Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 grudnia 2023 r.

Sąd Rejonowy (...) III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący Sędzia Piotr Kawecki

Protokolant sekr. sądowy Anna Sosnowska

po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2023 r. (...)

sprawy z powództwa: małoletniej E. S. działającej przez matkę J. B. (1)

przeciwko A. S. (1)

o alimenty

I.  utrzymuje w mocy wyrok zaoczny z dnia 14 lipca 2022r. w zakresie

punktów: I, III i IV sentencji wyroku;

II.  uchyla wyrok zaoczny z dnia 14 lipca 2022r. w zakresie punktu II sentencji wyroku i zasądza od pozwanego A. S. (1) na rzecz małoletniej E. S. kwotę 3600 zł (trzy tysiące sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w płatności za czas od dnia uprawomocnienia wyroku do dnia zapłaty.

Sygn. akt (...); (...)

UZASADNIENIE

J. B. (1) działając w imieniu małoletniej E. S. w dniu 6.08.2021 r. wniosła pozew (k. 3-19 akt) przeciwko A. S. (1) domagając się zasądzenia od pozwanego na rzecz małoletniej powódki E. S. alimentów w kwocie po 1.500 zł miesięcznie od dnia wniesienia pozwu, płatnych do dnia 10 każdego miesiąca wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w płatności którejkolwiek z rat, na konto bankowe matki powódki J. B. (1). J. B. (1) wniosła także o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego.

Jednocześnie J. B. (1) wniosła o zabezpieczenie roszczenia przez zobowiązanie pozwanego do uiszczania na rzecz małoletniej powódki E. S. przez czas trwania niniejszego postępowania, począwszy od dnia wniesienia pozwu - kwoty po 1.500 zł miesięcznie, płatnych do dnia 10 - tego każdego miesiąca wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w płatności którejkolwiek z rat, na konto bankowe matki powódki J. B. (1).

W uzasadnieniu pozwu wskazano m.in., że małoletnia E. S. urodziła się (...) i jest dzieckiem J. B. (1) i A. S. (2). Rodzice małoletniej powódki początkowo żyli wspólnie w Wielkiej Brytanii, pozostawali w związku konkubenckim. W 2019 r. strony wróciły do Polski, a relacje rodziców małoletniej zaczęły się pogarszać, w konsekwencji J. B. (1) i A. S. (2) rozstali się. Pozwany na początku 2021 r. wrócił do Anglii i od tego czasu w żaden sposób nie partycypuje w kosztach utrzymania małoletniej ich córki, nie wykazuje zainteresowania jej osobą.

Matka małoletniej powódki wskazała, że pozwany jest mechanikiem samochodowym i zatrudniony jest na stanowisku kierowcy wózków widłowych w firmie (...) Ltd (...) i z tego tytułu otrzymuje (...) tygodniowo. Natomiast matka małoletniej powódki, od czasu powrotu do Polski w 2019 r. ma problem ze znalezieniem pracy. Pod koniec 2019 r. pracowała w szkole na stanowisku sprzątaczki, a obecnie zarejestrowana jest w urzędzie pracy jako osoba bezrobotna.

J. B. (1) miesięczny koszt utrzymania małoletniej powódki oceniła na kwotę ok. 2.000 zł, na którą składają się:

1. dojazdy do szkoły i artykuły szkolne – 150 zł,

2. opłaty związane z eksploatacją mieszkania i zapłata mediów – 365 zł,

3. wyżywienie – ok. 500 zł,

4. odzież i obuwie – ok. 200 zł,

5. środki czystości i chemia gospodarcza – ok. 150 zł,

6. telefon komórkowy – ok. 530 zł,

7. kultura, rozrywka – ok. 50 zł.

J. B. (1) wskazała, że w 2019 r. u małoletniej powódki zdiagnozowano epilepsję, koszt leków związanych z jej leczeniem wynosi ok. 100 zł miesięcznie.

J. B. (1) wskazała także, iż pozwany zobowiązany jest do rent alimentacyjnych na swoje dzieci z poprzedniego małżeństwa – na 16 letnią N. i 10-letniego P., których nie uiszcza dobrowolnie – prowadzona jest przeciwko niemu egzekucja tych świadczeń.

