Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 maja 2025 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący Sędzia Dariusz Cieślik

Protokolant st. sekr. sądowy Alina Pokorska

po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2025 r. w Toruniu

sprawy z powództwa:

małol. M. S. działającego przez matkę S. R.

przeciwko:

W. S.

o:

alimenty

I.  zasądza od pozwanego W. S. na rzecz małol. powoda M. S. ur. (...) rentę alimentacyjną w kwocie po 1.000 zł (tysiąc złotych) miesięcznie płatną do rąk matki dziecka S. R., poczynając od dnia 22.08.2024 r. do dnia 10-ego każdego miesiąca z góry, z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat,

II.  oddala powództwo w pozostałej części,

III.  nie obciąża małoletniego powoda kosztami sądowymi w części oddalonego powództwa,

IV.  zasądza od pozwanego na rzecz małoletniego M. S. kwotę 1.800 zł (tysiąc osiemset złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

V.  nie obciąża pozwanego kosztami sądowymi w sprawie,

VI.  wyrokowi w pkt I. nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

UZASADNIENIE

S. R., działając w imieniu małoletniego M. S., w dniu 22.08.2024r. wniosła pozew przeciwko W. S., domagając zasądzenia od pozwanego na rzecz małoletniego powoda alimentów w kwocie 2.000 zł miesięcznie, płatnych z góry do 10-tego dnia każdego miesiąca, do rąk matki małoletniego S. R. z odsetkami ustawowymi w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek raty alimentów, poczynając od dnia wniesienia pozwu.

Ponadto złożono wniosek o udzielenie zabezpieczenia powództwa poprzez zobowiązanie pozwanego do płacenia przez czas procesu kwoty 2.000 zł miesięcznie na rzecz jego małoletniego syna M. S., płatnej z góry do 10-tego dnia każdego miesiąca, do rąk matki dziecka – S. R. – wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia wniesienia pozwu. Pokreślono w tym miejscu, że pozwany z własnej woli nie chce łożyć i nie łoży na syna, a zatem brak zabezpieczenia poważnie utrudni osiągnięcie celu postępowania w sprawie.

W uzasadnieniu wskazano m.in., że małoletni M. jest synem S. R. i W. S.. Powód urodził się w dniu (...) i pochodzi z nieformalnego związku. Według strony powodowej, pozwany po rozstaniu z matką dziecka z własnej woli wykonał na rzecz syna jednorazowy przelew w kwocie 500 zł w dniu 08.05.2023r. i więcej nie przekazał na jego rzecz innych kwot pieniężnych.

Matka małoletniego podała, że na pokrycie usprawiedliwionych potrzeb małoletniego konieczna jest kwota w wysokości ok. 4.000 zł miesięcznie, na którą składają się następująco:

a)  udział w kosztach utrzymania mieszkania i opłatach za media – 600 zł,

b)  wydatki związane ze szkołą – ok. 300 zł,

c)  koszty zakupu odzieży i obuwia – ok. 1.200 zł rocznie,

d)  drobne rozrywki (kino, sale zabaw, teatr, gry, karate, basen) – 600 zł,

e)  środki higieniczne dla małoletniego – ok. 500 zł,

f)  leczenie małoletniego powoda – ok. 350 zł,

g)  koszty wakacji letnich i ferii zimowych, obozów – ok. 4.000 zł (2 obozy rocznie),

h)  koszty wyżywienia powoda – 1.200 zł.

W uzasadnieniu pozwu wskazano m. in., że małoletni M. jest w okresie wzrostu. Potrzebuje co sezon wymiany garderoby. Jest dzieckiem bardzo aktywnym i szybko zużywa ubrania oraz buty. Matka dokłada wszelkich starań, aby odzież i obuwie, noszone przez powoda były dobrej jakości. W odniesieniu do wydatków na środki higieniczne dla małoletniego, zwrócono uwagę na to, że ma on niezwykle wrażliwą skórę i koniecznym jest kupowanie mu specjalistycznych środków kosmetycznych, np. C., M., które nie należą do najtańszych produktów.

