Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Toruniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 września 2019 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący sędzia Piotr Kawecki

Protokolant sekr. sądowy Anna Sosnowska

po rozpoznaniu w dniu 9 września 2019 r. w Toruniu

sprawy z powództwa małoletniej M. G. działającej przez matkę O. P.

przeciwko P. G.

o alimenty

I.  zasądza od pozwanego P. G. alimenty na rzecz małoletniej M. G. w kwocie 600 zł (sześćset złotych) miesięcznie poczynając od dnia 15.05.2019r., płatne z góry do dnia 10-go każdego miesiąca, do rąk matki małoletniej O. P., z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w przypadku uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat,

II.  w pozostałej części powództwo oddala,

III.  znosi wzajemnie koszty procesu pomiędzy stronami,

IV.  kosztami sądowymi obciąża Skarb Państwa – Sąd Rejonowy w Toruniu,

V.  wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt III RC 348/19

UZASADNIENIE

O. P., działając w imieniu małoletniej M. G., w dniu 15 maja 2019r. wniosła pozew przeciwko P. G. domagając się zasądzenia alimentów w kwocie 900 zł miesięcznie, poczynając od 01 maja 2019r. oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz małoletniej kwoty 8081 zł tytułem usprawiedliwionych potrzeb małoletniej za okres od dnia 11 maja 2018r. do 30 kwietnia 2019r. oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu swojego stanowiska wskazała m.in., że małoletnia powódka urodziła się (...) i jest dzieckiem z nieformalnego związku (...). Pozwany od momentu narodzin małoletniej powódki do września 2018r. w zasadzie nie interesował się córką, nie wywiązywał się z obowiązku alimentacyjnego i uczestnictwa w partycypowaniu w kosztach jej utrzymania. Od września 2018r. przekazuje małoletniej kwotę 300 zł tytułem alimentów. O. P. pozostawała na zasiłku macierzyńskim, który od listopada 2018r. przez kolejne 6 miesięcy wynosił 1462 zł miesięcznie, obecnie O. P. zmuszona będzie powrócić do pracy. Pozwany pracował w pizzerii w T., a następnie w lakierni proszkowej w L. i uzyskiwał regularne dochody, jednak od końca października 2018r. zrezygnował z pracy, niemniej jest młodym i zdrowym mężczyzną, z wyuczonym zawodem i doświadczeniem zawodowym.

O. P. wskazała, że na koszty miesięcznego utrzymania małoletniej składają się następujące wydatki: wyżywienie ok. 500 zł, ubrania i obuwie – ok. 250 zł, środki higieny – ok. 300 zł, lekarstwa, wizyty lekarskie – ok. 100, szczepionki – ok. 100 zł, zabawki, gryzaki – ok. 150 zł.

W przypadku powrotu matki powódki do pracy małoletnia powódka będzie zmuszona pójść do przedszkola lub pozostać pod opieką opiekunki – spodziewany koszt to ok. 500 – 800 zł miesięcznie.

O. P. wynajmuje mieszkanie – koszt wynajmu wynosi 700 zł miesięcznie, opłaty za media to ok. 300 zł miesięcznie, opłaty za telefon, internet to ok. 80 zł miesięcznie.

O. P. podkreśliła też, że we wrześniu i grudniu 2018r. wydatki na małoletnią wyłącznie na szczepionki wynosiły ponad 700 zł. Tym samym konieczne jest zasądzenie na rzecz małoletniej tytułem usprawiedliwionych potrzeb zaległej kwoty w wysokości 8081 zł, od daty urodzenia małoletniej, tj. od 11 maja 2018r. do końca kwietnia 2019r.

W złożonym pozwie matka małoletniej powódki zawarła też wniosek o zabezpieczenie powództwa.

W piśmie procesowym z dnia 23 maja 2019r. stanowiącym uzupełnienie pozwu, matka małoletniej powódki wskazała, że tytułem usprawiedliwionych potrzeb małoletniej za okres od 01 maja 2019r. do 14 maja 2019r. wnosi o zasądzenie kwoty 406 zł.

Postanowieniem z dnia 02 lipca 2019r. Sąd Rejonowy w Toruniu oddalił wniosek małoletniej M. G. działającej przez matkę O. P. o udzielenie zabezpieczenia.

W odpowiedzi na pozew, P. G. uznał powództwo częściowo, tj. do kwoty 300 zł miesięcznie i wniósł o oddalenie powództwa w pozostałym zakresie. Zdaniem pozwanego żadana kwota alimentów jest zdecydowanie zawyżona – nie odpowiada możliwościom finansowym i majątkowym pozwanego, a także uzasadnionym potrzebom powódki.