Postanowieniem z dnia 14 stycznia 2022 r. Sąd Rejonowy (...) oddalił wniosek strony powodowej o udzielenie zabezpieczenia powództwa. (k. 20)

W dniu 14 lipca 2022 r. Sąd Rejonowy (...) w sprawie (...)wydał wyrok zaoczny w którym zasądził od pozwanego A. S. (1) alimenty na rzecz małoletniej E. S. w kwocie 1.500 zł miesięcznie, poczynając od dnia 06.08.2021r., płatne z góry do dnia 10-go każdego miesiąca, do rąk matki małoletniej - J. B. (1), z odsetkami ustawowymi w przypadku uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat. W punkcie II wyroku Sąd zasądził od pozwanego A. S. (1) na rzecz małoletniej E. S. kwotę 3600 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. W punkcie III Sąd nakazał pobrać od pozwanego A. S. (1) na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego (...) kwotę 1.000 zł tytułem zwrotu kosztów sądowych od których zapłaty zwolniona był strona powodowa. W punkcie IV Sąd nadał wyrokowi w punkcie I rygor natychmiastowej wykonalności. (k. 34)

W dniu 18 listopada 2022 r. pozwany wniósł o przywrócenie terminu do złożenia sprzeciwu od wyroku zaocznego z dnia 14 lipca 2022 r., o wstrzymanie wykonania ww. wyroku i o uchylenie postanowienia o nadaniu wykonalności ww. wyrokowi (k. 46-64) wskazując m.in., że pozwany nie posiadał wiedzy, że toczy się przeciwko niemu postępowanie o alimenty, a o postępowaniu i zapadłym w jego trakcie wyroku dowiedział się dopiero od matki małoletniej powódki. Nadto, pozwany wskazał, iż J. B. (1) znany był adres zamieszkania pozwanego, a mimo tego w pozwie wskazała inny, niewłaściwy jego adres.

Jednocześnie pozwany wniósł sprzeciw od wyroku zaocznego z dnia 14 lipca 2022 r. wydanego w niniejszej sprawie przez Sąd Rejonowy (...), domagając się jego uchylenia i oddalenia powództwa w całości. W uzasadnieniu pozwany wskazał m.in., że to matka małoletniej powódki zakończyła związek z poznanym i razem z córką wróciła do Polski. Od tego czasu pozwany przekazuje matce dziecka różne kwoty w granicach ok. 1.000-2.000 zł miesięcznie, które przelewa na rachunek bankowy sąsiadki matki małoletniej powódki – M. K., która następnie przekazywała je J. B. (1). Sposób przekazywania przez pozwanego alimentów wynikał z faktu, iż J. B. (2) ma zajęcie na rachunku bankowym i obawiała się, że przekazywane przez pozwanego kwoty zostaną zajęte przez komornika - na jej prośbę pozwany ostatnie przelewy zatytułował „alimenty”, aby w ten sposób zapewnić, że nie będą one podlegać zajęciu w toku postępowania egzekucyjnego. Pozwany wskazał, że został zaskoczony decyzją matki powódki o zakończeniu ich związku, a tym bardziej zaskoczony był tym, że wystąpiła ona o alimenty na rzecz ich małoletniej córki.

Pozwany wskazał, że obecnie zatrudniony jest na stanowisku magazyniera, a jego zarobki zależą od ilości przepracowanych godzin i wynoszą przeciętnie ok. 1.400 funtów miesięcznie. Natomiast na miesięczne koszty utrzymania pozwanego składają się; czynsz – 380 funtów, wyżywienie – 200 funtów, dojazdy do pracy – 150 funtów, doładowania telefonu – 15 funtów, środki higieny – 30 funtów, odzież – 100 funtów, tj. łącznie 875 funtów miesięcznie.