Co do kosztów leczenia małoletniego, wskazano, że małoletni nie choruje przewlekle, jednakże często dotykają go infekcje dróg oddechowych i przeziębienie. Ponadto, z powodu szybkiego procesu wzrostu małoletniego odczuwa on niekiedy silne bóle dolnych i górnych kończyn, a także kręgosłupa, co wiąże się z przyjmowaniem przez niego dość często i regularnie środków z zawartością paracetamolu, co potęguje kolejne wydatki.

W dalszej części pisma strona powodowa podaje, że matka syna, z uwagi na trudną sytuację materialną, nie jest w stanie samodzielnie pokrywać wszystkich wskazanych kosztów i w związku z tym pomagali jej rodzice. Jednakże kilka tygodni temu zmarł jej ojciec, tj. dziadek małoletniego powoda. Matka S. R. sama utrzymuje się jedynie z emerytury. S. R. podała, że pracuje w (...) Agencji (...) i za wykonaną pracę otrzymuje wynagrodzenie w minimalnej wysokości.

W dniu 23.08.2024r. Sąd wydał w sprawie postanowienie, na mocy którego udzielono zabezpieczenia roszczenia alimentacyjnego na okres do prawomocnego zakończenia postępowania, zobowiązując pozwanego W. S. do uiszczania na rzecz małoletniego powoda M. S. kwot po 700 zł miesięcznie, płatnych do rąk matki małoletniego S. R., do 10-tego dnia każdego miesiąca z góry z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie opóźnienia w płatności każdej z rat, poczynając od dnia 22.08.2024r. W pozostałym zakresie Sąd oddalił wniosek.

S ą d u s t a l i ł c o n a s t ę p u j e

Małoletni M. S. urodził się (...) w T.. Jest dzieckiem pochodzącym z nieformalnego związku (...).

Małoletni mieszka wraz z matką S. R.. Małoletni jest, co do zasady, zdrowym dzieckiem, nie choruje na choroby przewlekłe. Jest osobą bardzo aktywną fizycznie – uprawia liczne dyscypliny sportu – aktualnie doskonali pływanie z ratownikiem, gra także w piłkę nożną i koszykówkę. Wcześniej uczęszczał także na zajęcia karate i z tenisa, lecz z powodu jego problemów ze stawami, zrezygnował. Powód uczestniczy w obozach sportowych, których koszt wynosi rocznie 2.000 zł. M. S. ma problemy zdrowotne z kręgosłupem oraz ze stawami kostnymi. Rodzina jest w trakcie diagnozowania problemu. Małoletni uczęszcza na rehabilitację, która składa się z 10 sesji. Łączny koszt wszystkich sesji, to 450 zł.

S. R. ma(...) lata, wykształcenie niepełne wyższe z dziedziny (...). Pracuje na podstawie umowy o pracę w (...) Agencji (...) i z tego tytułu otrzymuje wynagrodzenie w kwocie określonej, jako najniższa dopuszczalna przepisami prawa w Polsce, tj. aktualnie 4.666 zł brutto. Nie posiada majątku. Mieszka sama z synem M. w mieszkaniu, którego miesięczny koszt z tytułu czynszu wynosi 840 zł plus media: woda – ok. 300-400 zł (na 3 miesiące), energia elektryczna – 200-300 zł (2 miesiące), Internet i telewizja – ok. 200 zł. Małoletni powód ma swój telefon komórkowy, którego koszt ponosi jego babcia. Ponadto, matka dziecka ponosi wydatki związane z edukacją syna takie, jak podręczniki i pomoce szkolne – ok. 600 zł rocznie, rada rodziców – 120 zł rocznie, obiady szkolne – ok. 120 zł miesięcznie, wycieczki klasowe – ok. 1.000 zł rocznie (2 razy w roku po 350 zł plus kieszonkowe).

W. S. ma (...) lat i pracuje jako ślusarz – spawacz w przedsiębiorstwie (...) Sp. z o.o Sp. k. Mieszka w P.. Z tytułu pracy uzyskuje dochody w wysokości ok. 4.000 zł netto. Nie ma innych dzieci na utrzymaniu, poza małoletnim powodem.

