Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 marca 2023 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący Sędzia Natalia Bonowicz

Protokolant stażysta Ewa Redzik

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 marca 2023 r. w Toruniu

sprawy z powództwa: R. P.

przeciwko małoletnim: M. P. (1) i W. P. działającym przez matkę A. P.

o obniżenie alimentów

I.  oddala powództwo przeciwko małoletniemu M. P. (1);

II.  oddala powództwo przeciwko małoletniemu W. P.;

III.  zasądza od powoda na rzecz małoletniego pozwanego M. P. (2) tytułem zwrotu kosztów procesu kwotę 1.200,00 zł (tysiąc dwieście złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty;

IV.  zasądza od powoda na rzecz małoletniego pozwanego W. P. tytułem zwrotu kosztów procesu kwotę 1.200,00 zł (tysiąc dwieście złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty;

V.  kosztami sądowymi obciąża Skarb Państwa – Sąd Rejonowy w Toruniu.

Sygn. akt III RC 852/21

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 6 grudnia 2021 roku powód R. P. wniósł o obniżenie alimentów ustalonych wyrokiem Sądu Okręgowego w (...) z dnia 21 lutego 2020 r. w sprawie o sygn. akt (...) ustalonych na rzecz M. P. (2) z kwoty 1 000 zł miesięcznie do kwoty 300 zł miesięcznie oraz o obniżenie alimentów ustalonych wyrokiem Sądu Okręgowego w (...) z dnia 21 lutego 2020 r. w sprawie o sygn. akt (...) ustalonych na W. P. z kwoty 1 000 zł miesięcznie do kwoty 300 zł miesięcznie. Wniósł on ponadto o nieobciążanie go kosztami postępowania. W uzasadnieniu wskazał, iż wyrokiem z dnia 21 lutego 2020 r. wydanym w sprawie (...) Sąd Okręgowy w (...) ustalił wysokość renty alimentacyjnej należnej od powoda na rzecz małoletnich synów w wysokości po 1 000 zł miesięcznie. Podniósł, że początkowo płacił należności na rzecz synów, jednak z uwagi na utratę możliwości zarobkowania oraz długi w jakie popadł, nie był w stanie regulować alimentów. Skutkiem powyższego była egzekucja komornicza prowadzona przeciwko powodowi oraz sprawa karna o przestępstwo niealimentacji, która zawisła przed Sądem Rejonowym w (...) (sygn. akt (...)). W niniejszej sprawie w ocenie powoda w sposób znaczny zmniejszyły się jego możliwości zarobkowe, natomiast usprawiedliwione potrzeby małoletnich nie uległy żadnej zmianie. Z uwagi na swoje zadłużenia oraz brak widoków na poprawę swojej sytuacji materialnej, powód złożył wniosek o ogłoszenie upadłości konsumenckiej. Postanowieniem z dnia 25 października 2021 r. Sąd Rejonowy w (...) VII Wydział Gospodarczy w sprawie o sygn. akt (...) przychylił się do wniosku powoda i ogłosił jego upadłość konsumencką. Jak twierdzi powód, w chwili obecnej gdyby nie pomoc najbliższej rodziny, nie miałby za co egzystować. Nadto powód podkreślił, że realizując kontakty z małoletnimi ponosi również ogromne koszty dojazdu i utrzymania dzieci – na co bardzo często środki finansowe wykłada jego najbliższa rodzina.

