Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

III RC 696/23 - wyrok Sąd Rejonowy w Toruniu z 2024-08-30

Sygn. akt III RC 696/23

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 sierpnia 2024 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący sędzia Barbara Trokowska-Stempnik

Protokolant st. sekr. sądowy Anna Pachniewska

po rozpoznaniu w dniu 21 sierpnia 2024 r. w Toruniu

sprawy z powództwa M. K. oraz małoletniej O. K., reprezentowaną przez matkę K. K. (1)

przeciwko D. K.

o podwyższenie alimentów

I.  podwyższa alimenty od pozwanego D. K. na rzecz M. K. oraz małoletniej O. K., z kwoty po 700 zł (siedemset złotych) miesięcznie na rzecz każdej z powódek, tj. z łącznej kwoty po 1400 zł (tysiąc czterysta złotych) miesięcznie, ustalonej wyrokiem Sądu Okręgowego w Toruniu z dnia 13 października 2021 roku w sprawie I C 1460/21, do kwoty po 1500 zł (tysiąc pięćset złotych) miesięcznie na rzecz każdej z powódek, tj. do łącznej kwoty 3000 zł (trzy tysiące złotych), płatne do rąk powódki M. K. w zakresie alimentów na jej rzecz oraz do rąk matki małoletniej powódki O. K., tj. K. K. (1) w zakresie alimentów na rzecz małoletniej powódki O. K., poczynając od dnia 12 lipca 2023 roku, do dnia 10. każdego miesiąca, z góry, z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności każdej z rat,

II.  oddala powództwo w pozostałej części,

III.  nie obciąża powódki M. K. kosztami sądowymi w części oddalonego powództwa,

IV.  nie obciąża małoletniej powódki O. K. kosztami sądowymi w części oddalonego powództwa,

V.  nie obciąża pozwanego kosztami sądowymi w sprawie oraz kosztami procesu w sprawie,

VI.  wyrokowi w pkt I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Barbara Trokowska-Stempnik

Sygnatura akt III RC 696/23

Uzasadnienie wyroku Sądu Rejonowego(...) z dnia 30 sierpnia 2024 roku w sprawie

o sygnaturze akt(...)

Pozwem z dnia 12 lipca 2023 roku powódka M. K. oraz małoletnia powódka O. K., działająca przez matkę K. K. (1) domagały się zasądzenia od pozwanego na rzecz swoją rzecz tytułem alimentów kwot po 1800 zł miesięcznie na rzecz każdej z nich, płatnych z góry do 10. dnia każdego miesiąca, wraz z ustawowymi odsetkami na wypadek zwłoki w płatności którejkolwiek z rat, w miejsce alimentów ustalonych wyrokiem Sądu Okręgowego (...) w sprawie o rozwód z dnia 13 października 2021 roku oraz zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wytoczonego powództwa wskazano, że w dniu 19 lipca 2021 roku rodzice powódek złożyli pozew rozwodowy, w którym to określili wspólnie, że utrzymują prawidłowe relacje, właściwe zwłaszcza z uwagi na dobro córek. Pozwany aktywnie uczestniczył w życiu dzieci. W sprawach kontaktów ojca z dziećmi strony wnosiły o nieorzekanie o kontaktach D. K. z dziećmi, co pozostawało w zgodzie z ich dobrem. Ojciec angażował się w życie dzieci, interesował się ich rozwojem, uczestniczył w wychowaniu. W momencie rozwodu jedna z córek miała (...), a druga (...). W sprawach dzieci małżonkowie porozumiewali się bezproblemowo. Koszt utrzymania dzieci oscylował w kwocie ok. 3000 miesięcznie. Dodatkowo, poza sprawą sądową, rodzice ustalili, że ojciec będzie łożył dodatkowe 300 zł w gotówce miesięcznie na każdą z córek oraz kieszonkowe w wysokości 200 zł. Matka dzieci zgodziła się na taki podział, aby nie utrudniać ojcu dzieci m.in. wzięcia kredytu hipotecznego na nowe, większe mieszkanie, a wyższa kwota alimentów obniżałaby jego zdolność kredytową, a także dlatego, że ojciec powódek otrzymuje dodatkowe wynagrodzenie w formie gotówkowej. Pozwany dokonywał płatności alimentów w gotówce za określony okres, z góry, np. od lipca do grudnia 2022 roku w kwocie 4600 zł.