Pozwany przyznał, że przestał łożyć na syna w 2023 roku z powodu depresji, w jaką popadł po rozstaniu z matką dziecka. Popadł w chorobę alkoholową. Obecnie, po terapii zamkniętej, jest w trakcie terapii ambulatoryjnej. Terapię stacjonarną zakończył w I kwartale tego roku. Korzysta z pomocy psychologa dwa razy w miesiącu, u którego wizyta kosztuje 150 zł jednorazowo.

W. S. wynajmuje pokój dla pracowników w delegacji i z tego powodu ponosi koszt 1.500 zł miesięcznie, co stanowi wszystkie opłaty związane z tym mieszkaniem. Jego wynagrodzenie za pracę zostało zajęte przez komornika. Prowadzona egzekucja komornicza dotyczy łącznego zadłużenia na kwotę 60.000 zł.

Ojciec małoletniego powoda uznał roszczenie do kwoty po 700 zł miesięcznie.

(dowód: zupełny odpis aktu urodzenia k. 10,

rachunki k.11-45,

wyciągi z rachunku bankowego k. 46-48,

zaświadczenie z klubu sportów walki k. 49,

zaświadczenie dot. zajęć z pływania k. 50,

zaświadczenie o zatrudnieniu S. R. k. 51,

dane z systemu PESEL-SAD – k. 54-56, 77-78,

informacja ZUS dot. W. S. k. 98-98v,

karta wynagrodzeń pracownika W. S. k. 115-155v,

przesłuchanie S. R. – k. 116v-117,

przesłuchanie W. S. - k. 116-117,

zeznania świadka D. R. - k. 116-116v)

S ą d z w a ż y ł, c o n a s t ę p u j e

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie zeznań świadka i stron procesu, które uznano za wiarygodne, gdyż były spójne, logiczne, nie zawierały sprzeczności i znalazły potwierdzenie, w odpowiedni zakresie, w stosownych dokumentach zebranych w sprawie.

Na mocy z art. 230 kpc uznano za bezsporne okoliczności faktyczne zawarte w pozwie i innych pismach procesowych, oraz przytoczone w ramach informacyjnego wysłuchania stron, którym strona przeciwna nie zaprzeczyła, gdyż nie budziły wątpliwości, co do zgodności z prawdziwym stanem rzeczy i znalazły potwierdzenie w pozostałym materiale procesowym zgromadzonym w sprawie.

Zgodnie z przepisami art. 128, 129, 133 § 1 oraz art. 135 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego kwota alimentów należnych dziecku, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, a nie posiada majątku przynoszącego dochód, zależy od usprawiedliwionych potrzeb dziecka oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości każdego z jego rodziców, albowiem obowiązek alimentacyjny spoczywa w odpowiednich częściach na obojgu rodzicach, stosownie do ich aktualnych możliwości finansowych.

Oznacza to, że również pozwany powinien ponosić odpowiednią część wszystkich wydatków związanych z utrzymaniem jego dziecka w postaci: zakupu wyżywienia, ubioru, wydatków dotyczących stanu zdrowia, oraz innych wydatków niezbędnych do prawidłowego rozwoju i wychowania dziecka.

Stosownie do stanowiska Sądu Najwyższego wyrażonego w uchwale z dnia 9 listopada 1994r., sygn. akt III CZP 138/94, podstawę obliczenia wysokości alimentów stanowi dochód netto (a nie brutto) zobowiązanego (OSNC z 1995r. Nr 3, poz. 43, glosy aprobujące Tadeusz Smyczyński OSP z 1995r. Nr 9, poz. 194, oraz Zdzisław Krzemiński „Monitor Prawniczy” z 1995r., Nr 4, str. 113).

Analiza materiału procesowego zgromadzonego dotychczas w niniejszej sprawie, prowadzi do wniosku, że pozwany tytułem udziału w kosztach utrzymania M. S. powinien świadczyć alimenty w wysokości 1.000 zł miesięcznie.

Zgodnie z zasadą równej stopy życiowej, potrzeby małoletniego syna nie mogą być ustalane tylko na poziomie elementarnym, lecz takim, który odpowiada stopie życiowej jego rodziców i jednocześnie zakres usprawiedliwionych potrzeb dziecka należy oceniać z uwzględnieniem możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego. Poziomu usprawiedliwionych potrzeb dziecka nie można bowiem odrywać od zakresu możliwości zarobkowych i majątkowych rodzica, gdyż obie te przesłanki wzajemnie na siebie rzutują przy ustalaniu wysokości alimentów. Ponadto zasada równej stopy życiowej oznacza, że rodzice powinni zapewnić dziecku warunki materialne odpowiadające tym, w jakich sami żyją.

