Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 kwietnia 2019 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący SSR Kinga Miotk-Załuska

Protokolant st. sekr. sądowy Grażyna Łukasiak

po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2019 r. w Toruniu

sprawy z powództwa:

J. K.

przeciwko:

K. K.

o:

alimenty

I.  oddala powództwo,

II.  znosi między stronami koszty procesu.

Sygn. akt III RC 541/18

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2018 r. J. K. złożył w tut. Sądzie pozew przeciwko K. K. domagając się zasądzenia na jego rzecz alimentów w kwocie po 4.500 zł miesięcznie płatnych z góry do 5. dnia każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności, wskazując m.in., że jest on ojcem pozwanego. Od sierpnia 2015 r. utrzymuje się z zasiłków otrzymywanych z MOPR. Aktualnie otrzymuje zasiłek stały w wysokości (...) zł oraz zasiłek celowy w wysokości (...) zł miesięcznie na zakup artykułów żywnościowych. Powód od października 2011 r. leczy się z powodu depresji i stanów lękowych. Ma za sobą próby samobójcze i pobyty w szpitalu. Znaczne pogorszenie stanu jego zdrowia sprawiło, że zmuszony był zaprzestać pracy dziennikarskiej i zwrócić się o pomoc do MOPR. Powód podał, że mieszka sam. Otrzymywane środki nie wystarczają na pokrycie wydatków związanych z utrzymaniem mieszkania.

Powód w uzasadnieniu wskazał również, że to dzięki jego wsparciu i jego ciężkiej pracy pozwany mógł kształcić się w Anglii i dziś przebywając tam znajduje się w komfortowej sytuacji materialnej. Powód jest ofiarą znęcania się psychicznego przez pozwanego. Pozwany nie interesuje się stanem zdrowia i sytuacją życiową powoda. Powód podał, że z uwagi na problemy z uzębieniem i brak środków na zakup nowej protezy ma problem z przyjmowaniem posiłków oraz tym samym problemy natury gastrycznej. Dodatkowo w 2017 r. zdiagnozowano u niego chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa. Według orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności powód został uznany za niepełnosprawnego w stopniu umiarkowanym. Zatrudnienie może on znaleźć tylko w warunkach pracy chronionej.

W odpowiedzi na pozew z dnia 15 października 2018 r. pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości wskazując m.in., że J. K. już dwukrotnie (w 2015 r. i w 2016 r) wytaczał przeciwko swojemu synowi powództwo o zasądzenie alimentów. Pierwsze postępowanie zostało umorzone na skutek cofnięcia pozwu, zaś w przypadku drugiego Sąd oddalił powództwo jako niezasadne. Przedmiotowe powództwo w ocenie pozwanego jest oparte na tych samych przesłankach faktycznych, całkowicie nieprawdziwych i bezzasadnych. Co więcej treść wszystkich trzech powództw jest praktycznie niezmieniona.

Pozwany podkreślił, że powód nadal zalega z płatnościami alimentacyjnymi względem pozwanego. Aktualnie wciąż toczy się w tej sprawie postępowanie komornicze. Przeciwko powodowi zapadły prawomocne wyroki sądów o pobicie i znęcanie się nad rodziną, zniesławienie matki pozwanego, czy przywłaszczenie alimentów przeznaczonych dla pozwanego.

Pozwany podał, że powód w 2016 r. sprzedał mieszkanie po swoich rodzicach i zakupił nowe mieszkanie w T.. Po zakupie nowego mieszkania pozostała mu do dyspozycji kwota prawie 80.000 zł. Ponadto w ocenie pozwanego powód ma możliwość sprzedaży tego mieszkania i zamiany go na mniejsze i tańsze. Według wiedzy pozwanego powód dodatkowo zarobkuje handlując w sieci hobbystycznymi pamiątkami sportowymi. Przez okres ostatnich lat powód nie dopełnił formalności związanych z rejestracją w PUP w T. jako osoba bezrobotna, nie poszukiwał aktywnie pracy i nie robił nic więcej poza inicjowaniem kolejnych postępowań.

Sąd ustalił, co następuje

K. K. jest synem J. K.. Od 2006 r. przebywa w Anglii. Początkowo mieszkał tam razem z ojcem, jednak w styczniu 2013 r. J. K. wrócił do Polski.

/ok oliczności bezsporne/

K. K. pracuje w Anglii jako pracownik fizyczny i zarabia ok. (...) funtów miesięcznie. Jego miesięczne wydatki wynoszą ok. 1.330 funtów miesięcznie i składają się na to: czynsz 395 funtów, podatek mieszkaniowy 70 funtów, woda 20 funtów, prąd i gaz 22,50 funtów, internet 15 funtów, telefon 31,98 funtów, telewizja 15,98 funtów, ubezpieczenie mieszkania 6,50 funtów, opłata za konto bankowe 9 funtów, koszty utrzymania samochodu łącznie ok. 360 funtów, spłaty pożyczek 240 funtów, wyżywienie 150 funtów.

