, zeznania świadków J. Ż. oraz A. M. (1), zeznań matki małoletniego powoda I. K. oraz pozwanego M. T. (2).

Sąd przyjął za wiarygodne dowody w postaci dokumentów złożonych przez strony do akt sprawy, albowiem nie było podstaw do ich podważenia. Żadna ze stron nie kwestionowała ich autentyczności. Wiarygodność przedstawionych przez I. K. dokumentów w zakresie pewnych wydatków (głównie odzieżowych, związanych z dojazdami do przedszkola) zakwestionował pozwany, niemniej w ocenie Sądu I. K. skutecznie odparła argumenty pozwanego wskazując, iż bywały sytuacje, że kupowała dla syna także dziewczęcą odzież (szczuplejszą niż dla chłopców, na potrzeby uroczystości okolicznościowych w przedszkolu), że kupowała mu także droższe niż zazwyczaj obuwie, a do przedszkola dojeżdżała wraz z synem własnym już autem.

Zgodnie z art. 230 kpc uznano za bezsporne okoliczności faktyczne zawarte w pozwie, pismach procesowych złożonych w sprawie, którym strona przeciwna nie zaprzeczyła, gdyż nie budziły wątpliwości co do zgodności z prawdziwym stanem rzeczy i znalazły, w odpowiednim zakresie, potwierdzenie w pozostałym materialne procesowym.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków J. Ż. oraz A. M. (1) albowiem były jasne, spójne i logiczne, znalazły potwierdzenie w pozostałym zgromadzonym materiale dowodowym. J. Ż. będąc przyjaciółką I. K. zorientowała była w zakresie rodzajowych potrzeb małoletniego powoda, ogólnej sytuacji majątkowej i zarobkowej I. K., kosztów ponoszonych przez matkę małoletniego związanych z opłatami za przedszkole, niektórymi atrakcjami, zakresem leczenia. W ocenie Sądu w tym zakresie jej zeznania miały istotne znaczenie dla ustalenia - nie tyle samego łącznego kosztu zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb małoletniego powoda, co raczej co do zakresu tych potrzeb. Sąd co do zasady dał również wiarę zeznaniom świadka A. M. (2), odmówił wiarygodności jej zeznań jedynie w zakresie czasu spędzanego przez małoletniego wraz z ojcem (jakoby był to czas porównywalny z opieką nad małoletnim czynioną przez I. K.). Sąd co do zasady uznał za wiarygodne zeznania matki małoletniego powoda oraz pozwanego w zakresie okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. Były one rzeczowe, znalazły potwierdzenie w zeznaniach świadków i przedkładanych dokumentach. Sąd miał jednak na uwadze, że strony oceniały sytuację w sposób subiektywny i starały się przedstawić ją w sposób jak najbardziej korzystny w kontekście toczącego się procesu.

W sprawie ustalono, że pozwany jest ojcem małoletniego powoda, jego ustawowym obowiązkiem jest zatem współuczestniczenie w kosztach utrzymania syna, jeżeli ten nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie.

W przedmiotowym procesie strona powodowa domaga się zasądzenia od pozwanego na rzecz małoletniego powoda renty alimentacyjnej w kwocie po 1200 zł miesięcznie. Pozwany M. T. (2) uznał żądanie roszczenia do kwoty po 500 zł, w pozostałym zakresie wniósł o oddalenie roszczenia. Zdaniem Sądu odpowiednią kwotą alimentów dla małoletniego powoda jest kwota 850 zł miesięcznie.

Przepis art. 128 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego stanowi, że obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania (obowiązek alimentacyjny) obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo.

W myśl art. 133 § 1 kro rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

W treści art. 135 kro uregulowano, że zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Zgodnie z w/w przepisami kwota alimentów należnych dziecku, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, a nie posiada majątku przynoszącego dochód, zależy od usprawiedliwionych potrzeb dziecka oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości każdego z jego rodziców, albowiem obowiązek alimentacyjny spoczywa w odpowiednich częściach na obojgu rodzicach, stosownie do ich aktualnych możliwości finansowych.