W ocenie pozwanego, kwota 1.500 zł miesięcznie tytułem alimentów jest zawyżona. Małoletnia ma (...) lat i koszty jego partycypacji w nich są zawyżone, mając na względzie, iż do utrzymania dziecka powinni przyczyniać się oboje rodzice. Matka małoletniej powódki po powrocie do Polski pracowała jedynie przez okres ok. 3 miesięcy, a zdaniem pozwanego posiada ona możliwość podjęcia pracy zarobkowej i również powinna uczestniczyć w finansowym utrzymaniu córki. Od okresu od którego zostały zasądzone alimenty, tj. od sierpnia 2021 r. do czasu kiedy matka małoletniej powódki zakończyła z pozwanym związek, pozwany przekazywał dobrowolnie na rzecz utrzymania swojej rodziny alimenty, które w pełni zaspokajały potrzeby małoletniej córki, zatem niezasadne jest zasądzenie alimentów od sierpnia 2021 r. Obecnie pozwany zamierza płacić dobrowolne alimenty na rzecz małoletniej powódki w wysokości 500 zł miesięcznie. Ponadto pozwany wskazał, że w 2018 r. on i J. B. (1) sprzedali dom w Anglii, a cała kwota uzyskana ze sprzedaży została przekazana przez pozwanego J. B. (1), która przeznaczyła środki na utrzymanie rodziny, w tym także małoletniej powódki.

Postanowieniem z dnia 28 kwietnia 2023 r. Sąd Rejonowy (...) przywrócił pozwanemu A. S. (2) termin do złożenia sprzeciwu od wyroku zaocznego z dnia 14 lipca 2022 r. (k. 20) Sprawa została zarejestrowana pod sygn. akt (...).

Pismem z dnia 15 listopada 2023 r. pozwany uznał powództwo do kwoty 500 zł miesięcznie, w pozostałym zakresie wnosił o jego oddalenie. (k. 105-107)

Sąd ustalił, co następuje:

Małoletnia E. S. urodziła się (...) w C., na terenie (...) i pochodzi ze związku nieformalnego J. B. (1) i A. S. (1).

Alimenty na rzecz małoletniej E. S. nie były dotychczas ustalone.

/dowód: okoliczność bezsporna,

a nadto dowód: odpis zupełny aktu urodzenia – k. 9/

Małoletnia E. S. ma (...)lat. W czerwcu 2023 r. u małoletniej zdiagnozowano autyzm i niepełnosprawność intelektualną w stopniu lekkim. Od 2019 r. małoletnia choruje także na (...). Napady (...) – z uwagi na leczenie tego schorzenia nie są częste, jednakże zdarzają się – także w czasie zajęć szkolnych, wówczas J. B. (1) zmuszona jest niezwłocznie odbierać córkę ze szkoły. Obecnie małoletnia powódka uczęszcza do (...) klasy szkoły podstawowej, w przeszłości powtarzała pierwszą klasę, ma problemy w nauce - istnieje ryzyko, że będzie musiała zmienić szkołę na szkołę specjalną, bardziej dostosowaną do jej potrzeb edukacyjnych. Małoletnia zasadniczo leczy się w ramach NFZ – prywatnie korzysta z pomocy psychiatrycznej ze względu na długie kolejki oczekiwania w ramach NFZ, koszt wizyty wynosi 220 zł, wizyty zazwyczaj odbywają się co 2-3 miesiące. Małoletnia nosi okulary – koszt oprawek to 800 zł, do tego dochodzą koszty szkieł. Na wyżywienie dla małoletniej, jej matka przeznacza 500 zł miesięcznie, na odzież i obuwie 200-300 zł miesięcznie, na abonament telefoniczny – 31 zł miesięcznie, na leki – 150 zł miesięcznie, na paliwo na dojazdy do lekarza, na treningi umiejętności społecznych, do szkoły – ok. 200 zł miesięcznie, na środki higieny i czystości – 150 zł miesięcznie. Podręczniki do szkoły są darmowe, musiała jedynie zakupić książkę do religii, składka na radę rodziców wynosi 200 zł rocznie, dodatkowo płatne są wyjścia, np. do teatru 20 zł. Małoletnia spożywa obiady w szkole, za które opłata wynosi ok. 80-90 zł miesięcznie (jeden obiad kosztuje 5 zł). J. B. (1) nie stać na zapewnienie małoletniej powódce wyjazdów wakacyjnych czy w okresie ferii, nie stać jej na zapisanie małoletniej na zajęcia ruchowe, rozwojowe, na zapisanie małoletniej na zajęcia rozwijające jej obecną pasję – rysowanie.

Miesięczny koszt utrzymania małoletniej powódki, J. B. (1) oceniła na kwotę 2.000-2.500 zł, w ocenie Sądu ten koszt jest nieznacznie niższy – rzędu 1900 – 2300 zł miesięcznie.