W odpowiedzi na pozew małoletni pozwani M. P. (2) i W. P., działający przez przedstawiciela ustawowego – A. P., wnieśli o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie na swoją rzecz od powoda kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz kosztów uiszczonej opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. W uzasadnieniu podkreślono, że powód w żaden sposób nie wykazał, aby jego stan zdrowia uległ pogorszeniu w stosunku do tego, w którym był na etapie postępowania rozwodowego. Pozwani podkreślili, że na potwierdzenie swojej trudnej sytuacji zdrowotnej powód przedstawił kopie dokumentacji medycznej za lata 2014 – 2015, tj. z okresu poprzedzającego rozpoznanie przez Sąd Okręgowy w (...) sprawy o rozwód. Sąd Okręgowy ustalając wysokość obecnego obowiązku alimentacyjnego na rzecz małoletnich pozwanych uwzględnił natomiast stan zdrowia powoda, który do chwili obecnej w żadnej mierze nie uległ pogorszeniu. Zdaniem pozwanych również możliwości zarobkowe powoda nie uległy pogorszeniu w stosunku do stanu z okresu postępowania rozwodowego. Wskazano, że powód posiada wysokie kwalifikacje w zakresie bankowości i finansów, zaś w okresie poprzedzającym postępowanie rozwodowe zajmował stanowisko dyrektora (...) z wynagrodzeniem miesięcznym wynoszącym około (...) zł. Odnosząc się do argumentów dotyczących posiadania przez powoda licznych zobowiązań finansowych, pozwani podnieśli, że zaciągając jakiekolwiek zobowiązanie finansowe winien on w pierwszej kolejności uwzględnić ciążący na nim obowiązek alimentacji na rzecz swoich dzieci. Dodatkowo, w ocenie matki małoletnich pozwanych powód obecnie prowadzi działalność zarobkową pod przykrywką działalności gospodarczej swojej partnerki – K. Ś.. W końcowej części pisma podniesiono, że powód w żaden sposób nie wspiera mamy dzieci w procesie ich wychowania, a nadto częstotliwość realizowanych jego spotkań z synami znacząco zmalała w ostatnim czasie. Koszty utrzymania dzieci wzrosły zaś z uwagi na ich zwiększone potrzeby wynikające z dorastania, jak również występującej inflacji. Wskazano, iż obecnie miesięczne koszty utrzymania małoletnich pozwanych kształtują się w łącznej kwocie ok. 4 400 zł (2 681 zł –M. P. (2) oraz 1 733 zł – W. P.).

W dalszych pismach procesowych strony podtrzymały swoje stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił, co następuje

Małoletni M. P. (2) urodzony (...) i W. P. urodzony (...) są dziećmi pochodzącymi ze związku małżeńskiego A. P. i R. P..

Bezsporne.

Wyrokiem Sądu Okręgowego w (...) z dnia 21 lutego 2020 roku wydanym w sprawie o sygnaturze (...), prawomocnym w dniu 29 lutego 2020 roku, rozwiązano małżeństwo A. i R. P. z winy R. P.. W punkcie II wyroku Sąd powierzył wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnimi matce A. P., a władzę rodzicielską ojca R. P. ograniczył do współdecydowania o istotnych sprawach dzieci. W punkcie IV ustalił miejsce zamieszkania małoletnich przy matce.

W punkcie V zasądzono od R. P. na rzecz małoletniego M. P. (2) alimenty w kwocie 1 000 zł miesięcznie, na rzecz małoletniego W. P. alimenty w kwocie 1 000 zł miesięcznie, razem kwotę 2 000 zł miesięcznie, płatną z góry do rąk powódki A. P., a matkę małoletnich zobowiązano do ponoszenia pozostałych kosztów utrzymania i wychowania małoletnich dzieci.

Bezsporne.

W dacie orzekania rozwodu R. P. prowadził działalność gospodarczą z dziedziny finanse i ubezpieczenia, która nie przynosiła dochodu. Wówczas utrzymywał go ojciec. Ostatnie 4 lata przed orzeczeniem rozwodu powód zrezygnował w pracy w bankowości i pracował za granicą w (...) i w (...)gdzie wykonywał prace remontowo – budowlane i osiągał dochody nie mniejsze niż (...) zł netto. Wcześniej był zatrudniony na dobrze płatnym stanowisku w branży finansowej i zarabiał (...) zł netto miesięcznie. W okresie ostatnich 20 lat powód pracował w bankowości na różnych stanowiskach zaczynając od kasjera a kończąc na dyrektorze (...). Jako dyrektor (...) powód zarabiał do (...) zł brutto, dodatkowo otrzymywał prowizje i premie w kwotach od(...)zł do (...) zł oraz odprawy ((...) zł w 2010 r gdy powód odchodził z pracy w (...) (...)). W okresie od 2008 r. do 2020 r. powód nie miał problemów z zatrudnieniem, płynnie przechodził od pracodawcy do pracodawcy. A. P. w dacie orzekania rozwodu zarabiała(...) zł netto i zamieszkiwała w domu rodzinnym. Podczas rozprawy rozwodowej R. P. wyraził zgodę na alimenty w kwocie po 1 000 zł na każdego z synów.