Oznacza to, że pozwany powinien ponosić odpowiednią część wszystkich wydatków związanych z utrzymaniem małoletniego syna w postaci: zakupu wyżywienia, ubioru, wydatków dotyczących stanu zdrowia, części opłat eksploatacyjnych za mieszkanie w którym przebywa (zużycie prądu, gazu, wody, ogrzewanie, wywóz nieczystości), oraz innych wydatków niezbędnych do jego prawidłowego rozwoju i wychowania.

W niniejszej sprawie, w ocenie Sądu, analiza zgromadzonego materiału procesowego wskazuje, że powództwo matki małoletniego powoda zasługiwało na częściowe uwzględnienie. Biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy, Sąd zasądził od pozwanego alimenty w kwocie po 850 zł, poczynając od dnia 17 grudnia 2021r. – czyli od daty wniesienia pozwu. W ocenie Sądu, pomimo iż pozwany przestał dobrowolnie przekazywać I. K. jakiekolwiek środki na utrzymanie syna od lipca 2021r., to nie wykazała ona, by małoletni miał jakiekolwiek niezaspokojone potrzeby z czasu przed wniesieniem powództwa o alimenty, dlatego też w tym zakresie powództwo – na mocy art. 137§2 kro zostało oddalone w całości.

Sąd wziął pod uwagę, iż małoletni M. ma obecnie (...) lat, a zakres jego usprawiedliwionych potrzeb wyznaczony jest jego wiekiem. Do łożenia na jego utrzymanie zobowiązani są zarówno matka, jak i pozwany, zaś uzasadnione są koszty utrzymania małoletniego w zakresie wskazywanym przez I. K. – w tym m.in. koszty przedszkola, wyżywienia, odzieży i obuwia, podstawowego obecnie leczenia, rozrywki. Podane przez matkę koszty utrzymania małoletniego i zaspokajania jego usprawiedliwionych potrzeb, zdaniem Sądu, wydają się nieznacznie zawyżone, niemniej w ocenie Sądu całkowity koszt zaspokajania jego usprawiedliwionych potrzeb wynosi oscyluje wokół kwoty 1900-2100 zł.