W uzasadnieniu swojego stanowiska wskazał m.in., że z zawodu jest kucharzem, ale obecnie jest osobą bezrobotną, nie posiada stałego zatrudnienia, otrzymuje jedynie wynagrodzenie za prace dorywcze. Podejmuje próby znalezienia stałego miejsca zatrudnienia. Koszty jego miesięcznego utrzymania to: jedzenie – 600 zł, ubrania – 200 zł, woda – 100 zł, prąd – 100 zł, abonament telefoniczny i radiowy – 200 zł, środki higieny i czystości – 100 zł, opał – 100 zł, dobrowolna wpłata na rzecz małoletniej powódki – 300 zł.

Pozwany podniósł też, że koszty utrzymania małoletniej zostały w sposób zdecydowany zawyżone. Koszty wyżywienia w przypadku rocznego dziecka to około 250 zł, zaś wydatki na ubrania można określić na poziomie 50 zł, Nie można liczyć tak częstej zmiany ubrań, nawet biorąc pod uwagę, iż dziecko intensywnie rośnie. Wydatki na kremy, balsamy i inne kosmetyki również zdaniem pozwanego są zawyżone. Trzeba wziąć pod uwagę, że wiele z tych produktów wystarczy na minimum 2 miesiące. Również zabawki to element, który wolno ulega zużyciu. Wyliczenie kwot dotyczących prywatnych wizyt lekarskich jest nieuzasadnione. Małoletnia ma prawo do bezpłatnych wizyt lekarskich. Wizyty prywatne powinny być okazjonalne a nie być regułą. Koszty wynajmu mieszkania, w którym zamieszkuje dziecko nie wzrastają znacząco. Zużycie prądu i wody przez dziecko jest nieduże, zaś opłaty za media, internet jej nie dotyczą.

Pozwany wskazał też, że nieprawdą jest, iż nie interesował się losem córki. Jego kontakty z córką uległy pogorszeniu na skutek działania nowego partnera O. P.. (...) nie chciał dopuścić do spotkania pozwanego z dzieckiem bez jego obecności, a pozwany nie godzi się na uczestnictwo osoby obcej podczas spotkań z córką. W związku z tym, że matka dziecka nie zaproponowała innej formy kontaktu, pozwany nie miał możliwości kontaktu z córką bez obecności partnera matki dziecka. Pozwany przywołał wyrok Sądu Najwyższego zgodnie z którym górną granicą świadczeń alimentacyjnych są zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego, choćby nawet nie zostały w tych granicach pokryte wszystkie usprawiedliwione potrzeby uprawnionego do alimentacji. Ciężki stan psychiczny pozwanego po utracie kontaktu z córką, problemy z pracą i jej ponownym znalezieniem sprawiają - zdaniem pozwanego, iż 300 zł alimentów przelewanych na rzecz powódki, stanowi kres jego możliwości finansowych.

S ą d u s t a l i ł c o n a s t ę p u j e

Małoletnia M. G. urodziła się w dniu (...) i jest córką z nieformalnego związku (...).

/dowód: odpis zupełny aktu urodzenia małoletniej – k. 2 akt/

Rodzice małoletniej mieszkali razem do końca września 2018r. Wówczas wspólnie utrzymywali córkę. Małoletnia miała zaspokojone swoje usprawiedliwione potrzeby. Ojciec dziecka był zdrowy, pracował. Początkowo był zatrudniony w charakterze kucharza w restauracji (...). Miał umowę zlecenia, wynagrodzenie zależało od ilości wypracowanych godzin i średnio miesięcznie wynosiło ok. 2500 zł netto. Później P. G. pracował w lakierni proszkowej, w ramach umowy o pracę na okres próbny, na 2 zmiany. Pracował tam od września 2018r. do końca października 2018r. zarabiając ok 2.500 - 3.000 zł netto miesięcznie. Pracę tę uzyskał dzięki wsparciu i pomocy babci małoletniej powódki – E. P..

Od rozstania z matką małoletniej powódki, pracował jeszcze w lakierni ok. miesiąca, mieszkał już wówczas z rodzicami w okolicach C. – w miejscowości W., wtedy ojciec dowoził go do pracy, do G., pracował na 3 zmiany w godzinach: 6-14, 14-22 i 22-6.