Po rozwodzie sytuacja odbiegała od wspólnych ustaleń rodziców. W początkowym okresie ojciec spotykał się z dziećmi w każdą środę na godzinny obiad u jego rodziców oraz nieregularnie w weekendy. Matka i dzieci zgłaszały ojcu, że ustalenia były inne. Oboje rodzice mieli w równym stopniu przyczyniać się do sprawowania opieki nad ich wspólnymi dziećmi. Przed rozwodem pozwany był bardzo zaangażowany w życie córek, spełniał ich potrzeby materialne i emocjonalne. Dzieci były bardzo z nim związane. Zawsze mogły liczyć na jego pomoc, podwiezienie do koleżanki, na zwykłą rozmowę. Był dobrym ojcem. W niedługim czasie po orzeczeniu rozwodu stan zdrowia psychicznego dzieci uległ pogorszeniu. U M. K. zdiagnozowano zespół stresu pourazowego, podjęto leczenie psychiatryczne, konieczna była także hospitalizacja. Obie powódki podejmowały się (...), miały (...). Obie doznają ataków lęku i paniki. Matka dzieci musi być w pełni dyspozycyjna i pozostawać pod telefonem o każdej porze. Nie może prowadzić aktywnego życia towarzyskiego, nie może pozwolić sobie na wolny weekend, czy zanocować poza domem. Ojciec przez cały rok 2022 i 2023 ani razu nie wyszedł z inicjatywą spędzenia z dziećmi weekendu czy nocy. Wielokrotnie pozwany był proszony przez matkę dzieci o jakikolwiek gest w stronę córek w tym zakresie. Odmówił opieki nawet w sytuacji hospitalizacji matki.

Powódki leczone są farmakologicznie w (...) C. w T., każda z córek ma przewidziane co najmniej 4 wizyty rocznie i dodatkowo wizyty doraźne, w razie pogorszenia stanu zdrowia. Koszt jednej wizyty to kwota 290 zł. O. K. korzysta z konsultacji (...) w Prywatnym Gabinecie (...) M. F. w T., koszt jednej wizyty to kwota 170 zł. Powódki przyjmują także leki (...) Zdaniem strony powodowej koszt utrzymania powódek wzrósł z kwoty ok. 3150 zł do kwoty ok. 8270 zł.

Strona pozwana wniosła odpowiedź na pozew, w której domagała się oddalenia powództwa oraz zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu pisma D. K. wskazał, że matka małoletnich skupia się wyłącznie na osobie pozwanego i kwestiach majątkowych. Zaprzeczył, że otrzymuje wynagrodzenie wyższe niż wynikające z przelewów od pracodawcy. Pozwany dodał, że nie posiada dodatkowych dochodów. Strona pozwana wskazała ponadto, że po rozwodzie matka dzieci zaczęła nastawiać córki przeciwko ojcu i ingerować w jego osobiste sprawy. Dzieci pozostają pod przemożnym wpływem matki, która przekazuje córkom negatywne opinie na temat pozwanego, co wpływa negatywnie na nie. Ponadto takie działania K. K. (1) powodują, że córki pozwanego odmawiają spędzania czasu z ojcem, jego partnerką i dziećmi partnerki. Powódki nie wyrażają zgody na wspólne spędzanie urlopu z pozwanym, jego partnerką i jej dziećmi. W ocenie D. K. oczekiwanie, że pozwany będzie osobno spędzał urlop z partnerką i osobno z prawie dorosłymi córkami, jest dla niego potwierdzeniem, że matka próbuje odbierać pozwanemu prawo do nawiązywania nowych relacji. Strona pozwana podniosła ponadto, że niezależnie od alimentów finansował także wizyty córek u (...), (...) i (...). Zdaniem pozwanego od rozwodu upłynęło wystarczająco dużo czasu, aby córki w wieku(...) lat mogły oswoić się z nową sytuacją, a także zapoznać z partnerką ojca, która wykazywała szereg starań, aby poprawić relacje małoletnich z ojcem i bliżej się z nimi zapoznać. Brak jakiejkolwiek pozytywnej zmiany można zdaniem D. K. przypisać wyłącznie ciągłemu podsycaniu złych emocji przez matkę dzieci, która w tym zakresie nie liczy się z dobrem dzieci. Przez rok odbywały się konsultacje ze specjalistami, których zalecenia sprawdzały się do odsuwania w bliżej nieokreśloną przyszłość otwarcia się dzieci na nową sytuację. Strona pozwana wskazała także, że od czasu orzeczenia o obowiązku alimentacyjnym wzrosły także jego koszty utrzymania, płaci również kredyt hipoteczny w wysokości 886 zł miesięcznie.

Postanowieniem z dnia 6 listopada 2024 roku Sąd Rejonowy (...) Wydział Rodzinny i Nieletnich udzielił zabezpieczenia roszczenia i na okres do prawomocnego zakończenia postępowania zobowiązał D. K. do uiszczania alimentów na rzecz powódek w kwotach po 1000 zł miesięcznie, tj. w łącznej wysokości 2000 zł, w miejsce alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Okręgowego(...)z dnia 13 października 2021 roku w sprawie o sygnaturze akt(...). Postanowienie zostało zaskarżone zażaleniem przez pozwanego, które zostało oddalone w dniu 26 lutego 2024 roku przez Sąd Okręgowy (...) Wydział Odwoławczy.