J. B. (1) otrzymała na wyprawkę dla małoletniej kwotę 300 zł z programu (...), wystarczyła ona jedynie częściowo na zakup tej wyprawki. Pobiera także świadczenie wychowawcze 500+ na małoletnią.

Matka małoletniej powódki J. B. (1) ma (...)lat i z zawodu jest krawcową. Do Polski wróciła razem z małoletnią powódką w 2019 r., początkowo mieszkała w T., a od sierpnia 2020 r. mieszka w C.. W Anglii pracowała w charakterze magazynierki. Po powrocie do Polski pracowała przez okres 3 miesięcy jako sprzątaczka w szkole, w godzinach od 13 do 21 – z pracy zrezygnowała w grudniu 2019 r., gdyż nie widywała się z córką. Od tego czasu nie pracuje, zarejestrowana jest jako osoba bezrobotna. Dorabia wykonując drobne usługi krawieckie, z czego otrzymuje dochody w wysokości ok. 200-300 zł miesięcznie.

J. B. (1) mieszka razem z partnerem i małoletnią powódką w C., na terenie ogródków działkowych. Dom jest jej własnością, zakupiony został ze środków pochodzących ze sprzedaży domu w Anglii, wyremontowany i przystosowany do mieszkania. Środki na zakup domu w Anglii pochodziły od rodziców J. B. (1), w 70% dom był jej własnością, a w 30% własnością pozwanego. Dom w Anglii strony sprzedały w 2019 r. za kwotę 180 tysięcy funtów, z czego 25% przeznaczone zostało na podatek, część środków na spłatę kredytu, a do podziału między stronami zostało 35 tysięcy funtów. Domek w C. jest obecnie wart ok. 80-90 tysięcy złotych. Oprócz domku w C., matka małoletniej powódki nabyła także samochód V. (...), rocznik 2006 za kwotę 15.000 zł. J. B. (1) po powrocie z Anglii kupiła także działkę budowlaną o powierzchni 800 m ², położoną w O., za kwotę 30 tysięcy złotych. Obecnie J. B. (1) nie posiada oszczędności, nie ma także zobowiązań finansowych.

(...) J. B. (1) pracuje w (...) jako elektromonter, do domu przyjeżdża raz/dwa razy w miesiącu na tydzień czasu. (...) przekazuje jej ok. 1.500 zł miesięcznie, zakupił także opał na zimę.

Na opłaty związane z zamieszkiwaniem składają się: prąd – ok. 800 zł co dwa miesiące, opał: 2 metry drzewa kosztują 800 zł, tona węgla 1.800 zł – na zimę potrzebują 2 ton węgla i 2-3 m drzewa, wywóz szamba – 150-170 zł co 2/3 tygodnie. Opłata za internet i telewizję wynosi łącznie 120 zł miesięcznie.

Na swoje utrzymanie J. B. (1) miesięcznie przeznacza: 500 zł na żywność - 500 zł, 200 zł na odzież i obuwie, 50 zł na środki czystości i higieny. Opłaca składkę OC/AS – 500 zł rocznie, na paliwo przeznacza – 300-350 zł miesięcznie, dodatkowo dochodzą opłaty za przegląd i bieżące naprawy samochodu.

/dowody: dokumentacja medyczna – k. 10-14, 17-18,

opinia psychologiczno-pedagogiczna – k. 15-16v,

zeznania świadka A. M. – k. 117v-118v,

zeznania J. B. (1) – k. 121-123/

Pozwany A. S. (1) ma (...) lat od 2010 r. mieszka w Anglii – w 2019 r. wrócił na parę miesięcy do Polski, do Anglii z powrotem wrócił w listopadzie 2020 r. Z tytułu sprzedaży domu w Anglii otrzymał 10 tysięcy funtów, które przelał na konto J. B. (1) tytułem alimentów na córkę oraz na rozpoczęcie budowy domu.

Po powrocie do Anglii w 2020 r. pozwany zmienił pracę, obecnie jego wynagrodzenie zależy od ilości przepracowanych godzin i wynosi od 379 do 616 funtów ( przy kursie funta brytyjskiego na dzień 4.12.2023r. – 5,0499 zł – od ok. 1.914 zł do ok. 3.111 zł) tygodniowo. Pozwany dwa razy do roku ma dużo więcej pracy – związane jest to z sezonowymi wyprzedażami, wówczas jego zarobki zbliżają się do tego górnego pułapu.