P. G. po rozstaniu z matką dziecka przeżył załamanie nerwowe. Nie korzystał z pomocy lekarzy.

/dowód: zeznania pozwanego – k. 77-78 v akt,

zeznania O. P. – k.75-77 akt,

zeznania świadka G. G. – k.67-68 akt,

zeznania świadka E. P.

rachunek z M. – za wykonaną pracę – k. 38 akt,

umowy zlecenia z M. – k. 39-40 akt/

Obecnie małoletnia M. G. ma rok i cztery miesiące. Generalnie jest dzieckiem zdrowym, cierpi jednak na atopowe zapalenie skóry, podejrzewano u niej uszkodzenie stopy. Matka wykupowała jej płatne szczepienia. W pierwszym roku życia były 3 szczepionki, za które zapłaciła łącznie 1300 zł. Za pierwszą szczepionkę w kwocie 550 zł zapłacili wspólnie z pozwanym, później matka dziecka płaciła sama. W tej chwili ma zaplanowane dwie szczepionki, jedna będzie bezpłatna, a koszt drugiej ze szczepionek to 300 zł. Wspólnie z pozwanym ustalili, że aby nie stresować dziecka, to szczepienia nie będą w ramach NFZ, tylko odpłatnie.

Małoletnia chodzi do żłobka, za który opłata obecnie wynosi 800 zł miesięcznie, wcześniej przez 3 miesiące matka opłacała żłobek kwotą 300 zł, ponieważ sama – po ukończeniu kursu na opiekuna - pracowała w tym żłobku i miała z tego tytułu ulgę. Nie było możliwości, aby małoletnia chodziła do bezpłatnego żłobka z uwagi na limity miejsc. Do sierpnia 2019r. żłobek kosztował 600 zł miesięcznie, w wyniku utraty dopłat unijnych obecnie jego koszt to już 800 zł miesięcznie. Matka dziecka obecnie nie dowiadywała się o dofinansowanie do żłobka. Matka uważa, że małoletnia powinna chodzić do żłobka bo to ją rozwija, socjalizuje. Matka nie wpisała dziecka na listę rezerwową w innym żłobku.

Miesięczny koszt zaspokajania usprawiedliwionych stałych potrzeb małoletniej powódki wynosi ok. 1900- 2000 zł. Małoletnia jada posiłki w żłobku. Jada też potrawy przygotowane przez matkę i matka ocenia, że jest to koszt 500-600 zł miesięcznie. W ocenie Sądu – biorąc pod uwagę wiek małoletniej powódki, fakt, iż jada ona posiłki w żłobku, fakt, iż O. P. prowadzi trzyosobowe gospodarstwo domowe – koszt wyżywienia małoletniej wynosi – nawet przy założeniu, iż jada ona dużo – maksymalnie ok. 500 zł miesięcznie. Podobnie ma się rzecz w przypadku zakupu ubiorów i obuwia dla małoletniej. Strona powodowa wykazywała, że na ubiór powódki O. P. wydaje ok. 200 zł miesięcznie bez obuwia, bo małoletnia M. G. intensywnie rośnie, same buty kosztują ok. 150-200 zł, a kupuje je co 3-4 miesiące. I w tym przypadku Sąd uznał, iż wykazywane przez stronę powodową koszty zakupu ubrań i obuwia są zawyżone. Biorąc pod uwagę zasady doświadczenia życiowego i fakt, iż dostępność ubiorów dla dzieci jest ogromna, że organizowane są wyprzedaże, promocje sprzedaży, koszt zakupu ubrań i obuwia dla małoletniej nie powinien przekraczać łącznie kwoty ok. 150 - 200 zł miesięcznie. Małoletnia ma atopową skórę - jest alergikiem, koszt specjalistycznych artykułów higienicznych to ok. 50 zł miesięcznie. Pamiętać należy, iż wiele z produktów higienicznych służy przez okres dłuższy niż jeden miesiąc, więc zdaniem Sądu wskazywany przez O. P. koszt zakupu tych środków określony na kwotę do 100 zł jest zawyżony. Pampersy to miesięczny koszt ok. 200 zł (pampersy kupowane są do domu i do żłobka) – tu również wybór rodzajów pampersów jest duży, towar ten jest w częstych promocjach. Zabawki edukacyjne, książeczki, gryzaki, smoczki to koszt ok. 50 - 100 zł. Dziecko, od kiedy poszło do żłobka, często choruje na choroby infekcyjne. Od kwietnia 2019r. małoletnia ok. 5 razy była chora, miała też „bostonkę” i wówczas koszt lekarstw na infekcje wynosił 50-80 zł miesięcznie. Przyjmując, iż w okresie 5 miesięcy małoletnia była chora 5 razy, uznać należało, iż miesięczny koszt zakupu leków to ok. 50-80 zł. Matka kupiła córce nowy wózek za który zapłaciła 300 zł, fotelik samochodowy za 300 zł. Jeżeli małoletnia jest zdrowa, to matka chodzi z nią na basen. Małoletnia za pobyt na basenie nie płaci, ale matka musi płacić za siebie ok. 20-30 zł. Z basenu korzystają ok. 2 razy w miesiącu. Nie ma przeciwwskazań, aby małoletnia chodziła na basen mimo atopowego zapalenia skóry.