Na rozprawie strony podtrzymały swoje stanowiska.

Sąd ustalił, co następuje:

M. K. urodziła się w dniu (...) w T.. Jest córką D. K. i K. K. (1).

O. K. urodziła się w dniu (...) w T.. Jest córką D. K. i K. K. (1).

Dowód: akta sprawy Sądu Okręgowego (...) o sygnaturze akt(...): akt urodzenia O. K., k. 9, akt urodzenia M. K., k. 10.

D. K. i K. K. (1) rozwiedli się z inicjatywy pozwanego, który oświadczył żonie, że jej nie kocha. Matka powódek bardzo przeżyła rozpad jej związku małżeńskiego, musiała skorzystać z pomocy psychoterapeuty. Przed rozwodem rodzice M. i O. sióstr K. ustalili, że alimenty będą płacone w kwocie 700 zł na każde z dzieci, a dodatkowo D. K. będzie przekazywał kwotę 300 zł w gotówce. Ustalenia te miały na celu podniesienie zdolności kredytowej D. K., ponieważ chciał zakupić mieszkanie. K. K. (1) ufała pozwanemu, że będzie przekazywał dodatkowe środki na swoje córki, zgodnie z ustaleniami oraz także w wyższych kwotach, jeśli zajdzie taka potrzeba. W trakcie trwania małżeństwa ojciec powódek miał z nimi bardzo dobre relacje, poświęcał im dużo czasu, zaspakajał wszystkie potrzeby emocjonalne i materialne.

Wyrokiem z dnia 21 października 2021 roku Sąd Okręgowy w (...)Wydział Cywilny w sprawie o sygnaturze akt(...) rozwiązał związek małżeński K. K. (1) i D. K., bez orzekania o winie (pkt 1), nie orzekł o kontaktach pozwanego z córkami (pkt 3) oraz zasądził alimenty w łącznej kwocie 1400 zł, tj. po 700 zł na rzecz każdej z małoletnich córek (pkt 4).

Do 2022 roku D. K. wywiązywał się ze wspólnych ustaleń, spotykał się z córkami i płacił alimenty w umówionej kwocie. Już w październiku 2021 roku pojawiły się kłopoty ze zdrowiem (...) powódek. M. K. miała (...). Od tamtego okresu znajduje się pod opieką (...), do którego uczęszcza raz na 3 miesiące. Aktualnie nie uczęszcza już do (...). O. K. po rozwodzie rodziców zaczęła mieć kłopoty emocjonalne. Trwa to do dzisiaj. Powódka cierpi na omdlenia, ma częste bóle głowy i żołądka. Pozostaje także pod opieką (...). O. K. chodzi do (...), rocznie jest to średnio 18 wizyt. Jedna wizyta kosztuje 170 zł. Powódka pozostaje również pod kontrolą lekarza (...), odbywa 5 wizyt rocznie. Koszt związany z leczeniem O. K. to kwota ok. 380 zł miesięcznie.

Dowód: wyrok Sądu Okręgowego(...) z dnia 13 października 2021 roku, k. 39, akta sprawy o sygnaturze akt (...); zeznania K. K. (1), złożone na rozprawie w dniu 5 czerwca 2024 roku, 00:06:42-00:00:24:36 oraz 00:36:59-00:42:24, k. 584v oraz 00:47:35-00:51:35 oraz 01:03:40-01:05:41.

Aktualne miesięczne koszty utrzymania powódek przedstawiają się następująco: M. K. – wyżywienie – 800 zł, odzież i obuwie – 200 zł, kosmetyki i środki higieniczne – 200 zł, koszty związane z edukacją (książki, materiały biurowe, wycieczki) – 500 zł, rozrywka - 300 zł, leczenie - 150 zł, koszty mieszkania – 312 zł, telefon i internet – 55 zł, zajęcia dodatkowe – 265 zł, wakacje – 300 zł, kieszonkowe – 200 zł. Łącznie jest to kwota ok. 3300 zł. M. K. w dniu (...) roku ukończyła(...). Matka nie otrzymuje już na nią świadczenia wychowawczego „800 plus”. W marcu 2022 roku rozpoznano u niej (...) związany m.in. z rozstaniem rodziców. Aktualnie jej stan (...)jest wyrównany.

Miesięczne koszty związane z utrzymaniem małoletniej powódki O. K. przedstawiają się następująco: wyżywienie – 800 zł, odzież i obuwie – 200 zł, kosmetyki i środki higieny – 200 zł, koszty związane z edukacją (książki, materiały biurowe, wycieczki) – 500 zł, rozrywka – 300 zł, leczenie – 600 zł, koszty mieszkania – 312 zł, telefon i internet – 55 zł, zajęcia dodatkowe – 265 zł, wakacje – 300 zł, kieszonkowe – 200 zł. Łącznie jest to kwota ok. 3800 zł. Matka małoletniej otrzymuje świadczenie wychowawcze „800 plus” z przeznaczeniem na potrzeby powódki. W 2023 roku rozpoznano u niej przewlekłe(...).