M. P. (2) miał wówczas (...) lat, a W. P. (...) lat.

Dowód: zeznania A. P. złożone w trakcie rozprawy z dnia 21 lutego 2020 roku przed Sądem Okręgowym w (...) o sygnaturze (...) – k. 176v

Zeznania R. P. złożone w trakcie rozprawy z dnia 21 lutego 2020 roku przed Sądem Okręgowym w (...) o sygnaturze (...) – k. 177

Zeznania powoda R. P. , k. 353-353v

Zeznania matki małoletnich pozwanych A. P., k. 353v – 355v

Obecnie małoletni M. P. (2) ma (...) lat i kontynuuje naukę. Na miesięczne koszty utrzymania małoletniego M. składają się: koszt wyżywienia w kwocie 500 zł, koszt odzieży w kwocie 180 zł, koszt korepetycji z języka angielskiego w kwocie 320 zł, koszt środków czystości w kwocie 100 zł, koszt kosmetyków w wysokości 80 zł, wysokość składki klasowej po 10 zł przez 10 miesięcy, leki 10 zł miesięcznie, koszt członkostwa w pływackim klubie sportowym w wysokości 50 zł, koszt wizyt u psychiatry w wysokości 120 zł, koszty (...) w kwocie 320 zł, koszt kieszonkowego w wysokości 50 zł, koszt kontroli (...) w wysokości 210 zł, koszt suplementów w wysokości 120 zł, wyjście do kina i na pizzę w kwocie 120 zł, koszt biletu w wysokości 20 zł, koszt wizyt u fryzjera w wysokości 30 zł i koszty wyżywienia w szkole w wysokości 110 zł. Nadto chłopiec ma założony (...), który kosztował 2 500 zł. Raz w roku chodzi na kontrolę (...), która kosztuje 120 zł. Ostatnio zakupione(...) kosztowały 450 zł. Ponadto w wakacje M. P. (2) był na obozie sportowym, który kosztował 1200 zł, nie licząc kosztów kieszonkowego.

Małoletni W. P. ma (...) lat i kontynuuje naukę. Na miesięczne koszty utrzymania małoletniego W. składają się: koszt wyżywienia w wysokości 500 zł, koszt odzieży w wysokości 150 zł, koszt środków czystości w kwocie 50 zł, koszt leków w wysokości 10 zł, koszt kosmetyków w wysokości 30 zł, koszt składki klasowej w kwocie 10 zł przez 10 miesięcy, koszty imprez klasowych ok. 20 zł, bilet do kina w wysokości 50 zł, opłata za basen w wysokości 60 zł, kieszonkowe w kwocie 50 zł, koszt fryzjera w wysokości 30 zł. Ponadto opieka (...) W. rocznie kosztuje 110 zł, opieka (...) rocznie kosztuje ok. 1 000 zł. W wakacje W. był na półkoloniach, które kosztowały 600 zł.

Dowody: zeznania A. P. – k. 353v-355v,

rachunki i faktury – k. 357 – 451.

A. P. obecnie ma (...) lat, z zawodu jest (...). Aktualnie zarabia (...) zł brutto miesięcznie. Pracuje na pół etatu. Matka małoletnich pozwanych pozostaje pod opieką (...), za jedną wizytę(...) płaci 150 zł, odbywa w miesiącu 4 wizyty u (...). A. P. jest wspierana finansowo przez swoich rodziców, w zeszłym roku dostała od nich darowiznę w kwocie 16 000 zł. Nadto matka małoletnich powodów otrzymuje świadczenie wychowawcze na każdego z synów po 500 zł miesięcznie.