W utrzymaniu dziecka pomagają rodzice O. P. oraz jej dziadkowie. Dziecko nie ma niezaspokojonych potrzeb z okresu sprzed daty wytoczenia powództwa. Dziecko nie ma majątku mogącego przynosić mu dochód.

dowody: zeznania O. P. – k.75-77 akt,

Zeznania świadka E. P. – k. 65-66v

paragony – k. 17-20 akt,

KP - czesne za żłobek – k. 45 akt,

umowa ze żłobkiem – k. 47 akt

zaświadczenie o ukończeniu kursu – k. 48 akt/

Matka małoletniej – O. P. ma obecnie 21 lat. Nie posiada wyuczonego zawodu. Mieszka w T. wraz z małoletnią córką M. i swoim obecnym partnerem w wynajętym mieszkaniu. (...) zamieszkuje z O. P. i małoletnią powódką od marca 2019r. Razem prowadzą wspólne gospodarstwo domowe, partner O. P. ponosi przypadające na niego opłaty związane z zajmowaniem mieszkania, wyżywieniem. Koszt mieszkania to: 700 zł (najem) + dodatkowo 300 zł (czynsz), opłaty za prąd (ok. 350 zł co 3 miesiące), wodę (ok. 400 zł co 4 miesiące), ogrzewanie (w okresie zimowym ok. 400-500 zł co 3-4 miesiące). Dodatkowych opłat O. P. nie ponosi. Miesięczne opłaty związane z eksploatacją mieszkania w przeliczeniu na małoletnią powódkę wynoszą odpowiednio: ok. 39 zł za prąd, ok. 33 zł za wodę, ok. 22 – 27 zł za ogrzewanie (800 -1000 zł rocznie podzielone przez 3 osoby, podzielone przez 12 miesięcy w roku).

O. P. jest osobą bezrobotną od końca czerwca 2019r. albowiem nie została przedłużona jej umowa o pracę w charakterze opiekunki żłobka, którą miała zawartą na czas określony od 01.04.2019r.do 30.06.2019r. Od końca maja 2019r. O. P. jest na zwolnieniu lekarskim. Wcześniej O. P. była zatrudniona w okresie od 29.10.2017r. do 29.04.2019r (...) Fabryce (...) w charakterze specjalisty ds. marketingu klientów strategicznych. Obecnie O. P. poszukuje pracy, kontynuuje naukę w szkole policealnej prowadzonej przez (...) Sp. z o.o. w formie zaocznej, w trybie weekendowym.

Na pozostałe, miesięczne koszty utrzymania O. P. składają się opłaty za: internet 50 zł, wyżywienie ok. 500-600 zł, odzież ok. 200 zł raz na 3 miesiące, higienę ok. 100 zł, zajęcia na uczelni – 120 zł, bilet miesięczny – 44 zł. O. P. pali papierosy- ok. 3-4 paczek papierosów miesięcznie.

O. P. nie ma majątku własnego, samochodu, mieszkania. Nie ma żadnych zobowiązań finansowych.

O. P. nie ma żadnych świadczeń na dziecko, ponieważ prosiła pozwanego, aby udostępnił swoje dane zarobkowe, żeby mogła uzyskać świadczenia, np. rodzinne, ale że ich nie udostępnił, to nie jest uprawniona do ich otrzymania, np. becikowego, świadczenie rodzinnego. Pod koniec lipca 2019r. złożyła wniosek o 500 zł świadczenia wychowawczego na córkę.

(...) O. P. płaci część opłat, które na niego przypadają. Przekazuje pieniądze w wysokości 1000-1300 zł do wspólnego budżetu.