Należy też wskazać, że wysokość alimentów nie zależy wyłącznie od wysokości usprawiedliwionych potrzeb dziecka ale też od możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji. M. T. (3) nie ma na utrzymaniu innych osób oprócz małoletniego powoda. W ocenie Sądu pozwany ma zarówno możliwości zarobkowe jak i majątkowe, by alimenty w zasądzonej kwocie uiszczać i samemu nie popaść w niedostatek. Po pierwsze - pozwany z pewnością nie jest osobą ubogą – jest właścicielem samochodu C. (...), jest wyłącznym właścicielem nieruchomości położonej w K. (wartości szacunkowej pomiędzy 35.000 – 50.000 zł, której nie wykorzystuje i zamierza sprzedać), otrzymał od rodziców darowiznę w kwocie 100.000 zł, jest współwłaścicielem w udziale ½ części, położonej w T. przy ul. (...), zabudowanej domem mieszkalnym nieruchomości. Pozwany ma także stosunkowo duże możliwości zarobkowe – jest człowiekiem młodym, zdrowym, ma wyuczony zawód, do przełomu marca/kwietnia 2021r. nieprzerwanie pracował zarobkowo, kolejne prace uzyskiwał w zasadzie bezproblemowo, następnie świadomie podjął decyzję o rezygnacji z pracy na rzecz wykonania remontu w domu. Okres ten jest okresem przejściowym, pozwany po zakończonym remoncie planuje powrócić do pracy i to - jak sam szacuje - za początkowym wynagrodzeniem w wysokości ok. (...) zł netto miesięcznie. Zobowiązania finansowe jakie przyjął na siebie pozwany w związku z zakupem nieruchomości zabudowanej domem mieszkalnym nie uwalniają, zdaniem Sądu, pozwanego od alimentacji powoda w ustalonym wyrokiem zakresie. Sąd brał pod uwagę, że pozwany po wyprowadzce od I. K. musiał mieć zapewnione potrzeby mieszkaniowe, niemniej – biorąc pod uwagę zasady doświadczenia życiowego – mógł ją zrealizować znacznie niższym kosztem niż zakup zabudowanej nieruchomości gruntowej. Obciążenie spłatami rat kredytu jest jedynie konsekwencją wypłaty środków finansowych przez wierzyciela – pozwany winien oddać wraz odsetkami to, co wcześniej otrzymał. Biorąc kredyt pozwany winien liczyć się z ryzykiem zmiany – podwyżki - stóp procentowych, ryzyka tego nie powinien przerzucać na małoletniego powoda. Ustalając wysokość należnych małoletniemu powodowi alimentów, Sąd brał pod uwagę duże zaangażowanie i osobiste starania M. T. (3) w wychowanie i utrzymanie małoletniego powoda, utrzymywanie częstych kontaktów z synem, utrzymywanie kontaktów matki pozwanego z wnukiem. Niewątpliwie w ten sposób M. T. (3) realizuje i w ten sposób swój obowiązek alimentacyjny wobec syna, dlatego też Sąd uwzględnił jego trud i zaangażowanie w tym zakresie, koszty jakie ponosi pozwany w czasie pobytu syna u niego i dlatego alimenty zasądził na obecnym, a nie wyższym jednak poziomie – jakiego domagała się w imieniu małoletniego I. K.. Nie przyjął Sąd jednak argumentacji pozwanego, by zakres jego osobistych starań o utrzymanie i wychowanie syna był porównywalny z zakresem starań I. K. o powyższe. Miejsce zamieszkania małoletniego jest przy matce, to ona jest dla małoletniego powoda opiekunem wiodącym, to ją w przeważającym, znacznie większym zakresie niż pozwanego, obciąża trud starań o utrzymanie i wychowanie syna – zgromadzony materiał dowodowy potwierdził, że co do zasady to ona w dni powszednie przygotowuje posiłki dla syna, opiera go, karmi, ubiera, odwozi do przedszkola, a ponadto jeździ z nim do lekarza, na imprezy okolicznościowe, częstsze atrakcje i wyjazdy.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że w granicach możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego leży płacenie alimentów w kwocie po 850 zł miesięcznie na rzecz małoletniego syna. W ocenie Sądu alimenty w w/w kwocie pozwolą stronie powodowej na zaspokojenie części podstawowych potrzeb małoletniego.

Inne potrzeby małoletniego powoda, wykraczające poza zakres jego usprawiedliwionych potrzeb, np. wyjazdy do miejsc bardziej atrakcyjnych niż dotychczas (pobliskie jeziora), zakup hulajnogi czy komputera dla małoletniego - matka powoda ma możliwość opłacania ze świadczenia wychowawczego 500 +.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o pomocy państwa w wychowaniu dzieci celem świadczenia wychowawczego jest częściowe pokrycie wydatków związanych z wychowywaniem dziecka, w tym opieką nad nim i zaspokojeniem jego potrzeb życiowych.

W świetle przepisu art. 135 § 3 pkt. 3 k.r.o. świadczenie wychowawcze z programu 500+ nie ma wpływu na zakres świadczeń alimentacyjnych. Przy czym w ocenie Sądu przepis ten należy interpretować w ten sposób, że świadczenie wychowawcze 500+ dla dziecka na jego wychowanie i zaspokojenie jego potrzeb, nie wpływa na zakres obowiązku alimentacyjnego żadnego z rodziców, ani ich możliwości zarobkowe i majątkowe, co oznacza, że fakt otrzymywania na dziecko 500 zł z pomocy społecznej nie zwalnia żadnego z rodziców od swojej części uczestniczenia w kosztach utrzymania dziecka. Ponadto nie wlicza się tej kwoty do dochodów rodziny (bowiem ma ono tylko jeden cel, to jest częściowe pokrycie wydatków związanych z wychowywaniem dziecka, w tym opieką nad nim i zaspokojeniem jego potrzeb życiowych). A zatem wypłacanego świadczenia wychowawczego rodzicowi, pod którego opieką pozostaje dziecko, nie zalicza się jako dochodu tego rodzica, mającego wpływ na jego (tego rodzica) zakres świadczenia alimentacyjnego wobec dziecka.