K. K. (1) pracuje na stanowisku specjalisty ds. kadr i płac. Jej miesięczne wynagrodzenie wynosi ok. 7500 zł netto, bez premii.

Dowód: zeznania K. K. (1), złożone na rozprawie w dniu 5 czerwca 2024 roku, 00:17:30-00:25:14, k. 584 oraz 00:40:46-00:51-35, k. 585; karty informacyjne ze szpitala, k. 28, k. 32, k. 36, k. 40, k. 45, k. 49, k. 52; faktury VAT dotyczące konsultacji (...) powódek: k. 54-57; potwierdzenia wizyt powódek u lekarza (...): k. 58-71; recepty oraz potwierdzenia wykupienia leków: k. 72-88; potwierdzenia wizyt u lekarza (...): k. 92-98; potwierdzenia wizyt lekarskich: k. 100-111.

D. K. od 3 lutego 2009 roku pracuje na stanowisku specjalisty ds. zaopatrzenia w firmie PW (...) sp. z o.o. w S.. W momencie orzekania rozwodu jego zarobki wahały się w przedziale od 5.971,81 zł do 6.738,80 zł. Aktualnie osiąga wynagrodzenie w podobnym zakresie. D. K., poza wykonywaną przez niego pracą zarobkową, współpracuje z firmą (...) sp. z o.o. w S., która jest jednym z kontrahentów jego pracodawcy. W trakcie trwania małżeństwa pozwanego z K. K. (1), skłonił ją do podpisania umowy zlecenia z firmą (...) sp. z o.o. w celu otrzymywania dodatkowego wynagrodzenia za zakup części samochodowych od tej firmy. Zawarcie takiej umowy przez D. K. byłoby niezgodne z polityką jego pracodawcy. W trakcie trwania małżeństwa rodziców powódek pozwany z tego tytułu osiągał dodatkowe dochody w wysokości ok. 15.000-20.000 zł rocznie.

Aktualnie D. K. pozostaje w związku partnerskim z A. M. (1). Firma (...) sp. z o.o. w S. zawierała następujące umowy zlecenia na świadczenie usług marketingowych z A. M. (1): w 2021 roku na kwotę 7.650 zł, w 2022 roku na kwotę 11.000 zł, w 2022 roku na kwotę 8.700 zł.

Dowód: zeznania K. K. (1), złożone na rozprawie w dniu 5 czerwca 2024 roku, 00:29:03-00:36:16, k. 584-584v; korespondencja sms między K. K. (1) a D. K., k. 475-505 oraz k. 508-510, k. 515-517; k. 520-527, k. 530-533; umowa zlecenie z dnia 17 września 2019 roku, k. 507; odpowiedź z dnia 18 czerwca 2024 roku w firmy (...) sp. z o.o. w S., k. 603.

D. K. wraz z partnerką A. M. (1) zakupił mieszkanie na ul. (...) w T., o powierzchni ok. 74 m 2, z dwoma garażami, za kwotę ok. 470.000 zł w stanie deweloperskim. Pieniądze na wykończenie mieszkania pochodziły z podziałów majątków partnerów, ponieważ każde z nich było po rozwodzie. D. K. i jego partnerka są obciążeni kredytem hipotecznym, którego rata wynosi ok. 2000 miesięcznie. Uiszczają tę ratę po połowie. Pozwany ponosi także następujące miesięczne koszty utrzymania: czynsz – 500 zł, internet i telefon – 150 zł, telewizja – 100 zł, rata kredytu wziętego na poczet zabezpieczenia – 320 zł, paliwo – 500 zł, wizyty u psychologa – 200 zł, nauka języka angielskiego – 240 zł, wyżywienie oraz ubiór – ok. 1000 zł miesięcznie. Łącznie koszty utrzymania pozwanego powinny zamknąć się w kwocie ok. 3500 zł miesięcznie.

Dowód: akt notarialny z dnia 20 maja 2022 roku, k. 570-578; częściowo zeznania D. K., złożone na rozprawie w dniu 5 września 2024 roku, 01:08:25-01:12:47, k. 586; częściowo zeznania świadka A. M. (1), złożone na rozprawie w dniu 6 lutego 2024 roku, 00:21:51-00:39:01, k. 373v-374.

D. K. od 2022 roku rzadko spotyka się z córkami. Ma to miejsce 2 razy w miesiącu na 2-3 godziny. M. i O. siostry K. nie akceptują nowej partnerki ojca i jej dzieci. Chciałaby spędzać czas wyłącznie z ojcem. D. K. uważa, że jego córki mają obowiązek zaakceptowania tych osób, powinny spędzać z nimi czas i wyjeżdżać na wspólne wakacje. Pozwany nie bierze aktywnego udziału w życiu córek.