W utrzymaniu małoletniej pomagają też rodzice O. P. i jej dziadkowie. W zależności od potrzeb, matka O. P. przekazywała jej 800-1000 zł na zaspokojenie potrzeb własnych i wnuczki.

dowody: zeznania O. P. – k.75-77 akt,

zeznania świadka E. P. – k. 65 -67 akt,

zaświadczenie o ukończeniu kursu – k. 48 akt,

umowa o pracę ze Ż. – k. 49 akt,

świadectwo pracy z Fabryki (...) – k. 50 akt,

umowa o pracę z Fabryką (...) – k. 51 akt,

aneks do umowy ze żłobkiem – k. 52 akt,

umowa o przeprowadzenie procesu kształcenia – k. 53-57 akt,

przelewy wynagrodzenia – k. 38 -64 akt,

umowy najmu – k. 10-16 akt,

W dniu 9 września 2019r. O. P. i P. G. zawarli ugodę w ramach której P. G. ma uprawnienia do kontaktów z małoletnią M. raz w miesiącu przez 3 godziny

/dowód: zeznania P. G. – k. 77-78 v akt,

Zeznania O. P. – k.75-77 akt,

P. G. ma obecnie 23 lata, z zawodu jest kucharzem. Mieszka w W. oddalonym o około 3 km od C.. Nie pracuje od października 2018r., utracił stałą pracę w charakterze pomocnika lakiernika, zarabiał ok. 2500-3000 zł netto, pracował tam 3 miesiące w ramach umowy na okres próbny. Zrezygnował z pracy z uwagi na dojazdy, bo podejmując pracę mieszkał jeszcze w T., zaś później, po rozstaniu z O. P., wrócił do rodziców do W.. Umowa na okres próbny wygasła, kolejnej już nie podpisał z uwagi na przeprowadzkę do rodziców i załamanie nerwowe po rozstaniu z O. P.. P. G. podejmował krótkotrwałe prace dorywcze, pracował na czarno w charakterze pomocnika budowlanego w R., w T..

Pozwany w dniu 22.07.2019r. zarejestrował się jako bezrobotny w Urzędzie Pracy w A., został uznany za osobę bezrobotną, bez prawa do zasiłku. Urząd Pracy przedstawiał pozwanemu oferty pracy w charakterze kucharza, jednak P. G. tego zatrudnienia nie podjął. Pozwany szukał pracy jako murarz, pomocnik budowlany; w C. szukał pracy w charakterze kucharza w sanatoriach, szukał pracy również przez znajomych, internet - przez stronę O..pl. (...) ofert pozwany nie mógł podjąć, np. w charakterze pomocnika budowlanego, albowiem wymagane było doświadczenie, którego nie miał. Proponowano mu oferty w charakterze kucharza, ale poza C., np. K. i okolicach - ok. 30 km od jego miejsca zamieszkania. P. G. nie ma prawa jazdy, pomimo iż niegdyś rozpoczął kurs prawa jazdy. Z miejsca gdzie mieszka obecnie do T. jest ok. 30 km, są połączenia autobusowe; pociągi do T. dojeżdżają najbliżej z C.. Nie zdecydował się na dojazdy do T., bo godzinowo i finansowo wydawało mu się to nieopłacalne. Koszt jego miesięcznego utrzymania zamyka się obecnie w kwocie ok. 500-600 zł - na jedzenie wydaje ok. 300 zł, na odzież i obuwie ok. 200 zł, na higienę ok. 100 zł. Obecnie rodzice pokrywają koszt utrzymania domu i zamieszkiwania pozwanego w nim. Pozwany mieszka z rodzicami i bratem, przypadające na pozwanego koszty utrzymania domu wynoszą ok. 170 zł miesięcznie ( 83 zł węgiel – 4000 zł na rok podzielone przez 4 osoby, podzielone na 12 miesięcy, 50 zł prąd – 200 zł miesięcznie : 4; 25 zł woda – 100 zł miesięcznie : 4; 12,5 zł internet – 50 zł miesięcznie: 4). P. G. nie ma majątku, nie ma też zobowiązań kredytowych. Pozwany posiada telefon, za który abonament wynosi 35 zł miesięcznie. Telefon Samsung G. N. zakupiony za 2.800 zł spłaca kwotą po 100 zł miesięcznie, telefon kupił już po rozstaniu matką małoletniej powódki. Pozwany mieszkając jeszcze razem z O. P. miał telefon iPhone X, który kosztował ok. 5000 zł, sprzedał go za ok. 3.500 zł, pieniądze przekazał swej matce, by z uzyskanych pieniędzy opłacała alimenty dla małoletniej powódki. P. G. posiłki jada z rodzicami, dokłada się im miesięcznie ok. 300 zł do życia. Pali papierosy, wypala dwie paczki papierosów miesięcznie. P. G. jest zdrowy, nie ma żadnych przeciwwskazań do podjęcia pracy.