W Anglii pozwany wynajmuje pokój u siostry za który płaci 140-150 funtów tygodniowo, płaci także za wyżywienie 30-40 funtów tygodniowo, za opłaty zimą 40 funtów tygodniowo. Na bilet autobusowy przeznacza 17 funtów tygodniowo, do pracy jeździ także z kolegą któremu przekazuje 20-30 funtów tygodniowo. Na obuwie przeznacza 35-40 funtów miesięcznie, na odzież ok. 100 funtów miesięcznie, na środki czystości i higieny ok. 200 funtów miesięcznie, na papierosy ok. 200 funtów miesięcznie, na abonament telefoniczny 55 funtów miesięcznie.

Oprócz małoletniej powódki posiada także dwoje dzieci – syna P. wobec którego jego obowiązek alimentacyjny w kwocie 250 zł miesięcznie wygasł ok. 2-3 lata temu, ale pozwany posiada z tego tytułu zaległości komornicze, oraz (...) córkę N., która się uczy, a na którą ma zasądzone 250 zł miesięcznie, ale przekazuje jej więcej – ok. 500 zł miesięcznie.

A. S. (1) stara się utrzymywać z małoletnia powódką kontakt telefoniczny i za pomocą środków komunikacji elektronicznej; małoletnia E. S. obecnie niechętna jest do utrzymywania nawet tej formy kontaktów. W grudniu 2022r. pozwany przysłał małoletniej powódce paczkę z prezentami z okazji Świąt Bożego Narodzenia.

/dowody: historia transakcji bankowych – k. 58-58v, 109-112,

korespondencja stron – k. 113-125,

potwierdzenia dochodów – k. 126-114,

zeznania świadka E. J. – k. 118v-119v,

zeznania pozwanego A. S. (2) – k. 123-124v/

Sąd zważył, co następuje:

Przedstawiony stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dowody z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, zeznań świadków A. M. i E. J., zeznań matki małoletniej powódki – J. B. (1) i pozwanego A. S. (2).

Sąd przyjął za wiarygodne dowody w postaci dokumentów złożonych przez strony do akt sprawy, albowiem nie było podstaw do ich podważenia.

Zgodnie z art. 230 kpc uznano za bezsporne okoliczności faktyczne zawarte w pozwie, pismach procesowych złożonych w sprawie, którym strona przeciwna nie zaprzeczyła, gdyż nie budziły wątpliwości co do zgodności z prawdziwym stanem rzeczy i znalazły, w odpowiednim zakresie, potwierdzenie w pozostałym materialne procesowym.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków A. M. i E. J., albowiem były one spójne wewnętrznie, znalazły także potwierdzenie w przedłożonych przez strony procesu dokumentach i ich zeznaniach.

Sąd co do zasady uznał za wiarygodne zeznania matki małoletniej powódki oraz pozwanego w zakresie okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. Były one bowiem rzeczowe, dokładne i logiczne. Sąd miał jednak na uwadze, że każda ze stron oceniała sytuację w sposób subiektywny i starała się przedstawić ją w sposób jak najbardziej korzystny w kontekście toczącego się procesu.

Mając na uwadze ustalony stan faktyczny na podstawie zebranego i powyżej ocenionego materiału dowodowego Sąd uznał, że powództwo małoletniej E. S. zasługuje na uwzględnienie w całości.

Przepis art. 128 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego stanowi, że obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania (obowiązek alimentacyjny) obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo.

W myśl art. 133 § 1 kro rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

W treści art. 135 kro uregulowano, że zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Zgodnie z w/w przepisami kwota alimentów należnych dziecku, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, a nie posiada majątku przynoszącego dochód, zależy od usprawiedliwionych potrzeb dziecka oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości każdego z jego rodziców, albowiem obowiązek alimentacyjny spoczywa w odpowiednich częściach na obojgu rodzicach, stosownie do ich aktualnych możliwości finansowych.

W sprawie nie ulegało wątpliwości, że małoletnia powódka nie mają majątku, który pozwalałby jej na samodzielne utrzymanie się. A zatem obowiązek jej utrzymania spoczywa na jej rodzicach, z uwzględnieniem ich możliwości zarobkowych.