Matka pozwanych ponosi następujące wydatki nawiązane z utrzymaniem domu: ogrzewanie, prąd, wywóz śmieci, woda, gaz, internet - ok. 1000 zł, opłata za telefon W. - 30 zł. Telefon M. opłaca R. P..

Dowody: zaświadczenie o dochodach k. 188,

zeznania A. P. – k. 353v-355v.

Postanowieniem Sądu Rejonowego w (...) z dnia 25 października 2021 roku wydanym w sprawie o sygn. akt (...) „(...)” ogłoszono upadłość R. P.. Miesięczna kwota raty, płatna na rzecz wierzycieli, wynikająca z planu spłaty wynosi 1 101,10 zł miesięcznie. Na dzień sporządzania projektu planu spłaty zaległość alimentacyjna powoda wobec każdego dziecka wynosiła po 30 182, 62 zł.

Dowody: postanowienie Sądu Rejonowego w (...) k. 7 – 8,

projekt planu spłaty z uzasadnieniem k. 468 – 473.

R. P., od dnia 7 czerwca 2018 roku do dnia 25 marca 2021 roku, prowadził działalność gospodarczą pod (...). Po zamknięciu przez powoda w/w działalności gospodarczej, pod tym samym adresem (K., ul. (...)) działalność gospodarczą o takim samym profilu działalności prowadziła partnerka powoda - K. Ś., która jako numer kontaktowy przy w/w działalności podała telefon o numerze, którym na co dzień posługiwał się powód. Powód, mimo zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej, w dniu 11 maja 2022 roku udzielał porad inwestycyjnych G. Z.. Za obsługę inwestycji powód oczekiwał od G. Z. wynagrodzenia w kwocie odpowiadającej 1% możliwego do uzyskania dofinansowania. Nadto R. P. wyraził gotowość organizacją fotowoltaiki czy zarządzaniem nową inwestycją G. Z., za dodatkowym wynagrodzeniem.

Dowód: zeznania świadka G. Z. - k. 321v – 323.

Powód aktualnie ma (...) lat. Z zawodu jest (...), pracuje jako montażysta – serwisant drzwi i bram. Zarabia (...) zł brutto miesięcznie. Umowa została zawarta na czas określony od dnia 2 stycznia 2023 do 31 grudnia 2023 roku. Podczas okresu próbnego w dniach 1 maja 2022 – 30 lipca 2022 roku, w tej samej firmie zarabiał (...) zł brutto miesięcznie. Powód mieszka z partnerką K. Ś. w domu w K. w domu należącym do partnerki. Partnerka powoda pracuje jako nauczycielka i zarabia około (...) zł netto.

Przed podjęciem aktualnego zatrudnienia R. P. pracował jako (...) oddziału (...) w S.. Praca ta trwała 3 miesiące w 2022 r. Od 2016 roku do 2022 roku powód aplikował na 363 stanowiska w różnych przedsiębiorstwach handlowych. Powód posiada doświadczenie w pracy na stanowiskach kierowniczych w sektorze bankowym. Komunikatywnie posługuje się językiem angielskim. Powód jest osobą elokwentną, łatwo nawiązującą kontakt z ludźmi.

Powód wraz z partnerką ponosi następujące wydatki związane z utrzymaniem domu: rata kredytu za dom w wysokości 1 600 zł, który opłaca partnerka, podatek od gruntu w kwocie 15 zł raz na kwartał, opłata za prąd 1000 zł za 2 miesiące, internet 60 zł, wyżywienie ok. 1000 zł za trzy osoby, opłata za wywóz nieczystości 200 zł.