Dowód: korespondencja sms między K. K. (1) a D. K., k. 112-112-113 oraz k. 448-468; opinia o stanie zdrowia M. K., k. 117; zaświadczenie o stanie zdrowia O. K., k. 118; częściowo zeznania świadka A. M. (1), złożone na rozprawie w dniu 6 lutego 2024 roku, 00:03:31-00:20:13, k. 373-373v; częściwoo zeznania D. K., złożone na rozprawie w dniu 6 czerwca 2024 roku, 01:14:08-01:29:38, k.586-586v; zeznania K. K. (1), złożone na rozprawie w dniu 6 czerwca 2024 roku, 00:51:35-01:03:40, k. 585-585v.

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, przy czym w ocenie Sądu koszty utrzymania powódek wynikają przede wszystkim z zasad doświadczenia życiowego, a dopiero w drugim rzędzie, głównie w zakresie leczenia dzieci, należy ustalać je na podstawie przedłożonych faktur i kwot wskazanych przez ich matkę; a także częściowo na podstawie zeznań świadka A. M. (2) i przesłuchania pozwanego oraz zeznań K. K. (1).

Sąd uznał za wiarygodne dokumenty znajdujące się w aktach sprawy, albowiem nie były one kwestionowane przez strony i Sąd również nie znalazł podstaw do kwestionowania ich autentyczności.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka A. M. (1) w części, w której wskazywała, że D. K. ma bardzo słaby kontakt z córkami, które nie chcą spędzać z nim czasu w towarzystwie świadka i jej dzieci oraz kosztów związanych z zakupem mieszkania na ul. (...). Zeznania świadka w tym zakresie były spójne, logiczne i zgodne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, w tym zeznaniami pozwanego w tej części. Sąd odmówił wiarygodności twierdzeniom A. M. (1) w zakresie, w którym podnosiła, że nie wie, ile D. K. zarabia i nic nie wie o dodatkowych źródłach jego zarobkowania, ponieważ zeznania te są sprzeczne zarówno z pozostałym materiałem dowodowym, w tym dokumentami, jak i z zasadami logiki i doświadczenia życiowego. W pierwszym rzędzie podnieść należy, że skoro świadek i pozwany prowadzą wspólne gospodarstwo domowe, to pomimo posiadania osobnych kont, wiedzą z pewnością, jakie dochody osiąga każde z nich. W innej sytuacji niemożliwe byłoby zarówno wspólne zaciągnięcie kredytu hipotecznego, jak i dzielenie się codziennymi wydatkami. W ocenie Sądu zatem świadek wie, jakie wynagrodzenie osiąga D. K.. W drugim rzędzie podnieść trzeba, że świadek M. mijała się z prawdą, gdy twierdziła, że nie wie nic o umowach zlecenie zawieranych przez byłą żonę pozwanego ze spółką (...) sp. z o.o. w S., ponieważ sama takie umowy zawierała w latach 2021-2022. W tej części zatem zeznania A. M. (1) są nieprawdziwe i uzasadniają twierdzenie, że świadek chciała zataić ten fakt, aby nie wyjawiać rzeczywistych zarobków strony pozwanej. Ponadto D. K. zapytany przez Sąd o to, jakie usługi marketingowe były świadczone na rzecz tego podmiotu zarówno przez K. K. (1) jak i jego aktualną partnerkę, nie umiał udzielić odpowiedzi.