Obowiązek alimentacyjny A. S. (1) wobec małoletniej E. S. nie był dotąd ustalony sądownie, pozwany dobrowolnie łożył na jej utrzymanie kwotę ok. 500 zł miesięcznie.

Żądanie matki małoletniej powódki obligowało Sąd do poczynienia ustaleń w zakresie aktualnie istniejących usprawiedliwionych potrzeb małoletniej, możliwości zarobkowych każdego z jej rodziców oraz ustalenia, w jakim zakresie każde z rodziców powinno uczestniczyć w kosztach utrzymania małoletniej powódki, w zależności od ich możliwości majątkowych i zarobkowych.

W ocenie Sądu, obecnie na zaspokojenie usprawiedliwionych potrzeb małoletniej powódki potrzebna jest kwota ok. 1900 - 2300 zł miesięcznie. Wiele z usprawiedliwionych potrzeb małoletniej – jak wyjazdy wypoczynkowe, udział w dodatkowych zajęciach nie jest zaspokojonych – z uwagi na fakt, iż J. B. (1) na powyższe nie stać.

Sąd ustalił zakres usprawiedliwionych potrzeb małoletniej powódki przez pryzmat jej dotychczasowych warunków życia oraz sytuacji materialnej i możliwości zarobkowych jej rodziców.

W ocenie Sądu J. B. (1) w szerokim zakresie i wysokim stopniu udowodniła – dołączonymi dokumentami, wiarygodnymi zeznaniami świadka A. M. ponoszone przez nią koszty comiesięcznego zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb małoletniej, wykazując m.in. koszty związane z partycypowaniem w kosztach utrzymania domu i mediach, leczeniem małoletniej. Pomimo braku szczegółowego wykazania kosztów zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb związanych z zakupem jedzenia, ubrań i obuwia, zakupu środków higieny i czystości – oczywistym jest, że także je ponosi, a w świetle doświadczenia życiowego – wskazane wydatki J. B. (1) na powyższe – nie wydają się przesadzone.

Sąd miał również na uwadze, że na zaspokojenie części potrzeb małoletniej powódki J. B. (1) otrzymuje świadczenie wychowawcze 500+, które również powinno być przeznaczane na potrzeby małoletniej E. S..

Zgodnie bowiem z art. 4 ust. 1 ustawy o pomocy państwa w wychowaniu dzieci celem świadczenia wychowawczego jest częściowe pokrycie wydatków związanych z wychowywaniem dziecka, w tym opieką nad nim i zaspokojeniem jego potrzeb życiowych.

W świetle przepisu art. 135 § 3 pkt. 3 k.r.o. świadczenie wychowawcze z programu 500+ nie ma wpływu na zakres świadczeń alimentacyjnych. Przy czym w ocenie Sądu przepis ten należy interpretować w ten sposób, że świadczenie wychowawcze 500+ dla dziecka na jego wychowanie i zaspokojenie jego potrzeb, nie wpływa na zakres obowiązku alimentacyjnego żadnego z rodziców, ani ich możliwości zarobkowe i majątkowe, co oznacza, że fakt otrzymywania na dziecko 500,- zł z pomocy społecznej nie zwalnia żadnego z rodziców od swojej części uczestniczenia w kosztach utrzymania dziecka. Ponadto nie wlicza się tej kwoty do dochodów rodziny (bowiem ma ono tylko jeden cel, to jest częściowe pokrycie wydatków związanych z wychowywaniem dziecka, w tym opieką nad nim i zaspokojeniem jego potrzeb życiowych). A zatem wypłacanego świadczenia wychowawczego rodzicowi, pod którego opieką pozostaje dziecko nie zalicza się jako dochodu tego rodzica, mającego wpływ na jego (tego rodzica) zakres świadczenia alimentacyjnego wobec dziecka.

Wskazać przy tym trzeba, że zarówno w ustawie jak i w kodeksie rodzinnym i opiekuńczym użyto tego samego pojęcia „zaspokojenie potrzeb dziecka”, a zatem zdaniem Sądu oznacza to, że ustalając obowiązek alimentacyjny Sąd nie może pominąć faktu otrzymywania przez rodzica na dziecko 500,- zł na potrzeby dziecka, bowiem potrzeby dziecka są ograniczone. Gdyby więc finansować wszystkie potrzeby dziecka tylko obowiązkiem alimentacyjnym każdego z rodziców to świadczenie 500+, nie miałoby być na co przeznaczone tzn. w zakresie potrzeb dziecka, bo potrzeby dziecka byłyby w całości zaspokojone przez obowiązek alimentacyjny rodziców (i wówczas 500+ byłoby „czystym zyskiem” rodzica je otrzymującego).