Dowody: zeznania R. P. k. 252v – 253v; k. 482

umowa o pracę k. 455 – 456,

lista złożonych aplikacji – 139-170,

zeznania A. P. – k. 353v-355v,

umowa na okres próbny – k. 281

Wyrokiem Sądu Rejonowego w (...) z dnia 20 stycznia 2022 roku wydanym w sprawie o sygnaturze (...), utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w (...) z dnia 30 czerwca 2022 roku o sygnaturze (...), warunkowo umorzono postępowanie karne wobec R. P. o to, że w okresie od 1 sierpnia 2019 roku do 26 listopada 2020 roku w miejscowości G. ul. (...) uchylał się od wykonania obowiązku alimentacyjnego określonego co do wysokości w łącznej kwocie 2000 zł postanowieniem Sądu Okręgowego w (...) z dnia 26 września 2018 r. o sygnaturze (...), a następnie wyrokiem Sądu Okręgowego w (...) z dnia 21 lutego 2020 r. o sygnaturze (...) na rzecz małoletnich synów M. i W. P., czym doprowadził do powstania zaległości stanowiącej równowartość trzech świadczeń okresowych, tj. o czyn z art. 209 § 1 kk. Postępowanie zostało warunkowo umorzone na okres 2 lat tytułem próby. Ponadto sąd zobowiązał go do wykonywania ciążącego na nim obowiązku łożenia na utrzymanie małoletnich synów.

Dowody: wyrok Sądu Rejonowego w (...) z dnia 20 stycznia 2022 roku, k. 314 sygn. akt (...) –

wyrok Sądu Okręgowego w (...) z dnia 30 czerwca 2022 roku, k. 378 sygn. akt (...) – k. 378.

Sąd zważył, co następuje

Powództwo podlegało oddaleniu w całości.

Przedstawiony stan faktyczny sąd ustalił w oparciu o powołane wyżej dowody z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, aktach sprawy rozwodowej Sądu Okręgowego w (...), aktach sprawy karnej prowadzonej przez Sąd Rejonowy oraz Sąd Okręgowy w (...). Ponadto sąd bazował na zeznaniach świadka G. Z. oraz na dowodzie z przesłuchania powoda i matki małoletnich pozwanych.

Sąd, w przeważającej części, przyjął za wiarygodne dowody w postaci dokumentów złożonych przez strony do akt sprawy, albowiem nie było podstaw do ich podważenia. Sąd, przy ustalaniu stanu faktycznego, nie wziął jednak pod uwagę, dołączonej do pozwu umowy zlecenia zawartej z (...) S.A. oraz umowy pożyczki zawartej pomiędzy powodem a starostą, gdyż nie zostały one podpisane przez drugą stronę. W pozostałym zakresie żadna ze stron nie kwestionowała autentyczności dokumentów zalegających w aktach sprawy ani prawdziwości treści w nich zawartych.

Jako wiarygodne sąd uznał zeznania świadka G. Z., albowiem znajdowały one odzwierciedlenie w pozostałych dowodach.

Wreszcie jako wiarygodne sąd uznał zeznania przedstawicielki ustawowej pozwanych – A. P.. Znajdowały one bowiem odzwierciedlenie w pozostałych dowodach, a w szczególności w rachunkach i fakturach dokumentujących wydatki oraz dokumentach wydanych przez pracodawcę. Matka małoletnich pozwanych rzetelnie wskazała koszty utrzymania i leczenia dzieci, a także osiągane dochody.

Dowód z przesłuchania powoda, w zakresie jego obecnych zarobków, kosztów utrzymania i wydatków sąd także ocenił jako zasadniczo wiarygodny. R. P. przedstawił na te okoliczności odpowiednie dokumenty. Jednakże sąd odmówił wiarygodności powodowi w pozostałym zakresie. Powód wskazał, że udzielona przez niego G. Z. porada inwestycyjna była udzielona bezpłatnie, gdzie zgromadzony materiał dowodowy jednoznacznie wskazywał, iż porada ta miała przynieść mu zysk w przyszłości. Za niewiarygodne sąd uznał również twierdzenia powoda dotyczące zaangażowania w poszukiwanie lepiej płatnego zatrudnienia, co zostało omówione w dalszej części uzasadnienia.