Wskazać przy tym trzeba, że zarówno w ustawie jak i w kodeksie rodzinnym i opiekuńczym użyto tego samego pojęcia „zaspokojenie potrzeb dziecka”, a zatem zdaniem Sądu oznacza to, że ustalając obowiązek alimentacyjny Sąd nie może pominąć faktu otrzymywania przez rodzica na dziecko 500 zł na potrzeby dziecka, bowiem potrzeby dziecka są ograniczone. Gdyby więc finansować wszystkie potrzeby dziecka tylko obowiązkiem alimentacyjnym każdego z rodziców to świadczenie 500+, nie miałoby być na co przeznaczone tzn. w zakresie potrzeb dziecka, bo potrzeby dziecka byłyby w całości zaspokojone przez obowiązek alimentacyjny rodziców (i wówczas 500+ byłoby „czystym zyskiem” rodzica je otrzymującego).

Dlatego Sąd orzekając w sprawie wziął pod uwagę, że I. K. otrzymuje kwotę 500 zł na częściowe pokrycie dodatkowych wydatków związanych z wychowywaniem syna, w tym zaspokojenie jego potrzeb życiowych (ponad te usprawiedliwione), ale nie uwzględniał tej kwoty jako dochodu matki małoletniego podczas ustalania jej zakresu świadczenia alimentacyjnego na rzecz syna.

Wobec powyższego dodatkowe potrzeby w zakresie rozrywki czy zainteresowań, a także koszty dodatkowych w razie potrzeby zajęć powinny być, zdaniem Sądu, zaspokojone ze świadczenia wychowawczego, którego celem jest właśnie zaspokajanie potrzeb małoletnich dzieci.

W ocenie Sądu alimenty w wysokości po 850 zł miesięcznie na rzecz małoletniego M. T. (1), mieszczą się w granicach możliwości zarobkowych pozwanego M. T. (2). Po uiszczeniu alimentów będzie miał on możliwości zaspokojenia swoich potrzeb życiowych, jak też ponoszenia wydatków związanych z dodatkowymi (poza alimentami) prezentami dla syna (choć może w mniejszym niż dotąd wymiarze) i kosztami realizowanych z nim kontaktów, które z dobrem i korzyścią dla małoletniego, odbywają się. W ocenie Sądu, wbrew twierdzeniom powoda (iż wystąpienie z pozwem nie było konieczne), trudno dziwić się stanowisku I. K., że wystąpiła w imieniu małoletniego z powództwem przeciwko M. T. (3) o zasądzenie na rzecz małoletniego syna alimentów - nie powinna być ona uzależniona w tym zakresie li tylko od dobrej woli i okazywanej lub deklarowanej jedynie hojności pozwanego.

Z tych powodów Sąd w punkcie I sentencji wyroku zasądził od pozwanego M. T. (2) na rzecz małoletniego powoda M. T. (1) alimenty w kwocie po 850 zł miesięcznie poczynając od dnia 17.12.2021r., płatne z góry do 10-tego dnia każdego miesiąca, do rąk matki małoletniego powoda I. K., z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w płatności którejkolwiek z rat.

Zakres usprawiedliwionych potrzeb małoletniego oraz obowiązek jego utrzymania przez oboje rodziców, nie uzasadnia w ustalonym stanie faktycznym, zasądzenia alimentów ponad kwotę 850 zł miesięcznie, dlatego też w punkcie II sentencji wyroku, sąd oddalił powództwo w pozostałej części jako bezzasadne.

W punkcie III sentencji wyroku Sąd – na mocy art. 100 kpc - zasądził od pozwanego M. T. (2) na rzecz małoletniego powoda M. T. (1) kwotę 2521 zł tytułem zwrotu części kosztów procesu.

Kosztami sądowymi obciążył Sąd Skarb Państwa – Sąd Rejonowy w Toruniu orzekając jak w punkcie IV sentencji.

O rygorze natychmiastowej wykonalności co do pkt. I wyroku orzeczono na podstawie art. 333 § 1 pkt. 1 k.p.c.