dowód: zeznania P. G. – k. 77-78 v akt,

zeznania świadka G. G. – k. 67-68 v akt,

decyzja o uznaniu pozwanego za osobę bezrobotną - k. 41 akt/

Powiatowy Urząd Pracy dla Miasta T. w okresie ostatnich 10 miesięcy przed dniem 02 września 2019r. dysponował 127 ofertami pracy dla kucharzy oraz 96 ofertami dla pomocników budowlanych. Oferowane przez pracodawców wynagrodzenie dla kucharzy wynosiło w 2018r. od 2100 zł do 2500 zł, w 2019r. od 2250 zł do 2800 zł, zaś dla pomocników budowlanych od 2100 zł do 3000 zł; od 13,70 zł do 17 zł na godzinę w 2018r., a w 2019r. od 2250 zł do 3500 zł, od 14,70 zł na godzinę do 17 zł na godzinę.

dowód: pismo PUP z dnia 02 września 2019r. –k. 73 akt

Powiatowy Urząd Pracy w A. obecnie posiada dwie oferty pracy na stanowisko kucharz oraz jedną ofertę na stanowisko pomocnik budowlany. W okresie ostatnich 10 miesięcy Urząd dysponował 12 ofertami pracy na stanowisko kucharz z wynagrodzeniem od 2100 zł brutto (wynagrodzenie minimalne w 2018r.) do 2500 zł brutto oraz 3 ofertami pracy na stanowisko pomocnik budowlany z wynagrodzeniem 2250 zł brutto

dowód: pismo PUP w A. z dnia 05 września 2019r. –

k. 74 akt

S ą d z w a ż y ł c o n a s t ę p u j e

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie zeznań świadków: G. G. i E. P. oraz zeznań matki małoletniej powódki – O. P. i pozwanego P. G..

Ustalenia poczyniono również na podstawie stosownych dokumentów urzędowych i prywatnych, których domniemanie autentyczności wynikające z art. 245 kpc – a w odniesieniu do dokumentów urzędowych również zgodności z prawdą tego co zostało w nich zaświadczone, wynikające z art. 244 kpc – nie zostały podważone.

Na mocy art. 230 kpc uznano za bezsporne okoliczności faktyczne zawarte pozwie i innych pismach procesowych, którym strona przeciwna nie zaprzeczyła, gdyż nie budziły wątpliwości co do zgodności z prawdziwym stanem rzeczy i znalazły, w odpowiednim zakresie, potwierdzenie w pozostałym materiale procesowym zgromadzonym w sprawie.

Sąd co do zasady uznał za wiarygodne zeznania przesłuchanych w sprawie świadków, bowiem były spójne, logiczne i znalazły potwierdzenie w pozostałam materiale procesowym zgromadzonym w sprawie. Sąd dał wiarę zeznaniom świadka E. P. w zakresie przyczyn rozpadu związku (...), ówczesnego zatrudnienia i osiąganych zarobków pozwanego, braku kontaktu i większego zainteresowania pozwanego życiem małoletniej powódki, pomocy finansowej udzielanej O. P. przez świadka, części kosztów ponoszonych z zaspokajaniem potrzeb małoletniej powódki. Nie dał Sąd wiary części zeznań E. P. w zakresie wskazywanych przez nią kosztów utrzymania małoletniej powódki dotyczących kosztu zakupu artykułów higienicznych, zabawek, ubrań, kosztu studiów (...) – były one zawyżone w stosunku do wskazywanych przez O. P. (art. higieniczne, zabawki) czy wynikających z dokumentów (opłata za naukę O. P.). Sąd dał także wiarę zeznaniom świadka G. G., pomimo iż świadek zapoznana była wcześniej z pozwem i odpowiedzią na pozew. Zeznania G. G. były wyważone, jednakże niewiele wnosiły do sprawy z uwagi na brak większej orientacji świadka w zakresie usprawiedliwionych potrzeb małoletniej powódki czy ówczesnych i obecnych możliwości majątkowych i zarobkowych pozwanego. Sąd dał też w większości wiarę przesłuchanej w sprawie matce dziecka i co do zasady pozwanemu, bowiem również ich twierdzenia pozostawały w korespondencji z zebranym w sprawie materiale dowodowym. Sąd nie dał pozwanemu jedynie wiary w tej części jego twierdzeń, gdzie wskazywał on, iż nie jest w stanie płacić wyższych alimentów niż w kwocie po 300 zł miesięcznie, z uwagi na brak możliwości zarobkowych. Sąd nie dał wiary części zeznań O. P. w zakresie wskazywanych kosztów utrzymania małoletniej powódki – dotyczących jej wyżywienia, ubioru, obuwia, środków higienicznych, zabawek, uznając je – z powodów o których było już wyżej, za zawyżone.