Powód pozostaje w związku nieformalnym i mieszka wspólnie z partnerką. Nie ma dzieci.

/dowód: zeznania B. K. k. 119

zestawienie kosztów utrzymania k. 163/

J. K. ma (...) lat. Z zawodu jest dziennikarzem.

/okoliczność bezsporna/

Wyrokiem z dnia 21 sierpnia 2014 r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód III Wydział Karny w sprawie o sygnaturze III K 658/14 J. K. został skazany za czyn z art. 284 § 2 kk w zw. z art. 12 kk polegający na tym, że w okresie od 31 października 2012 roku do 15 stycznia 2013 roku w L., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, 4-krotnie w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, przywłaszczył sobie powierzone mu tytułem alimentów dla syna K. K. pieniądze w łącznej kwocie 8.163,02 zł. W wyroku tym (pkt II) orzeczono m.in. środek karny w postaci obowiązku naprawienia wyrządzonej szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego K. K. kwoty 8.163,02 zł.

J. K. nie wykonał tego środka i w związku z tym toczy się przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne.

/dowód: wyrok w sprawie III K 658/14 SR w Lublinie k. 75

zawiadomienie o wszczęciu egzekucji k. 73, 330-331/

W dniu 3 października 2016 r. J. K. złożył w tut. Sądzie pozew o zasądzenie od K. K. na jego rzecz kwot po 2.600 zł miesięcznie tytułem alimentów oraz o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz kwoty po 1.500 zł miesięcznie tytułem zaległych alimentów za okres od stycznia 2013 r. do września 2015 r..

Wyrokiem z dnia 14 września 2017 r. Sąd Rejonowy w Toruniu oddalił powództwo J. K.. Wyrok uprawomocnił się dnia 3 listopada 2017 r.

/dowód: akta III RC 767/16 SR w Toruniu/

W dniu 26 kwietnia 2017 r. J. K. złożył w Sądzie Rejonowym w Toruniu wniosek o podział majątku wspólnego zgromadzonego w czasie trwania związku małżeńskiego z B. K. i wniósł o zasądzenie kwoty 175.000 zł tytułem, podziału po rozwiązaniu związku małżeńskiego oraz kwoty 40.000 zł za pamiątki przekazane do (...). W toku postępowania J. K. przyznał, że strony nie mają zgromadzonego majątku wspólnego.

Postanowieniem z dnia 29 listopada 2017 r. Sąd Rejonowy w Toruniu w sprawie XI Ns 754/17 oddalił wniosek J. K..

/dowód: akta XI Ns 754/17 SR w Toruniu/

J. K. po raz ostatni pracował na stałe w L. w 2013 r. W 2016 r. i w 2017 r. starał się o dofinansowanie w PUP w T. na założenie własnej działalności gospodarczej, jednak go nie uzyskał.

Decyzją Miejskiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w B. z dnia 31 stycznia 2018 r. J. K. został uznany za osobę niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym. W odniesieniu do kwestii zatrudnienia wskazano, że może on podjąć pracę w warunkach chronionych. Orzeczenie zostało wydane na okres do 30 listopada 2019 r.

W dniu 5.04.2018 r. podpisał na okres roku umowę o pracę w Holandii przy pakowaniu pieczarek. Pracował tam jednak wyłącznie przez około miesiąc, po czym zrezygnował z pracy. Zarobił wówczas ok. (...)euro.

Powód nie podejmował innych działań celem znalezienia zatrudnienia.

Decyzją ZUS z dnia 21 czerwca 2018 r. odmówiono powodowi przyznania prawa do renty, bowiem lekarz orzecznik ZUS orzekła, że częściowa niezdolność do pracy powstała 21.07.2017 r., tj. nie powstała w trakcie trwania okresu ubezpieczenia bądź w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Powód w chwili obecnej jest zarejestrowany w PUP w T., jako bezrobotny bez prawa do zasiłku.

J. K. jest właścicielem mieszkania o powierzchni 33 m ² składającego się z 1 pokoju, o wartości około 170.000 zł.

Koszt utrzymania mieszkania wynosi 240 zł miesięcznie. Stara się żyć oszczędnie i co kwartał ma nadpłatę za wodę w wysokości ok. 200 zł. Powód ma przyznany dodatek mieszkaniowy w kwocie ok. 170 zł.

Od 1 marca 2018 r. otrzymuje zasiłek stały w kwocie (...) zł oraz zasiłki celowe np. na zakup żywności czy na energię elektryczną i leki. Otrzymuje również co miesiąc żywność z Banku Żywności.