Przechodząc do rozważań prawnych należy w pierwszej kolejności podkreślić, iż zakres obowiązku alimentacyjnego rodziców precyzuje art. 135 kro, zgodnie z którym jest on wyznaczany przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego oraz zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego.

W świetle art. 138 kro w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Zarówno w literaturze jak i orzecznictwie sądowym przez zmianę stosunków rozumie się istotne zwiększenie lub zmniejszenie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji oraz istotne zwiększenie się lub zmniejszenie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego. Pojęcia zwiększenia lub zmniejszenia usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz możliwości majątkowych i zarobkowych uprawnionego pozostają we wzajemnej zależności i wzajemnie na siebie rzutują. Wynika to faktu, że pojęcia usprawiedliwionych potrzeb nie można odrywać od pojęcia zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego (por. wyrok SN z dnia 10 października 1969 r., III CRN 350/69). Kluczowym zatem zagadnieniem dla rozstrzygnięcia o żądaniu opartym na art. 138 kro jest porównanie stanu istniejącego w dacie uprawomocnienia się wyroku zasądzającego alimenty ze stanem istniejącym w dacie orzekania o ich podwyższeniu lub obniżeniu. Zmiana orzeczenia dopuszczalna jest bowiem tylko w razie zmiany stosunków powstałych po jego wydaniu (por.: Uchwała 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 23 października 1954 r., I CO 41/54). W przedmiotowej sprawie sąd był zatem obowiązany porównać obecny stan rzeczy ze stanem, jaki istniał w dniu wydania wyroku rozwodowego, tj. 21 lutego 2020 r.

Na mocy dotychczasowego wyroku ustalającego wysokość alimentów należnych od powoda małoletnim pozwanym, sąd zobowiązał go do łożenia na rzecz dzieci alimentów po 1 000 złotych miesięcznie. W pozostałym zakresie, obowiązek alimentacyjny wobec małoletnich pozwanych obciąża ich matkę A. P., która realizuje swój obowiązek alimentacyjny z jednej strony poprzez osobiste starania w opiece i wychowaniu małoletnich, a z drugiej strony poprzez dostarczenie im niezbędnych, poza otrzymywanymi alimentami, środków utrzymania.

Od daty ostatniego rozstrzygnięcia o alimentach na rzecz małoletnich pozwanych upłynął okres ponad trzech lat. Zdaniem sądu, w okresie tym, nie zmieniły się możliwości majątkowe i zarobkowe powoda, ani też nie zmniejszyły się usprawiedliwione potrzeby małoletnich pozwanych. Analizując możliwości zarobkowe powoda R. P. należało stwierdzić, iż nie uległy one zmianie. W orzecznictwie utrwalone jest, że zakres świadczeń alimentacyjnych wyznaczają takie zarobki i dochody, jakie osoba zobowiązana może i powinna uzyskiwać przy należytym wykorzystaniu swoich zdolności. Nie chodzi tu zatem o zarobki i dochody rzeczywiście przez zobowiązanego uzyskiwane. Zakres obowiązku alimentacyjnego może i powinien być większy od wynikającego z faktycznych zarobków i dochodów zobowiązanego, jeżeli przy pełnym i właściwym wykorzystaniu jego sił, zarobki i dochody byłyby większe, a istniejące warunki społeczno-gospodarcze i ważne przyczyny takiemu wykorzystaniu nie stałyby na przeszkodzie.

Ze zgormadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że powód posiada duże doświadczenie na kierowniczych stanowiskach w sektorze bankowym. Ma wykształcenie wyższe. Posługuje się językiem angielskim na poziomie komunikatywnym. Jest osobą elokwentną, łatwo nawiązującą kontakt z ludźmi. Stan jego zdrowia należy zaś określić jako dobry. Powód nie wykazał bowiem, aby stan ten w jakikolwiek sposób pogorszył się od czasu orzeczenia alimentów. Należy podkreślić, iż przedłożona przez niego dokumentacja medyczna odnosi się do lat 2014 – 2015, a więc dotyczy okresu poprzedzającego wydanie wyroku rozwodowego. Już z tego tylko powodu sąd nie mógł wziąć pod uwagę tych okoliczności przy ewentualnym obniżeniu alimentów.