W myśl art. 128, 133 § 1 oraz art. 135 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego kwota alimentów należnych dziecku, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie a nie posiada majątku przynoszącego dochód, zależy od usprawiedliwionych potrzeb dziecka oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości każdego z jego rodziców, albowiem obowiązek alimentacyjny spoczywa w odpowiednich częściach na obojgu rodzicach, stosownie do ich aktualnych możliwości finansowych.

Oznacza to, że również pozwany powinien ponosić odpowiednią część wszystkich wydatków związanych z utrzymaniem jego córki w postaci: zakupu wyżywienia, ubioru, wydatków dotyczących stanu zdrowia, części opłat eksploatacyjnych za mieszkanie w którym przebywa oraz innych wydatków niezbędnych do prawidłowego rozwoju i wychowania dziecka.

Stosownie do stanowiska Sądu Najwyższego wyrażonego w uchwale z dnia 9.11.1994r., sygn. akt III CZP 138/94, podstawę obliczenia wysokości alimentów stanowi dochód netto (a nie brutto) zobowiązanego (OSNC z 1995r., Nr 3, poz. 43, glosy aprobujące Tadeusz Smyczyński OSP z 1995r., Nr 9, poz. 194, oraz Zdzisław Krzemiński „Monitor Prawniczy” z 1995r., Nr 4, str. 113).

Poziom usprawiedliwionych potrzeb osoby uprawnionej do alimentów określony jest m.in. wiekiem dziecka – małoletnia liczy obecnie niespełna półtora roku.

Analiza materiału procesowego zgromadzonego w niniejszej sprawie wskazuje, że w zakresie możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego znajduje się płacenie alimentów dla jego córki w wysokości po 600 zł miesięcznie. Wprawdzie pozwany aktualnie jest zarejestrowany jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku dla bezrobotnych, nie ma stałej pracy, nie oznacza to jednak, by nie miał on możliwości zarobkowych.

Należy też wskazać, że przez ustawowe określenie „możliwości zarobkowe i majątkowe” należy rozumieć nie tylko zarobki i dochody rzeczywiście uzyskiwane ze swojego majątku, lecz te zarobki i dochody, które osoba zobowiązana może i powinna uzyskiwać przy dołożeniu należytej staranności i przestrzeganiu zasad prawidłowej gospodarki oraz stosownie do swoich sił umysłowych i fizycznych (por. Henryk Haak, Obowiązek alimentacyjny, Komentarz Toruń 1995, s. 118-119).

Rodzice nie mogą uchylić się od obowiązku alimentacyjnego na tej podstawie, że jego wykonywanie stanowiłoby dla nich nadmierny ciężar. Są obowiązani podzielić się z dzieckiem nawet najmniejszymi dochodami. Nie znajdują w tym zakresie usprawiedliwienia twierdzenia pozwanego, iż nie ma on tych możliwości zarobkowych, albowiem dla znalezienia dobrze płatnej pracy musiałby dojeżdżać do T., czy innego większego miasta, jak choćby W.. Jest okolicznością powszechnie znaną, iż obecny poziom bezrobocia jest najniższy od kilkunastu lat, obecny rynek pracy jest rynkiem pracownika i to obecnie pracodawcy poszukują pracowników do wykonywania prac w różnych zawodach. Już tylko choćby zaświadczenia z Powiatowych Urzędów Pracy dla Miasta T. z dnia 2.09.2019r. i A. K. z dnia 5.09.2019r. fakt ten potwierdzają.

Zauważyć należy, że pozwany jest młodym mężczyzną, ma obecnie 23 lata. Jest zdrowy, ma wyuczony zawód kucharza, być może niewielkie, ale zdobyte już w trakcie wykonywanych prac dorywczych w zakresie pomocnika budowlanego doświadczenie zawodowe, zatem w ocenie Sądu, przy dołożeniu należytej staranności jest w stanie znaleźć dla siebie stałą pracę i uzyskać wynagrodzenie przynajmniej na poziomie obecnego minimalnego wynagrodzenia za pracę wynoszącego w 2019roku – 2250 zł brutto (1634 zł netto). Zarówno PUP dla Miasta T. jak i nieodległego od miejsca zamieszkania pozwanego PUP w A. dysponowały licznymi ofertami pracy dla kucharzy i pomocników budowlanych. Sąd miał na względzie, iż z racji młodego wieku i raczej niewielkiego doświadczenia zawodowego, także w charakterze kucharza, pozwany nie zdobędzie od razu zatrudnienia z wynagrodzeniem na poziomie górnego z oferowanych przez zgłoszonych do urzędów pracy pracodawców, niemniej w ocenie Sądu uzyskanie pracy z wynagrodzeniem ok. 2000 zł netto nie powinno pozwanemu przysporzyć większych problemów.