Powód sprzedaje czasem –rzadko- posiadane przez siebie rzeczy do komisów i lombardów aby uzyskać dodatkowe środki na swoje utrzymanie.

J. K. trzykrotnie podejmował próby samobójcze: w 2007, 2011 r. oraz 2017 r. Od 2012 r. powód leczy się psychiatrycznie. Obecnie posiada skierowanie do szpitala psychiatrycznego na oddział dzienny. Jest wpisany na listę oczekujących na wolne miejsce - w dniu 25 czerwca 2019 roku. Na poprzedni termin wyznaczony 22 stycznia 2019 roku nie stawił się –jak podał- z powodów finansowych. Leczy się również z powodu zwyrodnienia wielostawowego.

Powód posiada liczne długi, m.in. w (...) S.A. z siedzibą w G., Grupie (...) sp. z o.o. z siedzibą w P., (...) S.A. z siedzibą w G..

Swój miesięczny koszt utrzymania powód ocenił na kwotę 500 zł miesięcznie.

J. K. po raz ostatni widział się z synem w 2013 r. Wówczas to wysłał maila do partnerki pozwanego, w którym napisał, że przeklina ją i pozwanego i życzy im aby urodziły im się chore dzieci.

/dowód: umowa sprzedaży k. 35-37, 302-308

zawiadomienie o rozpoczęciu procedury przedsądowej k. 38

zawiadomienie o windykacji należności k. 39,269

pismo Urzędu Miasta T. k. 40

pismo (...) S.A. k. 41-42, 259-260

pismo Grupa (...) sp. z o.o. k. 44

wezwanie do zapłaty należności k. 45-46, 48-52, 261-268, 272-276

zawiadomienie o uchyleniu zajęcia k.47

decyzja Prezydenta Miasta T. k. 55

dokumentacja medyczna powoda k. 56, 58-63, 71-72, 85, 182-184, 186-191, 193-202, 204-205, 207-208, 210-211, 215, 223, 225

orzeczenie o stopniu niepełnosprawności k. 57, 218-219

decyzja MOPR w T. k. 64, 76-77, 213, 235-236

umowa o pracę k. 65-70, 287-292

pismo PUP w T. k. 134

zapis korespondencji e-mail k. 146

decyzja ZUS k. 221

rozliczenie zużycia wody k. 249-250

zaświadczenie MOPR k. 256-257

pismo KRD k. 271

potwierdzenie przelewu k. 328

przesłuchanie powoda k. 333-334/

Sąd zważył, co następuje

Przedstawiony stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dowody z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, zeznania świadka B. K., wyjaśnienia pozwanego oraz przesłuchanie powoda J. K. oraz na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach III RC 767/16 i XI Ns754/17 Sądu Rejonowego w Toruniu.

Sąd przyjął za wiarygodne dowody w postaci dokumentów złożonych przez strony do akt sprawy, albowiem nie było podstaw do ich podważenia. Żadna ze stron nie kwestionowała ich autentyczności.

Zgodnie z art. 230 kpc uznano za bezsporne okoliczności faktyczne zawarte w pozwie, pismach procesowych złożonych w sprawie, którym strona przeciwna nie zaprzeczyła, gdyż nie budziły wątpliwości co do zgodności z prawdziwym stanem rzeczy i znalazły, w odpowiednim zakresie, potwierdzenie w pozostałym materialne procesowym.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka B. K. albowiem były one logiczne, rzeczowe i spójne. Pozostawały również w zgodzie z pozostałym materiałem dowodowym. Niewielkie rozbieżności wynikały z braku dokładnej wiedzy świadka o danej okoliczności.

W ocenie Sądu wyjaśnienia oraz zeznania złożone przez powoda oraz wyjaśnienia pozwanego należało co do zasady uznać za wiarygodne. Przedstawiane przez strony fakty nacechowane jednak były subiektywną oceną poszczególnych okoliczności. Strony starały się bowiem w sposób jak najbardziej korzystny dla siebie przedstawić okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy, tzn. swoje możliwości zarobkowe i majątkowe oraz koszty utrzymania.

Zgodnie z treścią art. 128 kro obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania (obowiązek alimentacyjny) obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo. Za wyjątkiem świadczeń alimentacyjnych rodziców na rzecz dzieci, które nie są jeszcze w stanie samodzielnie się utrzymać, uprawniony do świadczeń alimentacyjnych jest tylko ten, kto znajduje się w niedostatku (art. 133 § 2 kro).