Oceniając zaś sytuację finansową powoda sąd miał wprawdzie na uwadze ogłoszenie upadłości konsumenckiej powoda, jednak powyższa okoliczność nie przesądza o konieczności obniżenia obowiązku alimentacyjnego powoda. Niewątpliwie sytuacja R. P. jest trudna, albowiem obciążenia finansowe związane z upadłością, tj. 1 101,10 zł miesięcznie, a także dodatkowo bieżące zadłużenie alimentacyjne, powodują, że przez wiele lat będzie borykał się z problemami finansowymi, jednak na chwilę obecną nie ma żadnych obiektywnych przeszkód, aby podejmował pracę adekwatną do swojego stanu zdrowia i możliwości zarobkowych, które w ocenie sądu oscylują na poziomie znacznie wyższym niż kwota (...) zł brutto. Powód zaś właśnie taką kwotę (...) zł brutto miesięcznie obecnie zarabia. Warto zauważyć, że jest to kwota niższa niż wskazana w umowie na okres próbny z dnia 1 maja 2022 roku, która określała wynagrodzenie powoda osiągane na tym samym stanowisku i w tym samym wymiarze pracy ((...) zł). Mając na uwadze aktualną sytuację gospodarczo-ekonomiczną w kraju trudno przyjąć, że pracownik wyraziłby zgodę na istotne obniżenie wynagrodzenia, w szczególności, że od maja 2022 r. do stycznia 2023 r. poziom inflacji w Polsce znacznie się zwiększył. Przede wszystkim jednak należy podkreślić, że powód może pracować w branży doradztwa finansowego i pracuje w tej dziedzinie, co wynika z jasnych i kategorycznych zeznań świadka G. Z.. Jako całkowicie niewiarygodne uznał Sąd twierdzenia powoda, że pomaga ludziom doradzając im bezpłatnie przy podejmowaniu przez nich inwestycji. Takie działanie powoda byłoby nieracjonalne i niezrozumiałe. Powód nie potrafił wytłumaczyć Sądowi dlaczego on - mający zobowiązania finansowe w związku ze swoją upadłością, potrzebujący pieniędzy na swoje bieżące utrzymanie a przede wszystkim potrzebujący pieniędzy na spłatę zaległych alimentów na rzecz synów i regulowanie bieżących alimentów, dobrowolnie odmawiał przyjęcia wynagrodzenia za świadczoną przez siebie usługę.

Odnośnie poszukiwania przez powoda zatrudnienia, to powód przedstawił co prawda obszerną listę złożonych przez siebie aplikacji na stanowiska pracy zgodne z jego kompetencjami, jednakże po pierwsze, z dokumentów tych nie wynika, aby podjął jakiekolwiek kroki związane z dalszą częścią procesu rekrutacji, tj. odbywanie rozmów kwalifikacyjnych, czy też negocjacje warunków umowy. Po drugie przeważająca większość złożonych aplikacji dotyczyła stanowisk wyższego szczebla, zaś wszystkie z nich związane były z szeroko pojętym sektorem handlowym. Powód mimo wieloletnich niepowodzeń w poszukiwaniu preferowanej pracy zaniechał aplikowania na stanowiska niższego szczebla bądź na stanowiska w innych sektorach gospodarki a pamiętać należy, że jest osobą porozumiewającą się w języku angielskim i chociażby ta umiejętność niewątpliwie otwiera powodowi wiele możliwości zatrudnienia. Na podstawie przedłożonych dowodów nie można więc stwierdzić, że powód aktywnie poszukuje stabilnego i dobrze płatnego zatrudnienia. Wskazuje również na to sama częstotliwość składanych aplikacji. W ocenie sądu R. P. powinien podjąć jakiekolwiek dodatkowe zatrudnienie, a nawet rozpocząć pracę na drugi etat, aby być w stanie spełniać obowiązek alimentacyjny wobec synów i spłacać zadłużenia.