Sąd wziął pod uwagę, że to na S. R., jako matce małoletniego powoda, z którą dziecko mieszka, spoczywa w głównej mierze ciężar utrzymania syna. Ze swojej roli, w ocenie Sądu, matka wywiązuje się najlepiej, jak może, starając się zapewnić nastoletniemu, dorastającemu synowi wszystko, czego potrzebuje w danym momencie.

Pozwany w 2017 r. rozstał się z matką małoletniego powoda. Ostani raz pozwany przekazał na rzecz małoletniego syna kwotę 500 zł w dniu 08.05.2023r. W tamtym okresie popadł w depresję i alkoholizm, z którego obecnie stara się wyleczyć w sposób zdecydowany i regularny, korzystając z pomocy odpowiednich lekarzy i terapeutów. Zawodowo rozpoczął pracę w charakterze spawacza, lecz na początku tej drogi musi nabyć doświadczenie, odbyć stosowne szkolenia i uzyskać właściwe kwalifikacje oraz certyfikaty. Z tego powodu aktualnie zarabia mniej, niż pracownicy w jego zakładzie pracy, którzy jednak są już wykwalifikowani odpowiednio. Jednakże, niewątpliwie należało przyjąć, że W. S. będzie dążył do własnego rozwoju, jako pracownik, co przełoży się również na wzrost jego wynagrodzenia za pracę.

Zdaniem Sądu, możliwości zarobkowe pozwanego pozwalają uznać, że jest on w stanie płacić 1.000 zł miesięcznie alimentów dla syna. Pozwany, w opinii Sądu, powinien dążyć do podniesienia swojego uposażenia, wynikającego ze świadczonej przez siebie pracy, gdyż takie możliwości występują po stronie pozwanego, co Sąd w toku procesu dostrzegł. Niemniej jednak, Sąd nie mógł nie wziąć pod uwagę trudnej sytuacji życiowej, majątkowej i finansowej pozwanego, który obecnie boryka się z problemami finansowymi i pomimo, że zdaniem Sądu ojciec małoletniego powoda powinien łożyć na syna w kwocie wyższej niż zasądzona w wyroku, to w chwili orzekania Sąd uznał, że kwota 1.000 zł miesięcznie tytułem renty alimentacyjnej jest kwotą maksymalną, jaką pozwany jest w stanie płacić.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 133 § 1 i 135 kro, orzeczono jak w punkcie I sentencji, zasądzając kwotę po 1.000 zł miesięcznie alimentów dla małoletniego dziecka, poczynając od dnia 22.08.2024 r. tj. od dnia wniesienia pozwu.

W pozostałej części powództwo oddalono zatem jako niezasadne, orzekając jak w punkcie II sentencji.

W punkcie III wyroku z uwagi na charakter sprawy nie obciążono małoletnich powodów kosztami sądowymi w części oddalonego powództwa, stosownie do treści art. 102 kpc.

W punkcie IV wyroku Sąd, na podstawie § 10 ust. 4 w zw. z § 8 ust. 1 pkt 5 zasądził od pozwanego na rzecz małoletniego powoda kwotę 1.800 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, biorąc pod uwagę uznanie w wyroku powództwa w wysokości 50 %, tj. 1.000 zł z żądanych przez stronę powodową 2.000 zł miesięcznie.

W punkcie V wyroku na mocy art. 102 kpc Sąd nie obciążył pozwanego kosztami sądowymi w sprawie, biorąc pod uwagę jego trudną sytuacje finansową i majątkową, a przede wszystkim ciążące na nim zobowiązania alimentacyjne i prowadzoną przeciw niemu postępowanie egzekucyjne również w innym zakresie.

Rygor natychmiastowej wykonalności został nadany wyrokowi w części zasądzającej alimenty z urzędu, na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 kpc, o czym orzeczono w punkcie VI sentencji.

Sędzia Dariusz Cieślik