Ustawa nie definiuje pojęcia niedostatku. W związku z tym uczynił to Sąd Najwyższy w uchwale pełnego składu z dnia 16 grudnia 1987 r. (sygn. akt III CZP 91/86). Wskazano w niej, że: „za znajdujące się niedostatku należy uważać osoby, które nie mogą własnymi siłami zaspokoić usprawiedliwionych potrzeb, nie posiadają własnych środków w postaci wynagrodzenia za pracę, emerytury czy renty ani też dochodów z własnego majątku”. W doktrynie wskazuje się ponadto, że stan niedostatku zachodzi wtedy, gdy uprawniony nie ma żadnych albo wystarczających możliwości zarobkowych i majątkowych, a w rezultacie nie ma w ogóle lub nie ma dostatecznych środków do życia. W wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 13 stycznia 2012 r. (sygn. akt VI Aca 807/11) wskazano, że nie znajduje się w niedostatku ten, kto jest zdolny do pracy, a jednak nie chce pracować.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy należy wskazać, że z orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, wydanego przez Miejski Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w B. z dnia 31 stycznia 2018 r. (k.57) wynika, że powód posiada orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności i może podjąć zatrudnienie w warunkach pracy chronionej. Podkreślenia wymaga zatem to, że strona powodowa nie została uznana za osobę całkowicie niezdolną do pracy. Pomimo tego powód od przynajmniej kilku lat nie czyni starań w celu znalezienia odpowiedniego dla niego zatrudnienia twierdząc, że stan zdrowia nie pozwala mu na podjęcie pracy. Powód powoływał się w toku postępowania, iż nie może on pracować bowiem ZUS w decyzji odmawiającej przyznania mu prawa do renty wskazał, że jest on niezdolny do pracy. Jak jednak wynika z uzasadnienia decyzji, Lekarz Orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 29.05.2018 r. stwierdził u powoda częściową niezdolność do pracy, która powstała z dniem 21.07.2017 r.

W ocenie Sądu wskazane powyżej okoliczności przemawiają za twierdzeniem, że powód uchyla się od podjęcia pracy. Mając (...) lat, posiadając wykształcenie średnie, doświadczenie w zawodzie dziennikarza powód miał i nadal ma możliwość podjęcia zatrudnienia. Z własnej woli nie czyni jednak tego.

W związku z powyższym, w ocenie Sądu, powód nie znajduje się w niedostatku w rozumieniu art. 133 § 2 kro, bowiem posiada zdolność do podjęcia pracy, której jednak z własnej woli nie wykorzystuje. Niewątpliwie jednak powód znajduje się w trudnej sytuacji materialnej utrzymując się jedynie z zasiłków z opieki społecznej. Trzeba jednak wskazać, iż taka sytuacja utrzymuje się od kilku lat. Powód od kilku lat nie podejmuje pracy.

Wobec ustalenia przez Sąd, że powód nie znajduje się w niedostatku, powództwo podlegało oddaleniu.

Na marginesie należy także wskazać, w ślad za ustaleniami dokonanymi w sprawie III RC 767/16 i XI Ns 754/17 SR w Toruniu na to, że strona powodowa pozostaje w dalszym ciągu dłużnikiem względem pozwanego. Bez znaczenia dla sprawy są twierdzenia powoda, że miał z synem „dżentelmeńską umowę”, że w zamian za to, że go utrzymywał w Anglii może zabrać alimenty. Wskazać trzeba, że powód został skazany wyrokiem sądu karnego za przywłaszczenie sobie w okresie od 31 października 2012 r. do dnia 15 stycznia 2013 r. kwoty 8.163 zł, które stanowiły alimenty dla strony pozwanej /k.87 akt XI Ns 754/17/. Do chwili obecnej powód tego świadczenia nie spełnił a nadto, jak sam wskazał w jednym z pism procesowych, wnosił on o zasądzenie alimentów w kwocie 4.500 zł miesięcznie, bowiem dzięki uzyskaniu tej kwoty mógłby on spłacić zadłużenie względem syna. W związku z tym, zdaniem Sądu uwzględnieniu powództwa stanęłaby także na przeszkodzie zasada współżycia społecznego, a mianowicie zasada słuszności i sprawiedliwości.

Nie bez znaczenia jest twierdzenie powoda zawarte w jego piśmie kierowanym do pozwanego w listopadzie 2017 roku „naprawdę nie chciałbym dalej walczyć o jakieś alimenty. Wcześniej czy później by mi przyznali, zwłaszcza gdy będę bezdomnym…” /k.315 akt/.

Nadmienić również trzeba, że stosownie do treści art. 6 kc, powód nie wykazał możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego, a ciężar dowodu w tym zakresie spoczywał na nim. Kwestia ta jest jednak o tyle marginalna, że do oceny tych możliwości Sąd przystępuje dopiero wówczas, gdy ustali, że uprawniony znajduje się w niedostatku.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w punkcie I sentencji, oddalając powództwo jako niezasadne.

Na mocy art. 100 kpc Sąd zniósł wzajemnie między stronami koszty procesu.