Nadto, zdaniem Sądu, powód nie może skutecznie powoływać się na fakt, że przyjeżdżając do synów ponosi znaczne koszty dojazdu albowiem, co nie umknęło uwadze Sądu, powód sam zeznał, że to on postanowił wyprowadzić się z T. i wyjechał do K.. Również sam powód zrezygnował w dobrze płatnej pracy w banku i wyjechał za granicę gdzie wykonywał prace remontowo – budowlane. Były to suwerenne decyzje powoda i powód powinien zmierzyć się z ich konsekwencjami.

W orzecznictwie powszechnie podnosi się, że trudna sytuacja materialna rodziców nie zwalnia ich od obowiązku świadczenia na potrzeby dzieci. Zmuszeni są oni dzielić się z dziećmi nawet bardzo szczupłymi dochodami, chyba że takiej możliwości są pozbawieni w ogóle. W sytuacjach skrajnych, zwłaszcza o charakterze przejściowym, sprostanie obowiązkowi alimentacyjnemu wymagać nawet będzie poświęcenia części składników majątkowych (sygn. akt Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 marca 2000 r., I CKN 1538/99).

Od momentu orzeczenia rozwodu potrzeby małoletnich pozwanych niewątpliwie uległy zwiększeniu. Upływ 3 lat, w kontekście wieku małoletnich, niewątpliwie powoduje konieczność zwiększenia środków przeznaczanych na ich utrzymanie. Oczywistym jest, iż wraz z dorastaniem zwiększają się potrzeby dziecka, co zostało wykazane również w niniejszej sprawie. Pojawiły się nowe potrzeby małoletnich związane z ich edukacją, rozwijaniem zainteresowań, potrzeb kulturowych, rozrywki czy koniecznością leczenia ortodontycznego. Jeśli chodzi o udział matki w kosztach utrzymaniu małoletnich pozwanych należy wskazać, że oprócz osobistych starań w wychowaniu synów, powinna także uczestniczyć w łożeniu na ich utrzymanie – co czyni. Matka pozwanych pracuje i osiąga stosunkowo wysokie dochody, co nie zwalnia powoda z zaspokajania potrzeb finansowych dzieci. Podkreślić trzeba, że skoro ciężar wychowania i opieki spoczywa na A. P., udział powoda w spełnianiu potrzeb finansowych dzieci powinien być wyższy niż matki pozwanych. Obecnie powód wysyła po 300 zł miesięcznie na konto każdego z synów, pomimo, że wyrokiem rozwodowym został zobowiązany do uiszczania alimentów na rzecz synów do rąk matki małoletnich. Należy podkreślić, że kwota 300 zł nie zaspakaja miesięcznych potrzeb małoletnich pozwanych choćby w 1/6 części.

Mając na uwadze powyższe argumenty sąd oddalił powództwo w całości.

O kosztach procesu sąd orzekł w punktach III i IV wyroku na podstawie art. 98 kpc, z którego wynika zasada odpowiedzialności za wynik procesu. Na koszty procesu pozwanych złożył się jedynie koszt zastępstwa procesowego w kwocie (...) zł. Z uwagi na fakt, że pozwani byli reprezentowani przez tego samego pełnomocnika, sąd zasądził na rzecz każdego z nich kwotę po (...) zł wraz z odsetkami wynikającymi z treści art. 98 § 1 ^{( 1 )}kpc. Należy podkreślić, iż zgodnie z art. 108 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.2022.1125 z późn. zm.) zwolnienie od kosztów sądowych nie zwalnia strony od obowiązku zwrotu kosztów procesu przeciwnikowi.

Sąd w punkcie V wyroku kosztami sądowymi obciążył Skarb Państwa – Sąd Rejonowy w Toruniu, albowiem powód był od nich zwolniony.