Sąd uznał za wiarygodne w całości zeznania matki powódek, tj. K. K. (1), ponieważ były one spójne, logiczne, konsekwentne, obiektywne, a poza tym zgodne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, w tym przedłożonymi dokumentami, jak i z zasadami logiki i doświadczenia życiowego. W pierwszej kolejności podnieść należy, że, co przyznał sam pozwany, w trakcie trwania małżeństwa stron, to ojciec nawet w większym stopniu niż matka, poświęcał czas córkom, dbał o ich potrzeby materialne i emocjonalne. Sytuacja ulegała zmianie po rozwodzie i po wejściu przez niego w nowy związek z A. M. (1). W drugim rzędzie wskazać trzeba, że w ocenie Sądu za zgodne z zasadami doświadczenia życiowego należy uznać twierdzenia K. K. (1), że w postępowaniu rozwodowym strony umówiły się na alimenty w łącznej wysokości 1000 zł na rzecz każdej z powódek po to, aby zwiększyć zdolność kredytową pozwanego. Przyznać rację należy także matce powódek w tej części, w której wskazywała, że nie miała podstaw, aby nie wierzyć pozwanemu, że będzie wywiązywał się z poczynionych ustaleń. Sąd uznał za wiarygodne twierdzenia matki powódek także w tej części, w której podnosiła, że stan psychiczny dzieci uległ diametralnej zmianie po rozstaniu rodziców powódek, a następnie żądaniu D. K., aby córki zaakceptowały jego nową sytuację życiową. Spowodowało to powstanie kosztów związanych z ich leczeniem, wizytami u (...). Sąd uznał za wiarygodne zeznania matki powódek również w tej części, w której wskazywała, że aktualnie powódki nie chcą spotykać się z ojcem na dłuższy niż 2-3 godziny okres czasu i czują się porzucone, a jej samej ciężko jest pogodzić obowiązki zawodowe i opiekę nad dziećmi. Dodać w tym miejscu należy, że D. K. właściwie nie zaprzeczył żadnej okoliczności podnoszonej przez K. K. (1), która odnosiła się do jego braku zainteresowania córkami, tyle że odpowiedzialnością za taki stan rzeczy obarcza powódki. Zdaniem Sądu rację należało przyznać matce powódek w tym, że pozwany osiąga dodatkowe źródło dochodu poprzez wypłacanie mu „premii” przez jednego z kontrahentów pracodawcy. Okoliczność ta została potwierdzona informacją przesłaną ze spółki (...) sp. z o.o. w S., z której wynika, że A. M. (1), obecna partnerka pozwanego, zawierała z tą spółką umowy, na podstawie których otrzymywała wynagrodzenie w kwocie od 7.650 zł do 11.000 zł rocznie, tj. od 630 zł do 1600 zł miesięcznie. W ocenie Sądu należy zatem przyjąć, że miesięczne dochody pozwanego są wyższe o ok. 600-1600 zł od tych, które otrzymuje od pracodawcy.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania D. K. w części, w której podnosił, że aktualnie ma niewielki kontakt z córkami, że ponosi koszty swojego utrzymania, powódki nie chcą się z nim spotykać z uwagi na nieakceptowanie jego nowej partnerki i jej dzieci. Twierdzenia pozwanego w tym zakresie są zgodne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, w tym zeznaniami A. M. (1) i K. K. (1). Sąd odmówił wiarygodności twierdzeniom D. K., gdy podnosił, że miesięczny koszt związany z jego wyżywieniem to kwota 1500-2000 zł, dokładanie kwoty 300 zł do alimentów miało być nieregularne, nie otrzymuje i nigdy nie otrzymywał dodatkowego wynagrodzenia od spółki (...) sp. z o. o. w S. oraz, że nie ponosi żadnych kosztów utrzymania małoletnich dzieci swojej partnerki. Zdaniem Sądu zeznania strony pozwanej w tym zakresie są sprzeczne z zasadami logiki i doświadczenia życiowego. W pierwszym rzędzie podnieść trzeba, że w ocenie Sądu koszty związane z wyżywieniem pozwanego powinny zamknąć się w kwocie 700-800 zł miesięcznie. D. K. w toku procesu nie podnosił, że z uwagi na chorobę musi stosować specjalną dietę, co zwiększałoby wydatki na żywność. W drugiej kolejność Sąd wskazuje, że za zgodne z zasadami logiki należy uznać twierdzenia matki powódek, że dodatkowa kwota 300 zł tytułem alimentów na rzecz każdej z córek płatna w gotówce, na co strony umówiły się w toku procesu rozwodowego, miała być płacona co miesiąc. Podkreślić należy, że początkowo pozwany wywiązywał się z tych ustaleń, a dopiero później, gdy zamieszkał razem z A. M. (1), przestał opłacać alimenty w wyższej kwocie. Jeśli chodzi z kolei o zawieranie przez jego byłą małżonkę oraz aktualną partnerkę umów zlecenia ze spółką (...) sp. z o.o. w S., to w ocenie Sądu fakt ten został ponad wszelką wątpliwość wykazany przez stronę powodową. Oznacza to więc, że oprócz wynagrodzenia od pracodawcy, D. K. dysponuje dodatkową kwotą stanowiącą swoistą „premię” za dokonywanie zakupów u tego kontrahenta. Aby była podstawa do wypłaty tych pieniędzy spółka ta zawiera fikcyjne umowy na świadczenie usług marketingowych z aktualnymi partnerkami pozwanego i na tej podstawie wypłaca im wynagrodzenie. Zdaniem Sądu niewiarygodne są także twierdzenia D. K. w części, w której podnosił, że nie ponosi żadnych wydatków, w tym związanych z wakacjami, zakupem sprzętów (np. motocykli) dla dzieci swojej partnerki. W ocenie Sądu pozwany, dysponując sporą ilością gotówki miesięcznie (wynagrodzenie w kwocie ok. 6500 zł plus dodatkowe pieniądze z umowy zlecenia), przy wydatkowaniu kwoty nawet ok. 4000 zł miesięcznie wyłącznie na swoje potrzeby, powinien posiadać oszczędności, które umożliwiłyby mu opłacenie alimentów w wyższej kwocie, przyznanych w postanowieniu o udzieleniu zabezpieczenia z dnia 6 listopada 2023 roku (na kwotę 2000 zł miesięcznie). D. K. musiał jednak zaciągnąć kredyt na realizację tego orzeczenia. Zdaniem Sądu dowodzi to temu, że partycypuje on w kosztach utrzymania dzieci swojej partnerki, ze szkodą dla swoich własnych córek. Ponadto należy w tym miejscu wspomnieć o postawie, jaką prezentuje pozwany względem powódek, które mają odpowiednio(...), a mianowicie żąda od nich akceptacji jego nowego związku i nie wyobraża sobie spędzania czasu wyłącznie z powódkami, bez obecności partnerki i jej dzieci. Będzie o tym mowa w dalszej części uzasadnienia.