Dlatego Sąd orzekając w sprawie wziął pod uwagę, że J. B. (1) otrzymuje kwotę 500 zł na częściowe pokrycie dodatkowych wydatków związanych z wychowywaniem małoletniej córki, w tym zaspokojeniem jej potrzeb życiowych, ale nie uwzględniał tej kwoty jako dochodu matki małoletniej podczas ustalania jej zakresu świadczenia alimentacyjnego na rzecz córki. Jednakże, ponieważ matka powódki w zdecydowanie większym zakresie aniżeli pozwany realizuje swój obowiązek alimentacyjny w formie osobistych starań o jej utrzymanie i wychowanie, jej finansowy udział w alimentowaniu małoletniej powódki powinien być niższy. J. B. (1) obecnie jest nie jest nigdzie zatrudniona, a fakt ten argumentuje trudnościami w znalezieniu pracy i koniecznością zapewnienia małoletniej powódce opieki w szerokim zakresie z uwagi na problemy zdrowotne córki. W ocenie Sądu J. B. (1) winna jednak także partycypować finansowo w utrzymaniu małoletniej córki i zaspokajaniu jej usprawiedliwionych potrzeb, a fakt zapewnienia pomocy córce nie zwalnia jej od powyższego. W ocenie Sądu J. B. (1) ma możliwości zarobkowe, mogłaby podjąć zatrudnienie choćby w niepełnym wymiarze czasu pracy, bynajmniej na poziomie minimalnego wynagrodzenia za pracę wynoszącego obecnie 3600 zł brutto (ok. 2780 zł netto) miesięcznie. Bez wątpienia jednak możliwości majątkowe i zarobkowe J. B. (1) są zdecydowanie mniejsze niż możliwości zarobkowe pozwanego. Pozwany jest mężczyzną w sile wieku, jest osobą zdrową, ma stałe zatrudnienie, sam przyznał, że w okresie trwania związku partnerskiego z J. B. (1) wysyłał jej kwoty od 1000 do 2000 zł na utrzymanie jej i małoletniej córki (k. 55 akt). Z zeznań pozwanego i świadka E. J. wynika, że pozwany alimentował dotąd małoletnią powódkę kwotą 500 zł, jego obowiązek alimentacyjny wobec syna wygasł, starszą córkę alimentuje kwotami przewyższającymi zasądzone na jej rzecz świadczenie, potrzeby związane z własnym utrzymaniem ma zaspokojone. Jednocześnie z zeznań A. S. (1) wynika, że stać go na wydawanie dużych kwot na zakup papierosów – 200 funtów (ok. 1000 zł) miesięcznie, czy na zakup środków czystości czy higieny osobistej – również ok. 200 funtów (ok. 1000 zł) miesięcznie. Sąd miał na względzie, że koszty utrzymania w Anglii są wyższe niż w Polsce, niemniej przynajmniej w tych dwóch obszarach wydatków własnych pozwany powinien poczynić oszczędności i zaoszczędzone w ten sposób środki przeznaczyć na alimentację małoletniej powódki.

Mając powyższe na względzie, po ponownym rozpoznaniu sprawy, Sąd na mocy art. 347 kpc utrzymał w mocy wyrok zaoczny z dnia 14 lipca 2022r. w zakresie punktów: I, III (orzeczonego na mocy art.13 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych) i IV (orzeczonego na mocy art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. ) sentencji wyroku, o czym orzekł jak w punkcie I wyroku. W punkcie II sentencji Sąd uchylił wyrok zaoczny z dnia 14 lipca 2022r. w zakresie punktu II i zasądził od pozwanego A. S. (1) na rzecz małoletniej E. S. kwotę 3600 zł tytułem zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w płatności za czas od dnia uprawomocnienia wyroku do dnia zapłaty – na mocy art. 347 kpc w zw. z art. 98§1 i 1 ¹ kpc w zw. z § 4 ust. 4 w zw. z §2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.