Nie ulega wątpliwości, że pozwany musi ponosić wydatki na swoje utrzymanie, ale prócz małoletniej córki M. nie ma on innych dzieci na utrzymaniu i biorąc pod uwagę jego możliwości zarobkowe i majątkowe jest on w stanie płacić alimenty dla córki po 600 zł miesięcznie. Tak zakreślony obowiązek alimentacyjny pozwanego pozwoli mu na utrzymanie własne na podobnej stopie życiowej jak małoletnia powódka. Pozwany ma także możliwość ograniczania wydatków własnych i powinien to robić, tymczasem dokonując tak kosztownych zakupów jak wspomniane telefony, pozbawia się możliwości łożenia na rzecz córki.

Z powyższych względów, mając na uwadze całokształt okoliczności w przedmiotowej sprawie, Sąd doszedł do wniosku, że alimenty w kwocie po 600 zł miesięcznie na rzecz małoletniej M. G. leżą w granicach możliwości majątkowych i zarobkowych pozwanego. Przy określeniu możliwości zarobkowych pozwanego na poziomie ok. 2000 zł netto słusznym staje się odwołanie pozwanego do wyroku Sądu Najwyższego (wyrok SN z 20.01.1972r., III CRN 470/71) zgodnie z którym górną granicą świadczeń alimentacyjnych są zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego, choćby nawet nie zostały w tych granicach pokryte wszystkie usprawiedliwione potrzeby uprawnionego do alimentacji.

Dodać należy, że wydatki powyżej kwoty 600 zł miesięcznie powinny być finansowane przez matkę małoletniej – jako drugiego z rodziców – albowiem obowiązek alimentacyjny spoczywa na obojgu rodzicach, stosownie do ich aktualnej sytuacji materialnej.

Sąd brał pod uwagę fakt, iż to na O. P. spoczywa ciężar osobistych starań o jej utrzymanie i wychowanie i poprzez to spełnia ona również swój obowiązek alimentacyjny wobec małoletniej powódki oraz fakt, iż O. P. nie osiąga obecnie żadnych dochodów, niemniej i matka małoletniej powódki ma także możliwości zarobkowe i po podjęciu zatrudnienia będzie mogła realizować swój obowiązek alimentacyjny wobec córki w szerszym wymiarze. Pozostając zaś bez pracy O. P. ma możliwość poczynienia znacznych oszczędności – choćby rezygnując ze żłobka i przejmując osobistą, codzienną, całodniową opiekę nad córką.

Zdaniem Sądu, usprawiedliwione potrzeby i koszty utrzymania dziecka nie przekraczają kwoty 1900-2000 zł miesięcznie. Zauważyć należy, że małoletnia ma dopiero rok i cztery miesiące, nie choruje też więcej niż dzieci w jej wieku, prócz kłopotów ze skórą (atopowe zapalenie), nie ma innych chorób przewlekłych.

W myśl art. art. 137 § 2 kro niezaspokojone potrzeby uprawnionego z czasu przed wniesieniem powództwa o alimenty sąd uwzględnia zasądzając odpowiednią sumę pieniężną.

Z zebranego w przedmiotowej sprawie materiału dowodowego nie wynika, aby małoletnia miała niezaspokojone usprawiedliwione potrzeby z czasu przed wniesieniem pozwu.

Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 128, 133 § 1 i 135 i 137 kro orzeczono jak w punkcie I sentencji zasądzając od pozwanego P. G. alimenty na rzecz małoletniej M. G. w kwocie 600 zł miesięcznie, poczynając od dnia 15 maja 2019r., tj. od dnia wniesienia pozwu. W pozostałej części powództwo oddalono jako niezasadne, orzekając jak w punkcie II sentencji.

O kosztach procesu rozstrzygnięto w trybie art. 100 kpc .

O kosztach sądowych orzeczono w myśl art. 113 ust 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (j.t. Dz.U. z 2018r., poz. 300 ze zm.) w związku z art. 102 kpc.

Rygor natychmiastowej wykonalności został nadany wyrokowi – w części zasądzającej alimenty – z urzędu, na podstawie art. 333 §1 pkt 1 kpc.