Przechodząc do rozważań prawnych wskazać należy, że zgodnie z treścią art. 138 k.r.o. w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Przepis art. 135 § 1 k.r.o. stanowi z kolei, że zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

W doktrynie wskazuje się, że przez zmianę stosunków rozumie się istotne zmniejszenie lub ustanie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji albo istotne zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, wskutek czego ustalony zakres obowiązku alimentacyjnego wymaga skorygowania przez stosowne rozstrzygnięcie Sadu (zob. komentarz do art. 138 k.r.o., red. K. Pietrzykowski, wyd. 8, rok 2023, LEGALIS). Ponadto zgodnie ze stanowiskiem zawartym w piśmiennictwie, Sąd dokonując zmiany dotychczasowego orzeczenia lub umowy, powinien wskazać, jakie okoliczności uległy zmianie. Wyrok zapadły w trybie art. 138 k.r.o. nie może być oderwany od poprzedniego tytułu prawnego (zob. Domińczyk, w: K. Piasecki, Komentarz KRO, 2011, art. 138, Nt 12).

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy należy wskazać, że chociaż od momentu orzekania o obowiązku alimentacyjnym pozwanego względem swoich córek do wydania wyroku w niniejszej sprawie upłynął stosunkowo krótki okres czasu (prawie 3 lata), to w ocenie Sądu doszło do zmiany stosunków w rozumieniu art. 138 k.r.o. Przede wszystkim w momencie orzekania rozwodu pomiędzy rodzicami powódek D. K. utrzymywał z nimi poprawne relacje, angażował się w ich życie, adekwatnie odpowiadał na ich potrzeby materialne i emocjonalne. Sytuacja ta trwała tylko niewielki okres czasu po orzeczeniu rozwodu, do momentu związania się przez pozwanego z A. M. (1). Wówczas doszło do znacznego pogorszenia relacji D. K. z córkami, spotkania były coraz krótsze i rzadsze, ojciec przestał angażować się w jakąkolwiek sferę życiową swoich dzieci. D. K. uważa bowiem, że córki, które mają odpowiednio (...)lat mają obowiązek zaakceptowania jego nowego związku i przestrzeni życiowej. Pozwany przez cały czas trwania procesu zdawał się nie rozumieć tego, że dzieci, w tym oczywiście nastolatki, mają prawo do własnego, osobistego, niczym niezakłóconego kontaktu z rodzicem, z którym nie mieszkają na stałe, zwłaszcza, że rodzic ten był z nimi wcześniej bardzo związany. D. K. tłumaczył brak swojego zaangażowania w życie powódek ich postawą i nastawieniem, nie przyjmując do siebie nawet możliwości przyjęcia odpowiedzialności za aktualny stan rzeczy. W tym miejscu dodać także należy, że z zeznań pozwanego wynika, iż przyznaje on priorytet swoim potrzebom ponad potrzeby dzieci. D. K. przez cały czas trwania procesu odmawiał choćby częściowego zmiany swojego stanowiska i konsekwentnie domagał się oddalenia powództwa zeznając jednocześnie, że sam uczęszcza do (...) oraz ma lekcje języka angielskiego, z czym wiążą się dodatkowe wydatki związane z jego utrzymaniem w kwocie ok. 500 zł miesięcznie. Zdaniem Sądu nie ulega wątpliwości, że pozwany ma prawo do podejmowania tego typu przedsięwzięć, niemniej w pierwszej kolejności warto byłoby ustalić najpierw, czy jego dzieci mają zapewnione potrzeby, choćby w zakresie dodatkowych lekcji językowych czy wizyt lekarskich.

Podsumowując tę część rozważań należy zatem stwierdzić, że doszło do zmiany stosunków, o której mowa w art. 138 k.r.o. w zakresie usprawiedliwionych potrzeb powódek, związanych zwłaszcza z leczeniem, zmianą relacji pomiędzy O. i M. siostrami K. a ich ojcem (realizował on osobiste starania o utrzymanie i wychowanie dzieci), a także wzrostem cen usług i dorastaniem dzieci.

M. K. w toku procesu osiągnęła pełnoletniość. Z postępowania dowodowego przeprowadzonego w sprawie wynika, że wzrosły koszty związane z wydatkami szkolnymi, w tym książkami, materiałami biurowymi, wycieczkami itp., a także wydatki na rozrywkę, zajęcia dodatkowe, wakacje. Powódka otrzymuje również kieszonkowe, co biorąc pod uwagę jej wiek jawi się jako całkowicie racjonalne. Jeśli chodzi o koszty związane z rozrywką i wakacjami to podnieść trzeba, że w toku orzekania o obowiązku alimentacyjnym pozwanego w sprawie o rozwód, znaczną część tych kosztów ponosił D. K. – spotkał się z córką, wychodzili wspólnie do restauracji, do kina, wyjeżdżali razem na wakacje. Od 2022 roku wydatki z tym związane ponosi wyłącznie matka powódki, a co za tym idzie, zachodzi konieczność partycypowania w nich przez pozwanego. Sąd ustalił, że koszt utrzymania M. K. to kwota ok. 3.300 zł.

Wydatki związane z utrzymaniem małoletniej powódki O. K. również wzrosły, w takim samym zakresie jak wobec jej siostry, a ponadto powstały koszty leczenia małoletniej w wysokości ok. 600 zł miesięcznie. Koszt utrzymania małoletniej O. K. wynosi ok. 3800 zł miesięcznie, przy czym matka powódki otrzymuje na jej rzecz świadczenie wychowawcze „800 plus” z przeznaczeniem na jej potrzeby.

Orzekając o wysokości, do której należało podwyższyć alimenty od D. K. na rzecz swoich córek, Sąd kierował się także możliwościami majątkowymi i zarobkowymi pozwanego. D. K. posiada wykształcenie średnie, jest z wykształcenia mechanikiem pojazdów samochodowych, pracuje jako specjalista do spraw sprzedaży. Jego miesięczne wynagrodzenie wynosi ok. 7000 zł, przy uwzględnieniu dodatkowego źródła dochodu na podstawie zawieranych ze spółką (...) sp. z o.o. w S. umów zlecenia na nazwisko jego aktualnej partnerki A. M. (1). Zdaniem Sądu miesięczne wydatki pozwanego nie powinny przekraczać kwoty 3.500 zł, o czym była mowa wyżej. Zasadnym jest przeznaczanie przez niego znacznej części pozostałych dochodów na rzecz swoich jedynych dzieci, tj. M. i O. sióstr K.. Po odliczeniu kosztów utrzymania pozwanego ma on do dyspozycji kwotę ok. 3500 zł. W ocenie Sądu należy pozostawić D. K. do swobodnego wydatkowania kwotę ok. 500 zł na nieprzewidziane wydatki, związane z jego zdrowiem, innymi potrzebami, czy spotkaniami z córkami. Uwzględniając natomiast usprawiedliwione potrzeby powódek oraz możliwości majątkowe i zarobkowego pozwanego, Sąd doszedł do przekonania, że winien on płacić na rzecz swoich dzieci łączną kwotę 3000 zł miesięcznie tytułem alimentów.

Wobec powyższego w punkcie pierwszym wyroku Sąd podwyższył alimenty od pozwanego D. K. na rzecz M. K. oraz małoletniej O. K. z kwoty po 700 zł miesięcznie na rzecz każdej z powódek, tj. z łącznej kwoty po 1400 zł, ustalonej wyrokiem Sądu Okręgowego (...) z dnia 13 października 2021 roku w sprawie (...), do kwoty po 1500 zł miesięcznie na rzecz każdej z powódek, tj. do łącznej kwoty 3.000 zł, płatne do rąk powódki M. K. w zakresie alimentów na jej rzecz oraz do rąk matki małoletniej powódki O. K., tj. K. K. (1), w zakresie alimentów na rzecz małoletniej powódki O. K., poczynając od dnia 12 lipca 2023 roku, do dnia 10. każdego miesiąca z góry, z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat.

W punkcie drugim wyroku Sąd oddalił powództwo w pozostałym zakresie uznając, że dalsza kwota tytułem alimentów nie znajduje uzasadnienia w realiach niniejszej sprawy.

W punkcie trzecim i czwartym wyroku Sąd nie obciążył powódek kosztami sądowymi w części oddalonego powództwa oraz kosztami procesu.

W punkcie piątym wyroku Sąd korzystając z dyspozycji art. 102 k.p.c. oraz kierując się zasadą słuszności nie obciążył pozwanego kosztami sądowymi oraz kosztami procesu w sprawie, uznając, że pozwany jest obecnie obciążony obowiązkiem zapłaty zaległych alimentów na rzecz córek i w ocenie Sądu na ten cel, powinien przeznaczyć posiadane przez siebie środki.

W punkcie szóstym wyroku Sąd nadał rygor natychmiastowej wykonalności wyrokowi w punkcie pierwszym na mocy art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c.

Sędzia

Barbara Trokowska-Stempnik

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Natalia Żurawska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Toruniu
Osoba, która wytworzyła informację:  sędzia Barbara Trokowska-Stempnik
Data wytworzenia informacji: